Algemeen
It i
I
1
A D VERTE IS TIE
A l E L' S-
L A SX B B O W B L A.
ONDERW iJ S.
UITGEVER:
.1, Wi\KEL,
TE SCHAGEN
Laan, Wijk D, No. 5.
Ao !SS5.
29itc Jaargang.
.V. 1ST1.
H
M
Ji -Aaf
A TTBF^
1%
Dit biad verschijnt tweemaal per week Woens-
ag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
liddngs 12 ure, worden Advertentièn in het u
srstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken con dsis» vroeger.
4„ en wen te Se hogen.
Bekendmakingen.
Burgemeester en "Wethouders van Schagen, brengen
3r kennis van de ingezetenen:
dat het toelaten van nieuwe leerlingen, op de
openbare lagere school aldaar, zal geschieden
op den Eersten Mei a. s. en alsdan kunnen
worden toegelaten de kinderen geboren
in hetjaar 187 9,
dat de ouders, die hunne kinderen wenschen
toegelaten te zien, daarvan aan het hoofd der
school, den Heer Kloeke, kennis moeten geven
vóórden 25 dezer, met overlegging van
geboorte- en vaccinebewijzen der nieuwe leerlingen.
dat verzoeken om kosteloos onderwijs voor de
nieuwe leerlingen moeten worden gedaan vóór
den 20 dezer.
Schagen, den 7en April 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANGENBERG.
De ecretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, brengen
3r algemeene kennis, dat aan JAN KEET Dz. ver-
unning is verleend, zijn perceel Wijk B, No 112
an de Nieuwe Laagzijde aldaar, to mogen inrichten
Brood- en Koekbakkerij.
Schagen, den 10 April 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
Cs. de PATER, Wethr.
do Secretaris,
DENIJS.
it
iSSSS) 'V Tj
Roman van Friedrich Friedrich.
(59.) XXV.
TIIet is goed," zeide Kalinka nu tegen de barones-
Si] verlicht mij daardoor mijne bekentenis. Ik was
sn wilde, bandelooze knaap geworden. Toen ik,
ibt middeld uit bet beboeltige, ja kommervolle leven
tar Parijs ging; toen ik don glans en den rijkdom
;r groote stad zag, was ik als verblind. Het schijn-
iluk sleepte mij mede, ik vergat mijn vaderland,
ant ik schaamde mij, er aan te denken. Juist omdat
zoo arm geweest was, was het verlangen in mij
lovcel te sterker, om in dit leven een eerste plaats
bekleeden. En waanzinnige eergierigheid g(?i>p mij
,n. Zij versterkte mijn talent en leidde bet. LNiótde
ifdo tot de kunst bezielde mij; zij moest vofflP mij
3c)its het middel zijn, om rijk te worden, om gelijk
n graaf, waarvoor ik mij uitgaf, te kunnen leven,
et weelderige leven zelve versch fre mij volstrekt
on genoegen, want ik was in mijn j ugd aan ont.
ringen gewend. Ik zou gaarne honger hebben geleden,
inneer ik maar mijn ziekelijke eerzucht, om als rijk
voornaam man te verschijnen, had kunnen bevredigen;
en leerdet gij mij kennen. Door u hoopte ik mijne
inschen te bereiken. Elke uiting van mijn gemoed
ik met opzet teruggedrongen, omdat ik geloofde,
t zulks mij schadeljjk kon zijn. Met tegenzin dacht
aan mijn jeugd, zelfs aan mijne oude moeder
tdat zij arm was en tot een lageren stand behoorde-
als ik mijn dool zoo nabij was, als ik het geluk,
wrop sedert jaien mijne gedachten zich gevestigd
«Wen, reeds meende verworven te hebben, toen
rscheen mijne moeder en ik vreesde alles te zullen
r h zon jk verloochende haar! Gij weet, hoe ik
ar bewusteloos vond in het woud. ik wlldo haar
nmuw vcrloochenen, toen riep Tilly, datdebcwus-
WwkT;ne m°, 7 was! Ik heb hem toen in mijne
J'O'ug gevloekt! Mijne moeder kwam weder bij
in 6 raa™; 8cdcrt vele jafen deed zich
f 'oVC m" 111 mi^" bors' bc* gevoel van kinderl: ke
tee gelden; voeg daarbij de vertwijfeling, toen'gij
van mi] a wmdel en naar do s:ad terugkeerdet"!
a> a s verdoofd, als iemar.d die dronken is Met
s''o ad ik nlh s veiloien, wat ik na vele jaren
g'cv'ii li adik beschouwde mij zelve als een
1 i air, die zijn goheele vermogen verloren,
jTYCOr oen a indeuken aan zijn jeugd ingeruild heeft.
Trijs per jaarƒ3.Franco per post 3.GO
dpdclijke nummers f 0.05.
Adverlentiën van één tot vijf regels f 0 75,
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
Burgemeesier eu Wethouders van behagen, men
gen ter algemeene kennis, dat de Raad heeft besloten,
dat de kermis in deze gemeente zal plaats hebben
en invallen op Zondag den 21en Juni a.s., des namid
dags ton 4 ure, om te eindigen op Zondag den 28en
daaraanvolgende.
Schagen, 10 April 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd;
Cs. de PATER, Weth.
de Socretaris,
DENIJS.
SS inn en tan dsch i\ie uivs
Wij maken onze geachte lezers bijzon
der attent op eene in bit blad voorkomende
annonce van het Kleedermagazijn„de Phenix"
te Amsterdem Immers dit magazijn geeft aan
ben, die liever 3e dan 2e klasse reizen, zelfs
de gelegenheid per le Klasse onze hoofdstad
kosteloos te bezoeken. Zooals uit ommestaande
mededeeling blijkt, krijgt hij, die in dit alom
gerenommeerde Kleedermagazijn voor Vijf-en
"Vijftig Gulden koopt, een retourbiljet le klasse
vergoedniettegenstaande deze vergoeding,
paart dit magazijn de goedkoopste prijzen aan
soliede bediening en kan zich daarvan een
ieder overtuigen, door de catalogus en prijs
courant, die gratis te verkrijgen is, in te zien.
Wij willen er tevens op wijzen, dat men niet
alleen voor f55.behoeft te koopen, om ver
goeding van reiskosten te erlangen, ook aan
hem die voor de som van veertig Gulden koopt
wordt zulks vergoed, doch slechts een biljet
2e klasse, terwijl ook aan hem die voor f 25.
De radeloosheid dreef mij nog denzelfden dag uit mijn
woonplaats. Ik dacht er aan mij het leven te ont
nemen, want ik geloofde niet meer te kunnen loven,
immers wat mijn eerzucht had opgebouwd, was ver
nietigd toen was het mijne oude moeder, die mij
redde 1 Ik had haar verloochend, maar geen woord
van verwijt kwam over hare lippen, hare oogen rustten
op mij met al den gloed der liefde, en als ik daar-
neder zat in stille smart, dan streelde zij mij zacht
met haar hand, alsof dit mij geruststellen kon en
het stolde mij inderdaad gerust. Maar telkens overviel
mij die vertwijfeling ik meendo Tilly's honend
gelach te hooren, ilc zag hoe gij mij ontsteld don
rug toekeerdet mijn eer was weg, men bespotte
mi) 1 In de hevigste woede heb ik de tanden op
elkander geperst, ik wilds mij op alle menschen wreken,
ook op nMet een enkelen slag had ik alle alle
wel kunnen vernielen 1
„Hot waien bittere, hittere dagen 1 Ik vluchtte met
mijn moeder nxar Zwitserland daar ontmoette ik
te veel menschen ik begaf mij toen m^t haar
naar Tyrol nergens vond ik rust. Het toeval bracht
mij naar dit dal en in dit kleine huis. Mijne moeder
werd ziek. Ik had er niet aan gedacht, dat haar
krachten niet met de mijnen gelijk stonden; omdat
mij dat rusteloos rondzwerven niet vermoeide,
meende ik, dat zij het ook kon dragen, en zij had
nooit geklaagd. Het jonge meisje, Walburga, dat gij
gezien hebt, die met haar vader alleen in dit huis
leefde, verpleegde de zieke, zooals slechts een kind
haar moeder kan Terplegen. Ik doolde hier alleen in
de bergen rond, en de vrede der grootsehe natuur,
deed zich meer en meer in mjj gevoelen. Wat had
ik met al mijn eerzucht bereikt Jaren lang had ik
gestreden en mij zelve bedrogen, want werkelijke
bevrediging had ik toch nooit gevonden, en in het
oogenblik, waarin ik mjjn doel meende bereikt te
hebben, werd ik teruggestooten als een paria, als
een melaatsche, die zich onderdo gezonden had begeven!
Zou ik nog eenmaal naar het schijngeluk jagen, om
hetzelfde te doorleven? Hier in deze bergen kwam
ik er toe, eene vergelijking te maken, tusschen de
wereld, waar ik mij 1 ad ingedrongen, en do eenigo
kling waarin ik bier leefde. Daar schjjn en logen,
alles logen, en hier de eenvoud, maar ook do waar
heid dor natuur.
„Ik b'eef meer thuis en zat bij het bed mijner
oude moeder, uit wier oogen een stil geluk sprak,
wanneer ik bij haar was. Jk eloeg Walpurga gade
loerde haar beter kennen. Steeds kwam bjj ma eene
vergelijking op; zij is gelijk hot edolweisz da. bovjn
koopt, eene heen- en terugreis 3e klasse wu: >it
gerestitueerd. Men kan dos voor zijne inkoo-
pen, in dit magazijn te doen, kosteloos onze
schoone Amstelsfad bezoeken, iets dat met het
naderende Zomerseizoen wel te stade komt.'
Dat men door de firma J. CAHEN Jr,
reël en soliede bediend wordt, behoeft
geen verder betoog, daar hare veeljarige
renommée door geheel ons land, daarvoor
pleit.
De begrafenis vanVictor Driesscns, te Ant
werpen, die aldaar eenige dagen geleden tijdens
eene voorstelling eene beroerte kreeg en dien
ten gevolge ook is overleden, heeft met groote
plechtigheid plaats gehad. Van tallooze huizen
wapperde de vlag halfstok even als aan den
Nederlandschen schouwburg, die zich op de
gemeenleplaats verheft. Eindelijk rondom den
schouwburg en tot aan de woning van den
overledene waren op bevel der stadsoverheid
de gaslantarens met rouwfloers omhangen en
ontstoken. Eene kamer van het sterfhuis was
in eene indrukwekkende rouwkapel herschapen.
Aan het hoofdeinde van het onder bloemkransen
bedolven stoffelijk overschot, verhief zich het
borstbeeld des kunstenaars, hem vroeger ver
eerd. Hier duurde het défilé van rouwbeklag
voor de familie meer dan drie kwart uurs,
echter zonder dat het groote aantal vrienden
en bewonderaars aan de beurt had kunnen
komen. Eindelijk stelde de rouwstoet zich in
beweging, geopend door de muziek der schut-
op de bergen groeit en bloeit en zelve niet weet
hce schoon het is. Ik ondervond een gemoedsrust
hier, zooals ik die in geeno jaren had leoreti kennen.
De ontberingen, walke het eenvoudige leven mij,
oplegde, gevoelde ik niet, want in mijn jeugd had ik
het uog wel behoiftiger gehad. Vrooger had
ik elk gevoel in mijn binnenste getracht te verstik
ken, bier ontwaakte bet weder; ik bad m jne moeder
■verloochend, dat eisclite een zoenoffer, en ik vatte
het besluit, haar niet weder te verlaten, Jk kan u
niet goed weergeven, welk eone verandering er m.fc
mij plaats had. Ik bad em gevoel, alsof ik na eene
lange, lange reis doodolijk vermoeid in bet ouderijk
huis was teruggekeerd. De eenvoud lachto mij ver
trouwelijk togen, de eenvoudige houten stoel scheon
mij zacht, omdat ik daar als kind op had gezeten.
Zelfs mijn kunst arbeidde in een geheel andere richting.
De gedachte, portretten te schilderen, die mij geen
belang inboozemden, en zelfs er eene leugen in to
loggen, want ieder wil gestreeld worden, reeds deio
gedachte deed mij walden, en ik maakte liierlandschaps-
studiën. Slechts óén portret wilde ik schilderen, dat
van Walpurga. Ik meende daarmede een soort van
dankbaarheid te verrichten ik bedroog mij zelve.
Binnen weinige dagen was haar beeld voltooid, en ik
geloof, dat mij nog nooit een portret zoo sprekend is
gelukt. De blijdschap van het meisje was zoo treffend
en kinderljjk onschuldig; mijne moed r vatte mijn
hand,die het beeld had geschilderd en bracht die aan bate
lippen, toen vatte ik het besluit dat dit hot laatste
portret zouzijn, dat ik geschilderd heb Langzamerhand
genas mijne moeder, dank zij Walpurgo's verpleging
daar stierf de vader van het meisje hij ver
ongelukte bij het houtvellon, en nu stond de «rmo
geheel alleen en veriaten op de wereld. Ztj had weinig
hoop dat iemand zich harcr zou ontfermen, diar z j
arm was en behalve hot huisje niets bezat Toon vroeg
ik haar of zij de mijne wilde worden, en zij bewilligde
er in f'
Kalinka zweeg.
De barones had zwijgend naar hem goluistord, zij
zweeg ook nu nog-
„Kunt gij mij begrijpen?" vro -g hij.
Cbarlotte von Ortho bewoog langza im, ontkennend
het boofd.
„En gevoelt gij u gelukkig?" vroeg zij.
„Gelukkig?" herhaalde Kalinka. „Wat is geluk?"
Wat ik tot nu toe daarvoor hield, was bedrog! Ik
gevoel mij rustig, want ik weet, dat wat mij hier
omringt, waar is! De'o bergen liegen niet, en Wal-
pinga's hart kunt goene onwaarheid, ik lees daarin