it innenlandsch /Vieuws
't Is eevie onhebbelijke gewoonte van mijn
heer Wilman, en als ik hem nu mag beoor-
deelcn, naar deze gewoonte, dan zou ik
genegen zijn, om een niet zeer gunstig oordeel
over hem te vellen.
Ik zou hem houden voor een inkfachtigen
man. Ik weet niet, of dit bijvoegelijk naam
woord wel op menschen toepasselijk is, maar
ik weet nu eenmaal geen beter woord. Inkt
is nuttig, maarjnkt is ook bezoedelend, mor
sig, scherp en zuur van smaak. Wat maakt
het niet een onaangenamen indruk, wanneer
men een brief krijgt met een groote inktvlek
er op. Vloeipapier kan de zwartheid vermin
deren, maar toch niet gegeel wegnemen. Er
blijft altijd wat van over. Zoo'n vlek bederft
den best geschreven brief.
En zoo stel ik mij nu mijnheer Wilman
voor. Ik hond hem voor iemand, die buiten
zijn kantoor met inkt morst, overal zijn pen
uitspat en maar vlekken neerwerpt, 't komt
er niet op aan, waar. Ik wil eens nagaaan, ot
ik de plank geheel en al heb misgeslagen.
De heer Bouman had besloten, een zeke
ren Willem Krets op zijn kantoor te plaatsen
als klerk. Die Krets, was door en door een
knappe jongen, op wien niets te zeggen viel;
hij had reeds verscheidene malen pogingen
aangewend, om geplaatst te worden, maar in
deze plaats onbekend zijnde had het hem aan
voorspraak en daardoor weer aan eene gele
genheid ontbroken, om eene plaats te krijgen.
Op zekeren dag zit Wilman in eene res
tauratie tegelijk met den heer Bouman en
hoort daar van hem, dat hij Krets als klerk
heeft aangenomen. Ilij staat op, gaat naast
Bouman zitten en deelt hem iets mede,
dat liever verzwegen had moeten worden.
Wat zegt hij? Niet anders dan dit: ik hoop,
mijnheer Bouman dat de jongo Krets een
andere vent zal zijn dan zijn vader en hij niet
zoo knap zal wezen in het maken van valsche
handteekeningen, want daarvoor heeftdeoudc
heer eenige jaren zitten te brommen. Ge be
grijpt me! ;t Is ongelukkig voor dien jongens
Mijnheer Bouman was verbaasd. Wilman
ging voort met gedurig eene groote intvlek
uit zijn pen te laten spatten, zoodat Bouman
eindelijk angstig werd, om zoo iemand op zijn
kantoor te nemen. Hij liet Krets bij zich
komen, betuigde hem zijn leedwezen, dat hij
5t engagement moest verbreken, hij gat hem
eene maand salaris cadeau maar bleef bij zijn
besluit. Wilman had zooveel inkt geworpen
op de persoon van Krets, dat deze er in de
oogen van anderen door en door vuil en be
morst uit zag.
Op een anderen dag ontmoette hij eene
jonge dame, die hij ingeruimen tijd niet had
gezien, maar sedert jaren kende, in gezelschap
met den heer, met wien ze verloofd was. Die
twee menschen schenen recht gelukkig te
zijn. In den loop van dien dag knoopt hij
meer dan eens een gesprek met haar aan
en zegt, natuurlijk op een zeer belangstellen
den toonJe moet oppassen, dat hij je ge
trouw blijft, hoorStel den huwelijksdag
maar niet lang uit. Wees voorzichtig- en meer
dergelijke uiterst geheimzinnige waarschuwin
gen. In den beginne houdt het meisje alles
voor een grap, maar toen het haar voorkomt
dat er onder die grappen ook ernst verbor
gen ligt, eischt ze eene nadere verklaring, en
nu deeldt hij, alweder uit zuivere belangstel
ling, mede, dat haar Karei vroeger met een
ander verloofd is geweest, en die verbin
tenis plotseling heeft afgebroken enz. enz.
Zie zoohij heeft weer gespat met zijn
pen! Daar zijn weer intvlekken neergevallen!
De man kan het nu eenmaal niet laten
Eenige weken daarna hoorde men, dat de
liefde tusschcn dio twee was verkoeld. Daar
waren harde woorden gewisseld, zij had hem
zijn vroeger engagement verweten. Daar was
wantrouwen gezaaid cn ochdat zaad groeit
gewoonlijk zoo bijzonder welig op cn verdringt
ruw de andere planten.
Om kort te gaan, die twee menschen, dio
waarschijnlijk gelukkig hadden kunnen wor
den, werden gescheiden door middel van de
inktvlekken.
Ik zou nog meer voorbeelden kunnen bij
brengen van de ellendige gewoonte van Wil
man, om zoo maar los weg allerlei kladden
on vlekken neer te werpen, maar deze twee
zullen wel voldoende zijn.
Maar had hij geen gelijk? Moest hij,
uit pure menschenlievendheid. dan niet waar
schuwen,?
Deutichem. P. v. d. Velde Mz.
van den tram.
Egmond-binnen
Uit Egmond a/d Hoef wordt gemeld,
d.d. 22 Juli 11.
Deze dag was voor ons een dag van groote
spanning: 't gold niets meer of minder dan
liet komen of niet komen
Had de raad der gemeente
reeds in 't begin van dit jaar concessie ver
leend, de eindbeslissing hing af van dc inge
landen. En deze nu vergaderden dezen dag
om hun «voor" of «tegen" uit te brengen.
Was de spanning groot reeds voor de stem
ming. zij vermeerderde nog toen de verschillende,
stemmen werden afgelezen. Op de stem
biljetten nu nu was «voor" en «tegen" aan
gegeven. en wat was het geval? 2 biljetten
kwamen uit de bus te voorschijn, op 't eene
waarop stond «nooit geen tram", 't andere
«geen tram". Aanvankelijk legden de leden
van 't stembureau deze biljetten ter zijde;
daar blijkt het dat er 51 stemmen met «voor"
en 49 met «tegen" waren ingevuld. Nu
ontstond er een strijd om de 2 op zijde gelegde
biljetten, daar het stembureau die voor geldig
verklaarde. De heer Bos, burgemeester van
Oudorp, deed als gevolmachtigde een protest
hooren. De strijd eenmaal ontbrand, werd
algemeen, en bij afwisseling hoorde men; «hij
komt toch niet 1" enz. Onder de voorstanders
was er een, die onmiddelijk de vlaguit stak. Voor
stemden over 't algemeen alle kleinere land
bezitters, tegen de grootcre landeigenaars.
Eene vreeselijke gebeurtenis bracht eer
gisteren het dorp Terschelling in opschudding
en verslagenheid. Bij het graven van een put
voor een nieuw te bouwen loodsgebouw,
geraakte twee flinke timmerlieden door een
zandstorting bedolven. Met moeite werd een
van hen, schijnbaar zonder letsel, opgegraven;
de tweede echter R. Oorthuis, vader van een
talrijk gezin, was zoo diep onder het zand
bedolven, dat men slechts zijn lijk boven
kon halen. Van 7 tot ruim 11 uur waren
honderden arbeiders en burgers bezig met
het wegruimen van het zand, mannen en
vrouwen werkten tot laat in den nacht om
de reeds aangevoerde steenen te verplaatsen.
Ware het ongeluk een paar minuten vroeger
geschied, dan was de ramp nog grooter
geweest, want zoowel aannemer als de opzichter
hadden pas het metselwerk onderzocht. De
toestand van de weduwe met hare kleinen is
verschrikkelijk.
Wij lezen in de Dorische Ct.B i e r-
vervalsching. Men brengt op dit oogen-
blik een kunstbier in den handel, waarvoor
volstrekt geen gerst gebezigd wordt; de hoofd-
bestanddeelen zijnaardappelsiroop, (glucose)
aardappelspiritus, aftreksel van hop, en een
weinig kleursel, om den goudgelen tint, die
dit kunstbier gewoonlijk heeft, te kunnen
daarstellen.; het is te bedriegelijk voor den
gebruiker, omdat het zeer fijn mousseert, en
volstrekt niet onaangenaam van smaak is te
noemen; op den duur gebruikt, werkt het
echter nadeelig op de urine-lozing. Een ieder
zij dus gewaarschuwd!
Voor de rechtbank te Assen heeft te
rechtgestaan Annechien Gelmers, oud 12
jaar, wegens vergiftiging van haar vader Klaas.
Uit de verklaringen der getuigen bleek,
dat de zaak zich -als volgt had toegedragen
De overledene bewoonde met zijn dochter
Annechien te Willemsoord, gemeente Emmen,
een arbeiderwoning.
In den namiddag van 4 Juni jl. was Gel
mers afwezig en was Willempiem Kien (een
12 jarig gebrekkig meisje) dien middag bij
Annechien te spelen deze bakte een pan-
nekoek, die de kinderen te zamen opaten, en
nadat dit gebeurd was, zeide zij tegen Wil-
lempien, dat zij nu nog voor vader een pan-
nekoek wilde bakken, maar daarin rattenkruit
zou doen, opdat hij dood zou gaan
gene ontried haar dit, maar zij bleef er bij,
zeggende, het moest toch maar gebeuren,
daar vader haar altijd zoo sloeg. Dit laatste
bleek helaas waar te zijn, want de getuigen
verklaarden, dat zij hein het kind wel eens
hadden zien schoppen en trappen, met een
tang slaan en op andere wijze mishandelen.
Willempien strompelde, nadat zij van haar
12jarige vriendin het verbod had gekregen
om van haar plan om haar vader te vergifti
gen niets te zeggen, op haar krukken naar
de keet van haar vader; daar gekomen zwijgt
haar vader, toen hij thuis kwam hot
koli.ik voornemen van Antiechièn S^riK
doelen. Deze haast zich onmiddelliii^10
dere dochter naar de woning van G an-
zenden. ton einde deze te waarsol,,,! Crs'''
Maar zij kwam helaas te laat - (|(/Cn'
luge vader had zijn pannekoek 'reeds
tigd, cn op zijn vraag aan zijn drJ!%'
waarom zij dat gedaan had zwijgt zij erj
zij on ieder later haar gedane vraaf
zwijgen. Wee
De vader, opstuivend Van aard sto f
in woede op; het vergif dat in zijn ,C!ti
woelde, scheen reeds zijn kracht gebrok
hebben. Van verwijten aan zijn kind vn
ren de getuigen niets gehoord te hebben i
verschijnselen der vergiftiging namen toï' 7
pijnen en brakingen vermeerderden," et
veliep de avond en de nacht zonder dat ie'
er aan dacht een docter te laten halenj J
eQ aaa.
misschien toen nog redding had kunn
brengen.
Den volgenden dag is de toestand ver
gerd en toen eerst vroeg de patiënt, die n!
ondragelijke pijnen op zijn strooleger ror,
kroop, om een docter. De buren bemv
zich op weg om den docter te halen,
toen de beide docters uit Em
men met de,
burgemeester de woning binnentraden, kon.
den zij slechts constateeren, dat de man sten
vende was en, ondanks het aanwenden
tegengiften, stierf hij dan ook eenige otwd
blikken daarna.
Bij het sterfbed stond ook de dochter
de 12jarige en toen de burgemeester
Emmen tot haar zeide ga naar uw vadei
en geef hem voor het laatst de hand,
zij zich terug en wilde het niet doen. 11
over hare daad toonde zij zelfs bij de sterven,
sponde haars vaders niet.
Hot verhoor van de ongelukige Annecfc
bracht weinig nieuw licht in de zaak. Zijl»
kende het misdrijf en ook dat mishandel
gen van den vader haar er toe gedreven he
den.
Van berouw over 't, gebeurde viel weim
te bespeuren. Wel antwoordde zij op ee
vraag van den president of zij, als
vader weer leefde, het opnieuw zou
ontkennend.
De eisch luidde, om Annechien, die
oordeel des onderscheids haren vader veifi
tigd had, te veroordeelen tot opzending ni
een verbeterhuis te Montfoort voor den ti
van tien jaren.
De uitspraak is bepaald op Dinsdag a.
Te Bergharen, alwaar, zooals beken
is, de Raad met den nieuwen burgermeest!
over hoop ligt, had de vorige week de verkit
zing plaats voor 7 raadsleden, daar
bedankt hadden. Van de 94 kiezers kwarna
79 op, en al de oude leden werden met bijt
eenparige stemmen herkozen. Een van hen,i
heer P. Hendriks, verkreeg zelfs alle stem
men (79). De candidaten der tegenpad
behaalden slechts 10 of 11 stemmen. j
steeds grootere belangstelling ziet men nu®
verderen loop van zaken te gemoet,
Een stuk grond te fleerde, g1'00',^
bunder, bezet met 99 vruchtboomen, Kj1 j
openbaar met inbegrip der kosten verkot
voor ongeveer föOOO.
Dinsdag kwam te Leeuwarden Pj
trieycle uit Harlingen de heer J. S.
uit Durham, (Engeland), vanwaar hij n'e ,J
voertuig eerst naar Londen was gereden.
Londen is hij per stoomboot ger®
Rotterdam, van daar over Amsteroa®
Enkhuizen en uit deze stad per
naar Harlingen. Van hieruit heeft
door Friesland gemaakt per vélocip'' e'
Na ook Leeuwarden met een ez
hebben vereerd en de merkwaardig e
oogenschouw te hebben genomen, is
naar Groningen vertrokken, met be
men, nog omstreeks acht dagen z'c
houden in Drente. m
De heer Powell is predikant en lC^
gens de Leeuw. Ct. zijne reis naai j
Nederland, ondanks zijn 90-jange"
hoofdzakelijk ondernomen met het doe
Eriesche taal en de oudheden vaI
meer van nabij te leeren kennen
Twee leden van de
en
zij eerst een tijdlang; tin
Kink
I vielrijdcrscfub, de hoeren I luijs»1-1
Moulin, hebben per vélocipède een j
gemaakt van Maastricht naar Ams t
1 een plan van den af te leggen n eg ci
vertrokken zij verleden Zondagnto'f» .f]
drie uur van daar en kwanten t p,
Sii'ard, Sustcren, Roermond en c
