1 Ni [Hl-, Donderdag 18 Mei 1893. 37ste Jaargang Uo. 2728. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: 8CHAOKW, Laan, D, 4. Binnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. Mmtfiilifi- k Lanilaöw Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 ct Groote letters worden naar piaatsruimte berekend. De INHOUO van No. 21. Tan ons Geïllustreerd Zondagsblad, is als volgt: Zwanen-Idylle, een gedicht, met illustra tie Een rechterlijke dwaling III. De verijdelde diefstal ot Hoe men zonder het te willen, zijn buurman helpt, met 8 il lustraties Sardinische Vuurruiters, met il lustratie. Het einde eener samenzwe ring onder Lodedewijk XVIII in Frank rijk, «ret illustratie. Ware gulheid, il lustratie. Oranje, blanje, bleu. De doo- peling bij onze veel vermogende foorou ders, met illustratie Puzzle. Een tevreden vader, met illustratie De groot ste bedrieger. Oplossing van prijsraad sels XLII en XLIII.Voor de Huishou ding. Vleiend, met illustratie Anec- doten. Het terugroepen van acteurs. Alweer nieuws. De bekroonde Anecto- teproeve No- 10. Een stevige wande laar. Brilledragers onder de dieren. Een droge of natte Zomer. De win ners der prijsraadsels XXXIII en XXXIV. Schooljougens logica, met illustratie Nieuw prijsraadsel XLVIII.Schaakru briek. Mededeelingen. Vr ij dag den 12 dezer ver gaderde de afdeeling WINKEL van Volks onderwijs. In deze vergadering werd de beschrijvingsbrief behandeld voor de alge- meene vergadering der verereeniging, die den 23 sten Mei te Amsterdam zal gehou den worden voor leden van het Hoofdbe stuur. Werd besloten te stemmen op de hee- ren: Mr. H. Goeman Borgetius te 's Graven- venhage, Jhr. Mr. L. Alichiels van Kesse- nich te Roermond en A. van Wamel Am sterdam. Tot afgevaardigden werden benoemd de heeren P. Fries en R. Rttelman. De school van Handenar- beid vsnwege de afd. WINKEL van Volksonderwijs opgericht, daartce krachtig gesteund door het gemeente- en kerkbestuur, zal den 8:d Juni worden geopend (in een iokaal van den heer K. Vries. De lessen Novelle van M. BRÉE. 3. I. En Sella? O het was vreeseljjk voor haar, dat zij haar Rudolt door zijne studie steeds zeldzamer en dan nog telkens voor eenigo oogenblikken bij zicb bad. Deze troost te haar echter met het doel, hetwelk zij daardoor steeds naderbij kwamen. En de neerslachtigheid, welke na zijn troost nog over bleef, wist Max spoedig door scherts en kout te verjigen. Op zekeren dag kwam bij op een prachtig idéé hij wilde namen- lijk Sella sehilderen voor Rudolf natuur lijk levensgroot en in een bekoorlijk cos- tuum. Voorloopig wilden zij bet voor Rudolf geboim houden, om hem na het examen met baar portret eene groota verrassing te berei den. Moeder stemdo biermede in en Sella dan ste als een kind van genoegen in de kamer rond. Natuurlijk moest zjj bij Max op het ate lier komenwant afgezien van ruimte en licht, zou men hier in hnis de zaak voor Rudolf toch niet geheim kunnen houden, daar hij hen elk oogenblik zou kunnen overval len. De zittingen gaven Sella weder overvloe dig gelegenheid om te lachen. Het was toch wel komisch, wat Max aan baar hoofd toch voor merkwaardige dingeu wist te vinden: boe zij het hoofd droeg, de bouw van haar voorhoofd, de loop harer wenkbrauwen en zoo voorts. Wel vond zjj het vervelend, zoo onbewegeljjk in dazellde houding te moeteo zitten; want bjj het minste trekken der oog leden sproDg Max telkens op en plaatste haar hoofd weer in de juiste positie, waar mede hjj altijd zoo lang werk had en waar bij bij baar dan met zulk een eigenaardigen blik kon aanzien dat zjj hem in zijn gezicht moest uitlachen. Natuurlijk vorderde onder die omstandigheden bet portret zeer langzaam, en nu kwam er nog bij, dat haar moeder weder een aanval kreeg van haar oude gewrichtsziekte, zoodat er van een vol tooiing van bet portret niet voel scheen te zullen kunnen komen. Acb, hoe had Sella zich er in verhengd Rudolf als belooning voor zijn vlijt, haar portret te schei ken. Zij had ook reeds ten, aanzienlijk bedrag brspaard vtor een prach tige lijst, en nu zou hare en ook faudolta visugde onvtrboeda verstooid worden. Die ain e Rudolf zelfs niets zou hij er voor zullen gegeven worden door de hcereu: J. Bakker en II. van Reerikhuiien des Zater- degsnsmiddags van 2 4 ure. Toegelaten worden jongens en meisjes boven acht jaar tegen betaling van 10 cents per les. Ma terialen en werktuigen worden gratis ver strekt en de vervaardigde voorwerpen blij ven het eigendom der leerlingen. De Fancy-fair den 7e en 8en Mei gehouden, ten voordeele vau het con cours van fanfare- en harmoniegezelschap pen, dat den 2e en 3e Juli te WINKEL zal plaats hebben, is door ruim 500 per sonen bezocht en uitstekend geslaagd. Bij alles wat de feestcommissie tot heden heeft gedaan, is zij krachtig door de burgerij zoo van hier als van de omliggende gemeenten gesteund. Bij de op gister gehouden besteding door Dijkgraaf en Heemraden van den ANNA PAULOWNA POLDER, voor werken aan den Watermolen No. 6 aldaar, zijn ingekomen: vijf iuschrijvingbiljetten, te weten Mul te Heer Rugowaard ad f 1075. G. L. Winder te Helder ad t 941. P. Wallin te Anna Paulowna f1067. P. Kuiper r f 350. Bk. Jonker» f 799. Aan den laagsten inschrijver is gegund. Te Tricht iseenkindvan den heer R. M. Wzn. van ruim ander half jaar, in een emmer met kokende stijf sel gevallen. Het kreeg zulke hevige brand wonder., dat het aan de gevolgen is over leden. De Betuwebelooft ditjaar een buitengewonen kersenoogst te zullen leveren. De vruchten hebben zich prachtig gezet en leden niet het minst van de nacht vorsten. Ook wat andere vruchtsoorlen, appels, pereD, pruimen, enz. betreft, zijn de vooruitzichten uitstekend. Tot de eere-wedstrijd v.oor Nederlandsche tooneelknnde, uitgeschreven door de sociëteit „Momus" te Maastricht, bij gelegenheid van de aanstaande viering van haar 55jarig jubileum, ziju de volgen- krijgen, dat hij zich nu nauwelijks den tijd gunde, te eten en te slapen en hij met koorts- aebtigen vlijt arbeidde voor haar voor haar alleen. En zij zou hem daarvoor geenerlei vergoeding kunnen bieden? Jammer, ach, hoe jammer," riep ook Max zuchtend nit. Wat zou bet een heerlijk portret zijn geworden.Het zou bepaald door de jury voor do kunsttentoonstelling aangenomen worden, en heel de wereld zou er voor hebben blijven staan en gevraagd hebben: „Wie is dat schoone meisje?" En na de beoordeeling zouden zij dan zonder hem er iets van te zeggen bij de schilderij ge bracht hebben. O, het zou allea zoo heer lijk geweest zijn. floe schitterden Sella's oogen bij een der gelijke voorstelling van hetgeen had kunnen zijn en nit de volheid van haar gemoed vroeg zij dan ook: „Hoe hier te helpen?" Daar boog Max zich tot haar oor en duisterde haar toe: „Vertrouw mij en kom alleen op mijn atelier." Sella schudde het hoofd. „Dat zou moeder wel nooit toestaan." „Zij mag er ook niets van weten." „Neen, dat gaat niet." „Waarom niet? Wat voor kwaad steekt er dan in Niets meer dan wanneer gij bij voorbeeld voor kerstmis e-m handwerkje in het geheim maakt. Zou zij dan de waarheid zoggen, wanneer zij inkoopen hiervoor giDg doen en haar moeder haar dan vroeg, waar of zij geweest was „Dat is zoo maar „Geen maar Sella kom." Sotla schudde lachend bet boold. Op zekeren dag, toen zjj inkoopen deed voor de huishouding, entmoette zij Max. „Ziet gij, 8ella, nu zou bet gaan. Gij gaat toch eiken dag boodschappen doen. Nu Dog een straat verder en gij zjjt bij mjj. Alle dagen een kwartiertje is toch beter dan niets." Sella begon na te denke i eigenlijk steekt er toch ook niets kwaads in verleden jaar was zjj toch ook alleen bjj den photo- graaf, om haar moeder op baar verjaardag met haar portret te verrassen, en moeder j bad er toen niets van gezegd en die pho- tograaf was nog wel een vreemde, terwjjl Max toch een goed vriend was. Zjj kon het toch ook wel eens probeeren. En zjj ging mede, Rudolf merkte er niets van en moeder dacht dat haar dochter op de markt was. En wanneer Sella's afwezigheid eens bizonder latg duurde, wist zij altjjd een geloofwaardige reden daarvoor op te geven. De winter liep ten emde, mfiar met het portret had het nog wat voeten in deu grond; het vorderde niet het was een echt Penolopc-werk, hetwelk Max verrichtte. de vereenigingen en maatschapijen toe gelaten: Nederlandsche: „J. J. Gremer," Haar lem; „Jan van Bcers," Utrecht; „Nieuw- land," Den Haag; „Tollens," Amsterdam; „Vereenigd," Amsterdam; Vreugdendal/' Breda. Belgische: „De bijzonen," Mechtlen; „Hoop en Liefde," Antwerpen; „Jan van Beers'kring," Antwerpen; „Tony's Vrien den," Lier; „Vlamingen Vooruit," Brus sel. De wedstrijd, waarvoor gouden eerepen- niugen en voornamer, geldprijzen zijn uit geloofd, lil aanvangen den 15den October a.s. Te ARNHEM zag een dienstbode hij het binnenkomen vau een ksmer, dat er rook opsteeg van de tafel. Het bleek haar, dat een bolvormige karaf met water, die op tafel stond en waarop de zon scheen, als brandglas had gewerkt. I* het mahoniehouten tafelbad was reeds een flink gaatje gesmeuld. Omdat liet mogelijk is, dat op slaap kamers, waar men soms in uren lang niet komt, karaffen zoo ziin geplaatst, dat de zou er op schijut, en er allicht gemakke lijk ontvlambare voorwerpen in de nabij heid zijn, is een waarschuwing niet over bodig. Een verschrikkelijk on geluk trof Donderdag het 7-jarig zoontje van de wed. A. de G., te AMEIDE. Het kind had van een jongen een nog bran dend stukje sigaar gekregen en stak dat in een zijner vestzakjes; zijn kleederen vatten vlam en door den invloed van sterken wind stond het knaapje bin nen enkele oogenblikken iu lichte laaie. Aan onmiddellijke pogingen tot redding, ook toen het ongelukkige kind in huis gebracht was ontbrak het niet, maar te vergeefs; binnen enkele uren was het on der vreeselijk lijden bezweken. Te Waalre bij Eindhoven had een droevig ongeluk plaats. Een stier, die op den slal werd losgemaakt, viel eens klaps zijne meesteres aan, eene vrouw van Sella's moeder was w«der hersteld, doch mocht in het koude jaargetijde haar kamer niet verlaten; overigens was alles in buis bij het oude, alleen viel het op dat Sella niet meer zooveel lachte, dikwijls in gepeins verzonk en wol een kwartier achtereen voor den spiegel kon staan, om te zien, wat er dan toch aan haar voor bijzonders was, waarover Max zooveel ophef maakte. En toen op zekeren dag Rudolf binnentrad en haar opgewonden mededeelde dat de volgende week bet examen werd gehouden, toen was het Sella, als deed deze tijding haar schrik ken. Maar waarom Zij wist het niet. Vjfde beeld. Acht dagen later. Rudolf in het deftig zwart gek'eed stormt bij moeder Heim binnen: „Met onderscheiding!" riep hij uit, met onders Hot woord bleef hem in de keel steken want moeder Heim zat doodsbleek in haar ziekenstoel, en barstte, toen zij Rudolf zag, in hevig snikken los en drukte zijn hoofd krampachtig tegen haar borst. „Om Godswil! Wat is er gebeurd! Waar is Sella?" Zwijgend wees moeder Heim op een brief, welke voor baar op den grond lag en aan hare bevende handen ontvallen was. RuJolf nam den brief op en las steeds meer en meer verbleekende daarna bleef hj roerloos staan en staarde op de oude vrouw als begreep hj het gebeurde □iet. En nog eenmaal las hij den brief „Lieve moeder 1 Vergeeft gij beiden mij, gjj en Rudolf maar het is voorbjj ik ben voor u verloren. Zoek mjj niet ver geet my en woest zoo gelukkig als ik het ben. Uwe ongelukkige Gesella." Daar steeg een vermoeden der waarheid bij Rudolf op bjj wierp zich voor de oude vrouw op de knieën en verborg zyn gelaat in haar schoot. Zij zaten langen tijd bij elkaar, en deden moeite te begrjjpen, wat er eigenlijk gebeurd was. Vergeefs. Hoe zooden zij ook de oor zaak kunnen vermoeden. Eindeljjk stond Rudolf op eo zeide„Ik ga naar Max by zal raad schaffen helpen." Hj ging. De oudo vrouw wierp bem een zeer moede- loozen blik na en fluisterde „Arme Rudolf" In de vreeselijke ontsteltenis had Rudolf vergeten zioh te verkleeden en stormde hij nu de straat op. De menscheD keken hem lachend na en schudden bet hoofd. Ze ken de ook niet hot leed, hetwelk hem ongevoe lig voor de koude der natuur, doof voor hun gelach en blind voor hunne spottende blik ken m takte. Steeds meer versuelde hj zjn tred nu stormde by de trap op en rukte aan de deur: „Max Max!" Een kreet weerklonk binnen. „Om hemelswil! Sella's stem! Opent 0- 60 jaren, die op den grond geworpen en door het woeste dier levensgevaarlijk ge kwetst werd. De ongelukkige werd de on der buik geheel opengereten. Ruim 50 gezinnen te Haar lemmermeer en omstreken vertrekken naar Amerika. DeVereenigingjNeerlands Weldadigheid» zal in 't begin van Sep tember te Utrecht, waarschijnlijk in de za len van Tivoli, eene tentoonstelling hou den, van 1. Schilderijen, teekeningen en beschil derde voorwerpen. 2. Kunstnaaldwerk. 3. Kunstbloemen en voorwerpen daarmee versierd. 4. Alles wat er nog verder op het ge bied van kunst en vrouwelijke handwerken bestaat. Aan deze tentoonstelling zal een wed strijd verbonden worden, waarbij diploma's eu verschillende medailles zullen worden uitgereikt. Alleen inzendingen van Nederland sche vrouwen worden aangenomen. Na afloop vau het geheel zal er eene lo terij plaats hebben, waarvan de opbrengst even als het batig saldo der tentoonstelling ten voordeele zal komen van het fonds der oudstrijders. Iedereen wordt dan ook vriendelijk ver zocht iets voor deze loterij af te staan. Moge de tentoonstelling naar wensch slagen en de Nederlandsche dames door fraaie inzendingen onze nationale eer op houden. Professor Buys. Uit Leiden kwam maandag het bericht, dat de hoogleeraar Buys, die reeds sedert ge- ruimen tijd ernstig ziek was, was overleden. Deze tijding, zegt de Telegraaf, ofschoon na de berichteu der laatste dageu niet on verwacht, is daarom niet minder treffend, vooral voor zijn talrijke leerlingen der Leidsche hoogeschool. De helderheid en degelijkheid van zijne colleges over staats recht en volkenrecht maakten op eiken student eeu diepen indruk, maar nog meer pen!. Men liep in de kamer gejaagd heen en weder, evenals meuscheu, die hun tegen woordigheid van geest verloren hadden maar de deur bleef gesloten. Het bloed steeg Rudolf naar het hoofd. Hij ronde met alle kracht tegen de deur het oude hout kraakte de deur vloog open. Hoestend en hijgend stond Rudolf op den drempel en zijn blik doorvloog bet atelier. Daar vergrootten zich zijne oogen, O! Wat zagen zjj daar I In een hoek zat Sella neergehurkt. Zy had haar bovenkleed afgelegd en om haar lijf was op grieksche wijze een kleed ge legd, armen eu schouders en een groot deel van het bovenlijf vrij latende. Max stond j voor zijn schildersezel, palet en penseelen waren aan ziju baud ontvallen, zijn gelaat was vaal bleek, zijn hand beefde. Een dof, heeseb geluid ontwrong zich aan Rudolfs borst, wieu opeens al het gebeurde nu verklaarbaar werd. Het geluid klonk ala de heescbe kreet van een roofdier, hetwelk zich op zyn buit stort. En woest sprong hjj op Max toe, greep hem bij de keel, en voor deze zich kon verweren, sloeg Rudolt als eeu razende met gebalde vuist zoolang op het hoofd van den schilder, tot deze bewus teloos aan zijn voeten neerzonk. Op bet alarm waren de buren toegeschoten en hun ge schreeuw had een politie-agect naar boven gelokt, die Rudolf bij deo arm vatte, waar op deze in zijne razernij zich tot den politie agent keerde en zicb tegen het aanleggen der boeien uit alle macht verweerde. Doeb alras maakte Rudolt's woeste kracht plaats ▼oor eene plotselinga uitputting en zonk hij ineen, waarna hij vervoerd werd. Niettegenstaande bij zijn bewustzijn ge- hoel en al had verloren, bemerkte hij toch niets van hetgeen er na met hem gebeurde, en toen bjj eindelijk zijn volle bewustzijn weder had teruggekregen, bevond hij zich in de cel der gevangenis. Tegelijk ook waren zijne smart en vertwijfeling iu al hare vreeselijk beid ontwaakt. Bet was hem, als waren de steunpilaren van zijn geheele leven gebroken en ueeigeploft en bet laven, zelve in een slag nu verpletterd. Roerloos zit hij op zijn bed en staarde voor zicb uit. De bin- nentredeude gevangenbewaarder moest bem heen en weer schudden, om hem tot de werkelijkheid terug te brengen. Hij werd voor deo rechter van instructie gebracht, op wiens vragen bjj korte ant woorden gaf, meest „ja" of „neen. Het was bem immers onverscbillig, wat er verder met hem gebeurde; hjj beschouwde zich als gestorven. Hjj haaide koeltjes de scbou- dets op, lotn de rechter hem de afschriften voorlegde van deu „staatsgevaarlyken in- leerden zij Buys waardeeren, die later in de gelegenheid waren den hoogleeraar ook huiten de collegezaal te leeren kennen. Als voorxitter der „Studenten-Debating-Club' gaf Buys zich sedert vele jaren ontzaglijke moeite om de vrije ontwikkeliug der stu denten, ook buiten de college-zaal, te be vorderen, terwijl nimmer iemand, die bij zijne studiën hulp of raad noodig had, zich te vergeefs tot hem richtte. Voor de Leidsche hoogeschool is het overlijden van Buys daarom een onherstelbaar verlies. Johan Theodoor Buijs werd den 26 Jan.1828 te Amsterdam geboren. Te Leiden begon hij xijne juridische studiën, maar hij zette deze voort te Amsterdam, waar hij werk zaam was aan de redactie der Amsterdam- sche Courant. Reeds spoedig na zijne pro motie tot doctor in de rechten, werd Buy» benoemd tot hoogleeraar aan het Athenaeum te Amsterdam, en aanvaardde dat ambt met het uitspreken van eene inaugureele rede over „het wezen van den constintioneelen re-- geeringsvorm.» Reeds vóór zijne benoeming tot hoogleeraar had Buys in de hoofdstad een goeden naam verworven door zijne voordrachten in „Felix* over de geschie denis der Nederlandsche staatsschuld. La ter werd deze voorlezing, evenals zijne in augureele rede, in druk uitgegeven. Niet laDg evenwel was Buys aan het Athenaeum werkzaam, want reeds in 1864 werd hij tot hoogleeraar in het staatsrecht en het volkenrecht aan de Leidsche hoo geschool benoemd. Negen en-twintig jaren vervulde Buys dit ambt met groote toe wijding en buitengewoneu ijver, totdat deu dood den krachtigen man plotseling aan zijn werkkring ontrukte. Niet alleen voor de Leidsche universi teit, maar ook voor de wetenschap is de dood vau den bescheiden geleerde een ernstig verlies. Grondig kenner van het staats recht en scherpzinnig beoordeelaar onzer politieke toestanden wie herinnert zich niet de bekende artikelen, welke Buys in De Gids over onze politiekea toestand schreef? was Boys, waar het de beoor deeling van moeielijke politieke vraagstukken gold, steeds een man van gezag, naar wiens raad ieder, die op eenigerlei wijze houd", welken men bjj eon huiszoeking in zjjn schrijfbureau had gevonden, en die nu verder een zware aanklacht tegen bem vormde. Het was toenmaals de tijd der anarchis tische misdaden en men was tegen alles, wat maar geleek op propaganda voor die leer, fel gebeten. Daarbjj kwam nu nog, dat Rudolf door smart vergramd, vervuld was vau een ziekelijke mensehenhaat. en in zjjne antwoorden met overdrijving streed voor de in die geschriften neergelegde bo- ginselon, daardoor zjjn rechtszaak zooveel mogelijk nog verzwarende. De rechters wis ten nu eenmaal niet welke zelf-doodende vertwijfeling in hem woedde en veroordeelden hem wegens zjjn aanval op Max Sohreiner, alsmede wegens anarchistische woeliugeu tot twee jaar cellulaire opsluiting. Twee jaar kerkerstraf! Toen hy kalmer werd werden die twee jaar voor hem een ont- wikkelings tijdperk vanvurige begeerte naar wraak. Wraak voor zjjn verloren leven, voor zijn ellende- II In de groote slaapzaal van het Volksloge- meut, waarin Rudolt Franke oa zjjn ont slag uit de gevangenis, zjjn intrek had geno men, brak het daglicht ter nauwernood door, toen hjj reeds gekleed op zjjn legerstede zat en wachtte op het openen der huisdear. Het werd langzamerhand meer dag en inmiddels ontwaakten zijne slaapgenooten, die hem aan- kekeu, grijnsden en glimlachten, en toon zjj zagen, dat hjj het niet bemerkte, begonnen zjj zich luide vrcoljjk te maken over zjjn kleeding. „Hjj moet van daag ter bruiloft," zeide de eeu. „Wel neen, hjj gaat op audiontie!" ant woordde een ander. „Goeden morgen, mjjubeer de profossor riep een derde. Rudolf keek ben aan. Zy hadden gelijk Hoe bcspoltelyk zag hy er ook uit in zyu zwarte rok en broek vol stof, welke in bet magazijn van het tuchthuis twee jaar lang den motten tot zomerverblyf hadden gediend, en met zjjn zijden hoed vol buileul Zjj hadden werkelijk redenen voor hunne spotterjj. Maar zij wisten niet, dat hjj die kleediug pas voor de tweede maal aan bad en dat deze de eerste maal spik splinternieuw was gewGest, De deuren worden eindelijk geopend, en hij ging heen, terwjjl mon hem nariep," „uw dienaar, mynheer de hofraad I" Hjj was hen eigenlijk dankbaar voor den spot, welke üem aan het verstand bracht, wat hy iu hat allereerst had te doen. Hy zou er anders bepaald niet aau ged-cht hebben. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1