.1» (S72.
Algemeen
A D V E R T E N T S E -
li ÖAUERHA Ca
m
A 1 E E W S-
LaivbbouW
J. WINKEL,
m
29 ste Jaargang.
L A S).
Bekendmakingen.
0 N O E R W ÏJ S.
TE SCHAGEN
Laan, Wijk D, No. 5.
Sciiagfn, Betreffende het concert van
„Euterpe" op Zondag 11. zie onze bijvoe
ging op het ingezondene in deze.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens-
ig- cn Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
liddags 12 ure, worden Advertentièn in het
;rstuitkomend nummer geplaatst.
Tnqezonden stukken één dag vroeger.
C armen le Sc ha zen.
Burgomeestor on Wethoudprs van Sehagen, brengen
ir kennis van de ingezetenen:
dat bet toelaten van nieuwe leerlingen, op de
openbaro lagere school aldaar, zal geschieden
op den Eersten Mei a. s. en alsdan kunnen
worden toegelaten de kinderen geboren
in het jaar 187 9.
r dat de ouders, die hunne kinderen wenselien
toegelaten te zien, daarvan aan hot hoofd dor
school, den Heer Kloeke, kennis moéten ge* en
vóór den 25 dezer, met overlegging van
geboorte- en vaccinebewjjzen der nieuwe leerlingen.
dat verzoeken om kosteloos onderwijs voor de
nieuwe leerlingen moeten worden gedaan vóór
den 20 dezer.
Sehagen, den 7on April 1885.
Burgemeester en Wolhouders voornoemd,
Cr. LANGEN BERG.
Le ecretnris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Sehagen, bron-
in ter algemeeno kennis, dat de ltand heelt besloten,
t de kermis in deze gemeente zal plaats hebben
invallen op Zondag den 21en Juni a.s., des namid-
gs ten 4 ure, om te eindigen op Zondag den 28en
araanvolgendo.
Sehagen, 10 April 1885.
Burgemeester en Wethouders voornoemd;
Cs. de PATER, VVeth.
de Secretaris,
DENIJS.
Roman van Friedrich Friedrich.
(GO.)
XXVI.
SLOT.
Wij moeien nog een vlachtigen blik werpen op
nige personen.
Eugen von Tilly had Zürieh verlaten. Zijn hotelier
d hij hem op minder aangename wijze op betaling
ner schuld aangedrongenzijne vrienden, eenige
ke polytechnici, hadden zich van hem teruggetrokken,
nlat hij hun kas te veel in beslag genome i had,
hij het in het borgen tot eene buitengewone
bevangene driestheid had gebracht, zonder ooit
r de terugbetaling zijner schulden to denken. Het
8 hem ook hinderlijk geworden, dat de Zürieber
iitie hem meer aandacht sehonk dan hij wenschte,
hem namelijk bij het spel, zorgvuldig liet bewaken.
Zonder afscheid to geven, was l ij naar Genève
reisd, en hij hing zoo weinig aan den naam zijns
ïers dat hij zich daar Eugen, baron van Treskow
3mde. Ilij bezat cenige voorwerpen, waarop E. v. T.
jraveerd stond, en die kon hij nu uitstekend ge-
liken, om te bewijzen, dat hij werkelijk Eugen von
pskow heette. Ilij was op deze slimheid zeer trotsch.
tiet geluk scheen hem nog eens te willen beguns*
3n. Hij leeide in Genève een Rus ische vluchteling
'on von Karitoff, on diens dochter kennen. Kuritoff
een verbazend groot vermogen seheen te bezitten
I bij de nihilistische woelingen betrokken geweest
had daarom voor altijd zijn vaderland verlaten,
j, die het geheel en al aan eenig middel van be-
iu ontbrak, sloot zich bij don Rus aan en liet
rscboroeren, dat ook hij veiligheidshalve gevlucht
I, teneinde de straf to ontgaan. Hij ontwikkelde de
ïcaalste politieke grondstellingen on won daardoor
erdaad het vertrouwen van den Rus
tijzonder schonk hij zijn opmorkzaamheid aan
'dora, de dochter van den baron, ofschoon deze
ïge jaren ouder was dan hij en door hare lichamelijke
oonheil geen man kon hekoren. Maar hij dacht
en aan het vermogen van den baron, en het
akte hem, Feodora's hart te winnen. Hij verlooide
i met haar. Karitoff was daarmede ovenwol niet
onder ingenomen, rn-.a wild- ziel, niet verzetten
3u het geluk zijner dochter. Met kalme beslistheid
UITGEVER:
Bin n en Jan dsch Df ieinvs.
Inplaats van den heer Wintgens is voor
den Haag, tot lid der 2e Kamer der Staten
Generaal gekozen de heer Sluiters.
Omtrent het bezoek dat TI. II. M. M.
den Koning en de Koningin in de verstreken
week aan Amsterdam brachten, wordt o. a.
onder datum van Zaterdag vermeld:
Het hoofdmoment van den dag was onge
twijfeld de komst van het prinsesje.
De trein van 4.35 was ongeveer een kwartier
te haat, maar toen hij aankwam was het een
leventje van belang. Iedereen op het perron,
moest de prinses zien, die aan de hand van
barones Heemstra uit de geWone eerste klasse-
coupé stapte. Onze Koningsdochter heeft
inderdaad een aanvallig, allerliefst gezichtje.
Zij zig er in haar parelgrijs manteltje met
dito hoed getooid, met een lange, afhangende
veer, snoeperig uit. Guitig keek zij de menschen
aan, en baronos Heemstra stond haar toe een
bonquetje witte bloemen aan te nemen, baar
overhandigd door twee jongejuffrouwen, wier
ouders weigerden to zeggen, wie ze waren.
En zonder bedremmeld te zijn, wist de kleine
met een heel lief: „ik dank uwel," voor de
aardige begroeting to danken.
verlangde hij van Tilly dat deze hem mededoeling
zou doen ven den toestand van zijn vermogen. Tilly
beloofde dit volgaarne, doch verzocht om eenige
dagen uitstel, tot hij zieti uit zijn vaderland de
noodige papieren en bewijsstukken had verschaft.
Hij verkeerde in de pijnlijkste verlegenheid, want
hij bezat niet meer do geringste middelen en kon
zich ook niet tot den baron wenden, teneinde diens
wantrouwen niet op te wekken. Behalve Karitefl
kei.do hij in Genève niemand, tot wien hij zieh om
hfilp kon wenden.
Daar trad hij op zekeren dag de woning van den
baron binnen, om zijn verloofde te bezoeken. Hij had
de deur open gevonden, en was naar Feodara's kamer
gegaan do kamer was ledig. Door het geopende
venster hoorde hij de stem van Feodora, en die van
haar vader, welke in don tuin waren.
Snel gin<r hij in het aangrenzonde vertrek van dén
baron. Haastig keek hij rond, niemand kon hem zien.
In de schrijftafel van den baron stak een sleutel,
voorzichtig opende hij de lade, Óen pakje banknooten
lachte licrn toe hij vatte liet en borg het in zijn
rokzak Hij stak de hand uit naar nog eonige goud.
stukken daar werd de deur achter hem geopend
de baron stond voor hem.
Het geld ontviel aan zijne handen,
Karitoff was doodsbleek geworden,
„Ah! Een dief," riop hij op koelen footl,
Tilly wierp zich aan zijne voeten en smeekte' om
vergiffenis. Hij verhaalde zijn vertwijfelenden toestand
de baron luisterde niet naar hem. Met geweld
stootte hij hem terug, toen Tilly zijn knieën wildo
omvatten hij schelde een bediende, liet door deze
de politie halen en stelde den schuldige terharerbo-
schikking met de woorden; „Die heer is een gemesne
dief straft gij hem 1"
Daar Tilly's sehuld bewezen was, vérliet de baron
nog donzelfdon dag met zijne dochter Genève. De
schuldige werd naar do gevangenis overgebracht.
Het lot was den gewezen handelsraad iets gunstiger
geweest. Toni en hare moeder, die hij bloedverwanten
een toevluchtsoord hadden gevonden, haddon van den
vluchteling geen bericht ontvangen. Zij dachten
aan hem als aan een afgestorvene, want zij koesiorden
weinig hoop, dat hij nog in leven was. Kon hij zijn
schande overleven Zij konden de gedachten, dat
hij zieh het levon benomen had, niet van zich zetten,
en zij konden ook niet anders wenschen. Daar bracht
een bekende, die 10 r zaken naar Amerika was
geweest, het bericht, dat hij Eger als arbeider op
.SLim
Prijs per jaar f 3.Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers 0.05.
Advenerdiën van één tot vijf regels f 0 73,
iedere regel meer 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
S5S
Voor eu -achter het Paleis, wachtte eene
dichte menigte de verschijning van prinse's
Wilhelmina achter het venster af. Jammer,
dat door het eigenaardig vallen van het licht
op de dubbele ramen aan de voorzijde op het
plein niet goed kon worden waargenomen,
dat de prinses met hare ouders aan een dei*
vensters verscheen. Beter ging dit aan de achter
zijde, waar een driewerf hoerah losbarstte toert
de Koningin zich met het prinsesje vertoonde.
Langzaam verspreidde zich de menigte.
De dubbele moord te Maastricht. Vatï
welwillende zijde ontvingen wij ter inzage dei
brochure getiteld „Processen gevoerd tusschen
M. C. Timmermans van Heerlen tegen J. Sys-
termans en de Gebr. Van Oppen De brochure
is gedateerd Heerlen 22 Augustus 1877 en
begint met de vermelding, dat de tusschen-
komst van Mr. Eug. van Oppen was ingeroepen,
voor eene quaestie waarbij de persoon J.
M. Systermans, landbouwer te tleerlerheide
gesommeerd moest worden, 2 perceelen land
te ontruimen, die deze als zijn eigendom
beschouwde en alreeds bij onderhandsche akte
aan zijn zoon had verkocht. Mr. Eug. van
Oppen, liet Timmerm tris eene verklaring tee
kenen, waarbij deze verklaarde de kosten van
den Procureur te willer. betalen, zoo hetgeding
ten zijnen voordeele beslist werd, en zijne
tegenpartij niet in staat was die te vergoeden.
Het proces werd in eerste instantie verloren,
doch bij hooger beroep door Timmermans
gewonnen. Dczo dacht dat de tegenpartij do
eene Missisippiboot had aangetroffen. Trots de grooto
verandering, die er met den voortvluchtigon hande's-
raad had plaats gehad, had hij hem herkend en aan
gesproken. In den beginne had de vroegere bankier'
uit schaamte zich zelve verloochend, dooh eindelijk
eerlijk bekend, dat hij Eger heetteen door den nooi
gedwongen was, als scheepskriëcht
kommerlijk
stuk brood to verdienen.
Vriendelijker scheen de zon op liet lo -enspal van
Soltau en zijne beide kinderen. Rilling had d-n oud -it
corrector trots diens tegenstribbelen eo a jongen assis
tent gegeven, en nu kon Soltau tooh van tijd en
wijlen een dag vrij nemen, om dien te midden zijner*
kinderen door to brengen. Wel is waar was do bezorgd
heid o-er zijn zoon, die zich anders apood'g in z-jne
nieuwe betrekking geschikt had on er ook mele in
genomen was, nog niet vordwenen, want hjj moest
zich nog bijzonder ontzien, doch B uno's jongd scheen
toch moer en meer de bovenhand to krjjgon. Hjj was
weder opgeruimd geworden, on zag de toekomst met
nieuwe hoop tegemoet.
Marie nam nog altijd do huishouding waar vo >r'
vader en broeder, doch daar beide verdienden, had
zij- nu ook een hulp kunnen nwiiPii. Zjj ging nog
dagelijks naar do o ide mevrouw Ruling. Het levert
der oude blindo geleek op het avondrood, d it den
hemel kleurt. Zonder strijd of leed werd zij zwakkor
On zwakkor, on het kon bijna boekend worden,
hoelang haar zwakke krachten hert nog zouden kuuuen
volhouden.
En Herrüann en Ülrike?
Hermann was ingevolge een opdrach! van zijn vader
hij dions bankier geweest en keerde naar hot kantoor
terug. Hij moest voorbij liet huis, waarin Ulrike en
hare moeder woonden. Hjj keek naar de vensters,
doch die waren gesloten; zijn «enseh,om Ulrike oven
te zien, bleef onvervuld. Het verlangen werd hem
evenwel t sterk, en hij trad het huis binnen en snelde
do trap op, om haar, aan wien zijn hart reeds l,»ug
behoorde, vluchtig to begroeten.
Do deur dor woning stond opon. Hij trad de kamer
zijner tante binnen. Ulrike bevond zich daar alleen,
en toon zij hem zag, sprong z.ij verschrikt van ha r
ster"l op en wildo de kamer verlaten.
Met do kreet: „Ulrike, blijf toch!" sueldo hij haar
tegemoet on hield hij haar terug. Eerst nu bemerkte
bij, dit zij goweond had. Beschroomd vroog hij,
waarom zij geweend had
Ulrike wondde het hoofd af en zweeg.
„Stelt gij zoo weinig vertrouwen in mij?" vroeg hij.
