DONDERDAG
Algemeen
Advertentie-
Ém
2 JULI.
Ao 1885.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens
dag- en flater dag avond. Bij inzending tot 's
middags 12* ureworden Advertentièn in het
gerstuitkomend nummer geplaatst.
29ste Jaargang.
M 894;
A* I E L YV S-
L A N D B O L YV li L A I).
J. WINKEL,
TE 9CHAGEN,
Laan, Wijk D, No. 5.
Gemeente Scha gen.
Bekendmakingen.
Kunstnieuws.
Ingezonden stukken één dag vroeger
SCIAGKB
i W
4 V rW>
UITGEVER
Prijs per jaar/ 3.Franco per post ƒ3.60
Afzonderlijke nummers 0.05.
Adverlentiën van één tot vijf regels f 0 75.
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
P O L I T 1 E.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlichtin
gen te bekomen omtrent een g'Olliien
sloofje, een paardendek en een
snuifdoos, alhier gedurende de kermis
revonden.
De Burgemeester van Behagen, daartoe ontvangen
ïcbbende de noodige aanschrijving', brengt, ter vol
loenitig aan de bestaande voorschriften, ter algemeene
eunis, dat, tegen den 7en Juli a. s. tot de werkelijke
ienst wordt opgeroepen, do verlofganger van de
ichting 1883, CORNEL1S SCHOORL, behoorende tot
iet 4e regiment Vesting-artillerie, ora op den opge-
even datum vóór des namiddags 4 ure bij zijn corps
Helder present te zijn.
Schagen, den 26en Juni 1885.
De Burgemeester voornoemd,
G. LAiNGENBERG.
Ce Schooïie Weduwe.
Roman wn E. II. v. Dedenroth.
'(IV.) Zesde Hoofdstuk.
Toon me,n, eenige ©ogenblikken nadat de prin®
illi had ontmoet, hom Ella's boudoir opende, moest
j geruimen lijd wachten voor zij verscheen; zij
ilde hem niet doen vermoeden, dat zij op zijn komst
eds met ongeduld gewacht had. Zjj was in een
moedstoosiand, in welken men zelfs op een breuk
voorbtreid, maar toch met onrust de beslissing
igemoet ziet. Met eeno vriendelijkheid, aan welke
ke warmte ontbrak en die alleen hare misnoegdheid
ocst verbergen, speelde Ella de aangenaam verraste,
'en zij eindelijk in het boudoir verscheen; zij zeide,
it zij geloofd had, dat de prins op do Hochburg
irioefde, en zij eerst na verscheidene weken iu
erlijn in de gelegenheid zou zijn, zich te veront-
kuldigen, dat zij gisteren niet op het bepaalde uur
L- v/as gekomen.
klla zeide dit op een onverschilligen toon, alsof er
irake was van een overeenkomst van geringe
krekenis, en toch had de prins, toen hij haar om
ue inwilliging smeekte, aangetoond, welke groota
aarde hij er aan hechtte, de barones aan diegene
J.ner zusters te mogen voorstellen, met wie hij van
il'i jeugd af aan in de innigste verhoudingen had
eed. Du toon waarop Ella sprak, gat dus eene
eedigende onverschilligheid jegens Emil's vurigste
ensch te kennen, maar de prins was er reeds aan
wend, door haar op eene boosaardige wijze geplaagd
"orden, om deze onverschilligheid voor goede
"nt aan te nemen.
'er h duS n'e* eens blijde voldoening
jt fn' da' tnÜnentwille naar Liebenstein
^gereisd," antwoordde hij, „gij hebt geen woord
»v,.?1Jt',dat bet doel dezer reis verijdeld is
"orden
ueid alsof zij zich over hem verbaasde,
'nes" /BOe'; te8eil0Vt!r u voorzichtig zijn, Hoogheid;
18 re'd njeer dan men u geeft," antwoordde zij. „Ik
an. m8 anS van plan eens naar Liebenstein to
kun' ,treur bet, dat ik verhinderd weid, decor
i^epUon hebben, uw zuster te zien, maar het doel
ten arj?9 18 daarom nog niet gemist; ik wil hier
chk^j°en' TO,8cbeideno maatregelen nemen en de
Ah t, den 20mer geuieten."
'oen zakcn 1" riep de prins uit, terwjjl
"en rn lri8,c.b°n loon aausloeg, „zeker met don
f.» v,aD.' zooeven hier is geweest?"
let Ki 2 zooeven hier is geweest
iWat'n6 8Cboot Ella naar hot gelaat.
'oornd ?ze scherts beteekonen?"
rnd en driftig.
vroeg zij
- ou onitlg.
besni^'0eitto 0n^orweg eer» jongen man, dio zich
26id' d droomGn scheen ovor te geven.
met dat.RÜ tohuis waart, maar verzekerde
ieti(lon 7enaa,"igen ijver dat hij zich niettotuwo
)o oud 00 ,rekoneD-"
Afzoekende blik, dion de prins bij dozo wcor-
Tot afscheiclsvoorstelling gaf het Holl.
Tooneelgezelschap Zondag avond J. 1. het drama
//Nelly" naar den roman van dien naam, van
Charles Dickens.
Waren de drie vorige tooneelvoorstellingen
schaarsch en slecht bezocht, ditmaal was de
zaal stamp stampvol.
Voor hen die den roman gelezen hadden,
en den gang der geschiedenis kenden, heeft
dit drama moeielijk aan de verwachting
kunnen beantwoorden, waartoe o. a. ook
bijdroeg, dat Sally Brass het manswijf
eene der hoofdtypen van den roman, in het
drama volkomen was weggelaten, terwijl in de
laatste afdeeling, Nelly niet aan de tering sterft,
maar in de armen van haar vader wordt gevoerd.
Bij dat slot denken wij onwillekeurig aan het
verhaal, waarin medegedeeld wordt, dat bij
zekere gelegenheid, door een groot aantal
den nieuwsgierig op Ella wierp, verhoogde hot pijn-
I jk gevoel, dat hot noemen van Bariiing's naam had
teweeggebracht.
„Ik wil niet hopen," antwoordde Ella, „dat gij eene
contióle houdt over do personen, die bij mij uit- en
ingaan, of hebt gij bij mijnheer Barning misschien 9r
onderzoek naar gedaan, welke omstandigheden gisteren
mijn gang naar L. verhinderden Dan zou ik van de
moeite ontslagen zijn, ze te noemen."
„Mijnheer Barning?" riep de prins uit, op wien deze
naam, trots zijne bevreemding over Ella's opgewon
denheid, een vreemden indruk maakte; „men vertelde
gisteren in L. van een beroemden oogarts van dezen
naam. Is hij misschien een bloedverwant van u?"
„Dat is wel mogelijk; ik weet bet niet, er zijn
zeer vele Barnings. Gij kiest een onderwerp, Hoogheid,
dat mij vormoeit. Hebt gij u gisterenavond goed
vermaakt? Vertel mij iets van het gezelschap in L.
Ik heb de karlijst nog niet laten ontbieden."
Het mengsel van jaloersehen argwaan en nieuws
gierigheid, hetwelk den prins aanleiding gaf tot zijn
vrageD, kreeg met betrokking tot zijn argwaan voedsel
door de blijkbare moeite, dio Ella zich gaf, aan het
gesprek eene andere wending te geven, terwijl hare
taraenlijke onvriondlijko houding hem nog prikkel
baarder maakte-
„Ik was bevreemd over uw uitblijven, Ella" reide
de prins eensklaps op geheel anderen toon, „ik
vernam eerst laat op don avond, dat gij op weg naar
L. waart geweest. De hardvochtigheid waarmede gij
mij omtrent uw gevoel in het onzekere liet, verwekte
bij mij den twijfel, of ik hierheen mocht komen, voor
ik eene verklaring had bekomen over nw wegblijven;
doch het verlangen naar u overwon don twjjfel; ik
ben hier, en gij ontvangt mij, uwe verrassing daar
over uitdrukkende, dat ik gekomen ben I Ik boor dat
de raadsheer Frelich, uw oude vijand, in de badplaats
is, ik tref iemand aan, dien ik nog nooit bij u gezien
heb, en gij spreekt van zaken, die gij wilt afdoen;
daar vermoeit u de belangstelling, die ik koester
voor alles wat u aangaat. Waartoe deze comedie,
Ella? Gij weet dat ik u bemin. Waarom speelt gij
met mij
„Misschion om u te genezen vandoze verbeelding,
dat gij mij bemint," antwoordde Ella, dio den blik
naar den grond sloeg.
„Dat zult gij nimmor, want het is geen verbeelding,
gij kunt mij van mijne zoetste verwachtingen
berooven, maar gij zult niet bewerkondat ik ophoud,
u te beminnen.''
„Men zegt, dat do liefdo blind maakt, en ik zal
mij vrijwaren voor het verwijt, u bedrogen te hebben.
Ik speel niet met u. Wat gij voor luimigheid en
knorrigheid of voor ijdelheid houdt, is mijn gemoeds
leven- Al die vleiende huldebetuigingen drijven mij
tot spot, want ik geloof niet meer aan eene liefdo,
dio langer duurt dan hot oogenblik waarop een zeker
dool is°bereikt; ik zou zulk eene, wanneer zij bestond,
niot dat^eno kunnen bioden, wat zij verwacht. Ik zie
mijn toekomst met nuchtcren blik tegemoet."
Spreek niet aldus i" viel de prins haar in derede.
Do gloed mijner liefdo zal u verwarmen. Vertrouw
mij, Ella- Goef mg l oop, dat gj tenminste beproeven
rijke Engelscheu aau Charles Dickens een
verbazend groote som gelds is aangeboden,
op voorwaarde, dat hij zijn roman Nelly in
het slot zóó zou omwerken, dat Nelly niet
stierf, maar in het leven bleef en gelukkig
werd, als het welverdiend loon voor haar
leven van grootsche opoffering Doch de groote
man weigerde dit verleidelijk aanbod.
Omtrent het spel der artisten zijn wij meer
dan tevreden.
Daniël Quilp (de heer Bigot) herkenden wij
op het eerste gezicht; hij was werkelijk als
geteekend; David Trent (de heer Hesselink)
de handelaar in rariteiten en oudheden, Nellys
grootvader, speelde met al den ernst, die bij
een dergelijk karakter te pas komt; Nelly,
zijn kleindochter, (Mejuff. v. Biene) heeft dezo
avond uitstekend gespeeld; alleen in het eerte
tafereel hadden wij haar gaarne wat meer kind
gezien. De zaakwaarnemer Brass (de heer La-
geman) gaf zeer juist zijn type terug; de be-
wilt, mijne liefdo te beantwoorden."
De prins tiad Ella's hand gegrepen, maar zij onttrok
hein die.
„Dwing mij niet tot eene beslissing," viel zij hem
in do rede, „laat niet de hartstocht, maar het verstand
bij zulk oen belangrijke schiede het woord voeron.
Gij treft mij heden in eene stemming, waarin ik zeer
gemakkelijk «ene dwaasheid zon kunnen begaan, want
ik gevoel meer dan ooit, dat ik alleen sta. G|j weot
dat ik mij genoodzaakt heb gezion, togen mijn vroe-
geren voogd een proces te beginnen, daar deze mij ook
nu nog do vrije beschikking over mijn vermogen
betwist."
„Gij moet het proces winnen. Het testament
is onzinnig."
„Het was opgesteld, om mijn overloden echtgenoot
tot grootero zuinigheid te dwingen. Gelijk ik de
toestanden nu overzie, moet ik mijn vader en diens
raadgever daarvoor dank weten on hot betreuren, dat
ik dit niet vroeger heb ingezien. Lieben heeft het
wantrouwen maar al te zeor gerechtvaardigd, dat tot
maatregelen aanleiding gaf, waarin ik hatelijkhoid
tegen mijn echtgenoot zag; do betaling zijnor schulden,
waarvoor ik borg gesproken had, heeft mijn vermogen
zeer gedund. Maar dat is nog niet alles- Ik hield
het voor een voorwendsel van Frelich, om mij de
uitbetaling der volle inkomsteu to weigeren, wanneer
hij beweerde, dat er bij het testament oen gohoim
codicil bestaat, hotwelk de beschikking over een derde
gedeelte van de nalatenschap mijns vaders mij ton
allen tijde onttrekt; dat is oen aanzienlijk legaat, voor
een vergeten broeder van mijn vader ot diens erven
vastgesteld. Op den argwaan, dion ik tengevolge van
den raad van mjjn advokaat te kennen gaf, dat Frelich
mijn vader tot dezo beperking van mijn erfenis had
overgehaald, en dat deze het geheele testamenc
ongeldig maakte, daar ze wederrechterlijk was, ver-
klaardo do raadsheer eensklaps, dat hot een schuld
was, die mijn vader moest delgen, geen legaat, en in
het geloof, dat do raadsheer mij bedroog en er op
rekende dat ik eon proces schuwde, zette ik mijn
aanklacht door."
„Nu?" vroeg de prins, die met toenemende belang
stelling geluisterd had, toen Ella oven met haar
verhaal ophield.
„Dio mijnheer Barning, dien gjj heden gezion hebt,
geeft zich uit voor den zoon van mijn overleden oom.
Er bostaat dus een tweede erfgenaam, dien ik voor
hot dreigend spook van Frelich had gehouden. Ik
word nu bevreesd, dat mjjn advocaat Kitler mij slechten
raad hoeft gegeven. Ik zou nooit een proces begon
nen hebben tegen den laatsten wil van mijn vader,
wanneer ik er ook maar oenigzins aan twijfelde,
daarmede alleen de knoeierijen van oen oerJe to
ontmaskeron."
„Gij vreest het proces te verliezen? Wanneor dat
geschiedt, is er dan sprake van een aanzienlijk verlies?"
Ella merkte niet op met welk eene levendigo
belangstelling do prins dezo vragen deed zij was to
zeer met andere gedachten bezig, om daarop te letten.
„Het verlies zon het minste zijn," antwoordde zij,
„ik heb mij zeker verkeerd uitgedrukt; ik zou
niemand, al had hij or ook nog zoo weinig recht op,
