Uit en
vcor de Pers,
1
Kunsliiieuws.
- Over het Platteland
pen en op hoopen van de gedorschte kool
zaadstruiken. Tegen den avond, wanneer de
arbeid ten einde loopt, ziet men een paar
jongelui met een reusachtig pak srruikcn
komen aansleepen. Dat is „de haas", nl.
een groot bos riet tusschen de koolstrui
ken gestoken. „Dat beest" nu is zoo
zwaar, dat, indien de boer niet ferm tnc-
teert en allen een handje helpen, die
vracht onmogelijk onder het blok 1 an
komen. Dat is de laatste, niet de minste
vracht en de hoer nadert iteds met
kruik en glas om de zwoegende helpers
eene hartsterking toe te dienen en wel
dra laat ook deze zware massa hare zaad
korrels onder het blok vandaan z*s-
Alvorens naar huis te gaan, wordt het
dorschkleed schoongeveegd en tot daus-
tloer gebruikt, en menig „patertje' wordt
door de blijde boerenjeugd uitgevoerd. L'ao
naar de bocderij, waai lange tafels in schu
ren en op delen gereed staan, en waarop
door moeder de vrouw flink word °Pge"
schept; spek, ham meelpuddiug, klont*
(Jan in den zak); dat is het einde van
den schoonen dag. En zoo gaat het voort
tot de velden kaal en de schuren gevuld
"JDat landelijk feest hetwelk bij een
fraaien dag weer een heerlijk stuk landleven
mag heeten dreigt nu uit te sterven,
en begint langzamerhand te ontaarden in
drinkgelagen, wat jammer is, zoowel voor
de traditie als voor de deelnemers.
Een onwillige raad. Bij
koninklijk besluit is de gemeenteraad van
TEGELEN ontbonden verklaard. Z,ooals
men weet, weigerden de leden ter verga
dering te verschijnen, omdat zij nut met
den burgemeester wilden samenwerken.
Omtrent het doel van de
bacteriologische afdeeling van het rijksland-
bouwproefstation teHoorn.den 15en dezerge-
opend, behelst de Stct van eergister (n 278)
belangrijke mededeelingen, uit welke blijkt,
dat, bij den tegenwoordigen toestand van
de bacteriologische kennis op zuivel-gebied,
de bacteriologische afdeeling werkzaam
zal moeten zijn in de volgende rich-
tDgHare taak kan gevoeglijk in
twee onderdeelen gescheiden wor-
den.
1<>. Het geven van raad bij atonngen
in het bedrijf, waarvan de oorzaak in mi-
croörganismen gezocht wordt, zoo noodig na
onderzoek van ingezonden monsters of ter
plaatse. -
2°. Het verrichten van zelfstandige on
derzoekingen ten dienste der zuivelberei-
dicg.
Vooral de sub 2 genoemde werkzaam
heden zijn van het grootste belang. Opdat
daarvoor de noodige tijd beschikbaar blijve,
is het wet.scheljjk dat de werkzaamheden
aub 1 genoemd, zooveel mogelijk verricht
worden door de zuivelconsulcnten en land-
bouwleeraars, tot wier werkkring zij dun
ook meer eigenaardig behooren. Zoo noo
dig kunnen deze ambtenaren zich dan tot
de bacteriologische aldeeliug wenden, om
nadere inlichtingen te vragen of een onder
zoek uit te lokkeu. In streken waar geen
zuivelconsnlent of latidbouwleeraar geves
tigd is, zal natuurlijk hnnne taak zooveel
mogelijk door de bacteriologische afdeeling
worden overgenomen. In alle gevallen zal
dan door den directeur van het rijksland
bouwproefstation te HOORN, in overleg
met den assistent voor de bacteriologie,
beslist moeten worden, hoever het onder
zoek zich zal hebben uit te strekken.
Het schijnt wenschelijk uitdrukkelijk er
op te wijzen, dat een onderzoek van melk
of zuivelproducten alleen kan geschieden
na gepleegd overleg met den directeur van
het Tijkslandbouwproefstation te HOORN
monsters toch, zonder kennis van zaken
genomen, hebben voor onderzoek meestal
volstiekt geen waarde
Ongetwijfeld zal de bacteriologische af
deeling in ons land van veel nut kunr.en
zijn vooral wanneer haar werkkring door
de practici jnist beoordeeld, eu haar strevrn
door hen ondersteund wordt. Satnenwir-
king tusschen theorie en practijk is over
al op landbouwgebied, en zeker niet bet
minst in dit geval noodzaktlijk!
Twee Noordbrabantsche boertjes spra
ken met elkaar over het mesten van var
kens.
lk heb varkens g>had, zei de een,
die waren zoo mager dat men er twee
naast elkaar in de zon moest zetten om
eene schaduw te krijgen en toch heb ik ze
vet gemest.
En ik, zei de ander, moest mijn
varkens knoopen in den staart leggeD, om
te voorkomen, dat zij door de reten tus
schen de planken van den vloer in den stal
vielen. Maar kerel, dat zijn spekdieren ge-
worden.
Het ia haast niet te geloo-
ven, zoo schrijft men ons uit ROZEN-
DAAL hoeveel millioenen kilogram
tnrfstrooisel, hcoi en stroo dagelijks uit
ons land naar België en Frankrijk worden
verzonden.
Extra—goederentreinen van vijftig tot
zestig wagen» zijn geen zeldzaamheid. Ook
de uitvoer van vee ia bijzonder grootdui
zenden stuks vee ziet men hier iederen
week naar België en Frankrijk vervoe
ren.
De influenza heeracht in
GELDERLAND weer op vrij bedenkelij
ke wijze.
Te HOOGEYEEN is opnieuw
aangifte gedaan van twee personen, die al
daar overleden zijn aan cholera. Het ka
naal ia er besmet verklaard.
Men sclirijftonsuitA N-
NA PAL'LOWNA:Gisterenavond hield
de Afd. Anna Pau/owna der Mij. tot Nut
van 7 Algemeen hare eerste winterverga
dering in dit seisoen in het logement
,Teerbu r g'.
Als spreker trad op, de heer Henr\ Al.
Dekking, uit Rotterdam. Het pro
gramma bestond in:
Bij den rechter, v. W. Goteling Yinnis.
Ie. Bedrijf Vorstenschool, v. Multatuli.
Het diakenhuismannetje,v. Hildebrand.
Multatuli.
werd geopend, werd door den heer Bood
eenvoudig en cornet afirewerkt.
En hiermtde mijnheer de Re lacteur, kan
ik mijn taak als afgedaan beschouwm.
.Met de bes'e wmschen voor den voortdu-
renden bloei der vereeniging
verdienstelijken directeur en
dat mijne teschouui:g ve'en
bakn,om e n volgende zeer
ging te gsan hooren, sluit ik
onder
de
in
haren
ho">p,
moge over-
de verecci-
dezen brief.
T. L.
waarde ven tien a Iw.-.alf millioen gulden.
Da eifgenaam is weduwnaar, vijf-en-
deilig jaar oud, cn heeft vier kinderen.
Nieitegensa-nde hij zaterdag een som had
ont.angen, die reeds een prachtig kapi
taal mag lieeten, kwam hij maaudag-mer-
gen, precies, alsof er ni< ts gebeurd «es,
zijn gewone werk aan de fabriek weder
verrichten.
Aleid, fragment,
v.
In 't Cachot, v. E. Eckstein.
Twee dichter», v. Molière.
Een lastig geval, v. W. van Zuijlen.
Rammelslag, v Multatuli.
M'n eigen kamer, v. U. M. Dekking.
Landnationalisatie. De Standaard
behandelt één punt van de quacstie der
landnationalisatiede geldelijke gevolgen
voor der. Staat. Vooraf komt het blad er
dat men n et hot stelsel van
begint lo verwarren wit
Noeh het koo-
Een humoristische ge-
sangennemine had dinsdagmorgen in Ber
lijn plaats. Toen de koopman N., in de
Kiestraat aldaar om half negen zijn win
kel in con.c-stibh-s opende, vond hij in
het kantoortje daarachter een ongeveer j
king hij haar werd gedaan, stond zij er
lachend hij hoe onaangenaam het oop
was, haar geweten was rein. Wie be
schrijft echter haar schrik toen men on
der uit een kist de langvergeten knot
te voorschijn bracht. Ilaar schrik ver.
ried haar, en op de vraag van den politie
man gaf zij toe, dat de wol uit de fa.
briek afkomstig was. Eeuige weken later
stond zij terecht.
Met tranen in de oogen verhaalde zü
de geheele toedracht der zaaker was
niemand die haar niet geloofde, ja, de
schildering van haar lijden, gedurende
de preventieve hechtenis, bracht menig.
1 em de tranen in de oogen.
't Zou moeielijk zijn om te zeggen
welk van deze nummers de kroon span
de. Zij werden allen even schoon voor
gedragen. Zoowel op Dramatisch als Ko
misch gebied was voordracht en mimiek
even onberispelijk, en het slotnummer
van eigen hand behoefde volstrekt niet
voor de andere meesterwerken onder te
doen. Een goedgevulde zaal, en een ver
rukt publiek beloonde dan ook de heer
Dekking, en 't was in waarheid uit naam
van alle aanwezigen, dat de Voorzitter
hem bij het sluiten van dezen gezelligen
Nutsavond een hartelijk tot weerziens toe
riep.
Met genoegen, mijnneer, de Redacteur,
aanvaardde ik uwe opdracht om het concert
der Zangvereeniging Euphonia" te SCIIA-
GERBRUG te gaan bijwonen en van mij
ne bevinding verslag te doen. lk had dtze
vereeniging zoo gunstig hooren noemen, ik
had vernomen van het succes te Purmerend
behaald, ik wist ook, dal de directeur op 't
gebied van zang hoog staat, zoodat ik be
paald verlangend was naar deze eerste ken
nismaking en mijne verwachting ook vrij
hoog gespannen was.
Nu, ik ben niet teleurgesteld geworden;
ik heb mij met de vele aanwezigen uit
stekend geamuseerd, ik heb gïuolen.
De verschillende nummers van het vrij
groote programma één voor één te bespre
ken, dunkt mij niet noodig en dat zou ook
te veel plaatsruimte vorderen; ik zal mij
dus bepalen tot het weergeven van den ul-
geroeenen indruk.
De zuiverheid liet over 't geheel niets
te wenschen over: ongeluikjes komen al
tijd voor en waar we niet naar fouten
zoeken, kunnen we ze dus onbesproken
laten. De nuanceering was keurig, er werd
uitstekend op de teekens en op den
directeur gelethij de eerste nummers viel
mij echter de zwakte der middenpartijen
op; later wird dat beter. Yan de num
mers véér de pauze mogen vooral ge
noemd worden: „Pelgrims Nachtlied" van R.
Hol en „Avond" van S. v. Milligen, 't
laatste vooral is eere schoone compositie.
Daarop volgde (n) „Drie Liederen" van J.
Kwast, met orgelbegeleiding. Kon die be
geleiding bij 't eerste gedeelte wel wegge
bleven zijn, omdat men er weinig van
hoorde, om den opgewekten geest van dat
gedeelte zou ik eene pianobegeleiding, die
ook meer zou zijn uit gekomen, verkozen
hebben, de twee laatste gedeelten (liede
ren) voideren daarentegen om hun religieus
karakter eene orgelbegeleiding. Yoor de
pauze kregen we nog te hooren twee solo-num
mers van den directeur„Afscheidsgroet
aan mijn vrienden" vau Louis Abadie en
„Terugkomst" van Joh. Yerhulst.
Door de schoone voordracht dezer
liederen bewees de neer StaUt, ook een
goed zanger te zijn; de daverende toejuich-
gingen waren wél—verdiend.
Direct na de pauze bracht de vereeni
ging haar tol aan de mode, door de voor
dracht van twee Oud-Nederlandsche lie
ten eu op,
11 ndnal ion» lisa tie
geen landnationalisatie is,
pen van grond door eene gemeente en het
uitgeven daarvan in pacht of erfpacht, noch
het onteigenen van nog woesten grond
door de gemeente, heeft met landnationa
lisatie als stelsel iets hoegeuaamd uitstaan
de.
De naam zelf duidt reeds aan, datland-
naiiocalis tie een maatregel bedoelt, die
zich Zoo rer oitsirikt als de natie
zelve, en die alleen dan geven kan wat
hij beloooft, indien men er een geheel a 1-
gemeen karakter aangeeft.
Wat nu deze landnationalisatie betreft,
men wil daarbij onteigening door den Staat
legen den geldenden prijs van allen grond
in Nederland.
De rente en aflossing van de te betalen
som zou moeten gevonden worden uit de
pacht of erfpacht. Men zegt wel, dat het
rijk zou kunnen volstaan met pandbrieven
op het geëigende land in ruil daarvoor le
gevendoch dit berust op eer. misver
sta nd
De Stunt zou toch dan alteen met pand
brieven mogen tetaleu, zoo die op de
Benrs elk oot/nblik tegen pari inwisselbaar
waren, hetgeen alleen kan, zoo hij eene
goede rente waarborgt eD instaat voor de
aflossing. Ook aan den pandbrief het ka
rakter van hypotheek toe te kennen, gaat
niet aan, want hij zon geen zekerheid in
zichzelf bezitten, omdat de houder er van,
bij niet ontvangen der rente en niet af
doen der aflossing op tijd, het land niet
zou kunnen laten verkoopen.
Moest uu onze Staat eene leeniug tol
zulk een enorm bedrag sluiteu, als voor
aankoop van heel den bodem noodig
was, dan zou dit noodzakelijk onze rente-
standaard naar boven drijven de 3 Milliar-
den die noodig zijn, zou men tegenwoor
dig dan zeker niet minder dan voor 4
pet. krijgen. Eli uit welke brou zou de
Staat de rente voor zulk een enorm kapitaal
vergoeden
De grondbelasting op het ongebouwd en
de registratierechten van verkoop en ze-
die het rijk zou missen, kan men ter-
nawijzen op straatToch
veroordeeld worden en zij
deeld
men
zou haar
i moest Hedwie
11 werd veroor.
deren: „Ave
Maria" van J. Arcedelt en „Te-
nebrae factae sunt" van Palestrina. Nu,
wanneer de tol zoo betaald wordt, dienen
we voor die mode te knielen.
Vooral het teere trio in het laatste
nummer werd, den aanhef uitgezonderd,
die zich door eenige onzekerheid kenmerkte,
zeer goed vertolkt.
De volgende nummers van het program
ma werden ook gelukkig ten gehoore ge
bracht; een toegift was onvermijdelijk en
werd dan ook gegeven met: „Wtlkom win
ter."
Bizonder heeft mij getroffen de zuivere,
beschaafde uitspraak. Die weet hoe het daar
mee gewoonlijk met plattelands gezelschap
pen gesteld is, moet daarvoor alleen reeds
dit kleine gezelschap een compliment maken>
Ter opluistering of ter afwisseling van
den zang had iEuphon'tau een betrekkelijk
onbekekend violi«t gekozen, den heer J. G
Tuin van 't Zand. Die keuze bleek een zeer
gelukkige. De heer luin heeft door ziju
bescheiden optreden, ziju krachtigen, schoo
nen streek, goede voordracht en ontwik
kelde techeiek de sympathie aller aanwe
zigen verworven. De voorgedragen num
mers waren: 7e Concert, le gedeelte van
C. de Beriot, de bekende Cavatina van J.
Ra ff en Factaisie of scène de Ballet van C.
de Beriot.
Het piano-accompagnement was opgedra
gen aan den hter W. Bood, en al heeft
hij het er goed afgebracht, onberispelijk
was het niet; het zal den heer Bood wel
gebleken zijn, dat accompagneeren een zeer
motillijk en cck veeltijds een ondankbaar
werk is.
Het solonnmmer vcor piano, eene Fan
tasie van Mozart, waarmee bet concert
Hl
zijde laten, omdat die geldm toch nit de
opbrengst komen en dus door hoogere
pachtsom te vinden zijn. Maar wel moet
in rekeniBg gebrachtlo. de som voor
aflossing, die bij een kapitaal van 3 Milli-
arden, niet onder 10 millioen 'ejaars te
stellen is 2o. de zeer groote uitgaven voor
inspectie en enorm beheer; 3o de schade
van waubetaling door insolventie4o. de
de schrde bij mislukking van den oogst.
Om die kosten te dekken, zou het rijk
wel 5 a 51/2 pet van de onteigeningssom
als betaling v»n pacht moeten ontvangen.
Maar dit brengt het land niet op;8'/2
pet. zou al hooger zijn dan men op dit
cogenblik verantwoorden kan. Een jaarlijks
niet te dekken te kort van 80 millioen
zou daarvan dus htt gevolg zijn.
Maar juist dit zoo maken dat men
geen geld voor 4 pet. zou kannen leenen;
hetwelk alleen nog denkbaar ware bij in
ternationale landnationalisatie, omdat dan
de eigenaars geen beleggingsmiddel voor
hun geld zouden vinden. Zoo zou onze
rentestandaard stellig op 4% tot 5 pet.
loepenhetgeen het jaarlijks tekort nog
aanmerkelijk doen stijgen en den dag ver
haasten zou van een staatsbankroet. En
het zwaarst zou dit op de landelijke be
volking drukkenverslechtering onzer
agrarische toestanden zou er dus het ge
volg van zijn.
„Hiermede zoo eindigt Be Stand
aard is natuurlijk niet gezegd, dat
daarom htt stelsel als zoodanig niet koste
lijke elementen kan bevatten, noch ook
dat het, algemeen ingevoerd, uiet aan
zijn Doodlot zou kunnen ontkomen. Maar
wel, dst p a r t j e e 1 e invoering vcor een
land zoo klein als het onze, bijaldien
men niet ontzetten, mi ar op eerlijke
wijze onteigenen wil, atstuit op ono
verkomelijke bezwareD."
26jarigen ruan op de canapé slapende. Op wasS'hi.'unhiiorkt inde oogen van
de tafel stonden verscheidene bierflesschen, haar man en haar kmd °6n
daarnaast logen aangesneden worsten en
hammen, bcnTcns and rt eetwaren. De
winkelkasten waren opengebroken, eenige
bussen lekkernijen waren er uitgenomen
en stonden op de toonbank. De winkelier
liet den jongen rnstig slapen, man liet
een politieagent halen, die hem naar het
bureiu bracht.
Het planten van kuikens.
Ja, mijuheer, ik kan de kuikens drie
dagen eerder uitbroeden door de eieren te
planten, dan op de gewone manier kan
geschieden, zeide de oud-tuinman van een
rijken ijzerfabrikant te Pettsburg, volgens de
daar verschijnende Bispatch. Het schijnt
vreemd, maar het zijn zoo ongeveer de eenige
dieren, die een meusch m X voordeel kan plan
ten.Degewoone tuinvi uchten kwjjnen en stier
ven, mrtar kuikens gedijen. Zie je, ik bracht
dit denkbeeld over uit het oade vaderland.
Ik doe de eieren io een kistje met. een
bseije kunstmest en begraaf dan het kistje
omstreeks vier of vijf duim onder de op
pervlakte."
„Iemand heeft mij gezegd, dat gij een
tooverfo mule over het kisje doet," zeide
de courantier.
„In 't geheel niet; ik doe er maar een
beetje azijn over anders Diets," was des
tuinmans antwoord.
„Gij begrijpt mij niet. Ik bedoel dat
gij een bezwering of zoo iets doet."
„O, nee^ De eenige regel, dten ge vol
gen moet Ij om het kistje niet anders te
openen dan tusschen het ouder- en het op
gaan van de zon," zeide de tuinman.
„Dan is er toch een geheim bij werd
gevraagd.
„Neen, maar ge moet het kistje droog-
houden," was liet antwoord.
De courantier gaf het op om nog meer
vragen te doeD en liet den tuinman zonder
stoornis zijn verKal doen.
„Wel, ziet ge, ik laat het kistje den
gewonen tijd, dien eene kip noodig heeft
om de eieren uit to broeder) op drie dagen
na, onder den grond blijven en open dan
des avonds het kistje. Dan vind ik al mijn
kuikens uitgebroeid, maar nu ontmoet ik
een moeielijkheid. Als ik de kuikentjes aan
een kip gaf om te verzorgen, pikt ze er
naar, totdat ze dood zijn. En het is te veel
moeite om ze zelf te verzorgen. En zoo
ik v».u list gebiuik. lk neem een
ma
kip die niet al te best legt eu maak haar
dronken. Ik doe zulks door haar whisky
te geven en spoedig begint ze te waggelen,
totdat ze ten laatste geheel dronken gaat
liggen. Dan neem ik haar op en doe haar
in een klaaigemaakte kist en doe de kui
kens onder haar. Des morgeDS heelt de
whisky uitgewerkt en dan loopt de kip over
het erf de kuikentjes te roepen alsof ze
haar eigen waren. Ze meent dan dat zij ze
uitgebroeid heeft. Ik heb dit verscheidene
malen geprobeerd en 't is nog zooit mislukt.
Uit de lucht gevalkn.De werkman Hen
drik Pahr, te Bochum, is eensklaps van een
armen slokker een schatrijk heer gewor
den. Yele jaren geleden verliet een van
zijn naaste bloed vei wanten het vaderland
en trok naar Amerika. Onlangs is die bloed
verwant, een zeer groot vermogen nalatend,
ongehuwd gestorven en heeft Phar tot
zijn eenigen erfgenaam benoemd. Door
tusschenkomst van de fabiieks—directie,
waarbij Pahr werkzaam was, weiden de
wettelijk bencodigde stappen gedaan en de
plotseling met aaideche gtluksgcedenn ge
zegende man km g zaterdag retcs henderr-
duizend gulden in contant geld. Het zich
iD Amerika levindende tn voor een groot
deel uit viste godir<n bestiaide v»rnc-
gen van dtn uilater reiUgtLwooid gt eu e
Lichtvaardig Beschul-
digd. Hedwig Beijer was een der
vlijtigste en eerlijkste arbeidsters op de
groote wolfabriek van een zeer bekende
firma. In dezelfde fabriek was een uiterst
nauwkeurig man als opzichter aangesteld,
die slechts één gebrek had, namelijk dat
hij iedereen voor een spitsboef aanzag.
Hij nam dan ook allerlei maatregelen
om te voorkomen, dat er gestolen werd.
Iedere arbeidster, die slechts verdacht
werd, een knotje wol te hebben meege
nomen, werd ontslagen,
Hedwig Beijer kende deze strengheid,
maar zij was er niet bang voor, want
zelf was zij te eerlijk. Op zekeren avond
had zij haar werk afgeleverd de opzich
ter had alles in orde bevonden en Hed
wig keerde naar haar plaats terug, om
haar werktafel in orde te brengen.
Hoe verschrikt zij echter, toen zij een
knot wol ontdekte, die onder haar tafel
lag en bij 't inpakken zeker gevallen
was. "Wanneer zij de knot nu nog in
leverde, was zij er zeker van, dat de op
zichter haar handelwijze zou aanmerken
als een poging tot diefstal.
Hedwig had een oude, zieke moeder
te onderhouden en de gedachte, een be
trekking te verliezen, die een tamelijk
goed loon gaf, was al even beangstigend
als door den opzichter van oneerlijkheid
beschuldigd te worden. Daarbij mocht zij
niet te lang aarzelen om niet de opmerk
zaamheid te trekken harer medearbeid
ster. Kort besloten, stak zij de knot in
haar zak en verliet de fabriek. Maanden
girgen voorbij, Hedwig was het voorval
reeds lang vergeten. Haar moed'r stierf.
Hedwig verliet de fabriek en zij huwde
met een oppassend man.
Niets herinnerde haar meer aan de
bewuste knot wol toen haar man op
zekeren avond vertelde, dat op de fa
briek, waar zij vroeger werkte belang
rijke diefstallen waren ontdekt, en ten
gevolge daarvan bij verschillende arbeid
sters huiszoeking werd gedaan. Ja ztlfs,
toen den daarop volgenden dag huiszoe-
Tot haar geluk had haar man zooveel
gezond verstand, dat tenminste hui8eli u
geluk niet verst >ord werd. I)e straf
echter zwaar genoeg geweest. Was
A's eene fout van groote,, nadeeli*,'
invloed noemt dr. Ruhland het betredl.
van den weg van den iudustrieelen »;l
dom in het geloof, de belangen VaQ dê
graanbouwende boeren, gering te k
achten, omdat tegenwoordig de buitenland
sche concurrentie, graan in voldoende hoe"
veelheid levert, want deze bnitenlanchchè
coucureDtie in den graanbouw is ecu voor
bijgaand verschijnsel. Deze zoogenaamde
greote graanmassa's op de wereldmarkt zijn
in werkelijkheid onbeduidend genoeg. Nau
welijks 6 pCt. rogge en 14 pCt tarwe kol
men van den jaarlijkschen oogst op de aar
de internationaal in ruiling. Nog in het
jaar 1876 waren slechts 4 pCt. rogge en
8 pCt.. tarwe in de hand van de wereld
markt. In de latere 15 jaren kon de ont
wikkeling weder bij dezelfde quantititeit
aangekomen zijn. Nog eenigen tijd en de
Staten moeten ieder voor zich zelf weder
voor graan voor eigen behoefte zorgen. De
verandering van den toestand op dit punt
is een verrassende snelle.
Zoo was, zegt dr. Ruhland, Duitschland
een graar.-exportland en heeft nog in het
jaar 1872 circa 100.000 tonnen tarwe meer
uitgevoerd.
Heden bedraagt er de invoer aan tarwe
en rogge te zamen l1/, miilioen tonnen.
Hongarije was in de jaren tusschen 1860
en '70 het meest gevreesde tarwe-export-
latsd der wereld. Hiden toont een statisti
cus, dr. Polva aan, dat aan het einde van
deze eeuw de OostenrijkschHongaarsche
tarwe-uitvoer als geëindigd te beschouwen
is. De Indische, tarwe-uitvoer he ft met
het begin van 1880, zijn hoogste punt ba-
reikt. Dr. Ruhland geeft in den breede de
gronden aan, dat en waarom van toen af
de ontwikkeling langzaam maar zeker terug
gaan moet. Voor Noord—Amerika komtSe-
ring tot resultaat, dat in de toekomst be
slist op eene teruggaan le beweging van
den graanuitvoer gerekend moet worden.
Eu op de geheele overige wereld is het
slechts mogelijk voor Rusland om eene be
duidende toename in den uitvoer te doen
intreden. Maar als dit laad eens inderdaad
dan alleen over een groot teveel aan graan
beschikt tot welken prijs zal het dan de
midden-Europeesche industrie-Staten, graan
leveren?
Of als Rusland dan den uitvoer verbiedt,
vanwaar zal Engeland dan 8/10 van zijn
gtaau voor brood betrekken als zijn eigen
landbouwers nog slechts s/10 zullen leve
ren.
En als Engeland die 8/10 niet betrek
ken kan welke macht ter aarde zal dan
den ondergang van het nu zoo zeer benij
de Albion tegenhouden.
Dit zijn hoogst belangrijke beschouwin
gen, welke niet alleen Engeland en Duitsch
land, maar ook Nederland gelden.
Dr. Ruhland zegtde zelfstandigheid
van een staat is geen bloot rechtsbegrip.
De zelfstandigheid van een Staat moet een
huishoudelijken kern omsluiten, een vast
J lichaam. En dit lichaam heeft, evenals een
goed huis vasten basis in den bodem. Ee
ne oveiwoekeiing door de industrie en
den handel van den landbouw, staat ge
lijk met een topzwaar huis te bouweD, dat
eeumaal moet omvallen.
Niet de rijkdom, niet de indrustrieele
rijkdom in het bizoDder, maar de harmoni
sche ontwikkeling van het geheel tot ie
standigheid, bewaart het geluk der volken,
is de kracht en hel behoud van den Som
Niet de bevordering vau den
leen, maar de vooruitgang van land
handel en indiustrie en scheep?»»1' 'T
de eigenlijke taak van de haudeisp01ie
van de volkshuishoudkunde.
Yoor het behouden van deze 'laral™(_
in de ontwikkeling is slechts éen
staf; die is: de juiste verhouding 'U99C
productie en de behoefte aan graan
brood. ke
Daarom, zeg Ruhland, zal alle p0'1
wijsheid der menschen niet van den een*
digen, cuden grondregel mogen
Het land moet in den regel het grs
voor het brood voor het volk bouwen
Dit sluit in, dat de landbouw zoo
be
vorderd moet worden, dat wij, zoo noodig,
onafhankelijk van het buitenland worden.
M annneer wij nu in het belang *an
ons land, van onze welvaart- den gulden
regel weder in acht willen gaan
om te zorgen, dat onze bodem
graan levert, dat wij noodig hebben,
spnekt het van zelf, dat van de zijde der
regeering, onze landbouw meer tegemoet
moet worden gekomeD.
W elke gelukkige gevolgen zulk eene te-
1-'r,oi vaderland zoude
nerneDj
zelf het
dan
gemoetkomiDg voor
hebben, welk eene kracht ze z°u o
