Mmtmlit- LhHiiyÏ JE Donderdag 23 December 1893. 37ste Jaargang No. 2790. I. Dit blad verschijnt tweemaal per weekW oensdag— en Z a te r d a g a vond. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STEKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bnrean: 8CKAGIS, Laan, 1) 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van l tot 5 regels f 0.25; iedere regel meer 5ct Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Roman van HERMAN HEIBERG. t Gemeente S c h a g e n. Bekendmakingen. Burgemeester en Wethouders vanSehagen, Gelet op het door de staten der provincie vastgestelde en den 8 November j I. afge kondigde provinciaal reglement op de wegen in Noord-Holland Brengen bij deze in herinnering, dat een ieder zich naar de daarin vervatte voor schriften zal moeten gedragen. In het bijzonder wordt de aandacht ge vestigd op de navolgende bepalingen Ruiters of bestuurders van rij- of voer tuigen, elkander in tegengestelde richting voorbijrijdende, zijn verplicht rechts (van de hand) uit te halen. Wanneer zij in dezelfde richting achter elkander rijden, is de achterste, zoo die den voorste wensebt voorbij te rijden, verplicht dezen daarvan te verwittigen, waarna deze rech t s (van de hand) de voorbijrijdende links (bij de band) moet uithalen. Aangespannen honden moeten voorzien zijn van een passenden en doeltreffenden muilkorf van stevig metaaldraad. Bij bet ontmoeten van ruiters of rijtuigent of door dezen achterop gereden worderide moeten de bestuurders van hondenwagens op den zijkant van den weg uitwjjken, zich vóór den hond of de honden plaatsen en daar blijven tot dat ruiter of rijtuig hen zal zijn voorbij gegaan. Velocipèderijders is bet verboden bereden of aangespannen paarden achterop voorbij te rijden, zonder vooraf den ruiter of voerman te hebben gewaarschuwd door eene aan de velocipcde bevestigde luid- klinkcnde bel, fluit of trompet, tnsscben zonsonder- en opgaDg te rijden, zonder da de velocipède voorzkn is van een kelder brandende lantaarn, waarvan bet licht recht vooruit zichtbaar is. De molenaar, of die hem vervangt, is verplicht zijn windmolen, gelegen aan ot op een afstand van minder dan twintig meter van een rijweg, bij de nadering van losse of aangespannen paarden op den weg te doen stil staan wanneer hem dit door of vanwege den berijder of voerman wordt verzocht en den molen niet weder in gang te brengen voor, het paard of de paarden zijn gepasseerd. Wie tot het voortstuwen van een vaartuig een boom gebruikt, is verplicht dien boom FEUILLETON. (Vertalingsrecht verzekerd.) 18. Ik heb nog een paar boodschappen te doen voor de huishouding," zeide Thórèse in den namiddag, toen Otto roet haar over legde, wat zij 's avonds wilden doen. Hij had een veel geroemd boek van zekeren baron Roberts uit een bibliotheek gebaald en stelde haar voor, daaruit na het avondeten voor te lezen. Zij stemde daarin terstond toe. „Ja in een klein nurlje ben ik terug dan zullen wij ons avondeten gebruiken en daarna leest gij mij voor, Otto. Dat vind ik zeker prettig.' Otto verkeerde in een gelukkige gemoeds stemming, Thórèse was vaudaag jegens hem ook zooveel vriendelijker en toeschietelijker. Haar blik was ernstig, doeb zacht en in schikkelijk, en Otto hielp haar heur mantel aantrekken en haar parasol zoeken, opdat zij 'e spoediger kon heengaan, om den min- nenbrief van Frauz \on Beodler te gaan ha len. Deze vreeselyke ironie werd het jonge meisje zich bewust, toen zij de trap afsteeg en deed haar dermate ontstellen, dat zij eenige oogenblikken Btilstond en het voor nemen overwoog, niet naar het postkantoor te gaan, doch haat hartstocht te bedwingen, -7 toen eindelijk een onstuimig: „Ik kan met, ik kau nietIk moet, ik moet, of ik sterf van verlangen en onrust 1* over hare lippen ,am en zij daarmede zich zelve ten buit ga_ aan haren rampzaligen hartstocht. ewK-ï de regen baar dwong van de tram reert u maben> bad zij oa een kwartier reit»8 J* postkantoor in de Bebrenstraat be- Met kloppend hart trad zij binnen en eg met bevende, zachte stem naar een DrieE poste- restante, letter Y. heaitlt j'e"er'' klonk de \raag van den hphti e,v baar n'e' scheen verstaan te ambt60' h eeD'8 zoeten antwoordde debe- Wag caar, dat er voor baar niets aanwezig vlher1?'!e bevond zich weder op straat! buiswlam °Ctnucblerd> beëaf Z1J zith fcU haar^'h -eeD- cbaos van gedachten bracht Het wQre'n j'D koortsachtige levendigheid, weesi 'i.eü l 8 niela dan (dele wooiden ge- 6 had dus gehandeld in den roes in te halen, zoodra dit noodig is om rij- of voertuigen ongehinderd te laten voorbijgaan. Overtreding van een dezer bepalingen wordt gestraft met eene geldboete van ten hoogste f 10. Sehagen, den 15 December 1893. Burgemeester en Wethouders voornoemd, W. A. HAZEU, Weth De Steretaris, DENIJS. De Burgemeester a. i. van Sehagen brengt ter voorkoming van bekeuringen ter kennis der ingezetenen, dat de 6choor- sleenen in gevolge het bepaalde bij de po litieverordening dier gemeente, ten minste twee malen 's jaars, en wel in Maart en December moeten worden geveegd schoongemaakt. Sehagen, 22 Dec. 1893. De burgemeester voornoemd, W. A. HAZEU. en De burgemeester a.i van Sehagen brengt ter kennis van do ingezetenen, dat het aan bieden van en het rondgaaD met zoogenaam de „Nienwjaarwenschen", hetzij gedrukt, het zij geschreven, langs de hnizen niet zal wor den toegelaten, alsmede dat de verschillen de armbesturen eene inzameling van vrij willige giften lacgs de hnizen zullen houden, teneinde uit de opbrengst bij het einde de zes jaars eene buitengewone bedeeling van levensmiddelen aan de minvermogenden te kunnen doen. Sehagen, 27 Dec. 1893 De Burgemeester voornoemd, W. A. HAZEU. Binnenlaiidseh Nieuws. Zondag 24 Dec. 1893 gaf de Gymnastiek Vereeniging „Olympia' van W1ERINGERWAARD, eene uitvoering in het locaal van den heer J. Boon al daar. Het bestuur der vereeniging, had zich de medewerking der vereenigingen „Zy- curgus11 van Sehagen, en Spartavan Winkel, weten te verzekeren, dat zeer ze ker een goed idee mag genoemd worden, daar het aan het publiek eenige afwisseling bezorgde. van den wijn. Dan weder troostte zij zich zelve met de gedachte, dat zoo spoedig de brief er ook nog niet kon zijn Als hy er den volgenden morgen eens was In den voormiddag wilde zij nogmaals naar het post kantoor gaan, ofschoon zij er wel tegen op zag,want zij verbeeldde zich dat de pos beamb te haar zoo eigenaardig onderzoekend had aangekeken. Ja, men kon het bepaald haar aanzien, dat zij op slechte wegen liep. En dan weder dacht zijhet is een vingerteeken der voorzienigheid, dat er nu geen brief was. Neen zij wilde er den volgenden mor gen niet beengaan. O Gcd, had zij Franz von Beodler maar nooit ontmoet 1 Onder dergelijke gedachten kwam zij wedir in ba re woning, waar zij tot hare verbaziog eD ontsteltenis, behalve Otto juist den broe der van den man, mot wien hare gedachten zich den gebeeleu dag hadden bezig gehou den, aantrof. Tien minuten later waren zij alle drie om de gedekte tafel gezeien en gebruikten het avondeten. Otto deelde mede dat Felix was gekomen, om afscheid to nemen, daar hij naar zijne moeder ging. Hij had zich met Rulh Malente verloofd en bracht haar als zjjne verloofde naar het ouderlijke huis. Geluk en hoop straalden uit zijne oogen. Met warme woorden verhaalde bij, hoe alles zoo gelukkig zich ten goede bad ge- keerd. Therese had op dezen avond folterende kwellingen te verdragen. Zij vergeleek Fe lix' lot met het bare en overdacht nogmaals haar eigen leven. Maar zij ging ook gebukt onder schaamte en angst, toen het gesprek op Franz von Bendler kwam, toen Otto, niettegenstaande Therese meermalen het ge sprek op een ander onderwerp trachtte te breDgeD, telkens weder naar bern vrceg en Felix uitvoerig antwoord gaf. Zij kwam zich zelve voor, eene nietswaardige te zijn, dat zij naar dit alles zat te luister* n alsof het voor baar nieuw was, en zij dacht er met schrik aan, dat Otto zou kunnen vernemen, dat zij een tweede ontmoeting met Fianz had gehad. Gedeeltelijk uit slimheid, maar ook ten deele gedreven door haar eerlijk bart, had zij bem de ontmoeting met Bendler in Let concertgebouw medegedeeld, en liem m de zaal haastig toegefluisteidFranz von Benier is bier hij heeft zich aan mij voor- gesteld, *ij kuuncn hem niet ontloopen, la- ten wij dus dit gebouw verlaten. Ik weet dat gij hem niet moogt lijden, en tk wil hem liever ook niet ontmoeten. Felix wist alleen goeds van zijn broeder te vertellen. Hjj leefde, voor zcovtr hij wist, gezellig maar niet losbandig; werkte geregel Mij kuDnen volmondig verklaren, dat de uitvoering van Olympia uitstekend geslaagd en het succes door deze tumervereeniging behaald, zeer groot is, waarvan het zeer talrijk opgekomen publiek telkens ophoor- bare wijze blijken gaf. Het was reeds een geruimen tijd gele den, sinds wij Olympia hadden zien wer ken, maar zij was merkbaar vooruit gegaan. Om het geheele programma, dat uit 8 nummers bestoud, uitvoerig te bespreken, zou ons te ver voeren. Naar ons inzien, zijn de nnmmers 3 (oefeningen brug), 6 (oefeningen hoog rek) en 7 (oefeningen naar keuze, rek) bet bes te geslaagd. Het aantrekkelijke, dat het meereodeel van de leden van Olympia kenmerkt. Het nooit vergeUu van gymnast te zijn, mist men zoo dikwerf bij andere turnervereeni- gingen; bet is een zoo stuitend gezicht, de zooeven nog vol kracht en vuur zijnde jon geling, te zien veranderen, zoodra zijne oefening is verricht, in een bijna sloffend individu; elk zijner handelingen en bewe gingen moet den gymnast kenmerken. De vereeniging werkte nu eens in 2 dan iu 3 zfJeelingen. De 2e en Se af- deeling heeft naar onze meeuing goed ge werkt, ofschoon zij dat kranige mist, dat de le afdceling bezit. Deze nit 7 turners bestaande afdeeling, dwingt be wondering af, door hare sierlijke, vlngge en krachtige oefeningen, en nog maar zel den hebben wij nit één vereeniging zeven zulke flinke turners te zamen gezien. Wij kunnen dan ook niet anders, dar. „Olympia" gelukwecschen en een woord van hulde brengen aan hare leiders de heeren J. Kaan KznL. A. L. Gro- neman en C. Komen voor de kranige wij ze, waarop zij dit alles hebben tot stand gebracht. Door de vereeniging lycurgus van Seha gen werden eenige oefeningen aan het paard uitgevoerd, welke vrij goed van sta pel liepen. De Vereeniging Sparta van Winkel gaf ons eenige vrije oefeningen te zieD, die zeer goed werden uitgevoerd, wat ons wel niet verwonderde, daar wij van Sparta en den en hield zich in alles binuen de perken der welvoegeljjkbeid. Dat hjj bovendien zeer ge zien was, met uitnoodigingen overladen werd, door de heeren gewild en door de dames vertroeteld werd, dat voegde Felix er ook nog aan toe. Hij bad altijd iets zegovierends, iets onwederstaanbaars over zich gehad, of schoon hij over alles vluchtig heenliep. Het zou hem Felix niets verwonderen, wanneer Franz niet op den een of anderen dag met een jonge millionaire zich verlooide. Somtijds was bet Therese of zij zat te droomen, vooral bij dergelijke mededeelin- gen. Ja, zoo was het. Zij was sl< chts een speelpop voor hem, en zelfs wanneer hjj ernstiger belang iu haar stelde, zou hjj zich toch spoedig schuw terug trekken, wanneer hjj vernam, dat zij voor goed door haar fa milie was versfooten, dat zjj niets bezat, dat zij een arme naaister was, die alleen door de uiterste vljjt en door de onder steuning van haar stiefbroer in haar onderhoud kon voorzien Voor het drietal van elkaar afscheid nam, vroeg Felix, die steeds een buitengewone beleefdheid tegenover Therese had betoond, en ook dezen avond weder had doen bljjken hoezeer baar persoon hem belang inboezem de, naar de omstandigheden, welke aan den dood van haren stiefvader waren voorafge gaan. In bare plaats antwoordde Otto en zeide op smalenden toon: „Daarover, beste Felix, weten wij volstrekt niets. Onze stiefmoeder beeft het niet eens der moeite waard ge acht, ons dit overlijden mede te deelen. ik las de advertentie toevallig in de courant natuurlijk hebben wij aan dit sterfgeval niet de minste aandacht bewezen. Van den eersten klerk van den advokaat heb ik toe vallig vernomen, dat de overledene in zijn testament zjjn vrouw tot universeel erfgename heeft gekozen. Overigens zou ik mjjnerzyds liever gestorven zjjn, dan van dit volk een penning ook maar aan te nemen. Hoe The rese er over denkt, weet ik niet," eindigde Otto op beletdigden toon, bljjkbaar aange naam getrcff' n door Therese's verstrooide houding. Het jonge meisje keek haar broeder aan met een blik,welke Felix's aandacht ten zeerste trok. Er stond duidelijk in te lezen Waarom behandelt gjj mij zoo? "Waarom wotdt gij toornig en onbillijk Wat deed ik n Felix kees inwendig party voor Therese. Otlo werd met elke maand ontoegankelijker en norscher. MenschenverachtiDg en wan trouwen kregen op het karakter van dezen in den grond zoo edelen man meer en meer de overmacht. Toen Felix zich naar zijne woning begaf, dacht hij onwillekeurig aan heer Vonk iets goeds gewoon zijn. Een gezellig bal besloot dezen avond, en zoo de heet Boon een volgende maal voor wat meer licht zou willen zorgen, zal dat zeer zeker de gezelligheid nog verhoo- gen. De heer Johan Snoer, so lo-cellist en harpist te GRONINGEN, is tegen 1 Febr. benoemd tot ln harpist van het Gewandhauen de Opera, benevens tot professor aan het Conservatorium te Leipzig. Hij heeft die betrekkingen aan genomen. De wekelijksche Thom- son's prijs van vijf-en-twintig gulden is op Zaterdag 23 December 1893 ten deel gevallen aan Mejuff. J. Cramer Gaffel straat No. 65 ROTTERDAM, de premie door den winkelier A. Bijl, Gaffelstraat al daar. De hongertocht. De tocht der werkloozen uit alle deelen van ons land naar 's GRAVEN HAGE met bet doel om aan de Regeering de heerschende werkloosheid eens recht duidelijk te ma ken, zal, volgens de mededeeling Van Kol iu Plancins, aldus worden georganiseerd Eerst zullen door het geheele land ver gaderingen gehouden worden. Ernstige manifestatiën, optochten en adressen aan de Gemeenteraden zullen den hongertocht voorafgaan. Het comité heeft het geheele land in districten verdeeld. In groepen van 50 man zullen de wcrkloozen te vort ver trekken, en elkander achtereenvolgens ont- mr oteD, en wel zoodanig,dat ze in een dorp of stad satnen komen. Dezeu zullen zich tot den burgemeester wenden, brood vragen om hun honger te stillen en verlof om b.v. ia de scholen of kerken te overnach ten. Niemand zal geld medenetnen. Wan neer een werklooze nog een cent bezit, dan zal hij deze achterlaten voor vrouw en kinderen. Zij, die iets meer bezitten, zullen hun geld in de gemeenschappelijke kas storten. Wordt men een stuk brood machtig, dan zullen eerst de vrouwen en kinderen, die den tocht tnedemaken, en het verzet van Ruth, om met bem, evenals de Vincents het deden, zameo te wonen cn nu was hij haar voor dat verzet dankbaar. Felix had dezen avond door zjjn bezoek bij de Vincents, deu indruk gekregen, dat de verhouding tus-chen de jongelui niet zoo ou verbreek baar was, als hjj zich dat had vooi- gesteld. Hjj doorzag de zaken. Thorese hield van haar stiefbroeder omdat zij hem achtte en hij haar in haar nood tot steun was; maar zijne liefde beantwoordde zij nietdie maakte haar beschroomd en beangst. Toen Felix de Linden passuerdo stond onverwacht zijn broeder Franz voor hem. Hjj zag er chique uit en was uitstekend ge humeurd „Felix, mijn jongen, gjj?" riep hij opge ruimd uit. „Zoo moeten wjj dus elkander ontmoeteD Kom beste jongen, lateu wjj voor van avond alle twisten begraven en vroolijk met elkaar zijn. Vanmiddag onlving ik uwe kennisgeving, dat gij u verloofd hebt met de scboone Ruth. Ik maak u mijn com pliment over uw smaak en heb u reeds schriftelijk mjjn ingenomenheid betuigd. Maar kom, laten wij naar den restaurant Monopalt gaan en daar een flesch Heydsick drinken op het welzijn van u en Ruth en op de bestendi ging van mijn goed humeur 1" En terwijl bij Felix met zich mede nam, vervolgde hy„Waarheen riehtet gij uwe schreden, gelukkig bezitter van bet schoon ste meisje Hoe komt gy in de Friedrich- straat Zoo, komt gij van Otto Vincent 1 riep hjj nit, toen zjj den restaurant binnen traden. „Nu, hoe gaat het met deo man die zich weerspannig betoont jegens zijn lot Heeft hij werk gevonden en is hjj niet meer zoo vroeselijk mtnschonhatend Felix verhaalde, wat hij wist, maar toen hjj argeloos mededeelde, dat Franz laatst Otto's zusier in bet concertgebouw had ontmoet, toen zette FraDZ groote oogen op. „Dus, dat beeldschoone meisje is de zus ter van Otto Vincent, die slanke Diana, die reeds maanden mijn gemoed iD opschud ding heeft gebracht welk een zonder ling toeval 1En jaloersch zon Otto zijn, zegt gij Waarop Op zjjn znster Dat begrijp ik niet. Zij, Therese, sprak van haar verloofde 1 Of waren dat maar uitvluchten Ah 1 nn gaat er mij een licht opvan daar mjjn voorgevoel, dat zij dien man niet be minde, daarom ook gisteren baar stilzwy- gtn." „Gisteren?* riep Felix verschrikt uit. „Hebt gjj haar gisteren gezien Mjjn hemel, gij bebt toch niet Die arme Otto, dan was toch zijn vermoeden gegrond, dat gjj het meisje zeker niet met rust zoudt laten „Hoi.o, mijnheer de inquisiteur, op de benrt af," riep Franz uit. „Mijn hoofd loopt daarna de ouderen van dagen gevoed wor den. Geen druppel sterke drank xaigobiuikt mogen worden ook zal men het opruiend element weren, dat tot verzet wil prikke len. Enkele banieren worden meegenomen, waarop de eischen staan. Eenige muziek, het doffe roffelen der trom, het lied der vrijheid zal den tocht verlichten en klinken over de velden, door dorpen en steden. \olgeng de heer Van Kol was toch zulk een tocht volkomen wettig, maar dan moest ook strikt de orde worden bewaard. „Zullen, was er gevraagd, de regeerders den moed hebben om dezen tocht te ver bieden, opdat de werkloozen niet Den Haag zullen bereiken en hun,brood brood op het Binnenhof zullen kunnen doen weerklinken de werklieden in unifor men schieten op hun broeders in lom pen „Spr. wist het niet het kon wel zijn zelfs vreesde hij het. Maar al moch ten de kanonnen aanvallen, de bajonetten geveld worden, het comité zou niet terug- deinsen, het zou aan het hoofd der werk loozen blijven voorttrekken en pal blijven staan." Veel hoop had Spr. niet, dat de Re- geering de werkloozen ongehinderd zou laten trekken maar wordt er geweld ge bezigd, zeide bij, dan zullen er in de eerste maanden in Nederland gebeurtenis sen plaats hebben, die voor eeuwig het begin van het nieuwe jaar als een tijd perk van gruweleD in de geschiedenis zul len boekstaven. Elke gruweldaad, tegen de trekkende werkloozen gepleegd, zal weer klank vinden door geheel het land. Moed en energie waren er alleen noodig, dan zou de toekomst aan de werkloozen zijn." Volgens afspraak verza- raelden zich te AMSTERDAM dinsdag middag weder honderden werkloozen op deu, N. Z. Voorburgwal, ditmaal omgeven door tal van nieuwsgierigen. Te ongeveer kwart voor een, sprak de heer Geel de menigte van een der stoepen toe en zette de stoet zich in beweging. er nu van om. Dus mejuffrouw Therese Vin cent, die zich nu zeker wel naar haar eigen vader Therese Franz noemt zoo werd zjj mjj voorgeste'd is de meergenoemde 8tiefzuster van Otto, öf is het zijn gelielde, die misschien toevallig ook Therese heet „Het is zjjn stiefzuster en ziju beminde, tenminste als zoodanig beschouwt hjj haar „Mooi vooral mooi wegens die laatste opmerking. Hoe komt zjj zoo bjj hem?" „Wel, zjj heeft ook het stiefouderljjk huis verlaten. Otto heelt dat voor ons verzwegen. Zjj hebben ten gemeonschappeljjke huishou ding, natuurlijk heeft ieder zjjn eigen kamer; zij werken beiden zjj naait en borduurt voor geld en zjj willen trouwen, zoodra hjj een betere positie heeft verworven." „Ah ha. Nu worden verschillende dingen eensklaps duidelijk voor mjj. Dank uEn luister uu eens naar mij en erken, streDge rechter, dat ik zoo onschuldig ben als een pas geboren lami* Hierop verhaalde Franz aan zijn broeder de toevallige ontmoeting met Therese, eu ver zweeg zelfs niet, dat hy haar aardigheden had gezegd, en dat bij met haar dweepta; doch van de ontmoeting op straat en van zijn verdere plannen zweeg hij. „Heeft zij heden niets van mjj gezegd", vroeg hjj met voorgewende onverschilligheid. „Neen, en dat maakt mjj juist zeer na denkend, Franz. Om godswil, wanneer het meisje u bemint, wanneer gjj haar eenmaal het bnofd op hol hebt gebracht, Franz Nu valt het mij iu, hoe ernstig zjj was, en de achterdochtige Otto gevoelde bij instinkt, dat er iets niet in orde was hij sloeg meer malen en vooral op het laatst een norschen toon tegon haar aan, zonder dat het arme kind er eenige aanleiding toe bad gege ven." „Wanneer het meisje mij eens liefhad!? vraagt gij op zulk een toon van ontsteltenis. Ik peins op niets anders, dan om in hare nabijheid te komen en haar in de lieve oogen te staren." „Ik bid, ik smeek n, Franz, zie er van af. Nog is het tijd. Kies een ander speel popje, want trouwen zult gjj haar toch niet, gjj kunt haar immers niet trouwen. Waar van Eu om er meer te spelen, daar voor is zjj te goed, afgescheiden hiervan dat Otto Vincent, indien hij hoort, dat Ttierese bem misleidt, vreeselijk te keer zal gaan, en ook omdat gjj, al kan ervan een huwelijk sprake zjjn, gij beiden toch niet voor elkaar past. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1893 | | pagina 1