Algemeen It i I 1 A D VERTE IS TIE A l E L' S- L A SX B B O W B L A. ONDERW iJ S. UITGEVER: .1, Wi\KEL, TE SCHAGEN Laan, Wijk D, No. 5. Ao !SS5. 29itc Jaargang. .V. 1ST1. H M Ji -Aaf A TTBF^ 1% Dit biad verschijnt tweemaal per week Woens- ag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's liddngs 12 ure, worden Advertentièn in het u srstuitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stukken con dsis» vroeger. 4„ en wen te Se hogen. Bekendmakingen. Burgemeester en "Wethouders van Schagen, brengen 3r kennis van de ingezetenen: dat het toelaten van nieuwe leerlingen, op de openbare lagere school aldaar, zal geschieden op den Eersten Mei a. s. en alsdan kunnen worden toegelaten de kinderen geboren in hetjaar 187 9, dat de ouders, die hunne kinderen wenschen toegelaten te zien, daarvan aan het hoofd der school, den Heer Kloeke, kennis moeten geven vóórden 25 dezer, met overlegging van geboorte- en vaccinebewijzen der nieuwe leerlingen. dat verzoeken om kosteloos onderwijs voor de nieuwe leerlingen moeten worden gedaan vóór den 20 dezer. Schagen, den 7en April 1885. Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. LANGENBERG. De ecretaris, DENIJS. Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen 3r algemeene kennis, dat aan JAN KEET Dz. ver- unning is verleend, zijn perceel Wijk B, No 112 an de Nieuwe Laagzijde aldaar, to mogen inrichten Brood- en Koekbakkerij. Schagen, den 10 April 1885. Burgemeester en Wethouders voornoemd, Cs. de PATER, Wethr. do Secretaris, DENIJS. it iSSSS) 'V Tj Roman van Friedrich Friedrich. (59.) XXV. TIIet is goed," zeide Kalinka nu tegen de barones- Si] verlicht mij daardoor mijne bekentenis. Ik was sn wilde, bandelooze knaap geworden. Toen ik, ibt middeld uit bet beboeltige, ja kommervolle leven tar Parijs ging; toen ik don glans en den rijkdom ;r groote stad zag, was ik als verblind. Het schijn- iluk sleepte mij mede, ik vergat mijn vaderland, ant ik schaamde mij, er aan te denken. Juist omdat zoo arm geweest was, was het verlangen in mij lovcel te sterker, om in dit leven een eerste plaats bekleeden. En waanzinnige eergierigheid g(?i>p mij ,n. Zij versterkte mijn talent en leidde bet. LNiótde ifdo tot de kunst bezielde mij; zij moest vofflP mij 3c)its het middel zijn, om rijk te worden, om gelijk n graaf, waarvoor ik mij uitgaf, te kunnen leven, et weelderige leven zelve versch fre mij volstrekt on genoegen, want ik was in mijn j ugd aan ont. ringen gewend. Ik zou gaarne honger hebben geleden, inneer ik maar mijn ziekelijke eerzucht, om als rijk voornaam man te verschijnen, had kunnen bevredigen; en leerdet gij mij kennen. Door u hoopte ik mijne inschen te bereiken. Elke uiting van mijn gemoed ik met opzet teruggedrongen, omdat ik geloofde, t zulks mij schadeljjk kon zijn. Met tegenzin dacht aan mijn jeugd, zelfs aan mijne oude moeder tdat zij arm was en tot een lageren stand behoorde- als ik mijn dool zoo nabij was, als ik het geluk, wrop sedert jaien mijne gedachten zich gevestigd «Wen, reeds meende verworven te hebben, toen rscheen mijne moeder en ik vreesde alles te zullen r h zon jk verloochende haar! Gij weet, hoe ik ar bewusteloos vond in het woud. ik wlldo haar nmuw vcrloochenen, toen riep Tilly, datdebcwus- WwkT;ne m°, 7 was! Ik heb hem toen in mijne J'O'ug gevloekt! Mijne moeder kwam weder bij in 6 raa™; 8cdcrt vele jafen deed zich f 'oVC m" 111 mi^" bors' bc* gevoel van kinderl: ke tee gelden; voeg daarbij de vertwijfeling, toen'gij van mi] a wmdel en naar do s:ad terugkeerdet"! a> a s verdoofd, als iemar.d die dronken is Met s''o ad ik nlh s veiloien, wat ik na vele jaren g'cv'ii li adik beschouwde mij zelve als een 1 i air, die zijn goheele vermogen verloren, jTYCOr oen a indeuken aan zijn jeugd ingeruild heeft. Trijs per jaarƒ3.Franco per post 3.GO dpdclijke nummers f 0.05. Adverlentiën van één tot vijf regels f 0 75, iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor den naar plaatsruimte berekend. Burgemeesier eu Wethouders van behagen, men gen ter algemeene kennis, dat de Raad heeft besloten, dat de kermis in deze gemeente zal plaats hebben en invallen op Zondag den 21en Juni a.s., des namid dags ton 4 ure, om te eindigen op Zondag den 28en daaraanvolgende. Schagen, 10 April 1885. Burgemeester en Wethouders voornoemd; Cs. de PATER, Weth. de Socretaris, DENIJS. SS inn en tan dsch i\ie uivs Wij maken onze geachte lezers bijzon der attent op eene in bit blad voorkomende annonce van het Kleedermagazijn„de Phenix" te Amsterdem Immers dit magazijn geeft aan ben, die liever 3e dan 2e klasse reizen, zelfs de gelegenheid per le Klasse onze hoofdstad kosteloos te bezoeken. Zooals uit ommestaande mededeeling blijkt, krijgt hij, die in dit alom gerenommeerde Kleedermagazijn voor Vijf-en "Vijftig Gulden koopt, een retourbiljet le klasse vergoedniettegenstaande deze vergoeding, paart dit magazijn de goedkoopste prijzen aan soliede bediening en kan zich daarvan een ieder overtuigen, door de catalogus en prijs courant, die gratis te verkrijgen is, in te zien. Wij willen er tevens op wijzen, dat men niet alleen voor f55.behoeft te koopen, om ver goeding van reiskosten te erlangen, ook aan hem die voor de som van veertig Gulden koopt wordt zulks vergoed, doch slechts een biljet 2e klasse, terwijl ook aan hem die voor f 25. De radeloosheid dreef mij nog denzelfden dag uit mijn woonplaats. Ik dacht er aan mij het leven te ont nemen, want ik geloofde niet meer te kunnen loven, immers wat mijn eerzucht had opgebouwd, was ver nietigd toen was het mijne oude moeder, die mij redde 1 Ik had haar verloochend, maar geen woord van verwijt kwam over hare lippen, hare oogen rustten op mij met al den gloed der liefde, en als ik daar- neder zat in stille smart, dan streelde zij mij zacht met haar hand, alsof dit mij geruststellen kon en het stolde mij inderdaad gerust. Maar telkens overviel mij die vertwijfeling ik meendo Tilly's honend gelach te hooren, ilc zag hoe gij mij ontsteld don rug toekeerdet mijn eer was weg, men bespotte mi) 1 In de hevigste woede heb ik de tanden op elkander geperst, ik wilds mij op alle menschen wreken, ook op nMet een enkelen slag had ik alle alle wel kunnen vernielen 1 „Hot waien bittere, hittere dagen 1 Ik vluchtte met mijn moeder nxar Zwitserland daar ontmoette ik te veel menschen ik begaf mij toen m^t haar naar Tyrol nergens vond ik rust. Het toeval bracht mij naar dit dal en in dit kleine huis. Mijne moeder werd ziek. Ik had er niet aan gedacht, dat haar krachten niet met de mijnen gelijk stonden; omdat mij dat rusteloos rondzwerven niet vermoeide, meende ik, dat zij het ook kon dragen, en zij had nooit geklaagd. Het jonge meisje, Walburga, dat gij gezien hebt, die met haar vader alleen in dit huis leefde, verpleegde de zieke, zooals slechts een kind haar moeder kan Terplegen. Ik doolde hier alleen in de bergen rond, en de vrede der grootsehe natuur, deed zich meer en meer in mjj gevoelen. Wat had ik met al mijn eerzucht bereikt Jaren lang had ik gestreden en mij zelve bedrogen, want werkelijke bevrediging had ik toch nooit gevonden, en in het oogenblik, waarin ik mjjn doel meende bereikt te hebben, werd ik teruggestooten als een paria, als een melaatsche, die zich onderdo gezonden had begeven! Zou ik nog eenmaal naar het schijngeluk jagen, om hetzelfde te doorleven? Hier in deze bergen kwam ik er toe, eene vergelijking te maken, tusschen de wereld, waar ik mij 1 ad ingedrongen, en do eenigo kling waarin ik bier leefde. Daar schjjn en logen, alles logen, en hier de eenvoud, maar ook do waar heid dor natuur. „Ik b'eef meer thuis en zat bij het bed mijner oude moeder, uit wier oogen een stil geluk sprak, wanneer ik bij haar was. Jk eloeg Walpurga gade loerde haar beter kennen. Steeds kwam bjj ma eene vergelijking op; zij is gelijk hot edolweisz da. bovjn koopt, eene heen- en terugreis 3e klasse wu: >it gerestitueerd. Men kan dos voor zijne inkoo- pen, in dit magazijn te doen, kosteloos onze schoone Amstelsfad bezoeken, iets dat met het naderende Zomerseizoen wel te stade komt.' Dat men door de firma J. CAHEN Jr, reël en soliede bediend wordt, behoeft geen verder betoog, daar hare veeljarige renommée door geheel ons land, daarvoor pleit. De begrafenis vanVictor Driesscns, te Ant werpen, die aldaar eenige dagen geleden tijdens eene voorstelling eene beroerte kreeg en dien ten gevolge ook is overleden, heeft met groote plechtigheid plaats gehad. Van tallooze huizen wapperde de vlag halfstok even als aan den Nederlandschen schouwburg, die zich op de gemeenleplaats verheft. Eindelijk rondom den schouwburg en tot aan de woning van den overledene waren op bevel der stadsoverheid de gaslantarens met rouwfloers omhangen en ontstoken. Eene kamer van het sterfhuis was in eene indrukwekkende rouwkapel herschapen. Aan het hoofdeinde van het onder bloemkransen bedolven stoffelijk overschot, verhief zich het borstbeeld des kunstenaars, hem vroeger ver eerd. Hier duurde het défilé van rouwbeklag voor de familie meer dan drie kwart uurs, echter zonder dat het groote aantal vrienden en bewonderaars aan de beurt had kunnen komen. Eindelijk stelde de rouwstoet zich in beweging, geopend door de muziek der schut- op de bergen groeit en bloeit en zelve niet weet hce schoon het is. Ik ondervond een gemoedsrust hier, zooals ik die in geeno jaren had leoreti kennen. De ontberingen, walke het eenvoudige leven mij, oplegde, gevoelde ik niet, want in mijn jeugd had ik het uog wel behoiftiger gehad. Vrooger had ik elk gevoel in mijn binnenste getracht te verstik ken, bier ontwaakte bet weder; ik bad m jne moeder ■verloochend, dat eisclite een zoenoffer, en ik vatte het besluit, haar niet weder te verlaten, Jk kan u niet goed weergeven, welk eone verandering er m.fc mij plaats had. Ik bad em gevoel, alsof ik na eene lange, lange reis doodolijk vermoeid in bet ouderijk huis was teruggekeerd. De eenvoud lachto mij ver trouwelijk togen, de eenvoudige houten stoel scheon mij zacht, omdat ik daar als kind op had gezeten. Zelfs mijn kunst arbeidde in een geheel andere richting. De gedachte, portretten te schilderen, die mij geen belang inboozemden, en zelfs er eene leugen in to loggen, want ieder wil gestreeld worden, reeds deio gedachte deed mij walden, en ik maakte liierlandschaps- studiën. Slechts óén portret wilde ik schilderen, dat van Walpurga. Ik meende daarmede een soort van dankbaarheid te verrichten ik bedroog mij zelve. Binnen weinige dagen was haar beeld voltooid, en ik geloof, dat mij nog nooit een portret zoo sprekend is gelukt. De blijdschap van het meisje was zoo treffend en kinderljjk onschuldig; mijne moed r vatte mijn hand,die het beeld had geschilderd en bracht die aan bate lippen, toen vatte ik het besluit dat dit hot laatste portret zouzijn, dat ik geschilderd heb Langzamerhand genas mijne moeder, dank zij Walpurgo's verpleging daar stierf de vader van het meisje hij ver ongelukte bij het houtvellon, en nu stond de «rmo geheel alleen en veriaten op de wereld. Ztj had weinig hoop dat iemand zich harcr zou ontfermen, diar z j arm was en behalve hot huisje niets bezat Toon vroeg ik haar of zij de mijne wilde worden, en zij bewilligde er in f' Kalinka zweeg. De barones had zwijgend naar hem goluistord, zij zweeg ook nu nog- „Kunt gij mij begrijpen?" vro -g hij. Cbarlotte von Ortho bewoog langza im, ontkennend het boofd. „En gevoelt gij u gelukkig?" vroeg zij. „Gelukkig?" herhaalde Kalinka. „Wat is geluk?" Wat ik tot nu toe daarvoor hield, was bedrog! Ik gevoel mij rustig, want ik weet, dat wat mij hier omringt, waar is! De'o bergen liegen niet, en Wal- pinga's hart kunt goene onwaarheid, ik lees daarin

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1885 | | pagina 1