Het licht, door de roode kap gedempt, te, maar voor het eten altijd weer heen-
wierp een eigenaardigen schijn over zijne ging, nit vrees het jeugdige huiselijk geluk
blonde lokkeD. De kleur zijner oogen was doo.- zijne tegenwoordigheid te hinderen,
niet te herkennen, daar ze gericht waren Och, daar kwamen de tranen al weer.
op een schoolschrift met blauwen omslag Ze wierp een schuwen blik op haar man,
en het in reusachtige trekletters gecalli- die schijnbaar bedaard zijn arbeid vervolg-
grapheerde opschrift.Opstellen van Jan
Meijer.*
De jonge leeraar bekeek het even eer
hij bet opensloeg. Toen wierp hij een vluchti-
gen blik op een stapel dergelijke schrijf
boeken, rechts naast hem, en toen op een
de, ze streek over haar lokken, rukte met
haar stoel heen en weerOch, waarom
?iel het zoo vreeselijk zwaar, ongelijk te
bekennen.
Zij werd gestoord in hare droevige o-
verdenkingeu door het belletje van de
andere, links. Die aan deu linkerkant won j voordeur. Geen twijfel wat dat beduidde
het nog in afmetingen, met andere woor- Ook Hogo keek op, en beiden zeiden on-
den er viel nog meer te corrigeeren dan willekeurig tegelijk
hij reeds had afgedaan.
Met een zucht begon hij dus aan het
opstel van Jan Meijer.
Eerst echter sloeg hij de oogen even
op, en men kon nu [zien, dat het mooie,
sympathieke bruine oogen waren. Het
vrouwtje dat aan tafel midden in de ka
mer zat, lezend in het halfdonker, atthans
veinzende te lezen, beautwoordde den blik
niet. Het lieve, donkere kopje boog zich
diep over het boek, dat de fijne witte
handjes zenuwachtig omklemd hielden.
Lena, wees nu toch verstandig
Geen antwoord. De jonge vrouw las
kalm verder, zooals ze al een half nnr
deed steeds op dezelfde pagina.
Hugo werd ongeduldig.
Kom kind, wees nu toch verstandig
Laat onze kalme zondag—middig niet voor
de eerste maal door je eigenzinnigheid
bedorven worden. Denk er eens aan, dat
ik het de geheele week door al drnk en
lastig genoeg heb met de schooljongens.
Diepe stilte.
Lena maakte een beweging met het
kersroode onderlipje, die welsprekender
was [dan woorden. Zij scheen plotseling te
vinden, dat het kond werd. Ze stond op,
maakte een beweging als rilde ze van kou,
ging naar den haard en pookte geweldig
in den rooster, alsof er een locomotief in
beweging moest worden gebracht.
Kleine, gloeiende stokjes kool vielen
door deu rooster en gaven een oogenblik
een helderen weerschijn aan haar gezich
tje. Een pa»r traantjes glinsterden daarbij
in hare oogen.
De jeugdigde echtgenoot, wiens geduld
zoo beproefd werd, wierp de pen weg met
zooveel geweld, dat de roode corrigeerinkt
nijdig roudspatte, tot op de prachtige blad
zijde van Jau Meijer's opstel.
"Wat drommel, Lera, beduidt dal
nu En dat enkel om zoo'n ellendige ma
tinee— musicale Is dat dan nn de moeite
waard om er verschil over te maken
het eerste in de twee maanden dat we ge
trouwd zijn Kunnen jelui vrouwen dan
nooit zonder uitgaan Ik dacht dat jij ten
minste verstandiger waart
Deze twijfel aan haar verstand trof
de jonge vrouw het sterkst.Zij richtte zich op
uit haar knielende houding, nam een
théatrale houding aan achter het fraai ge-
bordnnrde vuurscherm en keek haar man
aan met een gezicht als de vermoorde on
schuld.
Dat heb ik niet aan je verdiend
zei ze met trillende lippen en door snik
ken gedempte stem. NeeD, dat niet
herhaalde ze met al de pathos, dat ze zich
herinnerde uit al de talrijke romans, die
ze gelezen had. Twee zondagen achter
een heb ik je, vil zelfopoffering geholpeD,
om de alles behalve amusante stijloefenin
gen van je vervelende leerlingeu na te
zien Ik verheugde mij reeds op een
mooien vrijen dag En nu P
Zij kwam niet verder. Het medelijden
met haar eigen dierbaar persoontje loerde
haar tot in 't diepst van de ziel.
Hugo sprong op, met alle mogelijke tee*
kenen van ongeduld.
Papa
Beiden waren verlegen. Het zou onmo
gelijk zijn, den onden heer fe verbergen
Kind, als je zoo blijft doorgaan met
klageD en weenen, is het beter, dat je in
de andere kamer gaat of ik. Je weet,
dat ik mij evengoed verheugde in het
vooruitzicht van een vrijen dag. Maar ik
had er niet op gerekend, dat er deze week
een nieuw opslel moest gemaakt worden.
Jk kan toch mijn plichten niet in den
steek laten. Ik smeek je dus voor de laat
ste maalgeef mij wat rust.
Lena antwoordde niets zij bedwong zich
echter, wisebte met een kanten zakdoekje
de tranen van de hoogroode wangen en
ging weder bij de tafel zitten.
Hugo zag haar van ter zijde aan.
Allerliefst was zij, met de roode wan
gen, de verward over het voorhoofd han
gende haren en het pruilende mondje.
Heel graag had hij haar plotseling in
zijne armen genomen en hartelijk gezoend.
Maar bij den eersten strijd de partij te
zijn, die toegaf, beduidde voor hem een
nederlaag, die niet de laatste zou zijn.
Neen, zij moest schuld bekennen.
Lena vermoedde niets van deze edele be
doelingen, daar zij veel te diep verzonken
was in haar eigen smart en in mede
lijden net zichzelve. 'n Heel klein beetje
berouw liep er mogelijk ook onder.
Och, wat waren de Zondagmiddagen an
ders heerlijk gezellig. Onder het langge
rekte koffie-nurtje bespraken zij de gewich
tige gebeurtenissen van de afgeloopen week
en de plannen voor de volgendedan hielp
ze haar man of deed zij voor zich zelf eenig
werk,totdat haar papa kwamde goede oude
aan, die hun een uartje den tjjd kort-
wat er was voorgevallen.
Lena deed haar best, zooveel mogelijk
de sporen van haar ontroering te doen ver
dwijnen.
De kamerdeur ging, na ?en licht tikje,
open, en de onde trad binnen.
Hartelijk klonk het uit zijn mond
Dag kiaderen, hoe gaat het
Beiden waren opgesprongen. Hngo druk
te zijn schoonvader hartelijk de hand
Lena sloeg hare armen om zijn hals, en hij
kaste haar.
Met ziju heldere, door den ouderdom
nog niet verzwakte oogen, keek hij haar
eens goed aan. Zij vlijde haar hoofd tegen
zijn schouder, en zijn grijze baard raakte
hare lokken. Och, ze hadden elkaar zoo
lief, vader en dochterZij was ook de ee-
nige, die zijn vrouw hem had nagelaten
met Lena had hij een tweede jeugd door
leefd. Zij verstonden elkander volko
men.
Papa boog het hoofd van zijn lieveling
met de hand een klein beetje terzijde en
keek haar nog eens aan.
Hij zei niets, maar zij was overtuigd dat
hij alles had begrepen.
De bezoeker deed zooveel mogelijk zijn
best, het verstoorde paartje op zijn gemak
te brengen. Hugo hield natuurlijk op met
correctiewerk en zette zich mede aan de
gemeenschappelijke tafel, waarboven de gas
lamp ontstoken werd. De jonge man voel
de zich niet erg op zijn gemakook hij
begreep wel, dat de toestand niet onbe
kend bleef, voor zijn schoonvader, dien hij
hoogachtte, en in wiens oogen hij niet gaar
ne zou doorgaan voor een tvran.
De oude heer praatte echter onbevangen
en met zeker zelf-behageu door, zooals be
jaarde lieden dat kunDen doen.
Ja, ja, 't is treurig weertje vandaag,
herbaalde hij, nog eens terugkomende op
het meteorologisch gesprek, waarmee men
natuurlijk begonnen was. De donkere
dagen voor Kerstmis Zoo'n Zondag her
innert mij altijd aan een der eerste, die ik
met mijn vrouw doorbracht.
Wat was dat dan paatje vroeg Le
na, blij dat de oude heer door een ver
baal afleidiug kwam geven.
Och, kiüd, ik zal je dat al dikwijls
verteld hebben. Wat heb ik je niet ver
teld
Ik herinner me niets, en in elk ge
val wil ik het nog wel eens booten.
Ook Hugo gaf door hoofdknikken te
kennen, dat kennismaking met het ver
haal hem niet onaangenaam zou zijn
Nu dan, 't was juist zoo'n dag, toen
wij een paar weken getrouwd waren. Je
moeder en ik, Lena, brachten, zooals ik je
meer verteld heb, de Zondagen stilletjes
door. Ik had toen een ondergeschikte be
trekking, en hard werk. Daarom maakte
ik van denZondag meestal gebruik om wat af
te doen, dat die week was blijven liggen.
Mijn vrouw had daar niets tegen, en soms
hielp ze mij wel 'n handje.
Nu was echter het geval, dat we dien
dag plotseling een uitnoodigiug kregen voor
een avondpartijtje, maar ik had er geen
trek in ten eerste omdat ik van die din
gen niet hield, en ten tweede, omdat ik
daardoor mijn werk, dat ik diende af te
maken, in den steek liet. Maar je ma
maatje had er wel trek in; ik zag, toen
ik bleef weigeren, waterlanders aankomen,
en ik was zwak genoeg, toe te geven.
Mijn vrouwtje was erg dankbaar, en wij
togen naar liet feest, waar we ons naar den
eisch verveelden.
We kwamen laat thuis en het was vrij
koud. Ik bleef nog een poos in de on
verwarmde huiskamer zitten, om althans
een deel van 't werk, dat ik 's middags
in den steek had gelaten, ai te krij
gen.
Den volgenden dag was ik niet lekker,
en daags daarna moest ik met de koorts te
bed blijven. Hoe of dat kwam, weet ik
niet, maar mijn vrouwtje zette zich maar
in haar hoofd, dat ik een kou had opge
daan door dien Zondagavondtocbt. Ik kon
aan haar gezicht zien, dat ze door angst
leefd
Enfin, wat ik zeggen wilde, sedert dien
tijd heb ik er nooit last van gehad, dat
mijn wijfje iets wilde, wat ik niet wen-
schelijk vond. Gekibbeld op dat punt heb
ben we nooit weer.
En zoo hoort het ook, kinderen. Men-
scben, die elkaar liefhebben, moeten be
grijpen en redelijk zijn voor elkanders wa
re belangen...
De oude man keek zijn dochter eens
aan toen stond hij op, haalde zijn hor
loge uit en zeiLieve Hemel al zoo
laat Ik moet vandaag bij tante Jet di-
neereu, en die is punctueel. Laat ik zorgen
dat ik het niet verbrui.
Jelui neemt me niet kwalijk
Beiden knikten, en toen hij zijn doch
ter tot afscheid nog een zoen gaf, trot een
dankbare blik zijn oog. De handdruk van
zijn schoonzoon was nog krachtiger dan te
voren.
De jongelui waren weer alleen.
Hugo ging zijn taak vervolgen aan de
schrijftafelLena wijdde weer alle aan
dacht aan haar boekHij echter cor
rigeerde niet en I «Da las niet.
Het duurde slechts een paar minuten.
Nu stond het vrouwtje op. Met neergesla
gen blik kwam zij laDgzaam nader tot haar
man. Ze opende de lippen, maar sprak
niet. Hij zag haar aan in zijn blik lag
een wereld van liefde en verwachting.
Toen sloeg zij plotseÜDg de armen om zijn
hals en fluisterdeWees weer goed
Hij kaste hare tranen weg. Over haar
beschreid gezicht vloog een gelukkig lach
je. Eu zij herhaalde, nog eens en nog
eensBen je henscb weer goed
Zondagllad.
Ik zal je een kwartje ge
ven, als je mijn hond eens laat zwemmen,
zei een boer tot een man, die hem om
werk vroeg.
De man nam den hond aan een touw
mee en liep de eerste de beste herberg
verteerd werd ze verpleegde mij, of ik
een kindje was, en toen ik weer beter
werd, kende bare vreugde geen gren
zen.
't Arm wijfje I ze bekende met tranen in
de oogen, dat ze diep berouw bad gehad
over dien Zondagonophoudelijk bad zij in
de vrees geleefd, dat ik gevaarlijk ziek
zou worden, sterven misschien, en dat
door hare schuld... Je weet hoe overdre
ven de vrouwtjes kunnen zijn, Hugo!
De goede ziel 1 ik heb haar lang over-
'linnen. Daar verteerde hij het kwartje
en vroeg toen den kastelein om een em
mer water, dien hij over den hond uitgoot,
waarna hij naar deu boer terugkeer
de.
De boer bemerkte evenwel op, dat de
buik van den hond kurkdroog was en toen
hij dit den man zeide, gaf deze hem het
leuke antwoord
Ja baas, 't is een komieke hond, hij
kan maar alleen op zijn rug zwemmen.
De voedert ij den bij het
vee moeten nauwkeurig in acht genomen
worden. Het is tamelijk onverschillig in
hoeveel maaltijden het voeder gegeven wordt,
maar men moet zich hierbij aan een visten
regel houden. Het vee schikt zich naar den
wil zijns meesters, maar went zich toch
aan een vast uur.
Laat men dat passeereD, dan wordt bet
ongedurig, zelfs zenuwachtig en in dat ge
val heeft het te verstrekken voer niet dat
effect, hetwelk het zou hebben, als het op
tijd was gegeven.
Slimme politieagent.—
Gedurende eenigen tijd verdwenen in een
café in de rue de Rivoli te Parijs her
haaldelijk hoedm en jasseD. Van deze
diefstallen verdacht men een der koffiehuis
bedienden men koD echter niets bewij
zen. Ten slotte kwam een schrander agent
op den volgenden goeden inval. Hij ver
kleedde zich als een oude kleerkoop en
ging onder het roepen van deD gebruike
lijker straatkreet voorbij de woning van
den kelner.
Deze riep den oude-kleerkoop binnen en
toonde hem een bundel. FWat is
het waard 'C vroeg de dief'. Achttien
maanden, denk ik", antwoordde de man
der wet, en rekende den schelm in.
Daar de Tnrksche ambte
naren alles zooveel mogelijk geheim hou
den is het niet doenlijk juiste berichten te
krijgen over een moord op groote schaal
op Armeniërs, le Saasoun, nabij Loosh.
Maar volgens geruchten zijn er 85 dor
pen verwoest en 3000 personen, waaronder
vrouwen en kinderen omgebracht.
Vijf Recepten.
Lavater zond aan eene viendin eens de
volgende recepten, die den grondslag der
opvoeding vormen
1. Gij moet leeren uw kleinen in een
goede lnim te houden.
2. Hen aan orde gewennen.
3. Ongeoorloofde dingen hun beslist
weigeren.
4. Hun zooveel mogelijk toelaten en
geen genoegen hebben in verbieden.
5. Hen altijd bezig honden.
Storm op Cjprns. Het e i-
land Cyprus is 1.1. donderdag geteisterd
door een cycloon. Een honderdtal huizen
zijn omgewaaid en 40 menschen gedood.
De schade wordt op een millioen geraamd.
De storm.
In geheel Engeland en Belgie duurde
de storm nog voort en richtte belangrijke
schade san. De tentoonstellingsgebouwen
te Antwerpen hebben zwaar geleden en ee-
nige ervan zijn zelfs geheel ingestort. Op
de"5Schelde brak een lichter los; een sto
ker van een stoomboot werd over boord
geslagen en verdronkeen houtlichter sloeg
om.
In het westen van Engeland zijn de ri
vieren op vele plaatsen buiten de oevers
getreden.
Op verschillende spoorwegen is het ver
keer gestaakt. Nabij Westminster ontspoor
de een trein, die thans geheel in water
ligt. Te Bath staat meer dan een meter
water in sommige straten- Te Swanage
redden zich de bewoners met behulp van
schuiten nit de tweede verdieping der hui
zen.
Aan het kanaal richtte de storm ook
schade aan. Te Dover strandde een Noor-
sche bark, waarbij een kapitein en een
deel der bemanning verdronken. Een ge
deelte der promenade te DoTer is wegge
slagen. Te Theems is vier voet gestegen
en heeft op eenige plaatsen het land over-
stroomd. Het post- en telegraafverkeer heett
met veel moeite plaats.
Een Amerikaanseh vak-
blad geeft een recept, om de tanden zui
ver wit te maken, 50 gram borax wordt
in 1V2 liter kokend water opgelost. Voor
dat de oplossing koud is geworden, voegt
men er een theelepel kamfer-spiritns bij
en houdt de flesch goed gesloteD.
Men make van deze oplossing dagelijks
gebruik, door een eetlepel daarvan met
een gelijke hoeveelheid water te verdunnen,
en zich daarbij te bedienen van een zach-
ten tandenborstel.
De Duitscbe professor
Leyden, die voor zijn geneeskundige hulp,
aan den Czar verleend, een honorarium
van 1000 roebel per dag genoot, heeft
thans bovendien een belooniug van
100,000 roebel ontvangen.
De hooglesraar noemde dus onlangs wel
terecht zijn reis naar Livadia *een Eeer gg.
wichtig tijdperk van zijn leven
Naar aanleiding van he*
bericht, dat de vertooningeu van het Ma
dame Sans-Gêne te Parijs en elders eeu re
cette van twee millioen francs hebben ge
geven, schrijft het Journal de» Debat»:
Het baantje van tooneelschrijver is niet al
toos zoo lucratief geweest! Voordat de So-
ciete de» auteur» dramatique» bestond,
kocht Saiut-Romain, de directeur der Per-
te-Saint-Martineen vaudeville voor 200
francs of gaf 9 francs per vertooning voor
een stok van drie tot vijf bedrijveD. Zijn
opvolger, Lefeuve, was edelmoediger: hij
betaalde voor een vaudeville voor eiken
keer dat ze gegeven werd 8 frs. en voor
een melodrame 48 frs. In 1885 dedroegen
de auteursrechten in het Ambigu voor een
drama in drie bedrijven 86 frs. per voor
stelling voor de 25 eerste voorstellingen,
en 24 francs voor de verdere vertooningen.
De Gaité maakte ouder het eerste kei
zerrijk met Madame Angot 500,000 frs
de auteur had er 600 gehad
In de zeventiende eeuw was de toestand
nog slechter. Ziehier een kenschetsend
woord van een actrice, mlle. Beau-
Pre
^Monsieur Corneille heeft ons een heft-
len boel nadeel gedaanvroeger, gunst
dan hadden we voor drie écus stukken
die in een uur of wat werden geschreven
en waar het publiek volkomen content
mee was, nu moeten we aan meneer Cor
neille veel meer betalen, en we verdienen
veel minder".
Het publiek schijnt dns toch altoos
een slechten smaak gehad te hebben, of
juister het prettig gevonden te hebben om
zich met weinig tevreden te stellen. Naar
den man die later aniverseeel werd gepre
zen en *de groote Corneille" genoemd,
kwam het niet zien en bij stokken die
in een oogwenk konden ineengezet worden,
stroomde het.
't Ligt hem aan den min of meer grootea
eerbied, dien men heeft voor het begrip
kunst.
Neemt het weder zooals het is, den
wind zooals hij waait, de vrouw zooals zij
doet. Alfred de Musset.
De opinie, die men omtrent zichzal*
ven koestert, is gedeeltelijk overgenomen
van de meening van anderen.
E d. P a i 11 e r o n.
De vergetelheid bewijst meer dienste#
aan het hart, dan de herinnering aan de#
geest. Margnerite Coindet.
Een getrouw vriend is levensbal
sem. Jezus Sirach.
Toch bekroond. Een fir
ma uit een provinciestad (zoo schrijft men
aan de N. RoltCl.j werd op een groote
buitenlandsche tentoonstelling voor hare
inzending met zilver bekroond. Toen ie
mand van harentwege kwam, om het be
kroonde voorwerp af te halen, omdat de
tentoonstelling was afgeloopen, vond hij
het nog ingepakt staaD, zóó als het was
ingezonden.
Er is een manier, om de armen
God te veiwijzen, die gelijk staat,
hen naar den duivel te zenden.
Leon G r e g o r i e.
Ga niet zitten weenen op de stee-
nen van uw mislukten bouw, maar zie
of nit die steenen nog iets is te m»"
ken.
naar
inftt
Snelpersdruk van J. Winkel te Schage*.