versieringen, ter eeie van hem en zijn Huis schier overal
aangebracht, persoonlijk in oogenschouw te nemen." Des
te meer echter beeft de Koningin zich van die aangename
en streelende, maar op den duur toch zeer ingespannen
en vermoeiende taak gekweten. H. M. heeft, met of zonder
het Prinsesje, Amsterdam in alle richtingen doorkruist en
overal met gratie en minzaamheid, die van geen vermoeienis
of afgematheid wisten, op zichtbare en hoorbare wijze haren
dank gebracht voor den bevalligen sier, waarmede de stad
aan den Amstel en hetJJ zich in het feestkleed had ge
stoken.
En nu is men sedert Maandagmiddag al weer druk bezig,
om de bestanddeelen, waaruit dat feestkleed was saam-
geweven, spoorloos te doen verdwijnen. Het meeste is reeds
weg, en wat nog staat, ziet er verwaaid en onooglijk uit.
De eerepoorten zijn geslecht, „men kent en vindt hun
standplaats zelfs niet meer", en het verleden week nog
zoo frissche sparregroen wordt bij groote hoopen tegelijk,
op wagens naar den mestvaalt gereden. Het maakt den
zelfden, cynischen, haarpijnachtigen indruk, dien men
gevoelt bij het zien der gehavende versieringen en den
ordeloozen feestdisch, in een rijk getooide bruiloftszaal,
waar de jolige gasten den vorigen avond het er eens goed
van hebben genomen. Zoo gaat het in de wereld, zeggen
de philosofen. Gisteren schijnt men het plan gesmeed te
hebben, om den prachtigen drijvenden tempel, inden Bui-
ten-Amstel heden avond te illumineeren: inaar aangezien
en overwegende de met rukwinden gelardeerde regenbuien,
waarop moeder natuur ons sedert dezen ochtend onthaalt,
zal er van dit voornemen wel niet veel terecht komen.
Trouwens, het feest is nu eenmaal uit en het moet nu
maar uitblijven. Mosterd is goed en smakelijk, maar men
moet er niet na den maaltijd mee komen aandragen. Bij
zulke napretjes zou men allicht toonoolen zien voorvallen,
die bij het groote feest zelf achterwege zijn gebleven. En
dat zou wel dubbel te betreuren zijnDe orde was inder
daad voorbeeldeloos te noemen, en nooit te voren heb ik
in Amsterdam het consigne „huizen rechts!" zoo trouw en
algemeen zien opvolgen. In enkele overdrukke straten was
het, of er een schot overlangs in de straat geplaatst was,
zoo geregeld liep men in twee richtingen. De burgemeester
heeft dan ook openlijk zijn bijzonderen dank aan de geheele
burgerij gebracht, voor hare krachtige medewerking
in het bevorderen der goede orde, gedurende de fees
ten. Ook de „Commissie van ingezetenen, voor de April
feesten" heeft een hartelijk woord tot de burgerij gericht,
waarin zij terecht de verklaring aflegt„Stadgenooten,
de herinnering aan dat Feest zal blijvend zijn!" Het Oranje
Boven! en De Koning Leve! was niet alleen de grondtoon
in ieders hart, de juichtonen wilden geuif worden terwijl
een ieder daarbij gevoelde, hoezeer wij door onze liefde
tot den Koning en zijn vorstelijk Huis in broederlijken
band zijn vereenigd." De Commissie besluit dan ook met
den hartelijken wensch„Dat blijve zoo, en moge het ons
gegeven zijn, onzen Koning nog vele jaren aan het hoofd
van het aldus gezegend Nederland te zien
Men zal wellicht eerst later goed beseffen, welk een
geluk het voor Amsterdam in het bijzonder en voor het
gansche land in 't algemeen is, dat de Aprilfeesten in de
hoofdstad zoo in de meest mogelijke harmonie zijn afgeloopen.
Er zou voor twist en tweedracht aanleiding genoeg zijn
te vinden geweest, maar men had het er nu eenmaal op
gezet om alle aanleidingen van dien aard zooveel mogelijk
te ontwijken. Zelfs op de avonden van Vrijdag, Zaterdag
en Zondag, die nog drukker waren dan het begin van de
week, zag men wel overal zingende, dansende en hotsende
troepjes, maar nergens vechtpartijen of moedwillige balda
digheden. Buiten het feestprogram om, improviseerde men
er zelf de noodige amusementen of aardigheden bij. Aller-
vermakelijkst was b.v. de optocht van venters der groenten-
markt, ieder met een attrebuut van het vak op een stok
voorzien, de een met een raap, de ander met een bos
wortelen, de derde met een rist uien, de vierde met een
reusachtige kool, waarmede men onder toepasselijke liederen
markt en de aangrenzende straten doortrok. En om de
maat vol te meten, giDgen de vroolijke gasten op hun weg
aan alle groentenkelders en aardappelhuizen in de buurt
een plechtstatige serenade brengen, waarbij de beste
wenschen voor het Oranjehuis en voor de burgerij werden
geuit. Dol was ook het tooneeltje, waarvan ik Donderdag
morgen getuige was, toen vier levenslustige jongelui, die
aan den Woensdagavond ook den Woensdagnacht schenen
geknoopt te hebben, de politie een ovatie meenden te
moeten brengen. Deftig stonden ze op een rij voor een
der sectiebureaux geposteerd, de een met een bodemloozen
hoed op, waarvan de boom door een hagelwit tulle-mutsje
was vervangen, de tweede had een stevige winterjas aan
zonder mouwen, de derde was wel van mouwen
voorzien maar had de jas achterste voren aan en op den
rug dichtgeknoopt; en de vierde, bij wien knoopen en mouwen
op de rechte plaats zaten, had zich op eenigszins feestelijke
wijze uitgemonsterd door zich onder zijn jas een kolossale
toernure om het lichaam te gespen. Dit klaverblad van
vieren, een zeer schilderachtig geheel opleverend, plaatste
zich dus in gelid voor het politiebureau, en vervulde daar
de lucht met de schoone klanken van eenige vaderlandsche
liederen, uitgegalmd met het eigenaardig keelgeluid (ook
wel grogstem genoemd) van jongelui, die een nachtje heb
ben volgehouden. Maar de zangers beseften volkomen den
hoogen ernst van het oogenblik en bleven onverstoorbaar
in hun rol, en de agenten ook Zij luisterden met min
zame aandacht als koningen naar een aubade en gaven
toen de liederen-cyclus ten einde was, met een fier gebaar
het militairsalut, wat door de vroolijke jongens op gelijke
wijze beantwoord werd. Zoo scheidde men, over en weer
met de aangenaamste herinneringen.
Wij kunnen met dankbaarheid en voldoening op de week
der Aprilfeesten terugzien. In die week heeft de hoofdstad
een plebisciet, een volkstemming, gehouden, waarvan de
uitslag niet onzeker kon blijven. Met verpletterende meer
derheid zijn socialisme en alle andere leelijke isme's door
het volk in den ban gedaan, en met diezelfde meerderheid
heeft het ten aanhoore van den KonJ"g ^beSoeMe1teuze:
eed van trouw hernieuwd aan deoude, welbeproeiae
„Oranje bovenGod zij met onsht.
22 April '87.
Kuitenlandsch Nieuws.
Schagen, 23 April 1887.
Den 12 April j.1. heeft onze plaatsgenoot, de eer
Bakker, met gunstig gevolg examen afgelegd voor
bij de posterijen.
Voor de keuring van paarden ter inschrijving in het
paarden-stamboek, den 20 dezer allner ge ouc jgg
29 paarden ter keuring aangeboden, waaronder _ten
en 6 hengsten; goedgekeurd werden 18 merries en 0
terwijl 2 hengsten als te jong werden afgewezen en
keurd; de ingeschreven hengsten zijnNorman II ppri;nif
ras, gestationeerd te Anna-Paulowna bij den heer r,
Nelson, Oldenourger ras, gestationeerd te Winke op e
boerderij van den heer J. Breebaart Klz. en Horsa, oven a
ras, gestationeerd te Heer-Hugowaard in de engs man j
J. Hofdijk. De commissie van beoordeeling bestond uit
heeren Costermans, van Eist; Oudijk, van Gouda; e er van
Schermerhorn; Schoen van Purmerend en den officier-paar en
arts Van der Wal te Haarlem.
Den Heer L. E. Rugers, den verdienstelijken en ijverigen
Directeur van Schagen's Harmoniekapel, werd gisteravond ter
gelegenheid zijner verjaring, door genoemde vereeniging a s
blijk van hoogachting een sierlijk bewerkt gouden insigne aan
geboden, terwijl Schagen's Mannekoor Euterpe hem een fraai
stel gouden manchet— en overhemdsknoopen aanbood, als blijk
van achting en waardeering voor de wijze waarop de lieer
Rugers, eerelid van Euterpe, deze vereeniging op haar gebied
aan zich heeft verplicht.
Zeeroovers in de Noordzee!
Te Nieuwediep binnengekomen visschers melden, dat zich
langs onze kust weer honderden Engelsche visschersvaarluigen
ophouden; de Hollandsche vakgenooten blijven, niet ten onrechte,
op eerbiedigen afstand van hen. Ook bleven reeds de
gewone rooverijen niet uit. Van den Enkhuizer schokker (/Ho
pende visscher" werden, terwijl deze aan den beug lag, vijf lij
nen vischwant met alle toebehoor en door den kotter R(amsgate)
344 afgesneden en meegevoerd. Een andere, eveneens te Enk
huizen thuis behooreude visscher onderging hetzelfde lot, maar
deze kon de kapers zoolang achtervolgen, tot ze genoodzaakt
waren, zijn eigendom over boord te werpen, waardoor het weder
in zijn bezit kwam. Oorlogsschepen waren niet in de nabijheid.
De verkooper van een socialstisch pamflet //Oranje Boven"
vau zekeren R. A. O. had het Dinsdagavond om 10 uur in
de Damstraat te Amsterdam zwaar te verantwoorden. Op zijn
wandelingen werd hij- telkens gevolgd door een volksmenigte,
die blijkbaar niet veel goeds tegen hem in den zin had. Een
jongen ontnam hem een paar geschriften en scheurde ze in
stukken. Wijl de menigte steeds aangroeide en een meer drei
gende houding aannam, oordeelde de politie het noodig den
verkooper naar hel bureau te brengen. Onderweg werden hem
al zijn geschriften uit de handen geslagen, waarvan de meeste
zonder met een blik waardig gekeurd te worden in stukken
werden gescheurd.
Het schotschrift is in handen van den officier van justitie
gesteld.
-In de „Port van Cleve" te Amsterdam is in de feestweek
onder meer verorberd 4000 kilo biefstuk en 15,000 eieren
zegt de A. Ct.
In een tweetal Duitsche bladen leest men het volgende:
„Het was den morgen vau den 7Oen verjaardag des Konings
van Holland. Koningin Emma, met een gelaat, stralend van
vreugde, vroeg haar Gemaal Haar toe te staan, dat Haar ver-
jaringsbouquet door Haar hofdames in de kamer zou worden
gedragen; het was voor haar te zwaar. Lachend gaf de Konin»
Zijn toestemming en kort daarop brachten twee dames een reus
achtig uit witte en roode rozen gemaakt bouquet binnen, waar-
tusschen het kopje van Prinses Wilhelmina te voorschijn 'kwam
De rozen waren zoo dicht tegen elkaar gelegd dat
Prinsesje geheel omhulden.
w'-
Wellicht wacht den Amsterdammers dan een feest a
de voorgaande week nog verre overtreft. 0,1 i
Als een der vele bewijzen van de groote
te Amsterdam, die zich bij de geringste aanleiding
komische en humoristische tafereeltjes uitte, diene u
Krasnapolsky voorviel. Een oudachtig heer stapt binT
als men wil m voorkomen en manieren gfia
toont met Zijne Majesteit. Nauwelijks is hij over u™
of een guit fluistert zijn buurman in „Daar hebjedeV
Het nieuwtje gaat van mond tot mond, en is
zien door alle zalen verbreid. Men staat or;
jubelt, dringt naar den wintertuin, alwaar de'bew^
heeft neergezet, klimt op stoelen en tafels, zwaait met
heft volksliederen aan en breekt in een onbedaarlij
ieder zich vermakende met zijns buurmans pret.
De heer, het voorwerp der ovaties, speelt de uemopeai
aen rol con-amore. Hij is op gestaan, dankt met bet
gebaar, wuift met de hand, ten teeken „dat het zoo
laat zich aanleunen dat eenige heeren aan hem worden rr
steld, onderhoudt zich minzaam met hen en
deert ten stotte met een vervaarlijke stem een glai
dat hij, na den kellnsr met een ridderorde te hebben
op het welzijn van zijn volk naar binnen slaat.
De organist der Groote Kerk te Maassluis bad, wijl j
doleert, op last van het classikaal bestuur zijn dienst gea
en het orgel, dat uit bijzondere fondsen wordt onderkou
afgesloten.
Dit feit werd door een vrouw aldus wereldkundig gem
„Ebbie 't keurd van 't hurregel
„Neen, wat is er aan de hand?"
„Wel mens! 't is 'n ding. „De zeun van den lommer:
(de organist) wil 't hurregel niet meer draaien; y ba,;j
stik edraaid en ofesloten. Et neuteboek hait ie ook i
enomen!"
Wat de socialisten te Amsterdam tijdens de
durfden vertellen immers, ze hielden zich zoo stil, i
ze er niet waren, en dat was ook maar goed, zijn sou:
inmiddels in andere plaatsen gaan leeraren. Te Haarlem
Zondag Ansing voor de leden van den ijzer- en metaalwerl
bond aldaar als spreker op en besprak o. a.
het mindere volk der hoofdstad bij gelegenheid der (es
Onder de feestvierders deed hij opmerken waren t
len, die eenige maanden het brood van de socialisten
gegeten en die nu met oranjelinten liepen en schiinpl
op de socialisten zongen Toen in den loop van den liÉI
het Volkspark brood werd uitgedeeld, deed men zijn besj
aan die aalmoes haar socialistisch karakter te ontnemen.
Na deze verklaring van Ansing behoeft men aan bet i
karakter der betoonde liefdadigheid, het maken van prop
niet meer te twijfelen. Wij hebben dat trouwens nooit
zij het
Voor z'n plezier uit!
Een paar reizigers uit het Noorden, die verleden week Woensda»
met den extra-trein naar Amsterdam kwamen, vonden 's avonds°
met honderden anderen, het Centraalstation afgesloten en nadat
zij een uur in de kou gewacht hadden en eindelijk in het »ebouw
en op het perron waren gedrongen, kwamen zij juist vroe» »enoee
om te vernemen dat de trein naar Groningen reeds &een half
uur vertrokken was.
Het was half één 's nachtszij begaven zich de stad in en
vonden alles gesloten. Aan een commissariaat van politie zich
vervoegende, werden zij aldaar gastvrij onthaald; de kachel was
aan, stoelen stonden gereed. Terwijl de heeren nog slieuen
verwijderde zich de chef om een uur of vijf. Om half zes wak'
ker geworden, wilden zij met deu vroegtreiu van zessen eindeliik
vertrekken. Maar jawel, de aanwezige agent had bezwaar
Ik weet niet, zeide hij, waarvoor de heeren hier ritten
Wel, we zijn te laat gekomen voor den extra-trein- 'i
station was dicht. 1
Dat zijn maar praatjes, u moet wachten tot de chef komt
En zoo moesten zij wachten tot de chef kwam, die hen nn
vrije voeten stelde, waarna rij ten langen laatste dsn we» n»!
't Noorden weer mochten inslaan.
Door de Amsterdamsche politie is iemand aangehouden
die een valsch SpaanscU effect in betaling had gegeven
Bij het afnemen der versieringen te Amsterdam herinnert
men er aan, dat men zuinig zij op die voorwerpen, die no» een,
weder gebruikt kunnen worden, als vaandels, vla»»en wim
wapens, schilden, enz. cs P
Niet velen zullen er aan denkeu, doch 12 Mei 1889 zal b
40 jaren zijn geleden, dat Koning Willem IH gekroond weri
In een telegram uit Berlijn, wordt gezegd, dat de z
des Keizers van Duitschland voortduurt, en dat zijne
heeren met ongeduld zachter weder afwachten, om hem -
gunnen naar Ems te gaan. De Kroonprins is reeds te I
De koude dagen hebben de keelziekte, waaraan hij
len winter heeft geleden, verergerd, zoodat men in z'Jne
ge ving niet gerust is.
Wederom zijn er eenige feiten te constateeren,
bewijs leveren dal de verhouding tusschen Franknj
Duitschland meer te wenschen overlaat dan voor een
men vrede wenschelijk is. In Duitschland had een op1®
plaats der reserve, ten einde deze met de repetitiegewere®J
trouwd te makendemonstratief riep de Fransche
van oorlog op denzelfden dag de Fransche reservistenc
wapenen.
Nabij Belfort zijn weder 2 Duitsche officieren
teerd, die verrast werden terwijl zij teekeningen maa* j
de nieuw opgeworpen versterkingen. De gearresteerden
de militaire gevangenis gebracht en worden streng
De militaire autoriteiten weigeren eenig bericht
aangelegenheid te geven op hooger bevel.
Groot sensatie heeft zoowel te Metz als te
arrestatie gemaakt van den Franschen commissaris
Deze was naar de grenzen getrokken op uitnoodigmg
sche autoriteiten te Metz, ten einde een grenspas
stort was, weder in overleg met deze te richten.
maal had hij dezen tocht vergeefs gedaan, ^aar v j
gevolmachtigde niet verscheen, ten derden male j
daar heen, doch vond ook weder niemand. Hij
een kwartier en liep uit verveling den weg op en
hij de onvoorzichtigheid had, de grens 4 meter te o
ierstond sprongen twee als boeren vermonde p° 1
hem af, die hem ter aarde wierpenhij wist z'c
te richten en slaagde er in de grens weder te
naar de Fransche zijde, de Duitsche politieagent^
weder terug, deden hem de handboeien aan en t>e0
naar Metz.
Het f ransche Ministerie van Buitenlandscke
zaak geheim houden, doch de chef der telegraphie A
dat de groote bladen reeds alle waren ouderric 0i>|
van het ministerie namen zij echter slechts de
ue g VaD het feit t>P-
a^5 ^phnaeble gevangen zit, is niet beken -1
e Parijsche Beurs daalde 40 centimes op
den der bijzonderheden. 'mm
pjgt GrJ
He fransche minister van justitie heeft
f lourens over het gebeurde met den commiss»"
raa saagd en daarop den procureur generaal
^er republiek te Nancy bevolen naar Pagny
een uitvoering rapport te zenden.
e prefect vau het departement Meurth' <0
arijs was ontboden, had gisteravond ton
