Airttit-
ia!
Be Arme Diclter.
Donderdag 30 Juli 1891.
35ste Jaargang. ITo. 2537.
Gemeente Schagen.
B e k e n «1 m a k i u g' e n.
Vasthouden van Eenden.
Binnenlandsch Nieuws,
Schagen, 29 Juli 1891.
MAAIT.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- Zater-
d ag avond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVER-
TENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN èén dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHAGEW, Laan, H, 4.
Prijs per jaar f3.Franco per post 8.60.
Afzonderlijke nummers 6 Cents.
ADVERTENTIËN vin 1 tot 5 regels fO.25; ieders regel
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend
meer 6ste
Burgemeester en Wethouders van Schagen;
Gezien art. 76 van het politiereglement dezer
gemeente;
Brengen bij deze ter algemeene kennis, dat,
vanaf beden tot en met 20 October a. s., de
EENDEN binnen deze gemeente opgesloten
of gehokt moeten worden.
Nalatigheid is bij het politiereglement strafbaar
gesteld met eene boete van ten hoogste f 10.
Scliagen, den 24en Juli 1891.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
W. A. HAZEU, Weth.
de Secretaris,
DENIJS.
Het Concert, hetwelk onze Harmonie-
kapel, 11. Zondagavond in den tuin van het
hotel van den heer C. Broersma gaf, werd door
het prachtigste zomerweder begunstigd, door een
talrijk publiek bijgewoond, en mag goed geslaagd
heeten. Van de ten gehoore gebrachte nummers
voldeden ons het beste „Grande Fantaisie de
1'Opera La Dame Blanche'' v. Boieldieu, „Feest—
Ouverture" van Canivez en „Auf Flügelen
Roman van AUGUST NIEMANN.
JVersie deel.
30. TIENDE HOOFDSTUK.
Nadat Eva voor hare liefde had gestreden
tegen hare tant9 en daarmede ook haar geweten
had gerust gesteld, nam zij in onverpoosden
reeks deel aan de genoegens, welke Berlijn aan
bood. Zij gevoelde zich zoo kalm, dat zij in
het aangename leven ten volle behagen schiep.
En tot dit aangename leven behoorde graaf von
Brenkenheim beslist als de hoofdpersoon. Hjj
bracht eerst het leven mede. Hij had altijd
nieuwe plannen en ideën voor nilstapjes, hjj wist,
waar de avonden het best waren door te brengen,
hetzij in schouwburg of concert, liefdadigheids-
bazar of tentoonstelling. Hij nam tante Spracker
en Gabriele door zijne persoonlijke belangrijkheid
voor zich in. Oom Spracker was niet in tel, als
graaf Brenkenheim wenkte, en gaarne verdroegen
de dames alle huiselijke onaangenaamheden en
boetpredikatiën met vooruitzicht cp het genot,
hetwelk haar wachtte. Het was te heerlijk, met
een officier van de garde der corps do Linden
langs te slenteren en het eerbiedig uitwijken tan
het publiek, de verwonderde en jaloerscbe blik
ken harer vriendinnen gade te slaan. Het was
te heerlijk, in het theatre zulk een elegant cava
lier te hebben en van alle zijden met lorgnetten
en tooneelkjjkers begluurd te worden. Want het
stond vast, dat de dames door haar cavalier zeer
de aandacht trokken. Dat bleek duidelijk als Jde
graat in burgerkleeding was, want hij verscheen
niet altijd in uniform. Bij vele gelegenheden
paste bet hem niet, de uniform te dragen, en dan
trok men ook veel minder de aandacht van het
publiek. Hij was onuitputtelijk in beleefdheden,
rozen en viooltjes werden in overvloed binnen
Spracker's woning gebracht, niettegenstaande het
winterjaargetijde, en biljetten voor alle mogelijke
uitvoeringen werden door bem aangeboden. Pots
dam scheen wel onmiddellijk naast de König-
straat te leggen en de gestrenge dienst zelf scheen
wel ter wille van Eva verzacht te worden.
Zoo verstreek de eeae week na de ander, de
tweede maand sloot zich aan bij de eerste, en
het Kerstfeest naderde. De graaf bleet steeds
dezellde, altijd welwillend en opgeruimd en vol
geest, en zijne complimentjes waren Eva tot
zulk een gewoonte geworden, dat zij er niet
£en9 meer op lette. Waar een besliste verklaring
der Nacht" v. Faust.
Dit Concert was het eerste, hetwelk gegeven
werd in de nieuwe muziektent, naar aan
leiding van welk feit, de voorzitter der
Harmoniekapel, de heer W. A. Hazeu, de ge
schiedenis der „Harmoniekapel" in het kort
naging, sedert den tijd waarop zij haar eerste
tent verkreeg.
De bouwmeester van deze fraaie, zeer solied
en hoogst doelmatig gebouwde muziektent is
onze plaatsgenoot, de heer J. Roggeveen W.Dz.,
wien voor dit werk als bouwkundige allen lof
toekomt.
Wij zijn overtuigd dat allen zich verheugen
in dezen voorspoed onzer Harmoniekapel en
wenschen haar toe dat de Godin der Kunst
haar blijve vergunnen het Exelcior te betrachten.
De hoogste prijs uit de Haarleinsche
Paardenloterij, Landauer met 2 paarden) is
ten deel gevallen aan mej. V. Konijn alhier*
Uit N. Niedorp wordt ons gemeld van
28 Juli: Eene noodlottige gebeurtenis maakte
eergister avond plotseling een einde aan het
leven van den landbouwer C. S. Kz. Hij had
aan eenige vlasplukkers nachtverblijf aangewe-
in zijn schuur op eenen hooiberg, gelijk veelal
aan zulke tijdelijke, elders wonende arbeiders
wordt aangeboden. Door de duisternis misleid,
heelt hij toen waarschijnlijk misgestapt, en is van
de hoogte gevallen en vermoedelijk op het hoofd
terechtgekomen, zoodat hij op de plaats dood
bleef.
had hjj sedert den avond, op welke hij tegenover
tante Spracker zich zoo openhartig had uitgelaten,
nog niet weder gedaan, en Eva was daardoor
gerust gesteld. Zij hield eene geregelde brief
wisseling met Edgar, en hare brieven waren vol
teederheid. Zij begon met verlangen aan Neustadt
terug te denken, en meermalen had zij reeds van
de terugreis gesproken, zonder dat tante en nicht
daarvan iets wilden hooren.
Het schijnt bijna alsof mama order heeft ge
geven, dat ik alleen onder een bepaalde voor
waarde terug mag keeren," zeide Eva aeht dagen
voor Kersttijd.
„V.lt u de tijd bij ons te lang," vroeg tante
Spracker.
,0, ik bevind mij hier uitstekend Maar laDger
dan Kersttijd wil ik toch niet van huig weg
blijven, hoe onaangenaam het ook voor mij is,
dat zij thuis volstrekt geeD behoefte sehijnen te
gevoelen, mij weder thuis te zien."
„Blijf dan kalm hier. Do graaf zou ook on
troostbaar zijn, wanneer gij vertrekt. Hij schijnt
voor het kerstfeest nog eene bizondere verrassing
bewaard te hebben."
„Ja, de graaf! Dat geeft mij juist aanleiding
om aan de afreis te dmken. Ik ken hem nu uit
wendig. Wanneer hij den mond opent, weet ik
reods, wat hij zeggen zal."
„Ik vind het niet goed, dat gij zoo spreekt
over een heer, die zich om u zoo velo moeite
geeft," zeide tante Spracker.
„Dat kan wel, maar hij verveelt mij. Ik ken
zijne paarden, ik ken zijn stal, ofschoon ik ze
nooit gezien heb, ik ken al zijne gedachten. Hij
is zoo oppervlakkig mogelijk.
„Oppervlakkig vroeg tante Spracker ernstig
en verwijtend. „Ik kan u zeggen, dat hij in staat
is zeer diepe genegenheid te koesteren. Ik heb
hem gadegeslagen, oplettend gadegeslagen, als
hij u aanzag, en het breekt mij het hart, als ik
u zoo hoor spreken en mij voorstel, dat gij ter
wille van zeker iemand zulk een geschenk als
de reine, diepe liefde van zulk een man eer weg
werpt."
Heimelijk dacht tante Spracker daarbij, dat zij
Eva's plan van vertrekken kon gebruiken als
een middel om den graaf tot spoediger beslissing
te dringen. Het duurde baar te lang, zoodat zij
zelve somtijds twijfel koesterde. Maar blijkbaar
lag de schuld daarvan bij Eva's ontoeschieteljjk-
heid. Deze was zoo koel en sloeg elke poging
van den graaf, om warmer gevoel te doen ont
staan, af niet zulk een sarcastisch lachje, dat
tante Spracker zich er meer dan eens over ergerde.
Het baatte niets, nog langer te wachten, de zaak
kwam niet verder, beter was het, eene beslissing
Wekere S., van Wormerveer terugkomen
de, is te Zaandijk in d wegsloot geraakt en
verdronken, vermoedelijk tengevolge van mis
bruik van sterke drank.
Ter gelegenheid van de jaardag van H. M.
koninginregentes (2 Augustus) zal te Hoorn de
uitreiking der prijzen plaats hebben,
in den 2en nationalen schietwedstrijd behaald.
De afgevaardigden der korpsen zullen met
muziek worden opgewacht en des namiddags zal
er een kameraadschappelijke maaltijd worden
gehouden.
Een heer in de Gerard Donstraat te Am
sterdam werd op het oogenblik, dat hij bezig
was met het brengen van stukken in zijn brand
kast, door zijn broeder geroepen. Daardoor
vergat hij de deur te sluiten. Eenigen tijd
later herhinnerde hij zich zijn fout en ondekte tot
zijn ontsteltenis, dat een portefeuille met
f 14.000 verdwenen was. De politie werd
terstond gewaarschuwd en stelde een onderzoek in.
Zij had dadelijk vermoeden op een dienst
bode, bij wie na onderzoek, diep onder haar
kleederen, twee bankbiljetten elk van f 1000
te voorschijn kwamen. Het overige werd in
den tuin onder een dakpan verborgen? terug
gevonden.
De oneerlijke dienstbode werd onmidelijk in
hechtenis genomen.
In De Tijd wordt uit Amsterdam bericht;
Onze straatjeugd. Zondag-avond te half
uit te lokken.
De graaf werd nadenkend, toen mevrouw
Spracker hom mededeelde, dat Eva met Kersttijd
zou afreizen. „Dat is de bekende kneep," dacht
hij. „Wanneer een man zich moet verklaren, dan
wordt hem medegedeeld, dat het voorwerp zijner
genegenheid gaat vertrekken." Maar hij voud
het zelf ook, dat het goed was, er nu een einde
aan te maken. Hij had haar lang genoeg nage
gaan, en behoefde zich niet te verwijten in over
ijling gehandeld te hebben. De ,oude' zou wel
woedend worden, maar dat doet er niet toe
Hij kon geen partij doen die hem beter aan
stond.
Wanneer Eva gravin Brenkenstein werd zoo
was er geene dame in zjjne kringen die zich
wat opvoeding en houding betrof, met haar zou
kunnen meten. Zij behai deldc hem steeds met een
zekere ongenaakbaarheid, maar dat versterkte
hem nochthans in zijne goede meening omtreut
haar.
„Zij heeft zoo precies de rechte houding" dacht
bij „zij gedraagt zich als eene vorstin."
„Mevrouw is wel zeer vricudljjk mij dit mede
te deden zeide hij. Ik wilde mejuflrouw uwe
nicht nog iets afzonderljjk zeggen eer zij ver
trekt en zoo gij mij dia gelegenheid verschaft
zal ik u zeer dankbaar zjju."
„Gij bebt daar gelegenheid genoeg voor," zeide
mevrouw Spracker. „Doch zoo gjj morgen na
middag om 4 uur komt, zal ik het zoo iuriebten
dat gij Eva alleen kunt spreken."
„Ik ben toch waai lijk nieuwsgierig hoe dat
afloopen zal," zeide zij later op einstigc toon
tot Gabrielle. „De graaf zal zich verklaren."
Mevrouw Spracker voelde zich niet erg op
haar gemak. Eva was zoo uitermate zelfstandig.
Dikwijls reeds had zjj bedacht, hoe jammtr het
toch was, dat do graaf aan Gabriele niet de
minste aandacht schonk. Meermalen, wanneer
Eva zich zoo terugstootend tegen hem gedroeg,
was bij haar de gedachte opgekomen, dat het
misschien mogelijk zou zijn het dien kant uit
te sturen, dat de graaf zijn blik vestigde op een
punt, waar ziju aanzoek nut het gewenschte ge
volg zou bekroond worden. Maar de graaf had
alleen oogen voor Eva, al was hij in den loop
der dagen ook vertrouwelijker tegen Gabriele
geworden, Maar die vertrouwelijkheid droeg te
zeer bet karakter der vriendschap, dan dat daar
aan was te verbinden de hoop op eene gunstige
wending. Het was merkwaardigGabriele was
zulk eeue lieve verschijning, en de millioenen van
papa Spracker op deo achtergrond gaven toch
zulk een prachtig relief. Maar helaas, zij was
niet zoo belangwekkend als Eva, bet ontbrak
tien trokken twee opgeschoten jongens op
Rechtboomsloot vóór perseel no. 17 eene ijzeren
pijp uit den grond, vulden die met buskruit,
plaatsen er eene brandende lont bij en verwij
derden zich toen. Na een oogenblik ontplofte
de pijp met een hevigen knal: eenige stukken
vlogen door de ruiten van het huis, verbrijzel
den zelfs eene roede en verwondden iemaud, die
vóór het raam zat, hevig in het aangezicht.
De jongens zetten het op een loopen en zijn
tot nog toe niet bekend. De politie doet on
derzoek.
Een bewoner van de Blankestraat te
Amsterdam begaf zich eergisteren met zijn zoon
naar de Oranjesluizen aldaar, waar de jongen
een bad nam, terwijl de vader op den kant
bij de kleeren van den zwemmende stond te
wachten.
De jongen begaf zich te ver van den kant
en kon niet meer terugzweramenhij verdronk
voor de oogen van den vader, die geen hulp
kon verleenen daar hij niet zwemmen kon.
Geheel verslagen keerde de man, met de kleeren
van zijn verdronken zoon onder den arm, huis
waarts om daar zijn vrouw het droevige geval
mee te deelen.
Honderden menscheu stonden in de
Prinsenstraat te Amsterdam naar de goot van
een huis te kijken. Daarin had zich een
glazeuwasscher goedmoedig te slapen'gelegd. De
man scheen in heerlijke droomen verzonken te
zijn en vermoedde niet, dat een kleine beweging
aan een zeker iets. „Zjj heeft te veel van haar
vader," dacht roevrouw Spracker zuchtende.
„Wat denkt gjj? zou Eva ja zeggen vroeg
zij baar dochter.
Gabriele schudde het hoold.
„Ik gelooi het niet," zeide zij met voorge
wende onverschilligheid. Inwendig was zij, niet
tegenstaande zij veel van Eva hield, toch jaloerch
en wangunstig op deze. Wat men van baar
eischte, was toch eigenlijk te veel. Zjj zou het
bedaard aanzien, niet alleen, dat de graat Eva
het hof maakte, maar ook nog dat Eva zulk een
man met de meest mogelijke koele voornaamheid
behandelde. De graaf was voor baar de begeer
lijkste aller mannen Zjj zou over gelukkig ge
weest zijn, wanneer zjj in Eva's plaats had ge
weest. En Eva legde baar de kwelling op, bet
rustig aan te zien, hoe zij den graaf aan het
lijntje bad en in het geheim aan Edgar minnen-
brieven schreef.
„Gelooft gij het niet vroeg mevrouw
Spracker.
„Het is zonderling met de lietde," antwoordde
Gabriele. Waar zjj is, daar is zjj, en waar zij
niet is, daar is zij ook niet."
„Maar het meisje moet toch bedenken," zeide
mevrouw Spracker, „dat, wat zij doet, tocb zeer
afkeurenswaardig is."
„Beste mama, wjj zien het toch in alle romans
en in alle stukken op het tooneel; de lielde is
blind en houdt met Diets rekening."
„Gjj bedoelt daarmede, dat zij nog altjjd zweert
bjj dien man uit Neustadt
„Ik meen bet niet, ik weet het. Zij schrijft
hem tweemaal in de week, en hij schrijft even
dikwjjls."
„Wat?" riep mevrouw Spracker toornig nit.
Gjj weet dat en zegt mij dat eerst nu
Wat had het geholpen, al had ik het u vroe
ger gezegd Ware bet haar verboden geworden,
dan zou zjj wel een anderen weg gevonden heb
ben. Tegenwerking dient slechts, de liefde nog
meer aan te wakkeren.
„Het is mij onbegrjjpeljjk. Wat vindt zij dan
toch aan dien mensch Ik herinner tuij zijn
persoon zeer goed, maar ik kon nu niet ontdekken
dat hjj bizonder mooi was, en wat zijn maat
schappelijke positie betreft, God betere het!"
Gabriele lachte mismoedig. Zjj wist zeer goed,
dat het haar niets zou baten, al gaf Eva den
graaf een blauwtje. Hjj zou dan eenvoudig ge
schrapt zijn van het lijstje der taielvrienden, hjj
zou dau de familie Spracker niet meer be
zoeken.
WORDT TERTOLbD-
