ïDiflerfliaclitigfluizenfl Mart
Zondag, 1 September 1889.
33ste Jaargang. Ho. 2329.
Gemeente Schagen
Bekend m n k i n g e n.
armband.
Binnenlandsch Nieuws.
Roman van HERMANN HEIBERG.
Postkantoor S c li a g* e n.
Lijst van brieven, geadresseerd aan onbekenden, ver
zonden in de le helft der maand Augustus 1889.
SCHAGER
AllSfflÊSHÉ
COURANT.
MÉ- Lilifflla
>it blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- Zater-
jiivond. Bij inzending tot 'a middags 12 ure, worden ADVEE-
jfTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
GEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever: J. WINKEL.
JBureau: SCIIAOa^N, Lnan, I>, 5.
Prijs per jaar f3.Franco per post 3.00.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels fO.75; iedere regel meer f 0.15
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlichtingen te
•komen omtrent een tijdens het Gymnastiekfeest, alhier
evon d e n
Verloren op Zaterdag, 24 Augustus jl., bij gelegenheid van
it Gymnastiek feest alhier, een nickelen armband,
laraan een balletje.
Inlichtingen hieromtrent worden verzocht ter secretarie dezer
meente.
Schagen, 31 Augustus 1889.
,Een jongmensch uit het midden van Friesland, die zich aan
Et onderwijs wijdt en binnen betrekkelijk korten tijd acte voor
iderwijzer, voor gymnastiek, voor teekenen en de hoofdacte ver-
ierf, gevoelde grooten lust, om zich ook in het Fransch te
lebameu. Daar hij zeer zuiver en correct viool speelt, is hij
ut zijn vioolkist naar Brussel getrokken, waar hij 's daags zijn
aalstudiën doet en 's avonds, voor zijn onderhoud, in het orkest
an het Eden-theater de viool speelt."
Bovenstaande lazen wij in een der Friesche bladen. Wii,
lagers, kennen dat flink jongmensch, want het is de heer
Imi, die-, alhier eenige jaren is werkzaam geweest aan de
L Schoon^ en eenige maanden geleden onze gemeente verlaten
Zij Ave getrouwe bezoekers waren van de vergaderingen
»Nut" zullen zich ook nog wel herinneren dat hij als
i ons
i violist bij het gezelschap „Euphonia" zich zeer verdienste-
2?.)
ACHTSTE HOOFDSTUK.
De wedergevonden vriendin, Alma Rusch, gaf bereidwillig
"twoord en vertelde, dat zij ook nu nog met de //naaimachine"
®hte, doch praatte voor het overige omtrent hare onbesten-
ige leefwijze met die duidelijkheid, welke alleen eigen is aan
ongelukkige op zich zelve staande schepselen. Haar ge
reten is ingedommeld zelden worden zij nog een enkele maal
°or berouw overvallen, immers de nood heeft haar er toe
ebracht j het is zoo en daarbij leggen deze meisjes zich neer.
'el is
faar zou Alma teruggedeinsd zijn van ontzetting,
renneer het haar bekend was geworden, waardoor eigenlijk
•n ''aar levensonderhoud voorzag. Het woord //diefstal"
ftvult deze klasse van lichtzinnige meisjes met denzelfden
e uw, als de deugdzame menschen. Zij gaan voor eene dief-
uit den weg zulk eene draagt het Kaïnsteeken en be-
tab ,me' kt de hare. Zij achten zich zeiven hooger, in zekere
jj stejC^> wal)t zij lijden dikwerf liever honger, dan dat
^Jrentegen bezat Frida ook nog zekere grondstellingen.
L- Z|U zij eene vriendin bestolen hebben, die haar huis-
1,1 Dad verleend, of van wie zij eenig ander bewijs van
tï .ëheid mocht ondervonden hebben. Aan armen en
Laren lets te ontnemen, kwam haar niet in de gedachte
|e (?en grootsten weerzin en uit vrees voor eene lichame-
h j had zij in het hemelruim" den schoenmaker
Ond r'jnwerker levensmiddelen ontvreemd.
sjlin er ,een sterke en goede hand had dit heen-en-weer
•den h schepsel een bruikbaar lid der maatschappij kunnen
uwheid en onzedelijkheid stuitten haar tegen de borst,
'jf in den grond goed. Zij leed aan danswoede,
(u Tar. d't genot ook maar eenmaal in de week verschafte,
reieerd'! G Z'^ trouw. Daarom was zij ook, al was het ook in
In de6n ZlD' 200 aan t'e oude Zanoch gehecht geweest.
^las8em0ederen der gezoüken menschen van de laagste
!^en Setl treft men dikwijls de tegenstrijdigste karakter-
tid r,aoaan,'. en niet altijd mag men bij hen eene verdorven-
Alia i C, Zijden innemen
i' 2 li te ,U ^ee'de Frida in den loop van het gesprek mede,
Kon avonc^ een bal-masquc in de villa Colonna
de gaan'1" wilde bezoeken en nu spoedig naar huis
vuoin '(,a' .costuum aan te trekken.
1 Zlcnt prikkelde Frida buitengewoon. Voor al wat
lijk heeft gemaakt. Zoo ziet men alweder in hem bewaarheid,
dat de mensch uit eigen kracht veel kan, wanneer hij maar
ernstig wil.
Namen der geadresseerden, plaats van bestemming,
van Oudesluis, T. van Binnend, Amersfoort.
Verzonden geweest naar Amerika:
van Schageibrug, P. Middelbeek, Wijoming.
De Heer Hille Ris Lambers, candidaat te Barneveld,
heelt voor het beroep naar Eenigenburg bedankt.
Nabij de Oudesluis, gemeente Zijpe, is Dinsdag tenge
volge van hooibroei de kapitale boerenplaats van den Heer Adam
de Wit Cz. totaal afgebrand. Met uitzondering van de rijtuigen
en het goud en zilver, is ook de geheele inboedel een prooi
der vlammen geworden.
Onderstaande missieve is verzonden door het Bestuur
der Vereeniging tot onwikkeling van den Landbouw in Hol-
landsch Noorderkwartier.
Het is van algemeene bekendheid, dat door 't inslaan van
den bliksem menigmaal brand veroorzaakt, menig gebouw ver
nietigd wordtalsmede dat men sedert lang getracht beeft zulk
een onheil te voorkomen door 't plaatsen op gebouwen van
zoogenaamde bliksein-afleiders. Was men 't vroeger niet geheel
eens over de waarde, over het beschermend vermogen van zulk
een afleider, sedert de wetenschap zich meer is gaan toe
leggen op het onderzoek naar de verschijnselen in onzen damp
kring en de wetten der electriciteitsinds men meer en meer
de meteorologie of weerkunde is gaan beoefenen, is men ook
fantastisch en buitengewoon was had zij bijzonder smaak en
reeds als kind had zij gretig die boeken verslonden, waarin
schilderingen voorkwamen van rijke en voorname personen.
Zij vroeg Alma, wat wel een maskeradepak aan huur zou
kosten, en toen deze haar een som noemde, die zij kon betalen,
verzocht zij haar, met haar naar de Landsbergerstraat te gaan,
waar zich een cosluumwinkel bevond.
Zoo gezegd, zoo gedaan.
De meisjes betaalden wat zij verteerd hadden en begaven
zich op weg.
In de Landsbergerstraat stegen zij in een oud huis een
smalle, smerige trap op en kwamen op een klein portaal, doch
werden ternauwernood begroet, omdat de bedienden hun handen
meer dan vol hadden. De meisjes gingen door een reeks van
kamers zonder deuren, in welke zich talrijke garderobe-stand
aards bevonden, waaraan dicht naast elkander de bonte mas
kerade-pakken waren opgehangen.
In het eerste vertrek zat bij het venster een man, die ijverig
schreef en ter nauwernood opzag.
Alma nam nu het woord.
z/Deze juffrouw wil een compleet costuum, Baby-costuura
Dat wilt gij toch ook, dans-Frida
Frida knikte met het hoofd.
De man riep luid om een bediende, en spoedig verscheen
een bleeke vrouw met een vriendelijk gelaat en geleidde de
meisjes naar eene der achterste vertrekken, alwaar een sterke,
duffe atmosfeer heerschte. In een oogenblik was Frida de maat
genomen. /Kousen en schoenen hebt gij?"
„Neen!" -
„Nu, die zullen er ook nog wel te vinden zijn. Kom maar
mede, dames."
In eene kleedkamer paste Frida nu het costuum. Het korte
kleed stond goed; ook kreeg zij een wit, met kant bezet schort
en behalve de kousen ook dat, wat verder nog ontbrak.
Schoenen en laarzen echter pasten niet. Die konden niet
geleverd worden.
„Gij moet toch hooge rijglaarzen hebben, Frida! Misschien,
ja, ik geloof dat ik u kan helpen. Anders moeten wij er
koopen. Hebt gij geld?" fluisterde de vriendin. Frida gaf een
bevestigend antwoord. Al moest ook al haar geld besteed
worden, zij wilde zich heden vermaken. Morgen zou zij het
overige wel vinden!
Nadat het pandgeld betaald was, en ook Alma, die bij de
lieden bekend was, er zich bijzonder borg voor stelde, nam
Frida het costuum onder den arm en ging met Alma naar hare
woning, die niet ver af was.
„Gij zijt zeer netjes ingericht!" zeide Frida verbaasd, toen
zij Alma s kamer binnentraden. Aan een kamer met twee
vensters, grensde een klein behagel.jk slaap-cabinet. In de
kamer stond een sofa, die met een gehaakt kleed overtrokken
meer eenparig tot het geloof gekomen, dat een aflrider inderdaad
tegen het gevaar van den bliksem beveiligt. Deze stelling wordt
door wetenschappelijke personen tegenwoordig vrij algemeen
toegegeven, echter op voorwaarde, dat zulk een afleider van
goed metaal vervaardigd en in ieder opzicht goed gemaakt en
goed onderhouden zij.
Dit te onderzoeken is niet ieders werk en, volgens de erva
ringen der natuurkundigen, is de gewone manier waarop men
dit doet geheel onvoldoende.
Het is echter voor ieder, die een afleider heeft, van 't hoogste
belang te weten of deze goed isdit onderzoek op te dragen
aan eeu bevoegd deskundige is dus een gebiedende eisch. Zulk
een deskundige, in 't bezit van de noodige instrumenten, is
echter niet voor een ieder zoo gemakkelijk te verkrijgen en,
mocht dit wel het geval wezen, dan is die hulp mogelijk wat duur.
Om in den kring van Hollands Noorderkwartier voor een
ieder die dit wenscht zulk een onderzoek mogelijk te maken,
werd in de Maartvergadering van dit jaar aan het Bestuur
onzer Yereeniging opgedragen pogingen in het werk te stellen
tot het sluiten eener overeenkomst met een wetenschappelijk
man, die zich bereid zou verklaren dit werk te verrichten.
Het Bestuur was zoo gelukkig in Doctor Maurits Suellen,
Directeur der lsfe afdeeling van het Koninklijk Nederlandsch
Meteorologisch Instituut te Utrecht, dien man te vinden. Dr.
Snellen is bereid nog in dit najaar de afleiders te onderzoeken
van ieder, die zich hiervoor 't Bestuur aanmeldt. De kosten
van dat onderzoek zijn nog niet met juistheid te bepalen, doch
zullen in geen geval meer bedragen dan vijf gulden voor eiken
afleider op een schuur of woonhuis, en zeven gulden vijftig
cents voor eiken afleider op een toren of molen.
Het Bestuur neemt thans de vrijheid u te verzoeken, indien
u één ot meer afleiders onderzocht wenscht te hebben tegen
betaling van den zooeven genoemden prijs, dit véér of uiterlijk
op den Ten September 1889 op te geven aan den Secre-
was; op de tafel lag een portret-album, en in het midden
stond een schaal met goudvischjes. Een kleine hond kefte en
liet zich gehoorzaam in een hoek bij de kachel jagen. De
meubels, de stoelen, de naaimachine glommen van zindelijkheid,
witte gordijnen hingen voor de ramen, en allerlei eigengemaakte
haakwerken en degelijke kleine sieraden voltooiden den indruk
van behagelijkheid.
Alma's costuum lag in het cabinet op het bed, daarnaast
helder wit linnengoed en een hoed. Ook zij wilde als Baby
fungeeren.
Een half uur later hadden de meisjes zich aangekleed.
Voor zij de woning verlieten, vroeg Frida aan Alma, of zij
's nachts bij haar kon slapen. „Ik zal er u voor betalen
voegde zij er onmiddellijk aan toe, als Alma niet terstond
antwoordde. Nu gaf Alma een bevestigend antwoord en zeide
„Zeg, dans-Frida, kunt gij mij ook een paar rijksdaalders
leenen
Frida opende haar geldbeurs en gaf het gevraagde. Het
viel haar niet op, dat Alma, bij wie alles zoo zindelijk en
netjes er uitzag, ter nauwernood enkele stuivers bezat. Dat is
altijd zoo. Deze meisjes hebben nooit geld. Het linnengoed
was ook niet betaald. Bijna haar laatste centen had zij in
pand gegeven in het gaderobe—magazijn. Het toeval moest
verder helpen, en was dat niet het geval, dan ging het op
een borgen.
Eindelijk waren de meisjes zoo ver gereed, dat zij zich op
weg konden begeven. Zij trokken hare mantels aan, huppelden
over de straat, hoorden achter zich de plagerijen van een paar
schoenmakersjongens, die haar nariepen „de witte kattebeenen
niet morsig te laten worden," en riepen weldra een huurkoets
aan. Een half uur later bevonden zij zich in de villa Colonna
en gingen zij arm in arm m de zaal, waar haar de vroolijke
walsmuziek reeds tegenklonk. Ook was de zaal reeds tamelijk
gevuld. Jonge lieden, vooral vreemden, zaten rechts in de loges
of aan kleine tafeltjes en keken naar de dansen der meisjes.
En steeds verschenen er nieuwe maskers, steeds voller werd
de zaal en de kellners kregen het overdruk. Erida bevond
zich in een zeer opgeruimde stemming, luisterde met ingeno
menheid naar de talrijke loftuitingen over haar costuum. zag,
hoe men aan Alma naar haar vroeg, en won voor zich de
harten der andere meisjes door het bereidwillig betalen van
bier, gebak en beafstuk. Ditmaal mocht bij uitzondering den
geheelen nacht door gedanst worden, terwijl op andere avonden
reeds om 12 uur alles moest zijn afgeloopen. Tegen een uur
kwamen op eens verscheiden jongelieden in de danszaal en
namen plaats aan de tafeltjes bij het buffet. Frida, die juist
met Alma een polka danste, voelde zich eensklaps aan haar
rok trekken.
Toen zij haastig omkeek, zag zij Mendel aan een tafeltje
zitten, die haar vertrouwelijk toeknikte en een grimas maakte.
