Vroeger en nu.
Eiteinne* van onder de dekens uit en
deelden hem met de drie militairen, die
op hun beurt weder met huune kamera
den in het garnizoen deelden.
De familie Michel at nog dagen lang
ham, leverbeuling, bloedworst, kipkap en
andere heerlijkheden en bleef bovendien,
dank zij de roode letters op den muur,
den geheelen duur van den veldtocht be
schermd tegen de aanvallen van voorbij
trekkende Pruisen. Het kroegje bood een
welkome schuilplaats aan achtervolgde
Fransche soldaten, die zich te ver buiten
hun kwartier waagden.
Een 126—j a rige.
Dezer dagen deelde men mede,
dat te Saratoff in Kieff een voormalig offi
cier van het ^groote leger* leeft, die den
leeftijd van 126 jaren bereikt heeft. De
grijsaard, Nicolaas Savin is zij naam, weet
nog veel belangrijks te vertellen van de
groots gebeurtenissen, welke hij medege
maakt heeft.
Zoon van een officier der koninklijke
garde, werd hij opgevoed in het Jezuïten-
college te Tours. In 1792 bezocht hij zijn
vader te Versailles. Te Parijs vlood toen
het bloed bij stroomen. „Nog duidelijk"
verhaalde hij een verslaggever, „staan mij
de verschrikkelijke gebeurtenissen voor den
geest. Ik heb de pest in Egypte, de ver
schrikkingen van Jen oorlog in Spanje bij
gewoond, was getuige yan den terugtocht
van het groote leger, maar al deze ge
beurtenissen zijn kleinigheden in vergelij
king met de Septemberdagen." Ook zijn
ouders vielen als slachtoffers van het
schrikbewind, Savin nam deel aan den
tocht naar Egypte, aan de veldslagen bij
Austerlitz en bij Jena en behoorde tot het
gevolg van Napoleon 1, toen deze het graf
van Frederik den Groote te Potsdam be
zocht.
Hij zag, dat de keizer, Frederiks de
gen nam en de zijne daarvoor in de plaats
legde, maar heeft niet gehoord, dat hij
zooals verhaald wordt gezegd zou heb
ben »Ik neem Frederiks degen en laat
den mijne aan Pruisen, de eene is de an
dere wel waard." Tijdens den oorlog in
Spanje, waar het legioen van eer op zijn
borst werd gehecht, werd Savin gevangen
genomen. Hij wist evenwel te ontsnap
pen, maai moest een maand lang in de
bergen ronddwalen. Bij den tocht naar
Rusland stond hij bij het 8e corps aange
voerd door Ney. Savin maakte den tocht
naar Moskou en den slag aan de Berezina
mede. Bijna was hij bij den overtocht o-
ver de rivier met zijn paard in den
stroom gestort, hij werd nog bijtijds naar
den oever teruggedrongen en daar omsin
geld door een afdeeling kozakken. Dank
zij der tusschenkomst van generaal Paltuff
blei.f zijn leven gespaard hij werd als
krijgsgevangene naar Jaroszloff en later
naar Saratoff vervoerd, waar hij zich met
terwoon vestigde en nog tot na zijn hon
derdste jaar les gaf in de Fransche taal.
Toen Czaar Alexander III de lotgevallen
van den grijsaard vernam, zond hij hem
100 roebel.
In lang vervlogen tijden, toen het
sprookje van Asschepoetster ontstond kwam
het dikwijls voor dat men een meisje om
haar zelve lief had. Haar onschuld en schoon
heid oefenden eene tooverkracht uit, waar
in men wist dat het geluk zich verscholen
had. Dat geluk meester te worden, was
het eenige doel, en zoo ontstonden vele
huwelijken uit liefde, die daarom dan ook
gelukkig waren.
Later, toen de opvoeding het compli
menten maken op haar programma bracht,
toen men begon te leeren, dat men zijn
gevoel en zijne aandoeningen moet verber
gen en slechts dat zeggen wat men niet
gevoelt, weid het anders. De opvoeding
voor het complimenteuse geschiedt zonder
een verkeerd doel.
Integendeel heeft de opvoeding daarbij
iets uitmuntends "op het oog. Ze wil de
kinderen vormen tot beleefde mannen en
vrouwen, die aan ieder achting bewijzen,
die ieder voorkomend behandelen.
Maar door onze zucht om te overdrijven,
voert deze opvoedingsmethode ook tot over-
drijving en de wereld is daarom zóó be
leefd en zóó voorkomend geworden, dat
het soms moeielijk valt om te onderken
nen, of men ons prijst, of over ons spot en
of men wezenlijk dan wel uit gewoonte wel
willend is.
Een ander gevolg van de methode is,
dat de wensch om de kinderen tot vol
maakte mannen en onovertreffelijke vrou
wen te vormen of ten minste te doen
schijnen, soms den zoo gevormden mensch,
ook wat overmoedige aanmatiging op den
koop toegeeft.
In zulke gevallen worden de vormen
gelijk aan den mantel, die een goochelaar
omslaat, om hetgeen hij te zien geeft nog
wat pikanter te maken.
De meening, wat geluk is, wijzigde zich
met de veranderde opvoedingsmethode en
daarmede schijnt ook het oude recept om
te trouwen uit liefde, verloren te zijn ge
gaan.
Toen men opvoedde zonder daarbij een
bepaald systeem maar meer de natuur
te volgen, bestond de zucht om m$e te
doen, om groot te worden of te schijnen
nog niet, de behoeften waren door de leer
der vormen nog niet zoo hoog opgeschroefd
men meende dat de schijn van grootheid)
minder waard was dan liefde en wezenlijk
geluk.
Dat de vrouwen nog zoo meenen in
weerwil van de opvoeding tot onorertref-
felijkheid in vormen, komt daarvan dat zij
een diamantharde natuur hebben, die on
aantastbaar is voor onwaarheid, waar het
't gemoedsleven betreft.
Dit neemt echter niet weg, dat in on
zen tijd door velen het huwelijk als ee
ne zaak van weelde wordt beschouwd,
waartoe tamelijk respectabele sommen
noodig zijn.
Door het eysteen van opvoeding is er
ook een zekere methode, een zeker sy
steem in het beminnen ontstaan, zoodat
men tegenwoordig minder verliefd wordt
uit genegenheid, dan wel naar een plan
dat kalm werdt overdacht en met niet
minder omzichtigheid wordt behandeld
dan e3n operatie aan de benrs.
Dit verklaart waarom men tegenwoor
dig te vroeg of te laat trouwt.
Valsche genegenheid en de onvermoei
de zucht naar bezit paren zich soms aan
elkander om te vroeg te trouwen.
Men heeft van een jong meisje' gehoord
dat men spoedig daarna ziet. Dat prachti
ge jonge schepsel in eene jonge vrouw te
veranderen, dat moet heerlijk wezen
Men maakt haar het hof en bekommert
er zich met om, om haar karakter te lee-
ren kennen, want zij is rijk en of zij een
man gelukkig zal maken door hare hoe
danigheden, daarna vraagt men niet, men
onderzoekt er niet naar, want dat kost te
Teel tijd. De koortsachtige haast in zaken
gunt er den tijd met voor, men moet geld
verdienen, het meisje heeft geld en waarom
«m men tijd gaan verliezen; tijd is immers
De honderduizend gulden die zij bezit
maken een goeden indruk zij is goed op-
gevoed, dat maakt ook een goeden indruk
Haar rader en moeder zijn niet tegen het
huwelijk en daarom moet de poort van het
geluk zoo snel mogelijk worden geopend.
Snel verloven, snel de bruidsluier, snel het
huwelijk in het stadhuis, snel de toespraak
in de kerk en met al die snelheid loopt
men zoo snel naar het geluk, dat zoo als
Victorien Sardou zegt, men dit geluk niet
aileen inhaalt, maar het zelfs voorbij loopt
en als men dan terugkeert, dan vindt men
het niet meer.
Men is het wezenlijke geluk voorbijge
gaan en nu is dit zelf, ook voorbij.
Daar zat 'm de kneep.
Een voorval, dat enkele dagen geleden
op een der politiebureaux te Parijs plaats
had, doet ons een blik slaan in den poel
der groote hoofstad van Frankrijk. Een
man van middelbaren leeftijd, een hoogst
fatsoenlijk verschijning, zocht den commis
saris op en maakte hem, met een gelaat, dat
zorg en kommer teekende tot zijn vertrouw
de „Ik heb een zoon," zeide hij, „die allen
vaderlijken vermaningen ten spijt, van den
rechten weg is afgeweken. Hij is in slecht
gezelschap geraakt en heeft zich [onlangs in
vereeniging met een werkman uit een rijtuig-
fabriek en een aan lager wal geraakten graaf
die in rijwielen handelt, met de borst toe
gelegd op het stelen van rijwielen. Een
nietswaardig vrouwspersoon van achttien
jaren heeft hem al verder en verder doen
afdwalen van het rechte pad, om aan de
middelen te komen ter bevrediging harer
kostbare neigingen.* De commissaris van
politie, die dagelijks zooveel treurige din
gen hoort, gaf den bedroefden vader de
verzekering van zijn deelneming als mensch
en die van zijn achting als politiebeambte,
dat hij er niet tegen opgezien had zijn
plicht te doen en zulk een bedrog als dat
van zijn zoon ter kennis van de overheid
te brengen, terwijl hij hem uitliet, sprak
hij hem nog eenige woorden van troost
toe. De drie handelaars in „rijwielen van
anderen", werden daarna achter slot gezet.
Bij het verhoor in instructie toonde de
zoon zich eerst onverschillig en zeer wei
nig mededeelzaam. Eerst toen hij zag, dat
de politiecommissaris goed onderricht was
en zijn eigen vader hem er „bij gelapt"
had, raakte zijn tong plotseling los. „De
oude", zeide hij, moeht wel zwijgen. „Hij
heeft mij een bijzondere opvoeding doen
geven en mij zelf tot stelen aangezet. Wij
zijn met elkaar op gespannen voet geko
men, omdat ik de zaken niet flink genoeg
naar zijn meening aanpakte. Hij heeft mij
het Colbert-instituut laten bezoeken, om de
noodige bekwaamheid op te doen, ten ein
de plaatsing te kunnen vinden in een groot
bankiershuis. Ook moest ik door een voor
beeldig bedrag mij het vertrouwen van mijn
chefs zien te verwerven, om op een goe
den dag mijn kans schoon ziende, met een
som van 100.000 of 150.000 frs.
het hazenpad te kiezeD. In België of er
gens anders zouden wij dan elkander heb
ben ontmoet. Midderwijl leerde hij mij
eerst handwagens en tweewielersstelen, die
wij am graaf S. verkochten. En wat de
eur toedeed, was de omstandigheid, dat
hij verliefd werd op mijn beminde en wijl
zij mij voortrok, is hij op de gedachte ge-
omen, mij onschadelijk te maken, door
mij in de gevangenis te helpen; opdat hij
geen mededinger zal te vreezen hebben.*
e trots zijn langdurige ervaringen, over
ueze onthullingen eeuigszins uit het veld
geslagen Cömmissaris van politie deed on-
midde.ujk den bedroefden man vader op
sporen en aanhouden. Het bleek, dat de
ver-.aringen van den zoon inderdaad juist
war_u. v a:ler en zoon wachten nu beiden
oifd UUkhandlaD8e's d0n uitslag van het
Snelpersdruk van J, "Winkel te Schagen
