Advertentie- ZONDAG Landbouwblad. 25 AUGUSTUS. Ao 1885. 29ste Jaarnan£. M 1909. ALGEMEEN Al E U W S- De Schoone Weduwe. J. WINKEL, Gemeente Scha gen. Bekendmakingen. TE SCHAGEN, tf de 'd^et/e/eccet IV. In den trein. wmmm PH SCIIA«Elt Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens- faq- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden Advertentièn in het, eerstuitkomend nummer geplaatst. Ingezonden stukken één dag vroeger. POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente, zijü inlich tingen te bekomen omtrent een op Zondag 16 dezer alhier gevonden portemoïl- naie, inhoudende eenig geld. PATENTEN. De Burgemeester van SCHAGEN brengt ter algemeene kennis, dat de patenten, aangevraagd in de maand MEI j. 1., tot uitoefening der beroepen van Tapper, S 1 ij t e r in wijnen, Sterke dranken en bieren, en Koffiehuis- Jiuis.h o-uder, voor het dienstjaar 1885[86, onder overlegging van het aanslagbiljet, waaruit voldoening der helft van den aanslag blijkt, ter gemeentesecretarie door belanghebben kunnen worden afgehaald, op alle werkdagen desYOOr- iniddags wan 9 tot 12 ure. Schagen den 31 Juli 1885, De Burgemeester voornoemd, G;. LANGENBERG. Roman van E. II. v. Dedenroth. *32.) Elfde Hoofdstuk. Ella had haar echtgenoot lief gehad en geloofde ïich door hem bemind, en zij vergaf hem daarom gaarne alles, wat haar onaangenaamheden en harde Morden van haar vader berokkonde, maar toch het geluk van haar hart niet deerde; met verontwaardi ging verzette zij zich tegen de poging, die Erelich deed, bij haar twijfel te doen ontstaan aan den trouw 'an haren echtgenoot. Toen zij eindelijk voor de overtuigende bewijzen zwichten en erkennen moest, dat Lieben een grenzeloos lichtzinnig mensch was, zij er toch nog trotsch op, en troostte het haar. dat hij gelukkig was in hare liefde. Baron Lieben trok met de landweertroopen naar "at veld van den oorlog. Ella's vader riep zijn dochter tot zich, hij gevoelde, dat hij afscheid van W moest nemen, hij sprak haar van zijne zorgen angst, maar hij durfde slechts de ergste feiteD, "elke hij over Lieben had vernomen slechts onder bedekte termen aanduiden, daar hij vreesde haar het "arte te zullen breken. Het was immors mogelijk, dat het leven op het oorlogsveld eenen weldadigen anvloed uitoefende op Lieben, dat de jonge man met "rustigere levensbeschouwingen terugkeerde zou d« vader zijn kind het vertrouwen ontrooven in den """i dien haar hart lief had en dien in bet volgende Dur wellicht door een kogel getroffen zou kunnen "orden Erelich had den ouden Barning de bewijzen geleverd, "at Lieben na zijn huwelijk de betrekking tot een tteisje aanhield, wie hij vroeger beloofd had haar te '"Hen huwen, en dat hij voor deze zijn huwelijk mot "Ha had geheim gehouden. Lieben viel in de slag de beide vrienden besloten het bedrog nimmer ,°°r EBa te onthullen, dat de afgestorvene jegens iaar had gepleegd. Maar het geheim zou toch Ella onthuld worden. Onder de papieren van haren ^'genoot, die men haar ter hand stelde, vond zij tl/8 Sebeime tasch van eene portefeuille, waarvoor zij een borduurwerkje nog had gemaakt, een brief an Lieben, dien deze op den dag voor zijn dood "Sonnen, doch niet voleindigd had. Er was geen adros ar de aanhef luidde „Eenige geliefde Hulda Lie- ,6n "meekte in dit schrijven aan de geadresseerde, toch eindelijk te vergeven dat hij haar verzwe- had, hoe bij zich in bet eehtelijk juk had moeten V(,T "medenhjj zou die ketenen evenwel bepaald bii t,rekfcn' 2oodra een oud man de oogen gesloten en beid V00r«itf.icht had, zich voor don tijd der vrijr 6eo vermogen to verwerven, UITGEVER Laan, Wijk D, No. 5. -0§0- Tvogmaals wil ik een greep doen op goed geluk af, want er ligt van allerlei aard in die portefeuille; 't is eene bonte mengeling van ernst en luim, van vrcolijk en treurig, zooals de omstandigheden en opmerkingen dat ingeven en meestal zijn ze voor anderen van minder belang dan voor mij zeiven, omdat er gewoonlijk herinneringen aan verbonden zijn. Ik grijp er een blad uit, waarop staat: We hebben langzamerhand ons Ieeren gewennen aan 't gebruik van vreemde woorden. Wie had jaren geleden ooit het nu zoo bekende woord trein gehoord. En tegenwoordig weet bijna ieder kind, wat dat woord beteekent. Men behoeft er waarlijk niet meer het voor voegsel spoor bij te plaatsen. In den trein Men maakt een deel uit van "Wat Ella gevoelde, toen zij dit schrijven in de sidderende handen hield, kan geen pen beschrijven, maar hoe haar hart ook verscheurd werd, het was ta trotsch om te klagen, zij bewaarde het geheim, als brandmerkte hot niet alleen den bedrieger, maar ook haar, die den eerlooze bemind, om zijnentwille haar ouden vader bijna de kinderlijke liefde ontzegd had. Van dit oogenblik schaamde Ella zich, vertrouwen, zachtere gevoelens van het hart te verraden, daar verlangde zij er naar eene plaats in de wereld te vindon, waarop zij ver van het gewoel der mouschen, ongenaakbaar voor de lastige menigte, koel en ver achtelijk kon nederzien op ieder, die om een lachje van haar smeekte. De hulde van den prins beloofde haar zulk een plaats, zij behoefde niet op te zien, naar de trotsche bloedverwanten, en op die gene, die haar benijdden, kon zij met minachting nederzieD; er scheidde haar dan een afstand van de maatschappij, die haar in hare bittere gemoedsstem ming ten hoogst6 welkom was. De lezer zal nu begrijpen, hoe hot haar moost treffen, te hooren, dat de minnares van haren echt genoot als de zuster van haren houtvester op haar landgoed vertoefde; Ella had Ritlcr belast informatiën in te winnen zij had de vrouw, die Lieben boven haar had voorgetrokken, een aalmoes willen geven, wanneer zij die noodig mocht bobben nu vernam zij dat Lieben alleen daarom zoo dikwijls naar Liebonstein was getrokken, om deze weder te zien, terwijl bij baar wijs gemaakt bad, dat bij bet slot tot haar ontvangst in orde zou makeD De indruk, dien Willi Barning op Ella gemaakt had, was zonder haar bewustzijn de oorzaak geweest, dat zij zich meer bezig hield met de gedachten, welke haar waarschuwden voor eene vorbindtonis met don prins, dat zij mot schaamte erkende dat zij door den schijn aan te nemen van hardvochtig, streng, hoog moedig en gevoelloos te zijn, zich niet alloen in een ongunstig daglicht plaatste, maar zich ook verachtelijk maakte; hot woord: „Ik beklaag u!" had hsar den spiegel voorgehouden, waarin zij haar gemoed had aanschouwd, hoe zij, door aan de hartstochtelijkheid van haar temperament den vrijen teugel bottevieron, haar eigen, beter gevoel had gehoond. Willi Barning zou haar lief hebben, trots het masker, waarachter zij zicb aan hem vertoond bad. Helene had dit als haar vaste overtuiging uitgesproken. Ella had volgens hare gewoonte, om hare gevoelens te verbergen, alleen voorgewend jegens haar gezel schapsjuffrouw argwaan te koesteren, om niet te laten raden welk een storm dat woord in haar borst had doen ontstaan, en nu had zij diegene zwaar beleedigd, naar wier vertrouwen zij zoo smachtend verlangde! Twaalfde Hoofdstuk. Na een slapeloozen nacht was Ella reeds vroeg in den morgen opgestaan en had zich naar het terras Prijs per jaar f3.Franco per post ƒ3.6 Afzonderlijke nummers f 0.05. Advertentièn van één tot vijf regels f 0.75. iedere regel meer 0.15. Groote letters wor den naar plaatsruimte berekend. de menigte reizigers, die allen vrees terzijde gezet hebben en niet meer bang zijn, dat die wagen met zijne duizelingwekkende snelheid van dien smallen rand zal afgaan, waarop hij zich voort beweegt. Zoo groot is de kracht der gewoonte, dat men er zich rustig, prettig gevoelt, dat men er zelfs in slaapt, ja, hoe vreemd 't moge klinken, dat men somtijds vindt, dat het naar onzen wensch noo* te langzaam gaat. Ie langzaam Dat is immers onmogelijk P Neen! onmogelijk is 't volstrekt niet. Er zijn omstandigheden in het leven, waarin de grootste snelheid nog in onze verbeelding slakkengang is, waarin men letterlijk zou willen vliegen, om in een ondenkbaar korten tijd de plaats zijner bestemming toch maar te bereiken Die ondervinding heb ik opgedaan en dat heb ik natuurlijk in mijn schetsboek opge schreven. 't Was een heerlijke, maar warme Julidag. Prachtige zomer! was de uitroep, die meer malen dezen en genen ontsnapte. Zoo'n heerlijke, blauwe hemel, alles in zomergewaad, niet alleen de reizende wereld, maar de natuur begeven. Nog lag er een grauwe nevel op dofoppen der boomen onder haar, en verkwikte de frissche, geurige morgenlucht, de afgematte vrouw. Eensklaps deed een gedachte haar oogen gebitteren, en toen, alsof zij een schielijk besluit had genomen, begaf zij zich door de kleine poort naar liet ploin en gaf een stalknecht bevel, binnen eon uur hiar rijtuig ingespannen te hebben. In dit oogenblik vorscheen Ilm op den hof. „Mevrouw," zeide hij tot haar, „vergun mij u een voorstel te doen. Gij hobt verboden den houtvester Zornau te laton vervolgen. Men heeft mij gomeld, dat hij gisteren avond in de houtvesterij is gezien. Ik be zweer u, tenminste niet zonder geleide van een dienaar 's morgens vroeg of 's avonds laat, wanneer de wegen eenzaam en verlaten zijn, door het dal te rijden." „Hoe kwaamt gij gisteren in L?" vroeg Ella in plaats van naar zijn waarschuwing te luisteren. De scherpe toon waarop Ella sprak dre9f hem het bloed naar het gelaat. „Ik wilde iulichtiugon inwinnen over een houtvester, die mij was aanbevolen," antwoordde Ilm. „Bij graaf Sternheim?* „Ja, mevrouw!* „Gij hebt met de vorvanging dezer betrekking geen haast to maken. Ik zal daaromtreut eerst met den raadsheer raadplegen.* „Mevrouw, vergeef mij de vraag, geschiedt het met uwe goedkeuring, dat de raadsheer mij nogmaals hoeft bevolen, hem de boeken naar L. te zondeu „Waartoe die vraag? Hij beheert mijn vermogen, hij zal de rekoningen willen ouderzoekeu. Zijt gjj misschien voor eon onderzoek bevreesd „De raadsheer heeft voor den houtvester op eene wijze partij getrokken, waardoor ik in deze vordering een bewjjs van wantrouwen zie, hetwelk ik waar schijnlijk te danken hob aan dc lasteringen van Zornau- Ik bid u, mevrouw, wil mij beschermen gij waart zoo goed mij dat te beloven „Mijnheer von Ilm!" viel Ella hem in do rede, „de raadsheer beschuldigt u, den houtvester grovelijk beleedigt te hebben. Ik heb u bevolen, de zaak met Zornau in der minne te schikken. Ik vrees, dat gij mijn wil niet ten uitvoer hebt gebracht." „Het was mij onmogelijk langer vriendelijk te zijn, tegen een man, mevrouw, die de acbtiug tegen u zoo zeer uit het oog vorloor, die, zich ver heffende op verbintenissen van mjjnheer den barou zaliger, zich alles meende te mogen voroorloven". „Ik zal een onderzoek instellen," riep Ella uit, om bet geven van verdere ophelderingen af te snijden. „De raadsheer moet geldige redenen hebben, wanneer hij den houtvester, dien ik wilde ontslaan, meer ver. trouwt dan u „Ik ben bereid, elke verlangde opheldering to geven, en rekening en verantwoording te doen, maar wanueer mijnheer de raadsheer door mijnheer Barning allei

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1885 | | pagina 1