Algemeen
DOADERDAU
IS JULI.
A 51 V E II T E N i' 8 E
HOOISTEKERS.
Ao. 1886
G emeen te Scha gen.
Bekendmakingen.
11.)
A' 1 E E A\ S-
L A A' i) li O I! \V K I. A
J WINKEL,
H i t ine nla n dsch Ni e u ivs
30.v/<? Jaargang
H 2032.
/m
Dit blad verschijnt tweemaal perweek Woens-
%/)- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's
iddags 12 ure, worden Advertentiën in het
srstuilkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger.
POLITIE.'
Ter secretarie zijn nog inlichtingen te bo
mmen omtrent twee laonden, waarvan
■en alhier, de ander te Barsingerhorn is
jpgevangen.
Burgemeester en Wethouders van Schagen
Gezien art: 174 en 175 van lietpoütieregle-
ment dezer gemeente
Gelet op art: 179, letter O der wet van 29
juni 1851, (Staatsblad No. 85);
- Brengen bij deze ter kennis van de ingezetenen,
lat door hen, voor het jaar 1886, tot hooistekers
voor de geneole gemeente zijn aangesteld
Jaai M&oo§ en Tys liypost.
'i Wordende belanghebbenden tevens herinnerd
tan de bepalingen, voorkomende in de hierboven
genoemde artikelen van het politiereglement.
Schagen, 2 Juli 1886.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
Roman van IRIEDRICH FRIEDRICII.
V.
»Gij hebt gelijk!" antwoordde de baron op de
aanmerking van den majoor, wien dit te aangenamer
was, omdat hij nu gelegenheid had te zeggen, dat,
volgens zijne meening, de baron van zijn zoon
slechts datgene had ontvangen, wat hein van rechts
wege reeds lang toekwam.
Het drinkgelach werd steeds luidruchtiger, de
bgdiende moest den besten wijn uit den kelder
halen. Ook de majoor dronk veel; hij bezat de
wonderbaarlijkste gave, nooit dronken te worden.
Zijn gelaat werd wel bleeker, zijn oogen schitterden
wel, doch zijn hoofd bleef helder.
"Buschbeck," zeide hij na een korte pauze. (/Gis
teren was de apotheker Niemitz hier."
„Wat wil hij vroeg de baron.
„Ik weet bet niet, want ik heb hem niet gespro
ken," gaf de majoor ten antwoord, ofschoon hij met
bedoelden persoon in het park een zeer lang onder
houd had gehad.
„Ik heb hem verboden, hierheen te komen,"
ging Buschbeck opgewonden voort. „Een jaar geleden
heb ik vier duizend gulden van hem geleend, en nu
wordt dat heer lastig, als vreest hij, door mij bedrogen
te worden. Ik kon hem morgen betalen, en ik zou
het misschien ook gedaan hebben, indien hij niet
bier geweest vvas."
Dat zou ik ook niet doen," zeide Plösznitz op
zijn beurt, wien er natuurlijk al zeer weinig aan
gelegen was, dat de baron met het geld, dat hij
van zijn zoon had ontvangen, een deel zijner
schulden betaalde. Hij vond het daarentegen veel
aangenamer, wanneer het geld in een vrolijk leven
tje er doorgebracht werd.
„Waaide Buschbeck, had ik kuuner. vermoeden,
dat dit u zou ergeren, dan zou ik het u niet
eens gezegd hebben." Ik bid u, laat uw dag van
heden niet daardoor bederven morgen kunt gij
immers alles bedaard overleggen."
„Ik zal binnen een paar dagen zelve naar hem
toerijden," riep, de baron.
„Goed maar denk er nu niet meer aan.
Kom, gaat weder zitten en vertel mij iets van de
residentie. Sedert langen tijd ben ik daar ook niet
geweest."
De baron bedaarde nu een weinig.
Hij kwam er iutusschen niet toe, in de eerst-
UITGEVER:
TE 8CPIAGEN,
Laan, Wijk D, No. 5.
Schagen, 14 Juli 18S6.
Aan bet toelatings-examen voor het
gymnasium te Haarlem, is Maandag en Dinsdag
1.1. met gunstig gevolg deelgenomen door Pieter
Groot, leerling onzer Openbare Schooh
De Heer Vrijburg alhier, nam met
gunstig gevolg deel aan het laatste gedeelte
van het examen voor Candidaat Notaris.
Als eene bijzonderheid kan geme'd wor
den, dat de Heer S Spaans te Barsingerhorn
dit jaar zijn vijftigste jachtao e aanvraagt.
Niettegenstaande zijn betrekkelijk hoogen leef
tijd, geeft genoemde heer nu en dan nog be
wijzen, dat het wild hem niet gemakkelijk
ontgaan kan.
Men zal zich wellicht herinneren, dat
Gerbrand Siebrands, varkensslachter te Alk
maar, op 3 Mei 1S84, naar verondersteld
wordt, door een van het gerestaureerd wordende
Waaggebouw afgevallen steigerplank doodelijk
werd getroffen en zijn weduwe Elizabeth Hage-
man, dit ongeval wijtende aan schuld, nalatig-
volgende dagen don apotheker te bezoeken, want
Horst schreef hem dat hij persoonlijk afscheid
kwam nemen. Toen Plösznits dit vernam, deelde
hij den baron mede, dat hij voor eenige dagen op
reis ging.
„Waarom vroeg de baron licht geraakt. Gij
wilt mijn zoon ontwijken F"
„Ja," gaf de majoor ten antwoord.
„Hij heeft u nooit eenig onrecht aangedaan," ging
de baron voort. „Gij zelve hebt mij er toe over
gehaald, mij met hem te verzoenen, en ik ben u
daarvoor dankbaar, en nu wilt gij hem niet eens
ontmoeten
„Waarde Buschbeck, gij beoordeelt mij geheel
verkeerd," bracht de majoor hiertegen in. „Hoor
mij een minuut bedaard aan. Dat ik uw zoon zeer
hoog acht, en mij er oprecht in verheug, dat gij
u met hem hebt verzoend, weet gij; ik zou hem
gaarne wederzien, maar hij heeft een veroordeel tegen
mij. I.aat ons niet onderzoeken, in hoevere het
zelve gerechtvaardigd is of niet, dat is in dit. geval
ook geheel en al onverschillig; het is voldoende,
dat het een feit is. Ik wil nu, zoolang uw zoon
hier is, niet tussehen u beiden staan; ik wil alles
veimijden, wat Horst bij zijn verblijf in het ouder
lijk hu:s onaangeuaam zou kunnen aandoen; ik
beschouw dit als een plicht jegens u en ook jegens
uw zoon."
De baron schudde afwerend en knorrend met liet
hoold.
„Horst zal den vriend zijns vaders niet de vet-
schuldigde hoogachting Ontzeggenriep hij uit.
„Ik zou zulks iu mijn huis nh t dulden!"
„Beste vriend, dat weet ik, en loeli blijf ik bij
mijn besluit," antwoordde de majoor. „Laat mij
alles eerlijk zeggen. Zie, trots de vezoening met
uw zoon, staat gij toch nog als vreemden tegenover
elkander, en. het vertrouwen, hetwelk gij nu we-
derkeerig hebt verkregen, mag door niets gescbolt
worden, door niets; zoolang Horst bier is, zult g'j
btideu elkander geheel en al alleen toebehooren,
niemand mag tussehen u staan. Gij zult ook niet
tegen uw zoon zeggen, dat ik zijnentwege beu afge
reisd, dat is immers niet noodig. Ik beu er vast
van overtuigd, dat hij mijn naain zelis niet noemen
zal, doet gij dat ook niet dat is het beste.
Gij begrijpt mij helen misschien niit, doch later
zult gij inzien, dut ik goed gehandeld heb.''
„Gij hebt gelijk," Zenie Buschbeck, „Maar gij
keert terug, zoodra Horst wed' r van hier ver
trokken is."
„Wanneer gij mij hclbcti wilt gaarne. Gij
L
Pri' pej.-.inar f 3.Franco per post 3.CO
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentiën van één tot vijf regels f 0.75
iedere regel meer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
was nu geheel en
heid of onvoorzichtigheid, de gemeente Alkmaar
tot schadeloosstelling dagvaardde. Thans heeft
do rechtbank aldaar dienaangaande uitspraak
gedaan en, uit overweging o. m. dat de feiten
waarvan bij interlocutoir vonnis het bewijs was
opgelegd, bewezen waren, den eisch tot scha
devergoeding toegewezen, maar die van f 12.000
verminderd op f 6500 met veroordeeling van
de gemeente in de helft der kosten, aan de
zijde der eischeres gevallen.
Voor de betrekking van onderwijzeres
te Callantsoog hebben zich 11 sollicitanten
aangemeld Op de voordracht komen voor:
Mej. J. C. Monjé, te Ouderkeik a/d IJsel,
Mej. II. v. d. Ham, te Haarlem,
Mej. E, tl. Groeneman, te Niezijl.
Een commissie van drie personen uit
do afdeeling //Wcstland" der Hollandsche
Maatschappij van Landbouw zal streken gaan
bezoeken, waar veel hop wordt geteeld, ten
einde op de eerstvolgende vergadering dier
afdeeling verslag van haar bevinding uit te
brengen. -Meer en meer wordt in het vV estland
de behoefte gevoeld om de aardappelteelt
door een andere te vervangen.
weet immers, Jat ik geen vriend heb, bij wien ik
liever zou willen zijn."
Nog deuzelfden dag verliet de majoor het land
goed en dat nog wel in de meest tevreden stem
ming, want nog nooit had hij zooveel invloed op
den baron bezeten, als nu; hij
al onontbeerlijk voor hem geworden.
Niet zonder een angstig gevoel trad Horst het
ouderlijk huis binnen, en hij haalde weder ruimer
adem, als hij van de dienaars vernam, dat de majoor
een paar dagen geleden was afgereisd. Hij sloot zich
nu veel inniger bij zijn vader aan en gaf zijn
bl'jdschap over dezen gunstigen ommekeer, in de
pastorie openhartig te kennen.
Ebers was teu hoogste verbaasd over de zoo
schielijk gevolgde verzoening van vader en zoon,
want hij kende de trotsche stijfhoofdigheid van den
baron te goed, om te kunnen gelooven, dat hij tot
de toenadering was besloten, alleen uit persoonlijke
genegenheid; hij hield deze gedachte evenwel voor
zich, en hoe gaarne hij Horst er ook opmerkzaam
op zou hebben willen maken, om aan deze verzoening
een niet al te groote waarde te hechten, zoo kon
hij er niet toe besluiten, de vreugde van zijn jongen
vriend te verstoren.
Horst was zoo gelukkig; hij schertste met Hed-
wig evenals ten tijde, toen hij nog een knaap was.
Wanneer Ebers er nog aan getwijfeld had, of zijn
dochter Horst lief had, dan zouden deze dagen hem
ten volle zekerheid gegeven hebben. Dit vervulde
hem te gelijk met ire.s en hoop Mocht hij in
den schijnbaar zoo onschuldiger» omgang der beide
jonge tneuschen veistorend tussehen beide treden?
Kon hij het geluk, hetwelk zoo duidelijk sprak uit de
oogen van zijn kind, vernietigen Bestond ook nog
ni t de mogelijkheid, dat zijn vrees ongegrond was!
Kon Horst niet allé maatschappelijke liinderpa'on
terzijdezetten en alleen naar zijn hart kiezen. Hij
was immers nu, sedert hij in het bezit was rau
een geenszins onbeduidend vermogen, onafhankelijk.
De liefde tot z'jn kind benevelde den anders zoo
helderen en kul uien blik van den kleinen predikant.
Ter»ijl Horst zich gelukkig gevoelde in het huis
ziji s vaders, vertoefde de majoor in een kleine stad,
op ongeveer dr e uur afstaiils, in welke stad Julias
Niemitz een zeer winstgevende apotheek bezat.
Niemitz ging door voor een zeer rijk iuan, maar
iedere tuesj eling daarop wees hij met een buiten
gewoon lachend, aardig en oogense'.iijnlijk z er
bescheiden gelaat af.
IIij was van een zonderling karakter. Wie deze
man van middelmatige grootte, met het glad
