De weaenyan liet nooflloi. Zondag 1G Juli 1893. 37ste Jaargang No. 2743. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 Groote letters worden naar piaatsruimte berekend. WORDT VERYOLGD. RABIT. Atmmitiï- k UiilmïM Uitgever, J. WINKEL. Bureau: 8CHAGK®. liaan, D, 4. Gemeente S c h a g e n. Beke ndmak i n s e n. POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente worden inlichtingen verzocht omtrent een op de markt van 6 Juli 1S93 vermist wit Schaap. Binnenlandsch Nieuws. De heer Sj. Aliedema, Prop. te Ferwerd, heeft aangenomen het beroep bij de Hervormde Gemeente te EENIGEN- BURG. WINKEL W o en s d ag d e n 12en dezer hebben de leerlingen van de hoogste klassen der scholen in deze gemeente, met hunne onderwijzers en twee leden van bet bestuur der afdeeling van volksonderwijs een reisje gemaakt naar Amsterdam. Iu een elftal wagens reden zij 's morgens naar het station Noord-Schaiwoude, waar aij bij aankomst met van vreugde stralende ge zichten den trein afwachtten, die hen naar Amsterdam zou voeren. Dat het op de reis jolig toeging en me nig liedje werd gezongen, spreekt van zelf en voor menigeen was de vreugde al vrij hoog gestegen, voor Amsterdam bereikt was. Aan groepjes van 6, 7 of 8 trokken ze van het station naar de mell-inrichting op den Nieuwendijk en van daar naar Artis, waar eenige uren aangenaam werdeu doorge bracht. De meeste kinderen hadden versnaperin gen voor de apen en papegaaien medege nomen en ze deze uit de hand te laten nemeD, was vcor hen een waar genot. En dat ze zelf ook volop kregen, daarvoor werd door de geleiders ruimschoots ge zorgd. Als altijd werd na het bezoek aan den dierentuin gelegenheid gegeven tot het me- dentmeu van een „welkom 'thuis" en zorgde iedere geleider, dat hij met de hem toevertrouwde kinderen op tijd aan liet sta tion was, om met den trein van 5 uur 3 weer te kunnen vertrekken. Bij aankomst te Noord-Scharwoude stonden de rijtuigen weder gereed en alle kinderen kwamen te half acht te Winkel terug, waar eene menigte menscheu zich bij 't punt van aankomst verzameld had- FEUILLETON. 10 Roman van Curt Hoffmeister. (Yertalingsrecht verzekerd.) IX „Vooreerst," hervatte Wolfgang zijn on derhoud met mej. Rettberg, „moeten wij de persoon trachten te ontdekken, wiens naam uw broeder op den wissel heeft nagemaakt. Wanneer het u gelukt, dit van hem te weten te komen, dan zal ik met alle de mij ten dienste staande middelen dien man te trachten te bewegen, van een gerechtelijke vervol- giüg tegen uw broeder af te zien. Dien wissel zal ik inlossen." „God zegen o riep het jonge meisje, en nog voor Wolfgang het had kennen ver hinderen greep zij zijne hand en drukte er een kus op. Daarna verzonk zjj in ernstig gepeins. „Maar, ach! ik vrees", zeide zij, „dat ik mijn broeder niet zal kunnen bewe gen, den naam te noemen. .Beproef het ten minste" raadde Wolfgang. „Ook ik zal zien, wat ik le weten kan ko men, en ik heb reeds schreden gedaan, wel ke mij hoop geven op goeden uitslag. Het 2ij nu uw broeder u die inlichtingen geeft of niet, gij moet toeh van hem gescheiden en ergens anders in veiligheid gebracht wordt n. Ik zal met mijn gewezen voogd, dr. Carns, sprekeD, dat bij zich uwer aan trekt en door zjjne familie-verbintenissen, welke hij hier bezit, een geschikt toevluchts oord voor u zoekt." „Ach, baron", antwoordde Melanie mis moedig, „rijt gij er ten volle van overtuigd, dat mijnheer Carus in deze zaak ook zoo zal voelen en oordeelen, als gij Oudere lieden btzieD de dingen met geheel andere oogen, dan de jeugd het doet; Let hart wordt door ervaringen vertaid en het ver stand is strenger dan het gevoel." „Gij kent mijn oud-voogd niet", zeide WohgaDg laclende, „ot.fcbcon oud aan ervaring en rjjp in oordeel, beeft bij toch een jong hart bewaatd. Hij zal u tescber- ming en hulp verleenen en u den weg tot een eerbaar tesfaan eflenen." „Meer kan ik niet vrensohen en ik za» hem daarvoor zeer dankbaar zijn", zeide den om de prettige gezichten der kleinen te zien. Toen 's morgens de reis aanvaard werd, regende het ende barometer stond voor een dag van uitgang ongunstig, maar 't weer helderde op en men trof 't te Am sterdam uitstekend. Wel vielen er een paar fiksche buien, maar men was in Artis en kon daar ge noegzaam schuilen en tevens genieten. Een prettig dagje heeft de afdeeling Winkel van Volksonderwijs het 50 tal kindereD, dat gedurende een geheel jaar geen enkelen schooltijd willekeurig heeft verzuimd, weder verschaft en het zal bij allen, die er van geprofiteerd hebben, nog lang in aangename herinnering blijveD. Zondag a. s. is er feest op de plaats met prijs-uitdeeling voor de kleineren. Ds. D. Rossen, thans predi kant bij de Doopsgezinde gemeente te HELDER en HUISDUINEN is als zoo danig beroepen te Giethoorn. De kool, die verleden week aan den LANGEDIJK werd afge leverd, geld naar we met zekerheid ver nemen, 8.5. gulden de 100. Doorgaan met snijden kan men nog niet. Dit jaar waarschijnlijk begiut de eigenlijke kool- handel in de maanden Augustus en Sep tember, in zoo verre het de vroege, in de maand October in zoo verre het de late kool betreft. De geregelde afvoer van bloemkool is begonnen. De waar is door de droogte minder goed van kwaliteit. Wortelen werden tot dus ver duur betaald en veel gevraagd. Aan de Dinsdagsche hard- draveiij van de HENGSTMAN namen 11 paarden deel. De prijs viel den deel aan het paard van d<n heer K. Kruijer, H.-Hugowaard, de le premie aan dat van den heer Jasper Smit te Opmeer en de 2e pre mie aan het paard van den heer J. C- Hol dijk te Heer Hugowaard. Bij deze gelegenheid werd door Simon Groot voor de vijftigste maal de betrek king van bode vervuld; zonder een enkele maal verhinderd geweest te zijn. De krasse giijsaard is dan ook bij dit volksfeest, met bekende figuren in hoog aanzien. Donderdag had te PUR- MEREND onder begunstiging van fraaj Melanie. „Maar hij kan nooit voor mij doen, wat gij voor mij gedaan hebt, mijnheer de baron. Gij hebt mij uit de diepte der ver- twij'eling gered en mij troost gebracht, zon der u daarbij door ten zelfzuchtig ot een onedel gevoel te laten leidenik kan mij geen anderen man denken, die met even teedere, edele welwillendheid, als gij, mij de beschaming wist te besparen, een hulpeloos voorwerp van medelijden te zijn Baron von Sturen gevoelde, dat bij dezen lof tccb niet ten volle verdiende, en hij her innerde zich, hoe i a hij er aan toe was ge weest, aan zijn hartstocht de overwinning te laten op zijne grootmoedigheid. Een weinig verward nam hij afscheid van Melanie Rettberg, nadat bij haar had ver zocht, alle middelen aan te wenden, om van haar broeder den naam te vernemen, welken deze misbruikt bad. X. De raadsheer, dr. Carus, was een goede veertiger, en nog een man, in de kracht van zijn leven. Hij was een „s elf-ma de- man", want het groote vermogen, hetwelk hij bezat, had hij zich door zijn praktijk virworven, die zich zoo zeer had uitgebreid, dat zijne collega's hem benijdden. Maar evenals geen sterveling ongestoord gelok ten deel valt, zoo was ook zyn leven niet zonder harde beproevingen voorbij gegaan. In kringen, in welke hy verkeerde, ging het gerucht, dat bij in zijn jeugd een meisje had bemind, hetwelk daar bjj tot een hoogeren stand behoorde, door haar strenge, bevoor deelde ouders tot een ander huwelijk ge dwongen weid, in de wond, welke deze smartelijke scheiding in zijn gemoed had achtergelaten, was nooit ten volle geheeld. Het huwelyk, hetwelk dr. Carus cp zeer rijpen leeftijd had gesloten, om zijn verlaten hart te kuDnen opeDen voor geliefde kinderen en zijn buis een meesteres te geven, was niet gelukkig geweest. De verlangde vader vreugde wss bem niet beschoten, zijn eebt- genoote bracht vele jaren door opeen smar telijk ziekbed en nu was hij sedert een jaar weduwnaar. Baton von Sluttn werd door zijn gewezen vocgd allerhartelijkst ontvangen. Ongelukki gerwijze was hij ep een uur gekemen, in hetwelk de rechtsgeleerde het zeer druk had. "Wolfgarg bedankte hem, gelijk bi] het reeds schriftelijk had gedaan, nog eens in warme btwoordiDgen voor het nauwgezette en uit stekend leheer van zj,n vermogen, enevcn- weder de aangekondigde harddraverij en schoonrijderij plaats. Het schoonrijden ving ten 10 uur aan en werd door 21 deelne mers om de Veemarkt gehouden. De uit slag was als volgt. lste prijs (f25) C. vleijnis, te Beemster. 2de (f 15) A. de Vries, te Alkmaar. 3de (fl 0) A. Broers, te Benning- broek. 4de (f 5) M. Zwart, te Purmerend. Ten 1 ure ving de harddraverij aan door aangespannen paarden van zessen klaar. Zij werd gehouden op den Purmerender- weg. De lengte der baan bedroeg 300 M. Hieraan werd door 16 paarden deelgenomen uit alle oorden des land». De uitslag is als volgt: Prijs f 200. D. Florijn te Rotterdam met Sador, zwarten hengst, berijder J. Koster. lste premie f 100. J. Dop. te Hilversum, met Bejected, schimmel ruin, berijder B. "W. Schippers. 2 premie, f 50. A. Wassenaar te Haren, met Ussan, zwarten hengst, berijder A.Side- rius. De feestelijkheid werd verhoogd door de opwekkende tonen van het stedel. mu- zitkorps van Purmerend, onder leiding van den heer J. P, Groot. Het publiek was niet zeer talrijk. Te BRITSUM is een ar beider doodelijk getroffen door den blik sem. Een ander in zijne nabijheid was aanvankelijk bewusteloos, doch deze kwam gelukkig weer bij. -TeSTEENWIJK, waarten- gevolge van droogte het drinkwater toch reeds schaarsch is, beeft een onverlaat de laagheid gehad, een der stads-pompen door petroleum onbruikbaar le maken. Te II A A REN (N.-Brabant) zijn in een gezin 4 gevallen van zwaite pokken voorgekomen. Men vermoedt dat de ziekte is overgenomen uit Tilburg. Te L O OS D RECHT is Woensdag-ochtend te half twaalf de blik sem geslagen in eene schuur nabij de woning van den bakker A. Heineke. Bin nen korten tijd hadden de vlammen zich medegedeeld aan eenen berg hooi en een aangrenzend kuis, bewoond door W. de Brce. Dit laatste huis, toebehoorende aan den heer Heineke en slechts laag verze kerd, is een puinhoop geworden. Dank het krachtig en spoedig optreden der brand weer bleven de naastbestaande huizen van A. Heineke en J. Otten behouden. Van grooten invlced hierop zijn medegeweest de hevige stortbui, die zich even te voren had ontlast en het keeren van den wind, dadelijk na het ontstaan van den brand. De inboedel van De Brte werd gered. Ee- nig vee van den heer H. eveneens. Groote schade wordt echter door hem geledeD, daar eene aanzienlijke hoeveelheid onver zekerd koren en hooi verbrandden. Te Bommel is dingdagavond de boerderij van Hulsteijn door den bliksem getroffen en geheel afgebrand. Tijdens het onweder Dinsdag ten 10 ure boven Goes en omstreken woedde, werd aan den Wiihelmina-poldersehen weg bij de bebouwde stoofweide een man door het on weder gedood. De verslagene, zekere G. B. kwam in gezelschap van een vrouw van het veld. B. zette zich tegen een boom om voor den regeu te schuilen en werd oogenblikkelijk gedood. De vrouw, op eenige meters van hem verwijderd, werd ook ter aarde gewor pen, waarbij haar linkerarm geschroeid werd. Zij bekwam verder geen letsel doch was natuurlijk zeer ontstelden zenuwachtig van schrik. De getroffene, die een kinderlooze weduwe nalaat, had geen zichtbare belee- digingen aan het lichaam; zijn kleeren en vooral zijn broekpijpen en schoenen waren opengereten. Zijn lijk werd per raderbaar naar zijn woning vervoerd. Men schrijft uit Velp (Geld.) van 12 Juli: Heden middag om twaalf uur sloeg tijdens een hevig onweder de bliksem in eene kleine boerderij, toebehoerende aan Bar. v. P. en bewoond door W. In een omme zien lag het woonhuis in de asch. De in boedel was, naar men beweert, niet ver zekerd. Uit Andelst wordt van 12 Juli ge meld: EeD hevig onweder barstte heden mor gen te ongeveer 11 uur over deze streek los. De regen viel met geweldige stroomen neder en voldeed aan ons weken en maan den lang geuit verlangen. Nog eenige zulke buien en wij krijgen weer hoop op een niet al te zorgelijken winter. De bliksem is geslagen in de koren schuren van den heer J. O. van Olst, op het Kempke, dia totaal afgebrand is, zoo voor de levendige deelneming met wel ke hij dagelijks naar hem geïnformeerd bad, toeD hij aan de gevolgen van het spoorweg ongeluk ter neder lag. Het was voor Wolfgang geen gemakkelijke taak, bij den spaarzaam hem voor dit bezoek toegemeten tijd, een geschikten overgang te vinden voor de zaak, welke voor het groot ste deel de reden van zijn bezoek was. Hij gevoelde dat het passender geweest zou zijn dit onderwerp in den loop van een onge dwongen onderhoud ter sprake t e brengen,,; juist was er een pijnlijke pauze ontstaan toen de bohaad zeide: „mevrouw von Prachwitz zal zich insgelijks zeer verheugd hebben, u na zoovele jaren terug te zien, en u met uwe betstelling geluk te kunnen weDschen. Ik zou roemen op een verdienste welke ik niet bezit, wilde ik verzwijgen, dat het mcviouw von Prachwitz was, die mij den raad gaf, dagelijks mij van uw toestand op de hoogte te laten houden, en geregeld ook eiken dag haar bediende zond om van mij te vernemen boe het met u ging." Wolfgang onderdrukte met geweld zyne ontroering, om den hofraad zijDe beschaming te verbergen. Mevrouw van Prachwitz was de intiemste vriendin zijner overleden moe der geweest en had bem steeds veel liefde en goedheid bewezen, als hij in zijn jongens jaren met zyn ouders in Berlijn vertoefde en halve dagen bij haar doorbracht. Gelijk een zwaar verwijt viel het hem nu op de ziel, dat bij de goedhartige dame, die hem reeds door de hetinuering aan zijn moeder dier baar had moeten zijn, geheel vergeten had. Sedert bij haar eenige jaren geleden bij den dood van haar echtgenoot had gecondoleerd, was zij hem langzamerhand uit de gedachte gegaan. Htt was hem gegaan, als de mees ten zijner tijdgt nooten. In het leven van den jongeling dringen zich nieuwe indrukken op den voorgrond, bet aandenken aan de hei ligdommen van bet ouderlijk huis verbleekt, en de innige baud, welke de ouders met el- I kander verbindt, bestaat vcor de kinderen niet meer; want de verplichtingen van het hart vet jaren als oude schulden.Deze vloed van gedachten en zelf vet wijtingen onthief hem op even onverwachte als natuurlijke wij2e, van de noodzakelijkheid, den hofraad met Melanie Rettbergs zaak bekend te ma ken. Was in mevrouw v an Prachwitz niet de natuurlijkste keschet mster en raadgeefster j voor Let jonge meisje gevonden Der waarheid getrouw bekende Wolfgang den hofraad, dat bij bij mevrouw von Prach witz zijn bezoek nog niet bad afgelegd, maar juist op het punt stond, deze eere schuld af te doen Daarop nam hij van zijn voogd afscheid. In der daad wilde hij heden nog de moederlijke vriendin opzoeken, doch hij moest eerst naar zijn hotel terug, daar Maitland beloo'd had, hem omtrent de ai- spraak met Quinna's secondant tijding te zenden of die persoonlijk te brengen. Wolf gang was nog maar enkele minuten op zijD kamer teruggekeerd, toen Maitland zelf ver scheen. „Nu, mijn waarde baron," begon hij, „ik heb al het noodige met den ritmeester von Kossatz geregeld. Dat gij de uitdaging aan neemt, is voor deze brave lieden een streep door de rekening, geloof mij, ik ken die knapen door en door Kossatz, die den toon van een cavalier voortreffelijk verstaat, aan te nemen, zou u op de meest hoffelijke wijze behandelen en zich met de geringste ver ontschuldiging uwerzijds tevreden stellen. Dan zou men daarna met alle middelen der hoffelijkheid uwe vriendschap hebben trach ten te winnen, om zich daarop tegenover heel de wereld te kunnen beroemen. Toen da ritmeester van mij vernam, dat ik op uw verzoek kwam, las ik dadelijk cp zijn ver bluft gelaat, welk een geraffineerd spel hem en zijn karnuit verkorven was. Ik zeide hem, dat gij elke verontschuldiging weigerdet en mijnheer von Quinna voldoening wildet geven. Wanneer bij zicb party stelt, zal het mij verwonderenofschoon Kossatz, die een man met moed is, mogelijkerwijze bem er toe dwingen zal. Wat denkt gij in dat geval (e doen, baron „Ik heb bet voornemen," antwoordde WolfgaDg beslist, „een verward kluwen te ontwarren, door dezen Quinna als een dollen bond neder te schieten." „Gij hebt volkomen gelijk", bevestigde Maitland. „Wat betreft uur en plaats van samenkomst, zoo blijft het bij onze afspraak van heden morgen. Houdt u morgen ochtend tegen vier uur gereed. Ik baal u in mijn rijtoig af en bieng u naar Groenwoud. Nadat Maitland vertrokken was, gunde ■Wolfgang zich den tijd, alle oude herinne ringen aan mevr. van Prachwitz in het ge heugen terug te toepen. Zij was aanmerkelijk jonger dan zijne moeder en hij herinnerde zicb, dat zij ernstig en goedhartig was; aan hare tereidwilll gbeid, cm een verlaten meisje onder Late hoede te nemen, twijfelde hij terwijl eene zekere hoeveelheid koren me de verbrandde. Aan redding kon natuur lijk niet gedacht wordeD, daar alle sloo- ten en vele putten en pompen in den om streken totaal leeg waren. Te Breda heeft de bliksem den schoor steen van het huis, bewoond door den heer W. A. H, DerkseD, getroffen, sloeg daarvan een stuk af, nam zijnen weg door den schoorsteen waaruit een ijzeren stop geslagen werd, en verder over den zolder door het dak, waarvan eenige pannen ver nield werden. Van eene woning daarach ter staande, v erd door een weggeslingerd stuk pan eene glasruit gebroken. Van den schoorsteen van het huis, ioor den heer G. Dorrenboom bewoond, werd insgelijks een stuk van een schoorsteen geslagen, Eèndroevigezaak. Onder een aantal onbeduidende vacsntiezaakjes kwam bij de arroitdissements-Rechtbank te ROTTERDAM verleden week een aan doenlijk tooneeltje voor, waarvan de behan- delingzelfs den minst teergevoeligen mensch tot schreiens toe kan brengen. Ik wil er ruiterlijk voor uitkomen, op gevaar af van door deze of genen te wor den uitgelachen, dat het mij groote moei te kostte, mijn gevoel te bedwingen. Ze sprak dan ook eenvoudig en daarbij toch tot het hart, de diep beklagenswaar- dige vrouw en moeder, die haar op 25-ja- rigen ouderdom voor het eerst vart haar leven op deze trerige plaats verscheen. Knap, doch zeer armoedig gekleed, maakt de ongelukkige bepaald een gunstigen in druk; ja, wij meenden bij den humanen voor zitter ook blijken te ontwaren van sym pathie met haar ellendigen toestand. Men deuke slechts: de arme leed bit ter gebrek, het ontbrak haar aan het hoogst noodige, en toch had zij nog nooit de hand naar eens anders eigendom uit gestrekt. Tegen de helft van April be reikte de nood zijn toppunt; het moge voor heD, die nooit gebrek gekend heb ben, ongelooflijk klinken, doch de vrouw verklaarde het met een van aandoening trillende stem, ze was zelfs in de treurige noodzakelijkheid gekomen, het hemd van haar lijf te verkoopen voor de som van tien cents! Begrijpt gij wat het zeggen wil, zoo hopeloos arm te zijnP En zij had vroe ger betere dagen gekend, die ongelukkige geenszins. En zoo waren zijne gedachten weder terug gekeerd tot Melanie Rettberg en onwillekeurig drong zich aan hem de vraag op, of hy haar beminde en of hy haar wel zijn hand zou hebben aangeboden wanneer het bezwaar van haar diep verdor ven broeder zich niet had voorgedaan. WolfgaDg behoorde tot die mannen, die zich van de vrouw, die zij zich tot gade wenschen, een zeer bepaald beeld hebben ontworpen. Dit beeld was een productie van zijn verbeeldings-verntogen; hij had het in vleesch en bloed herschapen, gezien, maar het was niet het portret van Melanie Rett berg, het was het portret van dat zwart- oogige meisje, hetwelk hij eerst op het on stuimige ros en later in een rijtuig bij het vurig schijnsel der flambouwen der brand weer had gezien. Of de karakter-hoedanig- heden evenzeer aan zyne voorstelling be antwoordden, kon hij niet beoordeelen, maar de uiterlyke verschijning geleek nauwkeu rig op zijn ideaal. Van de herinering aan de onbekende en aan zyn hart toch zoo be kende, gingen Wolfgang's gedachten naar de taak welke hem morgen wachtte. Eerst nu dacht hy er aan, dat hij zelf in het du el kon vallen. Het was niet zeer waarscbyn- lyk, doch het lag toch niet bniten de grens der mogelijkheid en voor dit geval moest bij toch zijne maatregelen nemen. Hij nam daarom papier en pen ter hand, om zijne laatsten wil ter Deder te schrijven. Hy benoemde zijn gewezen voogd tot den uitvoerder van zyn laatsten wil, en verklaar de met weinige woorden de aanleiding tot het duel. zijne beide landgoederen vielen aan zijne wettige erfgenamen. Van het aaDzien- lyk vermogen in geld en geldswaardig papier, hetwelk sedert zijne jeugd sterk was ver meerderd, vermaakte hij aan MelaDie Rott- berg een som, «elke haar een onbezorgd leven verzekerde. Aan al zijn bedienden schonk bij flinke jaargelden. Toen Wolfgang met zijn testament gereed was, sloot bij het in een couvert en adres seerde het aan deu hofraad, om het morgen vroeg, voor hij zich op weg begal aan Mait land ter eventueele bezorging toe te vertrou wen. Infussehen was het avond gewordeD. Het sloeg juist acht uur, toen hy zijn hotel ver liet om zich naar de woning van raeviOQW von Prachwitz te laten rijden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1