Alge m e e
Ai IEIW S-
L A IV D B O U W B L A I>.
26 SEPTEMBER.
A I) V E IV T E N T S E
Inkwartiering.
DWALINGEN DES HARTL
Ao. 1886.
J. WINKEL,
Laan, Wijk D, No. 5.
Gemeente Schagen.
Bekendmaking.
DENIJS.
Heiiialings-Onderwijs.
XII.
30s/g Jaargang.
J\o 2023.
B
I I R l V T.
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woens
dag- en Zaterdagavond. Bij inzending 'tot 's
middags 12 ure, worden Advertentièn in het
eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken één dag vroeger.
UITGEVER:
TE SOHAGEN,
Prijs üer jaar f 3.Franco per post 3.60
Afzonderlijke nummers f 0.05.
Advertentièn van één tot vijf regels f 0.75
iedere regel moer f 0.15. Groote letters wor
den naar plaatsruimte berekend.
ïtliQSSSZnSSX SOt?
Burgemeester en Wethouders der Gemeente
Schagen, brengen ter kennis van de Ingezetenen
dat de Lijst betrekkelijk de Inkwartiering, bedoeld
bij Art. 17 der Wet van 14 September 1866,
(Staatsblad, No. 138), is vastgesteld en ter voldoening
aan evengemeld Wets—artikel, gedurende 14 dagen
voor een elk ter inzage aan het Raadhuis is neder-
gelegd, en alzoo van at heden tot den 6 Oetober a. s.,
Wordende tevens ter kennis gebracht dat zij die
tegen gemelde Lijst bezwaren hebben in te brengen,
zulks schrittelijk behooren te doen aan Burgemeester
en Wethouders, binnen 14 dagen na het einde der
ter visielegging en alzoo vóór den 19en Oetober
1886.
Schagen, den 22en September 1886.
Burgemeester en Wethouders voorn.
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
Burgemeesters en Wethouders van Schagen, bren
gen ter kennis van belanghebbenden, dat het Her-
halings-Onderwijs, aan de gemeenteschool aldaar,
zal aanvangen Maandag 4 Oetober a. s., des avonds
ten vijf ure.
Tot de Herhalingsschool worden alleen leerlingen
toegelaten, die het gewoon Schoolonderwijs genoten
hebben het onderwijs wordt kosteloos gegeven.
De leerlingen kunnen zich, medebrengende hun
vaccinebewijs, aanmelden aan de gemeenteschool,
Roman van IRIEDRICR IRIEDRICR.
31.)
Den volgenden morgen ontving Buschbeck zijn
zoon allervriendelijkst, hij dronk met hem alleen
koffie; Dora liet zich verontschuldigen, omdat zij
hevige hoofdpijn had.
„Zij zal koude gevat hebben, zoudt gij niet om
een arts zenden?" vroeg Horst bezorgd.
//Dwaasheid!" zeide Buschbeck lachende. „Wij
zijn hier niet zoo angstig, omdat wij niet ieder
oogenblik een arts kunnen krijgen, en dat is goed
ook. Hoofdpijn komt en gaat, ik weet dit, en vooral
bij vrouwen. Een onrustige nacht en zij klagen;
een weinig drukte en zij hebben hoofdpijn. Het is
Jiust als in een Aprilmaand, nu eens schijnt de
zon vriendelijk en tien minuten later bedekt een
sneeuwlaag de aarde; maar de sneeuw heeft geen
weerstandsvermogen, zij smelt in even kort tijds
verloop, wanneer de zon weder te voorschijn komt."
Horst was toch bezorgd en ontstemd. Zijn vader
noodigde hem tot een wandelrit uit, maar hij sloeg
het af, omdat hij een bezoek aan de pastorie wilde
gaan brengen. Hij ging met weerzin daarheen, doch
hij gevoelde, dat hij Èbers en Hedwig zou belee-
digen, wanneer hij hen niet een bezoek bracht, en
met den namiddig moest hij naar de residentie
lerugkeeren, omdat zijn verlof met dezen dag ten
einde was.
«Gij hebt gelijk," zeide de baron, „gij zijt Ebers
veel verschuldigd. Ik mag nu eenmaal den man
D'et lijden, doch ik wil erkennen, dat hij een door
en door rechtschapen en edel man is. Ik moet
heden morgen naar de afgelegen boerderij rijden,
"aar er aldaar opmetingen plaats hebben, waarbij ik
zeer veel belang heb."
De afgelegen boerderij behoorde tot het landgoed
en 'ag ongeveer een half uur van hetzelve ver-
op Yrijdag 1 Oetober e. k., de» avonds van vijf
tot zes ure.
Schagen, den 21-en September 1886.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
Zoo verliet hij zijn land en algemeen was
de verontwaardiging, welke deze gebeurtenis
bijna in geheel Europa verwekte.
Zonderling voorwaar is 't vervolg, waarop
niemand was voorbereid. Geheel onverwacht
komt het bericht tot ons, dat toch niet alle
onderdanen zich aan de zwarste ondankbaar
heid hebben schuldig gemaakt; dat niet alle
konden vergeten, wat hij voor her. land had
gedaandat er enkele, neen honderden en
duizenden in den lande verontwaardigd zijn
over dien laaghartigen staatsgreep, die zijn
oorsprong eerder buiten dan binnen het land
heeft. Stem bij stem doet zich hooren, die aan
dringt op terugroeping. Msnigeen, die met de
zaak noch met het land hoegenaamd niets
heeft uit te staan, koestert de hoop, dat het
eenmaal zooverre zal komen, dat de dagbladen
zijn terugkeer zullen vermelden. Maar men
erkent tevens, dat dit toch te veel van een
roman heeft, om in werkelijkheid te kunnen
geschieden.
En toch, het bijna onmogelijke is gebeurd
De stem, die zich liet hooren, om van gedaan
wijderd.
„Ik vind het onaangenaam, dat ik niet zeker
weet, of ik voor uw vertrek terug kan zijn," ging
Buschbeck voort. „De grenssteenen van mijne be
zitting zijn sedert vele jaren verdwenen; ik weet
niet, waar ze gebleven zijn, haha! Ze zijn misschien
in het zand verzonkenze moeteu nu op nieuw
geplaatst worden, daarom wil ik er bij zijn, opdat
ik niet tekort gedaan worde. Het is ook nog in uw
belang, daar gij eens het goed zult overnemen."
Horst verzocht zijn vader, zich niet door hem
van zijn plan te laten afhouden. Kort daarop reed
de baron heen en riep hij zijn zoon nog een hartelijk
vaarwel toe.
Horst talmde met zijn bezoek aan de pastorie.
Hij liep langzaam in het park been en weder,
omdat hij de geheime hoop koesterde, dat Dora
komen zou doch zij kwam niet.
Ontstemd en verbitterd begaf hij zich eindelijk
naar de pastorie, langzaam, omdat hij zelve de
onrechtvaardigheid er van gevoelde, wanneer hij in
deze stemming zijn vaderlijken vriend en Hedwig
opzocht. Hij wilde eerst tot kalmte komen en toch
gelukte hem dit niet.
Met beklemd harte betrad hij de pastorie, de
plaats waarnaar hij vroeger met zooveel geestdrift
heensnelde. De meid deed hem de boodschap, dat
Ebers en Hedwig reeds een uur geleden naar de
stad waren gegaan; inwendig was hij daarover ver
heugd. Hij was zijne verplichting nagekomen, men
kon hem dus niets verwijten. Hij gunde zich ter
nauwernood den tijd, zijn leedwezen te kennen te
geven; daarna ijlde hij met van vreugde kloppend
harte terug, want nu had hij nog den tijd, met
Dora te kunnen praten.
Hij trof haar niet in het park aan en vernam
van den bediende, dat zij haar kamer nog niet had
verlaten; hij liet haar mededeelen, dat hij den
predikant niet had tehuis getroffen en nu was
teruggekeerd; zij liet hem door den bediende
zeggen, dat zij zich nog altijd ongesteld gevoelde.
onrecht weder goed te maken, heeft de zege
behaald, en al dringender en dringender wordt
de bede der onderdanen, tot den vorst ge
richt, om terug te keeren. Al de bedreigingen
van den zoo machtigen staat, die het patro
naat over 't land doet gelden, houden hen niet
terug om te vragen en beletten hem niet, om
aan het zoo duidelijk uitgedrukt verlangen te
voldoen.
Zijne terugkomst is een ware zegetocht,
't Is als ot men op alle mogelijke wijze wil
goed maken, wat men misdreven heeft. Men
wil hem doen vergeten, wat er is voorgeval
len en ondubbelzinnig zijn de bewijzen van
gehechtheid en genegenheid, die hem met
kwistige hand worden toegeworpen, ja, de geest
drift stijgt zoo hoog, dat de officieren hem
als in triomf op hunne schouders dragen.
Nog is het geheele spel niet afgespeeld.
Het slottooneel moest nog komen. Wederom
nieuwe verrassing. De vorst ziende, dat door
zijn aanblijven aan 't bestuur de rust van zijn
land in gevaar wordt gebracht, dat Rusland
het eenmaal opgevatte plan om hem van den
troon te slooten, niet zal opgeven en er zoo
doende nieuwe ernstige verwikkelingen zullen
ontstaan, neemt nu het besluit, om vrijwillig
afstand te doen en andermaal het land te ver
laten, niet als gevangene,'niet als vluchteling,
maar als iemand, wiens gekrenkte eer is her
steld en die nogmaals duikelijk toont, hoe veel
hem aan 't welzijn des vaderlands is gelegen.
Heeft hij er vroeger zijn leven voor veil gehad,
nu offert hij zijne positie op, eene positie,
in veler oogon zoo benijdenswaardig. Eene
Hij doolde in het park roud, de tijd viel hem
lang; hij wilde eens genieten van de herinneringen
aan zijn jeugd, doch zijn geheugen scheen stomp
te zijn geworden, want telkens weder keerden zijne
gedachten naar Dora terug.
Langzaam, uiterst langzaam verdween voor hem
de tijdhet was hem, alsof een zware last hem
drukte. Zijn vader keerde niet terug, de beaiende
riep hem voor het middagmaalhet was voor bem
alleen gedekt en hij roerde de spijzen niet aan.
Waarom kwam Dora niet Gevoelde zij zich inder
daad zoo onwel Hij wilde en kon het niet gelooven.
Reeds had hij bevel gegeven, dat de wagen, die
hem zou wegbrengen, moest voorgebracht worden,
toen Dora eindelijk verscheen. Hij ijlde haar tegemoet.
Zij zag er buitengewoon bleek uit.
„Gij zijt ziek riep hij bezorgd uit.
„Niet ziek, maar ik gevoel mij alleen zeer aan
gedaan," autwoordde Dora met een smartelijk lachje.
„Ik betreur het werkelijk, dat uw bezoek n zoo
weinig aangename oogeublikken heeft bereid. Ik
hoopte zoo vast dat gij in de pastorie opgeruimder
gezichten zoudt zien eu er een paar genoeglijke
uren zoudt doorbrengen."
„Genoeglijke uren herhaalde Horst en deze
woorden klonken spottend. „En wanneer het mij
nu eens zeer aangenaam geweest ware, dat ik Ebers
en Hedwig niet te huis trof
„lk geloof uwe woorden niet/ gaf Dora feu
antwoord. „Ik weet, hoe oude en innige banden u
met Ebers en Hedwig verbinden die banden wor
den niet verbroken door een gril van het oogenblik
en ook niet door eene tijdelijke genegenheid."
„Tijdelijke genegenheid herhaalde Horst en
lachte zeer woest. Doch hij bedwong zich. „It zal
u zeggen, wat mij aan hen boeithet gevoel der
dankbaarheid, misschien ook dat der gewoonte. Zelfs
de plaatsen, op welke wij genoeglijke uren hebben
doorleefd, worden ons ten slotte dierbaar."
»En men keert naar die plaatsen gaarne terug,"
merkte Dora op.
