Builenlandsch Nieuws.
GEMENGD NEUWS.
TE LAAT?
PLAATSELIJK NIEUWS.
Predikbeurten,
547ste STAATSLOTERIJ.
Getrokken Fr ij zen.
Marktberichten.
Uit en voor de Pers.
MM ovtrzlclit jet veel.
in de Herv. Kerk alhier,
voor de maand Januari 1895.
ïo!—
Te OUPEBILTZIJL is een
14-jarig meisje door het ijs gezakt. Zon
der hnlp te vinder, heeft zij met groote
moeite en inspanning zichzeiven gered.
Den volgenden nacht is zij ain de kou
de en vermoeienis bezweken.
Een meevallertje!
Iemand in Conradstraat te AMSTER-
dam is verrast door een postwissel van
f 650, afgezonden door een zijner vroegere
schuldenaren in Noord-Amerika.
Daar de m?n sedert geruimen tijd zon
der werk rondloopt, begrijpt men, hoe
welkom dat buitenkansje was.
Ie ED AM is eentweejarig
zoantje vau zekeren Verhagen, dat bij de
tafel stond te eten, doordat een stukje
hem in de keel kwam, gestikt. Genees
kundige halp kon niet baten.
Uit AMSTERDAM meldt men:
Hei wordt meer en meer waar
schijnlijk, dat de vergiftiging van het
dienstmeisje vnn een diamanthandelaar
Mandel een geval van zelfmoord is ge
weest. Men heeft in de kamer, waar men
het meisje aantrof, een flesch met konings
water en daarbij een kopje gevonden. Te
vens is reeds san het licht gekomen, dat
er eene liefdesgeschiedenis in het spel is
geweest.
Gister zakte een kind te
BINNENWIJZEND (gem. Westwoud) door
het ijs en verdronk, en heden namiddag
weder een jongeling K.A., oud 28 jaren,
Op de Lutjebroekerweel rijdende, zakte
hij door het ijs en verdween in de diepte.
Ofschoon men zijn hulpgeroep hoorde,
was geene redding mogelijk.
Aan veehouders te EDAM
die door het verplicht stallen van hun vee
tijdens het heerschen van het „mond- en
klauwzeer* schade hebben geleden, is eene
tegemoetkoming uit 's Rijks schatkist ver
leend.*
Eenzoon van den'landbou
wer B., te SPIERDIJK, is bij het schaat
senrijden door het ijs gezakt en verdron
ken.
Te SLOTEN (N. H.) hebben
zich eenige veehouders tot den minister
van binnen!, zaken gewend, met verzoek
de stallen, waarin besmettelijke veeziekte
heeft geheerscht, te doen ontsmetten de
districts-veearts acht zulks onnoodig.
nomen, maar in veel mimlcre mate. Men
mag dan ook aannemen, dat er thans
2Mvtaal zooveel geweven stoffen worden
verbruikt dan nog geen eeuw geleden
en dat beteekent, ook voor de groote
massa, betere bescherming tegen koude,
betere kleeding en ligging, dus tevens
grootere zindelijkheid.
De ziekenverpleging is met reuzen
schreden vooruitgegaan door de vorde
ringen der geneeskunde. In onze dagen
geniet de armste man ia de gasthui
zen ccrr verzorging, welke ook den rijk
sten voor vijftig niet ten deel viel. Vele
ziekten vinden thans genezing, door tal
vau operatiën worden duizenden gered,
door allerlei voorbehoedmiddelen, door
toevoer van lucht, licht en water, ook
nu in de arbeiderswoningen, treden be
smettelijke ziekten veel minder moord
dadig op.
Ook voor de verstandelijke ontwikke
ling wordt oneindig meer gedaan dan
vroeger. Met enkel voor het schoolon
derwijs, maar ook voor volwassenen. De
meesten die vroeger hadden leeren lezen,
vergaten het spoedig weder, omdat zij
niet te lezen hadden. Thans stellen goed-
koope bladen, tijdschriften en boeken, en
openbare boekerijen ieder in staat te le
zen en zijn kennis uit te breiden.
Uit dat alles volgt niet, dat niet nog
ontzaglijk veel te doen valt zonder
dat de volmaaktheid ooit zal bereikt wor
den. Maar het is onrecht, laag neer te
zien op hetgeen reeds is verkregen en
den vooruitgang te loochenen in plaats
van daarin bemoediging te vinden voor
do -toekomst.
Nog bestaat veel ellende, maar die
mag men niet toeschrijven aan de econo
mische ontwikkeling onzer dagen. Deze
heeft integendeel veel ellende weggeno
men en is niet alleen den rijken, maar
ook aan de armen ten goede gekomen.
Wellzers weg- moet liet
op
In de Werkliedenvereeniging „Ons
Belang" te Steenwijk, hield het Kamer
lid lleldt een rede over het onderwerp
„Weiken weg moet het op
Na in het algemeen de toestanden in
de arbeidende klasse te hebben bespro
ken en de voor- en nadeelen to hebben
geschetst der politieke stroomi.egen in
die kringen, kwam spr. tot de conclu
sie, dat voorloopig alleen verbetering mo
gelijk is door te zorgen voorbetere ar
beiderswoningen, kiesrechtuitbreiding, het
invoeren van leerplicht, het langer be
zoeken der school en herhalingsonder-
wijs het uitbreiden van meer ambacht
scholen, verbetering in het loonstelsel
en den arbeidsduur, het sluiten van con
tracten verbindend voor patroon en werk
lieden, het invoeren van kamers van ar
beid. het sluiten van verzekeringen voor
werklieden tegen invaliditeit en ouden
dag en het invoeren van doeltreffender
armenzorg.
De Levensstandaard.-
In een socialistisch vlugschrift was
onlangs weder beweerd, dat de huisar
beider van vroeger tijd het veel beter
had dan de tegenwoordige fabrieksarbei
der.
Met eenige treffende voorbeelden toont
de Vossissche Zeilung aan, hoe volkomen
onhoudbaar deze bewering is.
De levensstandaard is voor alle klassen
in de maatschappij sedert de vorige eeuw
en ook in de 50 laatste jaren zeer ge
stegen. Een werkman in onze dagen heeft
geriefelijkheden, welke honderd jaar ge
leden zelfs vorsten en millionnairs zich
niet konden verschaffen en waaraan men
thans zco gewoon is geraakt, dat zij als
onmisbare levensbehoeften worden be
schouwd.
Als een eeuw en nog korter geleden,
de oogst mislukte, kwam er hongersnood
die duizenden wegsleepte. Men miste de
middelen van verkeer, die van elders
voedingsmiddelen in voldoende hoeveel
heid konden aanvoeren. Thans komen
ook jaren van misgewas voor, maar in
Wanneer wij heden onze lezers de po
litieke spijskaart aan bieden, dan zal men
opmerken dat de hoofdschotel bestaat in
de wet op de U M STURZ-VORL AGE,
of in goed Nederlandsch uitgedrukt, de
wet op de omwentelingspart ij en.
Men zal begrijpen dat deze wet voor
namelijk gericht is tegen Sociaal—Democra
ten, wier immer heftiger optreden men
langs dezen weg hoopt te breidelen. Straf
baar wenscht de regeering te stellen: al
len die door het woord of in geschrifte,
den staat, het huisgezin, het huwelijk, den
godsdienst, en den vorst beleedigen, terwijl
er strenge bepalingen in genoemds wets-
voordracht opgenomen zijn tegen Sociale-
militairen.
De discusie is heden in den Rijksdag
geopend. Yan Sociale zijde voerde de af
gevaardigde Auer het woord tegen de in
gediende wetten. Wat verwijt men ons toch
eigenlijk," vroeg spreker. «De geheele werk
zaamheid onzer partij is alleen gevestigd op
het te voorschijn roepen van betere levens
voorwaarden voor de werklieden.
„Wij Sociaal-Democraten bestrijden al
leen het voorstel omdat het overbodig is,
niet omdat wij het vreezen."
Het is licht te begrijpen, dat de be
sprekingen, meermalen tot heftige too-
neelen aanleiding zullen geven het debat
van heden gaf daarvan reeds een voorproeije.
De conservatieve spreker, vrijheer van
Stumm, beweerde, dat men de Sociaal-De
mocraten niet overwint met geestelijke
wapenen, maar dat men tegen over hen
een ijzeren bezem moet gebruiken.
Wanneer de partij van den spreker hel
wetsontwerp had mogen indienen, dan zou
artikel I aldus hebben geluid
„Aan ieder socialist wordt het actieve
eu passieve kiesrecht ontnomen. De agita-
toii worden verbannen en gevangen geno
men."
de Nederlnnclsche regeering vooral door den
drang van Duitschland er. Engthnd, in de
willekeurige,tegen helCongo-tr*ctiat indrui
sende handelwijze mcesi berusten, kost de
nienwe staat aan koning Leopold
schatten.
Ook van een goed gevulde Koninklijke
beurs kan te veel worden gevergd, en
daarom wil men Uansde nieuwe bezitting
aan de bescherming van het Belgische volk
opdrsgen. Of men met dat piesentje ge
heel is ingenomen, vernamen wij rog niet.
E n moeielijk geval doet zich reeds nn
op. Bij het gemelde Corgc-trsctaat, waarhij
ook geheele vrijheid vau handel was toe
gezegd, was tevens bepaald, dat zoo de ko
ning der Belgen, te eeniger tijd, zijne be
zitting in Afrika van de hand zon wen-
schen te doen, dat dan Frankrijk als kooper
het eerst in aanmerking zou komen. Wij
zijn benieuwd of Frankrijk zijne aanspra
ken zal doen gelden en tegen de verwachte
overdracht zal protesteeren.
No. 3 van ons menn, werd te WEE-
NEN bertiddoch hoewel voor Hongaar-
sche magen bestemd, heeft men het te
Buda-Pest nog niet willen slikken.
Reeds meermalen wezen wij er onze
lezers op, dat het liberale ministerie Wec-
kerlé,den Oostenrijkschen groolen een doorn
in het oog is.
Door eene opeenstapeling van moeie-
lijkheden gedwongen, heeft het miaisterie
zijn portefeuilles ter beschikking van
Keizer Franz Jozef gesteld.
Nu meende de conservatie hofpartij vrij
spel te liebbeD, doch men had in deze
buiten den waard, dat is, builen de libera
le partij in Hogarije gerekend. Keizer
Frans Jozef had den Ban van Croatie, graaf
Khuen-Hedervary, met de simenstelling
van het nieuwe kabinet belast, in de hoop
door dezen gematigd conservatieven staats
man het scheepje van staat langzamerhand
in htt gewenschte vaarwater te sturen. Yan
liberale zijde heeft men echter beslist ge
weigerd, om zelve hun eigen glazen in te
slaan en zonder de hulp van het meeren-
deel der liberalen is nu eenmaal het re-
gteren in Hongarije onmogelijk. De be
stuurder vau Croatie heeft zich thans terug
getrokken en zoo zal de vorst, hoewel noode,
toch gedwongen zijn, andermaal bij de
liberale partij-leiders aan te kloppen.
Zoo ziet men dat politieke gerechten ook
voor eene vorstenconsf itutie wel eens zeer
zwaar zijn te verteren. Al worrft de pil
verguld, bitter is ze toch.
den oudetdom verbergt Twee en dertig,
en toch heeft bij u a's een kind behan
deld, de dokter,«Is een onervaren kind, waar
men geen staat op kan maken. W at zag
jaarlijks hij haar wantrouwend jaan, toen Werner
hem, voordat hij op manoeuvre ging, zijne
schoonzuster als verpleegster voorstelde.
„Zil de juffrouw het wel kunnen uit
houden had hij toen gevraagd. Zieken-
verplegen is geen kinderspel. Hoe spottend
en hard klonken zijn woordeD, maar ook
hoe vriendelijk en goedig kon hij somtijds
zijn Hoevele malen hsd hij haar al niet ver
zocht, zich toch in acht te nemen hij
was er bijna boos over geworden, dat zij
geen vreemdelinge bij het bed van hare
zuster als verpleegster wilde toelaten. En
Marie, M-rie wilde geen ander dan hare
zuster, zij was egoïstisch, en wist toch
eigenlijk niet; wat egoïsme was.
Er werd gebeld.
„Daar is de dokter, juffrouw."
Clara verschrikte. Anders kwam hij nooit
op dit uur, zou hij den toestand voor zoo
gevaarlijk honden of kwam hij, om haar
op de vingers te zien De gedachte, dat
hij aan haar twijfelen kon, deed haar
zeer.
„Goeden avond, juffrouw," zeide dokter
Hallert. „Ik ging toevallig voorbij, en
wilde eens hooreD, hoe het met de patiën
te gaat. Hij ging echter niet dadelijk
naar de ziekenkamer, zooals gewoonlijk,
maar bleef tegenover Clara staan.
„Het gaat heel goed met Marie," ant
woordde zij zacht. „Ik was zooeven nog
bij haar, zij wilde drinken en sliep dade
lijk weder in.*
„Iets beters kondt.u wij moeielijk wen-
schen, de slaap vermag veel meer dan ons
beetje wijsheid. Maar men mag u ook wel
eens een recept voorschrijven en uwe mat
te oogen en bleeke waDgen bewijzen, dat
ge u weer te veel hebt ingespannen."
„Ik gevoel mij zeer wel ik ben
ook nog nooit ernstig ziek geweest."
Waarom ging hij nu niet heen An
ders bleef hij toch ook niet met haar pra
ten en nu nam hij een stoel en ging zit
ten.
„Dat is uu volstrekt niet goed, nooit
ziek te zijn. Gezonde menschen moeten
somtijds ziek zijn, dat is de gewone
loop der dingen, waarom zouden wij er
arders zijn Clara had nog nimmer
zulke woorden uit zijn mond gehoord en
daarom antwoordde zij niet.
De dokter draaide het boek, waarin zij
had zitten lezen, driemaal om, alsof hij
den band wilde bezien; toen zeide hij plot
seling
„Ik was vandaag zeer onaardig tegen u,
juffrouw Clara, ik geloof, dat mijn beroep
Zwijgend had zij naar hem geluisterd,
hare oogen schenen een voorwerp te zoe
ken, waarop zij ruBten konden, zij scheen
naar adem te hijgen. Wat kwam dat on
verwachteHoe geheel anders had zij zich
dat gedroomd. En wat beteekende dat
jagend kloppen van baar hart had zij
hem werkelijk lief? Over zijn ouderdom
had hij gesproken en toch moest hij nog
niet lang geleden in de kracht van zijn
leven geweest zijn. Stellig, hij zon een
echtgenoot zijn in de edelste beteekenis
van het woord en een heerlijk gevoel door
stroomde haar hart, bij de gedachte, vrij van
zorgen aan zijne zijde te kunnen leven.Maar
wat zou zij hem daarvoor kunnen bieden?
P.ichtsvervulliug. Een koud, leeüjk woord,
als het op een onjuiste p'aats gebruikt
wordt.
O, waarom was hij niet tieD, vijf jaren
geleden gekomen, nu was het te laat
te iaat.
Hij hield hare rechteihand in de zijne
en zij had het toegelaten, dat hij er een
kus op drukte. Nu trok zij zachtjes haar
hand terug.
„Wil je, Clara vroeg hij nogmaals.
„Ik ik kan niet," snikte zij en ver
borg het hoofd in de banden.
De dokter zeide geen woord. Mecha
nisch nam hij zijnen hoed, legde de tril
lende hand op de deurknop eu hief de
portière op.
Nog eenmaal voor de laatste maal,
wilde hij omzien, om zander meer zijne
hoop en zijn geluk vaarwel te zeggen,
daar voelde hij zich eensklaps aangegre
pen, innig en warm, zooals alleen de liefde
dat kan en een zachte stem fluisterde hem
in het oor„Ik wil ik wil als ik je
niet te oud ben 1*
>waas, lief kind, men bemint met het
en onzharten worden nooit oud.'
In de andere kamer hoorde men eene
kinderstem. „Clara, Clara," roept Marie.
Hij legt den vinger op de lippen en
wijst met komiek en ernst naai de deur.„En nu
aan onzen plicht.Morgen komt er echter
eene ziekenverpleegster."
Familie-tragedie. Uit Hal-
le woldt gemeld, dat daar na een lang
ziekbed een jong meisje, get aamd Julia S.,
overleed. De beide overblijvende zusters
trokken zich haar dood sterk aao. Beiden
besloten nu ook maar te sterven ze kon
den niet zonder haar gestorven zuster leven.
De beide, in hooge mate zenuwzieke meis
jes, schoven opium en toen hel gif begon
te werken, brachten zij zich mtt scheer
messen doodehjke wonden toe.
hart
de beschaafde landen zorgen dan de spoor
wegen en stoombootendat althans hon
gersnood niet meer voorkomt. En tevens
maken de verkeersmiddelen, dat tal
van behoeften voor veel lagere prijzen
te verkrijgen zijn dan voorheen.
De bekwame statisticus Scherzer heeft
berekend, dat in 't begin van deze eeuw
jaarlijks werden voortgebracht 108 mil
lioen kilo katoeD, 285 millioen kilo vlas
en 222 milioen kilo wol.
In het jaar 1894 was die
vermeerderd tot2000 millioen kilo
katoen, 650 millioen kilo vlas, 850 mil-
Yrijwel gelooft men dat het out werp hoe
wel in een audeien vorm, met behulp van
de conservatieven, vrij-conservatieveu en de
centrumpartij, zal worden aapgenomen.
Voor de centrnm-manueu is de toestand
echter alles behalve benijdenswaardig. In
beginsel hebben ze zich altijd gekant tegen
uitzonderingswetten, al mochten die schijn
baar ook rusten op den bodem van het
gemeenrecht. Ook nu weer stak men het
niet onder stoelen en banken, dat nog al
tijd aan de Jezuïten den toegang tot het
rijk is verboden, en men meent in toonge
vende kringen, dat de centrumpartij voor
hunne hnlp, in dezen den lande bewezen,
een tegenoffer van de regeering zullen ei-
schen.
Eigenaardig i3 het, dat de tweespalt onder
de socialisten plotseling is geweken.Bekamp>
ten de Pruisische en Zuid-Duitsche par-
lijgenooten, elkander nog voor weinige we
ken op de meest heftige wijze, thans
reiken ze elkander vertrouwelijk de broe
derhand, overtuigd dat alleen eendracht
macht geeft.
Onze tweede schotel bestaat nit een
CONGO-GERECHT, volgens de nanwkeu'
rigste voorschriften toebereid op het mi
nisterie van Buitenkndsche zaken te
Brussel. Het zal onze lezers bekend zijn
dat de CoDgo-Staat in Africa feitelijk het
particulier eigendom is van den Koning
productie der Belgen. De Congc-staat kost echter
geld, veel geld, veel meer dau de baten
bedragen. Wel heeft men voor een paar
„U weet, wat er gedaan moet worden,
mejuffrouw, ik moet u dringend verzoeken,
mijne voorschriften nauwkeurig zeer
nauwkeurig op te volgen. Als u moe
de wordt, en dat zou mij niet verwonde
ren, zal ik mijnheer van Werner verzoe
ken, een ziekenverpleegster te laten ko
men."
Hij had eene zekere manier, zijne aan
wijzingen te geven, die onbeleefd geweest
zou zijn, als hij geen dokter was geweest.
„Ik zal zooveel mogelijk mijn plicht
doen," antwoordde zij eenvoudig.
„Goeden avond," zeide hij kortaf en
ging heen.
Zij wachtte, totdat zijne zachte voet
stappen op de lange gang niet meer klon
ken, toen trad zij op de portière toe en
luisterde.
Een zacht, vroolijk lachje speelde om
haren mond. „Zij slapen beiden, Marie en
de kleine, het is mij, alsof ik hun beider
ademhaling kan onderscheiden god
dank, het ergste zal wel achter tien rug
zijn," fluisterde zij. De zware poit ere viel
weder geruischloos neer, zij trok den leun
stoel aan tafel en nam een boik maar
de gedachten wilden zich niet hten ver
bannen en vlogen altijd en altijd weder
over de letters, de wijde wereld in.
De wijde wereld Wat ging h ar, het
reeds tamelijk oude meisje, de wereld nog
aar.? Haar plicht vervullen dag in, dag
licen kilo wol, benevens 400 millioen jaren gepoogd, om den handel, die voor
kilo jute, welke voor 80 jaren nog ge
heel onbekend was. En in de tien laat
ste jaren is die productie nog énorm ver
meerderd. Ook de bevolking is toegeno-
negentiecden in handen van de Nederlan
ders is, door hooge invoerrechten, naar
Belgie over te planten, naar tot heden
had men daarvan weinig succes. Hoewel
uit, zelden een dankbaar woord, zelden
een hartelijk, nooit misschieu een liefdevol
woord zou dat niet haar lot zijn? Een
liefdevol?..,. „Word niet bitter Clara, lag
d«ar binnen niet de zuster, die gij alles
offerdet, en die gij, bij Da nog een kind,
eene moeder waart Hebt gij haar niet lief,
evenals zij u liefheeft Eu haar kind
Hugo's kind, zal het niet van zijne tante
houden Waarom verlangt gij dan nog
naar een geluk, waarvoor htt reeds te
laat is
Het was nu drie jaren geleden, dat de
frissche, levenslustige en toch ook zoo ver
standige officier voor het eerst hare fami
lie had leeren kennen drie lange jaren,
die toch zoo snel voorbij waren gegaan.
Zij had van hem gehouden van af den
eersten dag, zij had hem lief leeren krij
gen, toen zij hem nader leerde kennen en
zij had zieh teruggetrokken, toen zij voelde,
dat hare jongere zusters met geheel haar
hart aan Hugo hing.
En was het zoo niet het beste, dat zij
die twee tot elkaar gevoerd had, die als
voor elkander geschapen schenen Was
het niet goed geweest, dat zij Werner,
toen hij haar scheen ta beminnen, koel te
rugwees
„Clara Clara?" klonk het zacht uit
de andere kamer.
„Ik kom al, Marie, lieveling!'
Een oogenblik later zit zij weder met
het 1 ek in de handen.
Zij is werkelijk eenzaam en al twee en
dertig jaar. Twee en dei tig jaar Zij ziet
in den spiegel. Zij ziet er nog altijd goed
uit, of het 't licht der lamp, dat mede
lijdende de eerste sporen van den naderen-
het hart versteent, in plaats van het week
te makeD."
„U waart zooals altijd, dokter."
Een echt vrouwenantwoord dubbel
zinnig en tweesnijdend. „Maar ik was on
aardig en daaroir kwam ik, eerlijk gezegd,
hier om u te verzoeken mij dat te willen
vergeven."
„Dat is werkelijk onnoodig. Ik ben te
oud, om mij zulke dingen r.an te trekkeD.*
„Het was niet goed van mij," zeide de
dokter, „u weder met de ziekenverple
ging te plagen; een betere dan u, vindt men
niet."
Deze lof deed haar weldadig aan. Clara
moest onwillekeuiig lachen, hij had zulk
een eigenaardige manier oui beleefd te zijn
en toch gevoelde zij, hoe goed hij het
meeiide,
„Ik zou gaarne ziekenverpleegster worden,
dokter."
„Onzin," zeide hij. „Pardon, dat ont
schoot mij soo, maar dat moet u werkelijk
niet doen. Uw to komst ligt toch wel er-
gers andeis, dan in een ziekenhuis."
„Het is moeielijk voor mij een beroep
te vicden en toch verlang ik daarnaar, se
dert Marie gehuwd is."
De dokur schoof onrustig op zijn stoel
heen en weer. „Het natuurlijk beroep dei
vrouw is toch een man gelukkig te ma
ken; al hit andere doet zij slechts uit
noodzaak," z.ide hij eindelijk droog.
Ik ben de laatste die dat ontkennen
zal," zeide zij beklemd en scheen te wil
len opstaan; het gesprek begon haar pijn
lijk te worden.
Maar met den dokte was niets te be
ginnen, hij bleef rustig op zijn stoel zitten
en zag haar scherp in de donkere oogen.
„Ik zou u eigenlijk willen vragen, juffrouw
Clara, als dokter en als vriend, waarom zijt
ge niet getrouwd? Maar ik weet, dat ge
mij met dezelfde vraag zoudt antwoorden
en oi s antwoord zou ook wel weer het
zelfde klinken. Wij hebben onzen echtge
noot niet gevonden, maar zou het daarvoor
werkelijk reeds te laat zijn?"
Zij stond op. „Riep Marie niet om mij?
Ik dacht..."
Schagen, 12 Januari 1895.
Blijkens de jaarverslagen
van secretaris en penningmeester der afd.
„Schagen* van het Nederiandsch Onder-
wijzersgenootsch bedraagt het aantal le
den der afd. 35 tegen f 4 contributie per
jaar en per lid. In 1894 is ontvangen
1 138 en uitgegeven f 130.39; batig sal
do alzoo van f 7.61. Het bestuur zal in
1895 uit 7 leden bestaan.
Door een onbekende is
Woensdag bij alle „behoeftige weduwen*
in onze gemeente, door tusschenkomst
van onze gemeent.-politie eea geldelijke
ondersteuning thuis bezorgd, tot een ge-
zamelijk bedrag vau f ÏOO. Dat wij
van zulk eene milde onderstenning met
genoegen melding maken, spreekt van zelf,
Woensdagavond te half-
acht ure ongeveer brandde de aan de
wed. Blom behoorende en door P, Brett
bewoond wordende woning af.
Zoowel huis als meubilair was verze
kerd. De brandweer, ofschoon met den
meesten spoed op het terrein aangekomen,
vond alles reeds aan den grond. Oor
zaak moet vermoedelijk in den schoorsteen
gezocht worden.
Hij
vlucht
was eveneens opgestaan. „Zoo ont-
Zondag 13 Jan.
v 20
v 27
Ds. W. Beekbuis.
D«. A. W. v. Kluijve.
Geen dienst.
5de Klasse Trekking van 9 Januari.
Prijs van f 1000No. 1389 7168 11597 14529
20897
400:
200:
100;
1389
5410 16326
884 16740
1919 6930
10316 13514
7595
13813
7720
gij mij niet, juffrouw Clara."
„Ik geloof werkelijk dokter, dat het be
ter is, dat wij dit gesprek eindigen."
„Neen en duizendmaal neen ik wil
eindelijk zeggen, wat ik reeds lang had
moeten zeggen. Ik heb u bewonderd, ik
heb den adel uwer ziel leeren kennen, ik
heb mij honderden malen afgevraagd, hoe
het mogelijk was, dat ge alleen door het
leven gingt, zonder eeu man te vinden, dieu
ge uwer waardig vondt. En toen de liefde
in mijn hat geboren werd, lachte ik mij
zelf uit. „Zou, kon ik, die reeds lang niet
jong meer was, het wagen de hand naar u
uit te strtkkeL? Ik heb met miizelf ge
streden, maar het was tevergeefs. Clara ik
mag niet hopen dat gij mij aan de borst
zult vliegen, maar mag ik u vragen: „wilt
ge de vrouw wordan vau een man, die u
op de handen zal drageu en slechts in u
zijn geluk zal zien? Wil je, Clara?"
5de Klasse Trekking van ÏO Januari.
Prijs van f 1000: No. 6480 6539 15555
400: No.
200: No.
f 100:
2124 «137
10 13385
No. 3884 6062
14796 15253
7529
17233
8676
18496
SC HA. GEN, 10 Jannari 1895 Aangev.
6 Paarden f 30.a 90.
Veulens
G eldekoeien (magere)
14 Vette Koeien
Kalfkoeien
Vaarzen
Graskalveren
12 Nuchtere Kalveren
Schapen (magere)
50 Idem (vette)
205 Overbouders
Bokken en Geiten
31 Varkens (magere)
25 Idem(vette) per K.G.„
30 Biggen
160*— a 245.—
a
10.— a
a
a
a
a
a
a
a
18.—
12.—
8.'—
-.34
4.—
18.—
2ö'.—
20.—
—.38
7.—
