Zondag, 3 November 1389.
Alici
33ste Jaargang. No. 2347.
SÉ- Lifcil
floiiflerfltaclitiidüizenfl lirrfc
Uitgever: J. WINKEL.
Bureau: SCHA GERT, Baan, li, 4.
Gemeente Scha gen.
Vermist
Mi n n en la n dsch Nieuws.
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater
dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVEE-
TëNTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
3.00.
Prijs per jaar f3.Franco per post
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTI2DN van 1 tot 5 regels f0.75; iedere regel meer f 0.15
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Beken dmakinge n.
POLITIE.
in den nacht van 30 op 31 October j.1. aan don Loetordjk,
eene g-eel bonte geit,
met eene donkere streep over den rug, ecnsneedjein het rechter
oor, en een riemptje met een dubbel touwtje om den hals.
Inlichtingen hieromtrent worden verzocht ter Secretarie dezer
BE VOL H S MT ii.
Onderstaande personen worden in hun belang aangemaand,
zich zoo spoedig mogelijk ter Secretarie dezer gemeente te ver
voegen, ten einde opgave voor de Bevolking-registers te doen
Guurtje Admiraal.
Marijtje Bergen.
Pieter Bleeker.
Cornelis Broks.
Antje Latenstein.
Jan Slikker.
Cornelis Ament.
Johannes Jacs. Bruining
Karei Jobs. Engeringh.
Karei Leeflang.
NATIONALE MILITIE.
De Burgemeester van Schagen, daartoe de noodige aanschrij
ving ontvangen hebbende, brengt ter algemeene kennis te dat tot
werkeljken dienst worden opgeroepen, de onderstaande verlofgan
gers der lichtingen 1886 en 1887 te weten:
Arie Jongejan. behoorende tot hetlo Regiment Infanterie.
Aldert Nottelroan. (garnizoenHelder,) tegen 25 November a.s.
Cornelis Bleek. alsvoren tegen 9 December a.s.
"Welke verlofgangers op genoemde datums bij hun korps present
Roman van HERMANN HEIBERG.
45.)
VIJFTIENDE HOOFDSTUK.
Intusscbeu waren Böhm met Verrekijker en Berghcim ,het eens
geworden over de hypotheek.
Böhm had er op gestaan om deze zaak af te handelen ten
kantore van zijn raadsman, den notaris Dr. Gleim, maar Verre
kijker, die begreep dat de zaak dan wel verhinderd zou worden,
wist Böhm zooveel voor te rekenen van hooge percenten, die dan
zouden moeten worden betaald en waarvan de notaris hot grootste
gedeelte in zijn laadje borg, waar tegenover stond de uiterst
goedkoope wijze van transporteeren, zooals Verrekijker dat voor
belde, dat natuurlijk de onnooze klant in do val liop en zijn
lieve geld toevertrouwde aan het tweetal geraffineerde oplichters.
Böhm had evenwel over dit zaakje met zijn notaris gesproken,
en deze, niets kwaads vermoedende, onderzocht de zaak en als
Böhm nu niet op den bepaalden tijd bij den notaris verscheen,
Bad deze hem een briefje geschreven, hetwelk Böhm ontving
°p den morgen, na den dag op welken do valsche hypotheek was
afgesloten.
bi dien brief waarschuwde do notaris hem met nadruk voor
Verrekijker en raadde Böhm aan volstrekt niets te doen, voor zij
elkander gesproken hadden en hij Böhm mondeling alles in do
Puntjes had uitgelegd. Ook omtrent hot gobouw, hetwelk het
onderpand der hypotheek uitmaakte, wist de notaris niet veel
goeds medo te deelen.
Daar zat nn onze vriend Böhm on verwenschte zich zeiven om
hjn eigen onnoozelbeid. Hij had alles zoo goed geregeld. Hij kon
zijn vier percent als een vorst leven en ter wille van een
Paar duizend gulden stelde hij nu zulk een aanzienlijk bedrag
'n de
waagschaalbovendien had hij zich zeiven leelijk te kijk
gezet tegenover zijn notaris, den man, die met de meeste nauw
gezetheid zijne belangen had behartigd. Maar misschien was er
a°g uitkomst 1
Als het huis tien percent intrest afwii rp, dan kon hij in het
einde toch het huis nog overnemen. Hij had toch niets te doon
redde dan tegelijk zijn gold. Doch Böhm gevoelde zelf dat
eze troost niet veel waard was en sedert dezen dag onderging
et karakter van Böhm een groote veranderinghij word men-
60 ®Qechuw en werd uiterst zuinig in zjne uitgaven, daarin het
luivalent zoekende voor het aanstaand geldelijk verlies.
P ecn Zondagmorgen, tegen den middag, raapte hij al zijn
eed bijeen en begaf hij zich op weg om het huis in de Bar-
n»mstraat III
eens van naderbj op te nemen.
0 b'as een groot steenen gebouw met zjvleugels en een
P eenige verdiepingen waren geen gordjnen voor de glazen,
dn 8 aatz!)de evenwol zag men zelfs prachtigo gordijnen voor
ue vensters.
teeo6' ^öbouw binnengaande zag lij ook den naam „Mol"
nover dit naambordje eene waarop stond „Ernestine Puls."
gch0^fflB' hü van plan was ook de tweede verdieping in oogen-
kleoa Wj'° nemen, werd de deur geopend en trad een deftig ge-
°Jeh da«na naar buiten.
haa 'r^ wa' ontstelde ik daar" riep zij uit, toen zj,
r unft Böhm niet ziende, togen hem annliop. Daar de dame
hof.
aan
en
zullen moeten zijn vóór des namiddags 4 ure.
2e dat de oproeping in werkelijken dienst van de overige ver
lofgangers van de regimenten der le en der 2e Divisie Infante
rie, dit jaar achterwege zal blijven, doch dat die verlofgangers,
voor de oefeningen met het geweer Model 71/88 vermoedeljk in
in do eerste maanden van 1890 voor een tjdvak van 13 dagen
onder de wapenen zullen worden geroepen.
Schagen, 29 October 1889.
De Burgemeester voornoemd,
C. H. BEELS.
De Directeur van het Postkantoor, brengt
ter algemeene kennis, dat, ingevolge Minis-
triëele aanschrijving, voortaan het kantoor
des Z O N D A GS zal geopend zijn
van 8 tot I© iiur 'ss morgens.
De bezoekers der Rijks- Pos/spaarbank, worden in hei
bijzonder hierop gewezen.
Schagen, 27 October 1889.
De Directeur,
RE Y LI G E R S.
Schagen, 2 November 1889.
Het adres in zake de onderwijswet, hetwelk in onze
gemeente ter onderteekening circuleeerl, bevat reeds ruim
120 handteekeningeu, allen uit de kom der gemeente.
er niet onaardig uitzag, preveldo Böhm eene verontschuldiging en
boog zich zeer deftig.
„Wien zoekt gij?" vroeg mejuffrouw Puls, die nu op Zondag
geen haast had, en riebtto een onderzoekenden, maar niet on-
vriendeljken blik op den sierlijk gekleeden blonden heer.
„Ik neem het huis eens in oogenschouw! Ik heb er belang bj,
ik denk het te koopen! Woont gj hier, mejuffrouw! Kunt
gj mij er iets meer van zeggen?"
„Niet veel bjzonders!" antwoordde mejuffrouw Puls kortaf. „Een
ongelukshuis. Ik wilde wel, dat ik er nooit ingetrokken was. Ik
ga ook weder verhuizen. Iedereen verlaat het zoo spoedig mogelijk".
Daar de damo zich nu verwjderen wilde en mijnheer Böhm's
nieuwsgierigheid nog lang niet was bevredigd, zeide hj:
„Veroorlooft u mj, dat ik u een eind vergezel, mejuffrouw?
Wat gij mj zegt, wekt ten zeerste mijne belangstelling. Misschien
gaan wij wel denzelfden weg. Ik woon in de Kruisstraat."
Mejuffrouw Ernestino Puls, die volstrekt niet verlegen was
tegen heeren, en hot allerminst tegenover iemand als Böhm,
kinkte hem zeer vriendelijk toe en wandelde mot onzen vroe-
geren makelaar in thee en hollandsche kaas en tegenwoordigen
rentenier, naar het Alexanderplein.
Onderweg liet mejuffrouw Puls haar tongetje den vrijen loop.
Het huis had allerlei gebreken, was slecht onderhouden, de
waterloiding was defect, do gasleiding was afgesneden, de schoor-
steenen trokken niet, enz. onz. En dan het volk in huis! Moiden
zonder eerlijken arbeid, sjouwerlui, boarenvangors en dérgel ijken!
Het was niet om op te noemen."
Böhm werd zoo ongeveer door een duizeling overvallen. Wat
was bj toch een groote ezel geweest.
Le besliste houding zijner geleidster viel in zjn smaak. Uit
hare woorden bleek dat zij zeer practiseh was in denken en doen.
Zoo gaf zij ook als haar gevoelen te kennen dat er van het huis
nog wel iets goeds gemaakt kon worden, wanneer het maar in
goeden handen kwam. Dan moest er eerst dat en dat gobeuren
on er moesten nette huurders met veeljarige contracten komen.
En van de benedenverdieping was genoeg te verhuren aan een
slager, een bakker en een kruidenier, aan welke lieden in deze
buurt bepaald behoefte bestond.
Böhm was nieuwsgierig om te weten, wie toch die dame met
do fonkelende oogen, de goed gebouwde gestalte en de mooie
rjglaarsjes was en vroeg haar dit dan ook bot weg.
„Ik ben directrice in een groote zaak," verklaardde mejuffrouw
Puls, „Zondags heb ik den dag voor mj en kijk dan eens rond
of ik ook den rechte kan vinden. Verledon jaar woonde ik ergens
anders. Deze woning was zoo verlokkelijk geadverteerd.
Maar het is geen huis voor een dame Wanneer ik slechts
den onder-huisbaas zie Mol een walgeljko kerel kan
toorchef bj een advokaat-notaris alhier!
„Bij wien
ICTnis geloof ik heet hij. Ik weet het niet maar in
ieder" geval, hij is een echte schork. En geen achtbaar meisje
laat hn met rust, en wie zjne onbeschaamdheden terug wijst,
dio vervolgt hj onophoudelijk en plaagt hij en belastert hij. Ik
zou u tenminste radon maar niet in zjne handen te vervallen
wanneer gj hot huiswilt gj het huis werkelijk koopen
Misschien is de oude kast wel goedkoop te krijgen denk ik.
Böhm zuchtte Oude kastNeen, dan waagdo hij er liever de
eeheele hypotheek aan.
lk zou wel eens één der woningen van binnen willen zien,
begon hij. „Maar - gj begrijpt - zonder voorkennis van den
Onze plaatsgenoot, de heer T. J. Gielen, onderwijzer aan
de R. O. Parochiale school alhier, herdacht heden, Zaterdag
2 November, den dag waarop hij 25 jaar geleden zijn loopbaan
als actief onderwijzer aanving. In 1864 werd de geachte jubi
laris benoemd tot onderwijzer aan de R. C. School Delfschvaart
te Rotterdam, en is sedert 1 April 1872 als zoodanig werk
zaam aan de R. C. Par. School alhier.
Van tal van vrienden, oud-leerlingen, leerlingen en kennissen
ontving de jubilaris blijken van deelneming in dit zijn jubileum.
Men schrijft ons uit de Wieringerwaard
In de Vrijdag 1 November gehoudeu vergadering der Vrij
zinnige Kiesvereeniging te Wieringerwaard is besloten
ten eerste, zich van de Liberale Centrale Kiesvereeniging te
Alkmaar af te scheiden, ten tweede, een woord van dank te
richten aau onzen afgevaardigde Mr. W. v. d. Kaaij, voor zijn
houding tegenover de onderwijswet, en ten derde, een adres bij
de leden ter teekening aan te bieden, inhoudende het verzoek
aan de Eerste Ka mer, de onderwijswet te verwerpen.
Bij het onweder dat Vrijdagavond omstreeks half tien
woedde, is de bliksem geslagen in de boerenplaats van den heer
G. Kater, in den Belckmeerweg onder de gemeente Zijpe, waar
door zij in een oogwenk in liehter laaie stond.
Hoeveel de gemeenteraad van Akersloot besloten had in
de plaats van eenen geneesheer eene vroedvrouw aan te stelleu,
is op het duidelijk gebleken verlangen van de ingezetenen
om een eigen geneesheer, besloten eene oproeping daarvoor te
plaatsen.
eigenaar en den onderhuisbaas."
„O, wanneer gj mj de eer wilt aandoen! "Wel is waar, ben ik
alleen 's avonds thuis."
„Wanneer
„Boden, morgen, goljk gj wilt. Ik leef zeer eenvoudig, ga
nooit uit ben steeds op mijn kamer. Ik houd van rust en
warmte 1"
Intussehen waren zij op het Dönhoffplein aangekomen en me
juffrouw Puls bleet staan.
„Dus heden avond?" vroeg Böhm, „mag ik u een visite maken
Ik ben Böhm, rentenier Böhm."
„Het zal mj hoogst aangenaam zijn! En wanneer gj bj mij
wilt soupeeron, kom dan tegen half Degen."
„Zoer vriendelijk van uIk neem uw aanbod in dank aan.
Uw dienaar 1"
Mejuffrouw Puls groette hem met een zekere vertrouwel jkheid.
Zj wist reeds welk een indruk zij op deze wandelende geld
kast had gemaakt. Nu, zülk een echtgenoot, dat was de moeite
nog eens
Böhm richtte zjne schreden naar de Hagelsbergerstraat, alwaar
Anna's moedor, zijne oude vriendin woonde.
Vrouw Palzok had een kamer met een keukentje betrokken bij
eon eenloopond ambtenaar. Zij leefde van de gaven dor goede
vrienden en van hetgeen Anna haar van haar weekgeld afstond.
Werken b.r.rdaar was zij bang voor en toen haar
dochter haar verweet, dat z j haar t jd met niets doen doorbracht
en niet trachtte er iets bij te verdienen met wasschen en strijken,
maakte zj oen vreeselijk misbaar en verweet Anna allerlei leoljke
dingen en maakto lage toespelingen op haar betrokking bj de
dames Steidel en op hare genegenheid voor den student von Arnim.
Anna die eenmaal wist op welk een laag zedelijk standpunt
haar moeder stond, liet haar in zulke oogeublikken uitrazen en
verwijderde zich dan meestal.
Toen Böhm nu aan de deur van vrouw Palzok aanklopte en
daar binnen hoorde spreken, wilde hj weder heengaan, maar eens
klaps werd de deur geopend on stak de weduwe haar hoofd
nieuwsgierig naar buiten.
„Ah, gj, mijnheer Böhm!" riep zjj uit. „Kom binnen, kom
binnen. Ik dacht dat het het loopmeisje was. Neen, neen
gij stoort ons volstrekt niotIntegendeelMijnheer Schütz, van
de firma Schütz, Zelleneck Co. Mijnheer de rentenier Böhm.
Stil, Achmed Stil beest
Schütz nam den aangekomene goed op. Dat was dus mijnheer
Böhm, Anna's minnaarVrouw Palzok had zooeven nog met al
haar gewone overdr jvingszucht mijnheer Schütz op de hoogte der
zaak gebracht. Hj was echter alleen gekomen om te weten waar
Anna nu in betrekking was.
„Ik zeide juist, mjnheer Böhm," begon vrouw Palzok, „dat
Anna baar eigen weg gaat en naar niemand luistert. Gj,
mijnheer Böhm kunt het bevestigen, hot meisje volgt haar eigen
hoofd.
Böhm, hoe onnoozel ook, deed nu alsof h j de oude vrouw niet
begreep. Kwam Schütz om Anna's hand vragen, of wat wilde dat
heer eigenl jk
„Ik weet niet, mejuffrouw Palzok, waarover gj het hebt. Wat
verlangt mijnheer Schütz te weten?"
„Mij dreef alleen de belangstelling voor mejuffrouw Anna,
hierheenzeide nu Schütz. „Ik wilde alleen weten, waar zj
gebleven is en of zj het goed heelt? Want gaat ons andeis
