Donderdag 13 April 1395. 39ste Jaargang Ho. 2982. Onderwijs. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Uitgever J WINKEL Bureau: SCHAGKI» I^aan, O 4. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote ietters worden naar plaatsruimte berekend. Gemeente Schagen. Bekendmakingen. FEU1LLET ON ROMAN Binneolandsch Nieuws, nitei ÜRA1WT. AfturicitiE- L hlafl. POLITIE. Ter Secretarie zijn inlichtingen te be komen omtrent 9 in deze gemeente ge vonden, damesfronts. Burgemeester en Wethouders van Scha gen brengen ter kennis van de ingezetenen: le. dat het toelaten van nieuwe leerlingen op de Openbare Lagere School aldaar zal geschieden op den Eersten Mei a, s., en alsdan kunnen worden toe gelaten de kinderen geboren in 1889. 2e. dat de ouders der betalende scholieren, welke deze wenschen toegelaten te zien, daarvan aan het Hootd der School, den Heer Ressingkennis motten ge ven vóór den 25en dezer. 3e. dat verzoeken om kosteloos onderwijs voor de nieuwe leerlingen alleen moe ten worden gedaan tor gemeentesecre tarie vóór den 23en dt-zer. De geboorte- en vaccinebewijzen der nieuwe leerlingen moeten bij de toelating tot de school worden medegebracht. Schagen, 11 April 1895. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur der Gemeente Schrgen, brengt bij deze ter kennisse van de ingezetenen dier gemeen te, dat het kohier No. 3 van de belas ting op bedrijfs- en andere inkomsten over het belastingjaar 1894/1895 op den llen dezer door den Heer Directeur der Directe Belastingen enz., te Amsterdam is executoir verklaard en op heden aan den Heer Outvangrr dtr directe belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven. Ieder ingezeten, welke daarbij belang heeft wordt alzoo vermiand op de vol doening van zijnen aanslag behoorlijk acht te geven, ten einde alle gerechtelijke vervol gingen welke uit nalatigheid zouden voort- ZIELENADEL, VAN vloeien, te ontgaan. SchageD, den 13 April 1895. Het Hoofd van het Plaatselijk Best. voorn. S. BERMAN. Soiree Musicale et Lit teraire te KOLHORN. De Regelings-Commissie uit de Ver- eeniging „Deuk Doe" te Kolhorn, die den len Paaschdag uitgekozen had om eene uitvoering te geven ten voordeele van het eerstvolgend Schoolfeest, kan op een zeer goed gpslaagden avond terugzien. Hare bemoeiingen hebben volkomen aan het doel beantwoord. Den ingezetenen toch, die tot heden altijd geneigd waren op inteekenlijsten hun penniugskens te of feren voor amusementen, versnaperingen en meer of minder kostbare prijzen, voor de geregelde schoolbezoekers. en ook de zer dagen weêr hnnne Klinkende bewijzen van belangstelling geschonken hadden dien ingezetenen weid j. 1. Zondag een avondje aangeboden, waarin tooneel en snareuspal elkander zouden afwisselen, zoo dat het nuttige aldus ook zijne aangena me zijde verkreeg. Daar aan niet inteekena- len tegen betaling van entree insgelijks toe gang verleend werd, kreeg de baan van den heer Kist op den bewusten avond een prettig aanzien. Zij geraakte eivol. En toeo, ruim half 8 het sebsrm rees, werd met belangstelling het le nummer gevolgd waarin twee le violen, een 2e viool en eene flinke pianino eene Compositie van J. Pleijel zoo accuraat mogelijk weerga ven. Daar het 2e en 3 nummer mede door d» zelfde instrumenten b ha ideld werden en men zoodoende van het goede te veel kreeg opeubaarde zich hetzelfde verschijnsel dat helaas aan zoo- v.le Concerten eigen is. De muziek n. 1. werd eindelijk beschouwd als een uitmun tende gelegenheid om euns heel genoeg lijk met elkander te Converseeren. Voor de spelers was dit natuurlijk niet heel vlei end en voor den opmerkzamen hoorder zeer onaaugenaam, wa nt het spel was lief, vol afwisseling en getuigde van langdurige en nauwgezette stadie. Voor eene volgen de gelegenheid valt er echter uit te leereQ geef een dergelijk zeer gemengd pu bliek wel een flinke portie,maar dien de spij zen toe bij kleine hoeveelheden. Als No 4 van het program werd een tooneelspel gegeven van J. Bot.h in 3 bedrijven. Het was getiteld Oom Bankman of de nicht van den Menscher.hater. Dit stnk liep best van stapel. Bijna alle medewerkende heeren en dames gingen op in hun rol. Er zat gang, er was actie in 't spel. Het stak pakte dan ook wel en met onverdeel de aandacht werden de verschillende ver wikkelingen gevolgd, die eindelijk tot eene gewenschte ontknooping vanleiding gaven. No. 5 was instrumentale muziek: Piano, Violoncel en drie violen vertolkten de ver schillende onderdeelen van: „De Regi mentsdochter van Donnizetli.' Schoon klonk de Celparij met haar diepe mach tige tonen onder alles door en meesterlijk werd dit instrument door den heer S. Droog behandild. Het vioolspel vooral van de jongejuffrouw G. Koomen en van de heeren Koomen, Vader es Zoon, werd er gelijkmatiger en krachtiger door en het piano-accompagnement dat Mej. 5. v. d. Weude voor hare rekening had, vorm de d ze Potpourri een schoon geheel, dat met belangstelling door de liefhebbers ge volgd werd. Dit No. 5 behoorde tot de schoonste nummers van dien avond. De beide volgende nummers van het program ook instrumentaal werden zonder cel uitgevoerd, en eindelijk presen teerde men als nastukje eene Studie van Büchner, onder den eenvoudigen titel van „Neen* Twee echtparen, korteliogs ge huwd, konden het onderling niet goed eens worden. Papi uit huwelijk No 1 klaagde dat zijne vrouw, veel nit zacht tot tegen- sptaak altijd: neen zei, en Mama uit huwelijk No 2 klaagde juist andersom dat haar man nooit „neen* zei. De verschil lende partijen gevea elkander na raad, hoe die doornen uit hun huwelijks—kransen te verwijderen en de oplossing van die kwes tie schonk hit publiek een half uurtje van onverdeeld genot. Na afloop sprak de heer E. Kluyver als voorzitter der Rege- lings-Comtuissie een woord van oprechten dank, eerstens tot het publiek van „Ons goede Kolhoru* voor de betoonde belang- Ban$ von Sudenberg-, 4. HOOFDSTUK VIJF. „Mijn God, is het daD waar, ben ik de gelukkigste mcnsch der wereld, beeit zij mij lief?* riep Rawlay uit, toen hij alleen op zijn kamer was Met geen woord had zij het bevestigd en tcch neen het kon onmogelijk anders be grepen worden 1 „O, leefde nu mijn goede meeder nog maar, om de schat te zien, die ik nu bewaren mag." Hij vouwde onwil keurig de handen en bleef in diep nadenkeD verzonken staan Plotseling verdaisterde zijn blik. Daar hg weder die schrijfmap met dat sierlijke wapen en op de map een brief, waarvan het adres zijn naam droeg in sier lijk miniatuur-schrift. Hij nam hem op od bezag het poststem pel, zonder hem te openen. ,Wat nn te doen Het komt mij vóór dat het slecht is, als ik nn Erna's brief lees, op dit unr I En toch moet het gebeu- fen'lftl haar terugschrijven, dat ik verloofd doend be' eenvoudigst en meest af- nfi(°PendLe nn den brief en las. wii» t v hetzelfde lied op een nieuwe eindivt" jp?8 8o1 dan weer re, maar het Ik vrLo j H *eer met het oude dacapo. in een/™ if'J 'oorn'fï zal worden, ala ik ken wil 61 F ^r6e^en bovendien, kren- «cbrijve/lf1^ ik ha" nie'- zal haar dan knir'r L 2 ben 1 Neen, toch niet ®erst pt. ')ePa8ld hier en dan zat ik ï/vernï dVJericlt» - er wel ermsje over eggen) dan treft het minder. dit 'lde* Je PIotiide zijne lippen i neder en^chreefbeSlUi,• HlJ MU> toeh a] ijd? ''eve, minder kan men indeÜ C JTCn?"Tiel zichzelven „Geliefde, zou mij nog ondragelijker zijn en ik moet toch wat Zeggen I alzoo:" „Lieve, lieve Ern»J" „do herhaling van lieve heeft volstrekt geen beteekenis." „Uw brief heb ik met innigen dank ont vangen." Weder le gde hij de pen .neder. „Dat huichelen en die innigheid, ze zijn onvermijdelijk. Vooruit dus." „Gij kunt begrijpen hoe ik naar n verlaD g, en toch kan ik geen woord houdeu, en da gelijks schrijven. Er aijn omstandigheden ge komen „Neen dat gaaf niet. Omstandigheden dat zou haar kunnen kr enken lik zal den dienst er met de haren bij slepen; die is het ge duldigst." „Die den dienst ond ragelijk lastig hebben gemaakt. Ik ben 's avonds doodmoe en dan denk ik mij terug in av „Onmogelijk, dut zoti gelogen zijn en zeer dwaas. Ik zal dus zeggen:" „Gezellige, geriefelijke kameis." „Zeer goed, dat kan ik zeggen. Maar nu moet ik haar nog een vriendelijkheid zeggen opdat zij niet boos wordt en gekke dingen zou doen! Ah, het gaat al!" „Voor de inliggendef 100 koopl ge n iels schoons als afscheidshe» - als aandenken wil ik zeggen en blijt liefhebben Uw een wig trouwen Charly.* w 888lotwoo'den aan. „«at heb ik daar neergeschreven? Eeuwig trouw? Daaruit ziet men de macht der ge woonte. Maar nu moet bet maar staau blij ven. Zoo, nu nog het adres:" Juffrouw Erna Roth Artisteaau het Koninklijke Hoftheater Berlijn C. Taubenstraat II. Aangegeven waarde f 100 „Ik had liever maar niet moeten antwoor den,* dacht hij, terwijl hij zich ontkleedde. „Het is önr'jcbt, maar Erna is onschul dig en zij heeft mij lief. Zondnrling, eerst heb ik alle moeite gedaan baar gunst te win nen en nu zou ik liever vrij zijD. Nu zijn zulke dingen gelukkig voor altijd voorbij. Hoe trots, hoe gelukkig zal ik zijn, wanneer ik voor de eerste maal onder de „Linden" wandel, roet mijne schoone, jonge vrouw aan den arm! En wanneer wij door den die rentuin gaan, zal men staan blijven en ons nazien. En de kameraden wat zullen die een oogen opzetten! Charly met de erfgename van het kesteel Bügeo," zullen zij verwon derd zeggen wanneer zjj onze huwelijks aan kondiging lezen En later ja dan ral men zich verwonderen over de vele bekwaam heden van mevrouw Rawlay!" Hij had zijn legerstede opgegoch'f en ttlketns stelling in het doel waarom deze avond georganiseerd was en vervolgens tot de dames en heeren Werkende Leden, die zoo ge heel belangeloos tijd en krachten tot de verwezenlijking hadden disponibel gesteld. Dat het Bal, het traditioneele bal, de voe tjes nog menig kwartiertje in beweging wist te honden, behoeft hier zeker geen betoog. Vrij vroeg den volgenden dag altijd kwam men thuis. De gymnastie k-v e r e e n i— ging qde Weet fries* te BARSINGER- HORN, heeft in hare j.1. gehouden ver gadering het besluit genomen, aan hare vereeniging te verbinden een adspiranten afdeeling, voor jongens v;.n 10 tot 16 jaar.Aangiften en inlichtingen bij den sec- r. taris der vereeniging, den heer Kordemann aldaar. Volgens het Belgische landbouwblad „De Landbode" zon dezer dagen mond- en klanwzeer geconstateerd zijn te Koningshoyckt (prov. Antwerpen) hij schapen, en te Court—Saint— Etienne bij runderen, uit Nederland ingevoerd.Het blad zegt dat alles laat voorzien, dat de invoer van vee nit Nederland in België eerstdaags weder lal verboden worden. Naar w ij vernemen heeft H. M. de Koningin-Regentes den wensch te kennen gegeven, dat het ontwerp tot uitbreiding ven het kiosrecht bij den Raad van State zal worden ingezonden, vóór dat het Hof te Amsterdam komt. Een liefdadig man. De dezer dagen te Goes overleden pre dikant Huet was bekend om zijn groote liefdadigheid. Daarvan wordt o. a. het vol gende typische staaltje medegedeeld Een paar dagen geleden kwam een be kende straatfiguur, een orgeldraaier, om hem te spieken. Ditmaal, bij uitzondering, me;nden de huisgenooten den man te moe ten afschepen, daar de dominé rust noodig had. De man wilde echter niet heengaan. Huet hoort het en roept hem tot zich. De orgeldraaier tooDde hem dat hij groot gebrek aan een jas had. „Man", zei Hu et, „ik heb maar twee jassen meer in huis, mijn daagsche en mijn zonflagsche, ik kan je er dus geen geven. Maar ga schooner en heerlijker werde ztjne toekomst beelden en eindelijk maakte de slaap ook een einde aan de toekomstdroomen van een garde-luitenant. HOOFDSTUK ZES. Met trompetgeschal waren op den mor gen van 20 September de garde-dragon ders van de manoeuvres teruggekeerd. Ein- haus had de standaard plechtig aan het paleis overhandigd en 'a avonds om zes nor was een gezellig diner uitgeschreven Nn was het diner g. ëindigd en de koffie gebruikt; de officieren en de talrijke gasten vers ureidden zich door de verschillende ele gante zalen en salons van bet casino. In de speelkamer zaten reeds verscheidenen te whisten, andere stonden te babbelen en te praten 1 Overal heerschte gezelligheid en be drijvigheid. Juist beg-on de regementmuziek de uit- noodiging te spelen tot de quadrille en nu was het feest in vollen gang. In de leeszaalzaten nog een groot aan tal heeren bijeen, toen bet oierige gezel schap reeds grootendeels naar buisgegaan was. Men was met de wjjn geëindigd en het meerendeel was aan het bier ge'rokken. Wal is er toch met uw ritmeester voorge vallen gedurende de maooevres Zerlani Die lEinhaus is geheel en al veranderd, wij her kennen hem nauwelijks meer. Nu, Einhaas zal wel spoedig een duiven- koopen, het huisje inrichten en weldra zal het bevolkt *!jn door twee dniven en later door meerdere?); dan zal hij niet meer uit dat huisje te verdrijven zijn." „Ik begrijp jo niet Verklaar je" 1 riep men van alle kanten. „Ik wil niet onbescheiden zjjn, ik zal alleen vertellen wat in Rottenhage gebeurd is, dat wij grooten last met de inkwatiering h bben gebad, want Einhans moest daar voor telkens dringende boodschappen doen fe|j den landraad Glaubitz, en op den te rugweg* hij zag om zich heen - de stafofficieren zijn weg, toen heeft Trarbach Sweo dagen het bevel moeten voeren.* „Waarachtig en verder I* ^Het was niet om nit te houden De rid- <öe: Trarbach von Unkenburg leefde natuur lijk te midden van zeventienhonderd zooveel, noemde elke vuile koemeid „betnelscb we zen," sprak van niet anders dan of de slot zalen (er opneming van zijn vermoeide krij- gersliaden goed waren, schermde met edele heeren en hooge jonkvrouwen en sprak dan mot slagers- en bakkersvrouwen. Dorpsjon gons vroeg hij aldus naar den weg„He hooge heer, voert deze weg naar hot Ja. gerdal.* „Dat willen we wel gelooven, dat is juist voor hem; jammer, dat bij met verlof is, an ders zou hi] menig schertsend woord heb ben doen hooren. Maar wat is dat met Cham pagne Charly? Ik heb zoo iets hooren mom pelen I* meende Wohlsiein. „Ik ben daar nu juist niet recht mede op do hoogte, hij is wel bedaarder, en terug houdender, dan anders. Yreesehjk soliede. En ik zeg bet u hier, dat is een zeer verdacht toeken.* „Waar is hij, dan zullen wij hem de biecht eens afnemen,* riep Hassen uit. „Hij is reeds lang weg, ik heb hem ner gens gezien.* „Hij zal zijn thee wel in de Tanbenstras- se drinken daar zal een goed sterk kopje gezet worden.* „Dat zou slecht te rijmen zijn met zijne handelingen van de laatste weken,* ant woordde Zerlanie. „Want dat hij dat schoo ne jonge meisje, dat gouden kind, daar in Bügen, meer gezegd heelt dan bij verant woorden kan, dat is vast en zeker. Het zou mij nu leed doen, wanneer hij hier slechts zijn ijdelheid bot gevierd bad. Maar bij bem is alles mogelijk.* „Hij heeft een goed hart en ik acht hem in staat tot elke lichtzinnigheid, maar tot geen enkele bewuste slechte daad. En wan neer hij no een mooi meisje m het vunr van het gesprek iets meer zegt, dan hij wil, nu ja, wie zal dat „Hoe zielkundig en verstandig wordt ge, Hassen. Maar je hebt gelijk en morgen zal ik zieD,dat ik hem eens onder handen ne men kan.* „De jonge van Bergen is erfdochter niet waar?* Daarover doen verschillende verhalen de rondte. Papa van Bergen is een groote spe ler en nog erger Jantje-plezier. Dat is te zeggen, als hij hier te Berlijn iB thuis merkt men niets dergeljjks.* „Mijne heeren, ik ga slapen; ik heb eeD halt nar loopen eer ik aan mijne woning ben, dan wordt het toch tijd-* „Ik ga met je, Zerlane*, zeide Hassen; „tot morgen mijnheeren.* De donkerroods kap over het vrij duiste re licht, deed de kamer moeilijk verkennen. Met persiscbe tapijten waren deuren en vensters behangen. Vergulden leeuwenbek ken hielden ponióres en overvallen in de be- valligste plooien. Een pracht van de meest verschillende beelden, potten, bekers en meer dergelijke snuisterijen vulden de kamer op overdadige heen, in de gang is de hangkast, haa mijn zondagsche jas er dan maar nit en maak dat je wegkomt." En de man deed het. Het gerucht gaat te AM" STERDAM dat mr. Treub, thans wethou der van financiën, tot opvolger is be stemd van mr. Moltzer, als hoogleeraar aan de gemeente-universiteit. De wedrennen op CLINGEN- DAAL (Den, Haag),|zullen plaats hebben op 20 Juli. Te HOOFDDORP is een j o n- getje van 2 jaar, zich voor de ouderlijke woning met spelen vermakende, door een geladen wagen overreden, met dat gevolg dat het op de plaats dood bleef. T e OSOH is op Paasc h-M aan lig in den ouderdom van rnim 102 jaren overleden Johanna Kops, wed. A. van Heesch. Tot het laatste oogenblik van haar leven was zij in het bezit van al ha re geestvermogens. Zij was geboren op 26 Sept. 1792. Naar men verneemt, be" draagt het passief van den boedel van den in staat van kennelijk onvermogen ver klaarden oudnotaris Collard, vroeger ge woond hebbende to Beek, f 80.000 en het actief f 4000. Bloedvergiftiging! De ruim 70-jarige H. Z. te HOORN- STERZWAAG wondde de rechterhand aan een roestige spijker, waardoor bloedver giftiging ontstond en de man binnen twee dagen een lijk was. P o k k e ïi- Te HELMOND, waar eenige dagen ge leden vrees bestond voor het uitbreken van eene pokken-epidemie, is in de afge- loopen week slechts éóa nieuw geval pok ken voorgekomen bij een 15-jarig meis je. Een jongetje van 14 jaar, door die ziekte aangetast, is overleden. Vele fabrikanten nemen den prijzens- waardigen maatregel, al hunne werklieden aan een revaccinatie te onderwerpen. Bovendien bestaat er dagelijks gelegen heid zich kosteloos te doen inenten. wijze. Heerlijke luchtige stoeltjes, een ditu latei, dat aliea gaf bet een gezellig en pret tig aanzien. Een lage divan, iloud midden in de ka mer, en de matte stralen der lamp besche nen een vrouwengestalte, die in een gracieuse houding, in de mollige kussens van dezen divan lag uitgestrekt. Haar docker gewaad onderscheidde zich niet merkbaar van het donkere tapijt van den divan. Des te meer werd men getrof fen, door een gouden haren-pracht, die over dit bekleedsel was uitgestrekt, welke een gelaat omgaf, dat waarljjk verrukkelijk schoon was Bewegenloos lag z(j daar, een roode waaier in de smalle handen houdend, de groote oogen naar het plafond gericht. Het schelle slaan van baar marmeren pendule, wekte haar uit hare overpein zingen op. „Reeds negen zeide zei, het b enlichaam opheffend en den blik op de d richtend. Vervolgens fluisterde zij„Gebrek aan lief. de. Wat zon het in hemelsnaam kuDnen zijn, wat ben zoo belette in vit - - „n niet bjj mij te komen? Er is iets (coachen ons ge komen, ik voel het, ik bemerkte het reeds nit zijne spaarzame brieven. Ik zal echter alle hindernissen op zijde zetten o, wan neer ik hem eerst maar weder in mijne ar men drok. Hij zal de mijne blijven 1* Toornig bliksemden hare oogen bij de laatste woorden. Daarna kwam weder een droomerige nitdrnkking over baar gelaat; zij legde het hoofd weder achterover en zócht- te: „Wat kan het toch zijn, wat mij de ge dachte zoo ondragelijk maakt, dat hij mij zou kunnen verlaten? Bemin ik hem dan werkelijk, dien knaap, die door elk mijner blikken te dwiogen is, die ook zonder wil elke sndere vrouw volgen zal, wanneer tij er slag van heeft, zijne ijdelheid testreelen? Of is bet, dat ik bevreesd ben alle ge makken te verliezen, die zijn rijkdom mij aanbiedt? Neen, neen, dat is het niet, rijk, schatrijk zon ik reeds geweest zijo, als ik slecht had gewild. Hij moet mijn biljet reeds lang in handen hebbent* Zij hief de lampenkap een weinig omboog om op de klok te kunnen zien. „Vijf minu ten over negenl Hoe langzaam gaat die tijd. Is het dan no de eerste maal, dat ik tever- geets washi? Heb ik dan niet gezworen, dat mijn bart nooit, nooit weder zon meespre ken? Ik hoor schreien nn rustig en kalm, hij mag niet weten dat ik bijna mpn evenwicht verloren zou hebben.*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 1