De weaenyan liet nooflloi.
Zondag 1G Juli 1893.
37ste Jaargang No. 2743.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5
Groote letters worden naar piaatsruimte berekend.
WORDT VERYOLGD.
RABIT.
Atmmitiï- k UiilmïM
Uitgever, J. WINKEL.
Bureau: 8CHAGK®. liaan, D, 4.
Gemeente S c h a g e n.
Beke ndmak i n s e n.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente worden
inlichtingen verzocht omtrent een op de
markt van 6 Juli 1S93 vermist
wit Schaap.
Binnenlandsch Nieuws.
De heer Sj. Aliedema, Prop. te
Ferwerd, heeft aangenomen het beroep bij
de Hervormde Gemeente te EENIGEN-
BURG.
WINKEL W o en s d ag d e n 12en
dezer hebben de leerlingen van de hoogste
klassen der scholen in deze gemeente, met
hunne onderwijzers en twee leden van bet
bestuur der afdeeling van volksonderwijs
een reisje gemaakt naar Amsterdam. Iu een
elftal wagens reden zij 's morgens naar het
station Noord-Schaiwoude, waar aij bij
aankomst met van vreugde stralende ge
zichten den trein afwachtten, die hen naar
Amsterdam zou voeren.
Dat het op de reis jolig toeging en me
nig liedje werd gezongen, spreekt van zelf
en voor menigeen was de vreugde al vrij
hoog gestegen, voor Amsterdam bereikt
was.
Aan groepjes van 6, 7 of 8 trokken ze van
het station naar de mell-inrichting op den
Nieuwendijk en van daar naar Artis, waar
eenige uren aangenaam werdeu doorge
bracht.
De meeste kinderen hadden versnaperin
gen voor de apen en papegaaien medege
nomen en ze deze uit de hand te laten
nemeD, was vcor hen een waar genot.
En dat ze zelf ook volop kregen, daarvoor
werd door de geleiders ruimschoots ge
zorgd.
Als altijd werd na het bezoek aan den
dierentuin gelegenheid gegeven tot het me-
dentmeu van een „welkom 'thuis" en
zorgde iedere geleider, dat hij met de hem
toevertrouwde kinderen op tijd aan liet sta
tion was, om met den trein van 5 uur 3
weer te kunnen vertrekken.
Bij aankomst te Noord-Scharwoude
stonden de rijtuigen weder gereed en alle
kinderen kwamen te half acht te Winkel
terug, waar eene menigte menscheu zich
bij 't punt van aankomst verzameld had-
FEUILLETON.
10
Roman van Curt Hoffmeister.
(Yertalingsrecht verzekerd.)
IX
„Vooreerst," hervatte Wolfgang zijn on
derhoud met mej. Rettberg, „moeten wij de
persoon trachten te ontdekken, wiens naam
uw broeder op den wissel heeft nagemaakt.
Wanneer het u gelukt, dit van hem te weten
te komen, dan zal ik met alle de mij ten
dienste staande middelen dien man te trachten
te bewegen, van een gerechtelijke vervol-
giüg tegen uw broeder af te zien. Dien
wissel zal ik inlossen."
„God zegen o riep het jonge meisje,
en nog voor Wolfgang het had kennen ver
hinderen greep zij zijne hand en drukte er
een kus op.
Daarna verzonk zjj in ernstig gepeins.
„Maar, ach! ik vrees", zeide zij,
„dat ik mijn broeder niet zal kunnen bewe
gen, den naam te noemen.
.Beproef het ten minste" raadde Wolfgang.
„Ook ik zal zien, wat ik le weten kan ko
men, en ik heb reeds schreden gedaan, wel
ke mij hoop geven op goeden uitslag. Het
2ij nu uw broeder u die inlichtingen geeft
of niet, gij moet toeh van hem gescheiden
en ergens anders in veiligheid gebracht
wordt n. Ik zal met mijn gewezen voogd,
dr. Carns, sprekeD, dat bij zich uwer aan
trekt en door zjjne familie-verbintenissen,
welke hij hier bezit, een geschikt toevluchts
oord voor u zoekt."
„Ach, baron", antwoordde Melanie mis
moedig, „rijt gij er ten volle van overtuigd,
dat mijnheer Carus in deze zaak ook zoo
zal voelen en oordeelen, als gij Oudere
lieden btzieD de dingen met geheel andere
oogen, dan de jeugd het doet; Let hart
wordt door ervaringen vertaid en het ver
stand is strenger dan het gevoel."
„Gij kent mijn oud-voogd niet", zeide
WohgaDg laclende, „ot.fcbcon oud aan
ervaring en rjjp in oordeel, beeft bij toch
een jong hart bewaatd. Hij zal u tescber-
ming en hulp verleenen en u den weg tot
een eerbaar tesfaan eflenen."
„Meer kan ik niet vrensohen en ik za»
hem daarvoor zeer dankbaar zijn", zeide
den om de prettige gezichten der kleinen te
zien.
Toen 's morgens de reis aanvaard werd,
regende het ende barometer stond
voor een dag van uitgang ongunstig, maar
't weer helderde op en men trof 't te Am
sterdam uitstekend.
Wel vielen er een paar fiksche buien,
maar men was in Artis en kon daar ge
noegzaam schuilen en tevens genieten.
Een prettig dagje heeft de afdeeling
Winkel van Volksonderwijs het 50 tal
kindereD, dat gedurende een geheel jaar
geen enkelen schooltijd willekeurig heeft
verzuimd, weder verschaft en het zal bij
allen, die er van geprofiteerd hebben, nog
lang in aangename herinnering blijveD.
Zondag a. s. is er feest op de plaats
met prijs-uitdeeling voor de kleineren.
Ds. D. Rossen, thans predi
kant bij de Doopsgezinde gemeente te
HELDER en HUISDUINEN is als zoo
danig beroepen te Giethoorn.
De kool, die verleden
week aan den LANGEDIJK werd afge
leverd, geld naar we met zekerheid ver
nemen, 8.5. gulden de 100. Doorgaan
met snijden kan men nog niet. Dit jaar
waarschijnlijk begiut de eigenlijke kool-
handel in de maanden Augustus en Sep
tember, in zoo verre het de vroege, in
de maand October in zoo verre het de
late kool betreft. De geregelde afvoer van
bloemkool is begonnen. De waar is door
de droogte minder goed van kwaliteit.
Wortelen werden tot dus ver duur betaald
en veel gevraagd.
Aan de Dinsdagsche hard-
draveiij van de HENGSTMAN namen 11
paarden deel. De prijs viel den deel aan
het paard van d<n heer K. Kruijer,
H.-Hugowaard, de le premie aan dat van den
heer Jasper Smit te Opmeer en de 2e pre
mie aan het paard van den heer J. C- Hol
dijk te Heer Hugowaard.
Bij deze gelegenheid werd door Simon
Groot voor de vijftigste maal de betrek
king van bode vervuld; zonder een enkele
maal verhinderd geweest te zijn.
De krasse giijsaard is dan ook bij dit
volksfeest, met bekende figuren in hoog
aanzien.
Donderdag had te PUR-
MEREND onder begunstiging van fraaj
Melanie. „Maar hij kan nooit voor mij doen,
wat gij voor mij gedaan hebt, mijnheer de
baron. Gij hebt mij uit de diepte der ver-
twij'eling gered en mij troost gebracht, zon
der u daarbij door ten zelfzuchtig ot een
onedel gevoel te laten leidenik kan mij
geen anderen man denken, die met even
teedere, edele welwillendheid, als gij, mij de
beschaming wist te besparen, een hulpeloos
voorwerp van medelijden te zijn
Baron von Sturen gevoelde, dat bij dezen
lof tccb niet ten volle verdiende, en hij her
innerde zich, hoe i a hij er aan toe was ge
weest, aan zijn hartstocht de overwinning
te laten op zijne grootmoedigheid.
Een weinig verward nam hij afscheid van
Melanie Rettberg, nadat bij haar had ver
zocht, alle middelen aan te wenden, om van
haar broeder den naam te vernemen, welken
deze misbruikt bad.
X.
De raadsheer, dr. Carus, was een goede
veertiger, en nog een man, in de kracht
van zijn leven. Hij was een „s elf-ma de-
man", want het groote vermogen, hetwelk
hij bezat, had hij zich door zijn praktijk
virworven, die zich zoo zeer had uitgebreid,
dat zijne collega's hem benijdden. Maar
evenals geen sterveling ongestoord gelok
ten deel valt, zoo was ook zyn leven niet
zonder harde beproevingen voorbij gegaan.
In kringen, in welke hy verkeerde, ging
het gerucht, dat bij in zijn jeugd een meisje
had bemind, hetwelk daar bjj tot een hoogeren
stand behoorde, door haar strenge, bevoor
deelde ouders tot een ander huwelijk ge
dwongen weid, in de wond, welke deze
smartelijke scheiding in zijn gemoed had
achtergelaten, was nooit ten volle geheeld.
Het huwelyk, hetwelk dr. Carus cp zeer
rijpen leeftijd had gesloten, om zijn verlaten
hart te kuDnen opeDen voor geliefde kinderen
en zijn buis een meesteres te geven, was
niet gelukkig geweest. De verlangde vader
vreugde wss bem niet beschoten, zijn eebt-
genoote bracht vele jaren door opeen smar
telijk ziekbed en nu was hij sedert een
jaar weduwnaar.
Baton von Sluttn werd door zijn gewezen
vocgd allerhartelijkst ontvangen. Ongelukki
gerwijze was hij ep een uur gekemen, in
hetwelk de rechtsgeleerde het zeer druk had.
"Wolfgarg bedankte hem, gelijk bi] het reeds
schriftelijk had gedaan, nog eens in warme
btwoordiDgen voor het nauwgezette en uit
stekend leheer van zj,n vermogen, enevcn-
weder de aangekondigde harddraverij en
schoonrijderij plaats. Het schoonrijden ving
ten 10 uur aan en werd door 21 deelne
mers om de Veemarkt gehouden. De uit
slag was als volgt.
lste prijs (f25) C. vleijnis, te Beemster.
2de (f 15) A. de Vries, te Alkmaar.
3de (fl 0) A. Broers, te Benning-
broek.
4de (f 5) M. Zwart, te Purmerend.
Ten 1 ure ving de harddraverij aan door
aangespannen paarden van zessen klaar.
Zij werd gehouden op den Purmerender-
weg. De lengte der baan bedroeg 300 M.
Hieraan werd door 16 paarden deelgenomen
uit alle oorden des land». De uitslag is als
volgt:
Prijs f 200. D. Florijn te Rotterdam met
Sador, zwarten hengst, berijder J. Koster.
lste premie f 100. J. Dop. te Hilversum,
met Bejected, schimmel ruin, berijder B. "W.
Schippers.
2 premie, f 50. A. Wassenaar te Haren,
met Ussan, zwarten hengst, berijder A.Side-
rius.
De feestelijkheid werd verhoogd door
de opwekkende tonen van het stedel. mu-
zitkorps van Purmerend, onder leiding van
den heer J. P, Groot. Het publiek was
niet zeer talrijk.
Te BRITSUM is een ar
beider doodelijk getroffen door den blik
sem. Een ander in zijne nabijheid was
aanvankelijk bewusteloos, doch deze kwam
gelukkig weer bij.
-TeSTEENWIJK, waarten-
gevolge van droogte het drinkwater toch
reeds schaarsch is, beeft een onverlaat de
laagheid gehad, een der stads-pompen door
petroleum onbruikbaar le maken.
Te II A A REN (N.-Brabant) zijn
in een gezin 4 gevallen van zwaite
pokken voorgekomen. Men vermoedt dat de
ziekte is overgenomen uit Tilburg.
Te L O OS D RECHT is
Woensdag-ochtend te half twaalf de blik
sem geslagen in eene schuur nabij de
woning van den bakker A. Heineke. Bin
nen korten tijd hadden de vlammen zich
medegedeeld aan eenen berg hooi en een
aangrenzend kuis, bewoond door W. de
Brce. Dit laatste huis, toebehoorende aan
den heer Heineke en slechts laag verze
kerd, is een puinhoop geworden. Dank
het krachtig en spoedig optreden der brand
weer bleven de naastbestaande huizen van
A. Heineke en J. Otten behouden. Van
grooten invlced hierop zijn medegeweest
de hevige stortbui, die zich even te voren
had ontlast en het keeren van den wind,
dadelijk na het ontstaan van den brand.
De inboedel van De Brte werd gered. Ee-
nig vee van den heer H. eveneens. Groote
schade wordt echter door hem geledeD,
daar eene aanzienlijke hoeveelheid onver
zekerd koren en hooi verbrandden.
Te Bommel is dingdagavond de boerderij
van Hulsteijn door den bliksem getroffen
en geheel afgebrand.
Tijdens het onweder Dinsdag ten 10 ure
boven Goes en omstreken woedde, werd
aan den Wiihelmina-poldersehen weg bij de
bebouwde stoofweide een man door het on
weder gedood.
De verslagene, zekere G. B. kwam in
gezelschap van een vrouw van het veld.
B. zette zich tegen een boom om voor den
regeu te schuilen en werd oogenblikkelijk
gedood. De vrouw, op eenige meters van
hem verwijderd, werd ook ter aarde gewor
pen, waarbij haar linkerarm geschroeid werd.
Zij bekwam verder geen letsel doch was
natuurlijk zeer ontstelden zenuwachtig van
schrik. De getroffene, die een kinderlooze
weduwe nalaat, had geen zichtbare belee-
digingen aan het lichaam; zijn kleeren en
vooral zijn broekpijpen en schoenen waren
opengereten. Zijn lijk werd per raderbaar
naar zijn woning vervoerd.
Men schrijft uit Velp (Geld.) van 12
Juli:
Heden middag om twaalf uur sloeg tijdens
een hevig onweder de bliksem in eene
kleine boerderij, toebehoerende aan Bar.
v. P. en bewoond door W. In een omme
zien lag het woonhuis in de asch. De in
boedel was, naar men beweert, niet ver
zekerd.
Uit Andelst wordt van 12 Juli ge
meld:
EeD hevig onweder barstte heden mor
gen te ongeveer 11 uur over deze streek los.
De regen viel met geweldige stroomen
neder en voldeed aan ons weken en maan
den lang geuit verlangen.
Nog eenige zulke buien en wij krijgen
weer hoop op een niet al te zorgelijken
winter.
De bliksem is geslagen in de koren
schuren van den heer J. O. van Olst,
op het Kempke, dia totaal afgebrand is,
zoo voor de levendige deelneming met wel
ke hij dagelijks naar hem geïnformeerd bad,
toeD hij aan de gevolgen van het spoorweg
ongeluk ter neder lag.
Het was voor Wolfgang geen gemakkelijke
taak, bij den spaarzaam hem voor dit bezoek
toegemeten tijd, een geschikten overgang te
vinden voor de zaak, welke voor het groot
ste deel de reden van zijn bezoek was. Hij
gevoelde dat het passender geweest zou zijn
dit onderwerp in den loop van een onge
dwongen onderhoud ter sprake t e brengen,,;
juist was er een pijnlijke pauze ontstaan
toen de bohaad zeide: „mevrouw von
Prachwitz zal zich insgelijks zeer verheugd
hebben, u na zoovele jaren terug te zien,
en u met uwe betstelling geluk te kunnen
weDschen. Ik zou roemen op een verdienste
welke ik niet bezit, wilde ik verzwijgen, dat
het mcviouw von Prachwitz was, die mij den
raad gaf, dagelijks mij van uw toestand op de
hoogte te laten houden, en geregeld ook
eiken dag haar bediende zond om van mij
te vernemen boe het met u ging."
Wolfgang onderdrukte met geweld zyne
ontroering, om den hofraad zijDe beschaming
te verbergen. Mevrouw van Prachwitz was
de intiemste vriendin zijner overleden moe
der geweest en had bem steeds veel liefde
en goedheid bewezen, als hij in zijn jongens
jaren met zyn ouders in Berlijn vertoefde
en halve dagen bij haar doorbracht. Gelijk
een zwaar verwijt viel het hem nu op de ziel,
dat bij de goedhartige dame, die hem reeds
door de hetinuering aan zijn moeder dier
baar had moeten zijn, geheel vergeten had.
Sedert bij haar eenige jaren geleden bij den
dood van haar echtgenoot had gecondoleerd,
was zij hem langzamerhand uit de gedachte
gegaan. Htt was hem gegaan, als de mees
ten zijner tijdgt nooten. In het leven van den
jongeling dringen zich nieuwe indrukken op
den voorgrond, bet aandenken aan de hei
ligdommen van bet ouderlijk huis verbleekt,
en de innige baud, welke de ouders met el-
I kander verbindt, bestaat vcor de kinderen
niet meer; want de verplichtingen van het hart
vet jaren als oude schulden.Deze vloed
van gedachten en zelf vet wijtingen onthief
hem op even onverwachte als natuurlijke
wij2e, van de noodzakelijkheid, den hofraad
met Melanie Rettbergs zaak bekend te ma
ken. Was in mevrouw v an Prachwitz niet
de natuurlijkste keschet mster en raadgeefster
j voor Let jonge meisje gevonden
Der waarheid getrouw bekende Wolfgang
den hofraad, dat bij bij mevrouw von Prach
witz zijn bezoek nog niet bad afgelegd,
maar juist op het punt stond, deze eere
schuld af te doen Daarop nam hij van zijn
voogd afscheid. In der daad wilde hij heden
nog de moederlijke vriendin opzoeken, doch
hij moest eerst naar zijn hotel terug, daar
Maitland beloo'd had, hem omtrent de ai-
spraak met Quinna's secondant tijding te
zenden of die persoonlijk te brengen. Wolf
gang was nog maar enkele minuten op zijD
kamer teruggekeerd, toen Maitland zelf ver
scheen.
„Nu, mijn waarde baron," begon hij, „ik
heb al het noodige met den ritmeester von
Kossatz geregeld. Dat gij de uitdaging aan
neemt, is voor deze brave lieden een streep
door de rekening, geloof mij, ik ken die
knapen door en door Kossatz, die den toon
van een cavalier voortreffelijk verstaat, aan
te nemen, zou u op de meest hoffelijke wijze
behandelen en zich met de geringste ver
ontschuldiging uwerzijds tevreden stellen.
Dan zou men daarna met alle middelen der
hoffelijkheid uwe vriendschap hebben trach
ten te winnen, om zich daarop tegenover
heel de wereld te kunnen beroemen. Toen
da ritmeester van mij vernam, dat ik op uw
verzoek kwam, las ik dadelijk cp zijn ver
bluft gelaat, welk een geraffineerd spel hem
en zijn karnuit verkorven was. Ik zeide
hem, dat gij elke verontschuldiging weigerdet
en mijnheer von Quinna voldoening wildet
geven. Wanneer bij zicb party stelt, zal het
mij verwonderenofschoon Kossatz, die een
man met moed is, mogelijkerwijze bem er
toe dwingen zal. Wat denkt gij in dat geval (e
doen, baron
„Ik heb bet voornemen," antwoordde
WolfgaDg beslist, „een verward kluwen te
ontwarren, door dezen Quinna als een
dollen bond neder te schieten."
„Gij hebt volkomen gelijk", bevestigde
Maitland. „Wat betreft uur en plaats van
samenkomst, zoo blijft het bij onze afspraak
van heden morgen. Houdt u morgen ochtend
tegen vier uur gereed. Ik baal u in mijn
rijtoig af en bieng u naar Groenwoud.
Nadat Maitland vertrokken was, gunde
■Wolfgang zich den tijd, alle oude herinne
ringen aan mevr. van Prachwitz in het ge
heugen terug te toepen. Zij was aanmerkelijk
jonger dan zijne moeder en hij herinnerde zicb,
dat zij ernstig en goedhartig was; aan hare
tereidwilll gbeid, cm een verlaten meisje
onder Late hoede te nemen, twijfelde hij
terwijl eene zekere hoeveelheid koren me
de verbrandde. Aan redding kon natuur
lijk niet gedacht wordeD, daar alle sloo-
ten en vele putten en pompen in den om
streken totaal leeg waren.
Te Breda heeft de bliksem den schoor
steen van het huis, bewoond door den
heer W. A. H, DerkseD, getroffen, sloeg
daarvan een stuk af, nam zijnen weg door
den schoorsteen waaruit een ijzeren stop
geslagen werd, en verder over den zolder
door het dak, waarvan eenige pannen ver
nield werden. Van eene woning daarach
ter staande, v erd door een weggeslingerd
stuk pan eene glasruit gebroken.
Van den schoorsteen van het huis, ioor
den heer G. Dorrenboom bewoond, werd
insgelijks een stuk van een schoorsteen
geslagen,
Eèndroevigezaak. Onder
een aantal onbeduidende vacsntiezaakjes
kwam bij de arroitdissements-Rechtbank
te ROTTERDAM verleden week een aan
doenlijk tooneeltje voor, waarvan de behan-
delingzelfs den minst teergevoeligen mensch
tot schreiens toe kan brengen.
Ik wil er ruiterlijk voor uitkomen, op
gevaar af van door deze of genen te wor
den uitgelachen, dat het mij groote moei
te kostte, mijn gevoel te bedwingen.
Ze sprak dan ook eenvoudig en daarbij
toch tot het hart, de diep beklagenswaar-
dige vrouw en moeder, die haar op 25-ja-
rigen ouderdom voor het eerst vart haar
leven op deze trerige plaats verscheen.
Knap, doch zeer armoedig gekleed, maakt
de ongelukkige bepaald een gunstigen in
druk; ja, wij meenden bij den humanen voor
zitter ook blijken te ontwaren van sym
pathie met haar ellendigen toestand.
Men deuke slechts: de arme leed bit
ter gebrek, het ontbrak haar aan het
hoogst noodige, en toch had zij nog nooit
de hand naar eens anders eigendom uit
gestrekt. Tegen de helft van April be
reikte de nood zijn toppunt; het moge
voor heD, die nooit gebrek gekend heb
ben, ongelooflijk klinken, doch de vrouw
verklaarde het met een van aandoening
trillende stem, ze was zelfs in de treurige
noodzakelijkheid gekomen, het hemd van
haar lijf te verkoopen voor de som van
tien cents!
Begrijpt gij wat het zeggen wil, zoo
hopeloos arm te zijnP En zij had vroe
ger betere dagen gekend, die ongelukkige
geenszins. En zoo waren zijne gedachten
weder terug gekeerd tot Melanie Rettberg
en onwillekeurig drong zich aan hem de
vraag op, of hy haar beminde en of hy haar
wel zijn hand zou hebben aangeboden
wanneer het bezwaar van haar diep verdor
ven broeder zich niet had voorgedaan.
WolfgaDg behoorde tot die mannen, die
zich van de vrouw, die zij zich tot gade
wenschen, een zeer bepaald beeld hebben
ontworpen. Dit beeld was een productie van
zijn verbeeldings-verntogen; hij had het in
vleesch en bloed herschapen, gezien, maar
het was niet het portret van Melanie Rett
berg, het was het portret van dat zwart-
oogige meisje, hetwelk hij eerst op het on
stuimige ros en later in een rijtuig bij het
vurig schijnsel der flambouwen der brand
weer had gezien. Of de karakter-hoedanig-
heden evenzeer aan zyne voorstelling be
antwoordden, kon hij niet beoordeelen, maar
de uiterlyke verschijning geleek nauwkeu
rig op zijn ideaal. Van de herinering aan
de onbekende en aan zyn hart toch zoo be
kende, gingen Wolfgang's gedachten naar
de taak welke hem morgen wachtte. Eerst
nu dacht hy er aan, dat hij zelf in het du
el kon vallen. Het was niet zeer waarscbyn-
lyk, doch het lag toch niet bniten de grens
der mogelijkheid en voor dit geval moest
bij toch zijne maatregelen nemen. Hij nam
daarom papier en pen ter hand, om zijne
laatsten wil ter Deder te schrijven.
Hy benoemde zijn gewezen voogd tot den
uitvoerder van zyn laatsten wil, en verklaar
de met weinige woorden de aanleiding tot
het duel. zijne beide landgoederen vielen aan
zijne wettige erfgenamen. Van het aaDzien-
lyk vermogen in geld en geldswaardig papier,
hetwelk sedert zijne jeugd sterk was ver
meerderd, vermaakte hij aan MelaDie Rott-
berg een som, «elke haar een onbezorgd
leven verzekerde. Aan al zijn bedienden
schonk bij flinke jaargelden.
Toen Wolfgang met zijn testament gereed
was, sloot bij het in een couvert en adres
seerde het aan deu hofraad, om het morgen
vroeg, voor hij zich op weg begal aan Mait
land ter eventueele bezorging toe te vertrou
wen.
Infussehen was het avond gewordeD. Het
sloeg juist acht uur, toen hy zijn hotel ver
liet om zich naar de woning van raeviOQW
von Prachwitz te laten rijden.