-Ter Overdenking lllussies. aan een harer handen toegebracht geroepen, zelf." Drommels,"antwoordde de bankier, dat stand. De officier van justitie was onmiddelijk ter plaatse, Maar de beide mannen waren er niet meer. Een van hen, de heer Jor- dens, kon nog te Rouaan worden gevat. Hij verklaarde, dat hij het niet was, die geschoten had, maar zijn vriend, Bonzon. Jordens gaf als zijn woonplaats op, hotel de Caloie in de rue des Capucines te Pa rijs. Hier deelde men mee, dat inderdaad Een geneesheer, inderhaast verleende aan de jorge vrouw de eerste is heel wat anders, ik ben getrouwd en ik hulpzij verkeert nog in ernstigen toe- zou wel wiilen, dat mijn vrouw iets van mijn dood vernam." „O, zij zal er later wel van hooren, door de dagbladen," had Jordens gezegd. Om half twaalf waren ze berden in het Hotel (T Ang'elerre aangekomen, lfevrouw Jordens kwam uit den schouwburg, in ge zelschap van een jongen man. Deze laat ste ging echter gauw heen, toen men hem er mee bekend had gemaakt, dat hij zich in gezelschap van den man zjner dame Jordens er sedert diis dagen logeerde, bevond Het was reeds den tweeden keer binnen een jaar, dat hij er afstapte. Hij had voorgegeven een koopman te zijn, afkomstig uil België, ongeveer 30 jaar oud. Toen hij Parijs verliet met Bon zon, had hij er niets van gezegd, dat hij heenging. Volgens de verklaringen, die de heer Jordens gaf, zocht men den heer Bonzon te Parijs, waar hij bankier was en agent in verschillende zaken. Hij had zijn kan toor in de rue Lapellelier, men vond hem daar echter niet, evenmin als in zijn wo ning in de Avenue Niel. Zondagmiddag werd hij eveuwel te Parijs gevangen genomen. Door de politie ondervraagd, vertelde hij, dat hij sedert eenigen tijd de min naar was van mevrouw Jordens. Deze had het huis van haar man verlaten in December en was gaan wonen in de rue d'Anjou. Toen zij hoorde, dat haar man voor zaken terugkeerde, was zij met een vriend naar Rouaan vertrokken. Eergisteren, vertelde de heer Bonzon naar de ka- verder, ontving ik een bezoek van den heer Jordens. Ik bekende hem, dat ik kennis had gemaakt met zijn vrouw. Hij verweet mij misbruik van vertrouwen wij zijn vroeger vrienden geweest zeide ook, dat hij zich op een schitterende wij ze wilde wreken. Wij gaan, had Jordens gezegd, ieder een revolver koopen, vervol gens klimmen wij in een rijtuig en jagen elkaar een kogel door het hoofd." De heer Bcuzon zeide, dat hij dit voorstel had aangenomen, hoe vreemd het ook was. Na de revolvers gekocht te hebben, ver anderden de beide heeren echter van be sluit. Ze kwamen overeen, dat het eenvou diger was eens naar Rouaan te gaan, naar mevrouw Jordens. Zij dineerden met hun beiden, dronken een goed glas wijn en gin gen om negen uur met den trein naar Rou aan. Voor zij in deze stad aankwamen, had Jordens evenwel gezegd „Ik heb er over nagedacht; ik gs eerst mijn vrouw dooden, daarua schiet ik jou dood en ten slotte mij Met hun drieën gingen zij mer van mevrouw Jordens. Meneer heeft me alles gezegd," zeide de h°er Jordens tot zijn vrouw. yWat heb ja tot je verdediging te zeggen Natuurlijk antwoordde de vrouw niet. De heer Jordens wendde zich daarop tot Bonzon. „Ik heb me weer bedacht. Je moet mijn vrouw dooden." En de heer Bonzon, zijn revolver opne mende, had gehoorzaamd en vier schoten op de ongelukkige gelost. Ziedaar, volgens de Pransche bladen, het verhaal dat Bouzon deed. Een vreemde geschiedenis inderdaad. Een brutale bankdiefstal heeft te Ohio plaa'.s gehad. Vijf bandieten drongen het gebouw eener bank binnen en deden door middel van dynamiet de brand kast springen daarna hebben zij zich van 30.000 dollars meester gemaakt. Opge schrikt door de ontploffiing, kwam de be volking en de politie toeschieten en wer den de roovers op de vlucht gejaagd. Twee| hunner zijn in hechtenis. Een zeker middel tegen winteihielen is de ui. Men wrijve de zieke plaats, vóór men zich nederlegt, flink met een ui in of men hinde er een halve ui op en late die gedurende den nacht liggen. Dit moet herhaald worden en de genezing volgt. Hoe men zijn tegensta n- ders bij de stembus bestrijdt. Krach tens de wet moeten de nieuw benoemde ministers in Hongarije zich aan een her kiezing onderwerpen. Voor het meerendeel worden zij krachtig bestreden door de on langs opgerichte katholieke volkspartij. Vooral de minister van eeredienst en open baar onderwijs staat bloot aan felle tegen kanting. Geen middel zoo zonderling, geen motief zoo dwaas, wordt door de clericalen verzuimd om hem échec te doen lijden. Zoo verkondigde een priester van af den preekstoel aan zijn getrouwen, dat, ingeval de minister werd herkozen, elke man schei den kon van zijn vrouw, haar kon verkoo- al meermalen haar verlangen te kennen ge geven, eens een kamerzitting te mogen bij wonen. Helbig was ook zeer ingenomen met deze uituoodiging, Zijn rijtuig zou op tijd gereed staan, opdat z ju lieveling, zooals hij be weerde, volgens baar stand zou verschij nen. „Och vader," antwoordde zij, „gij bederft mij telken dag meer." Toch beviel bet haar wel, daar heen te rijden, met den koetsier en huisknecht op den bok, beiden in hun beste livrei en dat alles ter wille van haar alleen. Christina zat gauscb alleen in een loge, men hud baar een plaats in de voorste rij aangewezoD. Zij had reeds eenigen tijd gezeten en de verhandelingen waren reeds begonnen, maar nog altijd kon het haar geen belangstelling inboezemen. Eindelijk was het bouwen van scholen voor middelbaar onderwijs voor meisjes aan ds orde. Dat was iets voor haar, maar er ontsponnen zich zulke geleerde betoogen, dat Christina weldra de lust be kroop, te vertrekken. Daar stond de president op„mijnheer doctor Streiohenberg heeft het woord," kon digde hij de heeren aan. Christina sprong als door den donder getroffen omhoog. Bad zij goed gehoord Zou er nog iemand bestaan met een der gelijke naam Of zou bij het zelf zijn Zij boog zieh over de balustrade en keek naar beneden. Waarachtig daar stond bij aan de ministerstafel. Bij moest eerst se dert kort zjjn binnengetreden, want die plaats was straks nog onbezet geweeBt. Zij beefde voor bem; als hij eens de ne derlaag lijden moest; als hij eens geen suc ces had. Eu onbevreesd of hij haar ook zien kon, boog zij zich ver voorover, om hem geen oogenblik uit het oog te verlie zen. Als zoekend wierp Streiohenberg een blik omboog, ontdekte haar en begon. Bij sprak met gloed en vuur, term en duidelijk, met overtuiging en kracht, gaf schoone meesleepende voorbeelden en on aantastbare en hechte bewijzen. Zijne rede ondervond hevigen tegenstand, niet bij Christina, die al de gesproken woor den in de ooren klonken, als klanken uit vroeger tijd. Wanneer zij de oogen sloot, meende zij haar leeraar voar zich te zieD zitten, kalm re- deneerend en bewijzend, da'gene wat hij behandeldehoe gantch anders was het, als zij ze opendeed, hoog opgericht stond hij daar, het belang van de vrouw behar tigend eD hier was niet een eenvoudig kiod zijn gehoor, neen de knapste en geleerdste mannen des lauds, hingtn vol bewondering aan zijne lippen. Een donderend bravo verbrak de stilte, n*dat Stieichenberg geëindigd had, en be daarde niet eerder dan nadat een ander het woord gevraagd had, die op heftige wijze de zooeven gehouden rede van dr. Streicheoberg uit zijn verband trachtte te rukken. Andermaal stond dr. Streiohenberg van zijn zetel op. „Dat is goed," dicht Christina, „hem niet het laatste woord laten. O, moeht en kon ik hem helpeo, en deze strijd met bem winnen of verliezen I" „Slechts weinige woorden, zal ik spreken," begon hij. Bij gat zijne bevrediging te ken nen, dat het zijo tegenstander niet gelukt was, ook maar een zijner bewijsgronden te niet te doen. „Bij zulk een beroemd en kun dig redenaar is dat niet anders te beschou wen als de toestemming. Want zoo or iets togen te zeggen geweest was, wie had dat dan beter kunnen doen, wie had mij scher per kunneu treffen, dan hij, die het verstaat als met duizend tongen te spreken." „Zeer goed, zeer goed I" viel de aldus toegesproken redenaar onwillekeurig in. „Bravo, bravo 1" klonk het luid van de zijde zijner geestverwant. Bet krachtig optreden van doctor Strei ohenberg had de regeering de overwinning bezorgd. Toen de beslissing gevallen was, verliet Christina hare lege Bet scheen haar toe, alsof alles zich veranderd had, alles lachtte haar buiten vriendelijk od bemoedigend toe. Na een hevigen strijd, wist zij, wat zij te doen had; bet was klaar en helder in baar binneusto geworden. Boneden stond het rijtuig. De bediende stond met den hoed in de hand hare orders af te wachten. „Naar huis?" vroeg hij, toen zij niets zeide, „Nog niet," zeide zij, „breng mij eerst naar dien grooteu bloemenwinkel, in de Potsdammerstraat." Toen zij daar na weinige minnten aan kwam, monsterde zij met zorg den bloemen- voorraad. „Hebt ge geen gele rozen „Zeker mejuffrouw," zeide de verkooper. Die vraag was hem reeds na de fancy-lair, me nigmaal gedaan, dus hij wist, welke kleur het wezen moest. Hij bracht een inand met dergelijke rozen. „Zij zjjn zeer zeldzaam." Christina scheen hem niet te hooren, zij had geleerd met bloemen om te gaan en nam er de mooiste en frisschte uit. „Geel mij het adresboek." Zij zocht kor ten tijd. „Stuur deze roos, zorgvuldig ver pakt in groen zijdepapier, naar de Courbière straat 97, drie t oog, bjj doctor Streiohen berg. Maar dadelijk „Behoeft er geen kaartje bij afgegeven te worden „Dat is niet noodig. Alleen afgeven." Zij betaalde en trad de winkel uit. „Na naar buis," kloiik het kortaf. Zij zat zco rustig tegen de rijtnigkuesens geleund, als had zij iets gedaan, wat van zelf sprak. pen op de markt en een andere er voor in de plaats kon koopen, precies zooals men handel drijft met ganzeD. Ook zouden de beste katholieken joden worden en de lij ken zonden niet langer begraven maar ver brand worden. De vrome getrouwen in de kerk hieven angstkreten aan bij deze vree- selijke schildering der toekomst en beloof den te stemmen voor den clericalen can- didaat. Huismiddelen. Wie ziek is, loopt zoo spoedig mogelijk naar den geneesheer, tenminste als er in de buurt een is en als hij 't betalen kan, eu hij wordt beter (volgens de meeste dok ters: door de geneesmiddelen, volgens en kele geneesheeren: niettegenstaande de ge neesmiddelen) of hij sterft. Wie gcon genees heer betalen kan, wordt ook wel eens vanzelf beter. Maar hoe verschillend deskundigeu ook denken over de genezing van ziekten, hierover zijn allen 't ééns: voorkomen is beter dan genezen. Zoo kan men door een doelmatige leefwijze en ook door 't gebrnik van eenige middelen,' die de natuur ons voor een prikje geeft, vele ongesteldheden voorkomen; ot als dit niet is mogen geluk ken, ze zelf genezen. Over 't algemeen beseft men lang niet genoeg hoe nuttig, ja noodig voor ons be staan het gebruik van vruchten is. Aller eerst noemen we den appel, zoowel om zijne heilzame eigenschappen als omdat de zuinige buismoeder hem gemikkelijk negen maanden in 't huis kan hebben. Wie ge regeld appels eet, zal slechts zeiden behoe ven te klagen over slechte spijsvertering of ongesteldheden van de keel. Een appel vóór men gaal slapen bevordert zeer de gezondheid. Niet slechts op't lichaam maar ook op der geest en op de hersenen werkt de appel, ook op de lever. Voor iemand in een geprikkelden toestand, is niets beter dan een appel. Voor kinderen vervangen gekookte appels, bij eenigszins geregeld g - bruik, alle poeders en geneesmiddelen, om dat deze overbodig worden. Ja, zelfs is er geen lichaamsdeel, bij kleineD en bij vol wassenen, dat niet door appels wordt ge sterkt of verkwikt. Wie meent dat hij ter bevordering zij ner spijsvertering iederen dag behoefte heelt Ban een bittertje dat hem vijfcenten kost, bereikt veel be er zijn doel wanneer hij drie centen uitgeeft voer een sinaas appel; die zal Dog bovendien zijn maag genezen, zoodat hij geen prikkel meer be hoeft. Druiven zuiveren 't bloed, evenals perzikeD, doch deze laatste mogen niet al te rijp zijn eu worden "t de nuchtere maag. Citroenen zij n ook zond voor 't lichaam.Bij groote hitte geen be- ter drank dan water met citroensap er in. Een kop koffie met citroeussp bedaart hoofd pijn. Wie verkouden is, snijde een citroen open, perse eenige druppels uit op de hand en snuive die krachtig op, zoodat het sap in de keel komt. Dit doet een beetje pijn, veroorzaakt niezen en men iroet ;de neus snuiten. Daarna snuive men weder wat ci troensap op en der volgenden dag nog eens en men zal verwonderd vragen: waar is mijn verkoudheid gebleven? Braambessensap met wat suiker werkt hoeststillend; boschbessen stui ten diarrhée. Oader onze dagelijksche groenten zijn er ook verscheidene die geneeskracht bezitten. Zoo werkt spinazie op de nieren evenals ajuin. Asperge zuivert het bloed, is goed voor zenuwachtigheid en werkt zelfs heilzaam bij zenuwkoortsen. Knoflook werkt gunstig op den bloedsomloop en op de voortbrenging van speeksel en maagsap. Ajuin is een beproefd middel bij verzwak king van 't spijsverterings—kanaal, Geill. Volktbl. v. Nederl. verbod en een proces echter, in best gebruikt op buitengewoon ge- Een hongerdrama. In een steengroeve te Denton - Valley, nabij Gravesend, vond men de lijken van van twee knapen, 8 en 9 jaar oud, met afgesneden hals. Niet ver van daar lig de vader, zekere Jackson, steenhouwer, even eens doodelijk verwond. Met zijn laatste krachten bekende hij, zijn kinderen en zichzelf om het leven gebracht te hebben. De ongelukkige, sedert 6 jaar zonder vast werk, was door den honger tot deze daad van wanhoop gedreven. In Marseille heerscht zulk een koude, dat de waterleidingen zijn bevroren. Men vreest dat de stad gebrek aan water zal krijgen. Wordt vervolgd. 'n Kamper stukje. In het Zwitsersche kanton Ttssiuo is dezer dagen een einde gekomen aan een zeer eigenaardig proces. In het dorp Ma- gadino hadden de geiten den bewoners schade in de eikenbosschen aangericht, door jonge boompjes af te knabbelen. Om een tinde aan dit euvel te maken, vaar digde het hcogwijze gemeentebestuur een bevel uit, dat alle geiten in Magadino zich de tanden moesten laten uit trekken. Een in het dorp wonend smid trad sis geiten-deiitist op. Er wi s een boer, die bepaald weigerde zijn dieren zto'n bubaarsche operatie te la ten ondergaan en nu werd bem verboden zijn geiten op gtmeer.t'grond te laten wei den. Oize boer stak den draak met bet nu zette het gemeentebestuur tegen hem op touw, dat bet alle instanties met glans ver lor. Groote vreugde onder de geiten van Magadino. De jonge geiten zullen hun tanden mogen behouden en de oude heb- oen het recht zich een valsch gebrt te la- teu inzetten. Een keizer gedagvaard. De heer Castelli, eerste deurwaarder bij de civiele rechtbank te Florence heeft, vol gens art. 192 van het wetb. v. burg. rechts vordering, den groot-kamerheer van Zijne Majesteit kiezer Franz Jozef, verblijf hou dende te Weenen, een exploit beteekend, waarin Zijne Majesteit wordt opgeroepen om 28 Eebr. te verschijnen voor de recht bank in eerste instantie, ten einde die ver klaringen af te leggen, welke noodig zullen blijken te zijn in de aanklacht, ingediend door de gezusters Paolina en Isabella Oisi- ne, vergoeding vragende voor de verzameling medailles gouden, zilveren en koperen munt stukken, welke 1 Juni 1719 is afgestaan aan Z. M. Franz van Lotharingen, keizer van Oostenrijk en groot-hertog van Tos cane. Wie maakt ze zich niet, hoe arm, hoe oud, hoe eenzaam, hoe gebrekkig ook En hoevele er ook verijdeld worden, hoe ook keer op keer teleurgesteld, de mensch laat niet at telkens zich weer nieuwe te schep pen, altijd weer op de toekomst te hopen. Dat is goed en gelukkig, dat verlicht den last des levens, dat doet leven. Onge lukkig die mensch die levensmoe en levens- zat alles heeft opgegeven, niets meer van de toekomst wacht. Maar gelukkig de mensch, wiens ideaal staat boven het zicht bare en gebrekkige, wie zich vasthoudt aan wat eeuwig is, wie zich troost en sterkt met wat niet voorbijgaat, bedriegt, teleur stelt, ontvalt, wie van de eeuwigheid wacht wat deze wereld niet geeft, niet geven kan. Want, wat zijn ze toch vele, de teleurstel lingen, de ontgoochelingen, de verijdelde verwachtingen dezes levens. Daarvoor behoeft ge geen bijzonder be proefde, geslagene, ongelukkige te zijn. Gij allen die dit leest, als gij tot rijper jaren zijt gekomen en het leven beter hebt lee- ren kennen, wat hadt ge n in jonger jaren veel van de toekomst voorgesteld, veel dat u 't gelaat kou doen gloeien en het oog kon doen schitteren. Ja, de koudste, de nuchterste, de meest prozaische mensch had wel zijn droomen van eerzucht, grootheid, liefde, aangena- men, vruchtbaren arbeid, en wat is er nu van geworden Ziet, gij waart op weg, gij waart nabij, uwe oogen zagen het, uwe hand greep er reeds naar, en plotseling dook het weg, week het ver terug, bleek het geweest te zijn eene fatamorgana, een nevelbeeld, een luchtspiegeling. En als ge bereiktet wat ge gehoopt hadt, als uw wensch werd vervuld, ziet, wat op een afstand zoo schoon scheen, wat viel het tegen, toen het in uw bezit was, hoe menigmial bleek het begeerde een water bel, die een oogenblik schittert in het zon licht en dan wegspat in het niet. Wat zoo schoon en veelbelovend was op een afstand door de nevelen van het rooskleurig ver schiet, viel van nabij zoo tegen, de u toe lachende waterspiegel in de gewaande oase der woestijn bleek een blinkend woestijn zand, waar de zon op, waar de zon mee gespeeld hid, uwer ziele ten spot. Ach, al het aardsche kan zoo bitter tegenvallen en teleurstellen. En ja, dikwerf hadt ge uwe teleurstel ling slechts u zeiven te wijten, als gij ij- dele hersenschimmen, bedriegelijke dwaal lichten najaagdet, als gij gehoor gaaft aan schoonscbijoende woorden en voorstellingen van booze menscben, die alleen eigen eer en voordeel bedoelden of eigen hartstoch ten botvierden, u als middel wilden gebrui ken tot ge te laat uw dwaling inzaagt of werdt weggeworpen als een uitgeknepen citroen. Ja, dikwerf waart gij er zelf schuld van, als gij greept naar gevaarlijk speelgoed, naar de brandende vlam of de verboden vrucht, als ge begeerdet wat onvermijdelijk moest teleurstellen. Maar toch ook, gij hadt illu sies en idealen, waarover gij u niet behoeft te schamen, die u tot eer verstrekken, en ook van deze, wat is er van geworden? Eu toch, we hebben ze zoo noodig op eiken leeftijd, tot in den hoogsten ouder dom. Wat zou het leven zijn zonder haar, het leven desgenen, die niets meer hoopt of verwacht? Daarom blijf hopen, blijf verwachten en zoo ge ongelukkig genoeg wiart dit niet meer te kunnen, bezondigt u niet door ze uwen naaste te ontnemen, hem even el lendig makend als gij zijt. Als gij ontmoet die werken aan het ware goede en schoone, die streven naar verbeteiing van zoovele toestanden en lee- met] opgewektheid en moed, tot ge g. overgaat in een eeuwigheid, waar g0aS hoop meer bedriegt, geen verwachting m teleurstelt. Rott. Nbld. Vier sous zijn 30 c e n t i e iets minder dan een dubbeltje in ons ge[/ De arme, die in Parijs over deze som b<J schikken kan, is in staat zich daar®^ een warm, zij het ook niet zeer co®fot8 label onderdak en een dampend bord soe te bezorgen. Fradin, een bekend kok, heeft 8e(jef, vele jaren in de Rue St. Denis een g,0ot huis als goedkoop logement ingericht. Voor de twrntig centimes, die de ar_ bij het binnenkomen betaalt, krijgt een kroes voedzame soep en een goed on. derdak. Maar het goede in dat onderdak moet hjj zelf zoeken, hij moet voor lj5f nemen de plaats, die hij vindt. De gasten zitten op onde banken en stoelen en W gen zich met het hoofd op de tafel neer Iederen avond is het huis van den kei der tot het dak met bonderden arme man- nen gevuld. Fradin doet daar met jij» helpers de ronde en deelt uiteen grooten ketel de soep uit. Voor 10 centimes wordt de kroes voor de tweede maal gevuld voor 20 centimes wordt vleesch of een glas wijn, voor 15 centimes kaas, voor 10 centimes brood verschaft. In elke brandt voortdurend een kleine men is natuurlijk voor wanordelijkheden bevreesd, doch deze komen nooit vo0r Fradin is voor allen zóo vriendelijk en voorkomend, dat bijna allen zijn vrienden zijn en een rustverstoorder krachtigen te genweer zon ondervinden. Elders betalen zij minstens 45 centimes zonder eten, de weldaden van Fradin apprecieeren zij dan ook zeer. De ellende is thans in Parijs zeer groot na het Panama-schandaal hebben de mee- ste industrieelen het aantal hunner arbei ders verminderd en er is voor deze ontsla- genen nergens werk te vinden. Tengevolge van de alom heerschende armoede loopt het hotel van Fradin eiken avond vol. ruimte nigitig van zooveel sociale noorleD, die zoo hopeD, o roept en spottend optimistisch zijn in hun hun dan niet lachend daar komt toch niets van, geeft het maar toe: op, daar is niets meer aan te doen. Blijft hopen, blijft verwachten, blijft le ven voor, werken aan uw ideaal, en ook hoeveel teleurstelling uw deel zal zijn, gij zult niet tevergeefs hebben geleefd; gij zult ook zelf er goede vruchten van oogsten,en ge zult aldus het leven kunnen leven Spaansche aardigheden. Drie Spanjaarden zaten dezer dagen in een herberg te Caresse. Een van hen trok een krijtstreep op den grond en riepOp den eerste, die daar overheen stapt, schiet ik, en tegelijk haalde hij zijn revolver te voorschijn. De twee anderen lachten en stapten erover, waarop terstond het schot viel, zonder iemand evenwel te raken. De anderen vielen hun landgenoot nn met dolken aan en verwondden hem vrij ern stig. De politie heeft alle drie in verze kerde bewaring genomen. TeDuren werd de rent meester van het kasteel Bnrgau, de heet Olbrisch, op 100 schreden van het kasteel doodgevroren gevonden. In de gemeente Afferde bij Unna vond men een arbeider dood op den weg door de koudo bevro ren. Te Gorredijk is zondag- avond, gedurende de godsdienstoefening, het plafond der Hervormde kerk ingestort, Het ongeval liep zeer gelukkig af.Slechte één persoon werd gewond. Het gaf natuur lijk een vreeselijke ontsteltenis. De rechtbank heeft de Stad Elberfeld tot eene schadevergoeding van 88,000 mark veroordeeld, te betaler aan den koopman Heinrich Bockhacker. De heer Bockhacker was namelijk op een dag in den zomer van 1890 met licht een vertrek van zijne woning binneDgetre- ben, waarin daags van te voren de wed- lieden der stedelijke gasfabriek haddei) ge werkt. Daarbij moet de gasleiding een defecl gekiegen hebbes,want toen de heerBockhac ker in het vertrek trad, volgde een hevig' gasontploffing, waarbij hij aan het gel»1 en de rechterhand zwaar werd gewond. De veroordeelde gemeente zal echtei fl hooger beroep gaan. Engelsche koelbloedig' heid. Lord Rosse is een der meest bek®' de machinerie-ingenieurs. Onlangs ko»1 hij opeen zijner wandelingen voorbij e«' fabriek; eene stoommachine stond op te open ruimte te werken. Hij gaat naar h machine eu kijkt haar met gelatenh® eenigen tijd aaD. Plotseling schudt hij h' hoofd, haalt zijn horloge uit den zak ziet afwisselend van zijn horloge naar d machine. De stoker staart den vreemdeling rer wonderd aan. Wat is er toch? vraagt hij eindelij' Wat lijkt u niet goed toe? O, antwoordt lord Rosse, wij 'ir alles goed toe. Ik wacht alleen maar, de machine in de lacht zal spriQgen- In de lucht? Zijt ge gek meB^J NeeD, maar wanneer ge nog minnten met die losse schroef werkt,,lie- zij zeker inde lucht. 1 De stoker kijkt de machine na, bleekt en laat stoppen. Maar vool duivel, zeide hij daarna, waarom hebt uw mond niet eerder opengedaan? I Wel? Waarom? Ik heb nog 1 een machine in de lucht zien spwj Hij zeide niets meer en ging Snelpersdruk van J. Winkel te Scb

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 6