Gemeente S c h a g e n. Beken dmaki n gen. PLAATSELIJK NIEUWS. Na de verkiezing. Burgerlijke Stand. Gemeente Seliagen. P redikbeurten. Hervormde Gemeente Wieringerwaa r d. 343ste STAATSLOTERIJ". Vergadering" van den Raad der gemeente Schagen, ten Raadhui- ze, op Dinsdag 25 Juli 1893, des voormiddags ten 10 ure. Ingekomen stukken. Gemeente-rekening 1892, Getrokken Prijzen. op Zondag-ochtend, maar Zondag-n uuiddag willen ze niet hebben. Ik ben de boer, die den melk leveren moet, en ik heb er met mijn koeien over gesproken, maar die zeggen dat doen de wij niet wij geven niet meer dan elk een halven .mmer 's morgens, en die kan je 's avonds ook krijgen, maar 's morgens tappen we geen dubbele hoeveelheid. Eerst de straf nit. Toen ko ning George van Griekenland laatstelijk te St. Petersbnrg was, verhaalde hij de volgende anecdote uil zijn leven: Hij was nog geen achttien jaar oud, diende bij de Engelsche marine en was we gens een onbeduidend vergrijp tegen de tucht veroordeeld, eenigen tijd boven in den mast te blijven zitten. Terwijl hij daar zoo in de hoogte zat, kreeg de bevelhebber van het schip een telegram. Toen hij het gelezen had, wendde hij zich tot den eersten officier en vroeg, wan neer de straf van prins George zou zijn atgeloopen. „Over tien minuten,» was het antwoord. „Goed. laat hem nog zoolang zitten en zeg hem dan, dat hij bij mij moet komen." Nadat de tien minuten waren verloo- pen, verscheen de prinselijke kadet voor den admiraal. Deze sprak hem aldns aan: »Ik hoop, dat ge u in het vervolg niet meer aan dergelijke wanordelijkheden schul dig zult maken." De Prins beloofde het. „Lees dan dit telegram. Ik wensch u van harte geluk." Het telegram behelsde het bericht, dat het Grieksche volk hem tot koning had verkozen. 12000 gulden voor een bloem. De Dahlia, eene zeer geliefkoosde en veel verspreide bloem werd in 1789 uit Mexico te Madrid in den plantentuin geplant. Er waren drie soorten van: rosea, orri- nea en purperea, alle drie met slechts en kelvoudige bloemen, welke in 1791 voor het eerst te Madrid bloeiden. De directeur van den tuin gaf van de merkwaardige bloem een beschrijving met afbeelding in het licht en noemde haar Dahlia," ter eere van den Zweedschen kruidkundige Andreas Dahl. Yan den kruidtuin ging de bloem naar den koninklijken tuin van het Escuriaal over, waar zij als een kostbare gevangene bewaard werd. Ondanks veel - ~,rd de plant hier evenwel niet ver- edeiu. Een Fransch edelman, graaf Selinx, kreeg door tusschenkomst van een Spaansch edelman heimelijk eenige Dahlia-hollen en bracht die naar Erankrijk, waar ze als eene groote zeldzaamheid in den Parijschen plan tentuin geplaatst werden. Men beschouwde de Dahlia als eene zwakke plant en bracht haar in eene broeikas, doch toen gingen de bollen verlooren. Alexander von Ilumbolt en Bonpland vonden ia 1803 Dahlia's op dorre vlakten in Mexico in het wild groeien; zij brach ten bollen ervan mede naar Europa en maakten ze daar verder bekend. De Ber- lijnsche kruidkundige Wildemar gaf aan do plant den naam Georgine en sedert heet ze in Noord Duitschland ook zoo, doch in andere landen Dahlia. De plant werd nu snel verbreid en was de wonderbloem van haar tijd. Reeds in 1806 kon de ko ninklijke tuin te Leipzig 55 verschillende soorten aanwijzen. Eerst in 1830 echter kwam zij recht in de mode. In dien tijd kweekte Engeknd prachtexemplaren. Het gebeurde niet zelden, dat f 250 of meer betaald werd voor een nieuwe kleur. In alle kleuren wist men de Dahlia's te telen, behalve in het blauw. Iu Enge land is zelfs een prijs van 1000 pond sterling uitgeloofd voor een blauwe Dahlia, maar ze is nog altijd niet gevonden. Donderdagavond heeft te Turijn een hevig onweder gewoed, waarbij de bliksem op acht of tien plaatsen in sloeg, drie personen gedood en verscheide- neu ernstig gekwetst werden. O. a. sloeg de bliksem in een apotheek, waarvan de eigenaar een tijdlang als ver lamd bleef liggen en op hetzelfde cogen- blik ook in 's mans woninv, een kilometer verder. De straten lispen onder en de spoor baan van Setlimo werd door het water rfjeggeslagen. Do wijfjes doen 'tl In een wetenschappelijke verhandeling over het muggengeslacht betoogt „Kas" in het H b 1. dat het de wijfjes-muggen zijn, welke zich met bloed voeden. Komt het zoo, dat de mannen meer en hartstochtelijker gestoken worden dan de vrouwen Een barbaarsche gewoonte. Een sedert vele jaren in onbruik geraakte gewoonte in Engelsch-Indië, is wederom opgeleefd en dreigt zich nu opnienw over het geheele land te verbreiden. Het is de plechtigheid van het „haakslingeren", die in wezen niets anders is dan een mtn- schenoffer, om de vertoornde godheid Mi- ramal te verzoenen. Deze toorn blijkt uit zware bezoekingen over het land droogte, pokken, veeziekte hongersnood, enz, en moet op de een of andere wijze worden afgewend, waarom dan vroeger een man zich opofferde voor zijn medemenschen, meestal een man uit de kaste der Kullen, die bijzonder krachtig van natuur en op bloedige tooneelen verzot is. Maar in de laatste 25 jaren was allengs dit zoenoffer al minder voorgekomen, voor al door de bemoeiingen van een Ameri- kaanschen zendeling, tot nu opeens weer, ie een klein dorp, de barbaarsche plech tigheid in zijn gansche uitgcbieidbeid voltrokken is. Toen het was vasgesteld, dat „haak- slingeren" noodig zou zijn om de aanhou dende droogte te doen ophouden, wer den er 8 jonge mannen uit verschillende dorpen uitgekozen. Onder deze acht werd daarna geloot wie het offer zou zijn en het viel op een jongen Kullen, 25 jaar oud, van middelbare lengte en uitstekend gebouwd. Onmiddellijk werd hij Hu naar een tempel geleid en voorbereid. Wat deze voorbereidingen echter zijn, is onbe kend. Op den bestemden dag waren duizen den op de been, om het schouwspel te ge nieten. Het offer werd nit den tempel ge leid, de haken werden in zijn ragspieren geslagen en zoo bracht men hem naar de plaats, waar een 50 voet lange balk on geveer in 't miden rustte op een staak, die van een wagen oprees. Aan het eene einde van den balk werden nu de haken, in den mg van het Toffer,' door middel van korte, sterke touwen, bevestigd. Een sigmaal werd gegeven en het offer rees tot ongeveer 30 voet boven de me nigte Daarop werd de kar voortgetrokken, vijf kwartier lang, en al dien tijd ben gelde daarboveD, hangende aan zijn rug spieren, die jonge man. Bij plotselinge schokken of als een wiel in een kuil raak te, werd het hevig geschud, maar de haken lieten niet los en hij wuifde nn en dan met de handen, om te doen zien, dat hij nog zijn bewustzijn had. Soms ook heesch men fruit en bloemen tot hem op, die hij dan op het volk beneden uitstortte, dat er gretig op aanviel. Toen eindelijk de wagen weer terug was op het punt van nitgang, heette de godin voldaan. Het of fer werd losgebonden van den balk, doch de haken bleven in zijn vleesch nog uren lang. Minder dan men verwachten zon, was de man uitgeput en zelfs ging hij nog rond om geld in te zamelen, vóór men hem bij het aanbreken van den nacht naar den tempel bracht, om de haken weg te nemen Men hoopt algemeen onder Europeanen, dat de regeering tusschenbeide zal tre den en dergelijke afschuwelijke plechtig heden niet verder zal dulden. Het noorden van Tyrol is den nacht van den llen op den 12en dezer door een groote ramp geteisterd. Er heeft namelijk een wolkbreuk plaats gehad, waardoor de dorpen Brixlegg, Wörgl en Knndl gedeeltelijk zijn vernie tigd en veel menschenlevens verloren ge gaan. De ramp werd veroorzaakt door het plotseling zwellen en buiten de oevers treden der Alpbach ten gevolge van een onweer. De anders zoo onaanzienlijke beek was binnen weinig minuten tot een ver vaarlijken stroom geworden, die, zijn bed ding verlaten hebbende, de binnen zijn bereik liggende huizen van den grond los scheurde, menschen, vee en bruggen in dolle vaart medesleepte en weilanden en akkers zoodanig on Ier rotsbrokken en groote steenen bedolf, dat niet alleen de te veld staande vruchten vernietigd, maar de gronden tevens voor den landbouw ver loren gegaan zijn. Onder de in Brixlegg vernielde gebouwen behoort ook het the ater, waarop evenals in Oberammergau de „Passionepielen" vertoond werdeD, alsmede het poskantoorde postmeester heeft bij de ramp het leven verloren. In het bij de touristen zoo bekende Jenach, van welk dorp men naar het Zillerthal en de Achensee reed, luiden de berichten even treurig. Touristen en dorpsbewoners, die des nachts in hun bedden door het water verrast werden, moeten tot aan hun borst door de woedende golven waden, om hun leven te redden. Te Wörgl, waar de spoor lijnen uit Munchen en Stlzburg itieenloo- pen, kou de sneltrein niet verder en heb- b n de reizigers den nacht in de waggous moeten doorbrengen. Latere berichten melden, dat te Brix legg, waar de meeste] schade geleden is, reeds zes menschen worden vermist. Daar het varkeer met de meer binnenwaarts gelegen dorpen nog door het water gestremd is, heeft men uit die streken slechts on volkomen berichten, maar zooveel weet men reeds, dat de door het onheil ver oorzaakte schade zeer groot is. Zware en lichte sigaren. In de Frankfurter Zeitung kon men on langs de volgende opmerkingen lezen: „Misschien is het ook een teeken van onze nerveusheid, dat de smaak van de roo- kets zich meer en meer wendt tot lichte soorten. Naar eene verbreide en diep ge wortelde opvatting, die op e«n verklaarbaar misverstand berust, houdt men nu eene lichtkeurige sigaar voor licht en omgekeerd eene met donker dekblad voor zwaar. De sigarenfabrikanten echter zijn over tuigd, dat het dekblad in verhouding tot het omblad en binnengoed bijna geen in vloed op de qualiteit uitoefent. „Het dekblad vertegenwoordigt name lijk slechts een zestiende van het gewicht der sigaren en het is zeer wel moge lijk, al naar het inwendige eene zeer zware lichtkleurige of eene aeer lichte donker kleurige sigaar te fabriceeren, te meer nog daar het omblad den smaak van het dek blad wezenlijk neutraliseeren kan. Nu heb ben de tabaksoogsten der laatste jaren, bepaaldelijk wat de voor dekblad geschikte Sumatra's bestreft in het algemeen meest bruin en donkerbruine tabakken opgele verd, De vraag voor het wereldverbrnik heelt daarom, vooral in de laatste maanden, de prijzen voor lichtkleurige tabakken enorm, soms tot het viervoud der waarde van gelijksoortige donkere tabakken, doen stijgen. De uitwerking hiervan is natuur lijk, dat lichtkleurige sigaren hf veel duur der verkocht bf uit inferieure tabakken gefabriceerd moeten worden. Voor de fa briekanten ontstaat hieruit groot verlegen heid om de eischen van hunne cliënteele te bevredigen. „Dientengevolge worden er meer en meer geelachtige en groene, onrijpe dek bladen gebruikt, als ze maar een licht voorkomen hebben, terwijl toch werkelijk de brnine door en door fijne tabakken van veel beter qualiteit zijn. „Nu de levering van lichte tabakken hoe moeielijker wordt, moesten flinke roo- kers toch eindelijk terugkomen van de onzinnige dwaling, alsof het dekblad merk baren invloed heeft op de qualiteit vau de sigaren". De zelfmoord eener jonge Russin baart te Brussel niet weinig opzien. De jonge schoone dame, die aan haar le ven door een revolverschot in 't hart, een einde maakte, omdat prins Victor Napo leon voor haar liefdesbetuigingen doof bleef en zelfs niet antwoordde op haar gloeiendste minnebrieven, is Wanda v. Ka zyk en stamt uit een hoog-aanzienlijke Russische familie. Een bloedverwant van haar bekleedt een hoogen post bij de Rus sische regeering en was een vertrouwde van czaar Alexander II. Over het liefdes drama het volgende Juffrouw Wanda v. Kazyk, een jonge dame van opvallende schoonheid en vlekkeloozen naam, woonde bij bloedverwanten, baron en barones v. Metchkowsky in de avenue Louise te Brussel, tegenover de woning van prins Victor. Zoo kwam het dat de jonge Russin de zen dikwijls onder haar venster voorbij zag gaan. De hoogs voorname gestalte van den prins deed in het hait der jonge dame een alles verterend vuur ontvlammen. Zij ging zelf zoo ver, den prins, «onder ook maar op de geringste wijze door dezen te zijn aangemoedigd, brieven te schrijven, die natuurlijk onbeantwoord bleven. Groote neerslachtigheid maakte zich nu vau de jonge dame meester. Vooral in den laatsten tijd was haar levensopvatting zoo zwartgal lig geworden, dat haar omgeving zich niet weinig ODgerust maakte. Het treurig einde der rampzalige, kwam door eeD revolver schot. Voor haar dood had juffrouw v. Kazyk haren bloedverwanten een afscheidsbrief ge schreven waarin zij dezen om vergiffenis vraagt voor het verdriet, dat zij hun veroorzaakt. Te Waldkoppel is een vrouw overleden die 27 jaren haar bed niet had verlaten; zij leed aan jicht en kon zich zonder hulp van anderen niet oprich ten. Van de Nieuwe Hebriden wordt bericht, dat de inlanders bij honder den aan buikloop sterven. Paar door de Maartsche stormen verschillende kokos- en bananenboomen ontworteld zijn, heb ben de inlanders door den honger de be dorven en onrijpe vruchten opgegeten, en nu sterven mannen, vrouwen en kinderen bij honderden. Overal zijn de eilanden met lij ken bezaaid, daar de overblijvende inboor lingen of zelf te ziek of niet talrijk genoeg zijn om de dooden te begraven. De reeds in staat van ontbinding verkeerende lijken verpesten de lucht en verergeren den toe stand reeds meer. Leelijk ontuig. Naar't schijnt hebben de hitte en droogte van den voorzomer de adders heel goed beko men en in verscheidene streken van Duitschland hoort men meer dan ooit over het gevaarlijke kruipdier spreken. Donderdag was er geen geringe ontstel tenis in een gezin te Schirwiudt- De vrouw des huizes, die een middagdutje wilde doen, ontstelde, toen zij geritsel in het stroo hoorde. Haar man, die aan muizen dacht, kwam met de huiskat aanloopen. Nauwelijks had men wat stroo opgelicht of twee adders staken sissend de koppen op. De kat sprong op 't eene ondier toe, maar kreeg dadelijk een beet, zoodst zij schreeuwende wtgsnelde; de arme poes zwol geweldig op en was 's avonds reeds dood. De twee adders, die 't zich in het bed gemakkelijk hadden gemaakt, werden niet dan na groote moeite gedood. Door dien de ooievaars door de groote droogte verdwenen zijn, zijn de adders in grooten getale toegenomen. Ook in de omstreken van Berlijn zijn adders dit jaar geen zeldzaamheid. Iedereen kent het schoo ne Oostenrijksch volkslied: Gott erhalte- Franz den Kaiser enz., maar niet ieder een kent, gelooven we, de wijze, waarop hel ontstaan is. In den derden coalitie-oorlog vaD het jaar 1805 leden de gealliëerden Engeland, Rusland, Zweden, Oostenrijk en Praissen groote verliezen in de veldslagen tegen Na poleon, die gesteund werd door Spanje, Beieren, Wurtenburg en Baden. Na den „diiekeizerslag" van Austerlitz trok Napoleon met zijne troapen zegevie rend Weenen binneD, waar toen ter tijd de beroemde componist Haydn woonde. De overwinnaar, die een vereerder van den grooten musicus was, deed hij ziju in. tocht voor de woning van Haydn een oogenblik halt houden, om hem persoon lijk zijne hulde te brengeD. Doch op dat oogenblik werden de ra men opengeschoven en klonken de schoone accoorden van wat sedert het Oostenrijk- sche volkslied zou worden, den Keizer in de ooren. Haydn had zich aan htt klavier gezet en zong met krachtige stem voor het eerst dat schoone lied, eeDe bede tot God, tin telend vau vaderlandsliefde. Een van de vreemdste za ken, die Parijs telt, is een elub, die ge heel bestaat nit doove en stomme men schen. Ook de bedienden knnnen hooren noch spreken. Wanneer ze noodig zijn, worden ze gewaarschuwd door een klein electrirche toestel, uitgevonden door een lid van de club, dat hun een lichten schok geeft. Het clubgebouw is in een van de korte straten nabij het Montparnasse-sta- tioD. De president van de club is een ou de man, die tijdens de Indiaansche oorlo gen in Amerka vocht en wiens tong af gesneden werd door een Indiaan, die hem gevangen nam. De leden van deze vreem de elub spreken alleen door teekens en schijnen het, Daar de opgewektheid te oor- deelen, die op hun vergadering heerscht, nog w«l der moeite waard te vinden om te leven. - Zich uit wanhoop gedood' Bij het Duitsche station Stope werd dezer dagen een jong meisje onder de wielen van een locomotief gedood; de ongeluk kige had zich, met het doel zelfmoord te plegeo, op de rails laten vallen. Men herkende in de levensmoede de achttien jarige Anna Unger, die sis dienstmeisje in betrekking was bij eene famillie uit Ber lijn, welke de zomermaanden te Stolpe doorbrengt. Den vorigen dag had de me vrouw van 't meisje een brief ontvangen, waarin Anna's vroegere meester haar be schuldigde, diefstal te hebben gepleegd en men vond er aanleiding in, om het meis je op 't hart te drukken, dat zij zich voor verdere oneerlijkheid in acht moest ne men. Anna bezwoer bij hoog en laag, dat zij onschuldig was, ging schreiend de kamer uit en schreef een afscheids-brief aan de ha ren, waarin zij verklaarde onder de zwaar te van dergelijke beschuldigingen niet langer te kunnen leven. Niettegenstaande de ontzettende wijze, waarop de ongeluk kig verminkt was, leefde zij nog twee uur; het lijk werd naar het naburige Stolpe vervoerd. Gevaarlijk goedje. Uit Pa- rijs wordt gemeld, dat eene winkelierster die, niettegenstaande het verbod der politie, vuurwerk verkocht, Zaterdag aan een klant wilde wijzen, hoe men een voetzoeker moet afsteken. Het ding ging af en de geheele voorraad vloog in brand. Honderden voetzoekers, rotjes, zonnetjes enz. enz. ontploften met een donderen den knal, vernielden den winkel, deodden de winkelierster, den klant en een veer tienjarigen knaap en veroorzaakten een brand die eerst na uren kon worden be dwongen. Ook te Rouaan heeft vuurwerk een ern stige ramp veroorzaakt. Naar aanleiding van het feest van 14 Julizou een vuur werk worden atgestoken, waarvan een deel onverhoeds ontplofte; vier personen werden gedood en negentien zwaar ge kwetst. Onder het publiek heerschteeen onbeschrijfelijke paniek. Punten van behandeling Schagen, 22 Juli 1893. Van de 343 Kiezers in onze gemeente, kwamen slechts 159 gebruik maken van hun recht: invloed uit te oefenen op het samenstellen onzer plaatselijke regeering. „Ziet ge nu wel, dat al dat geschreeuw om uitbreiding van kiesrecht ten behoeve van het volk, onzin is?" zoo ongeveer waren de vragen van personen, die in eene flinke uitbreiding van het kiesrecht gevaar zien voor Staat en Volk. Wij meenen, dat de slechte opkomst der tegenwoordige kiesgerechtigden alleen bewijst, dat het op geld-bezit gebaseerd kiesrecht, gelijk het tegen woordige, niet deugt; dat van de tegenwoordige kiezers een groot deel uit gebrek aan belangstelling zijn burger recht verwaarloost. Dat gebrek aan belangstelling is ons inziens juist een reden te meer, om het kiesrecht te geven aan elk fatsoenlijk staatsburgermits hij niet door eenig onteerend vonnis of anderszins, moreel dat recht verbeurd heeft. Dat door die 159 kiezers op niet min der dan 59 candidaten is gestemd, mee nen wij te moeten aanvoeren als een be wijs, dat de herziening van de gemeen tewet dringend, spoedeischend is en op de herziening der kieswet voor de Staten zoodra mogelijk door de re geering dient te worden ter hand genomen. Bij die herziening kan dan een einde ge maakt worden aan de willekeur, om, ge lijk een blinde in het rond tastende, al leen geleid door persoonlijke sym- pathiën of antipathiën, den eersten, den besten maar op het stembiljet te plaat sen. Immers, dan zal een candidatuur al leen geldig zijn, wanneer die door minstens 50 kiezers gesteld is. Keeren wij terug tot de verkiezing van Dinsdag 1.1. In de eerste plaats moeten wij ten op zichte van denuitslag voor de vacature van den heer Plompmededeelen, dat i onze vorige opgaaf der cjjfers der uit gebrachte stemmen, abusief is. De cijfers moeten zijn, als volgt De heer Heyligera 39, de heer Koelman 29 en niet 34 en de heer Hoogschagen 28 en niet 33. Gaan we den uitslag der cijfers na, dan leert ons dat, dat van Katholieke zij 'e nagenoeg een 100-tal is weggebleven, maar ook, dat van de andere zijde even eens omtrent 100 geen bezoek brachten aan de stembus. Het wegblijven der Katholieken kan, uit den aard der zaak, met gean moge lijkheid aan onverschill ghed worden toe geschreven. Integendeel, wij slaan den bal zeker niet mis, als wij de meening neerschrijven, dat het wegblijven der Ka tholieken hunnerzijds een protest was. Wjj meenen daaruit te moeten besluiten, dat de Katholieken, met betrekking tot de verkiezing van een Katholiek raads lid, niet den weg wilden zien aangewe zen van Protestantsche zijde. Onmiddellijk moeten wij er aan toe voegen, dat in die beschouwing de ver gissing is aan de zijde der Katholieken. Waarom zijn zij dan niet bij tijds met een candidatuur uit hun midden voor den dag gekomen? Integendeel, zij bewaarden het grootste stitzwijgen en deden alsof deze verkiezing hun weinig of niets aanging. Of waren misschien de candidaten, die van Protestantsche zijde genoemd werden, geen mannen hunner keuze? Wij zouden uit de onthouding bij de stembus mede een bevestigend antwoord op die vraag kunnen formuleeren. Een ander geval is het, ten opzichte der nieuwe vacature, waarvoor de kiezers nu een rood stembriefje ont vingen, ontstaan door het bedanken van den heer C. Zijdewind. Voor deze vacature staan alle k iezers, zoowel Protestanten als Katholieken en anderen op hetzelfde onzijdige ter rein. Voor het oogenblik willen wij nog geen namen noemen van personen, die voor deze candidatuur in aanmerking kun nen komen. Gedachtig evenwel aan het gevaar van stemversnippering, raden wij alle kiezers, die belang stellen in de gemeentebelangen, aan te trachten vóór den ver kiezingsdag tot overeenstem ming te komen. Reeds meermalen hebben wij vroeger er op gewezen, dat het voor onze ge meente wel noodig is, dat door de kies gerechtigde Burgers worde opgericht een vereeniging tot bespreking der gemeen tebelangen, in welke vereeniging den leden mede de gelegenheid wordt geboden ook de gemeenteraadsverkiezingen aan de orde te stellen. De plaatselijke Liberale Kiesvereeniging bemoeit zich krachtens haar reglement niet met de gemeenteraadsverkiezingen, dit punt is dus in eene vereeniging tot bevordering der plaatselijke belangen wel d e g e 1 ij k ter plaatse. Met politieke werkzaamheden, als voor Prov. Staten en Tweede kamer, meenen wij, moet zulk eene vereeniging v oor plaat selijke belangen, zich niet ophouden. Wij willen nu eene schrede verder gaan en noodigen bij deze alle afgescheiden van politiek of godsdienst dus alle kiesgerechtigde Ingezetenen uit, tot eene gemeenschappelijke vergadering, op Zondagavond, ten 8 ure precies, ten lokale CÉRÈS. Wij vernemen dat onze goede bekende, de Heer V. de Haasa. s. Zaterdag, bij gelegenheid van Hard draverij en Vuurwerk met een Café- Concert-gezeldschap zal optreden in het Koffiehuis „d Beur s", van den heer W. Roggeveen Gz. De heer He Haaswiens komisch talent ook hier steeds den meesten bijval genoot, mocht de voldoe ning smaken, dat hem van den heer Róssing bij zijn optreden in het Theatre „de Vereeniging„, in de Kalverstraat te Amsterdam,-de vleiendste beoordeeling ten deel viel. Ingeschreven vau 19 tot en met 21 Juli 1893. Geboren Cornelis DijoDsius, zoon van Cornelis Huiherls en van Catharina Bak ker. üieuwertje dochter van Aldert Land man en van Maartje Kleen. Ondertrouwd, en Getrouwd Geene. Overleden Anna Brammer, oud 13 jr. 4 mnd. Lainmertje van Dokkum, weduwe van Barend Rob, ond 78 jr. 6 rand. 23 Juli Ds. Koch 9.30 li Aug. Beekhuis 10 10 Pareau 9.30 3 Sept. A. W. van Kluyve„ 9.30 17 van Dijk 9.30 lste Klasse Trekking van 18 Juli. Prijs van f 2000: No. 963 400: 7667 18394 200: 7739 14632 100: 763 1906 2602 12775 13350 lste Klasse. Trekking van 19 Juli. Prijs van f 5000: No. 4624 1000: 4502 7178 400: 11585 200: 1023 1325 100: 3026 5107 9455 10504

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 3