A II Aiurtsitii- Laiiw dl 18 s n OiSlIlS BLOED. Zondag 4 Maart 1894. 38ste Jaargang Ho. 2810. DONDERDAG AVOND 15 MAART. SCHOOLGELDEN Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a te r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's middags 12 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever, J. WINKEL. Bureau: SCHAOEW, Laan, I> 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 c. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Woensdag 14 en Donder dag 1 a Maart a.s. te hou den 9 m Gemeente S c h a g e n. Bekendmakingen, FEUILLETON. Roman van HERMAN HEIBERG. (Yertalingsrecht verzekerd.) Binnenlaiidsch Nieuws. In rerband tot de op zal het nummer der Schager Courant van DONDERDAG 15 MAART, hetwelk vol gens gewonen gang op Woensdagavond zon worden uitgegeven, nu verschijnen op de Red. Burgemeester en Wethouders van Scha- gen, brengen ter algemeene Kennis, dat gelegenheid tot kostelooze inenting en herinenting zal worden gegeven op Dinsdag 6 Maart e. k. des namiddags van 2 tot 3 ure, ten huize van deu ge meentegeneesheer, den heer A. C. MelChi- or, Laan No. 8 alhier. Schagen, 28 Februari 1891. De Burg. en Weth. voornoemd, W. A. HAZEU, Weth. de Secretaris, DENIJS. Belanghebbenden worden herinnerd dat de schoolgelden steeds vóór den 5en van elke maand ten kantore van den ge meente—ontvanger moeten worden voldaan. Nalatigen hierin stellen zich bloot aan ver volging ten hunnen koste. Schagen 2 Maart 1894. De Burgemeester a. i. W. A. HAZEU. 37. Het was ver na middernacht, toen Franz van Beadler met Therese Vincent in een gesloten rijtuig naar huis reed. Zij was bij hem geweest in zijn woniog en, als zoo dikwijls, ja, als altijd, leid den zucht naar ver zoening, lang ontbeerde liefde en hartstocht tot het nemen van besluiten, welke enkele nren geleden nog niet in de gedachten wa ren opgekomen. Nu nu versmoorde Therese elke stem van haar geweten. Wat de wereld zei- de, wat Otto en Felix er van denken zouden, werd alles in de schaduw gesteld door haar herwonnen geluk. Zij had, bem hare rust en haar geluk te rug, en in de vrees, dit alles nog wederom te verliezen, sloeg zij de armen teeder om Franz' schouder en (luisterde tZeg, hoe gij het verlangt! Uw wil zal geschieden Moet ik daar blijven wonen, op mij zelf gaan of bij u mijn intrek nemen P Alleen alleen*zij sprak het uit roet allen nadruk verlaat mij niet weder of ik besterf het.* En toen volgden al die kleine bekentenissen, welke zoo onbeschrij flijk gelukzalig maken. Hoe hij zich bezorgd gemaakt had, en zij geweend had; hoe zij, gehoopt had, dat hij in strijd met hare woor den, dat zij hem wel zou roepen, vanzelf tot "a#r zou komenwelke voorstellingen zij zich zelve gemaakt had dat hij misschien «en audere bemindeboe zij er berouw over gevoelde, zoo bits tegen hem opgetreden te *gn. .Niet waar, gij bemint mij, mij alleen Franz «Hoe kunt gij dat nog vragen, mijne The rese Alleen n, u alleen en voor eeuwig. 7" Mijn bloed is vurig. Ik verbeeldde mij, at ik van u zou kunnen afzien, maar ik *®n niet. Ik wilde met u twist zoeken maar an men twisten, waar men aanbidtP* «Zoo niet Franz ^lanbidtj En kus mjj nu eens recht En zoo verstreken de uren met vrome eugens, bezweringen, beloften, en ver Wik- en Weegloonen. Bij de Memorie van Toelichting nevens de wetsontwerpen tot vernietiging van de raadsbesluiten van ALKMAAR, Hoorn en Edam, tot heffing van wik- en weegloonen legde de regeering berichten over, waaruit bleek, dat eene heffing dier rechten in die gemeenten ten bedrage van f 0-65 per Kg over 1892 eene hoogere opbrengst had op geleverd dan art. 254 der gemeentewet toe laat. Bij de bestureQ dezer gemeenten is toen aangedrongen^ op de intrekking van de raadsbesluiten dier gemeenten tot heffing van dit bedrag met iDgang van 1 Januari 1894 en werd daarbij het uitzicht geopend dat, indien die besturen f 0. 60 per 100 Kg. wenschten le heffen, na die intrek king de indiening zou worden bevorderd vau wetsontwerpen, waarbij de bevoegdheid wordt verleend om deze som als maximum te heffen. De Raden der gemeenten Hoorn en Edam hebben nu alsnog aan de gedane uitr.oo— diging gevolg gegeven. Zij trokken de bo venbedoelde raadsbesluiten in en gingen tevens over tot vaststelling van een raads besluit tot heffing van ten hoogste f0.60 per 100 Kg. Thans zijn ingediend twee wetsontwer pen, strekkende om de regeering te mach tigen die raadsbesluiten goed te keoren en daartoe ingevolge art. 255 der gemeente wet toe te staan, dat ten behoeve dier ge meenten, behoudens Koninklijke goedkeu ring tot 31 Dec. 1896, wik- en weegloouen worden geheven tot een bedrag van ten hoogste f 0.60 per 100 K.G. Een ongelulafamilie. De landbouwer K. te LATTROP, die bezig was met snoeien, had het ongeluk uit den boom te vallen, waarbij hij een rib brak en twee andere gekneusd werden. Onlangs kwam zijn zuster in aanraking met eene dorschmachine en verloor daarbij het levenzijn vader viel voor jaren van den zolder en moest zulks met den dood betalenzijn moeder, die eenigszins zieke lijk was, werd dood op haar stoel gevon kreeg de hartstocht meer en meer de over macht. En nu in den roes geloofde ook de man datgene, wat hij zeide, waren zijne woorden in overeenstemming met zijne ge- voolens,Jeu nu hield hij het zelts ook voor on mogelijk, dat Edith of eenig ander vrouwe lijk wezen hem ooit weder van Therese zou Bcheideu. Teu slotte kreeg zij de bedachtzaamheid terug. „Ik moet wegl Ik moet! Wat zullen mij ne huiigenooten wel denken P En Edith Ma- lente, die bovendiendien nog jaloersehe oogen heeft „Ja, kom dan! En morgen om denzelfdeu tijd weder, Therese, mijne aangebeden Therese Edith Malente wachtte geduldig eeoige dagen. Zij begreep, nadat zij van Franz eenig schrijven had ontvangen en ook uit Tberese'8 woorden een en ander had opge maakt, dat zij Franz den tijd moest laten, met Therese tot eene verklaring te komen. Franz had aan Therese niets verraden van zijne genegenheid voor Editb, maar lis tig had hij zeer verklaarbare oorzaken ge vonden, om Therese over te halen, vooral niet meer op vertrouwelijken voet met Edith om te gaan. „Waarom moet iemand iets vernemen, van wat ons alleen aangaat P Ik acht Edith buitengewoon hoog, ik liet mij daarom ook tot het samenzijn met haar verleiden, waar door onze goede verstandhouding verbroken i werd; maar ik wil haar niet hebben tot eene ingewijde omtrent onze verhouding. Laat u dus over niets nit. Zeg, dat wij elkaar toevallig ontmoetten, en dat ik u toeu vergezeld en naar eene met u bevriende familie gebracht heb. En laat ook niet door haar uw portret maken. Zeg, dat gij u daartoe nog niet wel genoeg gevoelt." En Therese had ja gezegd en ook haar woord gehouden. Franz bad aan Edith geschreven „Op uw schrijven, geliefde Edith kan ik u slechts mondeling antwoorden. Voorloopig ben ik niet in de gelegenhoid u te bezoeken. Mondeling al het nadere, waartoe ook be- hooren de mededeelingen omtrent Therese. Ik ben nog altijd in boeien geslagen en ver keer in hevige vertwijfeling ten opzichte van de vraag, boe alles nog zal aftoopen Door dit schrijven verbond Franz zich tot niets hij legde geen verklaring af aan Editb en toch toch stond er tusschen de regels door iets te lezen, wat zij als voor zich gunstig kon uitleggen. den zijn broeder, die gepasseerd jaar bezig was kersen te plukken, viel uit den boom, hij greep zich echter aan de takkeD, en werd gelukkig op zijn geroep gered. Deze heeft zich dan ook bepaaldelijk voor genomen geen boom weder te snoeien of te rellen of ander gevaarlijk werk te ver richten Photografeeren van bank- biljetten. Wij lezen het volgende in de Maait-af- levering van Htliottijdschrift voor photo- grafle, naar aanleiding van het gevaar, dat er bestaat voor het vervalschen van bank biljetten met behulp der photogrsfie. Het komt er dus op aan het photogra feeren van bankbiljetten onmogelijk te ma ken, of op die biljetten iets aan te brengen waardoor een daarvan gemaakt photogram zich dadelijk en aan eeD ieder verraadt. Het eerste heeft men gemeend te kunnen bereiken door het drukken in verschillende kleuren maar de orlhochromatische platen en het gebruik van lichtfilters hebben de zen waarborg vrij wel illusoir gemaakt. Bovendien schijnt het mogelijk, indien men het model bankbiljet er aan wil opofferen den kleurendruk zwart te maken, waardoor aan het photographeeren niets meer in den weg staat. Ous medelid de heer Joh. Ruijs meent een zeer eenvoudig middel gevonden te heb ben om aan het gephotographeerde biljet een onuitwisbaar brandmerk te geven. Oude, gekreukte biljetten laten zich niet photographeeren zonder allerlei licht- en schaduwpartijen de vervalschers zullen dus altijd nieuwe nemen. Indien nu de Bank in elk nieuw biljet, vóór de uitgifte een vouw laat leggen, dan zal men dia vouw noch door vochtig maken en strij ken, noch op andere wijze, zóo goed er uit kunnen krijgen, dat zij zich op het photo- gram niet door eene streep verraadt. En wanneer de vouw in den bovenkant, door de oogen der Nederlandsche maagd, gelegd wordt, zal die streep niet kunnen worden weggeretoucheerd zonder de gelijkenis te doen verloren gaan. De heer Ruijs deelde zijn vinding mede aan de directie der Nederlandsche Bank met inzending van pbotogrammen van oudeen gevouwen biljetten, en ohtving een schrij- en antwoord, waaruit bleek dat het denk beeld zeer hare aandacht had getrokken. De Wekelijksche Thom- sonsprijs van f 35 is op heden Woens dag 28 Eebruarie '91 ten deel gevallen aar. Mejuffrouw L. van Beveren te ZIE- RIKZEE, de premie aan den winkelier L. van Beveren, Appelmarkt, al daar. P. S. De Verloting zal van af heden Woensdag in plaats var. Zaterdag gehouden worden. Een reiziger, die gisteren ochtend per trein H. sp. no. 56 van Den HAAG naar AMSTERDAM vertrok, ver zoekt het Vaderland het volgende te mel den Nabij den z.g. Zantvoorschen weg, tus schen Vogelenzang en Haarlem, werd plot seling met groote snelheid geremd. De- reizigers die met mij in een coupé 2e klas se, achter den tender, gezeten waren, wer den van hunne zitplaatsen geworpen, wat in aanmerking tot de snelle vaart van den trein (bliksemtrein), niet te verwonderen was. Het bleak dat de machinist de trein tot stilstand had gebracht juist op het oogenblik, dat een zwaar beladen, door twee paarden getrokken kar bij een open overweg de rails wilde oversteken. Door de snelle handeling van dezen machinist is een groot onheil voorkomen. Zijn naam is Bottrop gestationeerd te Rot terdam.* De Schttabiscke Merkur zwaait warmen lof toe aan S. de Lange, die op een feestconcert van het Conservatorium te Stuttgart ter eere van 's Konings verjaar dag als koordirecteur zijne leerlingen ver schillende nummers deed zingen, o. a. zijn „121e Psalm*. Het blad roemt ook die compositie als een „kunstig uitgevoerd werk, even handig werk, even handig van vinding als schoon van harnconiesee- ring*. Brutale inbrekers. Uit ENUM (Gr.) wordt gemeld: Bij een oude vrouw, Eitje Vegter, in de wandeling „oude Eitje* genoemd, die Wat hij Edith moest zeggen, wanneer hij zioh weder vau haar wilde ontdoen, dat wist hij zelf niet. Dat moest dan maar gebeuren bij de samenkomst, welke hij even wel zoo lang mogelijk van plan was uit te stellen. Tot aan het einde dezer week genoot Franz met Therese al het geluk der hereeniging en natuurlijker wjjze maakte hare toewijding hem zachtor en aanhankelijker dau te voren. Hij gevoelde zich gestreeld door hare ont- baatzuchtige genegenheid en nu zelts over legde hij met haar herhaaldelijk, op welke wijze zij haar leven voor het vervolg zou inrichten. Dat zij alleen zou gaan wonen, wenscht hij zalf niet. Hij wilde haar daardoor bewijzen, hoe weinig baar vroegere twijfel aan zijne ernstige bedoelingen gerechtvaar digd was. Wel is waar wenschten zij beiden nu ge nerlei beperking in hunne bewegingen. Het geluk, waarvan de waarde door het verbode- ne nog verhoogd werd, konden zij niet meer derven. De grenzen welke zij zich zeiven tot nu gesteld hadden, en welke ben, als iets wat van zelf sprak, niet te overschrijden waren voorgekomen, waren nu voor het grootste deel weggenomen. De besoheiden uitingen der liefde, tot na in acht genomen, waren geweken voor een onstuimigen hartstocht, welke hun verstand benevelde. Zij konden niet meer zonder el kander leven; en toen op den laatsten dag der week, Therese er op aandrong, Franz vroeger dan gewoonlijk te verlateD, tenein de zich niet door bet aanhoudend uitblijven bloot te stellen aan het gepraat harer huis- geuooten, toen verzette Frauz zich daartegen Éindelijk gaf hij toe, nadat zij hem be loofd bad, zondag bij bem te zijn. Zij zou den dan samen dineeren, een theater be zoeken en bij Franz zij vonden daarin niets meer in strijd met de goede zeden den avond door brengen. Nadat Franz Therese het was om streeks acht uur naar huis gebracht had, overlegde hij, wat te beginnen, en besloot thnis toilet te maken en een avondpartij bij mevrouw vou Imhofi te bezoeken. Reeds bad bij tweemaal bedankt, en ook wegens eeD tooneeluitvoering, welke bij de levenslustige vrouw zon worden gegeven, en waarin hij moest medewerken, had hij nog vergeten haar te antwoorden. Terwijl Franz te voet de Königgratzerstraat doorgaande, naar zijn wouing zich begaf, dacht hij weder aan Editb. Hoe zou zij het wel maken Op zijn brief had zij uiet geantwoord misschien Franz hoopte het had zij uit zijn zwijgen zelve een beslui: getrokken, hetwelk hem zeer gewenscht voorkwam. Evenals vroeger maakte Franz ook nu weder vergelijkingen tusschen de beide vrouwen. Terwijl laatst Therese's beeld geheel op den achtergrond was gedrongen, was nu juist het tegenovergestelde het geval. Maar toch vond hij het noodzakelijk Edith eenig teeken van leven te geven hij her innerde zich den inhoud van zijn brief. Op zulke woorden te zwijgen was een wreed heid. Maar hij aarzelde toch. In den grond der zaak was toch alles van haar uitgegaan: eensklaps had zij zich tot hem gewend en hem omarmd, terwijl hij gedacht had, dat zij hem juist zacht van zich zou weren. Intusscheu viel het Franz in, dat hij Therese nog niet gevraagd bad naar hsre erfenis. Tot nu had hij dat nagelaten, omdat hij daardoor verraden «ouden hebben, hoe bij met Edith op eea intiemeren voet omging. Toen Franz nu zijn woning binnentrad, deelde zijn Indiende hem bij de voordeur reeds op een geheimzinnigen toon mede, dat een dame sedert een kwartier in de voor kamer op hem wachtte. „Een dame?' vroeg Franz verschrikt en onwillekeurig fluisterende. „Wie is zij Heelt zij haar naam niet genoemd „Ja 1", antwoordde de bediende eveneens fluisterend. „De zuster van de verloofde van mijnbeer Felix, zeide zij „Ah, dus Editb 1 Onmiddellijk trok Franz zijn overjas weder aan, wenkte zijn bediendo eveneens buiten te komen en zeide „Laat niet merken, dat ik er waszeg, dat er een boodschap is gekomen, dat ik Diet thuis kom. Verstaat gij Doe 't handigl Zorg, dat de juffrouw weder heengaat En wanneer zij zich heeft verwijderd, breng mij dan beriebt. Ik ga naar de club in de Fransche straat. Laat mij daar roepen." Na deze woorden vertrok Franz. Maar terwijl hij zich voortspoedde, kwam hij tot andere gedachten. Misschien was het toch beter geweest, hedeD de zaak met Edith uit te makeD. Hij wist dan tenminste, waar bij aan toe was. De onzekerheid kwelde hem ontzettend. Hij kon tot opheldering aan geven, dat zijn afspraak van zooeven was a'gesprongen. Werkelijk haastte bij zich, naar zijne woning terug te keeren. Toen bij de trap opsteeg, kwam zija bediende hem tegemoet. „Is de juffrouw er nog?" vroeg Franz haastig. met hare meid een zuster van de meid, even buiten ons dorp woont, h bben een viertal mannen eergisternacht ontzettend 1 uis gehouden. t Was ongeveer 11 uur's avonds, toen er bij genoemde vrouw aan het groote raam werd getikt. Op het roepen vau de meid werd van buiten geantwoord „Is dat de stem van den man of van de vrouw? De meid, reeds eenig kwaad vermoedende, antwoordde„De stem van den man*. IJliogs verlieten de beide zusters het bed er, vluchtten om hulp te roepen. Tot hun schrik ontdekten zij, dat al de deuren van buiten vastgemaakt waren. De inbrekers gingen daarop hun werk voortzetten. Door het raam konden zij geen toegang verkrijgen, daar de blinden met ijzeren pinnen waren vastgemaakt. Zij gingen nu langs den gewonen weg, de voordeur, die opengebroken werd, en alzoo toegang verschafte. In den gang gekomen, loste de dieven een pistoolschot, zeker om de inwonenden schrik aan te jagen. Met de grootste brutaliteit werd nu het geheele huis doorzocht, alles ging door hunne handen. De beide voorkamers, de achterkamer en de kelder werden geheel onderstboven gekeerd. Geen stuk bleef op zijn plaats. Niets was onaangeroerd geble ven hoeden, portretten, flesschen, kleeren, alles lag in de grootste wanorde op en door elkaar. Trouwens, de inbrekers heb ben van ongeveer 118ys uur, (dus een groot deel van den nacht) zich daar opge houden. De oude 85-jarige vrouw lag in de ka mer te bed en moest alles aanzien, zonder er iels tegen te kunnen doen. Met de grootste kalmte ledigden de ongenoode gasten nog een karaf met sterken drank tot aandenken lieten zij de glaasjes, waar- iu nog suiker was, staan. Geldwaarde kon den zij echter niet veel bemachtigen slechts 15 gulden aan specie was aanwezig, wat ze dan ook meenamen. Wel zijn ze ver trokken met bijna al het goud en zilver der bewoonster en ook van de meideen en ander was nog al van vrij aanzienlijke waarde. Toen de meid en hare zuster, die ge- „Neen, zij is dadelijk heengegaan. Ik wilde u juist bericht brengen." „Zoo zoo. Kom binnen. Yerlel op," zeide Franz terwijl zij de woonkamer bin nentraden. „Nu „Toen ik de deur opende, kwam de juf frouw mij reeds tegemoet, en vroeg, of daar mijnheer de baron niet was geweest. Ik zeide neen, een bode „Scheen zij het te gelooven?" De bediende haalde de schouders op. „Ik zeide het haar precies gelijk gij het mij had opgedragen, en toen zeide de juffrouw zij was kort aangebonden en driftig dat zij naar bet atelier ging „Zoo l Naar het atelier.* „Ja, Ik vroeg, waar mijnheer de baron haar zou kunnen spreken, wanneer gij nog on verwacht mocht thuiskomen 't Is goed, gij kunt gaan, Tien minuten later was Franz op weg naar Edith. Hij wilde een opheldering met haar. Haar bezoek aan zijne woning znlk een a'wijken van den gewonen vorm, had niet veel goeds te beteekenen. Toen Franz het atelier wilde binnengaan zag hij, dat de deur aanstond. Onaangediend trad hij binnen en opende voorzichtig de deur, welke toegang verleende tot Edith's werkka mer. De vensters, door welke men het uit zicht had op buizen en tuinen, waren ge opend; een lieflijke lentegeur stroomde bin nen en scheen op den bezoeker een welda- digen invloed uit te oefenen. Er ontstond in hem een verlangen naar het goede, naar betere en tegelijk daarmede een niet te beteugelen begeerte om zijn moeder te zien en te spreken. Hij herinnerde zich, op welken terugstooten- de manier hij zich van haar had afgemaakt. Waar waren nu die idealen, waarvan hij toen zoo hoog had opgegeven? Hij had alleen zin voor liefdesavonturen, alleen zin voor zijn ziD. Hij wilde zich met zijn moeder verzoenen, wilde bij haar troost en bevrij ding zijner netelige positie zoeken. Even be hoedzaam als hij gekomen was, verliet hij ook weder het atelier, nam con huurrijtuig en reed naar huis, pakte zijn koffer en nadat hij aan beide meisjes geschreven had, liet bij zich tegen tien uur naar het station brengen. Toen Franz in de coupé zat, greep hij naar zijn hoofd, als om te voelen ol het werkelijk waarheid was. Het was bem als of een vreemd wezen van hem bezit had genomen, aan hetwelk hij onverbiddelijk moest gehoorzamen. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1894 | | pagina 1