Advertentie-
ZONDAG
Landbouwblad.
25 AUGUSTUS.
Ao 1885.
29ste Jaarnan£.
M 1909.
ALGEMEEN
Al E U W S-
De Schoone Weduwe.
J. WINKEL,
Gemeente Scha gen.
Bekendmakingen.
TE SCHAGEN,
tf de 'd^et/e/eccet
IV.
In den trein.
wmmm PH
SCIIA«Elt
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woens-
faq- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Advertentièn in het,
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente, zijü inlich
tingen te bekomen omtrent een op Zondag
16 dezer alhier gevonden portemoïl-
naie, inhoudende eenig geld.
PATENTEN.
De Burgemeester van SCHAGEN brengt ter
algemeene kennis, dat de patenten, aangevraagd
in de maand MEI j. 1., tot uitoefening der
beroepen van Tapper, S 1 ij t e r in wijnen,
Sterke dranken en bieren, en Koffiehuis-
Jiuis.h o-uder, voor het dienstjaar 1885[86,
onder overlegging van het aanslagbiljet, waaruit
voldoening der helft van den aanslag blijkt, ter
gemeentesecretarie door belanghebben kunnen
worden afgehaald, op alle werkdagen desYOOr-
iniddags wan 9 tot 12 ure.
Schagen den 31 Juli 1885,
De Burgemeester voornoemd,
G;. LANGENBERG.
Roman van E. II. v. Dedenroth.
*32.)
Elfde Hoofdstuk.
Ella had haar echtgenoot lief gehad en geloofde
ïich door hem bemind, en zij vergaf hem daarom
gaarne alles, wat haar onaangenaamheden en harde
Morden van haar vader berokkonde, maar toch het
geluk van haar hart niet deerde; met verontwaardi
ging verzette zij zich tegen de poging, die Erelich
deed, bij haar twijfel te doen ontstaan aan den trouw
'an haren echtgenoot. Toen zij eindelijk voor de
overtuigende bewijzen zwichten en erkennen moest,
dat Lieben een grenzeloos lichtzinnig mensch was,
zij er toch nog trotsch op, en troostte het haar.
dat hij gelukkig was in hare liefde.
Baron Lieben trok met de landweertroopen naar
"at veld van den oorlog. Ella's vader riep zijn
dochter tot zich, hij gevoelde, dat hij afscheid van
W moest nemen, hij sprak haar van zijne zorgen
angst, maar hij durfde slechts de ergste feiteD,
"elke hij over Lieben had vernomen slechts onder
bedekte termen aanduiden, daar hij vreesde haar het
"arte te zullen breken. Het was immors mogelijk,
dat het leven op het oorlogsveld eenen weldadigen
anvloed uitoefende op Lieben, dat de jonge man met
"rustigere levensbeschouwingen terugkeerde zou
d« vader zijn kind het vertrouwen ontrooven in den
"""i dien haar hart lief had en dien in bet volgende
Dur wellicht door een kogel getroffen zou kunnen
"orden
Erelich had den ouden Barning de bewijzen geleverd,
"at Lieben na zijn huwelijk de betrekking tot een
tteisje aanhield, wie hij vroeger beloofd had haar te
'"Hen huwen, en dat hij voor deze zijn huwelijk mot
"Ha had geheim gehouden. Lieben viel in de slag
de beide vrienden besloten het bedrog nimmer
,°°r EBa te onthullen, dat de afgestorvene jegens
iaar had gepleegd. Maar het geheim zou toch Ella
onthuld worden. Onder de papieren van haren
^'genoot, die men haar ter hand stelde, vond zij
tl/8 Sebeime tasch van eene portefeuille, waarvoor zij
een borduurwerkje nog had gemaakt, een brief
an Lieben, dien deze op den dag voor zijn dood
"Sonnen, doch niet voleindigd had. Er was geen adros
ar de aanhef luidde „Eenige geliefde Hulda Lie-
,6n "meekte in dit schrijven aan de geadresseerde,
toch eindelijk te vergeven dat hij haar verzwe-
had, hoe bij zich in bet eehtelijk juk had moeten
V(,T "medenhjj zou die ketenen evenwel bepaald
bii t,rekfcn' 2oodra een oud man de oogen gesloten en
beid V00r«itf.icht had, zich voor don tijd der vrijr
6eo vermogen to verwerven,
UITGEVER
Laan, Wijk D, No. 5.
-0§0-
Tvogmaals wil ik een greep doen op goed
geluk af, want er ligt van allerlei aard in die
portefeuille; 't is eene bonte mengeling van
ernst en luim, van vrcolijk en treurig, zooals
de omstandigheden en opmerkingen dat
ingeven en meestal zijn ze voor anderen van
minder belang dan voor mij zeiven, omdat
er gewoonlijk herinneringen aan verbonden
zijn. Ik grijp er een blad uit, waarop staat:
We hebben langzamerhand ons Ieeren
gewennen aan 't gebruik van vreemde woorden.
Wie had jaren geleden ooit het nu zoo
bekende woord trein gehoord. En tegenwoordig
weet bijna ieder kind, wat dat woord beteekent.
Men behoeft er waarlijk niet meer het voor
voegsel spoor bij te plaatsen.
In den trein Men maakt een deel uit van
"Wat Ella gevoelde, toen zij dit schrijven in de
sidderende handen hield, kan geen pen beschrijven,
maar hoe haar hart ook verscheurd werd, het was ta
trotsch om te klagen, zij bewaarde het geheim, als
brandmerkte hot niet alleen den bedrieger, maar ook
haar, die den eerlooze bemind, om zijnentwille haar
ouden vader bijna de kinderlijke liefde ontzegd had.
Van dit oogenblik schaamde Ella zich, vertrouwen,
zachtere gevoelens van het hart te verraden, daar
verlangde zij er naar eene plaats in de wereld te
vindon, waarop zij ver van het gewoel der mouschen,
ongenaakbaar voor de lastige menigte, koel en ver
achtelijk kon nederzien op ieder, die om een
lachje van haar smeekte. De hulde van den prins
beloofde haar zulk een plaats, zij behoefde niet op
te zien, naar de trotsche bloedverwanten, en op die
gene, die haar benijdden, kon zij met minachting
nederzieD; er scheidde haar dan een afstand van de
maatschappij, die haar in hare bittere gemoedsstem
ming ten hoogst6 welkom was.
De lezer zal nu begrijpen, hoe hot haar moost
treffen, te hooren, dat de minnares van haren echt
genoot als de zuster van haren houtvester op haar
landgoed vertoefde; Ella had Ritlcr belast informatiën
in te winnen zij had de vrouw, die Lieben boven
haar had voorgetrokken, een aalmoes willen geven,
wanneer zij die noodig mocht bobben nu vernam zij
dat Lieben alleen daarom zoo dikwijls naar Liebonstein
was getrokken, om deze weder te zien, terwijl bij baar
wijs gemaakt bad, dat bij bet slot tot haar ontvangst
in orde zou makeD
De indruk, dien Willi Barning op Ella gemaakt
had, was zonder haar bewustzijn de oorzaak geweest,
dat zij zich meer bezig hield met de gedachten, welke
haar waarschuwden voor eene vorbindtonis met don
prins, dat zij mot schaamte erkende dat zij door den
schijn aan te nemen van hardvochtig, streng, hoog
moedig en gevoelloos te zijn, zich niet alloen in een
ongunstig daglicht plaatste, maar zich ook verachtelijk
maakte; hot woord: „Ik beklaag u!" had hsar den
spiegel voorgehouden, waarin zij haar gemoed had
aanschouwd, hoe zij, door aan de hartstochtelijkheid
van haar temperament den vrijen teugel bottevieron,
haar eigen, beter gevoel had gehoond.
Willi Barning zou haar lief hebben, trots het
masker, waarachter zij zicb aan hem vertoond bad.
Helene had dit als haar vaste overtuiging uitgesproken.
Ella had volgens hare gewoonte, om hare gevoelens
te verbergen, alleen voorgewend jegens haar gezel
schapsjuffrouw argwaan te koesteren, om niet te laten
raden welk een storm dat woord in haar borst had
doen ontstaan, en nu had zij diegene zwaar beleedigd,
naar wier vertrouwen zij zoo smachtend verlangde!
Twaalfde Hoofdstuk.
Na een slapeloozen nacht was Ella reeds vroeg in
den morgen opgestaan en had zich naar het terras
Prijs per jaar f3.Franco per post ƒ3.6
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentièn van één tot vijf regels f 0.75.
iedere regel meer 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
de menigte reizigers, die allen vrees terzijde
gezet hebben en niet meer bang zijn, dat die
wagen met zijne duizelingwekkende snelheid van
dien smallen rand zal afgaan, waarop hij
zich voort beweegt. Zoo groot is de kracht
der gewoonte, dat men er zich rustig, prettig
gevoelt, dat men er zelfs in slaapt, ja, hoe
vreemd 't moge klinken, dat men somtijds
vindt, dat het naar onzen wensch noo* te
langzaam gaat. Ie langzaam Dat is immers
onmogelijk P
Neen! onmogelijk is 't volstrekt niet. Er
zijn omstandigheden in het leven, waarin de
grootste snelheid nog in onze verbeelding
slakkengang is, waarin men letterlijk zou
willen vliegen, om in een ondenkbaar korten
tijd de plaats zijner bestemming toch maar
te bereiken
Die ondervinding heb ik opgedaan en dat
heb ik natuurlijk in mijn schetsboek opge
schreven.
't Was een heerlijke, maar warme Julidag.
Prachtige zomer! was de uitroep, die meer
malen dezen en genen ontsnapte. Zoo'n
heerlijke, blauwe hemel, alles in zomergewaad,
niet alleen de reizende wereld, maar de natuur
begeven. Nog lag er een grauwe nevel op dofoppen
der boomen onder haar, en verkwikte de frissche,
geurige morgenlucht, de afgematte vrouw. Eensklaps
deed een gedachte haar oogen gebitteren, en
toen, alsof zij een schielijk besluit had genomen,
begaf zij zich door de kleine poort naar liet ploin
en gaf een stalknecht bevel, binnen eon uur hiar
rijtuig ingespannen te hebben.
In dit oogenblik vorscheen Ilm op den hof.
„Mevrouw," zeide hij tot haar, „vergun mij u een
voorstel te doen. Gij hobt verboden den houtvester
Zornau te laton vervolgen. Men heeft mij gomeld, dat
hij gisteren avond in de houtvesterij is gezien. Ik be
zweer u, tenminste niet zonder geleide van een dienaar
's morgens vroeg of 's avonds laat, wanneer de wegen
eenzaam en verlaten zijn, door het dal te rijden."
„Hoe kwaamt gij gisteren in L?" vroeg Ella in
plaats van naar zijn waarschuwing te luisteren.
De scherpe toon waarop Ella sprak dre9f hem het
bloed naar het gelaat. „Ik wilde iulichtiugon inwinnen
over een houtvester, die mij was aanbevolen,"
antwoordde Ilm.
„Bij graaf Sternheim?*
„Ja, mevrouw!*
„Gij hebt met de vorvanging dezer betrekking geen
haast to maken. Ik zal daaromtreut eerst met den
raadsheer raadplegen.*
„Mevrouw, vergeef mij de vraag, geschiedt het met
uwe goedkeuring, dat de raadsheer mij nogmaals hoeft
bevolen, hem de boeken naar L. te zondeu
„Waartoe die vraag? Hij beheert mijn vermogen,
hij zal de rekoningen willen ouderzoekeu. Zijt gjj
misschien voor eon onderzoek bevreesd
„De raadsheer heeft voor den houtvester op eene
wijze partij getrokken, waardoor ik in deze vordering
een bewjjs van wantrouwen zie, hetwelk ik waar
schijnlijk te danken hob aan dc lasteringen van
Zornau- Ik bid u, mevrouw, wil mij beschermen
gij waart zoo goed mij dat te beloven
„Mijnheer von Ilm!" viel Ella hem in do rede,
„de raadsheer beschuldigt u, den houtvester grovelijk
beleedigt te hebben. Ik heb u bevolen, de zaak met
Zornau in der minne te schikken. Ik vrees, dat gij
mijn wil niet ten uitvoer hebt gebracht."
„Het was mij onmogelijk langer vriendelijk te
zijn, tegen een man, mevrouw, die de acbtiug
tegen u zoo zeer uit het oog vorloor, die, zich ver
heffende op verbintenissen van mjjnheer den barou
zaliger, zich alles meende te mogen voroorloven".
„Ik zal een onderzoek instellen," riep Ella uit, om
bet geven van verdere ophelderingen af te snijden.
„De raadsheer moet geldige redenen hebben, wanneer
hij den houtvester, dien ik wilde ontslaan, meer ver.
trouwt dan u
„Ik ben bereid, elke verlangde opheldering to geven,
en rekening en verantwoording te doen, maar wanueer
mijnheer de raadsheer door mijnheer Barning allei