LIKDORENS.
Patenten.
Jacht en Visscherij.
doen gebruikelijk is.
Behagen, den 14en Maart 1885.
De Burgemeester,
O. LANGEN BERG.
De Secretaris,
DENIJS.
NAMEN
der, van de in het gepasseerde jaar gesloten
Kiezerslijsten, geschrapte Kiezers:
Van Leden voor den Gemeenteraad.
<°Y
ITI.
lï'iliK, VY ril. rvnui», nwujeujw. i»ucv.,
A. van der Molen. Ce. Nieuwland, D. Roggeeecu Sr,
JK Stammes Cr. B. Sutfaerlar.d, S. Trompetter.
Van Jedcti voor de 1 weede Kamer der Staten-
Gcneraal en de Provinciale Staten.
Jo. Boontje», B. Boeman, Cs. Oenijs, A. J.V Diepe-
rink, F. Gorden, Jn. Jimmink, D. Keet Dz. Wm
Knot», Cs. Nieuwlnnd, Jn van der Oord, K. Plevier,
II. Ploeger, D. Roggeveen Sr, Jn. Rotgans, Jb. Stam
mes Cz.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen
ter algemeene kennis, dat door JAN KEET Dz.,
vergunning is verzocht, het perceel aan de Nieuwe
Lacczijde. Wijk B, no. 112, te mogen inrichten tot
Bkood- es Koekbakkerij.
1 >o bjj het verzoek gevoegde bij de Wet voor
schreven teekening met toelichting, liggen ter inzage
ter Gemeentesecretarie. Bezwaren tegen het verleenen
dier vergunning kunnen schriftelijk worden ingediend,
en, desvorkiezi nde mondeling worden toegelicht, in
cene door bet Gemeentebestuur, ten Raadhuize aldaar
te houden Zitting, op Dinsdag 31 Maart a. s., des
voormiddags van tien tot twaalf ure.
Schagen, den 17 Maart 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANOF.NBKRG,
do Si-creta. is,
DENIJS.
De Burgemeester van Schagen, brengt tor alge-
ir.eenen kennis, dat do patenten, aangevraagd in de
maanden November, December en Januari, 3e kwar
taal, dienstjaar 1884|85, ter gcmeento^rcrotario door
belanghcbbondo kunnen worden atgebaald van af
Zaterdag den 21en tot en met Donderdag don 26en
Maart a. s., des voormiddags van 9 tot 12 ure, den
invallenden Zondag uitgezonderd.
Schagen, den 20en Maart 1885.
De Burgemeester voornoemd.
G. LANGENBEBG.
Do Burgemeester der gemeente Schagen, brengt ter
konnis van do ingezetenen, dat de aanvragen ter
bekeming van jacht, en vischacten en van kostelooze
vergunningen tot uitoefening der visscherij, voor het
Biizoen 1885i86,ter Secretarie voor de belanghebbenden
ter imulling verkrijgbaar zijn, dagelpks, Zon- en
Feestdagen uitgezonderd, dos voormiddags van 9
tot 12 uro.
Schagen den 20en Maart 1SS5.
Do Burgemeester voornoemd,
G. LANGENBERG.
morgen plaat3 hebben. Hij verried aan de zijnen noch
aan zijn broeder, door cenig gebaar, wat hem wachtte,
ja hij was zc-lts opgeruimd. Zjjn geheele leven lang
had hij alles, wat de eer verlangde, bereidwillig
gpdaan Geen offer was hem te groot geweest.
te Toen hij met de zijnon weder tehuis was gokomen,
bleef hij nog in zijno kamer. Zijne vrouw wilde hem
gezelschap houden.
„Doe dat niet, Elf'iede," zeide hij op zachten toon.
„Begeef u ter ruste, want ik moet nog het een en
ander doen zelfs r.og tamelijk veel."
.Kunt gij dat morgen vroeg niet doen bracht
Klfriede hiertegen in.
.Neen, kind, gij weet, dat ik niet gaarne werk
uitstel, bovendien moet ik morgen zeer vroeg een
wandelrit maken, ik heb dat met een vriend atge-
sproken. Tegen koffietijd hcop ik terug te zijn."
Hij epiak de laatste woorden niet zonder ceo zachA
beven zijner stem, maar ziju vrouw had geen aan
leiding hier in iets vreemds te vinder.
Teen hij alleen was, liep hij eenige malen het
vertrek op en neder. Daarna ging hij aan zijn schrijf
tafel zitten, wai t hij had nog veel te doen. Hij schreef
aan zijn zoon en aan zijn broeder. Zijn hand heelde
toch, toen bij Fgon vermaande, steeds braaf te blijven,
en zich Dimmer weder te laten verlokken door hoog
spel. Hij mocht er niet bijvoegen, hoeveel n-ocielijkc
uien bjj door het spel van dieu tenen nacht hem
had bereid, ook het duel was er immers een gevolg
van.
Het was laat, teen hij zich ter ruste begaf, maar
de slaap ontvluchtte hem. Reeds de gedachte, dat zijn
bediende den tijd verslapen, en hij te laat epde kamp
plaats verschijnen kon, hield hem wakker.
Voor dat het tijd was, wekte bij den bedierde en
liet het paard zadelen. Zijne vrouw sliep nog. Hij
trad dicht naar haar bed en liet het oog op haar
rusten. Hoe gaarne bad hij haar nog een kus gegeven
hij verliet snel de sla: pkamer.
Voorzichtig trad hij Ulnke's slaapvertrek binnen,
om zijn dochter nog eenmaal te zien-
Zij hoorde hem niet. Hare wangen waren met een
rooskleurige tint bedekt, haar borst bewoog zich i
regelmatig, eu om de eeu weinig geopende lippen
in.
Wnf nl onaangename gewaarwordingen, door
die nietige voorwerpen veroorzaakt.
En ronden dan hiervoor geene goede, afdoen-
de middelen bestaan.
Wel zeker; waarom niet? De wetenschap
heeft in den laatsten tijd wel zooveel vorde-
ringen op allerlei gebied gemaakt, dat men
ook in dezen riet verlegen behoeft te zijn.
i Zijf gij met de zoogenaamde aardsche goede-
ren ruimschoots gezegend, wel nu dan neemt
gii uwe toevlucht tot den daarvoor als aan
gewezen mm, den pedicure. Neem bij hem
een abonnement, waarbij hij zich verplicht,
om elke maand uwe voeten te onderzoeken
en bij de geringste teekenen van aanwezigheid
van uw vijand hem dadelijk te verdrijven.
Men zegt wel eens figuurlijk, dat men het
kwaad met wortel en tak moet uitroeien, maar
hier is 't werkelijk waar, want onophoudelijk
groeit hij weer aan en hij is hardnekkig en
vermetel. Nu gebeurt het meer dan eens, dat
die heeren pedicures en dentistes wel eens
overslaan en hunne beurt van komen vergeten
en in zulke gevallen juicht uw vijand en
steekt zijn kop in volle werkelijkheid weer
omhoog. Derhalve voortdurend en onbezweken
volhouden met de vernietiging en uitroeiing.
Ieder weldenkend mensch zal dit hoogst na
tuurlijk vinden, want gaat het niet op dezelfde
wijze met alle onkruid, met alle verkeerde
neigingen en hartstochten Zoodra men ver
slapt in den ijver, woekeren zij verder voort
en hoe zal 't dan gaan, wanneer men met de
bestrijding geheel ophoudt en het kwaad on
gestoord zijn gang laat gaan?
Dat kleine maar lastige voorwerp kan op
die wijze voor ons eene waarschuwende stem
worden
Zijt gij minder bemiddeld, zoodat gij tot
zulk een voornamen heer uwen toevlucht niet
neemt, dan zijn er middeltjes genoeg uit
nieuwsbladen op te sporen, en zoo langza
merhand zult gij eenige stuivers en guldens
besteden, daar uw vijand gedurig terugkomt.
Daar ik over de oorzaken en het zijn van dit
onnangenaam verschijnsel heb gesproken, reken
ik mij ook niet minder verplicht, een genees
middel aan te wijzen en wel een, dat in
ieders bereik ligt, terwijl ik daarbij niet vrees,
door het anti-kwakzalvers-verbond wegens
mijn recept aangevallen of vervolgd te wor
den. Het bewuste, eenvoudige middel is dit
neem een ui, laat die ferm kooken in besten
wijnazijn, en leg eenige dagen achter elkander
een stukje op de likdoorn of een lid zijner
familie en de vijand zal verdwijnen.
Misschien heb ik me nu ook nog verdien
stelijk gemaakt en aan de lijdende mensch-
heid een dienst bewezen. Mocht dit zoo zijn,
dan vind ik den een of anderen dag nog wel
eene dank betuiging in deze courant. Hoe
zetelde een lachje Zij scbeeu te drootren.
Bi hoedzaara verliet hij het vertrek, zijn hart klopte
onrustig, want een bang voorgevoel zeide hem dat
hij de beide slapende niet weder zou zien. Hij drukte
de hand tegen het voorhoofd en bleef een oogenblik
bewegingloos staan daarna werd hij kalm.
De bediende hield zijn paard reeds vast, hij besteog
hetzelve en niet het scherpste oog had op zijn gelaat
een spoor van onrust kunnen ontdekken. Voor de
poort der stad ontmoette hij zijn secondant, den
majoor Reuter, zoo waren zij het ook afgesproken.
Reuter," zeide hij, terwijl hij de brieven die hij den
vorigonavond had geschreven, uit zijnen borstzak nam.
„Niemand weet, hoe het komen kan, neem de/e
brie-ven in bewaring en bezorg ze dadelijk, wanneer
het noodig is. Ingeval het niet behoeft, geef ze mii
dan terug."
„Ik zal ze u teruggeven," verzekerde do majoor.
„Weet gij dat zoo zeker?" vroeg de overste
lachende.
„Ja, ik zou anders niet meer gelooven aan de ge
rechtigheid van het lot."
„Beste vriend, reken daarop niet," ging de overste
voort. „Ik doe, wat mijn eer mij voorschrijft, en kat
den uitslag getroo-t aan den hemel of aau het toeval
over."
In het woud ontmoetten zij Bülow en diens sccon-
dant.
Zij waren de eersten, die op de kampplaats aan
kwamen lilly kwam eenige minuten na hen
Hij sprak met zijn secondant luide en ikehende
over het paa.d d.t hij bereed, alsof bij zelfs aan het
duel niet eens ducht.
„Moot ik nog en poging doen tot verzoening"
vroojj de majoor deu overste. n
"*een.!* RüKng op beslisten toon ten antwoord
'lt PU u bloot stellen aan het gevaar dat Tillv
dat verzoek met kon afwijzt Ik houd eek verzoend
voor onmogj! k, want al nam Tilly zijne woorden
ok t- rug, dan zou ik toch nogde overtuiging hebben
dat hem dit geen eerlijke ern6t was."
dit ook zij, de kwaal is niet. ongeneeslijk, WfJ
neer men ze maar goed aanpakt.
Maar er zijn zooveel andere likdorens, cj;
niet zoo gemakkelijk zijn te verdrijven e'n ons
voordurend hinderen. Daar woont mijnheer
in dat groote, aanzienlijke, deftige huis. ]n
de oogen zijner buren en stadgenooten is U
een gelukkig man, want hij heeft geld, kan
zich verschaffen, wat hij wil en dat is immers
in veler oogen alles, wat men wensehen kan
en toch is er voor den opmerkzamen beschon-
wer nu en dan een droeve trek op dat gelftat
waar te nemen, waarop de zon van den
voorspoed hare stralen steeds schijnt te wer.
pen. Die schijnbaar gelukkige man heefteen
zoon, die hem veel stil verdriet veroorzaakt.
Zooveel mogelijk verbergt hij dat leed voor
de oogen der vaak meedoogenloozc wereld,
Hij wil dat kind, den goeden naam van dat
kind zooveel mogelijk sparen, maar hij zeil
lijdt er vreeselijk onder, en te midden van den
genoegens der wereld is dit de pijnlijke plek,
de likdoorn, die hem onophoudelijk en onbarm.
hartig kwelt en hindert. Hier is 't genezen
uiterst moeielijk daar de likdoorn zelf zich van
zijne macht bewust is, en zooveel mogelijk zich
tegen die genezing verzet.
Aan wiende schuld? Helaasaan den vader
zelve. Wanneer hij 't jeugdige plant e behoor
lijk in tijds had geleid en gebogen, met andere
woorden, wanneer hij de likdoorn hij de al
lereerste verschijning onverbiddelijk, totaal
had uitgeroeid, dan had hij zijn kind de grootste
weldaad bewezen en zich zeiven al dat verdriet
en leed Kespaard
De heer B. heeft eene onbegrensde eerzucht,
die hem blind maakt voor de verdiensten van
anderen, waardoor hij zich zeiven steeds o[
den voorgrond en op een voetstuk plaatst, van
waar hij met ongeveinsde minachting neerziet
op de vermeende verdiensten van anderen. Hij
is anders geen kwaad man, iemand die gaarne
anderen zal helpen en bijstaan, omdat stil
zwijgend ook daardoor zijne eerzucht wordt
geprikkeld, maar aangezien alle menschendit
nu juist niet weten, gaat hij bij velen voor
een hulpvaardig mensch door. Maar pas op,
wanneer gij hem in dit eene punt aanraakt;
dat is zijn gevoelige plek trapt gij bij ongeluk
daarop, of raakt gij dat maar even aan, dan
is er geen huis met hem te houden en hij zal
zich vertoonen in zijn ware gedaante. Dan
wordt hij met één woord ongenaakbaar eu "i
zijn gevoel van aanmatiging, al zijne overdreven
te hoog gespannene denkbeelden van eerzucht
komen in al hunne kracht te voorschijn.
Wanneer we in aanmerking nemen, dat ver
reweg de meeste menschen door likdorens
worden gekweld, en als we erkennen, dat die
plaag dikwijls al zeer lastig en vervelend is.
dan zouden we bijna zoo ver komen, dat
de goede Batavieren benijdden, die ten minst®
wat hun schoeisel aangaat, van déze kwaal
wel geen last zullen gehad hebben. Nog anjk
ren, die niet gaarne "blootvoets gaan, zoude»
voorstellen om steeds pantoffels, wijde, gemak
kelijke pantoffels te dragen en zich daardoor
voor die kwaal te vrijwaren.
Maar even als men niet veel respect betoont
vorr blootvoetsloopende medemenschen, £Ven,
zoo vindt men 't minder gepast, dat iet»8»
zoo den geheelen dag op pantoffels rondloop'
en zooals men dit dan noemt, niet geklee i*
Aan die pantoffels is een idee van gem
verbonden. De stap van hem, die net 8e
of gelaarsd zich beweegt, is fermer, heeft w
elasticiteit, daarin ligt meer het kfirakter^.^
iemand, die zich een weg moet banen, mc -
over en door de hinderpalen heen zfj o
meer het beeld van kracht en vlugheid.
Laat ons derhalve de vrees voor Hm o .^j
niet weerhouden, om onzen voet het se o-,
te geven, dat ons past, maar laat bet
in alle opzichten passen. Geen ijdelheidot
zucht vervoere ons om schoenen t0 nCoetéu
waarvan men vooruit kan zien, dat z° nlL
hinderen. Die dwaasheid is onverg' H-' t! tj|
mensch in 't bijzonder heeft zich dam^1,
wachten. Elk, die zich in eene dwaz0^
neming waagt, elk land, dat een oorlog
die verkeerd moet uitloopen, is gelijk
mand, die een niet passende schoen 111
weid wil dragen. Eigen schuld is een o0U
delijken rechter. Ongelukkig wor(/^et
de schuld vau anderen is hard, maai ,f[
worden door eigen schuld is nog v0e ,i,
Doetinchem. P. v. d. Velde
Bwinj
n't J
fohrie
[f72.
;chf
laar'
Ht
nisd:
iten
Tllf
iverbi
aan
Bjnkn
hijil'
ig'
sjwat
[di
jevt
|ere
freri
O
Jons
jdcr
piet
in i
onp
ie!
(1'7.
yla
m
HS
lei
xx
in
We
Ide
nu
Ülc
n
K<
Sn
te
Ji
P
r<
1
lei
E
n
l
ti
t:
y
i
Wordt Vervolgd.
BSinnenlamhch
Op Vrijdag den 20rn Maait j''^ujj
25 jaren geleden dat de II0Cl'
