Eu vergeef ons ODze schulden!
Donderdag, 7 Juni 1383.
31ste Jaargang. No. 2200.
BRAND SPOI T D I E N S T.
PATENTEN.
Lol of mal.
Gemeente Scha gen.
Bekendmakingen.
een wit LAM
Uitgever: J. WINKEL.
Bureau: SCHAGEA, liaan, 1>, 5.
SGHACER
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater
dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
TENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STOKKEN één dag vroeger.
P O L IT IE.
Vermist: op Donderdag 31 Mei j.1.
waarschijnlijk met een touwtje om den hals.
Inlichtingen hieromtrent worden verzocht ter Secretarie dezer
gemeente.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, maken bij deze
bekend, le dat bij de brandweer zijn benoemd
a. tot Opperbrandmeester
Pieter Honijk.
b. tot Brandmeester
bij de Roode SpuitGerrit Dignum.
c. tot Hoofdlieden
over de Werklieden, BI. Sp. leCommr. Dirk Kramer.
v n Kringsluiters, idem 2e id. Johs. de Beurs.
Lantaarndragers en
Reserve, idem 2e id. Gerars- Wilhelmus.
Pijp- en Slangleiders,
Slangoppassers en
Lapzakdragers, R. Sp. le id. Jan Overtoom.
i ff Lantaarndragers en
Reserve, idem 2e id. Pieter Voorman.
Over de Spuitplichtigen in de Buitenwijken
Voor wijk H. 2e. Commandeur Pieter Thomasz.
u J. le. idM. Joh8' Koelman.
Roman van GEORGE HöCKER.
24.)
XII.
Op den weg, die naar den burg Wolfenstein geleidde, weer
klonk de hoefslag van een flink span, gevolgd door het dof
geratel van een naderend rijtuig. Graaf Wolf, die nog altijd in
angstig gepeins verzonken stond, schrikte op. Hij had geheel
en al vergeten, dat hij heden bezoek verwachtte, den baron
van Almenrode benevens diens dochter en nog eenige familiën
uit den omtrek. Hoe moeielijk het hem ook moest vallen, in
dit oogenblik den gelukkigen en gastvrijen huisheer te spelen,
durfde hij er toch niet aan denken, den een of ander ongeroe
pene een blik te laten slaan in de onbeschrijfelijke ellende
van zijn gemoed. Met zoo trotsch mogelijke houdiug ging hij
zijne aankomende gasten te gemoet.
Ook gravin Clotilde had de komst der gasten bemerkt. Zij
trad in hetzelfde oogenblik uit de kamer in den breeden gang,
toen haar echtgenoot daar verscheen. Zij beiden groetten elkan
der vriendelijk maar vormelijk, hun groet maakte een groot
verschil bij de warme teederheid van vroegere jaren.
Graaf Wolf reikte zijne gemalin den arm en deze legde
voorzichtig de rechter hand daarop.
Zoo liet zij zich van haren gemaal den breeden, met tapijten
belegden, steenen trap afvoeren, naar de gasten, die beneden
reeds op den hof waren aangekomen.
De oudste zoon van het graaflijk paar was niet te huis, maar
wel graaf Erich, de jongst geborene. Dezen troifen de toesnel
lende ouders reeds te midden der gasten aan. Hij had hen reeds
begroet en geleidde hen nu tot zijne ouders.
Graaf Erich was niet zulk een schoon jonkman en bezat ook
niet zulk een innemend uiterlijk als zijn oudere broeder. Hij
was slechts middelmatig van grootte, bezat een mannelijk, ern
stig gelaat, hetwelk sprekend geleek op dat zijner moeder.
Zijn blik sprak zoowel van standvastigheid van karakter, als
van goedhartigheid. Bij den eersten blik op het open, manne
lijk gelaat, moest zelfs een vluchtig beschouwer tot de opmer
king komen, dat, wat graaf Erich miste aan uiterlijk schoon,
volkomen vergoed werd door den rijkdom van zijn gemoed en
door zijne aangeboren begaafdheid.
Het gezelschap, bestaande uit baron van Almenrode en diens
dochter, benevens nog eene naburige graaflijke familie, begaf
zich onder aangenamen kout naar het park, waar men voor
eerst zou koffiedrinken en de overige gasten zou opwachten.
Later, tegen den avond, zouden de jongere gasten een bal
2e. dat op Zaterdag den 9en Juni a. s. des avonds ten 6
op de Marktplaats alhier, proeven zullen worden genomen met
de Blauwe en Roode Brandspuiten en roepen daartoe op, al
het dienstdoend personeel bij genoemde spuiten
wonende in <le kom der* gemeente,
om op dien dag vóór of op gemeld uur, aldaar, voorzien van
hunne onderscheidingsteekenen tegenwoordig te zijn, op ver
beurte eener boete van twee gulden, voor ieder afwezige,
welke boete voor de hooidlieden wordt verdubbeld.
Schagen, 1 Juni 1888.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
De Burgemeester van Schagen brengt ter algemeene kennis,
dat de patenten, aangevraagd in de maanden Eebruari, Maart en
April, I.l. 4e kwartaal, dienstjaar 1887/88 ter gemeentesecretarie
door belanghebbenden kunnen worden afgehaald vanaf Woens
dag den Ben Juni tot en met Dinsdag den 12en Juni a.s. des
vooriniddags van 9 tot 12 ure, den invallenden Zondag uitge
zonderd.
Schagen, deu 5en Juni 1888,
De Burgemeester voornoemd,
G. LANGENBERG.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Schagen, brengen
naar aanleiding van art. 228, alinea 2, der wet van den 29en
Juni 1851, (Staatsblad No. 85), aan belanghebbenden in her
innering, dat alle vorderingen ten laste der gemeente, zullen
moeten ingediend zijn, binnen zes maanden, volgende op het
champêtre vormen, terwijl de andere dames en heeren zich
zouden nederzetten tot het spelen van een partij whist, als
anderszins.
De avondpartijen op het slot Wolfenstein waren in den
omtrek beroemdvooral sedert de jonge graaf Wolf zich met
de leiding er van had belast. Deze was onuitputtelijk in het
bedenken van nieuwe verrassingen en lieve oplettendheden.
Nu eens improviseerde hij een vuurwerk, een ander maal wist
hij door eene keurige verlichting a Giorno, waarbij hij door
de prachtige kleursehakeering een verrassend effect te weeg
bracht, zoowel de oudere, als de jongere gasten in verrukking
te brengen. Men kan het dus gemakkelijk begrijpen, dat de
jonkman de verklaarde lieveling was van zijn vader, terwijl de
ernstige en deftige Erich het zijnerzijds zeer natuurlijk vond,
dat hij voor de verblindende begaafdheden van zijn ouderen
broeder bescheiden op den achtergrond moest blijven. Intusschen
waren er toch verscheidene onder de bekenden van den majo
raatsheer, die aan den omgang met diens jongsten zoon sterk de
voorkeur gaven boven Wolfs bekwaamheden. Maar dat waren
de ondere heeren en dames de jonge heeren en vooral de
jonge dames, die bijna wekelijks op het slot Wolfenstein
kwamen, schaarden zich bij voorkeur om graaf Wolf.
Eene uitzondering op dien regel maakte evenwel Angelika
van Almenrode, wie juist graaf Erich den arm had aangeboden.
Wie had gadegeslagen welk een teedere opmerkzaamheid
Erich zijn dame betoonde, zou er niet lang aan getwijfeld heb
ben, dat tusschen die twee harten een hechter band bestond.
Ook de vriendelijke, deelnemende blik, dien Angelika van tijd
tot tijd den jongen graaf toewierp, sprak duidelijker, dan duizend
woorden het hadden kunnen doen. Men had intusschen bij het
gezelschap te veel te praten, te schertsen en te plagen, dan dat
men veel acht sloeg op het jonge paar, dat zich een weinig
achteraf hield en blijkbaar aan den luidruchtigen omgang der
anderen geen behoefte had.
Vooral toen het gezelschap voltallig scheen en ook graaf
Wolf zich bij het gezelschap had gevoegd, bij de gasten zijn
lang uitblijven verontschuldigende door een bijzonder verren uit-
gestrekten rit, welken hij gemaakt had, was men spoedig graaf
Erich en zijne dame vergeten. De gezellige toon had door Wolf's
komst eerst de juiste hoogte bereikt. Wolf regelde gezelschaps
spelen op het zachte grastapijt van het vaderlijk slotpark en
de andere gasten vermaakten zich met toezien.
Slechts een enkel persoon verloor graaf Erich en Angelika
van Almenrode, die schijnbaar onopgemerkt een zijlaan van het
park waren ingeslagen, niet uit het oog. Deze persoon was de
kamerdienaar Frans, die, gelijk de andere bedienden van het
slot de gasten van koffie en andere versnaperingen had bediend.
Om de dunne, bloedelooze lippen van den hatelijken mensch
speelde een boosaardige lach en zijne half toegeknepen, kleine
oogen volgden met duivelachtige uitdrukking den niets kwaads
Prijs per jaar f3.Franco per post f3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels fO.75; ieder, regel meerfO.15
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
jaar waarover dezelve loopen, en dat, bij gebreke daarvan, die
vorderingen zullen verjaard en vernietigd zijn. Wordende dus
allen, die nog eenige vordering ten laste dezer gemeente moch
ten hebben over den jare 1887, uitgenoodigd, die, vóór den
30 Juni a. s. in te leveren, teneinde zich daardoor voor de
nietigheid en verjaring er van te vrijwaren.
Schagen, den 5 Juni 1888.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
G. LANGENBERG.
de Secretaris,
DENIJS.
De godsdienst is een zeer teêr punt en daarom laat ik
er dien liefst buiten, hoewel 't mij volstrekt niet moeielijk
zou vallen om verscheidene voorbeelden aan te wijzen van
menschen, die ik jaren lang gekend heb als ultra modern,
voor wie de kerk eene nagenoeg onbekende plaats was
die in hunne levenswijze dan ook de meest vrijzinnige
begrippen huldigden en niet zelden den spot dreven met
hen, die op werkelijke braafheid hoogen prijs stelden. Welnu,
diezelfde menschen heb ik zien omkeeren en veranderen
en tot een uitsterste overslaan, zoodat men van verbazing
de handen ineen sloeg. Geen kerkbeurt werd overgeslagen
en de viering van den zondag tot in het bespottelijk over-
drevene op de strengste wijze gehandhaafd.
In de oogen van enkelen stonden ze nu hoog aange
schreven en werden aangehaald als voorbeelden van 't geen
de bekeering ten goede uitwerken kon, maar de meeaten
haalden de schouders op over zulk een ommekeer en ver
trouwden de zaak niet, omdat alles, wat onnatuurlijk is,
wei verbazing maar weinig geloof verwekt. De overgang
vermoedenden Erich.
Beiden waren met elkander niet goed bevriend. Reeds van
zijn jeugd af had Erich, die zeer aan ziju moeder hing, den
vleienden en gluiperigen kamerdienaar van zijn vader niet
mogen lijden. Instinktmatig vermoedde hij, weik een afkeer
zijn moeder jegens dien man koesterde. Hij gevoelde, hoe de
tranen, die zij plengde, geen andere gegronde oorzaak hadden,
dan juist den doortrapten Frans, en zoo had reeds de knaap
een ingekankerde afkeer bezeten van den kamerdienaar.
Toen Erich dan grooter geworden was, was het herhaaldelijk
voorgekomen, dat hij de aanmatigingen van den kamerdienaar
gehekeld hadvooral toen Frans zich eenmaal had vermeten,
de vertoornde gravin op eene oneerbiedige wijze te behandelen,
en haar een onbetamelijk antwoord te geven, was Erich in woede
ontstoken en alleen aan het besliste bevel van gravin Clotilde
had de kamerdienaar het te danken gehad, dat hij niet hand
tastelijk en voelbaar door den jongen graaf was getuchtigd
geworden.
Sedert dien dag echter bezielde den met een kruipende
gedierte te vergelijken Frans een onverzoenlijken, verterenden
haat jegens Erich. Hij was wel is waar machteloos tegenover
den zoon van zijn gebieder, ten minste openlijk kon hij niets
tegen hem uitrichten, maar toch was het aan de arglistigheid
van den kamerdienaar gelukt, den openhartigen Erich bij zijn
vader te belasteren. De majoraatsheer, die nu eenmaal zich
onredbaar verstrikt gevoelde iu de netten van den schurkachti-
gen kamerdienaar, bad aan deze inblazingen maar al te begeerig
geloof geslagen, want in zijn hart hield hij toch reeds oneindig
veel meer van Wolf. Zoo was het dan gekomen, dat zonder
het toedoen van den jongen graaf, die zijnerzijds zijn vader
eerbiedige liefde toedroeg, zich toch tusschen deze en hem
een steeds merkbaardere scheidsmuur gevormd had.
Als eindelijk Erich, tot man gerijpt, zeer tegen den zin van
den hoogmoedigen, aristocratischen vader, een ernstige, moeie-
lijke wetenschap tot studie had gekozen en medicus geworden
was, was de verhouding tusschen vader en zoon nog meer af
gekoeld en hoogst deftig geworden.
Erich vond evenwel in de liefde zijner moeder, die nu nie
mand meer dan hem op de wereld bezat, rijkelijk vergoeding.
De haat, met welke de kamerdienaar Frans hem vervolgde,
bleef voor hem verborgen; hij zelve bleef zijn afkeer jegens den
sluipenden en kruipenden mensch getrcuw, en liet het hem
maar al te dikwijls gevoelen, hoe hij eigenlijk over hem dacht.
Maar Frans had zich reeds sedert jaar en dag beloofd, eene
gunstige gelegenheid niet ongebruikt voorbij te laten gaan en
dan den jongsten zoon van zijnen gebieder met intrest de
minachtende behandeling te zullen vergelden, die deze hem elk
oogenblik deed ondergaan.
Toen hij nu Erich met freule van Almenrode in vertrouwelijk
gesprek een zijlaan zag inslaan, vertoonde zich een grijnslach
