Zondag, 24 Augustus 1890.
34ste Jaargang. Uo. 2431.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHAGEN, Laan, D, 4.
fiinnenlandsch Nieuws,
Schagen, 23 Aug. 1890.
eersten prijs.
Roman van RICHARD VOSZ.
HORDT VERVOLGD-
SCHAGER
1
COURANT.
MïÈflïÉ- Loünv
Dit blad verschijnt tweemaal per week: Woensdag- Zater
dagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVEB-
TENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prys per jaar f 3.Franco per post 3.00.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIÉN van 1 tot 5 regels fO.25; iedere regel meer f O.O
G-roote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Rijkstelegraaf-Kantoorll!
Neringdoenden en personen van zaken in onze
gemeente, die nog wenschen door hunne hand-
teekening mede het adres te ondersteunen, opdat
door onzen raad pogingen in het werk zullen
worden gesteld bij de Regeering aan te dringen
tot het alhier vestigen van een Rijkstelegraaf-
kanfoor in den koin der gemeente, worden tot
den 1 Sept. a. s. hiertoe nog in de gelegenheid
gesteld in 't Noordhollar.dsch Koffiehuis, alwaar
het adres ter teekening gereed ligt.
Verdere aanbeveling in deze is zeker over
bodig, daar men van de behoefte sinds jaren
is doordrongen, en onze weekbladen dit reeds
meer dan eens uiteen hebben gezet.
De hengst Cesar N. P. St. No 31, van
den heer P. Cz. Boekei, is op de Landbouw
tentoonstelling te Woerden bekroond met den
De Raad der gemeeDte Anna Paulowna,
heeft in zijne vergadering van Dinsdag afwijzend
beschikt op een verzoek van ingezetenen tot
iuvoering eener kermis.
X Dinsdag jl. heeft men met de School
kinderen van Callantsoog, 86 in getal in
19 rijtuigen een rijtoer gemaakt naar Alkmaar.
Eene voor dat doel gevormde Commissie was
liet gelukt daarvoor de noodige gelden bijeeu
'te krijgen, terwijl ook het Gemeentebestuur
idaartoe een zekere som bad afgestaan.
I
t-
7.
ZESDE HOOFDSTUK.
Op Zondag werd het testament van don ouden
•heer geopend. De notaris, een oud vriend des
huizes, kwam des namiddags uit de stad, met
{hetzelfde ernstige en plechtige gelaat als op den
»dag der begrafenis. Juliana zag er slecht uit, en
^Ottokar gaf zich te vergeefs moeite, kalm te
'schijnen. In Juliane's kamer namen de echtge-
'nooten plaats onder het portret van den ouden
hoerde notaris plaatste zich vlak tegenover
hen. Voor hij het zegel verbrak, sprak hij over
,het streng zedelijk karakter van den afgestorvene
r en hoe deze er steeds op bedacht geweest was,
het geluk zijner dochter en van haar huisgezin
tot over het graf te verzekerenhij wees op de
heiligheid eener laatste wilsbeschikking, vermaande
e achtergeblevenen, de besluiten van den over-
eoene, welke deze tot bestwil der zijnen genomen
e?r0 te houden, en waarschuwde voor
oneenigheid en ontevredenheid. Daarop las de
®r.'.8 het testament voor.
Juliane was universeel erfgename. Haar man
b v,'b 8eenei,'ei-wijze over hot vermogen te
eschikkenhaar man bezat geenerlei rechten.
Aan Juliane was het beheer van het landgoed
°Pgedragen.
Gevoelde sij zich voor deze zware taak Diet
l6 end, dan mocht niet aan Ottokar het be
geer worden overgedragen, doch moest Elzenhof
"•oor een bepaalde som verpacht worden aan
Martin ingeval deze weigerde, dan aan een
"eren pachter; stierf Juliane voor de meer-
Wjorigheid der kinderen, zoo was hun vermogen
a8tgezot. De vader zou ook dan slechts een
epaalde, doch zeer bescheiden jaarrente genieten.
Juliane en haar man moesten op Elzenhof
ü'en wonen gevoelde Ottokar zucht tot werk-
aamheid, dan moest aan hom het beheer van
c't woud worden opgedragen, dat zoo uitgestrekt
®s> dat hij een groot personeel noodig had.
oor het overige mocht de graaf volgens zijne
'gingen leven. In een aanhangsel was zeer
oedvoerig uiteengezet, door welke omstandig-
oude heer na zwaren strijd er toe was
M™60' zu"te bepalingen te maken.
381 voor nog de notaris mot het voorlezon
Yroeg in den morgen wapperde reeds uit
alle wouingen de Nederlandsche driekleur en
waren de kinderen, alle van vlaggetjes voorzien
op het bepaalde uur iu 'net schoolgebouw pre
sent. (Van te laat komen was geen sprake!)
Omstreeks half 8 ving de tocht aan, over
Schoorl en Bergen naar Alkmaar, alwaar een
bezoek werd gebracht aan deu speeltuin, waar
men zich eenige oogenblikkeu bij uitstek ver
maakte. Omstreeks 3 uur ging men weder van
daar over Heer Hugowaard, Zijdewind en Schageu
naar Callantsoog, waar men omstreeks 8 uur
weder aankwam.
Te Schoorl, Heer Hugowaard en Schagen, waar
een poos halt werd gehouden, werden de kleinen
evenals ook te Alkmaar, onthaald op melk,
krentebrood, koek en andere versnaperingen.
Hoogst voldaan keerde ieder weder naar huis
terug en gewis zal deze dag nog lang, zoowel
bij de kinderen als bij de ouders, eene aange
name herinnering achterlaten.
Aan den te Oudcarspel gehouden
kolfwedstrijd ten huize van G. Slotenmaker,
werd door 20 personen deelgenomen. De prijs
werd behaald door A. Kist, de le premie door
P. Geus en de 2e premie door P. Kraakman,
allen wonende te Zuid-Scharwoude, terwijl voor
het prijsbiljarten prijs en premie werden behaald
door N. Pronk, en de 2e premie door A. Bak,
beiden te Oudcarspel.
Door de Commissie voor liet orgauiseeren
van schoolfeesten te Oudcarspel werd Don
derdag 21 dezer voor de kinderen der lagere
klasse, plus minus 130 iD getal, aldaar een plaat
selijk feest bereid en wel op het schoolterrein.
van dit gedeelte van het testament begonnen was,
stond Ottokar op en verliet met nauwelijks onder
drukten toorn de kamer, er niet op lettende, dat
zijne vrouw met angstige sten» zijn naam riep.
Juliane was van haar stoel opgesprongen en
stond voor den notaris, naar woorden zoekende.
Hare lippen trilden, en hare oogen bezaten eene
uitdrukking, als zag zij haren vader voor de
tweede maal sterven. Don notaris strak aanziende,
zeide zij met doffe stem
„Hebt gij mijn vader geraden, dit testament te
makon
„Het testament bevat den wil van uw vader."
„Dat is onmogelijk! Het kan niet zijn wil ge
weest zijn, mijn geluk te verwoesten."
„Het karakter van uwen man noodzaakte uw
vader tot deza laatste wilsbeschikking. Het viel
hem zwaar genoeg."
Juliane haalde diep adem, en zij gevoelde daar
bij lichameljjken pijn.
„Wanneer het karakter van mijn man hem
dermate onwaardig toescheen, dan had hij mij
niet aan zulk een man mogen uithuwelijken."
„Gij vergeet, beste Juliane, dat uw vader alles
gedaan heelt, wat in zijn macht stond, om u
verre van den graaf te houden, en dat gij door
uwe jaren lange stijfhoofdigheid eindelijk uw vader
zijn toestemming hebt afgedwongen. Niet uw
vader is voor dit huwelijk aansprakelijk te stellen,
doch gij alleen. Gjj moot dan ook nu de gevolgen
van uwe handelwijze dragen."
Juliane antwoordde met hovende stem:
„Mijne handelwijze, gelijk gij die voorstelt,
ontsproot daaruit, dat ik mijn man lief had
wanneer het dat is, wat ik heb te verantwoor-
den
„Gij waart toch geen kind meer.
„Mijn vader kende ook mijn karakter! r,eP
Juliane uit. „Hjj moest dus weten, toen hij op
uw raad en met uwe hulp dit testament opstelde,
wat hij daardoor mijn hart aandeed. Eo hij had
mij toch ook lief 1"
„Juist omdat hjj u lief had," begon de notaris;
maar Juliane liet hem niet uitspreken.
„Hij had mij moeten vertrouwen."
„Dat hij dit deed, heeft bij door zijn testa
ment bewezen. Hij geloofde u krachtig genoeg
te zijn, om zijn laatsten wil ten uitvoer te leggen."
„Dus mjjn vader kon werkelijk gelooven, dat
ik dit testament
De stem weigerde haar den dienst. Zij keek
den notaris wild aan. Deze trachtte nogmaals de
Door haar was eene draaimolen van Bregman
afgehuurd, waarin de kinderen veel genot had
den; verder werden zij bezig gehouden met
houtjes rapen, ring gooien, koekslaan, etc. en
getrakteerd op verschillende versnaperingen,
zoodat de jeugd opgeruimd en te moede di s
avonds ten l1/3 ure huiswaarts keerde met de
woorden op de lippen: dat de Commissie meerma
len op zoodanige wijze met hen feest moge vieren.
Van Tessel schrijft menDeTessel-
sche jaarmarkt is van zeer oude dagtee-
kening; zij bestaat sedert 1383 en werd
gehouden 3 dagen vóór en 3 dagen na St. Jan.
Langzamerhand werd ook de St. Jansdag in de
marktdagen begrepen, totdat men eindelijk
besloot de jaarmaikt te doen aanvangen op den
eersten Maandag na St. Jan. Zoo is het nu
nogmaar de jaarmarkt neemt af, sedert het
geloof aan kwakzalverij, waarzeggerij, enz. daar
zoo goed als geheel verdween. Ja, wij hebben
het zelfs gezien, hoe een brutale kwakzalver
met zachten drang uit het dorp werd verdreven,
waar hij meende een goeden slag te zullen
slaan. Onze hedeudaagsche jaarmarkt heeft thans
weinig meer te beteekenen.
Te Zaandijk verloor iemand een p o r t e-
monnaie met f 50.uit een venster op
straat. Niettegenstaande de vinder door een der
buren was gezien en door den verliezer om
teruggave was aangesproken, gelukte het eerst
aan de politie om het verlorene op een zolder terug
te vinden, verborgen in een oude kiomp.
Het mooiste van de zaak was echter, dat de
persoon, die de portemonnaie gevonden had,
later in persoon aan de deur van deu verliezer
toedracht haar duidelijk te maken.
„Uw vader zaliger heeft het dikwijls met mjj
besproken, hoe hij het beste "uw toekomst zou
kunnen verzekeren. Daarom ook hield hij u en
uwen man op Elzenhof. Want de militaire loopbaan
van den graaf had niets te beteekenen en zou
alleen een zeer hoogen schuldenlast opgeleverd
hebben. Gij leefdet hier onafhankelijk, zoo goed
als zelfstandig. Uw vader leerde uw man kennen:
zeer veel hoffelijkheid, zeer veel lichtzinnigheid.
Met het meeste geduld trachtte uw vader hem
belang te doen stellen in hut beheer van het
landgoedmaar alle pogingen mislukten. Het
ernstige landbouwbedrijf had voor uw man geen
andere vaarde dan een soort sport. Op dit stand
punt stond de graaf voor jaren, en daarop staat
hij beden nog. Uw vader kon er niet too besluiten,
de vruchten van geheel zijn zorgvol leven op
het spel te zetten. Dat tenminste moest gij kunnen
begrijpen," eindigde de oude heer driftig en
verwijtend.
„En al begrijp ik dat, dan begrijp ik toch nog
niet, hoe mijn liefhebbende, voor mjjn geluk
zorgende vader zich het leven zijner dochter voor
stelde, zooals dat zou moeten zijn, wanneer zijn
laatste wil wordt nageleefd. De vrouw erfgenaam,
meesteres, de man zonder rechten, zonder plichten,
nietsdoende, een nul. Kon mijo rechtvaardige
vador zich zulk een huwelijk denken, kon hij mij
tot zulk een ellendig huwelijk willen verdoemen
Een leven, gelijk hij wenscht, dat wij het zouden
leiden, zou niet alloen geheel ons levensgeluk
verwoesten, bet zou ook mijn man maken tot
datgene, wat hij in de oogen vau mijn vader is
geweest een verachtelijk, waardeloos mensch.
Mijn vador heeft met dit testament een onrecht
vaardigheid begaan. En hij kende zijn dochter
zoo weinig, dat hij kon gelooven, dat zij zjlk
een onrecht zou dulden? Want liet ik het begaan,
met welke gevoelens zou dau mijn man moeten
terugdenken aan den doode, met welke gevoelens
zou ik voortloven aan de zijde van mijn man,
wetende, dat wat voor mij het dierbaarste aan
denken is, zulks dit niet zijn kan voor den vader
mijner kinderen ja zeker, het nimmer zijn kan
Zij was doi dsbleek, hare oogen gloeiden in
koorstachtig vuur.
„Wat gebeurt er, als ik den laatsten wil van
mijn vader niet eerbiedig, wanneer ik het testa
ment niet naleef?"
„Gij zjjt universeel erfgename, meesteres van
het landgoed en van uwe beslissingen.
zich aanmeldde met de vraag »of er voor den
eerlijken vinder niet een kleinigheid overschoot
In het afgeloopen jaar werd te llpeudam
een man aangehouden, die een koe had
gestolen. Hij wist echter te ontsnappen. Alle
pogingen werden door de politie in het werk
gesteld, om den dief weder op hel spoor te
komen. Woensdag is het haar gelukt, hem te
ontdekken en in verzekerde bewaring te stellen.
Betreffende het geval met de dienstbode
te Haarlem, die op eene advertentie schreef,
waarin een R. K. kindermeisje te
Parijs werd gevraagd, kan het U. I). na
der het volgende inededeelen:
De dienstbode, eene knappe twintigjarige,
kreeg toevallig een stuk van het blad iu han
den, waarin zij de bewuste advertentie las. Zij
reflecteerde daarop met, zooals verlangd werd,
bijvoeging van portret en ontving hierop een
brief, in het Nederïandscli gesteld, met de
vraag, waar informatiën omtrent haar waren te
nemen en bij welken geestelijke zij geleerd had.
Daaraan werd door haar voldaau, en ze kreeg
toen tot bescheid dat de informatiën over haar
ingewonnen bij den pastoor Thunnissen, het
door haar opgegeven adres, bevredigend waren,
en zij maar moest komen. De brief bevatte
f25 voor de kosten van de reis. Later ontving
zij nog een brief met f 10, /opdat" naar men
haar schreef, »zij eerste klasse kon reizen, wat
bij hare onbekendheid met het IVansch, wen-
schelijker was."
Daar de zaak haar verdacht voorkwam, begaf
zij zich naar deu heer T.en deze zeide haar,
dat er bij hein volstrekt geeue informatiën wa-
„Dos kan ik mijno rechten overdragen op mijn
man
„Dat kunt gij, want aan de mogelijkheid daar
van hebben uw vader noch ik, zijn raadsman,
gedacht. Wij hebben daarmede een grooten mis
slag begaan."
Juliane herhaalde:
„Wat kan ik doen
„Gij kunt van het goed afstand doen ten be
hoeve van uw man."
„Ik moet het. Mijn vador verlangde iets boven-
menschelijks van mij ik heb niet de kracht zoo
te leven. Want wat zou er worden van de samen
leving met mijn man, wanneer ik deed, wat mijn
vader van mij eisebt Ik mag het niet ik"
zij begon hevig te beven en haar blikken
werden strak „ik mag het niet, zells dan
niet, wanneer ik mijn vader recht zou moeten
laten wedervaren, wanneer ik mijn man niet meer
vertrouwde of het ongeluk met eigen oogen aan
schouwde. Ik zou het moeton dragen, ik moet
sterk zijn en bet gevaar voorkomenmaar door
zulke voorzorgsmaatregelen te trachten het te
verhoeden nimmer 1 Maar over dit eene
ben ik niet in het onzekeredat het mijn plicht
is, en de mensch zijn plicht moet vervullen, welke
ook de gevolgen er van mogen zijn."
De notaris herhaalde
„Welke ook de gevolgen er van mogen zijn."
„Wanneer kan ik de zaak in orde brengen?"
„Elk oogenblik."
„Ik zal morgen in de stad komen."
„Gelijk gij wilt."
„Mijn God!" riep Juliane nu handenwringend
en verslagen uit, „het gaat er toch vreeselijk
naar toe op uwe aardeEerst gisteren is
het graf gedolven, en heden reeds twist en
tweedracht. En waarom Om het reeht van
bezit, om have en goed, om dijn en mijn. Nau
welijks is het graf gesloten of er worden aan
klachten en zware verwijten tegen den doode
uitgebracht. En van wie? Yau diegene, die hij
zoo teeder liet had, voor wie hij zooveel zorg
had, en aan wie hij de vruchten van zijn arbeid
naliet. Vergeef mij, vader, vergeef mij Maar
ik kan niet anders, ik mag niet anders
Yol vertwijfeling verliet Juliane de kamer, om
haar man op to zoeken. Zij wilde Ottokar smee-
ken, hareu vader te vergeven; zij wilde hem
zeggeo, wat zij besloten had: hij zou de heer
zijn, hij eenig en alleen.