Donderdag 13 April 1395.
39ste Jaargang Ho. 2982.
Onderwijs.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever J WINKEL
Bureau: SCHAGKI» I^aan, O 4.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote ietters worden naar plaatsruimte berekend.
Gemeente Schagen.
Bekendmakingen.
FEU1LLET ON
ROMAN
Binneolandsch Nieuws,
nitei
ÜRA1WT.
AfturicitiE- L
hlafl.
POLITIE.
Ter Secretarie zijn inlichtingen te be
komen omtrent 9 in deze gemeente ge
vonden, damesfronts.
Burgemeester en Wethouders van Scha
gen brengen ter kennis van de ingezetenen:
le. dat het toelaten van nieuwe leerlingen
op de Openbare Lagere School aldaar
zal geschieden op den Eersten Mei
a, s., en alsdan kunnen worden toe
gelaten de kinderen geboren in 1889.
2e. dat de ouders der betalende scholieren,
welke deze wenschen toegelaten te zien,
daarvan aan het Hootd der School,
den Heer Ressingkennis motten ge
ven vóór den 25en dezer.
3e. dat verzoeken om kosteloos onderwijs
voor de nieuwe leerlingen alleen moe
ten worden gedaan tor gemeentesecre
tarie vóór den 23en dt-zer.
De geboorte- en vaccinebewijzen der
nieuwe leerlingen moeten bij de toelating
tot de school worden medegebracht.
Schagen, 11 April 1895.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
der Gemeente Schrgen, brengt bij deze ter
kennisse van de ingezetenen dier gemeen
te, dat het kohier No. 3 van de belas
ting op bedrijfs- en andere inkomsten
over het belastingjaar 1894/1895 op den
llen dezer door den Heer Directeur der
Directe Belastingen enz., te Amsterdam is
executoir verklaard en op heden aan den
Heer Outvangrr dtr directe belastingen
binnen deze gemeente ter invordering is
overgegeven.
Ieder ingezeten, welke daarbij belang
heeft wordt alzoo vermiand op de vol
doening van zijnen aanslag behoorlijk acht te
geven, ten einde alle gerechtelijke vervol
gingen welke uit nalatigheid zouden voort-
ZIELENADEL,
VAN
vloeien, te ontgaan.
SchageD, den 13 April 1895.
Het Hoofd van het Plaatselijk Best. voorn.
S. BERMAN.
Soiree Musicale et Lit
teraire te KOLHORN.
De Regelings-Commissie uit de Ver-
eeniging „Deuk Doe" te Kolhorn,
die den len Paaschdag uitgekozen had om
eene uitvoering te geven ten voordeele
van het eerstvolgend Schoolfeest, kan op
een zeer goed gpslaagden avond terugzien.
Hare bemoeiingen hebben volkomen aan
het doel beantwoord. Den ingezetenen
toch, die tot heden altijd geneigd waren
op inteekenlijsten hun penniugskens te of
feren voor amusementen, versnaperingen
en meer of minder kostbare prijzen, voor
de geregelde schoolbezoekers. en ook de
zer dagen weêr hnnne Klinkende bewijzen
van belangstelling geschonken hadden
dien ingezetenen weid j. 1. Zondag een
avondje aangeboden, waarin tooneel en
snareuspal elkander zouden afwisselen, zoo
dat het nuttige aldus ook zijne aangena
me zijde verkreeg. Daar aan niet inteekena-
len tegen betaling van entree insgelijks toe
gang verleend werd, kreeg de baan van
den heer Kist op den bewusten avond
een prettig aanzien. Zij geraakte eivol. En
toeo, ruim half 8 het sebsrm rees, werd
met belangstelling het le nummer gevolgd
waarin twee le violen, een 2e viool en
eene flinke pianino eene Compositie van
J. Pleijel zoo accuraat mogelijk weerga
ven. Daar het 2e en 3 nummer mede
door d» zelfde instrumenten b ha ideld
werden en men zoodoende van het goede
te veel kreeg opeubaarde zich hetzelfde
verschijnsel dat helaas aan zoo-
v.le Concerten eigen is. De muziek n. 1.
werd eindelijk beschouwd als een uitmun
tende gelegenheid om euns heel genoeg
lijk met elkander te Converseeren. Voor
de spelers was dit natuurlijk niet heel vlei
end en voor den opmerkzamen hoorder
zeer onaaugenaam, wa nt het spel was lief,
vol afwisseling en getuigde van langdurige
en nauwgezette stadie. Voor eene volgen
de gelegenheid valt er echter uit te leereQ
geef een dergelijk zeer gemengd pu
bliek wel een flinke portie,maar dien de spij
zen toe bij kleine hoeveelheden. Als No
4 van het program werd een tooneelspel
gegeven van J. Bot.h in 3 bedrijven. Het
was getiteld Oom Bankman of de nicht
van den Menscher.hater. Dit stnk liep
best van stapel. Bijna alle medewerkende
heeren en dames gingen op in hun rol.
Er zat gang, er was actie in 't spel. Het
stak pakte dan ook wel en met onverdeel
de aandacht werden de verschillende ver
wikkelingen gevolgd, die eindelijk tot eene
gewenschte ontknooping vanleiding gaven.
No. 5 was instrumentale muziek: Piano,
Violoncel en drie violen vertolkten de ver
schillende onderdeelen van: „De Regi
mentsdochter van Donnizetli.' Schoon
klonk de Celparij met haar diepe mach
tige tonen onder alles door en meesterlijk
werd dit instrument door den heer S.
Droog behandild. Het vioolspel vooral
van de jongejuffrouw G. Koomen en
van de heeren Koomen, Vader es Zoon,
werd er gelijkmatiger en krachtiger door en
het piano-accompagnement dat Mej. 5.
v. d. Weude voor hare rekening had, vorm
de d ze Potpourri een schoon geheel, dat
met belangstelling door de liefhebbers ge
volgd werd. Dit No. 5 behoorde tot de
schoonste nummers van dien avond.
De beide volgende nummers van het
program ook instrumentaal werden
zonder cel uitgevoerd, en eindelijk presen
teerde men als nastukje eene Studie van
Büchner, onder den eenvoudigen titel van
„Neen* Twee echtparen, korteliogs ge
huwd, konden het onderling niet goed eens
worden. Papi uit huwelijk No 1 klaagde
dat zijne vrouw, veel nit zacht tot tegen-
sptaak altijd: neen zei, en Mama uit
huwelijk No 2 klaagde juist andersom dat
haar man nooit „neen* zei. De verschil
lende partijen gevea elkander na raad, hoe
die doornen uit hun huwelijks—kransen te
verwijderen en de oplossing van die kwes
tie schonk hit publiek een half uurtje
van onverdeeld genot. Na afloop sprak de
heer E. Kluyver als voorzitter der Rege-
lings-Comtuissie een woord van oprechten
dank, eerstens tot het publiek van „Ons
goede Kolhoru* voor de betoonde belang-
Ban$ von Sudenberg-,
4.
HOOFDSTUK VIJF.
„Mijn God, is het daD waar, ben ik de
gelukkigste mcnsch der wereld, beeit zij
mij lief?* riep Rawlay uit, toen hij alleen
op zijn kamer was
Met geen woord had zij het bevestigd en
tcch neen het kon onmogelijk anders be
grepen worden 1 „O, leefde nu mijn goede
meeder nog maar, om de schat te zien,
die ik nu bewaren mag." Hij vouwde onwil
keurig de handen en bleef in diep nadenkeD
verzonken staan
Plotseling verdaisterde zijn blik.
Daar hg weder die schrijfmap met dat
sierlijke wapen en op de map een brief,
waarvan het adres zijn naam droeg in sier
lijk miniatuur-schrift.
Hij nam hem op od bezag het poststem
pel, zonder hem te openen.
,Wat nn te doen Het komt mij vóór
dat het slecht is, als ik nn Erna's brief
lees, op dit unr I En toch moet het gebeu-
fen'lftl haar terugschrijven, dat ik verloofd
doend be' eenvoudigst en meest af-
nfi(°PendLe nn den brief en las.
wii» t v hetzelfde lied op een nieuwe
eindivt" jp?8 8o1 dan weer re, maar het
Ik vrLo j H *eer met het oude dacapo.
in een/™ if'J 'oorn'fï zal worden, ala ik
ken wil 61 F ^r6e^en bovendien, kren-
«cbrijve/lf1^ ik ha" nie'- zal haar
dan knir'r L 2 ben 1 Neen, toch niet
®erst pt. ')ePa8ld hier en dan zat ik
ï/vernï dVJericlt» - er wel
ermsje over eggen) dan treft het minder.
dit 'lde* Je PIotiide zijne lippen i
neder en^chreefbeSlUi,• HlJ MU>
toeh a] ijd? ''eve, minder kan men
indeÜ C JTCn?"Tiel zichzelven
„Geliefde, zou mij nog ondragelijker zijn
en ik moet toch wat Zeggen I alzoo:"
„Lieve, lieve Ern»J" „do herhaling van
lieve heeft volstrekt geen beteekenis."
„Uw brief heb ik met innigen dank ont
vangen." Weder le gde hij de pen .neder.
„Dat huichelen en die innigheid, ze zijn
onvermijdelijk. Vooruit dus."
„Gij kunt begrijpen hoe ik naar n verlaD g,
en toch kan ik geen woord houdeu, en da
gelijks schrijven. Er aijn omstandigheden ge
komen
„Neen dat gaaf niet. Omstandigheden
dat zou haar kunnen kr enken lik zal den dienst
er met de haren bij slepen; die is het ge
duldigst."
„Die den dienst ond ragelijk lastig hebben
gemaakt. Ik ben 's avonds doodmoe en dan
denk ik mij terug in av
„Onmogelijk, dut zoti gelogen zijn en zeer
dwaas. Ik zal dus zeggen:"
„Gezellige, geriefelijke kameis."
„Zeer goed, dat kan ik zeggen. Maar nu
moet ik haar nog een vriendelijkheid zeggen
opdat zij niet boos wordt en gekke dingen
zou doen! Ah, het gaat al!"
„Voor de inliggendef 100 koopl ge n iels
schoons als afscheidshe» - als aandenken
wil ik zeggen en blijt liefhebben
Uw een wig trouwen Charly.*
w 888lotwoo'den aan.
„«at heb ik daar neergeschreven? Eeuwig
trouw? Daaruit ziet men de macht der ge
woonte. Maar nu moet bet maar staau blij
ven. Zoo, nu nog het adres:"
Juffrouw Erna Roth
Artisteaau het Koninklijke Hoftheater
Berlijn C. Taubenstraat II.
Aangegeven waarde f 100
„Ik had liever maar niet moeten antwoor
den,* dacht hij, terwijl hij zich ontkleedde.
„Het is önr'jcbt, maar Erna is onschul
dig en zij heeft mij lief. Zondnrling, eerst
heb ik alle moeite gedaan baar gunst te win
nen en nu zou ik liever vrij zijD. Nu zijn
zulke dingen gelukkig voor altijd voorbij.
Hoe trots, hoe gelukkig zal ik zijn, wanneer
ik voor de eerste maal onder de „Linden"
wandel, roet mijne schoone, jonge vrouw
aan den arm! En wanneer wij door den die
rentuin gaan, zal men staan blijven en ons
nazien. En de kameraden wat zullen die een
oogen opzetten! Charly met de erfgename
van het kesteel Bügeo," zullen zij verwon
derd zeggen wanneer zjj onze huwelijks aan
kondiging lezen En later ja dan ral
men zich verwonderen over de vele bekwaam
heden van mevrouw Rawlay!"
Hij had zijn legerstede opgegoch'f en ttlketns
stelling in het doel waarom deze avond
georganiseerd was en vervolgens tot de dames
en heeren Werkende Leden, die zoo ge
heel belangeloos tijd en krachten tot de
verwezenlijking hadden disponibel gesteld.
Dat het Bal, het traditioneele bal, de voe
tjes nog menig kwartiertje in beweging
wist te honden, behoeft hier zeker geen
betoog. Vrij vroeg den volgenden dag
altijd kwam men thuis.
De gymnastie k-v e r e e n i—
ging qde Weet fries* te BARSINGER-
HORN, heeft in hare j.1. gehouden ver
gadering het besluit genomen, aan hare
vereeniging te verbinden een adspiranten
afdeeling, voor jongens v;.n 10 tot 16
jaar.Aangiften en inlichtingen bij den sec-
r. taris der vereeniging, den heer Kordemann
aldaar.
Volgens het Belgische
landbouwblad „De Landbode" zon dezer
dagen mond- en klanwzeer geconstateerd
zijn te Koningshoyckt (prov. Antwerpen)
hij schapen, en te Court—Saint— Etienne
bij runderen, uit Nederland ingevoerd.Het
blad zegt dat alles laat voorzien, dat de
invoer van vee nit Nederland in België
eerstdaags weder lal verboden worden.
Naar w ij vernemen heeft
H. M. de Koningin-Regentes den wensch
te kennen gegeven, dat het ontwerp tot
uitbreiding ven het kiosrecht bij den Raad
van State zal worden ingezonden, vóór
dat het Hof te Amsterdam komt.
Een liefdadig man.
De dezer dagen te Goes overleden pre
dikant Huet was bekend om zijn groote
liefdadigheid. Daarvan wordt o. a. het vol
gende typische staaltje medegedeeld
Een paar dagen geleden kwam een be
kende straatfiguur, een orgeldraaier, om
hem te spieken. Ditmaal, bij uitzondering,
me;nden de huisgenooten den man te moe
ten afschepen, daar de dominé rust noodig
had. De man wilde echter niet heengaan.
Huet hoort het en roept hem tot zich.
De orgeldraaier tooDde hem dat hij groot
gebrek aan een jas had. „Man", zei Hu
et, „ik heb maar twee jassen meer in
huis, mijn daagsche en mijn zonflagsche,
ik kan je er dus geen geven. Maar ga
schooner en heerlijker werde ztjne toekomst
beelden en eindelijk maakte de slaap ook
een einde aan de toekomstdroomen van een
garde-luitenant.
HOOFDSTUK ZES.
Met trompetgeschal waren op den mor
gen van 20 September de garde-dragon
ders van de manoeuvres teruggekeerd. Ein-
haus had de standaard plechtig aan het
paleis overhandigd en 'a avonds om zes
nor was een gezellig diner uitgeschreven
Nn was het diner g. ëindigd en de koffie
gebruikt; de officieren en de talrijke gasten
vers ureidden zich door de verschillende ele
gante zalen en salons van bet casino. In
de speelkamer zaten reeds verscheidenen te
whisten, andere stonden te babbelen en te
praten 1 Overal heerschte gezelligheid en be
drijvigheid.
Juist beg-on de regementmuziek de uit-
noodiging te spelen tot de quadrille en nu
was het feest in vollen gang.
In de leeszaalzaten nog een groot aan
tal heeren bijeen, toen bet oierige gezel
schap reeds grootendeels naar buisgegaan
was. Men was met de wjjn geëindigd en het
meerendeel was aan het bier ge'rokken.
Wal is er toch met uw ritmeester voorge
vallen gedurende de maooevres Zerlani Die
lEinhaus is geheel en al veranderd, wij her
kennen hem nauwelijks meer.
Nu, Einhaas zal wel spoedig een duiven-
koopen, het huisje inrichten en weldra
zal het bevolkt *!jn door twee dniven en
later door meerdere?); dan zal hij niet meer
uit dat huisje te verdrijven zijn."
„Ik begrijp jo niet Verklaar je" 1 riep
men van alle kanten.
„Ik wil niet onbescheiden zjjn, ik zal
alleen vertellen wat in Rottenhage gebeurd
is, dat wij grooten last met de inkwatiering
h bben gebad, want Einhans moest daar
voor telkens dringende boodschappen doen
fe|j den landraad Glaubitz, en op den te
rugweg* hij zag om zich heen - de
stafofficieren zijn weg, toen heeft Trarbach
Sweo dagen het bevel moeten voeren.*
„Waarachtig en verder I*
^Het was niet om nit te houden De rid-
<öe: Trarbach von Unkenburg leefde natuur
lijk te midden van zeventienhonderd zooveel,
noemde elke vuile koemeid „betnelscb we
zen," sprak van niet anders dan of de slot
zalen (er opneming van zijn vermoeide krij-
gersliaden goed waren, schermde met edele
heeren en hooge jonkvrouwen en sprak dan
mot slagers- en bakkersvrouwen. Dorpsjon
gons vroeg hij aldus naar den weg„He
hooge heer, voert deze weg naar hot Ja.
gerdal.*
„Dat willen we wel gelooven, dat is juist
voor hem; jammer, dat bij met verlof is, an
ders zou hi] menig schertsend woord heb
ben doen hooren. Maar wat is dat met Cham
pagne Charly? Ik heb zoo iets hooren mom
pelen I* meende Wohlsiein.
„Ik ben daar nu juist niet recht mede op
do hoogte, hij is wel bedaarder, en terug
houdender, dan anders. Yreesehjk soliede. En
ik zeg bet u hier, dat is een zeer verdacht
toeken.*
„Waar is hij, dan zullen wij hem de
biecht eens afnemen,* riep Hassen uit.
„Hij is reeds lang weg, ik heb hem ner
gens gezien.*
„Hij zal zijn thee wel in de Tanbenstras-
se drinken daar zal een goed sterk kopje
gezet worden.*
„Dat zou slecht te rijmen zijn met zijne
handelingen van de laatste weken,* ant
woordde Zerlanie. „Want dat hij dat schoo
ne jonge meisje, dat gouden kind, daar in
Bügen, meer gezegd heelt dan bij verant
woorden kan, dat is vast en zeker. Het zou
mij nu leed doen, wanneer hij hier slechts
zijn ijdelheid bot gevierd bad. Maar bij bem
is alles mogelijk.*
„Hij heeft een goed hart en ik acht hem
in staat tot elke lichtzinnigheid, maar tot
geen enkele bewuste slechte daad. En wan
neer hij no een mooi meisje m het vunr van
het gesprek iets meer zegt, dan hij wil, nu
ja, wie zal dat
„Hoe zielkundig en verstandig wordt ge,
Hassen. Maar je hebt gelijk en morgen zal
ik zieD,dat ik hem eens onder handen ne
men kan.*
„De jonge van Bergen is erfdochter niet
waar?*
Daarover doen verschillende verhalen de
rondte. Papa van Bergen is een groote spe
ler en nog erger Jantje-plezier. Dat is te
zeggen, als hij hier te Berlijn iB thuis
merkt men niets dergeljjks.*
„Mijne heeren, ik ga slapen; ik heb eeD
halt nar loopen eer ik aan mijne woning
ben, dan wordt het toch tijd-*
„Ik ga met je, Zerlane*, zeide Hassen; „tot
morgen mijnheeren.*
De donkerroods kap over het vrij duiste
re licht, deed de kamer moeilijk verkennen.
Met persiscbe tapijten waren deuren en
vensters behangen. Vergulden leeuwenbek
ken hielden ponióres en overvallen in de be-
valligste plooien.
Een pracht van de meest verschillende
beelden, potten, bekers en meer dergelijke
snuisterijen vulden de kamer op overdadige
heen, in de gang is de hangkast, haa
mijn zondagsche jas er dan maar nit en
maak dat je wegkomt." En de man deed
het.
Het gerucht gaat te AM"
STERDAM dat mr. Treub, thans wethou
der van financiën, tot opvolger is be
stemd van mr. Moltzer, als hoogleeraar
aan de gemeente-universiteit.
De wedrennen op CLINGEN-
DAAL (Den, Haag),|zullen plaats hebben
op 20 Juli.
Te HOOFDDORP is een j o n-
getje van 2 jaar, zich voor de ouderlijke
woning met spelen vermakende, door een
geladen wagen overreden, met dat gevolg
dat het op de plaats dood bleef.
T e OSOH is op Paasc h-M aan
lig in den ouderdom van rnim 102 jaren
overleden Johanna Kops, wed. A. van
Heesch. Tot het laatste oogenblik van
haar leven was zij in het bezit van al ha
re geestvermogens. Zij was geboren op 26
Sept. 1792.
Naar men verneemt, be"
draagt het passief van den boedel van den
in staat van kennelijk onvermogen ver
klaarden oudnotaris Collard, vroeger ge
woond hebbende to Beek, f 80.000 en het
actief f 4000.
Bloedvergiftiging!
De ruim 70-jarige H. Z. te HOORN-
STERZWAAG wondde de rechterhand aan
een roestige spijker, waardoor bloedver
giftiging ontstond en de man binnen twee
dagen een lijk was.
P o k k e ïi-
Te HELMOND, waar eenige dagen ge
leden vrees bestond voor het uitbreken
van eene pokken-epidemie, is in de afge-
loopen week slechts éóa nieuw geval pok
ken voorgekomen bij een 15-jarig meis
je. Een jongetje van 14 jaar, door die
ziekte aangetast, is overleden.
Vele fabrikanten nemen den prijzens-
waardigen maatregel, al hunne werklieden
aan een revaccinatie te onderwerpen.
Bovendien bestaat er dagelijks gelegen
heid zich kosteloos te doen inenten.
wijze. Heerlijke luchtige stoeltjes, een ditu
latei, dat aliea gaf bet een gezellig en pret
tig aanzien.
Een lage divan, iloud midden in de ka
mer, en de matte stralen der lamp besche
nen een vrouwengestalte, die in
een gracieuse houding, in de mollige kussens
van dezen divan lag uitgestrekt.
Haar docker gewaad onderscheidde zich
niet merkbaar van het donkere tapijt van
den divan. Des te meer werd men getrof
fen, door een gouden haren-pracht, die over
dit bekleedsel was uitgestrekt, welke een
gelaat omgaf, dat waarljjk verrukkelijk schoon
was
Bewegenloos lag z(j daar, een roode waaier
in de smalle handen houdend, de groote
oogen naar het plafond gericht.
Het schelle slaan van baar marmeren
pendule, wekte haar uit hare overpein
zingen op.
„Reeds negen zeide zei, het b enlichaam
opheffend en den blik op de d richtend.
Vervolgens fluisterde zij„Gebrek aan lief.
de. Wat zon het in hemelsnaam kuDnen zijn,
wat ben zoo belette in vit - - „n niet bjj
mij te komen? Er is iets (coachen ons ge
komen, ik voel het, ik bemerkte het reeds
nit zijne spaarzame brieven. Ik zal echter
alle hindernissen op zijde zetten o, wan
neer ik hem eerst maar weder in mijne ar
men drok. Hij zal de mijne blijven 1*
Toornig bliksemden hare oogen bij de
laatste woorden. Daarna kwam weder een
droomerige nitdrnkking over baar gelaat; zij
legde het hoofd weder achterover en zócht-
te:
„Wat kan het toch zijn, wat mij de ge
dachte zoo ondragelijk maakt, dat hij mij
zou kunnen verlaten? Bemin ik hem dan
werkelijk, dien knaap, die door elk mijner
blikken te dwiogen is, die ook zonder wil
elke sndere vrouw volgen zal, wanneer tij
er slag van heeft, zijne ijdelheid testreelen?
Of is bet, dat ik bevreesd ben alle ge
makken te verliezen, die zijn rijkdom mij
aanbiedt? Neen, neen, dat is het niet,
rijk, schatrijk zon ik reeds geweest zijo, als
ik slecht had gewild. Hij moet mijn
biljet reeds lang in handen hebbent*
Zij hief de lampenkap een weinig omboog
om op de klok te kunnen zien. „Vijf minu
ten over negenl Hoe langzaam gaat die tijd.
Is het dan no de eerste maal, dat ik tever-
geets washi? Heb ik dan niet gezworen, dat
mijn bart nooit, nooit weder zon meespre
ken? Ik hoor schreien nn rustig en
kalm, hij mag niet weten dat ik bijna mpn
evenwicht verloren zou hebben.*