Alicitti
MïrtÉ- LllllWlM.
liiierfltaclnigfliiizfiDfl Mart
Innderdag, 29 Augustus 1389.
33ste Jaargang. ITo. 2328.
haan,
Uitgever: J. WINKEL.
Bureau: SCILUiKX, taan, 1), 5.
Gemeente Sc ha gen.
Beke n d m a k i n g e n.
armband.
Binnenlandsch Nieuws.
Wordt Vervolgd.
RAIÏT.
Ut blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater-
gavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVEB-
STIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
^TOEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger.
Prijs per jaar f3.Franco per post 3.00.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVEB.TENTIËN van 1 tot 5 regels fO.75; iedere regel meer f 0.15
G-roote letters worden naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
'er Secretarie dezer gemeente zijn inlichtingen te
tomen omtrent een tijdens het Gymnastiekfeest alhier
ivo n d e n
Ter secretarie dezer gemeente zijn inlichtingen te bekomen
utrent een alhier achtergebleven
Scha gen, 28 Augustus 1889.
T'e groote Gyjmiastiek-uitvoering, Zaterdag en Zondag 1.1.
innen onze palen gehouden, die in de laatste weken het onder-
erp vsn de gesprekken van den dag was en allerlei verwaeh-
ngen in het leven riep, heeft hier plaats gehad met een
Dverwacht succes. Eegen hier, regen daar overal regen en
uterdagmorgen hoorde men niets anders dan de neerslachtige
ewering: zijn de groote gymnastiekfeesten, dit jaar gehouden,
allen „verregend/ Schagen treft het al even ongelukkig
b werkelijk, toen Zaterdagmiddag de feestcommissie, gedost in
icieële kleeding, versierd met feestlint, maar gewapend met
ipengeslagen parapluies, twee ann twee heen toog naar het
tation om de Turner-gasten te ontvangen, was er niemand
He in ee,n opgewekte stemming verkeerde.
'Zelfs jj;t dundoek, onze vaderlandsche driekleur, uit bijna
fffi gevet» gestoken, liet moedeloos en water—zwaar hare banen
Roman van I1ERMANN HEIBERG.
26.)
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Maar Schütz, die zelve uit grilligheid had goed gevonden
vertrouweliiken toon aan te slaan, doch volstrekt niet van
ilan was geweest, aan zijne woorden zulk eene gewichtige be
tekenis te geven, wendde zich norsch af, schudde hoogst
ngeduldig het hoofd en zeide«Ach, laten wij toch niet
entimenteel wordenDaartoe zijn wij te oud, mejuffrouw
jrneshne Puls. Ik wenschte, dat wij nu eens voor altijd vrede
loten. Dat is de hoofdzaakPunctum En om nu terug
komen op de aanleiding van de twist. Dus met den laatste
„alzok weggaan Goed Zoeken wij een andere dame, die
gebouwd is. Begrepen, en nogmaals punctum
Lrnestine Puls stond bij deze ruwe hardvochtigheid van
jaren gewezen minnaar het hart stil. Zij had gehoopt, dat
voorval werkelijk weder mildere gevoelens in Max zou op-
e ken, en hij hij behandelde de zaak ongeveer als een ver-
postpakket.
r Moest een andere juffrouw gezocht worden, terwijl het
gelijk personeel voldoende in aantal was en reeds lang
3 V bad op eene verhooging van maandgeld.
"ili ant^ere antwoordde juffrouw Puls, zich met alle
lekt*er nauwernood bedwingende. „Een andere Wij
ne 'v. ju^rouwen om te passen, meer dan noodig. Maar een jong
Bseh, Een jong mensch, opdat ik niet meer voor de brieven
a morgen." Haar gelaat had dezelfde uitdrukking als
et begin van het onderhoud. Zij keek verbazend leelijk.
DatC rieP Schütz met het grootste ongeduld uit.
i S'J toch altijd het laatste woord moet hebben Dus,
3t Us' dos, ik zal het noodige dan zelf moeten be-
m®joffrouw Puls 1 En nu moet ik nog eenige brieven
gorden! Goeden morgen!»
Üze h" "7rnestine was vertrokken, overlegde Schütz, op welke
ija Anna het best onder schot zou kunnen krijgen. Op
öch t?-azi^n z°u Z,J vvel niet blijven. Maar dat was ook beter,
i 0n i nam zich voor, haar den laatsten avond op te wachten
ij Wjje,r a e omstandigheden een verklaring uit te lokken,
ouwen f t aar vra^en' bet werkelijk waar was, dat zij wilde
ies 7;; U,lst deze door mejuffrouw Puls geuite bewering
Ea Vv -'ie aan<
nna ''jï bet had beraamd, zoo geschiedde het ook. Toen
erüet e ei'- 'aatste yan de maand, 's avonds het magazijn
ead(je het Dönhoffjplein wilde oversteken ditmaal
zij hare schreden niet naar de Markgravenstraat naar
neerhangen. Huiverig was het weer, huiverig was de feestelijke
stemming.
Eindelijk kwam het ijzeren stoomros het station binnen;
ongeveer een 200-tal gymnasten stegen uit den trein en werden
door de feestcommissie en talrijke nieuwsgierigen ontvangen.
Van daar toog men naar het Turnlokaal, alwaar de voorzitter
der leestcomrnissie, de heer A. W. v. Kluyve, in hartelijke
woorden de turners welkom heette en hen dank bracht voor
hunne aanwezigheid, de hoop uitsprekende, dat deze eerste
gewestelijke uitvoering mocht beantwoorden aan het doel ver
breiding van de beoefening der gymnastiek in Noord-Holland's
noordelijk deel.
Ook wees Spr. er op dat Schagen zich, zooveel het in zijn
macht lag, had ingespannen om den Turners hun verblijf zoo
aangenaam mogelijk te maken.
Ook de voorz. van Schagen's Gymn. en Scherm—Vereeniging
„Lycurgus", de heer l). Eoggeveen Lz., verwelkomde in warme
bewoordingen zijn Makkers en sprak de wenseh uit, dat door
deze openbare uitvoering de gymnastiek in deze gewesten meer
dere beoefenaars zal mogen tellen.
Hierna toog men naar het feestterrein tot het strijden van
den Briekampbestaande in a. polsstok springen, b. steenstooten
en e. hardloopen. Inderdaad, er behoorde een echte turnersaard
toe, om dezen strijd aan te binden, want het was een dubbele
strijd, vooreerst de onderlinge wedijvering, en ten tweede de
strijd met het hoogst onstuimige weder.
Het was of de natuur door het uitgieten van hare overtollige
waterstroomen den Turners hun Driekamp wilde beletten, doch
ofschoon de natuur het laatste woord behield, de Turners be
vochten de zege en volstreden hun kamp. En het voorbeeld
der turners vond navolging bij het publiek, want ook dat
trotseerde de regenbuien.
De avond van dezen dag werd besloten door een fakkeloptocht,
de Steidels, maar begaf zich dadelijk naar huis kwam hij
haar op zijde en sprak haar aan met een „Goeden avond
Goeden avond, lieve juffrouw Anna
Toevallig om dezen tijd liep Alexander von Arnim langs
de Kruizenstraat, herkende Anna en zag, zonder evenwel door
haar opgemerkt te worden, hoe een vreemdeling driftig sprekende,
naast haar voortging, terwijl zij haar tred, blijkbaar om van
den lastigen indringer bevrijd te worden, steeds meer en meer
versnelde.
In de hoogste mate nieuwsgierig geworden, maar ook door
een goed voornemen geleid, nam Alexander denzelfden terug
weg, liep om ongezien te blijven naar de overzijde der straat
en lette nauwkeurig op hetgeen er gebeurde.
„Gij weet, juffrouw Anna, wat ik voor u gevoel en gij hebt
gezien, hoe bescheiden ik mij heb terug getrokken 1" zeide
Schütz. „Nu, heb ik mij niet op een afstand gehouden Heb
ik niet in mijn brief te kennen gegeven, wat ik gevoel. Kan
men eerbiediger zijn Ben ik dan zoo verschrikkelijk Zeker,
de natuur was niet bijzonder gunstig jegens mij. Ik draag de
sporen harer grilligheid, gelijk een vriend zich eens uitdrukte.
Maar juist gij, mejuffrouw Anna, ziet toch niet op het uiterlijk.
Een meisje als gij, ziet op het karakter
„"Wat wilt gij eigenlijk vroeg Anna Palzok en keek hem
met een blik van trotsche verontwaardiging aan, gelijk Schütz
die vroeger nooit bij haar had gezien, doch die hem des te
meer aanvuurde.
„Nu, nu, ik wil, ik zou
„Gii wilt," viel Anna hem in de rede„dat ik u uwe
ledigeJuren verkorten zal! Eerlijke huwelijksplannen hebt gij
nietMaar ik ben een fatsoenlijk meisje en verwonder mij er
over, hoe gij het wagen kunt, mij altijd weder met uwe
schaamtelooze voorslagen te vervolgen. Neen, neen, ik
verzoek u wel dringend mij ongemoeid te laten. Voor de laatste
maal, of ik roep om hulp
Schütz verbleekte. „Hulp inroepen Dat was dan toch
Alexander zag dat alles, en begreep zeer goed dat Anna
tegen haar wil werd lastig gevallen. Anna versnelde haar tred
nog meer en dit scheen voor Alexander het teeken om tusschen-
beide te komen. Toen Anna en haar vervolger tegenover de
Jeruzalemmerkerk, op den hoek der Lindenstraat waren aan
gekomen, trad hij met een„ik verzoek u, mijnheer, val
deze dame niet verder lastig, of ik zal u hier op de openbare
straat een gedenkteeken op uw gelaat geven, dat u uw leven
lang zal heugen eensklaps op het paar toe en bood Anna
den arm, terwijl hij haar toefluisterde
Ik sloeg alles gade en verzoek u, mijne bescherming aan te
nemen, mejuffrouw Palzok. Student von Arnim! - Gij
herkent mij toch zeker nog wel
En Anna, vervuld van een gevoel van dankbaarheid, deed
gelijk hij verlangde, en beloonde met woordelooze handdrukken
zijne ridderlijkheid.
waaraan 15 vereenigingen deelnamen.
Bij het raadhuis gekomen, werden het Bestuur van het
gewestelijk verbond, de afgevaardigden der vereenigingen, be
nevens de banierdragers, alsmede de feestcommissie, door den
raad onzer gemeente ontvangen en werd in de raadzaal de
eerewijn aangeboden, nadat het raadslid, de heer W. A. Hazeu,
namens den raad in wel gekozen woorden de Turners hartelijk wel
kom had geheeten en hen met deze eerste uitvoering het meeste
succes had toegewenscht.
De heer J. Ingenohl, voorz. van het Gew. Bestuur, betoogde
nu zijn dank aan allen, die hadden medegewerkt om het plan
van uitvoering te dezer gemeente te doen slagen. Hij wees
vooral op de zedelijke waarde, die er in gelegen was, dat de
Eaad der gemeente Schagen, alsmede de notabelen der gemeente
door hunne openlijke medewerking het burgerrecht verleenden
aan de gymnastiek, die in dit deel van Noord-Holland nog
altijd luttel beoefenaars telt. Hij hoopte dat deze uitvoering
de overtuiging mocht schenken van de noodzakelijkheid, dat de
gymnastiek algemeene beoefening verdient en niet alleen in
vereenigingen, maar vooral op de scholen in de opvoeding der
kinderen eene eerste plaats verdient, opdat kloeke, fiere en
krachtig gebouwde mannen en vrouwen mogen worden aange
kweekt, in staat om te strijden voor het heil van het dierbaar
Vaderland.
Hierna zette men den optocht voort, na afloop waarvan eene
feestelijke bijeenkomst plaats had in het turnlokaal, hetwelk
feestelijk was versierd en in het gaslicht een aller aangenaamst
gezicht opleverde.
Hier was het, dat de diploma's werden uitgereikt aan de
overwinnaars bij den driekamp
le diploma aan den heer Plumer van Amslerdara met 251/,
punt. Geen van alle medestrijders, 38 in getal, had het mini-
mun van 15 punten kunnen overschrijden, vandaar dat hij hem
Maar nu speelde Schütz de rol van bespieder, volgde beiden,
en geraakte in hevige woede, toen hij hen het Café op het
Belle-Alliance-plein zag binnentreden.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Door de vervolging van Mendel en door datgene, wat Frida
in het lompenpakhuis had beleefd, was deze zoo kleinmoedig
geworden, dat zij een langen tijd doelloos ronddoolde en tot
geen besluit kon komen, omtrent hetgeen zij zou beginnen.
Ede met het te gelde maken van Verrekijker's papieren te
belasten, scheen haar na de verkregen indrukken toch nog
een gevaarlijk plan. Zij zou er dan zeker geducht bij te kort
komen en in ieder geval met een fooi afgewezen worden. Dat
tenminste wilde zij niet
Dus afwachten, verder afwachten, tot zich een betere gelegen
heid aanbood Vooreerst was het hoofdzaak, waar zij den avond,
den nacht zou doorbrengen. Zij wilde onder alle omstandigheden
beproeven, zich van nu af een vast logies te verschaffen, en
als het niet anders kon, met den schoenmaker en zijne vrouw
uit Eixdorf spreken, of zij ook in het „hemelgewelf kon
wonen. De kamers waren wel is waar ongemeubileerd, doch
misschien wist de vrouw wel raad te schaffen. Daar had zij
dan ook een veilige schuilplaats voor het pakket
Het pakketNu kwam haar weder de katholieke kerk in
de gedachte, en zij begreep dat zij van tijd tot tijd moest
gaan zien, of het er nog was.
Frida sloeg na haar vertrek van de Zanoch's den weg in
naar het Alexanderplein en begaf zich naar den Alexander—
kelder. Bij den ingang stond een klein, bleek kind, dat lucifers
te koop bood en juist door iemand, die het lokaal verliet, op
zijde geduwd werd. Maar, in plaats dat het kind volgens de
gewoonte der voor het bedelen opgeleide schepsels ging schimpen,
sloop het weenend en snikkend voort. Frida keek het kind
nieuwsgierig na, en toen zij zag, hoe het arme wicht ont
moedigd het hoofd liet hangen, overmeesterde haar zulk een
gevoel van medelijden, dat zij, niet lettende op de menschen die
zich voor den ingang van den kelder verdrongen, het kind nasnelde.
„Hier!" zeide zij en drukte de kleine verkoopster een kwartje
in de hand.
„Lucifers of wasjes vroeg het kind met vriendelijke oogen.
„Neen, laat maar blijven en Frida begaf zich weder
naar den kelder.
Hier wachtte haar in zooverre eene verrassing, toen zij eene
jonge naaister, met wie zij reeds sedert jaren bekend was, en
die, evenals zij, vroeger een ijverig bezoekster geweest was van
hetzelfde danslocaal, aan een der tafeltjes zitten en een beafstuk
verteren zag.
Spoedig waren beiden in een levendig gesprek. Frida vroeg,
hoe het hare vriendin, Alma Eusch, in al dien tijd gegaan was.
