Het licht, door de roode kap gedempt, te, maar voor het eten altijd weer heen- wierp een eigenaardigen schijn over zijne ging, nit vrees het jeugdige huiselijk geluk blonde lokkeD. De kleur zijner oogen was doo.- zijne tegenwoordigheid te hinderen, niet te herkennen, daar ze gericht waren Och, daar kwamen de tranen al weer. op een schoolschrift met blauwen omslag Ze wierp een schuwen blik op haar man, en het in reusachtige trekletters gecalli- die schijnbaar bedaard zijn arbeid vervolg- grapheerde opschrift.Opstellen van Jan Meijer.* De jonge leeraar bekeek het even eer hij bet opensloeg. Toen wierp hij een vluchti- gen blik op een stapel dergelijke schrijf boeken, rechts naast hem, en toen op een de, ze streek over haar lokken, rukte met haar stoel heen en weerOch, waarom ?iel het zoo vreeselijk zwaar, ongelijk te bekennen. Zij werd gestoord in hare droevige o- verdenkingeu door het belletje van de andere, links. Die aan deu linkerkant won j voordeur. Geen twijfel wat dat beduidde het nog in afmetingen, met andere woor- Ook Hogo keek op, en beiden zeiden on- den er viel nog meer te corrigeeren dan willekeurig tegelijk hij reeds had afgedaan. Met een zucht begon hij dus aan het opstel van Jan Meijer. Eerst echter sloeg hij de oogen even op, en men kon nu [zien, dat het mooie, sympathieke bruine oogen waren. Het vrouwtje dat aan tafel midden in de ka mer zat, lezend in het halfdonker, atthans veinzende te lezen, beautwoordde den blik niet. Het lieve, donkere kopje boog zich diep over het boek, dat de fijne witte handjes zenuwachtig omklemd hielden. Lena, wees nu toch verstandig Geen antwoord. De jonge vrouw las kalm verder, zooals ze al een half nnr deed steeds op dezelfde pagina. Hugo werd ongeduldig. Kom kind, wees nu toch verstandig Laat onze kalme zondag—middig niet voor de eerste maal door je eigenzinnigheid bedorven worden. Denk er eens aan, dat ik het de geheele week door al drnk en lastig genoeg heb met de schooljongens. Diepe stilte. Lena maakte een beweging met het kersroode onderlipje, die welsprekender was [dan woorden. Zij scheen plotseling te vinden, dat het kond werd. Ze stond op, maakte een beweging als rilde ze van kou, ging naar den haard en pookte geweldig in den rooster, alsof er een locomotief in beweging moest worden gebracht. Kleine, gloeiende stokjes kool vielen door deu rooster en gaven een oogenblik een helderen weerschijn aan haar gezich tje. Een pa»r traantjes glinsterden daarbij in hare oogen. De jeugdigde echtgenoot, wiens geduld zoo beproefd werd, wierp de pen weg met zooveel geweld, dat de roode corrigeerinkt nijdig roudspatte, tot op de prachtige blad zijde van Jau Meijer's opstel. "Wat drommel, Lera, beduidt dal nu En dat enkel om zoo'n ellendige ma tinee— musicale Is dat dan nn de moeite waard om er verschil over te maken het eerste in de twee maanden dat we ge trouwd zijn Kunnen jelui vrouwen dan nooit zonder uitgaan Ik dacht dat jij ten minste verstandiger waart Deze twijfel aan haar verstand trof de jonge vrouw het sterkst.Zij richtte zich op uit haar knielende houding, nam een théatrale houding aan achter het fraai ge- bordnnrde vuurscherm en keek haar man aan met een gezicht als de vermoorde on schuld. Dat heb ik niet aan je verdiend zei ze met trillende lippen en door snik ken gedempte stem. NeeD, dat niet herhaalde ze met al de pathos, dat ze zich herinnerde uit al de talrijke romans, die ze gelezen had. Twee zondagen achter een heb ik je, vil zelfopoffering geholpeD, om de alles behalve amusante stijloefenin gen van je vervelende leerlingeu na te zien Ik verheugde mij reeds op een mooien vrijen dag En nu P Zij kwam niet verder. Het medelijden met haar eigen dierbaar persoontje loerde haar tot in 't diepst van de ziel. Hugo sprong op, met alle mogelijke tee* kenen van ongeduld. Papa Beiden waren verlegen. Het zou onmo gelijk zijn, den onden heer fe verbergen Kind, als je zoo blijft doorgaan met klageD en weenen, is het beter, dat je in de andere kamer gaat of ik. Je weet, dat ik mij evengoed verheugde in het vooruitzicht van een vrijen dag. Maar ik had er niet op gerekend, dat er deze week een nieuw opslel moest gemaakt worden. Jk kan toch mijn plichten niet in den steek laten. Ik smeek je dus voor de laat ste maalgeef mij wat rust. Lena antwoordde niets zij bedwong zich echter, wisebte met een kanten zakdoekje de tranen van de hoogroode wangen en ging weder bij de tafel zitten. Hugo zag haar van ter zijde aan. Allerliefst was zij, met de roode wan gen, de verward over het voorhoofd han gende haren en het pruilende mondje. Heel graag had hij haar plotseling in zijne armen genomen en hartelijk gezoend. Maar bij den eersten strijd de partij te zijn, die toegaf, beduidde voor hem een nederlaag, die niet de laatste zou zijn. Neen, zij moest schuld bekennen. Lena vermoedde niets van deze edele be doelingen, daar zij veel te diep verzonken was in haar eigen smart en in mede lijden net zichzelve. 'n Heel klein beetje berouw liep er mogelijk ook onder. Och, wat waren de Zondagmiddagen an ders heerlijk gezellig. Onder het langge rekte koffie-nurtje bespraken zij de gewich tige gebeurtenissen van de afgeloopen week en de plannen voor de volgendedan hielp ze haar man of deed zij voor zich zelf eenig werk,totdat haar papa kwamde goede oude aan, die hun een uartje den tjjd kort- wat er was voorgevallen. Lena deed haar best, zooveel mogelijk de sporen van haar ontroering te doen ver dwijnen. De kamerdeur ging, na ?en licht tikje, open, en de onde trad binnen. Hartelijk klonk het uit zijn mond Dag kiaderen, hoe gaat het Beiden waren opgesprongen. Hngo druk te zijn schoonvader hartelijk de hand Lena sloeg hare armen om zijn hals, en hij kaste haar. Met ziju heldere, door den ouderdom nog niet verzwakte oogen, keek hij haar eens goed aan. Zij vlijde haar hoofd tegen zijn schouder, en zijn grijze baard raakte hare lokken. Och, ze hadden elkaar zoo lief, vader en dochterZij was ook de ee- nige, die zijn vrouw hem had nagelaten met Lena had hij een tweede jeugd door leefd. Zij verstonden elkander volko men. Papa boog het hoofd van zijn lieveling met de hand een klein beetje terzijde en keek haar nog eens aan. Hij zei niets, maar zij was overtuigd dat hij alles had begrepen. De bezoeker deed zooveel mogelijk zijn best, het verstoorde paartje op zijn gemak te brengen. Hugo hield natuurlijk op met correctiewerk en zette zich mede aan de gemeenschappelijke tafel, waarboven de gas lamp ontstoken werd. De jonge man voel de zich niet erg op zijn gemakook hij begreep wel, dat de toestand niet onbe kend bleef, voor zijn schoonvader, dien hij hoogachtte, en in wiens oogen hij niet gaar ne zou doorgaan voor een tvran. De oude heer praatte echter onbevangen en met zeker zelf-behageu door, zooals be jaarde lieden dat kunDen doen. Ja, ja, 't is treurig weertje vandaag, herbaalde hij, nog eens terugkomende op het meteorologisch gesprek, waarmee men natuurlijk begonnen was. De donkere dagen voor Kerstmis Zoo'n Zondag her innert mij altijd aan een der eerste, die ik met mijn vrouw doorbracht. Wat was dat dan paatje vroeg Le na, blij dat de oude heer door een ver baal afleidiug kwam geven. Och, kiüd, ik zal je dat al dikwijls verteld hebben. Wat heb ik je niet ver teld Ik herinner me niets, en in elk ge val wil ik het nog wel eens booten. Ook Hugo gaf door hoofdknikken te kennen, dat kennismaking met het ver haal hem niet onaangenaam zou zijn Nu dan, 't was juist zoo'n dag, toen wij een paar weken getrouwd waren. Je moeder en ik, Lena, brachten, zooals ik je meer verteld heb, de Zondagen stilletjes door. Ik had toen een ondergeschikte be trekking, en hard werk. Daarom maakte ik van denZondag meestal gebruik om wat af te doen, dat die week was blijven liggen. Mijn vrouw had daar niets tegen, en soms hielp ze mij wel 'n handje. Nu was echter het geval, dat we dien dag plotseling een uitnoodigiug kregen voor een avondpartijtje, maar ik had er geen trek in ten eerste omdat ik van die din gen niet hield, en ten tweede, omdat ik daardoor mijn werk, dat ik diende af te maken, in den steek liet. Maar je ma maatje had er wel trek in; ik zag, toen ik bleef weigeren, waterlanders aankomen, en ik was zwak genoeg, toe te geven. Mijn vrouwtje was erg dankbaar, en wij togen naar liet feest, waar we ons naar den eisch verveelden. We kwamen laat thuis en het was vrij koud. Ik bleef nog een poos in de on verwarmde huiskamer zitten, om althans een deel van 't werk, dat ik 's middags in den steek had gelaten, ai te krij gen. Den volgenden dag was ik niet lekker, en daags daarna moest ik met de koorts te bed blijven. Hoe of dat kwam, weet ik niet, maar mijn vrouwtje zette zich maar in haar hoofd, dat ik een kou had opge daan door dien Zondagavondtocbt. Ik kon aan haar gezicht zien, dat ze door angst leefd Enfin, wat ik zeggen wilde, sedert dien tijd heb ik er nooit last van gehad, dat mijn wijfje iets wilde, wat ik niet wen- schelijk vond. Gekibbeld op dat punt heb ben we nooit weer. En zoo hoort het ook, kinderen. Men- scben, die elkaar liefhebben, moeten be grijpen en redelijk zijn voor elkanders wa re belangen... De oude man keek zijn dochter eens aan toen stond hij op, haalde zijn hor loge uit en zeiLieve Hemel al zoo laat Ik moet vandaag bij tante Jet di- neereu, en die is punctueel. Laat ik zorgen dat ik het niet verbrui. Jelui neemt me niet kwalijk Beiden knikten, en toen hij zijn doch ter tot afscheid nog een zoen gaf, trot een dankbare blik zijn oog. De handdruk van zijn schoonzoon was nog krachtiger dan te voren. De jongelui waren weer alleen. Hugo ging zijn taak vervolgen aan de schrijftafelLena wijdde weer alle aan dacht aan haar boekHij echter cor rigeerde niet en I «Da las niet. Het duurde slechts een paar minuten. Nu stond het vrouwtje op. Met neergesla gen blik kwam zij laDgzaam nader tot haar man. Ze opende de lippen, maar sprak niet. Hij zag haar aan in zijn blik lag een wereld van liefde en verwachting. Toen sloeg zij plotseÜDg de armen om zijn hals en fluisterdeWees weer goed Hij kaste hare tranen weg. Over haar beschreid gezicht vloog een gelukkig lach je. Eu zij herhaalde, nog eens en nog eensBen je henscb weer goed Zondagllad. Ik zal je een kwartje ge ven, als je mijn hond eens laat zwemmen, zei een boer tot een man, die hem om werk vroeg. De man nam den hond aan een touw mee en liep de eerste de beste herberg verteerd werd ze verpleegde mij, of ik een kindje was, en toen ik weer beter werd, kende bare vreugde geen gren zen. 't Arm wijfje I ze bekende met tranen in de oogen, dat ze diep berouw bad gehad over dien Zondagonophoudelijk bad zij in de vrees geleefd, dat ik gevaarlijk ziek zou worden, sterven misschien, en dat door hare schuld... Je weet hoe overdre ven de vrouwtjes kunnen zijn, Hugo! De goede ziel 1 ik heb haar lang over- 'linnen. Daar verteerde hij het kwartje en vroeg toen den kastelein om een em mer water, dien hij over den hond uitgoot, waarna hij naar deu boer terugkeer de. De boer bemerkte evenwel op, dat de buik van den hond kurkdroog was en toen hij dit den man zeide, gaf deze hem het leuke antwoord Ja baas, 't is een komieke hond, hij kan maar alleen op zijn rug zwemmen. De voedert ij den bij het vee moeten nauwkeurig in acht genomen worden. Het is tamelijk onverschillig in hoeveel maaltijden het voeder gegeven wordt, maar men moet zich hierbij aan een visten regel houden. Het vee schikt zich naar den wil zijns meesters, maar went zich toch aan een vast uur. Laat men dat passeereD, dan wordt bet ongedurig, zelfs zenuwachtig en in dat ge val heeft het te verstrekken voer niet dat effect, hetwelk het zou hebben, als het op tijd was gegeven. Slimme politieagent.— Gedurende eenigen tijd verdwenen in een café in de rue de Rivoli te Parijs her haaldelijk hoedm en jasseD. Van deze diefstallen verdacht men een der koffiehuis bedienden men koD echter niets bewij zen. Ten slotte kwam een schrander agent op den volgenden goeden inval. Hij ver kleedde zich als een oude kleerkoop en ging onder het roepen van deD gebruike lijker straatkreet voorbij de woning van den kelner. Deze riep den oude-kleerkoop binnen en toonde hem een bundel. FWat is het waard 'C vroeg de dief'. Achttien maanden, denk ik", antwoordde de man der wet, en rekende den schelm in. Daar de Tnrksche ambte naren alles zooveel mogelijk geheim hou den is het niet doenlijk juiste berichten te krijgen over een moord op groote schaal op Armeniërs, le Saasoun, nabij Loosh. Maar volgens geruchten zijn er 85 dor pen verwoest en 3000 personen, waaronder vrouwen en kinderen omgebracht. Vijf Recepten. Lavater zond aan eene viendin eens de volgende recepten, die den grondslag der opvoeding vormen 1. Gij moet leeren uw kleinen in een goede lnim te houden. 2. Hen aan orde gewennen. 3. Ongeoorloofde dingen hun beslist weigeren. 4. Hun zooveel mogelijk toelaten en geen genoegen hebben in verbieden. 5. Hen altijd bezig honden. Storm op Cjprns. Het e i- land Cyprus is 1.1. donderdag geteisterd door een cycloon. Een honderdtal huizen zijn omgewaaid en 40 menschen gedood. De schade wordt op een millioen geraamd. De storm. In geheel Engeland en Belgie duurde de storm nog voort en richtte belangrijke schade san. De tentoonstellingsgebouwen te Antwerpen hebben zwaar geleden en ee- nige ervan zijn zelfs geheel ingestort. Op de"5Schelde brak een lichter los; een sto ker van een stoomboot werd over boord geslagen en verdronkeen houtlichter sloeg om. In het westen van Engeland zijn de ri vieren op vele plaatsen buiten de oevers getreden. Op verschillende spoorwegen is het ver keer gestaakt. Nabij Westminster ontspoor de een trein, die thans geheel in water ligt. Te Bath staat meer dan een meter water in sommige straten- Te Swanage redden zich de bewoners met behulp van schuiten nit de tweede verdieping der hui zen. Aan het kanaal richtte de storm ook schade aan. Te Dover strandde een Noor- sche bark, waarbij een kapitein en een deel der bemanning verdronken. Een ge deelte der promenade te DoTer is wegge slagen. Te Theems is vier voet gestegen en heeft op eenige plaatsen het land over- stroomd. Het post- en telegraafverkeer heett met veel moeite plaats. Een Amerikaanseh vak- blad geeft een recept, om de tanden zui ver wit te maken, 50 gram borax wordt in 1V2 liter kokend water opgelost. Voor dat de oplossing koud is geworden, voegt men er een theelepel kamfer-spiritns bij en houdt de flesch goed gesloteD. Men make van deze oplossing dagelijks gebruik, door een eetlepel daarvan met een gelijke hoeveelheid water te verdunnen, en zich daarbij te bedienen van een zach- ten tandenborstel. De Duitscbe professor Leyden, die voor zijn geneeskundige hulp, aan den Czar verleend, een honorarium van 1000 roebel per dag genoot, heeft thans bovendien een belooniug van 100,000 roebel ontvangen. De hooglesraar noemde dus onlangs wel terecht zijn reis naar Livadia *een Eeer gg. wichtig tijdperk van zijn leven Naar aanleiding van he* bericht, dat de vertooningeu van het Ma dame Sans-Gêne te Parijs en elders eeu re cette van twee millioen francs hebben ge geven, schrijft het Journal de» Debat»: Het baantje van tooneelschrijver is niet al toos zoo lucratief geweest! Voordat de So- ciete de» auteur» dramatique» bestond, kocht Saiut-Romain, de directeur der Per- te-Saint-Martineen vaudeville voor 200 francs of gaf 9 francs per vertooning voor een stok van drie tot vijf bedrijveD. Zijn opvolger, Lefeuve, was edelmoediger: hij betaalde voor een vaudeville voor eiken keer dat ze gegeven werd 8 frs. en voor een melodrame 48 frs. In 1885 dedroegen de auteursrechten in het Ambigu voor een drama in drie bedrijven 86 frs. per voor stelling voor de 25 eerste voorstellingen, en 24 francs voor de verdere vertooningen. De Gaité maakte ouder het eerste kei zerrijk met Madame Angot 500,000 frs de auteur had er 600 gehad In de zeventiende eeuw was de toestand nog slechter. Ziehier een kenschetsend woord van een actrice, mlle. Beau- Pre ^Monsieur Corneille heeft ons een heft- len boel nadeel gedaanvroeger, gunst dan hadden we voor drie écus stukken die in een uur of wat werden geschreven en waar het publiek volkomen content mee was, nu moeten we aan meneer Cor neille veel meer betalen, en we verdienen veel minder". Het publiek schijnt dns toch altoos een slechten smaak gehad te hebben, of juister het prettig gevonden te hebben om zich met weinig tevreden te stellen. Naar den man die later aniverseeel werd gepre zen en *de groote Corneille" genoemd, kwam het niet zien en bij stokken die in een oogwenk konden ineengezet worden, stroomde het. 't Ligt hem aan den min of meer grootea eerbied, dien men heeft voor het begrip kunst. Neemt het weder zooals het is, den wind zooals hij waait, de vrouw zooals zij doet. Alfred de Musset. De opinie, die men omtrent zichzal* ven koestert, is gedeeltelijk overgenomen van de meening van anderen. E d. P a i 11 e r o n. De vergetelheid bewijst meer dienste# aan het hart, dan de herinnering aan de# geest. Margnerite Coindet. Een getrouw vriend is levensbal sem. Jezus Sirach. Toch bekroond. Een fir ma uit een provinciestad (zoo schrijft men aan de N. RoltCl.j werd op een groote buitenlandsche tentoonstelling voor hare inzending met zilver bekroond. Toen ie mand van harentwege kwam, om het be kroonde voorwerp af te halen, omdat de tentoonstelling was afgeloopen, vond hij het nog ingepakt staaD, zóó als het was ingezonden. Er is een manier, om de armen God te veiwijzen, die gelijk staat, hen naar den duivel te zenden. Leon G r e g o r i e. Ga niet zitten weenen op de stee- nen van uw mislukten bouw, maar zie of nit die steenen nog iets is te m»" ken. naar inftt Snelpersdruk van J. Winkel te Schage*.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1894 | | pagina 5