Geluk tegen geM.
Donderdag 1 Juni 1893.
37ste Jaargang jno.
(Memel van Yerlolpiers te Me.
Bekendmakingen.
Alieieei Nieiws-
COURAAi
Alïiittitit- k LultiivIliL
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week ^Woensdag-
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: SCHAGEHT, liaan, D, 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
De INHOUD van ons geïllustreerd
Zondagsblad No. 23 is de volgende:
De zilveren bruiloft en het Iialiaansche
Koningspaar met twee portretten. Een rech
terlijke dwaling, een ware gebeurtenis, IV
(Slot). Het Noordsche Viginger-schip
op de tentoonstelling te Chicago, met illu-
elratie. De princes van Wales en haar
kleindochter, met portret. Een vorste
lijk oogheelkundige, met twee portretten,
Het opvangen der eenden na de vischvangst
te Japan, met illustratie. De Directeur-
Generaal der Posterijen en Telegrafie J. P.
H avelaar, met portret. De Dnitsche Kroon
prins aan het hoofd zijner troepen, met il
lustratie. Oin een muscb, nsar het (ransch
van Pierre Loti. De erfgroothertog van
Luxemburg en zijne bruid, met twee por
tretten. Een redder in den nood. Die
een kuil graaft voor een ander, enz.
Pnzzle. Anecdoten. De winners der
prijsraadsels XXXVII en XXXVIII.
Waarom hij de verschansing medenam.
Het een is een gevolg van het ander, met
illustratie. Het is fataal, met illustratie.
Jules Verne in de praktijk. Oplos
sing prijsraadsel XLVI, Pranschman
of Engelschman. Groote Prijswedstrijd.
Ook een diëet. Voor de huishouding.
Nieuwe prijsraadsels L. Bekroonde
anecdote—proeve No. 11. Schaakruoriek.
dat het onderzoek van de in die gemeente
verbljjfhoudende verlofgangers der Militie te
land, voor zooverre zij vóór den len April
1893 in het genot van onbepaald verlof waren
gesteld, zal plaats hebben te Scbagen, op
Woensdag, den 14 Ja a i 1893, des voor
middags ten 11 ure, en dat mitsdien op
ovengenoemd tijdstip zich voor dat onderzoek,
aan bet raadhuis aldaar moeten bevinden,
de onderstaande personen
Gemeente S c h a g e n.
POLITIE.
Ter secretarie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een op 25
Mei 1893 vermist Wit Lam.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn in
lichtingen te bekomen omtrent een op 25
Mei 1893 gevonden Dekkleed.
Nationale Militie.
Burgemeester en Wethouders van Scbagen,
brengen ter kennis van belanghebbenden,
Lich
ting.
Kamen en
Voornamen.
Korps.
1887.
1888.
1889.
1890.
1891.
4e Keg. vest. art.
Infanterie,
vest. art.
vest. art.
Inf.
7e
4e
4e
4e
K n
4e vest. art.
korps Torpedisteu
le Reg. Inf.
4e vest. art.
4e vest. art.
le Inf.
Moei, de Jan
Bikker, Pieter
Fluit, van der Dirk
Deutekom,Anthonie
Keesman, Jan
Zon, Klaas
Mijta, Abraham
Kaper, Dirk
Kahlman,Cbristiaan
Franciscus
Baars, Jacobus
Johannes
Schouten, Adrianns
Cornelis
BraDtenaar, Antho-
nie
Zwaag, Cornelia
Slijboom, Cornelis
Sluis, Pieter
Visser, Willem
Kromhout, Simon
Louw, Jan
Roos, Hendrikui
Roggeveen, Jan
Nieuwenbnrg, Jan
Wit Cornelis
Melk, JaD
Jong, de Adriaan
Hendrik
Snaphaan ,Anthonie
Jacobus
Zoomede de verlofgangers in de termen
voor het onderzoek vallende, welke zich
voor den datum der inspectie alsnog van
elders in de gemeente komen vestigen.
Belanghebbenden worden verder herin
nerd, dat zij moeten verschijnen in uniform
gekleed en voorzien van de kleeding- en
uitrustingstukken, hun bij hun vertrek met
verlof medogegeten, alsmede van hunne
zakboekjes; dat zij in uniform zijnde, onder
worpen zijn aan het reglement van krijgs
tucht, en zich bij verzuim, nalatigheid of
wangedrag blootstellen aan arreststrafi'en van
twee tot zes dagen, alsmede aan oproeping
tot workeljjken dienst voor den tijd van
2e
7e
le
7e
2e
4e
4e
4e
4e
7e
2o
3e
le
vest. art.
Inf.
veld art.
vest. art.
v
Inf.
veld art.
Inf.
FEUILLETON.
Novelle van M. BRÉE.
7. IIL
Tien jaar later. Welk een lange tijd
kan zulk een tienjarig tijdperk zjjn Niet
voor den knaap of bet meisje, die de ver
schillende tijdperken van hnn leven door
vliegen en zich verheugen jongeling en jon
ge maagd te zjjn; niet voor den kunstenaar,
die zjjn wet ken met steeds grooter gevolg
bekroond ziende, het minder gunstig verle
den vergeten heeft, en ook niet voor den
gelukkige, wiens heden te schoon is, dan dat
hij nog zou denken aan „gisteren* of „mor
gen*. Maar ontiadig lang is dat tjjdperk voor
ben, die bet berekenen naar dagen en aren,
eu voor wie elke dag slechts een mijlsteen
beteekeat op den weg, die zjj, gebukt on
der bun last, moeten afleggeD, moeten af
kruipen. Lang, zeer lang zijn die tjjdperken
voor ben, die nog altjjd reikhalzend uitzien
naar geluk, naar succes of naar verlossing.
Of zjj het gevoelen, dan wel dat zij het
niet bemerken, maar allen worden ocder in
die tien jaren.
De steden van onzen tjjd evenwel, zjj
hebben op de mentchen dat vooruit, dat zulk
een tienjarigtijdperk haar verjongt; de oude,
bouwvallige huizen worden nieuwe paleizen;
de hoekige, donkere, Dieuwe straten sjjn ver
anderd in breede straten vol groen en licht
en als tot een nieuw leveD ontwaakt, heb
ben de bewoners dezen straten alle leed, al
le nood vergeten en denken zij alleen aan
bet vormen van nieuwe feesten.
Zulk een in het laatst decennium uitgevon
den feest, was het feest van de kunstenaars
in hun prachtig academie-gebouw. De glans
der feeën en fabelachtige betoovering ver
dreven bier de werkelijkheid en in dezeD
eenen nacht scheen de aaide eenige duizende
jareu terug gedraaid te zjjn: Ematbia, het
rjjk vaD Alexander den groote, prijkte in Oos-
ttrsche weelde en den glans der grieksche be
schaving, waartusscben de tegenwoordige
tijd, geljjk een jaloerscbe schooi e; zich ver
toonde; zoo hing aan den arm van den ro-
meinschi n hofmeester Aristotehs ecne es-
taslscbe; gehuld in de korte tulen-rokjes der
htdendeagsche balletdanser*sten een Luza
renloitenact stelde alles in hel werk, om
een sohoone, Thebaaosche slavin te bevrjjden
van hare vooroordeolen namelijk, en Dio-
genes, die bij den iogang van zjjn ton met
welgevallen en echt9 havanna rookte, hield
tegenover een groepje dichters voordrachten
over het ware geluk der niets-bezittendeu.
In een dier bijzalen, in welke de tegen
woordige tjjd onbeperkt heerscher was ge
bleven, zat een clubje kunstenaars, onder
het genot van een glas Münchner. Het mik
punt aller blikken en aller woorden was een
man van ongeveer 35 jaren, met prachtige
zwarte lokken en spitstoeloopenden baard.
Deze persoon zag goedig glimlachende op
zjjne kameraden neer en stiet met hen
beurtelings aan.
„De gelukkige', riep een blond jongman
uit. „Hij heoft zijn vjjf-en-twinligste schilderij
verkocht, dat is toch een wonder
„Hm'" bromde een reeds grjjzend schilder,
die naast hem zat, vol onverholen wangunst.
„Hm, 25 schilderijen in tien jaren tijd. Ja,
ja 1 Menigeen wordt het zoo maar in den
schoot geworpen!'
„Oho, Martin, oude jongen," antwoordde
hem Max Schreiner, de gevierde. „Gij doet
m;j onrecht. Ik heb volstrekt niet stil ge-
zeteD, maar zelfs bard gewerkt. Daarbij ben
ik ook zeer gelukkig geweest, dat wil ik
u wel bekennen. Een schilderjj was ter
nauwernood gereed, of ze werd mjj afgekocht."
„Geluk. Dat is bet juist,* hernam Martin.
„Anderen, de niet minder jjverig zjjn, moeten
met hunne schilderijen de kunsthandelaars
afventen, en krjjgen er een spotprjjgje voor.
Een eDkele maal ia mjjn leven het is nu
zoo wat tien jaar geleden kreeg ik ook
eens een bestelling. De kerel geeft mjj twin
tig gulden voorschot en komt niet terug.'
„Zoudt gij dan voor de schilderjj meer
gekregen hebben plaagde hem een buur
man.
„Nu, schatten heeft men nn juist niet aan
mijne voeten neergelegd,* zeide Schreiner.
„Maar ik krjjg toch altjjd een behoorlijken
1 prijs. Wat mij daarbjj zoo recht verheugt,
is, dat mjjne werken niot in de salons der
rijken geschat worden naar de grootte der
koopsom, ot met het oog op de prachtige
lijst als wandversieringen gebruikt worden,
maar de eer genieten, in de scbi!derjj-mu-
seums en bekende kunst-galarjjen een, sij
het dan ook bescheiden plaatsje gevonden
te hebben. Het is mjj, alsof zjj daardoor,
dat »jj aan Let publiek beLcoren, ten d'.ele
nog n ijn eigendom zjjn gebleven. Ik kan
se van tijd tot tijd zien, alle dagen eD,
zoo lang ik wil, ze beschouwen.'
drie tot zes maanden.
Schagen den 26 Mei 1893.
Burgemeester eu Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Burgemeester en Wethouders van Scha
gen, brengen naar aanleiding van art. 228
alinea 2 der wet van 29 Juni 1861 Staats
blad no. 85, aan belanghebbenden in her
innering, dat alle vorderingen ten laste der
gemeente zullen moeten ingediend zijn
binnen zes maanden, volgende op het jasr
waarover dezelven loopen, en dat bij ge
breke daarvan de vorderingen zullen ver
jaard en vernietigd zijn.
Wordende dus allen, die nog eenige vor
deringen ten laste dezer gemeente moch
ten hebben over den jare 1892 uitgenoo-
digd, die voor den 30 Juni as. in te le
veren, ten einde zich daardoor voor de
nietigheid en verjaring ervan te vrijwaren.
Scbagen, 30 Mei 1893,
Bnrgemeester en Wethouders voornoemd,
C. H. BEELS.
de Secretaris,
DENIJS.
Binnenlandsch Nieuws.
Verslag der vergadering van den raad
der gemeente Barsingerhorn, gehouden
op Zaterdag den 27 Mei 1893.
Afwezig de heer Burgemeester, wegens
ongesteldheid.
Vooizitter: de heer W. Kossen.
Na opening der vergadering worden
den notulen den vorige zitting gelezen en
goedgekeurd.
Voor kennisgeving wordt aangenomen
eene missive van Gedeputeerde Staten dd.
26 April jl n 19, houdende goedkeuring
der benoeming van den Gemeente-Secre
taris tot ontvanger.
De voorzitter deelt mede, dat door den
heer P. Bronderdie den 25 April jl. tot
ontvanger dezer gemeente werd benoemd,
eene borgtocht is gesteld door belegging
eener som van f 2400 nominaal h 2 1/3 pet.
op het Grootboek der Nationale Werke
lijk Schuld.
Nadat van de grosse der akte van borg
stelling inzage is genomen, en de borgtocht
„Wat gij echter wel zult vergeten,' bromde
Martin.
„Toch niet,' antwoordde Schreiner. „Zoo
dra ik de schilderjj, welke ik nu onder
handen heb, afgemaakt heb, wil ik de verschil
lende instellingen in Europa, waar mjjue
scheppingen een plaats veroverd hebben,
bezoeken.
„Waarom wilt gij niet liever een reisje
maken door alle werelddeelen
„Omdat ik in de andere vier geen schil
derijen geleverd heb. Maar in Europa zjjn
maar weinige museums, in welke ik niet
vertegenwoordigd ben."
„Nu, hier toch niet," bracht Martin in
het midden
„Bahzeide Schreiner. „Een profeet is
in zjjn vaderland niet geëerd. Maar dat zal
nog wel komen.'
„Leer mij, hoe ik het moet aanleggen,
om zoo gelukkig te worden," riep de blonde
jongeling uit.
„Het leeren vroeg de Schreiner. „Mjjn
waarde, dan zou ik in groote verlegenheid
geraken. Mjjn geluk is voor mijn zeiven
eigenlijk een raadsel. Mjjne eerste sobilde-
rjjen waren tentoongesteld gelijk gij allen
weet, en vonden waardeering genoeg, maar
geen koopers, niettegenstaande den beschei
den prjjs. Ik was toenmaals uit Rome terugge
komen en daar mjjn stipendium tot de laat
ste cent verteerd was, had ik geld voor de
schilderijen hard noudig. De schilderjjen
hingen wel al een jaar in mjjn atelier
daar komt op zekeren dag een vreemdeling
bjj mij die vnn mjj schijnt gehoord te
hebben en hjj koopt mjjn geheelen voorraad
schilderijen af. zonder ze nauwkeurig te
bezien.
„Maar dat niet alleen. Hjj belooft mjj,
voor mij propagande te maken, daar hjj op
zjjn reis speciaal in kunstenaarskringen ver
keert. De man heelt woord gehouden, geljjk
gij ziet. Mjjne Diana is in Petersbnrg, de
Droom in Munchen, de Parzen in Frankfort,
in het Leipziger Muzeum zijn Twee kleine
re genre-beelden, in Berlin is mjjn slervcn-
de comediant en de Forel, die ik het laatBt
onder banden had, is naar Dreeden verkocht,
verbeeld u, naar Dresden.'
„Ongehoord 1' bromde Martin,
„Maar een zaak hindert mjj toch,' ging
Schreiner voort „Nameljjk, dat ik de schil
der jjenvoorat hier niet mag tentoonstellen.Men
wil ze steeds als quasi-ptemièret hebben.
an daar komt het, dat men bier in mjjn
vaderland mjjn naem minder keilt en bjjna
veigeet.dat ik een schilder btn. Ik neem
is goedgekeurd, legt de heer Bronder in
handen van den voorzitter de vereischte
eed en af.
Ter tafel wordt gebracht de rekening
van het Algemeen Burgelijk Armbestuur de
zer gemeente tot een bedrag in ontvangst
f 9422,89 in uitgaaf f 9146,96', Batig
sa'.do f 275,92', en van het Weezen-arm-
bestnur in ontvangst f 7265,71; hieronder
f 3447,98 aan batige saldo's van vroegere
diensten, in uitgaaf 1 3013,48' Batig saldo
f 4252,22'.
De commissie rapporteert behoudens en
kele opmerkingen, tot onveranderde goed
keuring.
Hiertoe wordt besloten.
Tot leden van het stembureau voor de a.s.
verkiezing van leden voor den gemeenten-
raad werden benoemd, de heeren: Smit en
Raat.
Niets meer aan de orde zijnde en bij de
algemeene rondvraag niemand het woord
verlangende, sluit de voorz. de vergadering.
Hef gemeeutebestunrvan
KORTENHOEF is dezer dagen tot de
ontdekking gekomen, dat het vrij aan
zienlijke bezittingen in den polder heeft.
Een huis, vroeger steeds door den polder
meester verhuurd, bleek het eigendom der
gemeente te zijn, waarom den bewoner is
aangeschreven, ziju huur aan de gemeente
te betalen.
Bij de aan besteding voor
maferieelen ten behoeve van den polder
HEERHUGOWAARD waren laagste in
schrijvers: Wed. G. Gras te Zaandam voor
eikenhout f 464. T. G. Gras te Zaan
dam, grenenhout f 429. Leveber te de
Rijp, vurenhout f 112. W. H. Wild
te Alkmaar, teer f 111.60 C. de Wild
te Alkmaar, metselwaren f 277.72. Dezelf
de grint f 2.47 per M3 T. H. de Lange
te Alkmaar, spijkers f 236.71. Bieder en
Barle te Duisburg, steenkolen, f 0.615 per
H. L.
Zondag 28 Mei 1. 1. hadden op betrek
kelijk kleinen afstand van elkaar, twee
Festivals van Fanfarekorpsen plaats, en
wel te Beemster en Edam. Omtrent beide
feestelijkheden wordt het volgende ver
meld:
In de welvarende gemeente, den BEEM
STER, door velen het Noordhollandsch
ook voortaan met die bepaling geen genoe
gen meer.'
Schreiner had zjjne laatste woorden nau-
weljjks gezegd, of eenige koninklijk—Mace
donische lijfgardes in schitterende helmen en
met panterhuiden over den schouders tra
den binnen, namen plaats aan de tafel en
riepen om bier
„Uier is het goed te zjjn,* zeide een
tan hen. „Na al die rook en hitte in de
groote zaal.'
„Waar hadt gjj het over vreeg een
ander.
„Over Schreiner's verbazend geluk,' ant-
woorde Martia,
„Waar is Meders vroeg Schreiner nu.
„Die staat nog op wacht voor den trom
zjjner majesteit koning Alexander den groote,
doch hij weet die eer slechts op prjjs te
stellen want hjj klaagt geweldig over ver
veling eD dorst.'
„Zjjn ongeduld heeft nog een andere
reden,* zeide de eerste der ljjfgardes. „Hjj
heeft laatst in een spoorwegcoupé kennia
gemaakt met een rjjken barbaar, dien bjj
op dit feest hoopte terug te zien.'
„Een barbaar?'
„Nu ja hjj is een een Turk, Servieër,
Roermaniër of zoo iets. Hjj had alleen het
plan, hem zjjn schilderjjen aan te prijzen.
Maar daarop is hem iets onverwachts gebeurd.
Hjj brengt den vreemdeling op zjjn atelier,
toont hem eenige schetsen, in de hoop, dat
ze den barbaar in verrukking zullen bren-
gen, en is geheel verbluft, als deze hem
met de grootst mogeljjke bedaardheid vraagt
„dat zjjn zeker uw kladschetsen?'
Een algemeen gelach weerklinkt, en toen
dit bedaard was, ging de spreker voort
„Meders baalde nu zijne beste stukken voor
den dag en geraakte nog meer van zijn stuk
toeo de barbaar hem op eenige fouten op
merkzaam maakte, waarvan Meders de waar
heid Diet kon betwiileD. Maar het benauwdst
kreeg Meders het, toen de man naar Schreiner
vroeg, of die veel schilderde en veel ver
kocht.'
„Naar mjj vroeg Schreiner verbaasd.
„Ja, naar u en nog wel nitvoerig. Gjj
kunt u voorstellen, hoe Meders was. Het
beste is het dan ook, dat gij hem maar uit
den weg gaat.'
„Maar ik ken dien man niet eens.'
„Die Schreiner ia toch een ware geluks-
vogti,' bromde Martin.
„Kortom, Meders geeit de boop niet op,
hem toch eenige schi'dersstukken aan de
baLd deen en is iu bezig zijne stukken te
Paradijs genoemd, had den 28 een fes
tival plaats van veertien fanfare-corpsen
uit Noordholland. Begunstigd door fraai
weder, was een groote menschenmassa
van heinde en ver hierheen getogen,
ten einde het feest bij te wonen. Het
met groen en vlaggen, kramen en ten
ten versierde feestterrein achter het
Heerenhuis, waarop de nieuwe muziek
tent prijkte, was door de goede zorgen
van de Gebrs. Admiraal, bloemisten te
Rijp, in een gezellige plek herschapen.
Te een uur vereenigden zich de korp
sen met de feestcommissie in de boven
zaal van het Heerenhuis, waar door den
heer P. Knip Jr., voorzitter der feesge-
vende vereeniging „Koningin Wilhelmi-
na", een hartelijk welkomstwoord tot de
korpsen werd gesproken. Hierna werd de
eerewijn aangeboden. Vervolgens werd
een optocht gehouden en werden sere
nades gebracht aan den burgemeeste
aan den heer H. de Goede, dijkgr
van Beemster en P. Jongens V"
oud-lid van den gemeenteraad.
Ten twee uur kwam men op h'
terrein aan, waar door de gezai.
korpsen, onder leiding van den 1
Schoo Hzn., directeur van „K
"Wilhelmina", een feestmarsch w
gevoerd, getiteld„Salut a Be, vRtub
en vervaardigd door M. J. H. Kessels.
Vervolgens werden door ieder korps twee
nummers ten gehoore gebracht.
De verschillende korpsen kwamen uit
de Beemster, Avenhorn, Berkhout, Enk
huizen, Hem-Venhuizen, Koedijk, Knol
lendam, Landsmeer, Middelie, Oosterleek,
Oostzaan, Rijp, Noordschermer en Wor-
mer.
Na afloop had de uitreiking der her-
inneringsmedailjes op het raadhuis plaats
door den burgemeester. Van 6y2 tot 7l/2
uur gaf Beemster's gymnastiek-vereeni-
ging „Hercules", onder leiding van C
directeur P. Hoogstraaten, eene open
re uitvoering op het feestterrein, die
stekend slaagde. Hierna werd van 8
10 uur een zeer druk bezocht bal-chi
pêtre gehouden en het terrein agio.
verlicht. Het feest werd besloten d
een keurig vuurwerk.
Te EDAM had plaats het door Eda
Fanfarekorps uitgeschreven Festival
Fanfare-korpsen in Noord-Holland.
verbeteren en legt daarbij een ijver aan e
dag, dat de stukken er af vliegen.'
„Het is een vermomde kunsthandel
dat zeg ik u,' riep de blonde jougeÜDg
„Neen, hjj komt regelrecht uit hot Oo
hierheen en hij is hier geheel en al ol.
kend. Hjj vertelde aan Meders, dat hjj daar
ginds spoorwegen bouwde, hetgeen geen
slecht zaakje scheen te zijn.'
„Jongens 1 Dien deelen wij, dien mag
Meders niet alleen hebben,* riep de blonde
uit.
„Zoo is het," riepen de anderen nit en
sloegen voor, daar Meders tooh niet van zjjn
post kon wegloopen, hem over het signale
ment van zjjn oosterling te vragen eu dezen
samen op te sporen. Met algemeen goedvin
den stond men nu op en ging men naar de
feestzaal. Zjj hadden evenwel geen rekening
gehouden met den toorn van den zich in
een allerongunstigst humeur bevindenden
Meders, die hen een klein, zeer corpulent
man met rooden, langen baard en een met
een Fez bedekt kaal hoofd nauwkeurig be
schreef, cd het uitbarstte van het lachen,
toen aij zich in alle richtingen verstrooiden,
om eiken kleinen dikken man, die ben toe
vallig tegen kwam, aan een vergeljjk met
het signalement te onderwerpen.
In den donkeren achtergroud eener logo
zat intnsschen de gezochte, de arm op de
leuning vau den stoel, en het hoo d op de
hand geleund. Zelf ongezien, liet hjj zjjn
blikken dwalen over de in de zaal door één-
krioelende menigte. Menigmaal nam hjj de
ze of gene gestalte soherper op, en telkeDs
was bet een man een donkeren puntbaard.
Hij zou het bepaald uitgeschaterd hebben,
wanDeer bij Meder's beschrjjving omtrent
sjjn persoon gehoord hadwant bjj was
groot en breed geschouderd, een dier ge
stalten welke slank eu tcch zeer gespierd
zijn. Hij droeg korte bakkebaarden en het
moest de aandacht trekken dat zjjn hoofd
haar zeer vergrjjsd was; terwijl sjjn baard
nog geen enkel grijs baartje had en zjj ge
laat hem ean leeftijd gaf van heogstens zes
endertig jaren. Hjj bad een vrjj langen tjjd
in zijn loge gezeten, teen hjj eensklaps op
sprong, den vrjj grooten tooneelkjjker
opnam en daarmede een persoon, die juist
de feestzaal betrad, scherp monsterde. Toeo
hjj den kijker weder neerzette, vookelden
zjjne oogcD, zjjn gelaat was bleek gewor
den en hjj dtnkte de lippen vast op elkaar.
De persoon, die hem zoo deed ontstellen,
was niemand anders dan de schilder Max
Schreiner. WORDT "VERVOLGD.
bVUCt
I vraag prijslijsten of opzichtwndiugen aan.
