Donderdag, 2 Mei IS 89. 33ste Jaargang. ITo. 2294. hi AANGIFTE VAN VERHUIZING. LI16IS Uitgever: J. WINKEL. Bureau: SCHAOEM, Laan, D, 5. emeen te Sc/togen Bekendmakingen. Hinnenlandseh Nieuws. Gem Cr 611 aan 'lare moeder. Wordt Vervolgd. A pit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater- agavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER- «DENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. jgQföZONDEN STUKKEN èén dag vroeger. Prijs per jaar f3.Franco per post f3.00. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels fO.75; iedere regel meer f 0.16 Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. ■gemeester en wethouders van Schagen, brengen voorzoo- oodig, met bet oog op het verzuim, betrekkelijk het doen ingifte ter Secretarie, bij verhuizing binnen de gemeente, RD ingezetenen in herinnering de volgende artikelen van het Witie-reglement dezer gemeente als r Art. 11. Ingeval van verhuizing binnen de gemeente, zal daaarvan, bin nen acht dagen, bebooren te worden kennis gegeven, ter Secretarie der gemeente, op den voet als hierna is bepaald, te vreten Voor een geheel gezin, inwonende dienst- en werkboden daar onder begrepen, door het hoofd van dit gezin. Voor afzonderlijk levende personen door henzelven. Art. 12. Overtreding van het vorig artikel wordt gestraft met eene boete van één gulden. Schagen, 26 April 1889, Burgemeester en Wethouders voornoemd, G. LANGENBERG. de Secrtaris, DENIJS. Schagen, 1 Mei 1889. Het Concert, hetwelk Schagen's Mannenkoor „Euterpe", Maandagavond jl. heelt gegeven, is een waardige sluiting van kt seizoen geweest. Maakte het met zorg gekozen en veelbelovende programma, dat de trouwe kunstlievende leden en belangstellenden, die het concert bijwoonden, groote verwachting koesterden, die verwachting is Boman van IDA BOY-Ed. XI. Kfam het door den leeftijd? Schoof het jongere geslacht «oude onmeedoogenloos ter zijde? Naderde reeds het uur, raarin Ottilie en hij, von Gemmingen, eenzaam van uit hun die haven de zee- en levensreis hunner kinderen moesten staren •Een huivering voer von Gemmingen bij deze gedachte door 'e'eden. Zijn hart beefde. it pinksterfeest was niet voor hem, deze lentelust prijkte 6 V0(j* hem> de boomen tooiden zich niet zijnentwege met o. Het voorjaar kwam in het land om de jeugd te verblij- en om tot de ouden te zeggen //Gij hebt geen recht op mij." Hij zag den ouderdom en den levensavond voor zich. Het scheen handelde een grijze, tengere gestalte stil voor hem uit door §toen boschage en wenkte en lachte hem weemoedig toe. doek nog, en de wonde in het jeugdig hart zijner kar o "es'a8en> zou weder genezen, en de eerste smart maakt iiet ^eBloe<' dubbel vatbaar voor de ware, liefde. Dan zou zij 'oor )°eer met 'lem wandelen, dan dwaalt zij met een ander e' heerlijke lentegroen en denkt slechts vluchtig aan 'ningen overviel een onwederstaanbaar verlangen naar Alles°UW' a v verging de jeugd verstreek, hunne kinderen zouden bler^ei1 maar de liefde, de goddelijke waarheid van dood61'' ^'ee^ Hij hen. Over deze, hij gevoelde het, had zelfs te ëeen macht. Geen graf was diep genoeg, die liefde iar en> 8een slag van het noodtot snijdend genoeg, om Daaro Ver')'ettereu- ouw ',n 'He ouderdom mocht gerust komen Hij en zijne kiu rZ V Z0U(len zich om de gebreken van den ouderdom ^Hommeren. 8 n de 2l. t SÜ stil geworden," zeide Marv, een einde makende 'Hen Wan<'eling met hare papa. onh 1 ,,em mij niet kwalijk, gij ziet, vaders zijn som- Oer zeide von Gemmingen. Hij drukte den arm En Afar-6! noS vaster aan zich, doöh hervatte zijn stilzwijgen, s. Zij p" e80n te vreezen, dat hij om harentwille zoo stil zich zooveel moeite gegeven om toch vooral maar niet teleurgesteld geworden. Biedt Euterpe meestal op hare concerten ook op het gebied van instrumentale muziek kunstgenot, voor dezen avond had zij zich weten te verzekeren van de welwillende medewerking van den heer Joh. Snoer, solo-harpist en violoncellist aan het Nieuwe Concert-gebouw te Amsterdam. De beide harpsolo's vormden naar onze meening het glans punt. Welke heerlijke accoorden, wegslepende en gevulde melodiën, nu eens ruischende, dan weder zingend, nu eens juichend, dan weder klagend, grillig en ernstig, onttokkeld aan dat sierlijk en koninklijk snarentuig! De heer Snoer bespeelde dit instrument meesterlijk en met bewonderenswaardige techniek. Niet minder lof komt den heer Snoer toe ten opzichte der solo's voor violoncel, een drietal lieflijke en schilderachtige nummers, aan welke door het meester lijk spel van den heer Snoer eene eigenaardige bekoorlijkheid verleend werd. Een waardige partner van het instrumentaal gedeelte van bet programma, was het vocale gedeelte. Behoudens een oDgelukje in //Goede nacht," was Euterpe in de uitvoering harer Dummers zeer gelukkig. Bepaald schoon en keurig geteekend was „Bede" van G. A. Heinze, waarin het baritongeluid van den heer C. Boggeveen Cz. zoo schitterend tot zijn recht kwam. Het//Heere God, verhoor de bede, Die het menschdom slaakt, Geef ons vrede, Eer ons herfst en winter naakt." werd door den heer Boggeveen uitstekend voorgedragen. In //Haarlemsch Liedeke" van B. Hol was het ook de goede voordracht, die het pittoresque van dit liedeke in verhouding tot den tekst sprekend deed uitkomen. Met „Vrede des Gemoeds" van de Yliegh, maakte Euterpe een zeer gunstige entree. „Op 't Kerkhof" van N. H. Andriessen, in woord en toon zetting plechtig en somber, maakte met zijn bromstemmen en eigenaardige compositie, een ernstigen iudmk. veel te praten en te lachen, en toch vreesde zij nog, neerslach tig en ondankbaar geweest te zijn. Ondankbaar tegen den goeden vaderHoe hij voor haar gezorgd had, hoe dikwijls hij vroeg, of zij niet vermoeid was, hoe hij haar den mantel omsloeg, als ware zij eene dame, hoe hij bij het diner haar 't eerst den schotel toereikte, hoe hij een bouquet voor haar kocht O, wat al een vader kan. Hij, die zijn dagen in ernstigen arbeid doorbrengt en de kleine meisjes van zestien jaren anders als nog onrijpe knopjes aan den boom der menschheid beschouwt, hij vindt op eens den rechten toon en de juiste wijze, om met een ziek hartje om te gaan. Wie heeft hem dat geleerd, daar in zijn stoffig bureau Hoe had hij zich daarop voorbereid in zijne reeds bovenmatig werkzame gedachten Ja, wat een vader al zoo kan. Daar houdt Mary hem staande. Zij ziet hem aan met schuwe, vochtige oogen, en slaat schielijk weder den blik neder. Hare lippen trillen. ,/Papa z/Nu, mijn lieveling „Ik zou u wel iets willen zeggen. Spreek, lieve Mary." Zij bezint zich nog, daarna heft zij het kopje op en zegthaperend: „Gij moet niet denken, papa, datdat ik, dat ik over Heim- burg's onhandig aanzoek nog bedroefd ben. Vergeef mij wanneer ik heden een weing stil was. Maar wees u daar over niet bezorgd niet in het minste, want ik ben nu weder zoo opgeruimd mogelijk." Doch nu vloeide de tranen ook rijkelijk over haar gelaat en was het gedaan met hare zelfbeheersching. Haar vader sloot haar in zijn armen. Zij legde het kopje tegen zijn schouder. Hij gevoelde het, deze tranenvloed zou het beeld uitwisschen van den laagiiartigen man, om wien hij werd vergoten en dit was gelukkig. Op eenigen afstand van de plek, waar Gemmingen en zijne dochter zich in het gras hadden neergezet, trok een gezelschap voorbij, bestaande uit mannen, vrouwen en kinderen, die zich ongedwongen aan de vreugde overgaven. Tegelijk kwam Axel aanloopen en hield een grooten kever in de hoogte, die hij had gevangen. „En nu, kinderen," zeide Gemmigen, „denk ik, dat wij langzaam verder zullen gaan en in de Maximiliaanstraat een rijtuig zullen nemen. Mama zal wel reeds lang op ons gewacht en met mijnheer Othrner alle oude herinneringen besproken hebben." „Ja, naar mama", riepen Mary en Axel tegelijk uit, en Een goed gekozen slotnummer was „De Stem der Zee", van F. Coenen, dat in zijne schoone woorden zoowel als in zijn gloedvolle, breede en lieflijke compositie een schoon toonstuk is, en met zeer veel aplomb en nuanceering werd weergegeven. „Euterpe" kan tevreden zijn over den uitslag van dit concert, en met haar in de eerste plaats, hare bejaarde maar met jeugdigen ijver en lust bezielde directeur, den heer Jb. Denijs Jz. Eere aan Euterpe's directeur, die als self-made man, met de krachten die Euterpe bezit, zoodanig weet te woekeren, dat hare concerten door de vrienden en minnaars der zangkunst zeer op prijs worden gesteld. De afdeeling Schagen, der Holl. Maatsch. van Landbouw hield Dinsdagmorgen 11. hare vergadering ten huize van den heer A. kader. Tegenwoordig waren 18 leden. Nadat de vergadering door den voorzitter, den heer Jb. Denijs Jz., geopend, en door den secretaris den heer P. Buis Jz., de notulen gelezen waren geworden, werd medegedeeld, dat was ingekomen: a. Een missieve, meldende dat de leerhoeve voor zuivel bereiding te Oudshoorn thans voltooid is, en de cursus aldaar met i Mei (dus heden) zal worden geopend. b. Missieve van Holl. Noorderkwartier in zake het vooruit zicht van weder invoer van Hollandsch vee in Engeland. Werd besloten beide missieves voor kennisgeving aan te nemen. c. Missieve van het Hoofdbestuur ter verkrijging van de medewerking der afdeeling, ten opzichte van het plan om door tusschenkomst van het Hoofdbestuur verzekeringen tegen brand schade te sluiten bij een door het Hoofdbestuur aan te wijzen Maatschappij, door welken maatregel het bestuur een niet on aardig voordeel meende te kunnen behalen. Werd besloten aan het hoofdbestuur te kennen te geven, dat de vergadering van oordeel is, dat zulks niet ligt op den weg der Maatschappij. Hierna werd medegedeeld, dat voor de keuring van stier- kal veren waren aangegeven, 7 exemplaren: 3 van den heer K. BezelmaD, en 1 van elk der heeren: C. Asjes, J. Borst, C. Kooi en W. Kooi. Voor de bekroning waren aangewezen Gemmigen bemerkte wel, dat Mary weder opgeruimd was ge worden. Hij lachte in zich zeiven. Bijna benijdde hij haar de gemak kelijkheid, met welke zij zich over haar jeugdig verdriet ook weder heenzette. En zoo keerde ons drietal weder opgewekt en verfrischt door de heerlijke lentelucht en het pinksterfeest, naar huis terug. Ottilie zat s' avonds te midden van haar huisgezin, waarbij zich ook Francis had gevoegd. Francis gelaat straalde van vreugde. Men zag het hem aan, hij zou den dag niet ten einde laten gaan, zonder nog eenmaal met zijn broeder gesproken te hebben over zijn hoogste belangen. Nauwelijks hadden Mary en Axel zich dan ook vroegtijdig ter ruste begeven, of Francis wendde zich tot Othmer. „Mijnheer," zeide hij, hem hartelijk toesprekende, „vergeef mij, wanneer ik in uwe tegenwoordigheid een zaak aanroer, in welke gij in het beste geval alleen uit beleefdheid eenige belangstelling kunt betoonen. Maar Ottilie fluisterde mij zoo even toe, dat gij met alles op de hoogte waart, wat mij en mijn hartewensch betreft, en dat ik in u een vertrouwenswaard bloedverwant had te zien." Othmer boog zwijgend. „Hoe sprak Gemmingen, terwijl zich een wolk van toorn op zijn voorhoofd vertoonde, „trots mijn uitdrukkelijk verbod wilt gij Ottilie op nieuw lastig vallen met uwe liefdesgeschiedenis; nadat wij mijne vrouw gisterenavond tengevolge van al de ontroeringen zagen bezwijmen #0, laat hem, laat hem,,' riep Ottilie. Zij wisselde een blik met Othmer. Hij zag den gloed der beslistheid in hare oogen en gevoelde, dat het uur gekomen was, waarin zij alles zou wagen. Francis legde zijn hand kalmeerend op den arm zijns broeders. „Tegenover de plichten jegens u staan nog andere plichten, die voor mij niet minder heilig zijn," zeide bij met manne- lijken ernst. „Bedenk, dat ik aan een rein, goed en minnend meisje mijn woord en daarmede mijn eer verpand heb. Hoe gij ook moogt denken over mijne keuze, gij kant toch niet wenschen, dat ik een lafaard worde. Maar laf zou het zijn, Sabine zoolang in onzekerheid te laten omtrent hetgeen, wat zij van mijne familie heeft te verwachten." „Het meisje verwacht bij uw terugkeer in Berlijn eene be slissing, gij behoeft dus nu niet weder Ottilie en "'ij daarmede lastig te vallen," zeide von Gemmingen korzelig- „Uw zorg voor mij maakt u hardvochtig jegens Francis," bracht Ottilie in het midden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1889 | | pagina 1