Gemeente S c h a g e n.
Beken dmaki n gen.
PLAATSELIJK NIEUWS.
Na de verkiezing.
Burgerlijke Stand.
Gemeente Seliagen.
P redikbeurten.
Hervormde Gemeente
Wieringerwaa r d.
343ste STAATSLOTERIJ".
Vergadering" van den Raad
der gemeente Schagen, ten Raadhui-
ze, op Dinsdag 25 Juli 1893, des
voormiddags ten 10 ure.
Ingekomen stukken.
Gemeente-rekening 1892,
Getrokken Prijzen.
op Zondag-ochtend, maar Zondag-n uuiddag
willen ze niet hebben.
Ik ben de boer, die den melk leveren
moet, en ik heb er met mijn koeien over
gesproken, maar die zeggen dat doen de
wij niet wij geven niet meer dan elk een
halven .mmer 's morgens, en die kan
je 's avonds ook krijgen, maar 's morgens
tappen we geen dubbele hoeveelheid.
Eerst de straf nit. Toen ko
ning George van Griekenland laatstelijk
te St. Petersbnrg was, verhaalde hij de
volgende anecdote uil zijn leven:
Hij was nog geen achttien jaar oud,
diende bij de Engelsche marine en was we
gens een onbeduidend vergrijp tegen de
tucht veroordeeld, eenigen tijd boven in
den mast te blijven zitten.
Terwijl hij daar zoo in de hoogte zat,
kreeg de bevelhebber van het schip een
telegram.
Toen hij het gelezen had, wendde hij
zich tot den eersten officier en vroeg, wan
neer de straf van prins George zou zijn
atgeloopen. „Over tien minuten,» was het
antwoord. „Goed. laat hem nog zoolang
zitten en zeg hem dan, dat hij bij mij moet
komen."
Nadat de tien minuten waren verloo-
pen, verscheen de prinselijke kadet voor
den admiraal.
Deze sprak hem aldns aan:
»Ik hoop, dat ge u in het vervolg niet
meer aan dergelijke wanordelijkheden schul
dig zult maken."
De Prins beloofde het.
„Lees dan dit telegram. Ik wensch u
van harte geluk."
Het telegram behelsde het bericht, dat
het Grieksche volk hem tot koning had
verkozen.
12000 gulden voor een bloem.
De Dahlia, eene zeer geliefkoosde en veel
verspreide bloem werd in 1789 uit Mexico
te Madrid in den plantentuin geplant.
Er waren drie soorten van: rosea, orri-
nea en purperea, alle drie met slechts en
kelvoudige bloemen, welke in 1791 voor
het eerst te Madrid bloeiden. De directeur
van den tuin gaf van de merkwaardige
bloem een beschrijving met afbeelding in
het licht en noemde haar Dahlia," ter
eere van den Zweedschen kruidkundige
Andreas Dahl. Yan den kruidtuin ging
de bloem naar den koninklijken tuin van het
Escuriaal over, waar zij als een kostbare
gevangene bewaard werd. Ondanks veel
- ~,rd de plant hier evenwel niet ver-
edeiu. Een Fransch edelman, graaf Selinx,
kreeg door tusschenkomst van een Spaansch
edelman heimelijk eenige Dahlia-hollen en
bracht die naar Erankrijk, waar ze als eene
groote zeldzaamheid in den Parijschen plan
tentuin geplaatst werden. Men beschouwde
de Dahlia als eene zwakke plant en bracht
haar in eene broeikas, doch toen gingen
de bollen verlooren.
Alexander von Ilumbolt en Bonpland
vonden ia 1803 Dahlia's op dorre vlakten
in Mexico in het wild groeien; zij brach
ten bollen ervan mede naar Europa en
maakten ze daar verder bekend. De Ber-
lijnsche kruidkundige Wildemar gaf aan
do plant den naam Georgine en sedert heet
ze in Noord Duitschland ook zoo, doch
in andere landen Dahlia. De plant werd
nu snel verbreid en was de wonderbloem
van haar tijd. Reeds in 1806 kon de ko
ninklijke tuin te Leipzig 55 verschillende
soorten aanwijzen. Eerst in 1830 echter
kwam zij recht in de mode. In dien tijd
kweekte Engeknd prachtexemplaren. Het
gebeurde niet zelden, dat f 250 of meer
betaald werd voor een nieuwe kleur.
In alle kleuren wist men de Dahlia's
te telen, behalve in het blauw. Iu Enge
land is zelfs een prijs van 1000 pond
sterling uitgeloofd voor een blauwe Dahlia,
maar ze is nog altijd niet gevonden.
Donderdagavond heeft te
Turijn een hevig onweder gewoed, waarbij
de bliksem op acht of tien plaatsen in
sloeg, drie personen gedood en verscheide-
neu ernstig gekwetst werden.
O. a. sloeg de bliksem in een apotheek,
waarvan de eigenaar een tijdlang als ver
lamd bleef liggen en op hetzelfde cogen-
blik ook in 's mans woninv, een kilometer
verder. De straten lispen onder en de spoor
baan van Setlimo werd door het water
rfjeggeslagen.
Do wijfjes doen 'tl
In een wetenschappelijke verhandeling
over het muggengeslacht betoogt „Kas"
in het H b 1. dat het de wijfjes-muggen
zijn, welke zich met bloed voeden.
Komt het zoo, dat de mannen meer en
hartstochtelijker gestoken worden dan de
vrouwen
Een barbaarsche gewoonte.
Een sedert vele jaren in onbruik geraakte
gewoonte in Engelsch-Indië, is wederom
opgeleefd en dreigt zich nu opnienw over
het geheele land te verbreiden. Het is de
plechtigheid van het „haakslingeren", die
in wezen niets anders is dan een mtn-
schenoffer, om de vertoornde godheid Mi-
ramal te verzoenen. Deze toorn blijkt uit
zware bezoekingen over het land droogte,
pokken, veeziekte hongersnood, enz, en
moet op de een of andere wijze worden
afgewend, waarom dan vroeger een man
zich opofferde voor zijn medemenschen,
meestal een man uit de kaste der Kullen,
die bijzonder krachtig van natuur en op
bloedige tooneelen verzot is.
Maar in de laatste 25 jaren was allengs
dit zoenoffer al minder voorgekomen, voor
al door de bemoeiingen van een Ameri-
kaanschen zendeling, tot nu opeens weer,
ie een klein dorp, de barbaarsche plech
tigheid in zijn gansche uitgcbieidbeid
voltrokken is.
Toen het was vasgesteld, dat „haak-
slingeren" noodig zou zijn om de aanhou
dende droogte te doen ophouden, wer
den er 8 jonge mannen uit verschillende
dorpen uitgekozen. Onder deze acht werd
daarna geloot wie het offer zou zijn en
het viel op een jongen Kullen, 25 jaar
oud, van middelbare lengte en uitstekend
gebouwd. Onmiddellijk werd hij Hu naar
een tempel geleid en voorbereid. Wat
deze voorbereidingen echter zijn, is onbe
kend.
Op den bestemden dag waren duizen
den op de been, om het schouwspel te ge
nieten. Het offer werd nit den tempel ge
leid, de haken werden in zijn ragspieren
geslagen en zoo bracht men hem naar de
plaats, waar een 50 voet lange balk on
geveer in 't miden rustte op een staak,
die van een wagen oprees. Aan het eene
einde van den balk werden nu de haken,
in den mg van het Toffer,' door middel
van korte, sterke touwen, bevestigd.
Een sigmaal werd gegeven en het offer
rees tot ongeveer 30 voet boven de me
nigte
Daarop werd de kar voortgetrokken,
vijf kwartier lang, en al dien tijd ben
gelde daarboveD, hangende aan zijn rug
spieren, die jonge man. Bij plotselinge
schokken of als een wiel in een kuil raak
te, werd het hevig geschud, maar de haken
lieten niet los en hij wuifde nn en dan
met de handen, om te doen zien, dat hij
nog zijn bewustzijn had. Soms ook heesch
men fruit en bloemen tot hem op, die hij
dan op het volk beneden uitstortte, dat
er gretig op aanviel. Toen eindelijk de
wagen weer terug was op het punt van
nitgang, heette de godin voldaan. Het of
fer werd losgebonden van den balk, doch
de haken bleven in zijn vleesch nog uren
lang. Minder dan men verwachten zon,
was de man uitgeput en zelfs ging hij
nog rond om geld in te zamelen, vóór
men hem bij het aanbreken van den nacht
naar den tempel bracht, om de haken weg
te nemen
Men hoopt algemeen onder Europeanen,
dat de regeering tusschenbeide zal tre
den en dergelijke afschuwelijke plechtig
heden niet verder zal dulden.
Het noorden van Tyrol is
den nacht van den llen op den 12en
dezer door een groote ramp geteisterd.
Er heeft namelijk een wolkbreuk plaats
gehad, waardoor de dorpen Brixlegg,
Wörgl en Knndl gedeeltelijk zijn vernie
tigd en veel menschenlevens verloren ge
gaan. De ramp werd veroorzaakt door het
plotseling zwellen en buiten de oevers
treden der Alpbach ten gevolge van een
onweer. De anders zoo onaanzienlijke beek
was binnen weinig minuten tot een ver
vaarlijken stroom geworden, die, zijn bed
ding verlaten hebbende, de binnen zijn
bereik liggende huizen van den grond los
scheurde, menschen, vee en bruggen in
dolle vaart medesleepte en weilanden en
akkers zoodanig on Ier rotsbrokken en
groote steenen bedolf, dat niet alleen de
te veld staande vruchten vernietigd, maar
de gronden tevens voor den landbouw ver
loren gegaan zijn. Onder de in Brixlegg
vernielde gebouwen behoort ook het the
ater, waarop evenals in Oberammergau de
„Passionepielen" vertoond werdeD, alsmede
het poskantoorde postmeester heeft bij
de ramp het leven verloren. In het bij
de touristen zoo bekende Jenach, van
welk dorp men naar het Zillerthal en de
Achensee reed, luiden de berichten even
treurig. Touristen en dorpsbewoners, die
des nachts in hun bedden door het water
verrast werden, moeten tot aan hun borst
door de woedende golven waden, om hun
leven te redden. Te Wörgl, waar de spoor
lijnen uit Munchen en Stlzburg itieenloo-
pen, kou de sneltrein niet verder en heb-
b n de reizigers den nacht in de waggous
moeten doorbrengen.
Latere berichten melden, dat te Brix
legg, waar de meeste] schade geleden is,
reeds zes menschen worden vermist. Daar
het varkeer met de meer binnenwaarts
gelegen dorpen nog door het water gestremd
is, heeft men uit die streken slechts on
volkomen berichten, maar zooveel weet
men reeds, dat de door het onheil ver
oorzaakte schade zeer groot is.
Zware en lichte sigaren.
In de Frankfurter Zeitung kon men on
langs de volgende opmerkingen lezen:
„Misschien is het ook een teeken van
onze nerveusheid, dat de smaak van de roo-
kets zich meer en meer wendt tot lichte
soorten. Naar eene verbreide en diep ge
wortelde opvatting, die op e«n verklaarbaar
misverstand berust, houdt men nu eene
lichtkeurige sigaar voor licht en
omgekeerd eene met donker dekblad
voor zwaar.
De sigarenfabrikanten echter zijn over
tuigd, dat het dekblad in verhouding tot
het omblad en binnengoed bijna geen in
vloed op de qualiteit uitoefent.
„Het dekblad vertegenwoordigt name
lijk slechts een zestiende van het gewicht
der sigaren en het is zeer wel moge
lijk, al naar het inwendige eene zeer zware
lichtkleurige of eene aeer lichte donker
kleurige sigaar te fabriceeren, te meer nog
daar het omblad den smaak van het dek
blad wezenlijk neutraliseeren kan. Nu heb
ben de tabaksoogsten der laatste jaren,
bepaaldelijk wat de voor dekblad geschikte
Sumatra's bestreft in het algemeen meest
bruin en donkerbruine tabakken opgele
verd, De vraag voor het wereldverbrnik
heelt daarom, vooral in de laatste maanden,
de prijzen voor lichtkleurige tabakken
enorm, soms tot het viervoud der waarde
van gelijksoortige donkere tabakken, doen
stijgen. De uitwerking hiervan is natuur
lijk, dat lichtkleurige sigaren hf veel duur
der verkocht bf uit inferieure tabakken
gefabriceerd moeten worden. Voor de fa
briekanten ontstaat hieruit groot verlegen
heid om de eischen van hunne cliënteele
te bevredigen.
„Dientengevolge worden er meer en
meer geelachtige en groene, onrijpe dek
bladen gebruikt, als ze maar een licht
voorkomen hebben, terwijl toch werkelijk
de brnine door en door fijne tabakken
van veel beter qualiteit zijn.
„Nu de levering van lichte tabakken
hoe moeielijker wordt, moesten flinke roo-
kers toch eindelijk terugkomen van de
onzinnige dwaling, alsof het dekblad merk
baren invloed heeft op de qualiteit vau de
sigaren".
De zelfmoord eener jonge
Russin baart te Brussel niet weinig opzien.
De jonge schoone dame, die aan haar le
ven door een revolverschot in 't hart, een
einde maakte, omdat prins Victor Napo
leon voor haar liefdesbetuigingen doof
bleef en zelfs niet antwoordde op haar
gloeiendste minnebrieven, is Wanda v. Ka
zyk en stamt uit een hoog-aanzienlijke
Russische familie. Een bloedverwant van
haar bekleedt een hoogen post bij de Rus
sische regeering en was een vertrouwde
van czaar Alexander II. Over het liefdes
drama het volgende Juffrouw Wanda v.
Kazyk, een jonge dame van opvallende
schoonheid en vlekkeloozen naam, woonde
bij bloedverwanten, baron en barones v.
Metchkowsky in de avenue Louise te
Brussel, tegenover de woning van prins
Victor.
Zoo kwam het dat de jonge Russin de
zen dikwijls onder haar venster voorbij zag
gaan. De hoogs voorname gestalte van den
prins deed in het hait der jonge dame
een alles verterend vuur ontvlammen. Zij
ging zelf zoo ver, den prins, «onder ook
maar op de geringste wijze door dezen te
zijn aangemoedigd, brieven te schrijven, die
natuurlijk onbeantwoord bleven. Groote
neerslachtigheid maakte zich nu vau de
jonge dame meester. Vooral in den laatsten
tijd was haar levensopvatting zoo zwartgal
lig geworden, dat haar omgeving zich niet
weinig ODgerust maakte. Het treurig einde
der rampzalige, kwam door eeD revolver
schot.
Voor haar dood had juffrouw v. Kazyk
haren bloedverwanten een afscheidsbrief ge
schreven waarin zij dezen om vergiffenis vraagt
voor het verdriet, dat zij hun veroorzaakt.
Te Waldkoppel is een
vrouw overleden die 27 jaren haar bed
niet had verlaten; zij leed aan jicht en kon
zich zonder hulp van anderen niet oprich
ten.
Van de Nieuwe Hebriden
wordt bericht, dat de inlanders bij honder
den aan buikloop sterven. Paar door de
Maartsche stormen verschillende kokos-
en bananenboomen ontworteld zijn, heb
ben de inlanders door den honger de be
dorven en onrijpe vruchten opgegeten, en nu
sterven mannen, vrouwen en kinderen bij
honderden. Overal zijn de eilanden met lij
ken bezaaid, daar de overblijvende inboor
lingen of zelf te ziek of niet talrijk genoeg
zijn om de dooden te begraven. De reeds
in staat van ontbinding verkeerende lijken
verpesten de lucht en verergeren den toe
stand reeds meer.
Leelijk ontuig. Naar't
schijnt hebben de hitte en droogte van
den voorzomer de adders heel goed beko
men en in verscheidene streken van
Duitschland hoort men meer dan ooit over
het gevaarlijke kruipdier spreken.
Donderdag was er geen geringe ontstel
tenis in een gezin te Schirwiudt- De vrouw
des huizes, die een middagdutje wilde
doen, ontstelde, toen zij geritsel in het
stroo hoorde. Haar man, die aan muizen
dacht, kwam met de huiskat aanloopen.
Nauwelijks had men wat stroo opgelicht
of twee adders staken sissend de koppen
op. De kat sprong op 't eene ondier toe,
maar kreeg dadelijk een beet, zoodst zij
schreeuwende wtgsnelde; de arme poes
zwol geweldig op en was 's avonds reeds
dood. De twee adders, die 't zich in het
bed gemakkelijk hadden gemaakt, werden
niet dan na groote moeite gedood. Door
dien de ooievaars door de groote droogte
verdwenen zijn, zijn de adders in grooten
getale toegenomen. Ook in de omstreken
van Berlijn zijn adders dit jaar geen
zeldzaamheid.
Iedereen kent het schoo
ne Oostenrijksch volkslied: Gott erhalte-
Franz den Kaiser enz., maar niet ieder
een kent, gelooven we, de wijze, waarop
hel ontstaan is.
In den derden coalitie-oorlog vaD het
jaar 1805 leden de gealliëerden Engeland,
Rusland, Zweden, Oostenrijk en Praissen
groote verliezen in de veldslagen tegen Na
poleon, die gesteund werd door Spanje,
Beieren, Wurtenburg en Baden.
Na den „diiekeizerslag" van Austerlitz
trok Napoleon met zijne troapen zegevie
rend Weenen binneD, waar toen ter tijd de
beroemde componist Haydn woonde.
De overwinnaar, die een vereerder van
den grooten musicus was, deed hij ziju in.
tocht voor de woning van Haydn een
oogenblik halt houden, om hem persoon
lijk zijne hulde te brengeD.
Doch op dat oogenblik werden de ra
men opengeschoven en klonken de schoone
accoorden van wat sedert het Oostenrijk-
sche volkslied zou worden, den Keizer in
de ooren.
Haydn had zich aan htt klavier gezet
en zong met krachtige stem voor het eerst
dat schoone lied, eeDe bede tot God, tin
telend vau vaderlandsliefde.
Een van de vreemdste za
ken, die Parijs telt, is een elub, die ge
heel bestaat nit doove en stomme men
schen. Ook de bedienden knnnen hooren
noch spreken. Wanneer ze noodig zijn,
worden ze gewaarschuwd door een klein
electrirche toestel, uitgevonden door een
lid van de club, dat hun een lichten schok
geeft. Het clubgebouw is in een van de
korte straten nabij het Montparnasse-sta-
tioD. De president van de club is een ou
de man, die tijdens de Indiaansche oorlo
gen in Amerka vocht en wiens tong af
gesneden werd door een Indiaan, die hem
gevangen nam. De leden van deze vreem
de elub spreken alleen door teekens en
schijnen het, Daar de opgewektheid te oor-
deelen, die op hun vergadering heerscht,
nog w«l der moeite waard te vinden om te
leven.
- Zich uit wanhoop gedood'
Bij het Duitsche station Stope werd dezer
dagen een jong meisje onder de wielen
van een locomotief gedood; de ongeluk
kige had zich, met het doel zelfmoord
te plegeo, op de rails laten vallen. Men
herkende in de levensmoede de achttien
jarige Anna Unger, die sis dienstmeisje in
betrekking was bij eene famillie uit Ber
lijn, welke de zomermaanden te Stolpe
doorbrengt. Den vorigen dag had de me
vrouw van 't meisje een brief ontvangen,
waarin Anna's vroegere meester haar be
schuldigde, diefstal te hebben gepleegd en
men vond er aanleiding in, om het meis
je op 't hart te drukken, dat zij zich voor
verdere oneerlijkheid in acht moest ne
men. Anna bezwoer bij hoog en laag, dat
zij onschuldig was, ging schreiend de kamer
uit en schreef een afscheids-brief aan de ha
ren, waarin zij verklaarde onder de zwaar
te van dergelijke beschuldigingen niet
langer te kunnen leven. Niettegenstaande
de ontzettende wijze, waarop de ongeluk
kig verminkt was, leefde zij nog twee uur;
het lijk werd naar het naburige Stolpe
vervoerd.
Gevaarlijk goedje. Uit Pa-
rijs wordt gemeld, dat eene winkelierster
die, niettegenstaande het verbod der
politie, vuurwerk verkocht, Zaterdag aan
een klant wilde wijzen, hoe men een
voetzoeker moet afsteken. Het ding ging
af en de geheele voorraad vloog in brand.
Honderden voetzoekers, rotjes, zonnetjes
enz. enz. ontploften met een donderen
den knal, vernielden den winkel, deodden
de winkelierster, den klant en een veer
tienjarigen knaap en veroorzaakten een
brand die eerst na uren kon worden be
dwongen.
Ook te Rouaan heeft vuurwerk een ern
stige ramp veroorzaakt. Naar aanleiding
van het feest van 14 Julizou een vuur
werk worden atgestoken, waarvan een
deel onverhoeds ontplofte; vier personen
werden gedood en negentien zwaar ge
kwetst. Onder het publiek heerschteeen
onbeschrijfelijke paniek.
Punten van behandeling
Schagen, 22 Juli 1893.
Van de 343 Kiezers in onze gemeente,
kwamen slechts 159 gebruik maken van
hun recht: invloed uit te oefenen op het
samenstellen onzer plaatselijke regeering.
„Ziet ge nu wel, dat al dat geschreeuw
om uitbreiding van kiesrecht ten behoeve
van het volk, onzin is?" zoo ongeveer
waren de vragen van personen, die in
eene flinke uitbreiding van het kiesrecht
gevaar zien voor Staat en Volk.
Wij meenen, dat de slechte opkomst
der tegenwoordige kiesgerechtigden
alleen bewijst, dat het op geld-bezit
gebaseerd kiesrecht, gelijk het tegen
woordige, niet deugt; dat van de
tegenwoordige kiezers een groot deel uit
gebrek aan belangstelling zijn burger
recht verwaarloost.
Dat gebrek aan belangstelling is ons
inziens juist een reden te meer, om het
kiesrecht te geven aan elk fatsoenlijk
staatsburgermits hij niet door eenig
onteerend vonnis of anderszins, moreel
dat recht verbeurd heeft.
Dat door die 159 kiezers op niet min
der dan 59 candidaten is gestemd, mee
nen wij te moeten aanvoeren als een be
wijs, dat de herziening van de gemeen
tewet dringend, spoedeischend is
en op de herziening der kieswet voor
de Staten zoodra mogelijk door de re
geering dient te worden ter hand genomen.
Bij die herziening kan dan een einde ge
maakt worden aan de willekeur, om, ge
lijk een blinde in het rond tastende, al
leen geleid door persoonlijke sym-
pathiën of antipathiën, den eersten, den
besten maar op het stembiljet te plaat
sen. Immers, dan zal een candidatuur al
leen geldig zijn, wanneer die door minstens
50 kiezers gesteld is.
Keeren wij terug tot de verkiezing van
Dinsdag 1.1.
In de eerste plaats moeten wij ten op
zichte van denuitslag voor de vacature
van den heer Plompmededeelen, dat
i onze vorige opgaaf der cjjfers der uit
gebrachte stemmen, abusief is. De cijfers
moeten zijn, als volgt
De heer Heyligera 39, de heer Koelman
29 en niet 34 en de heer Hoogschagen
28 en niet 33.
Gaan we den uitslag der cijfers na,
dan leert ons dat, dat van Katholieke
zij 'e nagenoeg een 100-tal is weggebleven,
maar ook, dat van de andere zijde even
eens omtrent 100 geen bezoek brachten
aan de stembus.
Het wegblijven der Katholieken kan,
uit den aard der zaak, met gean moge
lijkheid aan onverschill ghed worden toe
geschreven. Integendeel, wij slaan den
bal zeker niet mis, als wij de meening
neerschrijven, dat het wegblijven der Ka
tholieken hunnerzijds een protest was.
Wjj meenen daaruit te moeten besluiten,
dat de Katholieken, met betrekking tot
de verkiezing van een Katholiek raads
lid, niet den weg wilden zien aangewe
zen van Protestantsche zijde.
Onmiddellijk moeten wij er aan toe
voegen, dat in die beschouwing de ver
gissing is aan de zijde der Katholieken.
Waarom zijn zij dan niet bij tijds met
een candidatuur uit hun midden voor den
dag gekomen?
Integendeel, zij bewaarden het grootste
stitzwijgen en deden alsof deze verkiezing
hun weinig of niets aanging.
Of waren misschien de candidaten, die
van Protestantsche zijde genoemd werden,
geen mannen hunner keuze? Wij zouden
uit de onthouding bij de stembus mede
een bevestigend antwoord op die vraag
kunnen formuleeren.
Een ander geval is het, ten opzichte
der nieuwe vacature, waarvoor de
kiezers nu een rood stembriefje ont
vingen, ontstaan door het bedanken van
den heer C. Zijdewind.
Voor deze vacature staan alle k iezers,
zoowel Protestanten als Katholieken en
anderen op hetzelfde onzijdige ter
rein.
Voor het oogenblik willen wij nog
geen namen noemen van personen, die
voor deze candidatuur in aanmerking kun
nen komen.
Gedachtig evenwel aan het gevaar van
stemversnippering, raden wij alle kiezers,
die belang stellen in de gemeentebelangen,
aan te trachten vóór den ver
kiezingsdag tot overeenstem
ming te komen.
Reeds meermalen hebben wij vroeger
er op gewezen, dat het voor onze ge
meente wel noodig is, dat door de kies
gerechtigde Burgers worde opgericht een
vereeniging tot bespreking der gemeen
tebelangen, in welke vereeniging den
leden mede de gelegenheid wordt geboden
ook de gemeenteraadsverkiezingen aan de
orde te stellen.
De plaatselijke Liberale Kiesvereeniging
bemoeit zich krachtens haar reglement
niet met de gemeenteraadsverkiezingen,
dit punt is dus in eene vereeniging tot
bevordering der plaatselijke belangen wel
d e g e 1 ij k ter plaatse.
Met politieke werkzaamheden, als voor
Prov. Staten en Tweede kamer, meenen
wij, moet zulk eene vereeniging v oor plaat
selijke belangen, zich niet ophouden.
Wij willen nu eene schrede verder
gaan en noodigen bij deze alle
afgescheiden van politiek of godsdienst
dus alle kiesgerechtigde Ingezetenen uit,
tot eene gemeenschappelijke vergadering,
op Zondagavond, ten 8 ure precies, ten
lokale CÉRÈS.
Wij vernemen dat onze
goede bekende, de Heer V. de Haasa.
s. Zaterdag, bij gelegenheid van Hard
draverij en Vuurwerk met een Café-
Concert-gezeldschap zal optreden in het
Koffiehuis „d Beur s", van den heer
W. Roggeveen Gz. De heer He Haaswiens
komisch talent ook hier steeds den
meesten bijval genoot, mocht de voldoe
ning smaken, dat hem van den heer
Róssing bij zijn optreden in het Theatre
„de Vereeniging„, in de Kalverstraat te
Amsterdam,-de vleiendste beoordeeling ten
deel viel.
Ingeschreven vau 19 tot en met 21
Juli 1893.
Geboren Cornelis DijoDsius, zoon van
Cornelis Huiherls en van Catharina Bak
ker. üieuwertje dochter van Aldert Land
man en van Maartje Kleen.
Ondertrouwd, en Getrouwd Geene.
Overleden Anna Brammer, oud 13 jr.
4 mnd. Lainmertje van Dokkum, weduwe
van Barend Rob, ond 78 jr. 6 rand.
23 Juli Ds. Koch 9.30
li Aug. Beekhuis 10
10 Pareau 9.30
3 Sept. A. W. van Kluyve„ 9.30
17 van Dijk 9.30
lste Klasse Trekking van 18 Juli.
Prijs van f 2000: No. 963
400: 7667 18394
200: 7739 14632
100: 763 1906 2602
12775 13350
lste Klasse. Trekking van 19 Juli.
Prijs van f 5000: No. 4624
1000: 4502 7178
400: 11585
200: 1023 1325
100: 3026 5107 9455
10504