Uit en voor de Pers.
Gemengd Nieuws.
komt, en is in de lucht ontploft, vroeger
meent men, dan bedoeld is. Dientengevolge
komen onder de toehoorders de meeste ge
kwetsten voor, allen, naar gezegd wordt,
licht.
Van de afgevaardigden heeft niemand
letsel van beteekenis dan de abt Lemire,
die even onder de tonsuur eene hoofdwon
de heeft, veroorzaakt door eene scherf; ge
vaar schijnt ook voor hem niet te be
staan.
nel eerste oogenblik was er in de Ke-
mcr eene lievige opschudding en de Lnal,
de rook zouden stellig eene paniek hebben
meegebracht, als niet Dupuy eene bewon
derenswaardige koelbloedigheid had bewaard
Even moet hij de hand over het voor
hoofd hebben gehaald, als om zich reken
schap te geven van het gebeurde, en toen
klonk het in zijn mond: „De vergadering
wordt voortgezetdergelijke schanddaden
moeten de gekozenen van het volk niet
kunnen beletten om te beraadslagen.'
De zitting is werkelijk voortgezet.
De omgeving van het gebouw is door
politie agenten afgezet.
Men heeft stukken van een sardineblik
je teruggevonden. Tegen zes unr hebben
de gekwetsten deels te voet, deels in am-
bnlancewagens het gebouw verlaten.
Ook Dupuy's hootd moet door een scherf
of iets ander even aangeraakt zijn.
De bom is geworpen van de derde
verdieping.
In het kabinet der quaestunr hadden
de ondervragingen plaats; de deur werd
door twee gewapende agenten bewaakt.
Daar het gerucht liep, dat de misda
diger zich aan den arm zou hebben ge
wond, werd er streng toezicht gehouden op
allen wie eene kwetsuur aan dit lichaamsdeel
haddeD. Het hoofd der veilligheidpolitie heeft
vier peisouen ondervraagd, die in de tri
bune zaten, vanwaar men zegt dat d
bom geworpen is. Een van de vier perso
nen moet iets zeer verdachts over zich
hebben.
Zes verdachte personen die getracht
hebben op het oogenblik van den aanslag
te ontvlieden, zijn naar de prefectuur ge
bracht.
De studenten hebben des avonds in het
quartier latin eene betooging ondernomen.
Zij riepen „weg met de anarchisten*. Er
hadden huiszoekingen plaats bij de gevan
gen genomenen en bij andere personen.
Nog elf min of meer verdachte toe
hoorders in de Kamerzitting van Zaterdag
waren Maandag ochtend in handen der
justitie, en sedert zal de poiitie wel nieuwe
inhechtenisnemingen hebben gedaan. Onder
andèren wordt gezocht naar twee kameraden
van Vaillant, die hem trouw te Choisyle -
Roi kwamen opzoeken en van wie een,
zekere Casimir Despreaux, de zittiug van
9 December moet hebben bijgewoond en
dus nog de gelegenheid zou hebben ge
vonden om te ontsnappen. Gisteren, den
geheelen dag, hebben huiszoekingen plaats
gehad, ook bij Alexander Cohen, den te Parijs
gevestigden Nederlander, die naam begon
te krijgen door zijne knappe vertalingen
uit en in het fransch, Hauptman's
Amessolitaires, dat L'Ouvre zal opvoeren,
is o. m. van hem en door zijne mede
werking aan de Mercurs de Trance en
andere letterkundige tijdschriften, maar
daarnaast werkte de Parijsche correspon
dent van Recht voor Allen mede aan
anarchistische bladen. Hij was redacteur
Pere Peinard. De bij hem gedane huis
zoeking heeft geleid tot zijne overbrenging
naar de gevangenis.
Omtrent den dader, \aillant, wordt nog
het volgende medegedeeld.
Hij bevond zich onder de gewonden, die
naar het hotel-Dieu overgebracht waren,
tengevolge van gebrek aan ruimte in de
intirmerie van het Dépot. Ondervraagd eu
in liet nauw gebracht door de vragen van
deu prefect van politie, besloot hij maar
ronduit te bekeunen. De prefect van poli
tie Lépine, de procureur der republiek,
Roullier, en een rechter van instructie heb
ben een deel van den nacht in het Hotel
te Dieu doorgebracht. Eerst had hij be
kend, dat hij anarchist was en teChoisy-le-
Roi woonde. Deze plaats is niet groothet
was dus gemakkelijk daar eenige inlichtin
gen in te winnen en het bleek toen, dat
er zich slechts één anarchist aldaar bevond
en dat die Vaillant heette. Lépine voegde
den zoogenaamden Maréchal dan ook, na
de verkregen inlichtingen, toe: „Gij heet
met Maréchal, maar Vaillant Begrijpen
de dat ontkennen toch niet langer zou hel
pen, antwoordde hij bijna onmiddellijk.Dat
is zoo.»
Uit verdere onderzoekingen is gebleken
dat Vaillant den 29en December 1861 te
Mézières geboren is. Hij had aan verschil
lende opstootjes deelgenomen, waarbij de
roode vlag ontplooid werd. I)e politie hield
hem dan ook sedert geruimen tijd in het
oog. Eenige jaren geleden was hij naar
Amerika vertrokken en had hij zich te
BueDos-Arye8 gevestigd. Sedert zijn terug
keer woonde hij te Choisy-le-Roi en werk
te hij in een leerlooierij. Hij is groot van
gestalte, bruin, draagt een zwrrle snor en
ziet er zeer ongunstig uit. Hij is aan den
neus en het been gewond. Toen hij beken
de Vaillant te heeten, voegde hij er echter
onmiddelijk bij, dat hij niet in den aan
slag betrokken was. Toen gistermorgen de
procureur der republiek, vergezeld van ee
nige rechterlijke ambtenaren in de zaai,
waar Vaillant lag, aankwam, richtte deze
zich op en legde de volgende verklaring af
„Het is overbodig, langer de schuldige te
zoeken: ik ben het.
fSedert lang was ik voornemens een groo-
ten slag te slaan, en ik had besloten een
bom te werpen in de volle Kamer van de
Afgevaardigden.
Ik ben dus gisteren naar het Palais-
Bon rbon gegaan, met een geladen bom in
mijn zak. Ik wilde ze op het bnrean van
den president werpeu, toen ik, oDgelukkig,
terwijl ik ze wierp, door een vronw ge-
stooten werd, zoodat de bom de kroonlijst
raakte, waar ze ontplofte. Ik heb mijn
kans gemist en ik betreurde het, maar
toch roep ik: „leve de amachie!" „Ik
heb", voegde hij er bij, „in de bazar
van het Stadhuis" een ijzeren keteltje ge
kocht. Ik heb in dezen ketel, aan den
eene kant, picrintzuuT aan den anderen
blauwzuur/nut en midden ïu, ceu huis
met katoen, met zwavelzuur gedrenkt. In
den ketel heb ik groote spijkers gedaaD,
die wij in ons vak gebruiken Vaillant
was vroeger schoenmaker. Op mijn kamer
zal men nog dergelijke spijkers vinden
ook nog een grooten ketel, dien ik eerst
gebruiken wilde, maar daar hij te groot
was, en dus moeielijker om te transpor-
teereo, heb ik een kleine genomen.' De
heer Roolier vroeg vervolgens aan Vaillant
waar hij zijn bom gemaakt en waar hij de
laatste dagen vertoefd had. „Mijn bom is
gemaakt in het Hotel de 1'Univers, 70,
Rue Daguerre, waar ik woonde onder den
naam van Maréchal. Nu weet ge alles, dus
laat mij nu met rust
Dadelijk begaf men zich naar de be
doelde woning. Ge hebt hier een huur
der, Maréchal genaamd? vroeg de rechter
aan de weduwe Peyrard, de eigenares van
het gebouw,
Jawel, meneer, maar hij is gister
morgen vertrokken en is neg niet terug
gekeerd.
Breng me naar zijn kamers, zeide de
heer ClemeDt. De kamer die de zoogenaamde
Maiéchal bewoonde, was gelegen op de
eerste verdieping; het was een gewone ka
mer; een bed, een kastje en eenige stoe
len.
Midden in het vertrek vond men een
tamelijk groot valies. Het werd geopend
en bleek eenige fleschjes te bevatten, wel
ker inhoud door den chef van het stede
lijk laboratorium zal onderzocht worden.
Hij woonde in den laatsten tijd met de
vrouw van een van zijn vorige makkers,
en zijn eenig kind Sidonia, 10 jaar oud.
Overal waar hij werkzaam geweest was,
had hij ijverig propaganda gemaakt voor
zijn leer. De buren hadden den dag van
zijn misdadigen aanslag niets vreemds aan
hem opgemerkt.
W ilc- en Weegloonen.
De Regeering heeft de daartoe strek
kende drie wetsontwerpen aan de Statrn-
Generaal voorgedragen ter vernietiging van
de raadsbesluiten van de gemeenten Alk
maar, Hoorn en Edam, tot beffing van
wik- en weegloonenwat eerstgenoemde
gemeente aangaat voor zooveel betreft de
heffing van boter en kaas.
Herinnerende aan de ten vorigen jare
op voorstel van den heer Rutgers van Ro
zenburg genomen beslissing, zegt de mi
nister van bimiealandsche zaken, dat uit
d» berichten, betreffende Alkmaar, Hoorn en
Edam is gebleken, dat een heffing van de
wik- en weegloonen naar het tot 0.65 ver
laagd bedrag per 100 kg. een hoogere op
brengst heeft opgeleverd dan art. 254 der
gemeeutewet toelaat.
Bij de gemeentebesturen, evenals bij dat
van Purmerend, heeft de regeeiiug daarop
aangedrongen op intrekking der betrekke
lijke raadsbesluiten en het uitzicht geo
pend, dat eventueel eeue maximum hef
fing van 60 ct. per 100 kg. ter bekrach
tiging zou worden voorgedragen. De ge
meenteraad van Purmerend heeft hieraan
gevolg gegeven, de raden van de drie an
dere gemeenten hebben hunne besluiten
gehandhaafd, Dientengevolge heeft de re
geering zich verplicht geacht, om met toe
passing van art. 236, 2e lid, der gemeen
te-wet, de vernietiging van de besluiten
voor te dragen. (Door Alkmaar was aan
den wenk vau den minister gevolg gege
ven, behalve wat de heffing voor kaas en
boter betreft.)
De sociaal-democraten en
de werkeloozen.
De Kamper Crt. schrijft
Een nieuw staaltje van de opruiing der
sociaal-democraten Even als in andere
plaatsen des lands, waren de werkeloozen
door hen tot een bijeenkomst te Rotterdam
opgeroepen. Een der wooidvoerders in die
bijeenkomst sprak de aanwezigen ongeveer
in dezer voege toe ik mag u niet aan
raden de pakhuizen open te breken om u
van het nooaige te voorzien, cf als gij
honger hebt het brood uit de winkels te
nemen; gij moet dat zelf maar weten te
beantwoorden.
Dat is nu niet rechtstreeks aansporen
tot diefstal en roof, maar het strekt toch
zeker niet om hen daarvan terug te hou
den.
M at zou er gebeuren, wanneer eens aan
den weck van dezen volksleider gevolg
werd gegeven Aan een hondeidtal man
nen zou het zeker niet moeielijk vallen
een bakkerswinkel binnen te dringen, en
voordat de politie het kon verhinderen, de
voorhanden broeden weg te nemen. Maar
wat zouden voor hen, die zich aan dergelij
ke gewelddaden schuldig maakten, de ge
volgen zijn In de eerste plaats natuurlijk
gevangenisstraf. Zouden de werkloozen daar
mede gebaat zijn Zouden Trouw en kin
deren er wel bij varou, als de huisvader ge
vangen zat
De opruiers rekenen er natuurlijk op,
dat wanneer eeo volkshoop eenmaal tot
geweld overging, het niet bij het plunde
ren van den bakkerswinkel blijven zou.
Om een oproer is het hun te doen. Dit
blijkt uit al wat zij spreken en schrijven.
Om geen andere reden trekken zij zien
het lot der werkloozen aan, dan omdat zij
de hoop koesteren dat de straatvertocnin-
geu, waarmede dat gepaard gaat, aanleiding
zullen geveu tot opstootjes. V\ ie nu zou
den de slachtoffers worden, wanneer het
eens tot oproer kwam Hoogst waarschijn
lijk zonden de opruiers zeiven zich op ten
afstand houden, maar de menschen die
z;cli hadden laten opruien, zouden het ge
lag moeten betalen.
Zij zouden gaarne den naam hebben,
dat zij nit volksliefde handelen, maar de
volksvriend zoekt naar andere middelen
om hen, die nood lijder;, te helpen. Het
bedrijf der sociaal—democraten is een mis
dadig bedrijfmisdadig niet alleen tegen
over de maatschappij die in de eerst plaats
behoefte aan orde en rust heeft, maar misda
dig ook tegenover dat deel der volksklasse,
welks belangen zij den s c b ij n aannemen
zich aan te trekken.
Keizer Wilhelm heelt aan
de Lotharingscbe gemeente Kurzel waarin
zijn slot Urville ligt, een Protestantsche
kerk beloofd.
Z. M. heeft thans het plan goedgekeurd,
de kerk zal 75,000 M. kosten.
Een bewijs.
De figaro verhaalt een aardig staaltje
van ambtenaars nauwgezetheid.
Een dame komt het postkantoor te Pa
rijs om uitbetaling te ontvangen van een
telegrafischen wissel. De beamte vraagt
een bewijs, dat zij gerechtigd is tot de
ontvangst. Eerst vertoont zij een brief aan
haar adres. De beambte maakt bezwaar.
Daarop wijst de dame hem de kwitantie
van betaalde huur, ten name van haar
man. Nog altijd is de beambte niet te
vreden als die kwitantie eens gestolen
was.
Ten einde raad wil de dame heengaan
toen zij zich herinnert, dat zij ook haar
photografische beeltenis bij zich heeft. Zij
laat deze aan den beambte zien, die haar
en het portret nauwkeurig bekijkt, eenige
oogenblikken nadenkt en ten stotte
zegt: „Het lijkt inderdaad sprekend
En nu is zijn plichtsgevoel door dit
b e w ij s gerust gesteld en hij betaalt het
geld uit.
Brutaler kan het al niet.
Te Priedland werd in een vorige
week door twee boeven een allerbrutaalste
inbraak gepleegd in een eenzaam gelegen
zaagmolen. Omstreeks middernacht ont
waakte de grijze eigenaar door het angstig
kreunen zijner naast hem slapende vrouw
en ontwaarde tot zijn schrik twee maunen
voor zijn bed, die bezig waren de vrouw
te biuden.
De grijsaard poogde zich te verweren,
maar werd door de schoften tegen den
grond geslagen, waarbij hij een rib brak.
De inbrekers bonden hierop de beide
oude lieden en stopten hen proppen in
den mond om hun het schreeuwen te be
letten. Daarna doorzochten zij op hun
dooie gemak de kisten en kasteu in het
huis en maakten eenige honderden guldens
het horloge van den molenaar en eenige
kostbaarheden buit. Een portefeuille, die
duizend gulden aan bankbiljetten, bevat
te ontging hun aandacht. Waaischijnlijk
waren de inbrekers goed met de
inrichting van het huis en de omsiandig-
heden bekend, want zij hadden het juiste
oogenblik voor hun bezoek uitgekozen. In
den nacht van dtn diefstal was namelijk
de neef van den molenaar niet te huis,
daar hij voor zaken op reis was en ook
de knecht was niet aaüwezig. De dadeis
die na volbrachten roof de oude lieden
van hun banden bevrijdden, zijn helaas
onbekend gebleven.
Kleurenblindheid. Het de
partement van marine in Engeland doet,
in een dit jaar openhaar gemaakt verslag,
mededeelingen over kleurenblindheid bij
zeelieden.
Verleden jaar (1892) hadden zich als
kapitein en stuurman 4688 personen aan
gemeld. Bij het onderzoek naar kleurenblind
heid werden afgewezen 31, die in het geheel
geen kleuren konden onderscheiden; 21
verwisselden rood met groen, 205 bruin
met groen, en 64 konden bruin Diet van
vleeschkleur, wit van geel of rood onderschei
den. Groen werd door 32 voor wit, door 42
voor vleeschkleur, door 33 voor bruin, door
28 voor rood aangezien.
Hieruit blijkt, dat bij betrekkelijk veel
menschen het vermogeu om kleuren te
onderscheiden, gebrekkig is, eD dat zelfs to
tale kleurenblindheid, dat is de ongeschikt
heid om kleuren te onderscheiden, bij 31
op 4688 personen (0,66 percent) gevonden
wordt.
Voor den dienst op schepen en spoor
wegen, en in het algemeen daar waar het
goed onderscheiden van klearen vangroot
gewicht is voor veiligheid van leven en
eigendommen, is een normale onderschei
ding der kleuren door de beambten een
vereischte. De keuringen te dien opzichte
geschieden dan ook overal, en gewoonlijk
op de volgende wijzeMen legt deu te
onderzoeken persoon een hoop wollen dra
den van verschillende kleuren voor, met op
dracht daaruit de lichtgioene en purper-
roode te zoeken en respectievelijk bij elkan
der te leggen.
Legt hij bij de groene ook grijze en
gele, daarentegen de roode goed hij elkaar,
zoo is hij gedeeltelijk kleurenblind. Legt
hij echter bij de roode verkeerde kleuren
dan is hij geheel kleurenblind.
De dief als rookworst.
OnlaDgs hoorde de landbouwer T, te Korne-
hueD, des nschts eensklaps jammerlijk ge
roep om hulp, ronder dat bij begrijpen
kon, waar het vandaau kwam. Nu eens
klonk 'tals onder de aarde, dan wtder
als uit de lucht en hij maakte zijn beide
volwassen zoons wakker, om mtt hen dtn
om hulp roepeude te gaan zoeken. Juist
stonden de drie roaLneu in de huisdeur,
toen het geroep opnieuw weerklonk en
wel uit den schoorsteen van het tuinhuis.
Toen men hier eens onder dien schoorsteen
bij lichtte, zag men op een der dwaisbal-
ken, die dieutuom vleesch, ham, worst,
enz., die men roeken wil, aan op te han
gen, een man zitten, die in turfdampen
gehuld om redding smeekte. Er motst
thans, nu men dadelijk gezien had, dat
men met een dief te doen had een lad
der iu den schoorsteen worden gezet, waar
langs de genokte mensch in onbeschrij-
felijken totstand neerdaalde. Hij vertelde
nu, dat hij met twee kameraads het vleesch
had willen stelen, over het dak in den
schoorsteen was gekomen eu er zich aan
een touw in had laten afzakken. Ü3t touw
moet uiet goed vastgemaakt zijn gewetst,
want nauwelijks was hij op de balken ge
komen, rf bet liet los eu viel naar beneden.
Zijn beide kameraads hadden, zoodra zij
zijn toestand bemerkten, niets van zich
laren hooreu en waren zeker weggeloopen.
De man kon aan eigen redding niet den
ken, want een sprong in de walmende diepte
was te gewaagd. De dief en de beide mede
plichtigen werden gearresteerd.
V rijdagavon d 1.1. is er in
Parijs op deu Boulevard, een moordaanslag
gepleegd, die in de buurt algemeen opzien
heeft gewekt.
Het slachtoffer was de directeur van de
firma Dehaïton, machine-fabrikanten; de
mootdenaar etn zijner beambten, Dornier,
oud 39 jaar, gehuwd en vader van drie
kinderen.
Voor veertien dagen had de directeur
aan Dornier zijn ontslag gegeven wegens
een groote fout van dezen en ook om zij-
De opvliegendheid. Donderdagavond na zijn
maandelijksch salaris, 245 frs., te hebben
ontvangen, zeide Domier tot den directeur:
„dit is dus mijn laatste dag?»
„Ja antwoordde de chef.
Dornier ging stilzwijgend heen en nie
mand had in het minst eenige gedachte
op de daad, die hij voornemens was. Vrij
dag kocht hij een revolver, en posteerde
zich voor het huis, dat de directeur be
woonde. Om 7 uur in den avord kwam
deze van de lahriek terug, en t:ad zijne
woning binnen. Dornier, die mede de ves
tibule indrong, loste een schot op zijn
chet, zoodat deze languit op den grond
viel. Hij bleek zwaar gewond te zijn door
twee kogels, waarvan de eene diep in de
linkerzijde drong. Men twijfelt aan zijn
herstel.
Dornier werd gegrepen eu gevangen ge
zet.
De kwaal van on zen tij d.
Bij gelegenheid van den dies natalie van de
hoogeschool te Heidelberg besprak de be
roemde psycholoog, dr. Erb, de vraag waar
om de zenuwachtigheid itr deze eeuw zoo
sterk toeneemt. Het zenuwstelsel, zeide dr.
Erb, ondervindt als de grondslag, waarop
het gehetle leven rust, den invloed van alle
gebeurtenissen. Groote omwentelingen moe
ten zich krachtig doen gevoelen op de her
sens en den geest vatt den mensch. De
meest gewone vormen van zenuwziekten
zijn flauwte, zwaarmoedigheid en zenuw
zwakte (ueurastherie).
Zenuwzwakte is een gevolg van de over
lading der hersenen. De tijd aan lichame
lijke uitspanning gewijd, is veel te kort
de jeugd neemt te vroeg deel aan de ge
noegens van het maatschappelijk leverr, dat
het nadeel heeft, het zeu uw stelsel te ovtr-
spannen. Bij de overspanning en de schok
ken aan de verschillende beroepen eigen,
komen dan nog de overhaasting, de ruste
loosheid, die uit het vele reizen blijkt, en
bovenal de inmeDging van net grootste deel
van het volk in staatkundige, maatschap
pelijke en godsdienstige twisten. Al deze
dingen, besloot de hoogleeraar, doen de
zenuwziekten toenemen.
Hij kwam er bekaaid af.
Ünlangs, dus vertelt een Daitsch blad,
werd een Russischen boer, in de nabijheid
van de grens, een vet varken ontstolen.
Het vermoeden den diefstal te hebben ge
pleegd, viel dadelijk op eenige soldaten van
het grens-kordon, die 's avonds herhaalde
lijk in de nabijheid van de hofstede waren
gezien; een van hen was bovendien de
minnaar van de dienstbode van den besto
len boer. Des morgens na het gebeurde,
deed de boer er mededeeling van aan den
Pullowdik (kapitein der grenswachters) en
deze begaf zich dadelijk, begeleid dooreen
gendarme, een schrijver en den bestolene
naar 't op eenigeo afstand gelegeu huisje
van een Poolschen arbeider, waar het var
keu heette gebracht te zijn.
loeD men de eenige kamer van het huis
binnenkwam, stonden en knielden eenige
schreiende vrouwen eu verschillende Ko
zakkeu rondom een met een laken over
dekt bed, waar bovendien verscheidene
brandende kaarsen omheen waren gezet.
Toen de soldaten huu chef zagen, w ilde zij
stilletjes de plaats poetsen, maar deelde op
een krachtig „Stoy 1" (Halt!) mede:
„Papuschka zmyrr* 't geen beteekent
„Vadertje is gestorven." Zij vertelden ver
der, dat zij hun ouden vriend, die zooeven
overleden was, uog eens hedden willen zien.
Met btbulp van de soldaten Werd thans
elk hoekje van kelder tot zolder dooizocht
zonder dat men echter een varken kon
vinden. In verband met den eerbied, die
Russen voor lijken hebben, Werd na
lijk bet gewaande doodsbed niet
Toen de Pulkownik met zijn „e1PiH
vertiokfcen was, werd de docde"
lijk het gestolen en reeds geslachte valk'"
- stuk gesneden, gekookt en gehaH
en door de treurende gasten voor een
deel lekker opgepeuzeld. Dat de ,0^°°'
brandewijn bij dit feestmaal gedronken
is te begrijpen. er<b
De besteden boer daarentegen werd daa,
bij „eerlijke" soldaten van diefstal Wh o
schuldigd door den burgemeester v8n t
dorp tot belaling van een geldboete
2 roebels (5 gulden) veroorL.d die
aan den beleedigden moest uit betalen
Een noodlottige ver»;
sing. Uit het onderzoek near den
van prof. Tyndall in Engeland, is ge£
ken, dat hij overleden is tengevolge 1
her gebruik van oen te groote dosis chloj
De zieke gebrn.De, iederer, avond n
kleine hoeveelheid chloral en om
anderen morgen wat magnesimsulnhaat
Berde fleschjes stonden, van een etiketv",.
"aa V tander- Maa, dag j\.Zi
Tyndall s echtgenoote hem, naar zi/mefn
de, magnesiumsulph.at, want zij had het
fleschje met het opschrift „chloral" laten
staan. Aan den zoeten smaak bemerkte de
zieke, dat een vergissing had plaats eehad
en.de «ouw kwam rasJ tot de over
tuiging, dat zij een nieuw fleschje chloral
genomen had in plaats van het magne-
siumsulphaat, dat achter de andere flexies
stond. Spoedig werd om den dokter ge
zonden. De zwakte van den patiënt die
reeds 3 jaren met den dood worstelde
zooals zijn vrouw verhaalde was even
wel oorzak, dat niets baatte en de zieke
in de avond overleed. De geneesheereu
verklaarden eenparig, dat zij volkomen
overtuigd waren, dat de dood het gevolg
was vau een ongeluk. De gezworenen deden
uitspraak in dien geest.
Late Vergelding. Lord
Pelham, een tijdgenoot van koningin Eli-
sabetli van Engeland, behoorende tot een
der rijkste en aanzienlijkste lamiliën des
lands, bezat op eenige mijlen afstands van
Londen een fraai kasteel, vanwaar hij
eenige malen per week te voet naar de
hoofdstad ging, om daar zijn zaken te
regelen. Op een dier tochten kwam plotse
ling een man uit het boscb op hem toe
en vroeg hem, of hij een wit konijntje
wilde koopen. Daarbij opende hij een korf
je, waarin het diertje was. Over den zon
derlingen wensch verbaasd, schudde de
lord het hoofd en wilde doorloopen, maar
de andere ging vóór hem stasn, harids
eeD pistool uit den zak en zette het Pelham
op de borst met de woorden, dat deze
het in elk geval moest koopen de prijs was
duizend guinjes. Nu begreep de lord, dat
hij met een roover te doeu had; wiens
geheele houdiDg bewees, dat hij tot alles in
staat was.
„Ik heb zooveel geld niet bij mijwan
neer ge mee naar mijn woning wilt gaan,
zult gij de som hebben," zei de lord, aDg-
stig naar het pistool ziende, dat op zijn
borst gericht was.
„Neen, dat doe ik niet,'antwoordde'da
roover koel, „maar ik ben ook tevreden
met een wissel met uwe handteekening,
die ieder Londensehe bankier mij afkoopt.
Hier is de ongeleekecde wissel en hier
pen en inkt, teeken dus maar en het zaak
je is afgedaan."
Hij reikte den lord alles over en deze
onderteekende.
„En nu raad ik u) aan, onmiddellijk
naar uw kasteel terug te keeren en dit
vandaag niet meer te verlaten, opdat ik
ongehinderd mijn zaakjes kan afdoen. Het
konijntje is echter uw eigendom, gij hebt
het me eerlijk afgekocht."
Het pistool, dat de lord nog immer op
zich gericht zag, verleende dezen woorden
de noodige'klein, zoodat hij geen oogen
blik talmde. Hij keerde toen naar zijn
slot terug en verzweeg het voorval, uit
vrees, het mikpunt van den spot zijner
vrienden te worden.
Ongeveer tien jaren waren sinds dien
tijd verlcopen. De lord was het voorva
bijna geheel vergeten toen hij in een der
buitenwijken van de hoofdstad een ju*®"
lierswiukel binnentrad, om een sieraad te
koopen. Dadelijk herkende hij in den win
kelier den roover, die hem 10 jaren gt e
den den wissel afgeperst had. Ue juwe .er
herkende den lord niet, die wat koe e
heenging. Den volgenden morgen e
hij echter terug en verlangde d.njuwto
alleen te spreken, terwijl hij zici oo zj
voor den winkel wachtenden nee
mandje, liet aangeven, opende e
den winkelier, of hij hem he °"1j;r,ieg
dat er inlag, weder voor 10Ö g
wilde afkoopen, het was -ü _„Vn/>hi
dat hij véor 10 jaren van hem ge
had, maar het was toch evenvee
Tegelijkertijd haalde de lord een
uit zijn zak en richtte dit op en J
lier. Bleek van sehrik herkende ez
mau, dien hij voor ongeveer 10 j»
beroofd. Hij' .iel de» tod 'e
6meekte, luid jammerend, hem
ongelukkig te makeu, hij zou a
goedmaken. Op dat oogenll». T'j-vea-
zijn echtgenoote in de kamer en a
eens om geuade. raaJ
Hij was in die dagen ten eiu eeQ
geweest, zoo vertelde de Juff® ^e-
schuldeischer had hem zeer ®ier ^er
I taling aangenaamd en het a
lamiiie, bedreigd. Toen besioot J,
wijze zooals dat 10 Jar®n £e u geluk
was, zich geld te veischa n. t en
wus hem na dien rooi gunst g - -
reeds had hij het voornemen gehad,
wel niet hetzelfde,
