ilinnenlandsch Nieuws.
Schagen 22 Nov. '86.
Door ons Mannenkoor „Euterpe", versterkt met eenige
lidmaten der Herv. gemeente alhier, zal op den lsten Kerst
dag tijdens de Godsdienstoefening, des morgens ten halftien ure,
in de Hervormde kerk, tot opluistering van het Kerkgezang een
Kerstzang worden uitgevoerd bestaande in a. Een Kerstlied,
van Leopold Bongartz, en b. Gezang 50, voor deze gelegenheid
vierstemmig gearrangeerd.
Eergisteren had de eerste volksvoordracht in dit seizoen
plaats in het Noord Holl. Koffiehuis alhier.
Als spreker trad op de lieer Cohen Stuart van Alkmaar, die
op zeer boeiende wijze zijne toehoorders wees op het natuur
schoon dat ons gewest, trots zijn effen ligging den gevoeligen
en nauwgezetten opmerker aanbiedt. Op zeer bevattelijke wijze
schilderde de geachte spreker o. a. het ontstaan van de zand
gronden onder Heiloo, St. Pancras, in de Zij pe, in den Anna-
Paulowna Polder, verder herinnerde spr. aan de ijzeren volhar
ding en noeste vlijt onzer vaderen, met welken zij deze ge
westen ontwoekerden aan de baren en eeuw aan eeuw het ver
wonnen verdedigden tegen onzen erfvijand, de zee.
In strijd met enkele flauwhartigen in den lande, die in de
laatste tijden willen beloogen dat ons land zich niet zou kun
nen verdedigen tegen den een of anderen staatkundigen vijand,
bepleitte spr. met warme vaderlandsliefde juist het tegendeel
en staafde zijne meening dienomtrent door eenige sprekende
en treffende voorbeelden uit onze geschiedenis, terwijl hij in
korte trekken de ontwikkelings-geschiedenis van ons land en
volk aan zijne aandachtige toehoorders blootlegde, er op wij
zende, dat ons volk alleen door de behartiging van het devies
Eendracht maakt Macht" tot zulk een schitterende uitkomst
was gekomen.
De verbazende zeggingskracht, met welke de heer Cohen Stu
art begaafd is want zoo iets is eene gave en de gloed
der overtuiging waarmede hij sprak, misten dan ook niet de
gewenschte uitwerking maar vonden blijkbaar hij het publiek
weerklank, want uitgezonderd een paar babbelzieke meiden
waarvan we de volksvergaderingen nog maar niet geheel en al
schijnen te kunnen zuiveren luisterde ieder der aanwezigen
met den meesten aandacht en belangstelling naar hetgeen de
h.eer Cohen Stuart sprak en besprak.
Dat deze vergadering ook het aangename aan het nuttige en
leerzame paarde, bewees de uitstekende opvoering van het
ulijspel Hercules," hetwelk den hoorders meuigen schaterlach
wist te ontlokken.
Ook onze Harmoniekapel was weder op haar post en luisterde
op hare flinke en bereidwillige wijze dezen avond op, door de
degelijke en lofwaardige uitvoering van eenige muzieknummers.
Bij het sluiten dezer openbare vergadering hetwelk op
verzoek van den voorz. der Commissie geschiedde door den
heer Cohen Stuart, bracht deze, zoowel aan het publiek, als
aan allen die hunne medewerking verleend hadden om het
programma van dezen avond ten uitvoer te brengen, den har-
telijken dank der commissieters slotte verzoekt spreker nog,
deze vergadering te besluiten met het zingen van ons geliefd
volkslied „Wieu Neerlands bloed," aan welk verzoek door de
geheele vergadering, staande en met ontblooten hoofde werd
voldaan.
V
Zondagmorgen, omstreeks half zes ure, ontstond brand
op de plaats, bewoond door den heer J. v. d. Oord, in den
Belkmeerweg, gem. Zijpe. Van het huisraad is niets gered.
Het vee kon nog bijtijds in veiligheid gebracht worden.
Een kind bekwam zeer ernstige brandwonden, zoodat men nog
voor het behoud van het leven vreest. Naar men zegt, is de
brand ontstaan door het onweder.
Door Mejuffrouw M. C. Oudt te Kolhorn is met gunstig
gevolg te Amsterdam examen afgelegd voor Vroedvrouw.
De Russische couranten maken in hoogst waardeerende
woorden melding van het geschenk van onzen Koning aan den
Czaar. Men schrijft o. a.
„Bezield met gevoelens van vriendschap voor den Keizer van
Rusland, heeft de Koning der Nederlanden het voornemen te
kennen gegeven dit huisje te schenken aan Zijne Keizerlijke
Majesteit, die het heeft aangenomen.
ontzegde zijne stem haren dienst, hij wendde het gelaat af,
om te verbergen, dat .de tranen hem- over de wangen rolden.
Hedwig kustte deze tranen weg.
„Nu zijn wij allen gelukkig!" riep zij uit.
„Wij zijn het!» verzekerde Ebers en hij hield Horst's hand
zoo vast in de zijne, alsof hij zijn lieveling nimmer nim
mer weder van zich wilde laten gaan.
wik ben ouder geworden," zeide Horst lachend, toen de
kleine man voor hem stond en hem onderzoekend aankeek.
Ebers schudde ontkennend het hoofd.
Uwe oogen zijn nog dezelfden gebleven," antwoordde hij.
//Daaraan zou ik u terstond herkend hebben, al waren al de
anderen trekken van uw gelaat ook nog zoo veranderd."
En toen Horst hem vroeg of hij ook gaarne met hem naar
Zurich zou trekken, toen begonnen zijne oogen te schitteren
van vreugde.
z/Ja,» antwoordde hij. //Dan zal in mijn oude dagen nog
een wensch vervuld worden, dien ik sedert ettelijke jaren heb
gekoesterd. Reeds als jongeling verlangde ik er naar, Zwit
serland te leeren kennen; doch ik ben nooit zoover gekomen.
In den beginne ontbraken mij de middelen daartoe, en later
hielden mijn ambt en de zorgen voor de mijnen, mij teru«\
Ik heb mij hier, in onze Noord-Duitsche vlakte, gelukkig
gevoeld, maar daar, in het land der bergen, moet het tocli
schooner zijn. En nog om een andere reden trek ik gaarne
met u mede. Ik ken Zwitserland niet, maar mij is altijd de
gedachte bijgebleven, dat daar een vrije geest moet wonen.
Hier ben ik langzamerhand van de wereld afgescheiden geraakt;
De meesten mijner vrienden en oude collega's zijn gestorven!
jonge mannen zijn in hunne plaatsen getreden, doch met hen
is er ook een andere geest gekomen; een geest, dien ik niet
begrijp. Dat alles zal mij het scheiden van hier gernak-
Aldus is dit schoon gedenkteeken van den
Rusland, zoo dierbaar aan Imt Huss.sche volk, het
geworden van den Keizer vau Kus1^'''Nederlanden "voor ons
van vriendschap van den Koning de
land en voor zijnen Monarch.»
Omtrent de schipbreuk van de „Annette», aan den
van Holland, wordt nog gemeld inwoners
Nadat eene poging tot redding te vergees co j
van 's Gravesande was ondernomen, nam het loodspcr.on
den Hoek vau Holland in de reddings oo p aa-s.
manmoedige worsteling met de golven, geraa* et-
nabijheid van het schip dwarszee en sloeg om. Delo.J
ten zich aan de kiel vast te klampen, hun schipper mocht
daarin niet slagen. Een 40-tal mannen waaronder viij in de
eerste plaats noemen G. en I. Storm, J. Zt.em.in, J-
A. Tuk en G. van Aleuburg van Monster, eu het daaronder
ressorteerend Ter Heide, poogde de in nood verhoerende reddeis
te helpen. Daar zij door de zeeën telkens werden teruggeslagen
gelukte liet hun niet om gezamenlijk spoedig genoeg vooruit
Ie komen. G. Storm, een geoefend zwemmer, besloot nu eene
uiterste poging te wagen, om tenminste den schipper op de
om°eslagen boot te helpen. In de nabijheid van zijn >o gt
komen, "bleek het dat hij te veel van zijne krachten had
gevergd.
Van het strand zngen zijn broeder en dorpsgenooten zijn
doodstrijd, en terwijl het hun gelukte de loodsen te redden,
moesten zij den wakkeren Storm met schipper Van Eijk voor-
loopig aau hun lot overlaten.
Met eene oploopende zee werd hij op een pier geworpen en
werkelijk zag men hein overeind komen, doch voor aan Storm
hulp geboden kon worden, sloeg een volgende zee hem weder
weg. Nog eenmaal zag men hem een hand boven water steken
en eenige oogenblikkcn later werden Storm en Van Eijk leven
loos uit het water gehaald.
Terwijl dit drama afspeelde, werd de reddingsboot van Ter
Heijde ontboden en maakte zich weldra een nieuwe bemanning
gereed den tocht te wagen; onder hen bevond zich J. Storm,
die kort te voren zijn broeder levenloos uit zee had gehaald.
Gelukkig behoefde de mannen van Ter Heijde zich niet te water
te begeven, daar men inmiddels geslaagd was een lijn over de
z/Aunette» te schieten, waarmede de equipage den wal bereikte.
Een eigenaardige wedstrijd heeft te Winsum plaats ge
had —7— een wedstrijd in de echt Hollandsche zindelijkheid
Door het Departement der M. 't Nut van 't Alg. waren nl. 9
prijzen, tot een gezamenlijk bedrag van f100 uitgeloofd voor
personen die het netst en zindelijks! hun huisjes bewoonden.
In aanmerking kwamen alleen perceelen die in de personeele
belasting niet hooger zijn aangeslagen dan op f 19 huurwaarde.
Een commissie van personen had bij 25 personen, die zich
voor den wedstrijd hadden aangegeven, dezen zomer op verschil
lende tijden een onderzoek ingesteld.
Men schrijft
Op 3 Dec. 11, werd aan den Zeedijk onder de gemeente
Stavenisse gevonden het lijk van een volwassen manspersoon,
zonder schoeisel, terwjjl^schedel en aangezicht verbrijzeld waren.
Daar het vermoeden rees, dat hier een misdaad was gepleegd,
arriveerde Zondag 5 Dec. aldaar de Officier van Justitie, de rechter
commissaris en beëedigde klerk ter griffie. Een visum
repertum werd opgedragen aan de heeren Dr. Geluk te
St. Maartensdijk en Dr. Visser,- geneesheer aldaar. Daarna werd
het lijk in de kist gelegd, de kist vervolgens door den rechter
commissaris verzegeld en aan den burgemeester ran Stavenisse
machtiging tot begraven verleend. Bij onderzoek der kleeding-
stukken werden gevonden twee kanaalbriefjes Ier name van E.
De Boet, bevarende het vaartuig „Cleopatra."
Woensdag 16 December jl. kwam in de gemeente Stavenisse
zekere C. Dibbout, uit Gent, die bij den burgemeester voorgaf,
broeder van den overledene te zijn, en verzocht het lijk te zien.
Daarop verwezen naar den Officier van Justitie te Zierikzee,
onderging hij daar een verhoor door den rechter-commissaris.
Donderdag verschenen reeds vroegtijdig te Stavenisse de Rechter
commissaris, Mr. J. P. Cau, Mr. J. P. v. Outeren eu de
beëedigde klerk ter griffie en werd het lijk opgegraven ten
einde herkend te kunnen worden door C. Dibbout. Nadat hij
het lijk had herhend als te zijn van zijn broeder Leopold
Dibbout, werd de kist. weer verzegeld en het afgrijselijk ver
minkte lijk aan den schoot der aarde toevertrouwd.
kelijk maken, en al ware dit ook niet zoo: waar gij woont,
daar is ook mijn tehuis.'
Hedwig en Dora hadden de kamer verlaten, om voor het
middageten te zorgen. Ebers en Horst bleven alleen.
Op Horst's verlangen verhaalde Ebers van den dood van
den baron, van het vermoeden, dat op Dora was gevallen, van
haar lijden en van haren moed, waarmede zij alles had ge
dragen. //Zij had vermoed, dat haar vader de schuldige was
en toch zou zij zich liever hebben laten veroordeelen, dan
haar vermoeden uit te spreken," voegde hij er aan toe.
z/En Leo had het vermoeden op haar gebracht?» vroeg
Horst.
„Neen, hij heeft slechts de waarnemingen, die hij bij den
stervende en doode maakte, bij het gerecht aangegeven en dat
was hij volgens zijn ambt verplicht. Hem treft dus niet het
geringste verwijt, ook niet den rechter, maar alle schuld valt
terug op hem, die zich jegens zijff eigen kind zoo zwaar be
zondigde een op den majoor, die de kwade geest was zoowel
van uw vader als van zijn makker, den apotheker. Hebt gij
nooit meer iets van dien man gehoord?»
„Jawel ik heb hem zelfs gezien en gesproken,» gaf
Horst ten antwoord.
„Waar
„In Zürich. Dat is reeds eenige maanden geleden. Ik ver
moedde niet in liet minste, dat de majoor zich in Zürich
bevond, toen op zekeren dag een oppasser uit liet ziekenhuis
bij mij kwam, en mij verzocht, bij iemand te komen, die inii
wenschte te spreken. Den naam van den zieke noemde hii
niet. Zonder aarzelen volgde ik den man en trof in het
ziekenhuis Plösznitz aan. Ik herkende hem ternauwernood
zoozeer was hij door een langdurig lijden veranderd. Wat
hem naar Zürich had gevoerd, heb ik nooit vernomen; uit
Naar wij vernemen is het der Justitie nioo- 'Hl
vermoedelijke!) dader, die knecht is geweest o i
op te sporen en is hij te liijseL(Frankrijk) aanïfi^ï!
7.,-er gewichtige en voor hem bezwarende dn™ den>">et,;:'
U°currienten A'
8;:
zeer
bezit
In liet Engelsche stadje Sanno
inowu hield d i
een lezing over de Hollanders. Hij zegt daarin T H
„Op eiken trein zijn altijd vier of meer cond VolW(
Vo|gei)i
r - meer cond» i Ode
zeer verstaanoaar een ot meer vreemde tnl«„ Ucteurs,
zoodat een tolk overbodig is. sPreken (8W
„De Hollanders wasschen en plassen altijd
lijkt een dag, gewijd aan zeep eu water; dan ZaH
als overstroomd en kunnen de goten al het w de
niet bevatten." ater «n
Ni Dordrecht, Den Haag en Haarlem te Ui
komt spreker te Amsterdam. Jt)en
„Een stad," zegt hij, „gebouwd op boomstam men"
;r het inwendige van het Paleis op den Dam d v'
strate;
zeer liet inwendige van net raieis op den Dam d"V ®J'r°etlt
en het Rijksmuseum en bovenal de Hollandsche Lw^'i
Van Alkmaar zegt hij: „Kaas rechts,kaas
--1Ks> kaas ovetaj;i
en aan het- slot zijner rede zegt hij
„Wil men genot hebben van een reisje, wil
worden ontvangen en fraaie dorpen zien, dan gamen"naa^df*-
Men schrijft uit RotterdamHet spregfe-
raven een misdaad uitbrengen, is alhier op
Een jaar of 12 geleden werd op het Schie alhier
vermoord en ten hare huize een belangrijke partij effect
stolen. Een zandschipper, die met zijn schuit in d,. a-r
van het huis der vermoorde lag, werd van dezen 'i
diefstal verdacht en deswege tot 10 jaar gevangenisstJj
oordeeld. Deze veroordeelde heeft zijn straftijd°uito-ediej"'
is thans weer op vrije voeten. 0
In de vorige week kocht een aardappelkoopman indepJI
koeksteeg vau een schipper een partij aardappelen, Toet
op betaling aankwam, beweerde de koopman geen contil
in liuis te hebben eu stelde daarom den schipper voor U
voldoen met een effect, dat hij maar aan een wisselt»
behoefde aan te biedeu om daarvoor geld te erlangen,
De schipper begaf zich met het effect naar een wissel!»
toor op de Blaak. Daar koesterde men omtrent het stuf»
nigen argwaan, ontbood per telephoon de politie, die
genoeg meende te hebben om het effect in beslag en den set
per in arrest te nemen. Spoedig was ook de koopman
teerd, de politie deed in zijn huis iu de pannekoekstee»
zoeking eu vond toen voor den koopman hoogst
leerende zaken. Ook zijn vrouw werd in arrest
liet zich bij een verhoor, nadat haar door den rechter
structie was verzekerd, dat liaar man alles bekend had, orté
len „is de kerel zoo dom geweest," en raakte toen aan k
klappen. Het vermoedeu der politie werd bevestigd,
dat ter inwisseling was aangeboden, bleek afkomstig te ziji
uit den boedel der op de Schie vermoorde dame. \'og
acht andere personen, die van medeplichtigheid in deze ai l
worden verdacht, zijn door de politie in arrest genomen.Boren- V
dien moet er eenigen grond zijn ook deze personen te verdfflia
van den verleden jaar plaats gehad hebbenden diefstal t 8
Josephskerk, van welke dieven men tot heden hetspoodji I
bleef.
De Minister van Marine, de heer M. L A. Geiich,H
aan Z. M. den koning zijn ontslag gevraagd.
Hoe eigenaardig er soms met diploma's van tentoonstel!
wordt rondgesprongen, bewijst het volgende staaltje:
Een bakker, in een der Zaansche gemeenten, verwierf m
zijne inzending op de in dit jaar te Amsterdamg-
kerij-Tentoonstelling de zilveren medaille, met een dv
diploma beviel onzen bakker echter maar half; hij
zijn huisschilder, die de symbolische voorstellingen met
kleuren heeft geschilderd, zoodat 't nu, naar den zinW*1
bekroonde, in een lijst achter 't glas, eene eereplaats o®
winkel heeft gekregen
Door de heeren Laraeris, districts-veearts, en kan f*
rijks-veearts, is diphteritis geconstateerd bij runderen ff
landbouwer onder 's Gravenhage. Tot nog toe was die f
lijke ziekte nog niet bij volwassen runderen waargenomen
beweert, dat er geen wet of verordening bestaat, we
zijne afgebroken mededeelingen vernam ik slechts, u»-^
zeer slecht was gegaan. Van zijne vroegere vrienden®
den in den steek gelaten, had hij met de armoede geiro
In den beginne had hij zich door het spel onderhoud®, j
intusschen op een ongelukkigen avond alles had Ter j
hij ook van het spel afzien. Nu was het zeer sne j^jl
waarts met hem gegaan; hij was ziek geworden
ziekenhuis een onderkomen gevonden. Zijne
niet de beste te zijn; hij was arm en bovendien e®^
deling. Ik beloofde hem te ondersteunen, en dan Aj
hij mij de hand. Ik gaf' aan de directie van he
voorloopig een flinke som gelds teneinde, hem een
pleging te verschaften; liet was mijn plan, hem spo®
te bezoeken, doch reeds na enkele dagen onvï
bericht, dat hij gestorven was." jp
„Wist hij, hoe Niemitz zijn leven had geew
Ebers.
„Dat weet ik niet, hij noemde zelfs diens
wist er ook niets van. Hij sprak ook niet ovei n
ik wilde hem niet aan zijn schuld herinneren,
al zwaar genoeg op hem drukte.» e(je f
„Alles heeft zich voor ons ten slotte ten
wij willen dus hem vergeven," zeide Ebers. I
moet men mild zijn en wij zijn gelukkig-"n vak-i
„Ja, wij zijn het!» riep Horst uit en dru
ken vriend warm de hand. hij te®"
Horst bleef maar weinige dagen, toen rei*1
Zürich, maar met de lente keerde hij wed' gfl®K]
Leo vierden op denzelfden dag bruiloft. j wa®"'
harten, die nu voor altijd met elkander vere
Einde.
