Geluk legen geluk
Donderdag 1 Juni 1893.
37ste Jaargang jno.
Ooirael Tan VtrMpp te Me.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: 8CHAOEW, Laan, II, 4.
Bekendmakingen.
Alititti Nieiws-
DRAM
AiïtrtEitit- LuiiilM
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag-
Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar piaatsruimte berekend.
De INHOUD van ods geïllustreerd
Zondagsblad No. 23 is de volgende:
De zilveren bruiloft en het Italiaansche
Koningspaar met (vee portretten. Een rech
terlijke dwaling, een ware gebeurtenis, IV
(Slot). Het Noordsche Viginger-schip
op de tentoonstelling te Chicago, met illu
stratie. De princes van Wales en haar
kleindochter, met portret. Een vorste
lijk oogheelkundige, met twee portretten,
Het opvangen der eenden na de vischvangst
te Japan, met illustratie. De Directeur-
Generaal der Posterijen en Telegrafie J. P.
Havelaar, met portret. De Duitsche Kroon
prins aan het hoofd zijner troepen, met il
lustratie. Oin een musch, naar het Iransch
tan Pierre Loti. De erfgroothertog van
Luxemburg en zijne bruid, met twee por
tretten. Een redder in den nood. Die
een kuil graaft voor een ander, enz.
Puzzle. Anecdoten. De winners der
prijsraadsels XXXVII en XXXVIII.
Waarom hij de verschansing medenam.
Het een is een gevolg van het ander, met
illustratie. Het is fataal, met illustratie.
Jules Verne in de praktijk. Oplos
sing prijsraadsel XLVI. Eranschman
of Engelschman. Groote Prijswedstrijd.
Ook een diëet. Voor de huishouding.
Nieuwe prijsraadsels L. Bekroonde
anecdote—proeve No. 11. Schaakrubrick.
dat het onderzoek van de in die gemeente
verblijfboudende verlofgangers der Militie te
land, voor zooverre zij vóór den len April
1893 in het genot van onbepaald verlof waren
gesteld, zal plaats hebben te ScbageD, op
W o e n s d g, den 14 Juni 1893, des voor-
middags ten 11 ure, en dat mitsdien op
evengenoemd tijdstip zich voor dat onderzoek,
aan het raadhuis aldaar moeten bevinden,
de onderstaande personen
Gemeente Sc hagen.
POLITIE.
Ter secretarie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een op 25
Mei 1893 vermist Wit Lam.
Lich
Namen en
Korps.
ting.
Voornamen.
1887.
Moei, de Jan
4e Reg. vest. art.
9
Bikker, Pieter
7e
Infanterie.
9
Fluit, van der Dirk
4e
f vest. art.
1888.
Deutekom,Anthonie
4e
vest. art.
9
Keesman, Jan
4e
9 Inf.
9
Zon, Klaas
le
9
y
Mijts, Abraham
4e
vest. art.
9
Kaper, Dirk
korps Torpedisteu
9
Kahlman,Cbristiaan
le Reg. Inf.
Franciscus
1889.
Baars, Jacobus
Johannes
4e
vest. art.
9
Schouten, Adrianns
Cornelis
4e
vest. art.
9
Brantenaar, Antho-
nie
le
Inf.
9
Zwaag, Cornelis
2e
vest. art.
Slijboom, Cornelis
7e
Inf.
1890.
Sluis, Pieter
1e
9 J»
9
Visser, Willem
7e
9
9
Kromhout, Simon
2e
veld art.
9
Louw, Jan
4e
vest. art.
9
Roos, Uendrikut
4e
V
1891.
Roggeveen, Jan
Niouwenbnrg, Jan
4e
V V
9
4e
1»
9
Wit Cornelis
7e
Inf.
9
Melk, Jan
2o
veld art.
9
Jong, de Adriaan
Hendrik
3e
Inf.
9
Snaphaan, Anthonie
Jacobus
le
Ter Secretarie dezer gemeente zijn in
lichtingen te bekomen omtrent een op 25
Mei 1893 gevonden Dekkleed..
Nationale Militie.
Burgemeester en Wethouders van Schagen,
brengen ter kennis van belanghebbenden,
FEUILLETON.
Novelle van M. BRÉE.
7. III.
Tien jaar later. Welk een lang® tijd
kan zulk een tienjarig tijdperk zijnNiet
voor den knaap of het meisje, die de ver
schillende tijdperken van hun leven door
vliegen en zich verheugen jongeling en jon
ge maagd te zijn; niet voor den kunstenaar,
die zijn wei ken met steeds grooter gevolg
bekroond ziende, het minder gunstig verle
den vergeten beeft, en ook niet voor den
gelukkige, wiens heden te schoon is, dan dat
hij nog zou denken aan „gisteren" of mor
gen*. Maar oneindig lang is dat tijdperk voor
hen, die bet berekenen naar dagen en aren,
en voor wie elke dag slechts een mijlateen
beteekent op den weg, die zij, gebukt on
der bun last, moeten afleggen, moeten af
kruipen. Lang, zeer lang zijn die tijdperken
voor ben, die nog altijd reikhalzend uitzien
naar geluk, naar succes of naar verlossing.
Of zij het gevoelen, dan wel dat zij het
niet bemerken, maar allen worden ocder in
die tien jaren.
De steden van onzen tijd evenwel, zij
hebben op de menzchen dat vooruit, dat zulk
een tienjarigtydperk haar verjongt; de oude,
bouwvallige huizen worden Dieuwe paleizen;
de hoekige, donkere, nieuwe straten zijn ver
anderd in breede straten vol groen en licht
en als tot een nieuw leven ontwaakt, heb
ben de bewoners dezen straten alle leed, al
le nood vergeten en denken zij alleen aan
bet vormen van nieuwe feesten.
Zulk een in het laatst decennium uitgevon
den feest, was het feest van de kncsteDaars
in bon prachtig academie-gebouw. De glans
der feeën en fabelachtige betoovering ver
dreven bier de werkelijkheid en in dezen
een en nacht scheen de aarde eenige duizende
jareu terng gedraaid te zijn: Emutbia, hel
rijk van Alexander den groote, prijkte in Oos-
tersche weelde en den glans der grieksche be
schaving, waartusschen de tegenwoordige
tijd, gelijk een jaloersche schooi e. rich ver
toonde; zoo hing aan den arm van den ro-
meinschtn hofmeester Aristolel. s ecne es-
taalsche; gehuld in de korte tulen-rekjes der
hidendaagsche balletdanseressen etn huza
rrnluitenant stelde alles in het werk, cm
Zoomede de verlofgangers in de termen
voor het onderzoek vallende, welke zich
voor den datum der inspectie alsnog van
elders in de gemeente komen vestigen.
Belanghebbenden worden verder herin
nerd, dat zij moeten verschijnen in uniform
gekleed en voorzien van de kleeding- en
uitrustingstukken, hun bij hun vertrek met
verlof medegegeven, alsmedo van hunne
rakboekjes; dat zij in uniform zijnde, onder
worpen zijn aan het reglement van krijgs
tucht, en zieh bij verzuim, nalatigheid of
wangedrag blootstellen aan arreststraflën van
twee tot zes dagen, alsmede aan oproeping
tot workelijken dienst voor den tijd van
een sohoone, Thebaansche slavin te bevrijden
van hare vooroordeolen namelijk, en Dio-
genes, die bij den ingang van zijn ton met
welgevallen en echt9 havanna rookte, hield
tegenover een groepje diehters voordrachten
over het ware geluk der niets-bezittenden.
In een dier bijzalen, in welke de tegen
woordige tijd onbeperkt hoerscher was ge
bleven, zat een clubje kunstenaars, onder
het genot van een glas Münchner. Het mik-
pnnt aller blikken en aller woorden was een
man van ongeveer 35 jaren, met prachtige
zwarte lokken en spitBtoeloopenden baard.
Deze persoon zag goedig glimlachende op
zijne kameraden neer en stiet met hen
beurtelings aan.
„De gelukkige", riep een blond jongman
uit. „Hij heoft zijn vijf-en-twintigste schilderij
verkocht, dat is toch een wonder
„Hml" bromde een reeds grijzend schilder,
die naast hem zat, vol onverholen wangunst.
„Hm, 25 schilderijen in tien jaren tijd. Ja,
jaMenigeen wordt het zoo maar in den
schoot geworpen!"
„Oho, Martin, oude jongen," antwoordde
hem Max Schreiner, de gevierde. „Gij doet
mij onrecht. Ik heb volatrekt niet stil ge
zeten, maar zelfs bard gewerkt. Daarbij ben
ik ook zeer gelukkig geweest, dat wil ik
n wel bekennen. Een schilderij was ter
nauwernood gereed, of ze werd mij afgekocht."
„Geluk. Dat is bet juist," hernam Martin.
„Anderen, de niet minder ijverig zijn, moeten
met hunne schilderijen de kunsthandelaars
afventen, en krjjgen er een spotprijsje voor.
Een enkele maal in mijn leven het is nu
zoo wat lien jaar geleden kreeg ik ook
eens een bestelling. De kerel geeft mjj twin
tig gulden voorschot en komt niet terug."
„Zoudt gij dan voor de schilderij meer
gekregen hebben plaagde hem een buur
man.
„Nu, schatten heeft men nu juist niet aan
mijne voeten neergelegd," zeide Schreiner.
„Maar ik krijg tocb altijd een behoorlijken
prijs. Wat mij daarbij zoo recht verheugt,
is, dat mijne werken niet in de salons der
rijken geschat worden naar de grootte der
koopsom, ot met het oog op de prachtige
lijst als wandversieringen gebruikt worden,
maar de eer gcDieten, in de schilderij-mu
seums en bekende kuust-galarijeu etn, zij
het dan ook bescheiden plaatsje gevonden
te hebben. Het is mij, alsof zij daardoor,
dat tij aan Let publiek bebcoren, tin d«.ele
nog mijn eigecdoin rijn gebleven. Ik kan
ze van trd let tjjd tien, alle dagen en,
zoo lang ik wil, ze beschouwen."
drie tot zes maanden.
Schagen den 26 Mei 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Socretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Scha
gen, brengen naar aanleiding van art. 228
alinea 2 der wet van 29 Juni 1861 Staats
blad no. 85, aan belanghebbenden in her
innering, dat alle vorderingen ten laste der
gemeente zullen moeten ingediend zijn
binnen zes maanden, volgende op het jaar
waarover dezelven loopen, en dat bij ge
breke daarvan de vorderingen zullen ver
jaard en vernietigd zijn.
Wordende dus allen, die nog eenige vor
deringen ten laste dezer gemeente moch
ten hebben over den jare 1892 uitgenoo-
digd, die voor den 80 Juni as. in te le
veren, ten einde zich daardoor voor de
nietigheid en verjaring ervan te vrijwaren.
Schagen, 30 Mei 1893,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. fl. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Binnenlandsch Nieuws.
"Verslag der vergadering van den raad
der gemeente Barsirtgerhorn, gehouden
op Zaterdag den 27 Mei 1893.
Afwezig de heer Burgemeester, wegens
ongesteldheid.
Vooizitter: de heer W. Kossen.
Na opening der vergadering worden
den notulen den vorige zitting gelezen en
goedgekeurd.
Voor kennisgeving wordt aangenomen
eene missive van Gedeputeerde Staten dd.
26 April jl n 19, houdende gotdkeuring
der benoeming van den Gemeente-Secre
taris tot ontvanger.
De voorzitter deelt mede, dat door den
heer P. Bronderdie den 25 April jl. tot
ontvanger dezer gemeente werd benoemd,
eene borgtocht is gesteld door belegging
eener som van f 2400 nominaal a 2 V2 pet.
op het Grootboek der Nationale Werke
lijk Schuld.
Nadat van de grosse der akte van borg
stelling inzage is genomen, en de borgtocht
„Wat gij echter wel zult vergeten," bromde
Martin.
„Toch niet," antwoordde Schreiner. .Zoo
dra ik de schilderij, welke ik nu onder
handen heb, afgemaakt heb, wil ik de verschil
lende instellingen in Europa, waar mijne
scheppingen een plaats veroverd hebben,
bezoeken.
„Waarom wilt gij niet liever een reisje
maken door alle werelddeelen
„Omdat ik in de andore vier geen schil
derijen geleverd heb. Maar in Europa zijn
maar weinige museums, in welke ik niet
vertegenwoordigd ben."
„Na, hier toch niet," bracht Martin in
het midden.
„Bah!" zeide Schreiner. „Een profeet is
in zijn vaderland niet geëerd. Maar dat zal
nog wel komen."
„Leer mij, hoe ik het moet aanleggen,
om zoo gelukkig te worden," ri?p de blonde
jongeling uit.
„Hetleeren?" vroeg de Schreiner. „Mijn
waarde, dan zon ik in groote verlegenheid
geraken. Mijn geluk is voor mijn zeiven
eigenlijk een raadsel. Mijne eerste schilde
rijen waren tentoongesteld gelijk gij allen
weet, en vonden waardeeriDg genoeg, maar
geen koopers, niettegenstaande den beschei
den prijs. Ik was toenmaals uit Bome terugge
komen en daar mijn stipendium tot de laat
ste cent verteerd was, had ik geld voor de
schilderijen bard noudig. De schilderijen
hingen wol al e®n jaar in mijn atelier
daar komt op zekeren dag een vreemdeling
bij mij die van mij schijnt gehoord te
hebben en hij koopt mijn geheelen voorraad
schilderijen af. zonder ze nauwkeurig te
bezien.
.Maar dat niet alleen. Hy belooft mij,
voor mij propagande t9 maken, daar hy op
zijn reis speciaal in kunstenaarskringen ver
keert. De man heelt woord gehouden, gelijk
gij ziet. Mijne Diana is in Petersbnrg, de
Droom in Munchen, de Parzen in Frankfort,
in het Leipziger Muzenm zijn Twee kleine
re genre-beelden, in Berlin is mijn sterven
de comediant en de Forel, die ik het laatst
onder banden bad, is naar Dreeden verkocht,
verbeeld n, Daar Dresden."
„Ongehoord bromde Martin,
.Maar een zaak hindert mij toch," ging
Schreiner voort „Namelijk, dat ik de schil-
derijenvooraf hier niet mag tentoonstellen.Men
wil ze steeds als quasi-piemières hebbeo.
Van daar komt het, dat men hier in mijn
vsderlaiid mijn naam minder kent en bijna
veigeet.dat Ut etn schilder btn. Ik neem
is goedgekeurd, legt de heer Bronder in
handen van den voorzitter de vereischte
eed en af.
Ter tafel wordt gebracht de rekening
van het Algemeen Burgelijk Armbestuur de
zer gemeente tot een bedrag in ontvangst
f 9422,89 in uitgaaf f 9146,96', Batig
sa'.do t 275,92°, en van het Weezen-arm-
bestnur iu ontvangst f 7265,71; hieronder
f 8447,98 aan batige saldo's van vroegere
diensten, in uitgaaf t 8013,48' Batig saldo
f 4252,22'.
De commissie rapporteert behoudens en
kele opmerkingen, tot onveranderde goed
keuring.
Hiertoe wordt besloten.
Tot leden van het stembureau voor de a.s.
verkiezing van leden voor den gemeenten-
raad werden benoemd, de heeren: Smit en
Raat.
Niets meer aan de orde zijnde en bij de
algemeene rondvraag niemand bet woord
verlangende, sluit de voorz. de vergadering.
Het gemeentebestnurvan
KORTENHOEF is dezer dageu tot de
ontdekking gekomen, dat het vrij aan
zienlijke bezittingen in den polder heeft.
Een huis, vroeger steeds door den polder
meester verhuurd, bleek het eigendom der
gemeente te zijD, waarom den bewoner is
aangeschreven, ziju huur aan de gemeente
te betalen.
Bij de aan besteding voor
materieelen ten behoeve van den polder
HEERHUGOWAARD waren laagste in
schrijvers: Wed. G. Gras te Zaandam voor
eikenhout f 464. T. G. Gras te Zaan
dam, grenenhout f 429. Leveber te de
Rijp, vurenhout f 112. W. H. Wild
te Alkmaar, teer f 111.60 C. de Wild
te Alkmaar, metselwaren f 277.72. Dezelf
de grint f 2.47 per M3 T. H. de Lange
te Alkmaar, spijkers f 236.71. Bleckeren
Barle te Duisburg, steenkolen, f 0.615 per
H. L.
Zondag 28 Mei 1. 1. hadden op betrek
kelijk kleinen afstand van elkaar, twee
Festivals van Fanfarekorpsen plaats, en
wel te Beemster en Edam. Omtrent beide
feestelijkheden wordt het volgende ver
meld:
In de welvarende gemeente, den BEEM
STER, door velen het Noordhollandsch
ook voortaau met die bepaling geen genoe
gen meer."
Schreiner bad zijne laatste woorden nau
welijks gezegd, of eenige koninklijk—Mace
donische lijfgardes in schitterende helmen en
met panterhuiden over den schouders tra
den binnen, namen plaats aan de tafel en
riepen om bier
„Uier is bet goed te zijn," zeide een
tan ben. „Na al die rook en hitte in de
groote zaal."
„Waar hadt gij het over vroeg een
ander.
„Oter Schreiner's verbazend geluk," ant-
woorde Marti®,
„Waar is Meders vroeg Schreiner nu.
„Die staat nog op wacht voor den trom
zijner majesteit koning AlexaDder den groote,
doch hij weet die eer slechts op prijs te
stellen; want hy klaagt geweldig over ver
veling en dorst."
„Zijn ongeduld heeft nog een andere
reden," zeide de eerste der lijfgardes. „Hij
heeft laatst in een spoorwegcoupé kennis
gemaakt met ®en rijken barbaar, dien hy
op dit feest hoopte terug te zien."
„Een barbaar
„Nu ja hij is een een Turk, Servieër,
Roermaniër of zoo iets. Hij bad alleen bet
plao, hem zijn schilderijen aan te prijzen.
Maar daarop is bem iets onverwachts gebeurd.
Hij brengt den vreemdeling op zijn atelier,
toont bem eenige schetsen, in d® hoop, dat
ze den barbaar iD verrukking zullen bren
gen, en is geheel verblnft, als deze hem
met de grootst mogelijke bedaardheid vraagt
„dat zijn zaker uw kladschetsen?'
Een algemeen gelach weerklinkt, en toen
dit bedaard was, ging de spreker voort
„Meders baalde dq zijne beste stukken voor
den dag en geraakte nog meer van zijn stnk
toen de barbaar hem op eenige fouten op
merkzaam maakte, waarvan Meders de waar
heid üiet kon betwisten. Maar het benauwdst
kreeg Meders het, toen de man naar Schreiner
vroeg, of die veel schilderde en veel ver
kocht."
„Naar mij vroeg Schreiner verbaasd.
„Ja, naar u en nog wel uitvoerig. Gij
kunt u voorstellen, boe Meders was. Het
beate is het dan ook, dat gij bem maar uit
den weg gaat."
„Maar ik ken dien man niet eens."
„Die Schreiner is toch een ware geluks
vogel," bromde Martin.
„Kortom, Meders geelt de boop niet op,
hem toch eenige schi'dirsstukken aan de
hand deen m is lu bezig zijne stukken te
Paradijs genoemd, had den 28 een fes
tival plaats van veertien fanfare-corpsen
uit Noordholland. Begunstigd door fraai
weder, was een groote menschenmassa
van heinde en ver hierheen getogen,
ten einde het feest bij te wonen. Het
met groen en vlaggen, kramen en ten
ten versierde feestterrein achter het
Heerenhuis, waarop de nieuwe muziek
tent prijkte, was door de goede zorgen
van de Gebrs. Admiraal, bloemisten te
Rijp, in een gezellige plek herschapen.
Te een uur vereenigden zich de korp
sen met de feestcommissie in de boven
zaal van het Heerenhuis, waar door den
heer P. Knip Jr., voorzitter der feesge-
vende vereeniging „Koningin Wilhelmi-
na", een hartelijk welkomstwoord tot de
korpsen werd gesproken. Hierna werd de
eerewijn aangeboden. Yervolgens werd
een optocht gehouden en werden sere
nades gebracht aan den burgemeeste
aan den heer H. de Goede, dijkgr
van Beemster en P. Jongens Y"
oud-lid van den gemeenteraad.
Ten twee uur kwam men op h'
terrein aan, waar door de gezai.
korpsen, onder leiding van den 1
Schoo Hzn., directeur van „K
"Wilhelmina", een feestmarsch w
gevoerd, getiteld„Salut a Bv,-^..
en vervaardigd door M. J. H. Kessels.
Vervolgens werden door ieder korps twee
nummers ten gehoore gebracht.
De verschillende korpsen kwamen uit
de Beemster, Avenhorn, Berkhout, Enk
huizen, Hem-Venhuizen, Koedijk, Knol
lendam, Landsmeer, Middelie, Oosterleek,
Oostzaan, Rijp, Noordschermer en "Wor-
mer.
Na afloop had de uitreiking der her-
inneringsmedailjes op het raadhuis plaats
door den burgemeester. Yan 6y2 tot 7 V2
uur gaf Beemster's gymnastiek-vereeni-
ging „Hercules", onder leiding van c
directeur P. Hoogstraaten, eene open
re uitvoering op het feestterrein, die
stekend slaagde. Hierna werd van 8
10 uur een zeer druk bezocht bal-ch;
pêtre gehouden en het terrein agio.
verlicht. Het feest werd besloten d
een keurig vuurwerk.
Te EDAM had plaats het door Eda
Fanfarekorps uitgeschreven Festival
Fanfare-korpsen in Noord-Holland.
verbeteren en legt daarbij een ijver aan 1
dag, dat de stukken er af vliegen."
„Het is een vermomde kunsthandel
dat zeg ik u," riep de blonde jongeling
„Neen, bij komt regelrecht uit het Oo
hierheen en hij is hier geheel en al ol
kend. Hij vertelde aan Meders, dat bij daar
ginds spoorwegen bouwde, hetgeen geen
slecht zaakje scbeen te zijn."
„JongensDien deelen wij, dien mag
Meders niet alleen hebben," riep de blonde
nit.
„Zoo is het," riepen de anderen uit en
sloegen voor, daar Meders toch niet van zijn
post kon wegloopan, hem over bet signale
ment van zijn oosterling te vragen en dezen
samen op te sporen. Met algemeen goedvin
den stond men nn op en ging men naar de
feestzaal. Zij hadden evenwel geen rekening
gehouden met den toorn van den zich in
een allerongunstigst humeur bevindenden
Meders, die hen een kleio, zeer corpulent
man met rooden, langen baard en een met
een Fez bedekt kaal hoofd nauwkeurig be
schreef, en het uitbarstte van het lachen,
toen aij zich in alle richtingen verstrooiden,
om eiken kleinen dikken man, die ben toe
vallig tegen kwam, aan een vergelijk met
het signalement te onderwerpen.
In den donkeren achtergroud eener loge
zat intnsschen de gezochte, da arm op de
leuning van den stoel, en het hoo d op de
hand geleund. Zelf ongezien, liet hij zijn
blikken dwalen over de in de zaal door één-
krioelende menigte. Menigmaal nam hij de
ze of gene gestalte soherper op, en telkeDs
was bet een man een donkeren puntbaard.
Hy zou bet bepaald uitgeschaterd hebben,
wanneer bij Meder's beschrijving omtrent
zijn persoon gehoord hadwant bij was
groot en breed geschouderd, een dier ge
stalten welke slank en tcch zeer gespierd
zijn. Hij droeg korte bakkebaarden en het
moest de aandacht trekken dat zijn hoofd
haar zeer vergrijsd was; terwijl zijn baard
nog geen enkel grijs baartje bad en zij ge
laat hem een leeftijd gaf van hoogstens zes
endertig jareD. Hij bad een vrij langen tijd
in zjjn loge gezeten, teen hij eensklaps op-
sproDg, den vrij grooten tooueelkyker
opnam en daarmede een persoon, die juist
de feestzaal betrad, scherp monsterde. Toen
bij den kijker weder neerzette, vonkelden
zijne oogen, zijn gelaat was bleek gewor
den en hij dtukte de lippen vast op elkaar.
J De persoon, die hem zoo deed ontstellen,
«as niemand anders dan de schilder Max
Schreiner. WORDT "VERVOLGD.
ccuda
I vraag prijslijsten of opzichtzendingen aan.