Algesie e n
A V EIIT E AT T I E
Ao 1885.
De Schoone Weduwe.
m I E U TO S-
L A X D B O W SLA B.
4 O Cl
Gemeente Scha gen.
Bekendmakingen.
2ï)ste Jaargang»
H? tOS>S
;9.
JT
H
T
I *H
y?
W
w«i
M
>io li,
pit blad verschijnt tweemaal per week Woens-
faj- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
middags 12 ure, worden Advcrtcnticn in het
eerstnitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger
UITGEVER
J. YUMvIX,
TE SCH AG EN,
Laan, Wijk D, No. 5.
Prijs per jaar ƒ3.Franco per post 3.CO
Afeonderlijkè nummers 0.05.
Av* trhnliikz vawr 6»n tot vijf-^rgek»-^ 0.75;
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
Inkwartiering.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente
Schagen, brengen ter kennis van de ingezetenen
dat de lijst betrekkelijk de inkwartiering, bedoeld
bij Art. 17 der Wet van 14 September 1886,
(Staatsbl. no. 138) is vastgesteld en ter vol
doening aan evengemeld Wetsartikel, gedurende
14 dagen voor een elk ter inzage aan het Raad
huis is nedergelegd, en alzoo van af heden tot
den 13en October a.s.
Wordende tevens ter kennis gebracht dat
sij die tegen gemelde Lijst bezwaren hebben
n te brengen, zulks schriftelijk behooren te
loen aan Burgemeester en Wethouders, binnen
14 dagen na het einde der ter visielegging en
ilzoo vóór den 26en October 1885.
Schagen, den 29en September 1885.
Burgemeester en Wethouders voorn.,
G. LANGEN BERG.
de Secretaris,
DENIJS.
Roman van JE. II. v. IJedenroth.
toort.
Oert
(44.) V i j f t i e n d e Hoofdstuk.
Ela was alleen. Zij had haar thee gebruikt, de
nistcrnis viel reeds in. Yol verwachting wat het
olfcende uur zou brengen, wandelde zij op en neder,
errastte zij Barning in hare parken, betrapte zij
irm misschien daarbij, dat bij in het geheim
at hare nabijheid was doorgedrongen, dan was het
oor haar gemakkelijker met hem en Frelich de be
dekkingen weder aan te knoopen, dan wanneer zij
ich schriftelijk tot dezen laatste moest wenden
eze gedachto was haar een welkom voorwendsel, om
o onrust te verklaren en te verontschuldigen, waar-
oede zij naar deze ontmoeting verlangde.
Eensklaps vernam zij snelle schreden. Uit de
chaduw van een boschje kwam een mannelijke ge-
talie te voorschijn.
„ytie is daar vroeg zij mot bevende stem on
|lng de gestalte tegemoet. Hot bloed vloog baar wild
oor de aderen. Dit terras is sedert hare komst op
^ebonstein voor vreemdelingen verboden. Sluipt er
«nand ia hare parken, om uit de verte hare gestalte
o zien, hare stem misschien te booren, dan kan dat
lato ijdelheid streelen, zij kan een vreemdeling gunnen,
ffa' de bedienden var. het landgoed niet ontzegd is,
na<ir in hare onmiddelijke nabijheid door to dringen,
't is eene beleedigende driestheid, -een schaamte-
°0'o vermetelheid.
Acrgiffenis 1" antwoordde een fluisterende stem,
.genadige vrouwIk zocht iemand die bij
"J u kon aandienen.
dot is graaf Sfernheim, dien de barones voor zich
let> en koe onaangenaam, hoe hinderlijk baar ook
bezoek in dit oogenblik is, stelt zij zich toch
ejust, nu er geen vrees bestaat voor eene bolcediging;
ruoet wel een buitengewone boodschap zijn, die
tn graaf op zulk een laat uur hierheen voert, maar
8 gedachte dat deze een boos plan zou koesteren
natuurlijk niet in haar op.
barones bloost vcrlegon, zij begrjipt waarom de
niemand hoeft ontmoot, maar zij kan hora niet
v aren, dat zij dit hooft bovolen en dat hij haar
jGij brengt mij toch geen jobstijding? Wat
u hierheen vroeg de barones, met moeito
^niisnoegen verbergende.
cÈ, °vrouw) ik wilde u .des prinsen vertrek mode-
iet T'i 'k ^cc<^ ''Gaas don weg to voet, ik hou in
ui verdwaald, ik ben doocl moede".
et u dan. Ik zal laten inspannen, opdat gjj naar
0§0
Eeia nuttig werk.
Iedere tijd heeft zijne eigenaardigheden,
waardoor hij zich bizonder kenmerkt, nu eens
door groote aanhoudende rampen, dan weder
door uitvindingen op verschillend gebied, lang
durige vrede, telkens terug merende twisten en
oorlogen, enz.
Zoo is onze eeuw er weer bizonder op uit
van het grondgebied der landen uit te breiden,
minder nog in 't werelddeel, dat we bewonen,
dan wel in een ander.
Vestigt men zijn oogen op de wereldkaart
en meer bepaaldelijk op Afrika, dan staan we
verbaasd over het zeer groote verschil dat zich
daar aan ons voordoet. In onze jeugd zagen
we, bij 't leeren der aardrijkskunde maar zeer
weinig namen op de kaart van dat werelddeel
en daarom was dit dan ook 't gemakkelijkst
van allen te leeren. Neemt men nu eene van
de nieuwte kaarten dan kan men zijne oogen
huis kant rijden. Gij luidt u dio moeite kunnen sparen,
want het is mij zeer onverschillig, of zijne Hoogheid
in L. blijft of niet".
„Is dat werkelijk waar Dat verheugt mij inderdaad.
Daar ik nu het onverwachte geluk bob, u onder vier
oogen te ontmoeten, veroorloof mij dan nu ook een
vertrouwelijk gesprek. Ik geloof dat zijne Hoogheid
zich zeiven heeft bedrogen in zijne gevoelens, wolken do
betoovering, die van u uitgaat, in hem opwekte. Zijne
Hoogheid.
„Bespaar u deze verklaringen, mijnheer de graaf,"
viel Ella hom ongeduldig in de rede, „daarin stel ik
al zeer weinig belang. Zeg aan Zijne Hoogheid, dat
hij mij zijn vriendschap moge bewaren, doch vergeten
wat luim, of tijdelijke opwellingen anders tusschen
ons hebben doen bestaan. Groet dun prins van mij.
Gij zult er zelf voor moeten zorgen, dat mijn koetsier
inspant ga dezen weg langs, die voert dadelijk
naar den bof van het sfot."
„Nog een woord, mevrouw. Hot maakt mij onbe
schrijfelijk gelukkig, dat hot u zoo gemakkelijk valt,
do hulde van den prins naar waarde te schatten. Niet
ieder, die u in de cogen heeft gezien, dien uw
schoonheid betoovert, is zoo wispelturig in zijno
neigingen, als de prins. Ik heb hom to vorgeefsch ge
waarschuwd, u niet te compromitteeron
„Waar denkt gij aan
„Zoudt gij het werkelijk niet weten mevrouw, hoo
uwe betrekkingen tol den prins helaas reeds op der
gelijke wijze in het publiek besproken werden, dat de
plotselinge afreis van zijne Hoogheid uw eer in gevaar
brengt, dat het den scliijn beeft, als had hij aanleiding
tot een breuk bekomen."
„Dat zou laag zijn, hoer graaf; dan zijn er valscho ge
ruchten uitgestrooid, dan treft do schuld den prins,
of u."
„Mij mij ik, die mijn bloed voor u zou willen
gevenKlaag den prins aan, maar niet mij."
De veranderde toon van don graaf, de hartstochte
lijkheid zijDor gebaren maakten Ella onrustig.
„Laten wij op een anderen tijd hierover spreken.
Kom morgen.''
„Neen ik ga niet, voor gij weet dat ik u bemin
dat ik u bemind heb, sedert ik u voor do eerste
maal zag.
„Verlaat mij, graaf, ik beveel betriep Ella beven
de uit-
„lk heb do martelingen der jnlouzie verdragen,
laat mij nu mijn hart uitstorten Ella.
„Mijnbeer do graaf, gij vernedert n en beschimpt
mij moet ik mijn bedienden r.oopcn
lk li" .hier aan uwe voeten, roep uwe bedienden,
ik zal het niot ontkennen, dat ik u mijn naam aanbied,
ofschoon men u do versmade minnares van een prins
noemt. Vcrho'or mij, Ella
nauwelijks gelooven. Iloe verbazend is dat
aantal namen niet toegenomen. Tot in de mee:-t
onbekende binnenlanden van vroegeron tijd is
men doorgedrongen en nog altijd gaat men
voort om ontdekkingstochten te doen. Is het
alleen met het doel om onze aardrijkskundige
1 O
kennis te verrijken en te vermeerderen
Op die vraag zouden sommigen antwoorden
Weet gij clan niet dat het dient tot uitbrei
ding van den handelAnderen zouden zeggen
het moet strekken om al die volken, die nog
in den nacht der onwetendheid leven, bekend
te maken met den godsdienst en de beschaving,
opdat ook zij daarvan de heerlijke vruchten
mogen plukken.
Nog anderen zouden eene geheel andere
lezing geven. Zij toch souden u antwoorden,
dat de rijken in Europa er naar haken, om
hunne bezittingen uit te breiden en daar dit
in Europa zelf minder goed gaat, trachten ze
hun doel in den vreemde te bereiken. Men
heeft ook hiervoor een woord dat reeds zoo
geijkt is en liet burgerrecht heeft verkregen,
dat iederen het begrijpt. Men noemt dat zeer
fatsoenlijk 't Begin van
dit woord heeft men reeds lang gekend. Ver
zond men por trekschuit of bode een pakje,
dan ctond er op 't adres heel deftig met een
„Wanneer ik u niot reeds verachtte, dan geschiedt hefc
nu. Er is niets zoo laag, als eon man, die van da
verlegenheid eener vrouw gebruik maakt, haar to
compromitteereu. Deze schurkenstreek was beraamd.
Weg, of ik ontzie niets en laat u door mijne
lakeien wegjagen S"
„Dat is haat gij kondet mij afwijzen, maar gij
beschimpt mij. Stoor ik u misschien Waar gij voor
een auder hier alleen? Ah, gij bloost! Ik heb hot
geraden. De prins had gelijk, zich terug to trekken.
Ik verlaat u, maar ik houd uw eor iu mijne handen.
Versmaadt gij mijne liefde ter wille van eon vreemden
knaap, verwacht dan niot, dat ik u zal ontzien",
„Ellendige 1" krjjsckto Ella, bovendo van ontroering,
angst, toorn en schaamte, „weg, of ik spuw u
in het aangezicht."
„En ik kus den mond, die m'j beschimpt. Gij zijt
te schoon, vrouw, dan dat ik u nou kunnen haten
riep hij uit, en wilde haar met geweld tot zich trek
ken, en haar omarmen, doch Ella sohrecuwdo om hulp.
„Itoep maarzoide do graaf lachende en wilde
de vluchteling achterna snellen, dio zich aan zijne
handen had ontworsteld; daar klonk uit do vorte do
stem vau den inspecteur: „Wie roept daar?"
„Help. bolp!" schreouwdo Ella nogmaals terwijl
zij het mes had gegiepen, dat nog op do tafol had
gelegen, waarbij zij gegeten had.
Had de graaf zulk een ernstigon tegenstand niet
verwacht 011 er misschien op gerekend, Ella door do
bedreiging, haar eer te compromitteereu, bang to
maken, en had hem ook de hartstocht cr toe misleid,
verder to gaan, dan hij ooit kon vorantwoordou, zoo
zag hij nu, dat deze vrouw tot het uiterste was
besloten."
Het goroep van don inspecteur dcod hem ontstellon.
Het was tussclicu bon afgesproken dat Ilm zich
alleen zou vertoonen wanneer een derde hen stoorde.
Hij sloeg'den veg in dio van het terras door de par
ken naar den rijweg voerde, daar hoorde hij eensklaps
naderende schreden, kort daarop knalde er oen schot,
weinige minuten later een tweede.
„Hierheen!" klonk do kreet van den inspecteur.
„Ilallo help een moordenaar
De graaf bereikte don inspectour.
„Weg weg !'-' fluisterde deze „het is gebeurd."
XJit do diepte weerklonk gesteun.
„Verdoemd hij leeftmompelde Ilin verbleekend;
in liet volgende oogehbük ontstelde hij hevig.
„Er komt iemand." fluisterde hij met bevende stem.
Hij slingerde-do buks in den.afgrond.
Do graaf- bemerkte eerst nu dut Ilm nog eau
tweede'geweer bjj zich had.
Wordt Vervolgd
