Minnenlandsch Jyl
Dat wijze voorschrift wordt meestal in omge-
keerden zin opgevolgd en 't is inderdaad treu
rig om te zien, hoe bewezen diensten zoo spoe
dig worden vergeten, hoe de herinnering aan
edele, moedige daden in korten tijd wordt
uitgewischt evenals de voetstap in't mulle zand,
terwijl beleedigingen, werkelijke of vermeende,
in herinnering blijven, haat en wrok niet wor
den uitgewischt.
Zulke gedachten vervullen, dunkt me, me
nigeen in deze dagen. Niet zoo zeer omdat
het iets nieuws is, dat daardoor de algemeene
aandacht trekt, maar omdat het zich in duide
lijker, meer sprekende vormen vertoont dan
meestal in den gewonen sleur der dagelijksche
omstandigheden het geval is.
Wanneer men dezer dagen een dagblad in
handen neemt, vindt men daarin eiken dag
den naam van Alexander, den vorst van Bul
garije, van den man, die zulk eene algemeene
belangstelling wekt.
Van waar die sympathie? Wekt hij bewon
dering door schitterende heldendaden, door
't veroveren van menige sterke vesting, door
't winnen van vele veldslagen, door 't annex-
eeren van land bij land
Neen Alexander is een ridderlijke figuur.
Verzet tegen willekeur heeft altijd iets rid
derlijks, iets edels, iets dat de harten van
anderen voor zich inneemt. Toen in 't vorige
jaar zijn toestand hachelijk werd hief hij zich
door zijn ferm, moedig gedrag, door zijn
onversaagd optreden, krachtig en tijdig han
delen reeds sympathie verworven en toen hij
daarna het Servische leger terugdrong, versloeg
en zijn volk de overwinning deed behalen,
toen ging allerwegen maar één kreet op Ier
eere van den held, van den moedigen, edelen,
dapperen Alexander. Ja, ik zou den voorraad
van bijvoegelijke naamwoorden kunnen uit
putten, wanneer ik die alle voor het woord
Alexander wilde plaatsen. Denkt u daarbij
het opgewondene, hartstochtelijke karakter
der Bulgaren herinnert u, hoe hij, uit den
krijg teruggekeerd, werd ontvangen en inge
haald en a's bedolven onder bloemkransen
door eene dankbare bevolking, die nog geheel
onder den indruk van de behaalde zegepralen
verkeerde, die in hem niets anders zag dan
den redder, den bevrijder van hun landstelt
u dat alles voor, hoewel de werkelijkheid van
zoo'n ontvangst alle voorstelling en beschrijving
verre overtreft, dan zult gij u kunnen be
grijpen, dat die man aan den avond van den
gereden, begaf zij zich naar de pastorie. Hedwig
was alleen, daar haar vader een zieke bezocht.
„Komt gij alleen vroeg zij verbaasd. //Waar
is Horst P"
Dora verhaalde haar, waarom deze dtss morgens
was vertrokken.
vEn hij heeft ons niet eens vaarwel gezegd
riep Hedwig uit en drukte de lippen vast op elkander,
om hare tranen terug te dringen.
z/Hij heeft mij verzocht, hem te willen veront
schuldigen hij had geen tijd meer/' antwoordde
Dora.
z/Hij had geen tijd meer/' herhaalde Hedwig.
Een smartelijk lachje speelde om hare lippen. Wat
was er met hem gebeurd, dat hij zich van zulk
een voorwendsel bediende, om zich te verontschuldi
gen? Waarom liet hij niet rondweg zeggen, dat
hij geen lust had, persoonlijk afscheid te nemen P
Hij had geen tijd meer!? wanneer hij vroeger het land
goed verliet en als was de tijd hem nog zoo kort
toegemeten, dan had hij den wagen vooruit laten rij
den, was naar de pastorie gesneld, had haar vader en
haar vaarwel gezegd, al was het dan slechts met een
vluchtigen, hartelijken handdruk, en had dan langs
een korteren weg den wagen weder ingehaald. Nu
deed hij dit niet meer, omdat hij geen tijd had!
Dora, die haar had gadegeslagen, trad op haar
toe en legde den arm om haren hals.
z/Wat deert u, Hedwig?" vroeg zij op een toon
van warme deelneming.
//Ik? O, nieis niets!" antwoordde het arme
meisje, terwijl zij verlegen lachte; daarna barstte
zij in tranen los en ijlde in huis, naar haar kamer.
Dora volgde haar niet, doch keek haar medelijdend
na. Zij wist maar al te goed, wat er iu Hedwig's
hart omgingzij bemiude Horst en hij was ver
trokken zonder van haar afscheid te nemen.
/,Arin hart 1" zeide zij zacht, en toch, hoe ge
lukkig was zij in vergelijking met haar eigen hart.
Hedwig beminde en mocht hopen, terwijl haar aan
de zijde van een man, dien zij niet liefhad, elke
hoop was afgesneden.
Dora liep nog eenigen tijd den tuin op en neder,
keerde toen huiswaarts en vroeg zich zelve af, of
Horst Hedwig werkelijk bemind had.
Horst was naar de residentie teruggekeerd. Zijn
verlof duurde nog acht dagen en hij wilde er
gebruik Yan maken. Hij had het vaste besluit
genomen, den zoo hevig in hem woedenden, ramp
zaligen hartstocht te bestrijden. Arbeid zou hem
dag, waarop hij zoo feestelijk en tnoiufan e ij
werd ingehaald eene inwendige stem u
vernomen, die hem toefluisterde, dat luj ei
en roem en dank had verworven, en dat deze
drie, die niet altijd vereenigd zijn, bij hem
tenminste in nauwe vereeniging tegenwoordig
waren.
En nu een jaar later.
Tegenover dienzelfden man, dien men met
bloemen heeft bekransd, wiens handen men
heeft gekust, staan in den nacht eenige mannen
geen vreemdelingen, geen roovers neen
landslieden, onderdanen, met opgeheven dolk
en eischen, dat hij afstand zal doen van de
regeering Dezelfde man, die onder de jubel
kreten van duizenden van 't slagveld in zijne
residentie terugkeerde, wordt als gevangene
naar eene stoomboot gebracht en uit het land
vervoerd, 't Is nog wel, dat men zijn leven
spaarter ontbrak nog maar aan, dat men
de handen bezoedelde met het bloed van den
weldoener, van den redder, van den gevierden
man
Maar dit is een roman Dat is een ge
beurtenis, geschapen in 't brein van den
romanschrijver, die een tendenzroman wilde
maken, waarin hij de kortstondigheid van
menschelijken roem, de ondankbaarheid der
menschen, wilde schetsen en toen, door zijne
verbeelding meegesleept een onnatuurlijk tafreel
schetste
Helaas 't is geen fictie 't is werkelijkheid
Naakte werkelijkheid
Daar liggen ze voor mij, de groote platen
van 't Engelsch tijdschrift the Graphic, waarop
zoo getrouw mogelijk is weergegeven, wat
daar in Bulgarije is voorgevallen. Alexander
staat voor de tafel, waarop een paar kaarsen
branden om hem heen staan meer dan twintig
personen, met geweer of revolver in de hand
en dreigende aangezichten, die hem aldus
willen dwingen om afstand te doen.
Op een andere plaat zit Alexander in een
rijtuig met 4 paarden, naast hem zit een officier
met een revolver in de hand en tegenover
hem een ander met een geweer. Zoo wordt
hij weggevoerd Dus geen roman Inderdaad
werkelijkheid
Deutinchem. P. van de Velde Mz.
Slot volgt.
dit voornemen helpen ten uitvoer brengen; op den
eersten avond reeds nam hij zijne lievelingsboeken
ter hand, maar hij kon niet lezen; zijn oog staarde
op de zwarte letters, en altijd weder vormden dezen
Dora's naam. In vertwijfeling wierp hij de boeken
ter zijde en begaf zich naar een wijnhuis. Hij kende
nog een middel, dat vergetelheid bracht en begreep,
hoe iemand een dronkaard kon worden. Hij zat
alleen in een hoek en dronk; de slechtste wijn
zou hem gesmaakt hebben, want hij wilde drinken,
Hij zat daar met de hand onder het hoofd. Hij
wilde niet aan Dora denken en toch ijlde hij in
zijne gedachten naar het park van zijn vader, om
haar op te zoeken. Terwijl hij daar zoo zat te
mijmeren kwamen er twee heeren naar hem toe:
de majoor van Plösznitz en Niemitz.
Plösznitz begroette hem met de grootste vrien
delijkheid, zijne w-oorden klonken zelfs hartelijk,
ofschoon hij nooit in zijn leven een hartelijk gevoel
had bezeten.
Horst ontving hem tamelijk koel; toen de majoor
hem evenwel Niemilz als Dora's vader voorstelde,
veranderde dadelijk zijne stemming. Het was hem,
alsof hij Dora daardoor naderbij was gekomen.
Op de vraag van den majoor, of hij zijn vader
reeds bezocht had, antwoordde hij, dat hij juist voor
een paar uur vandaar was teruggekeerd.
//Gij hebt mijn dochter leeren kennen?" viel
Niemitz hem in do rede en op zijne orerdreven
wijze hief hij een loflied aan op Dora, en vertelde
dat hij het ten zeerste betreurde, dat hij door zijne
zaken verhinderd was, haar te bezoeken.
z/Ik ben nog maar een half mensch, sedert ik
haar niet meer bij mij heb/' eindigde hij. „Het heeft
mij zeer veel strijd gekost, haar af te staan, maar
ik had als vader niet het recht, haar geluk iu den weg
te treden. liet is nu eenmaal de bestemming, dat
wij onze dochters voor anderen opvoeden 1"
De majoor had hem bij deze woorden op den
voet getrapt en het wijnglas aan zijn mond gebracht
om zijn lachje te verbergen. Horst had met dé
levendigste belangstelling geluisterd, want alles wat
Dora betrof, wekte in de hoogste mate zijne
belangstelling op. J
Hij overwon zijn tegenzin over de tegenwoordig,
heid van den majoor, hij liet champagne brengen
en het was laat in den nacht, toen Plösznitz &en
Niemitz hem naar huis geleidden.
Wordt Vervolgd.
Schagen, 11 Septcmber^8T,,,S*^~^
Toen wij eenige weken gelede
aanbeveling neerschreven, vim, j. Celi
t
uttiiuovüuug i:ooi-öüurcven, voor de d* w°oril
Gymnastiek- en Scherm vereenmiuJf1"? van,
alhier eene adspiranten-afdeeliL °0 nYCUr.?c8''
behoeve van jongens, die onderwijl i, "V
wenschen te ontvangen, verblijdden -
vaste vertrouwen, dat deze p0gjn„ E n«s
de noodige ondersteuning zull aIno° '"J p„"
Te meer genoegen duet het ons f">.
in de gelegenheid te zijn, belanghebbend' "'l6'
mededeelen, dat Lycurgus' verzoek fl i V
steuning en medewerking 0,id6rvon7ke
verleden Maandagavond de cursus de e"'
met een opwekkend woord werd ZCr
24 jongens aan de voorbereidende 01t
namen. "oeD jt
Bij gelegenheid der landbouwtent
te Barsingerhorn, op Woensdag j
werd er 's avonds vuurwerk ontstoken'
toonstellingsterrein, tegenover bet TE n B
kan zich voorstellen dat, bij het hee^liiv'8" S
weder op dien avond, eene groote menist SCli;:
over het dorp wandelde.
Na het vuurwerk vereenigden, de leden j
toonstellingscommissie zich weder on de l,
van den Heer Groen, en luid liet publiek^l'i
legenheid om nog een uurtje of Wal 8
kermis, zich te vermakeu in de Kolfbaan°P
Z. M. de Koning heeft aan Prjnses
mina ter gelegenheid harer verjaring 0 a
schenke gegeven een schilderij va°u deiélip"!
Eere] man en voorstellend de kleine boerdrAi
's Konings landgoed Soestdijk. li!
Op den voorgrond van 'de schilderij zijn I
afgebeeld het ezelwagenlje met den daarvoor
spannen ezel, waarmede de Prinses rijdt,en iel!
geitjes, waarmede zij op de boerderij \eivooi
speelt.
Aan den Sociaal-Democraat Domela Nieuw,
huis, te 's-Gravenhnge, is bij explóit een besli
beteekend van den Koning van België
hem wordt verklaard, dat ingeval hij'
Belgisch grondgebied mocht wagen, hij gem,l
zal worden genomen, en na onderganen straf
over de Belgische grenzen zal worden o-ezet
ïïdbl,'
Het Hoofdbestuur der Priesche
van Landbouw heeft met algemeene
sloten, Bolsward te bestemmen als plaats vm»
tiging der zuivelschool, als de gelden, voor de»
richting vereischt, worden gevonden.
Aan de op Donderdag te Amsterdam
den Wedrennen namen voor de afdeeling
spans-Harddraver],deelde Ditte en ik k
A. C. v. d. Akker, Hazerswoude; Bom en 1
J. J. de Wit, Zijpe; Wilhelmus en de Snk
W. H. J. Brom, Utrecht; Jetslee en Trom
Bultman; Helena en Emma, H. Dalenberg,
Mazeppa en Virginia, II. J. Walker, Amsterèï
Brunehilde eu Hoopvol, A. de Goede, Purmereiï
en Eosa II en Flora, van J. Bouter te Aineiit
In dezen wedstrijd werd de prijs, 200, behasli
door Hélena en Emma van den heer Dalents
terwijl de Dikke en de Vogel van den heer Y.4
Akker eerediploma werd toegekend.
Aan de op Vrijdag aldaar gehouden Hafc= I
namen in de afd. Verkoopsharddraverij/ deel:
Christina, C. Boelhouwer, Maarssen; Trmfj\
Koster, Haarlemmermeer; Marie, J.G.Mate,»
koop; Vellok, J. Mol, 's-Hage; Bosa II, U*
ter, Ameide; Aobel, J. W. Wafelbakker, Hilvefion
Emma II, H. Dalenberg, Schoorlde W
Slot Bz., WarmenhuizenGraaf Adolf, «D®}
Heilo; TruitjeG. Koot; Emma, H. J-"*
Benthuizen, en Bosa, J. J. de Wit, Zijpe.
De Tromp won den lsten prijs,/400, terff'J
2de prijs behaald werd door de Vtlok
waarü
Onder den titel: u De Weg van
bevat het K. Nbl. de volgende beschouw^!
Be bekende Belgische staathuiskoudkun fr
Luiksche Hoogleeraar, de Laveleye, heelt ee
hoogst belangrijke artikelen gewijd, aan
woordige crisis. In zijn laatste artikel, sp
ireeB
over den plicht der gegoede klassen, om
arbeidende klasse tegemoet te komen. 'n
dedigt dien plicht niet alleen als mid e
klassenoorlog te voorkomen, maar tevens a
sel van de gelijkheid, die het beginse
van de nieuwe Staatsregeling, ah van
dienst. mjjjrt
Men moet echter niet helpen
maar door het stichten van inste lU=
arbeiders zedelijk en stoffelijk doen vo
Als voorbeeld wijst hij op fingea"
volksboekerijen, vereenigingeu, open en
tingen, woningen, gezelschapszaen, 0,3/
veel heeft gedaan in dit opzicht-
een der armenwijken van Lon en,
//Hall" verrezen, met ruime
zalen.
on
waar
tvange"
«efl;
el'
■lezi^
man op gelijken voet wordt en yooU
ander, eu door eene goede boekerij
zich kan oefenen en bekwamen. bouffenA
Eene belangrijke vereischte ui
goede arbeiderswoningen, 0,11 bef1
kroeg te houden en de gezond i«