tv, secretaris laat alles in het rijtuig
VfcD?en, «tijgt in, de lakei klimt op de
ïiplank en het rijtuig rolt weg.
Ondertusschen tracht de juwelier deD
den tijd te korten, maar hoe hij
■JX ook inspant, hij krijgt of geen aot-
of slechts „Fate voi!" te hooren.
Éindelijk slaapt zijne Exelleutie rustig in.
0et eene kwartier vóór het andere na
TeIstri,ikt, geen rijtuig. De schatmeester
j zeker nog niet thuisgekomen, denkt de
jwelier. Zijne Excellentie ontwaakt niet
'{n de avond begint te vallen. De leer
jongen vraagt, of hij het gas zal aanste-
^Ben je mal?' zegt de patroon. „Zie
niet, dat de graaf nog rustig slaapt
'jet licht zou hem wakker maken. £n
j heb van daag zulke goede zaken ge-
J»aD, dat ik van avond best den winkel
i»n sluiten. Maar stil 1 zijn slaapje is
,it I Gauw het licht aan l«
Juist als de gasvlam opschiet, omwaakt
graaf. Verwonderd kijkt hij eerst maar
jijne kleeren, dan naar zijne omgevirg.
'„Uwe Excellentie is in den winkel van
Pon Ridolfo Mustaccinoli, juwelier, Tole-
jostraat." Maar de graaf schijnt hem niet
te begrijpen. Hij spert de oogen op en als
tó zich zelf in den spiegel ziet, schiet een
Jich om zijn mond. Hij heft zijne band
op en mompelt vriendelijk „Fate voi
Juwelier en bediende zien elkaar ver
baasd aan. Zijne Excellentie is toch een
weinig zonderling. Maar de patroon ver
ontschuldigt bij zich zeiven de eigenaardig
heid van zijn hoogen klant en vraagt on
derdanig: fZal ik misschien een rijtuig la
ten halen, of een boodschap sturen naar
het paleis van den aartshertog P"
„Fate voi 1" en de graaf gaat weer die
per in den gemakkelijken stoel zitten,
strekt zijn beeDen wijd uit en valt in slaap.
Twee uren verstrijken, nog geen rijtuig I
Nu wordt het den juwelier toch te erg.
^ls alg het eeDS geen graaf was Maar
neen 1 het gala, het rijtuig met het
zartshertogelijk wapen, de lakeien, die heel
Napels kent wie kan daaraan twijfelen
„Don Ridolfo 1' schreeuwt op eens de
boekhouder, „draagt een graaf zulke hem
den Hij houdt een licht boven de ar
men van zijne Excellentie, uit wier mou
wen vuil linnen goed komt piepeu. De ju
welier verbleekt. „Paolo, als de wind naar
het paleis van den aartshertog. Ais de zaak
in orde is, haal dan een rijtuig, anders.
de politie 1"
De graaf met het vuil hemd slaapt maar
altijd door. De juwelier staat daar dui
zend angsten uit. Als het eens bedrog
was.
Maar hij heeft toch zelf gezien dat het
rijtog van den aartshertog voor zijne deur
uil hield en hoe eerbiedig het volk zijne
Excellentie groette I En het volgend oo-
genblik twijfelt hij weer aan de grafelijke
waardigheid van een man met zulke een
smerig ondergoed. En dan dat eeuwige
„Fate voi 1'
Eindelijk komt de boekhouder terug
met de politie. De aartshertog was al
sinds twee weken in Rome het paleis
gesloten van een graaf wist niemand.
„Madonna Santissimaschreeuwt de ju
welier den slapende in de ooren. „Wiezijt
gij toch
De graaf wrijft zich in de oogen en sta
melt, de hand uitstrekkend „Faite voi
Het was een slimme streek. De ban
dietenbende van de Camora had een stal
knecht van den aartshertog omgekocht om
huu het rijtuig te leenen. De gewaande
graaf was niemand anders dan een idioot,
die voor de rechthank alleen wist te ver
tellen, dat eenige personen, die hij niet
kende, hem onder allerlei dreigementen in
het gewaad van den graat hadden gesto
ken en gezegd, dat hij op alle vragen
slechts „Fate voi 1" moest antwoorden.
Meer was uit den idioot niet te halen en
zij hebben hem moeten laten loopen. De
daders hebben ze nooit te pakken gekre
gen.
D e s c h u 1 d e n v a n e e n mil-
li o n a i r
De voor eenige tijd gestorven Geheim
raad Borsig was in zeker opzicht de Roth
schild van Berlijn, hij liet miljoenen bij
miljoenen in buizen en kapitaal, maar te
vens een schuld van 10,000 thsler na. Die
schuld had trouwens zijn vader reeds na
gelaten eu zullen ook zijn zonen wel na
laten.
De oude Borsig, de vader van den over
leden geheimraad, werkte als eenvoudig
slotemakersgezel in de fabriek van Wöh-
lert, maar hij bad reeds toen grootsche
plannen om eenmaal zich een fortuin te
verwerven. Borsig placht zijn avondmaal
te nemen in een naburig lokaal, waar hij
vaak met een oudachtig heer over het een
en andere sprak. Op een avond kwam hij
ook te spreken over zijn grootsche plan
nen op fabriek—terrein, waarvoor hem al
leen geld ontbrak om ze uit te voeren en
rijk te worden. Maar de oude heer schud-
de stil het hoofd. Eenigen tijd later ech
ter liet hij zich de zaak nogmaals uit
leggen en meende hij, dat de zaak wel
zou kunnen marscheeren, dat hij zelfs zijn
geld er wel in zou willen steken, maar
dat hij niets had; hij verwees hem echter
naar een rijken vriend, den geheimraad
hij moest aan dezen m&ar zeg
gen, dat hij uit naam van den ouden heer
kvam. Borsig begaf er zich heen en de ge-
heimtaad gaf hem een som van 10,000 thaler
leen tegen 3x/2 percent. Dit geld leg-
e den grond tot den lateren rijkdom der
Jmi18 Boisig. Ionige vriendschap verbond
die k aosnEeD> een vnendsshap
en FF u Qn aonen °T«ging. Steeds rijker
machtl«er werden de Borsig'sj lang wa
ren reeds alle schalden betaald, en zoo
zou ook gebeuren met de 10,000 thaler
van den geheiirmd Sch maar daar
van wilden deze en zijD zoons niets weten.
„Gij zijt groot geworden docr dit geld,*
zeiden zij, „daarom zal het blijven staan
ter herinnering, opdat gij, ondanks uw
rijkdom toch ucg schulden hebt.'
Inderdaad rost de schuld nrg altijd op
de miljoenen-rijke familie der Botsig's en
rootten deze er de 3!/j percent voor be
talen.
Boer of veldheer.
Bij de inschrijving als student san een
hoogeschool, werd aan den zoon van een
welgestelden boer gevraagd, welke betrek
king zijn vader bekleedde. Hoogmoe
dig gaf hij ten antwoord: mijn vader is
veldheer.
Verkeerd bedoeld.
Een landbouwer zit 's avonds na vol
brachten arbeid bij de kachel. Zijn stal
jongen die hem een heele poos strak heeft
aangekeken zegt hem eensklaps: „Baas,je
ziet er net uit als een leeuw." De
man niet weinig gevleid, merkt toch aan
„maar je hebt nog nooit een leeuw ge
zien, jongen." Nou, zeker baas!'
„Maai waar dan „Bij Piet den mole
naar." „Domme jongen, dat is geen
leeuw, dat is een ezel.' „Nou, die
meen ik dan.' Minder gesticht door
deze nadere aanduiding, deelt de boer den
jongen eenige muilperen toe, wier uitwer
king den delinquent zeker zullen aange
spoord hebben in 't vervolg zich met mier
ijver op de studie der onderscheiding en
benaming van viervoetige diersoorten toe
te leggen.
De Rothschilds,
Het vermogen der familie Rothschild
bedraagt tegenwoordig in een ronde som
ongeveer tien millarda francs.
In het jaar 1875 bedroeg het totale ver
mogen der Rothschilds nog niet de helft
van die som. De Parijsehe tak was er
bij vertegenwoordigd door een millard. In
den tijd van twintig jaren is het fortuin
der familie Rothschild dus meer dan ver
dubbeld. Professor Rudolf Meyer heeft be
rekend, datals het zoo voort blijft gaan
in het jaar onzes Heeren 1965 ket
finantieel bezit der Rotschilds het mon
sterachtig groote cijfer van 300 milliards
bereikt zal hebben. Alleen met de intres
ten van dit reusachtig kapitaal zou men
ruim 37 millioen menschen den kost kun
nen geven, of ongeveer de geheele bevol
king van Frankrijk. Euin het jaar 1800
beaat de stamvader niets! Eerst na den
slag van Waterloo heeft zijn wonderbaar
lijke financieele voorspoed een aanvang ge
nomen.
Een matigheidsvereeni-
ging-
Een zeer bijzondere matigheidsvereeni-
ging bestaat in de stad Achylka in Sibe
rië. De leden dezer vereenigirg mogen
het geheele jaar door geen geestrijke dran
ken gebruiken, behalve op één dag. Den
1 September vergaderden al de leden der
gemeente in de kerk en zwereD voor het
altaar geen wijn en geen spiritualia, „van
den dag van morgen al", het geheele jaar
door te gebruiken. Zoodra zij echter de
kerk hebben verlaten, beginnen de bras
partijen. Den heelen dag duurt het drin
ken voort. Geen man of vrouw is nuch
ter. Den volgenden dag begiDt weer de
onthouding en deze duurt onafgebroken
twaalf maanden lang.
Ja, meneer, riep Kwaad-
man, zijn vuist schuddende. Ik beken het
Ik ben een anarchist 1 Weg met de wet
ten I Weg met de justitie! Vooruit met
de roode vlagIk wil een bom leggen
onder de maatschappelijke instellingen.
Weg met de regelen en wetten 1 Ik volg
geen regel meer 1 Ik ben voor de volledi
ge vrijheid
Jan, klonk een schril fijn stemme
tje uit het venster boven zijn hoofd, als
je niet binnen tien tellen boven ben met
dien kolenbak, zal ik je een bak water op
je hoofd gooien om je een beetje te doen
afkoelen. Waar blijf je
Zij had nog niet uitgesproken of hij
was al weg.
Een aardig erfenisje, zoo-
ala wij ieder onzer lezers toewenschen, viel
onlangs te beurt aau de dochter van den
hertog van Hamilton, den eersten pair
van Schotland. Het nauwelijks 12-jarige
meisje erfde het bagatel van ruim vier
millioen gulden rente per jaar. De
hertog van Hamilton bezat eenige jaren
geleden f 35,000,000 schuld. Hij ver
kocht echter zijn bibliotheek, zijn schilde
rijenverzameling en antiquiteiten. Dank
zij dit middel, wist hij er weer bovenop
te komen, zoodat hij ten slotte zijn doch
ter een aardig huwelijksgeschenk nalaten
kon.
Een groote nalatenschap.
Naar men meldt is een outzaglijke er
fenis volgens sommigen 8 miljoen mark
ten deel gevallen aan een arm meisje
te Rixdorf te Berlijn, vrpeger een dienst
bode, nu levende van de publieke welda
digheid, ten halve idioot. Een harer vol
le neven, in Zweden woonachtig, heeft een
kolossaal vermogen nagelaten, op een deel
waarvan deze jonge vrouw aanspraak heeft.
Volgens het nagelaten testament vervalt
dit vermogen aan tiea der naaste verwan
ten, en daaronder is ook de gjnoemde.
De Rixdoifer Zeit. bevestigt dit
bericht.
Laten we eens wedden, dat deze mil-
lionnaire, onontwikkeld, leelijk, half gek,
toch nog wel een man krijgt, als ze wijl
Een wonderlijk testament.
In Tecuci (Rnmië) stierf de rijk met
aardsche goederen gezegende Theodor Stard-
za. Hij laat geen kinderen na maar een
aantal neven en Dichten. Bij de opening
van het testament nu ondervonden dezen
een groote verrassing. De erflater, wiens
vermogen op verscheidene miljoenen werd
geschat, vermaakt n.1., een zijner mooiste
landgoederen aan een neef, voor den tijd
van vijf jaren. De erfgenaam kan gedu
rende dien tijd onbeperkt genieten van
het bezit, maar moet het landgoed dan
teruggeven.
De inkomsten van een auder landgoed
zijn insgelijks voor den tijd van vijf jaar
aan het administratie—personeel toegewezen.
Ook de overige erfgenamen mogen, gedu
rende een tijdperk van vijf jaren, de ge
heele nalatenschap behoorlijk gebruiken, en
wel in een volgorde, waarin rekening
wordt gehouden met den graad van ver
wantschap.
Volgens deze rekeniDg zon de laatste
verwant na 75 jaren in den aangenamen
toestand komen om als erfgenaam op te
treden.
Na afloop van dezen nog al aardig lan
gen termijn zullen al de landgoederen
worden verkocht en de opbrengst op ver
schillende wijzen gebruikt worden o. a.
om asylen te bouwen voor grijsaards, voor
dakloozen, verder ziekenhuizen, eDZ. De
erfgenamen znlleu zich tegen het testament
verzetten.
De droom van den zanger.
De operazanger Oscar Wagner stond
voor de Rechtbank te Berlijn terecht we
gens beschuldiging van diefstal. De aan
geklaagde had een goeden vriend, den
stalmeester S., een aantal sieraden, als
doekspelden, enz., ontfutseld uit diens
woning. De beschuldigde poogde in een
langen brief uiteen te zetten, hoe hij op
romantische wijze in het ongeluk was ge
raakt. We zullen zijn geschiedenis hier
vertellen.
Mijneer Wagner lag te bed en sliep
den slaap des rechtvaardigen en droomde
van lauwerkransen en muzikale groote
dingen, toen de droomgod ham bij de hand
nam en hem ver weg voerde uit zijn stil ka
mertje. Voor een door gouden zuilen gedra
gen slot hielden zij stand en toen de ro
mantische operazaoger binnentrad, omga
ven hem kostelijke geuren en hemelsche
muziek ruischte om hem heen en lokte
hem aan, steeds verder te gaan, tot plot
seling uit het schemerlicht eener zaal een
heerlijke gestalte hem tegemoet kwam en
hem met onnavolgbare bekoorlijkheid op
een tafel wees. Dat was de godin van het
geluk, die met eigen hand op die tafel
een reeks figuren teekende, die de droo-
mer duidelijk herkende als gestalten van
paarden, welke in vollen ren over vele
hindernissen sprongen. Toen hij ontwaakte
en zich vol stil genoegen de oogen wreef,
was de mooie vrouwengestalte ver
dwenen, maar hij zag nog steeds voor
zijn geestesoog de wilde rossen voorbij-
stuiven ineens werd hem alles duidelijk.
De godin van het geluk had hem er
op willen wijzen hoe hij zijn fortuin zou
makendoor naar de wedrennen te gaan.
Maar om zich daar te kunnen vertoonen,
moest hij betere kleeren hebben, en om
die te krijgen had hij eenige kleinigheden
van zijn vriend geleend, zonder diens we
ten, maar met het vaste voornemen alles dub
bel terug te geven, wanneer zijn droom
uitkwam en zijn droomen kwamen altijd
uitNu helaas niet, moest hij er bij
voegen, want niet alleen was hij al het
geld kwijt, dat hij gekregen had in de
bank van leeniDg, voor de weggenomen
kostbaarheden, maar bovendien had hij ook
nog de lombardbriefjes verloren.
De rechter geloofde zijn droom niet en
veroordeelde hem tot een half jaar gevan
genisstraf.
Vlug hooien.
Vlug hooien, hoorde ik laatst een man
van ondervinding zeggen, dat bevalt. Hij
meende hier nu niet mee, dat men het
hooi in huis moet halen eer het nog recht
droog is, maar dat men het gras geen een
twee of meer dagen in het zwad moet la
ten liggen, voor dat men het losschudt en
uitspreidt.
Vroeger was dit zoo de gewoonte en nog
zijn er heel veel, die niet eerder met een
vork op het hooiland komen voor de maai
ers het werk gedaan hehben. Ze meenen
dat men het gras in het zwad eerst maar
een beetje moet laten besterven en dat het
dus beter is, er niet al te vlug bij te we
zen.
Dit had hij vroeger ook gedacht, maar
daar het weer hem hierdoor wel eens par
ten gespeeld had, was hij anders begonnen.
Hij had toen om zoo te zeggen, de vork
achter de zeis aan laten gaan en daardoor
was zijn hooi niet alleen beter geworden,
maar hij had het ook spoediger te huis
gekregen. Geen wonder dus dat hij het
nog doet, altijd indien het weer het toe
laat, en dat er velen zijn, die zijn voor
beeld tot hun eigen voordeel getrouw vol
gen.
Huwelijken vanmillion-
n a i r s
De New-Yorksche miljonnairs schij
nen met elkaar te willen wedijveren in
pracht en praal bij huwelijks-feesten in
hun families. Toen eeoigen tijd geleden
de dochter van Joy Gould huwde met den
Franschen graaf van Castellena waren de
feest zoo schitterend, dat men ze zich niet
luisterrijker voor kon stellen. Thans heeft
men echter ingezien dat dit toch nog kan
gebeuren. Enkele dagen geleden huwde de
dochter van den millionnair W. Douglas
Hoane met den heer James Abercrombie.
Tot den bruiloftsdisch waren de rijkste in
woners van New-York genoodigd.
De partij werd le Lencx gegeven en de
gasten werden in extratreinen, die vorste
lijk ingericht waren, daarheen gevoerd.
Op iederen trein bevond zich een muziek
korps en onderweg werden verfrisschingen
aangeboden.
Aan het station te Lenox waren 80
prachtige rijtuigen om de gasten naar de
feestzaal te brengen. Van daar naar de
kerk waar een groote eerepoort van bloe
men was gemaakt. Het feestmaal bestond
nit de fijnste en duurste spijzen,terwijl
de wijnen nit de beste kelders aangekocht
waren.
Het bal dat hierop volgde, was in één
woord schitterend. De waarde van de ca-
deaux, die het jonge paar kreeg, wordt op
700,000 dollards geschat. Een oom van
de brnid had haar een collier geschonken
van 50,000 dollars. De uitzet van de brnid
kostte 50,000 dollars en de onkosten van
bet feestmaal worden op een millioen dol
lars geschat.
Zakgeld.
Wat men onder zakgeld heeft te ver
staan, zal zeker aan al mijn lezers bekend
zijn. Een uitvoerige verklaring zal ik dus
niet behoeven te geven. In 't algemeen
verstaat men er het geld onder, dat on
ze jongelieden behoeven om hun sigaartje
te kunnen rooken, hun partijtje biljart te
spelen, hun strikje te koopen enz. Aller
lei kleinigheden worden ervan bekostigd,
tot veraangenaming des levens.
Sommige ouders geven hun kinderen
wekelijks dat zakgeld, andere bij gelegen
heid van kermis of feestelijkheden. Ik zon
aan de eerste manier de voorkeur geven,
omdat men dan reeds vroegtijdig zijn kin
deren kan leeren sparen. Van dit sparen
kan het nnt nooit te hoog worden geschat.
Maar hoe dit ook zij, of de kinderen het
wekelijks, dan wel bij sommige gelegen
heden krijgen, tot de ouders wil ik thans
over het zakgeld een erstig woordje bren
gen.
Het behoeft geen breed betoog, dat dag
aan dag vele jongelieden op den verkeer
den weg geraken, en daarop verder voort
hollen. Dat weten wij allen. Wij zien
het dikwijls genoeg gebeuren. Misschien
hebben wij, tot ons groot leedwezen, er
voorbeelden genoeg van in onfce eigene
familie, om van andere kringen niet eens
te spreken.
Welnu, wie bedroeft zich over dit ver
ongelukken van zoovelen niet Maar ken
nen wij ook de oorzaken Er zijn er re-
Ie, maar het ligt niet in mijn plan, ze
alle nu te bespreken. Doch eene wil ik
noemen, namelijk hst geven van te veel
zakgeld.
Menige ouder is er tegen «oordig trotsch
op, als zijn kinderen vroeg „groot' zijn,
dat wil zeggen, dat zij zicb, ofschoon nog
jong, reeds het voorkomen geven van
groote menschen. „Ze moeten maar vroeg
de wereld leeren kennen', zeggen de ou
ders, en zij geven hun kinderen dan ruim
geld, om zich vooral toch vrij te kunnen
bewegen. De kennismaking is zeer spoe
dig geschied, dat spreekt van zelf. Maar
of het steeds ten voordeele der kinderen
is
Een oud rijmpje zegt:
„Vroeg rijp, vroeg rot;
„Vroeg wijs, vroeg zot 1*
Denkt daaraan, ouders 1 Laat uw kinderen
toch liever, ja! zoolang mogelijk kinderen
blijven 1 Maakt er niet terstond groote
menechen van. Dit strekt hun telt en tot
groot nadeel.
Te veel zakgeld geeft aanleiding tot het
jagen naar te veel genot. En wanneer
dit gemakkelijk te verkrijgen is, werkt
het hoogst nadeelig en verslappend. Be
ter is het, dat een mensch zeltbeheersching
leert en ingetogenheid. Daarvan wordt
strenge plichtsbetrachting het gevolg, waar
door men zich leert inspannen en tot een
moeitevollen arbeid bekwaam wordt.
Cadzandria. (Lievw Leven.)
Op de landbouwtentoon-
stelling te Derlington is een treurig on
geluk gebeurd.
Het was drukkend warm en dreigde een
onweder en toen er al eenige regendrop
pels begonnen te vallen, zochten vele be
zoekers een schuilplaats onder het zwaar
geboomte op het terrein. Daar kwam plot
seling een bliksemstraal, gevolgd door een
hevigen donderslag. De bliksem was in
een boom geslagen, en van de vijf man
nen die er onder standen, lagen twee roer
loos op den grond, terwijl de drie ande
ren zich wrongen van pijn. Zij waren al
len door den bliksem getroffen. De tweo
ergst gewonden stierven na verloop van
eenige oogen blikken. De drie overigen
bleken slechts licht gewond.
Een werkman van het ar-
senaal te Woolwich, Robert Parker, viel,
op het oogenblik, dat men zich gereed
maakte in een vorm onder den grond een
groote mortier te gieten, in het vloeibare
kokende metaal. Natuurlijk was hij aan-
stouds dood. De directeur liet het geheele
blok metaal, waarin Parker was bedolven,
toen het afgekoeld was, naar het kerkhof
brengen en begraven.
Een vertelling uit Ara-
fa i
Eenige Arabische landbouwers waren in
het voorjaar op den akker werkzaam en
kregen daar een bezoek van den duivel,
die hun mededeelde, dat hem de halve we
reld behoorde en hij daarom aanspraak
maakte op de Helft van den oogst. De Ara
bieren boden daarop, wijl zij koren wilden
zaaien, de onderste helft aau. Maar de
duivel besliste terstond, dat het bovenste
deel hem toekwam. Fluks besloten de
boeren toen rapen te planten. De oogsttijd
kwam, en de boeren kregen de rapen, de
duivel de verdorde bladeren.
Bij den volgenden zaaitijd vorderde de
duivel, toornig over de vorige verdeeling,
de onderste helft van de opbrengst. Toen
zaaiaeu de Arabieren tarwe en rogge. We
derom kwam de tijd van deeling. De boe
ren sneden nu do aren van den akker, en
voor den duivel bleef niets anders over
dan de stoppels.
Als de vroege aardappels
het veld ontruimd hebben, trachte men op
dezelfde plaats nog iets anders te telen.
Komt de grond einde JuDi of uiterlijk be
gin Juli leeg, dan kan men het nog met
boontjes probeeren. Leent het weer zich
daartoe minder, dan denke men vooral aan
de verschillende soorten van kool. Of an
ders, poot over eenige dagen andijvie op
den eens gebruikten grond. Heifstknollen
kan men er op zaaien tot midden Augus
tus. In alle gevallen streeft naar roii—
stens twee oogsten, want daarin ligt juist
het voordeel van den tuin.
D e wraak eener Grieksche
vrouw. Uit Athene wordt gemeld
Een moordaanslag van een jong meisje op
haar beminde, verwekt hier groote ontstel
tenis. Marike, een vroolijk, mooi meisje
van 20 jaren uit het dorp Marathon was
te Athene in een confectie-zaak werkzaam.
Zij maakte daar kennis met een persoon
die bij het gerecht een ambt bekleedde en
die haar weldra zijn liefde beleed. De schoo-
ne Marike nam den jonkman in genade
aan en hij beloofde haar spoedig te zullen
huwen. Toen het meisje eens bemerkte,
dat de jonge man haar niet meer zoo gaar
ne mocht lijden als vroeger, kocht zij een
groot mes en ging daarmede in het stads
park, waar zij eenige bloemen en groen
pinkte en haar mes daarin verborg. Hier
mede gewapend wachtte zij op zekeren dag
haar beminde af en toen zij hem zag, liep
ze hem tegemoet en zeide hem ernstige
dingen te moeten mededeelen. De onge
man, benieuwd wat het wel zou wezen,
volgde haar.
Na eenige heftige verwijlingen en be
dreigingen trok zij eensklaps haar mes,
deed er de bloemen af en bracht haar vroe-
geren beminde een snede op het gezicht
en over den schouders toe. Op het hulp
geroep van den mau, kwamen eenige per
sonen toesnellen die haar in bedwang hiel
den en haar later aan de politie overlever
den. Toen zij voor het gerecht zich moest
verantwoorden, legde zij volledige bekente
nis af en zeide; volstrekt geen berouw over
haar misdaad te hebben. „Wanneer ik uit
de gevangenis ontslagen ben, zal ik mijn
wraak wel op een doeltreffender wijze koe
len", waren haar laatste woorden.
Te Parijs heeft giste r-m i d-
dag een schrikkelijke brand gewoed, ont
staan in de uitgestrekte werkplaatsen der
Compagnie francaise d'entreprises militaires,
in de rue Rochechouart. Een brandweer
man is doodgevallen, een tiental personen
zijn gewond, het is een agitatie van belang
geweest.
De weervoorspellingen
van Falb voor de maand Juli luiden wer
kelijk droevig. Regen, regeo en nog eens
regen. Juli 1895 zal haar naamgenoot
van 1891 waarschijnlijk in regenrijkheid
overtreffen en Falb waarschuwt daa ook
voor oversiroomiDgen. Er zijn slechts
korte tusschenperioden van droog weer te
verwachten. De neerslag is in beide
helften van de maand ongeveergelijk: mis
schien regent het in de tweede helft
nog wat meer, of aanlokkelijker uil-
gedrukt in de eerste helft iets minder.
Voor het meerendeel zou deze neerslag
met onweers voorkomen. In het midden
dei maand zonden overvloedige lange aan
houdende regens optreden. Daarna zal ook
de temperatuur stijgen, terwijl in het eer
ste en laatste derde deel de temperatuur
beneden het normale blijft.
De gedetailleerde opgaven bevatten ook
al weinig opwekkends. Zij luiden als volgt
voor de periode van 1 tot 8 Juli: Talrij
ke en uitgebreide onweers met veel regen.
Dit geldt eveneens voor Oostenrijk-Honga-
rije. Vooral omstreeks den eersten en den
zevenden is veel neerslag te verwachten. De
temperatuur is slechts in de eerste dagen
hoogdaarna daalt zij onder het normale.
Aardbevingen, die zich ook in het einde
van Jani hebben voorgedaan, komen thans
in zwakker graad weer voor van 4 tot 7
Juli. De 7 e is een kritische dag van do
derde orde.
TeBrightoniseen dokter,
die zich uit de practijk had teruggetrokken
Maandag plotseling overleden. Hij had
belang gesteld in de politieke crisis en was
zeer verrast door de aftreding van het mi
nisterie. Later op den avond vond zijn zoon
hem dood, ten gevolge van een beroerte
„erhaast door „politieke opgewondenheid.'
Een sterfgeval door bruis-
poeder. Eene jonge dame te New York
had de beide bestanddeelen van bruispoe
der elk afzonderlijk ingeslikt, zoodat de
vermenging eerst in de maag kon plaats
hebben. Daarop volgde zulk eene sterke
ontwikkeling van gas (koolzuur), dat zij
die onvoorzichtige overhaasting met den
dood moest bekoopen.
Een vreeselijke dood h e fa-
ben vijf-en-twintig landlieden te Stuhl-
weizenburg gevonden. Onder leiding van
