A L G E M E E
A. D V E R T E X T i E
KOOL
2Sstc Jaarnans:.
ZO Am
A I E l w s-
16 AOVEMBER.
«r
\o ISS4.
&LAÜ I> B O 1 w B E A D.
j. \vi\ki:l,
Laan, Wijk TL No. 5.
de meen te Scha gen.
Bekendmaking.
POLITIE.
lam (lijst).
tu
Dit blad verschijnt tweemaal per week lf'oe/19-
\ofjen Zaterdagavond. Ilij inzending tot s
Itiddags 12 ure, worden Advertentién in het
^rstuitkomend nummer geplaatst.
Inrjeznnden etui-ken één dae vroeger.
UITGEVER:
TE SCH A G EIST,
Prijs per jaar/3..Franco per post /3.CP
Afzomierlijke nummers f 0.05.
Advertentiën van één tot vijf regels f 0 75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor»
den nnnr plnatsruimte berekend.
Ter Gemeentesecretarie alhier zijn inlichtin
;en te bekomen betrekkelijk een onder dezer
[emeente onbeheerd gevonden
11
Die ongelukkige kool
Wat ziet ze er onschuldig uit, onbewust van
len kwaden naam, die ze zoo ongemerkt heeft
;ek regen
We zouden uit het meegedeelde in 't vorige
pstel tot eene zeer bedroevende conclusie
omen, namelijk, dat de wereld of liever de
ïaatschappij overstroomde van bedrog en 011-
erlijkheid, want dit volgt immers uit de
tepassing van 't gezegde, dat cr overal zooveel
ooi wordt verkocht.
Eotnan van Friedrich Friedrich.
(18.) X.
De exercitie was afgeloopen, de soldaten begaven
ich naar de kazerne, alleen Bruno, de onderofficier
n Tilly, bleven op bet exercitieveld achter.
Bruno stond daar onbewegelijk, hoewel hij uitgeput
as. Hij wist waarom bij mishandeld werd, hij wist
at hem onreeht geschied !e, want bij had de oefeningen
Dberispeljjk uitgevoerd, maar de strenge dienst stond
em niet toe een enkel woord tot zijne rechtvaardiging
J zeggen. Zij verlangde gehoor/aamheid, al schreeuw,
e ook het onrecht, dat werd gepleegd, ten hemel,
I kwam het eergevoel er nog zoo sterk tegen op.
lisschien was het wel alleen met het doel hem tot
gehoorzaamheid te verleiden, om hem al de go-
rengheid van de straf te kunnen doen gevoelen. Hij be-
fcrschte daarom zich zelve en bleef kalm.
Ilij kreeg geen twee minuten tijd om uit te rusten.
De onderofficier tandenknarste van woede, omdat
'k zijn tijd door dit na exerceeren in beslag genomen
w). Was het tegelyk niet een strat voor hem zelve?
M een niets ontziende hardvochtigheid liet hjj Bruno
t oefeningen over maken, onafgebroken, zonder bem
:st te gunnen.
De krachten van den ongelnkkige begonnen af te
«nen, zijn gang werd onzeker, zijne armen verlamden,
et schemerde voor zijne oogen en hij spande al zijne
achten in.
Met lachend gelaat had Tilly toegezien.
.Mijnheer de eenjarige schijnt de oefening, schouder
geweernog altijd niet begrepen te hebben, ik zelf
'I het hem eens leerenriep hij uit en gaf den
'derofficier met de hand een teeken, terug te treden.
zal tellen en zien, wanneer mijnbeer, die zich tot
1 geletterden acht te behooren, de eenvoudigste
dening begrijpt. Opgepast!"
Hij kommandeerde: schouder 't geweer en zet af
geweer!" Bruno moest dit herhalen, altijd weder,
1 dc luitenant met z;|n door de neus klinkende stem
fceen er zich bijzonder over te verheugen, dat de
wegingen van den mishandelde steeds onzekerder
1 'angzamer werden.
.Een en vijftig twee en vijftig," telde Tilly.
Lor den duivelOpgepast 1"
Bruno wankeldo, het geweer ontviel aan zijne handen,
zonk bewusteloos iu een.
^onderofficier sprong ontsteld toe.
sterft l" riep bij uit, loeu J ij het bleeke gelaat,
den ongelukkige 2ag.
We willen de zaken niet mooier noch slechter
afschilderen dan ze zijn, maar een waarheid
is 't wel, dat alles niet eerlijk toegaat. Maar
evenmin als dit op goede gronden kan ontkend
worden, evenmin zal men kunnen loochenen,
dat de wereld gaarne bedrogen wil worden.
Hoe vreemd dit oppervlakkig moge klinken,
toch is 't waar.
Er zijn zoo van die menschen, bij wie 't als
een paal boven water staat, dat alleen dure
artikelen goed kunnen zijn. Spreekt men van
tamelijk goedkoop, dan deugt het niet. Is 't
artikel niet van een zeer mooi etiket voorzien,
dan deugt het niet, dan kan 't niet goed zijn.
Mevrouw A gaat in een kapperswinkel en vraagt
om een flescbje haarolie. De winkelier biedt
er haar een aan, dat veertig cents kost. O neen
zegt ze dadelijk dat prullegoed wil ik niet
hebben. Ik gebruik altijd van die flcschjes
van tachtig cents en noemt daarbij een merk
en een naam. De winkelier bezint zich een
oogenblik, gaat naar een anderen hoek van
den winkel, haalt daaruit een fleschje te voor
schijn en zegtO, dan moet u dit hebben
dit is van tachtig cents. Zonder hier tegen
iets in te brengen, is mevrouw nu gerust
gesteld en gaat met het tweede artikel heen.
De winkelier lacht in zijn vuistje en zegt nader
hand tot een bekende: wanneer ze nu met
„Bespottelijk 1 riep Tilly, die niot wilde toonen, dat
hij ongerust was. Zijn oog gleed over de plaats, want
de vrees, dat een zijner superieuren nu juist het plein
kon betreden, dreef hem het bloed naar de Blapen.
Er kwam niemand. Bij hot hek, dat het exercitieveld
afscheidde, stond een groote menigte, een afkeurend
gemor drong door tot zijn oor, hij hoorde bedreigingon.
Hjj wierp een vcrachtelijken blik op allen die
achter het hek stondun pah! het waren maar burgers;
toen keek hjj weder naar zijn offer.
„Bespotteljjk! Hij ademt immers!" herhaalde hij.
„Breng hem in de kazerno, en wanneer hij bijgekomen
is, breng hem dan naar huis.
Hjj rekte zich uit en ging langzaam naar de kazerne,
als bad hjj er een heldendaad verricht.
Een halt uur later begaf Bruno zich langzaam naar
zjjn vaderlijk huis. Met moeite bicld hij zich staande,
zijn gezicht was zoo bleek, dat de menschen staan
bleven en hem nazagen. Toen hjj de kamer binnen
trad en zijne zuster hem bemerkte, sprong zjj ver
schrikt op.
„Bruno wat is er gebeurd?" riep zij uit.
„Niets Diets," gaf hjj met doffe stem ten antwoord
en wendde het gezicht af, om zjjn zuster niet iu de
oogeo te mooten zieu. „Ik ben Hjj kon de
zin niet voleinden, want een golf bloed vloeide uit
zjjn mond. Bijna bewusteloos viel hjj op eeu stoel
neder.
„Almachtige God!" riep Marie uit en omarmde haar
broeder, wiens hoofd op de borst zonk.
Een nieuwe golf bloed volgde.
Het in doodsangst verkeerende meisje riep lnidde
om hulp, daar zjj alleen niet in staat was, haar
broeder te holpeD,
Buren snelden toe en hielpen, Bruno in zijn slaap-
kamer te brengen en op zjjn bed neder te leggen.
Er werd een bode gezonden om een doeter, een
ander nam opzich Bruno's vader te balen. Beiden
traden bijna gelijktijdig het huis binnen.
Het stond er slecht voor met Bruno, die nauwelijks
in staat was, eeuige vragen van den arts met
zwakke stem Ie beantwoorden, leder woord scheen
bem pijn te doen. De arts, die zjjn borst zorgvuldig
onderzocht had, bevat hem do grootste rust ou ver
bood hem te praten. Hjj verheelde don vader niet,
dat bij de geiiogste aandoening er een nieuwe bloed
spuwing kon volgen en dan het leven van den zieks
in bet grootste gevaar verkeerde.
Soltau en Marie wekeu niet van het ziekbed. Bruno
lag daar roerloos en met gesleten oogen neder, de
ademhaling seheen bem pijnljk te zijn, want zjjn
gelaat vertrek zich dikwijls, zijn oogen lagen diep,
zjjn wangen ingevallen, hjj scheen vele jaren verou
derd. Wanneer bij zijn cogen opsloeg, was zijn blik
alle geweld tachtig cents voor 't zelfde wil
betalen, dan moet ze dit zelve weten. Bij haar
deugt het niet, als 't niet duur is.
Wat ik hier mededeel is historisch.
Wie verkoopt er nu kool? De man, die het
eerste artikel voor minder aanbood of de dame,
die beweert, dat goedkoop niet goed kan zijn.
Op een ander terrein.
Geen krant bijna verschijnt er, waarin niet
een hond te koop wordt aangeboden. Menigeen
leest dit niet, om dat hij van dit diersoort is
voorzien of er niet van gediend wil zijn. Op
merkelijk zijn echter de middelen, die aange
wend worden, om tot koopen te bewogen.
Bijv. door onverwacht vertrek naar Indie biedt
eene dame een allerliefst hondje te koop aan,
maar ze wil dit juweeltje alleen aan eene dame
verkoopen. Dat is een. Een volgenden dag biedt
andermaal eene vertrekkende dame een uit
muntend, prachtig diertje aan, maar voegt er
bij, dat de opbrengst t/eheel ten voordeele van
hare dienstboden zal zijn
In genoemde annonces, die ook alweer waar
zijn, wordt dus op eigenaardige wijze gewerkt
op 't gevoel en 't is zeer licht mogelijk, dat
men bij nadere kennismaking tot de ontdekking
komt, dat de volgens de annonce naar lndio
vertrekkende dame doodeenvoudig een honden
koopman is. Nu zijt ge in zeker opzicht be-
dof en treurig. Langzaam strekte .hjj zijn vader
do rechterhand toe, een zwak lachje gleed over zijn
gelaat, alsof hij daardoor den ouden man wildo ge-
ruststelllen.
Het stillo, bescheiden geluk der kleine familie wa»
door een Nevigen slorm bezocht geworden. De voile
zonneschjjn van hot geluk was nooit op hot hoofd
van den corrector gevallen, maar was toch voldoende ge
weekt. Hij had toch in zjjno heide kinderen een geiuk
gevonden, dat zijn gelieele hart met dankbaarheid
verrulde. Zjj waren zjjn vreugde en voor hen had
hjj getracht te verkrijgen, wat hem zelve ontzegd
was geworden.
Nu tornde het noodlot aan dit gelukGeen woord
van klacht kwam om zijne lippen, strak staarde hij
voor zich nit; maar in zijn binnenste woedde oen hevige
strjjd. Wat had hjj misdaan, dat deze nieuwe slag hem
trof? "Was zjjn gebeele leven niet opgegaan in de
strenge vervulling zijner plichten en do zorg voor zijue
kinderen? Hij had zich dikwijls ongelukkig gevoeld,
hjj had zoo vurig verlangd naar ecnige vrjje dagen,
naar een enkelen dag, waarop hjj zeggen kon, dat hij
niets verzuimde; hjj had dezou dag uict beleefd en
er zich in geschikt.
Do avond was gevallen. Maiie had zich in de woon.
kamer teruggetrokken, om daar eens te kunnen uit
weenon, zonder haar broeder, die bij het minsts
geruisch de ooien opsloeg, hinderlijk te zijn. B j
baar deed het recht van de jeugd zich geldon, zij
was met tranen in de oogen ingeslapen,
Soltau bemerkto het, toea hjj zacai het ziekbed ver
liet, om naar zjjn dochter to zien. Hjj gunde haarde
slaap. Even zacht keelde hjj terug en ging we Ier
naast het ziekbed zitton. In zijne oogen kwam geens
vermoeidheid.
Zoo verliep de nacbt, langzaam langzaam- Do
zieke sliep niet, al lag hij ook onbewegeljjk. En Soltan
sliep nog minder. Hjj hoorde hoe htt ep straat al
stiller werd.
Iidere klokslag drong door tot zjjn oor. Hj tclls
de kwartieren eu hij had ook de minuten kunnen tellen.
Slechts eens in zijn leven had hjj zulk een b.inge.i,
langen nacht doorleefd, toen hij bij het bed had ge
zeten van zjjn zeer zwaar ziek zjjnde vrouw. Met bang
verlangen had hj gewacht op de eerste stralen van
het morgenrood, en toen die eindelijk het vertrek ver
lichtten. hadden zij het bleeke gelaat eouer zoo
pas ontslapene beschenen.
Die moeieljke uren stonden hem na daideljjk voor
den geest, hjj vriesde den nadereuden morgen. Wan
neer die hem ook zijn zoon ontroofde! Hij kon er niet
aan denken en drukte vol vertwijfeling de hand op
het voorhoofd.
Maar de nieuwe dag was hem genadiger gezicdj