Minnenlandsch Jyl Dat wijze voorschrift wordt meestal in omge- keerden zin opgevolgd en 't is inderdaad treu rig om te zien, hoe bewezen diensten zoo spoe dig worden vergeten, hoe de herinnering aan edele, moedige daden in korten tijd wordt uitgewischt evenals de voetstap in't mulle zand, terwijl beleedigingen, werkelijke of vermeende, in herinnering blijven, haat en wrok niet wor den uitgewischt. Zulke gedachten vervullen, dunkt me, me nigeen in deze dagen. Niet zoo zeer omdat het iets nieuws is, dat daardoor de algemeene aandacht trekt, maar omdat het zich in duide lijker, meer sprekende vormen vertoont dan meestal in den gewonen sleur der dagelijksche omstandigheden het geval is. Wanneer men dezer dagen een dagblad in handen neemt, vindt men daarin eiken dag den naam van Alexander, den vorst van Bul garije, van den man, die zulk eene algemeene belangstelling wekt. Van waar die sympathie? Wekt hij bewon dering door schitterende heldendaden, door 't veroveren van menige sterke vesting, door 't winnen van vele veldslagen, door 't annex- eeren van land bij land Neen Alexander is een ridderlijke figuur. Verzet tegen willekeur heeft altijd iets rid derlijks, iets edels, iets dat de harten van anderen voor zich inneemt. Toen in 't vorige jaar zijn toestand hachelijk werd hief hij zich door zijn ferm, moedig gedrag, door zijn onversaagd optreden, krachtig en tijdig han delen reeds sympathie verworven en toen hij daarna het Servische leger terugdrong, versloeg en zijn volk de overwinning deed behalen, toen ging allerwegen maar één kreet op Ier eere van den held, van den moedigen, edelen, dapperen Alexander. Ja, ik zou den voorraad van bijvoegelijke naamwoorden kunnen uit putten, wanneer ik die alle voor het woord Alexander wilde plaatsen. Denkt u daarbij het opgewondene, hartstochtelijke karakter der Bulgaren herinnert u, hoe hij, uit den krijg teruggekeerd, werd ontvangen en inge haald en a's bedolven onder bloemkransen door eene dankbare bevolking, die nog geheel onder den indruk van de behaalde zegepralen verkeerde, die in hem niets anders zag dan den redder, den bevrijder van hun landstelt u dat alles voor, hoewel de werkelijkheid van zoo'n ontvangst alle voorstelling en beschrijving verre overtreft, dan zult gij u kunnen be grijpen, dat die man aan den avond van den gereden, begaf zij zich naar de pastorie. Hedwig was alleen, daar haar vader een zieke bezocht. „Komt gij alleen vroeg zij verbaasd. //Waar is Horst P" Dora verhaalde haar, waarom deze dtss morgens was vertrokken. vEn hij heeft ons niet eens vaarwel gezegd riep Hedwig uit en drukte de lippen vast op elkander, om hare tranen terug te dringen. z/Hij heeft mij verzocht, hem te willen veront schuldigen hij had geen tijd meer/' antwoordde Dora. z/Hij had geen tijd meer/' herhaalde Hedwig. Een smartelijk lachje speelde om hare lippen. Wat was er met hem gebeurd, dat hij zich van zulk een voorwendsel bediende, om zich te verontschuldi gen? Waarom liet hij niet rondweg zeggen, dat hij geen lust had, persoonlijk afscheid te nemen P Hij had geen tijd meer!? wanneer hij vroeger het land goed verliet en als was de tijd hem nog zoo kort toegemeten, dan had hij den wagen vooruit laten rij den, was naar de pastorie gesneld, had haar vader en haar vaarwel gezegd, al was het dan slechts met een vluchtigen, hartelijken handdruk, en had dan langs een korteren weg den wagen weder ingehaald. Nu deed hij dit niet meer, omdat hij geen tijd had! Dora, die haar had gadegeslagen, trad op haar toe en legde den arm om haren hals. z/Wat deert u, Hedwig?" vroeg zij op een toon van warme deelneming. //Ik? O, nieis niets!" antwoordde het arme meisje, terwijl zij verlegen lachte; daarna barstte zij in tranen los en ijlde in huis, naar haar kamer. Dora volgde haar niet, doch keek haar medelijdend na. Zij wist maar al te goed, wat er iu Hedwig's hart omgingzij bemiude Horst en hij was ver trokken zonder van haar afscheid te nemen. /,Arin hart 1" zeide zij zacht, en toch, hoe ge lukkig was zij in vergelijking met haar eigen hart. Hedwig beminde en mocht hopen, terwijl haar aan de zijde van een man, dien zij niet liefhad, elke hoop was afgesneden. Dora liep nog eenigen tijd den tuin op en neder, keerde toen huiswaarts en vroeg zich zelve af, of Horst Hedwig werkelijk bemind had. Horst was naar de residentie teruggekeerd. Zijn verlof duurde nog acht dagen en hij wilde er gebruik Yan maken. Hij had het vaste besluit genomen, den zoo hevig in hem woedenden, ramp zaligen hartstocht te bestrijden. Arbeid zou hem dag, waarop hij zoo feestelijk en tnoiufan e ij werd ingehaald eene inwendige stem u vernomen, die hem toefluisterde, dat luj ei en roem en dank had verworven, en dat deze drie, die niet altijd vereenigd zijn, bij hem tenminste in nauwe vereeniging tegenwoordig waren. En nu een jaar later. Tegenover dienzelfden man, dien men met bloemen heeft bekransd, wiens handen men heeft gekust, staan in den nacht eenige mannen geen vreemdelingen, geen roovers neen landslieden, onderdanen, met opgeheven dolk en eischen, dat hij afstand zal doen van de regeering Dezelfde man, die onder de jubel kreten van duizenden van 't slagveld in zijne residentie terugkeerde, wordt als gevangene naar eene stoomboot gebracht en uit het land vervoerd, 't Is nog wel, dat men zijn leven spaarter ontbrak nog maar aan, dat men de handen bezoedelde met het bloed van den weldoener, van den redder, van den gevierden man Maar dit is een roman Dat is een ge beurtenis, geschapen in 't brein van den romanschrijver, die een tendenzroman wilde maken, waarin hij de kortstondigheid van menschelijken roem, de ondankbaarheid der menschen, wilde schetsen en toen, door zijne verbeelding meegesleept een onnatuurlijk tafreel schetste Helaas 't is geen fictie 't is werkelijkheid Naakte werkelijkheid Daar liggen ze voor mij, de groote platen van 't Engelsch tijdschrift the Graphic, waarop zoo getrouw mogelijk is weergegeven, wat daar in Bulgarije is voorgevallen. Alexander staat voor de tafel, waarop een paar kaarsen branden om hem heen staan meer dan twintig personen, met geweer of revolver in de hand en dreigende aangezichten, die hem aldus willen dwingen om afstand te doen. Op een andere plaat zit Alexander in een rijtuig met 4 paarden, naast hem zit een officier met een revolver in de hand en tegenover hem een ander met een geweer. Zoo wordt hij weggevoerd Dus geen roman Inderdaad werkelijkheid Deutinchem. P. van de Velde Mz. Slot volgt. dit voornemen helpen ten uitvoer brengen; op den eersten avond reeds nam hij zijne lievelingsboeken ter hand, maar hij kon niet lezen; zijn oog staarde op de zwarte letters, en altijd weder vormden dezen Dora's naam. In vertwijfeling wierp hij de boeken ter zijde en begaf zich naar een wijnhuis. Hij kende nog een middel, dat vergetelheid bracht en begreep, hoe iemand een dronkaard kon worden. Hij zat alleen in een hoek en dronk; de slechtste wijn zou hem gesmaakt hebben, want hij wilde drinken, Hij zat daar met de hand onder het hoofd. Hij wilde niet aan Dora denken en toch ijlde hij in zijne gedachten naar het park van zijn vader, om haar op te zoeken. Terwijl hij daar zoo zat te mijmeren kwamen er twee heeren naar hem toe: de majoor van Plösznitz en Niemitz. Plösznitz begroette hem met de grootste vrien delijkheid, zijne w-oorden klonken zelfs hartelijk, ofschoon hij nooit in zijn leven een hartelijk gevoel had bezeten. Horst ontving hem tamelijk koel; toen de majoor hem evenwel Niemilz als Dora's vader voorstelde, veranderde dadelijk zijne stemming. Het was hem, alsof hij Dora daardoor naderbij was gekomen. Op de vraag van den majoor, of hij zijn vader reeds bezocht had, antwoordde hij, dat hij juist voor een paar uur vandaar was teruggekeerd. //Gij hebt mijn dochter leeren kennen?" viel Niemitz hem in do rede en op zijne orerdreven wijze hief hij een loflied aan op Dora, en vertelde dat hij het ten zeerste betreurde, dat hij door zijne zaken verhinderd was, haar te bezoeken. z/Ik ben nog maar een half mensch, sedert ik haar niet meer bij mij heb/' eindigde hij. „Het heeft mij zeer veel strijd gekost, haar af te staan, maar ik had als vader niet het recht, haar geluk iu den weg te treden. liet is nu eenmaal de bestemming, dat wij onze dochters voor anderen opvoeden 1" De majoor had hem bij deze woorden op den voet getrapt en het wijnglas aan zijn mond gebracht om zijn lachje te verbergen. Horst had met dé levendigste belangstelling geluisterd, want alles wat Dora betrof, wekte in de hoogste mate zijne belangstelling op. J Hij overwon zijn tegenzin over de tegenwoordig, heid van den majoor, hij liet champagne brengen en het was laat in den nacht, toen Plösznitz &en Niemitz hem naar huis geleidden. Wordt Vervolgd. Schagen, 11 Septcmber^8T,,,S*^~^ Toen wij eenige weken gelede aanbeveling neerschreven, vim, j. Celi t uttiiuovüuug i:ooi-öüurcven, voor de d* w°oril Gymnastiek- en Scherm vereenmiuJf1"? van, alhier eene adspiranten-afdeeliL °0 nYCUr.?c8'' behoeve van jongens, die onderwijl i, "V wenschen te ontvangen, verblijdden - vaste vertrouwen, dat deze p0gjn„ E n«s de noodige ondersteuning zull aIno° '"J p„" Te meer genoegen duet het ons f">. in de gelegenheid te zijn, belanghebbend' "'l6' mededeelen, dat Lycurgus' verzoek fl i V steuning en medewerking 0,id6rvon7ke verleden Maandagavond de cursus de e"' met een opwekkend woord werd ZCr 24 jongens aan de voorbereidende 01t namen. "oeD jt Bij gelegenheid der landbouwtent te Barsingerhorn, op Woensdag j werd er 's avonds vuurwerk ontstoken' toonstellingsterrein, tegenover bet TE n B kan zich voorstellen dat, bij het hee^liiv'8" S weder op dien avond, eene groote menist SCli;: over het dorp wandelde. Na het vuurwerk vereenigden, de leden j toonstellingscommissie zich weder on de l, van den Heer Groen, en luid liet publiek^l'i legenheid om nog een uurtje of Wal 8 kermis, zich te vermakeu in de Kolfbaan°P Z. M. de Koning heeft aan Prjnses mina ter gelegenheid harer verjaring 0 a schenke gegeven een schilderij va°u deiélip"! Eere] man en voorstellend de kleine boerdrAi 's Konings landgoed Soestdijk. li! Op den voorgrond van 'de schilderij zijn I afgebeeld het ezelwagenlje met den daarvoor spannen ezel, waarmede de Prinses rijdt,en iel! geitjes, waarmede zij op de boerderij \eivooi speelt. Aan den Sociaal-Democraat Domela Nieuw, huis, te 's-Gravenhnge, is bij explóit een besli beteekend van den Koning van België hem wordt verklaard, dat ingeval hij' Belgisch grondgebied mocht wagen, hij gem,l zal worden genomen, en na onderganen straf over de Belgische grenzen zal worden o-ezet ïïdbl,' Het Hoofdbestuur der Priesche van Landbouw heeft met algemeene sloten, Bolsward te bestemmen als plaats vm» tiging der zuivelschool, als de gelden, voor de» richting vereischt, worden gevonden. Aan de op Donderdag te Amsterdam den Wedrennen namen voor de afdeeling spans-Harddraver],deelde Ditte en ik k A. C. v. d. Akker, Hazerswoude; Bom en 1 J. J. de Wit, Zijpe; Wilhelmus en de Snk W. H. J. Brom, Utrecht; Jetslee en Trom Bultman; Helena en Emma, H. Dalenberg, Mazeppa en Virginia, II. J. Walker, Amsterèï Brunehilde eu Hoopvol, A. de Goede, Purmereiï en Eosa II en Flora, van J. Bouter te Aineiit In dezen wedstrijd werd de prijs, 200, behasli door Hélena en Emma van den heer Dalents terwijl de Dikke en de Vogel van den heer Y.4 Akker eerediploma werd toegekend. Aan de op Vrijdag aldaar gehouden Hafc= I namen in de afd. Verkoopsharddraverij/ deel: Christina, C. Boelhouwer, Maarssen; Trmfj\ Koster, Haarlemmermeer; Marie, J.G.Mate,» koop; Vellok, J. Mol, 's-Hage; Bosa II, U* ter, Ameide; Aobel, J. W. Wafelbakker, Hilvefion Emma II, H. Dalenberg, Schoorlde W Slot Bz., WarmenhuizenGraaf Adolf, «D®} Heilo; TruitjeG. Koot; Emma, H. J-"* Benthuizen, en Bosa, J. J. de Wit, Zijpe. De Tromp won den lsten prijs,/400, terff'J 2de prijs behaald werd door de Vtlok waarü Onder den titel: u De Weg van bevat het K. Nbl. de volgende beschouw^! Be bekende Belgische staathuiskoudkun fr Luiksche Hoogleeraar, de Laveleye, heelt ee hoogst belangrijke artikelen gewijd, aan woordige crisis. In zijn laatste artikel, sp ireeB over den plicht der gegoede klassen, om arbeidende klasse tegemoet te komen. 'n dedigt dien plicht niet alleen als mid e klassenoorlog te voorkomen, maar tevens a sel van de gelijkheid, die het beginse van de nieuwe Staatsregeling, ah van dienst. mjjjrt Men moet echter niet helpen maar door het stichten van inste lU= arbeiders zedelijk en stoffelijk doen vo Als voorbeeld wijst hij op fingea" volksboekerijen, vereenigingeu, open en tingen, woningen, gezelschapszaen, 0,3/ veel heeft gedaan in dit opzicht- een der armenwijken van Lon en, //Hall" verrezen, met ruime zalen. on waar tvange" «efl; el' ■lezi^ man op gelijken voet wordt en yooU ander, eu door eene goede boekerij zich kan oefenen en bekwamen. bouffenA Eene belangrijke vereischte ui goede arbeiderswoningen, 0,11 bef1 kroeg te houden en de gezond i«

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1886 | | pagina 2