lisiss-, MWMit- LllltfllllM Doorvoer van rnnflveo. Donderdag 18 Juli 1895. 39ste Jaargang Ho. 3008. Paardenmarkt Uitgever J. WINKEL. fBureau: SCHAGM, Laan, D 4. Gemeente S c h a g e n. Bekendmakingen. te SCHAGEN. De markt zal dit jaar worden geltouden op Donderdag 25 Juli a.s. voor de aangevoerde paarden zal geen markt- geld verschuldigd zijn. De Wereldtentoonstelling. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. I Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. POLITIE. Ter Secretarie rijn inlichtingen te beko men omtrent een gevonden muil. Ter Secretarie alhier, zijn inlichtingen te bekomen omtrent een gevonden gouden oorknopje. NIEUWE BURGEMEESTER en WETHOU DERS van bren gen ter kennis van belanghebbenden, dat door den RAAD dier gemeente, met goedkeuring van Heeren Gede puteerde Staten van Noord-Holland, aldaar is ingesteld een jaarlijksche Paardenmarkt, te houden in de maand JULI, en wel op den dag vóór dien waarop gelijke markt wordt gehouden te HAARLEMMER" MEER, welke markt hoofdzakelijk is bestemd voor luie- en r ij t u i g- p a arden, geschikt voor den bui- tenlandschen handel en voor paarden geschikt voor de Remonte; de laatste vanaf driejarigen leeftijd. Heeren paardenfokkers e. a. worden beleefd verzocht tot het wel slagen dezer nieuwe markt, in het noordelijk deel dezer provincie die o. a. zeer wenschelijk wordt geacht door het Hoofdbestuur der Vereeni- ging van het Nederlandsch Paarden stamboek door het aanvoeren hun ner daarvoor geschikte dieren te wil len medewerken, óók in hun eigen belang. Kunnen toch die dieren te Se hagen van de hand worden gedaan, dan worden daardoor de bet langrijke kosten vermeden van he- vervoeren naar verder afgelegen mark ten, b. v. te Haarlem en elders, verbonden. Buitenlandsche kooplieden hebben, reeds verklaard, de markt te zullen bezoeken, indien op eenigen aanvoer gerekend kan worden. Schagen, 25 Juni 1895. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van 8CHAGEN, brengen ter kennis van belanghebbenden, dat ingevolge de door den Raad dier gemeente vastgestelde re geling betrekkelijk het onderzoek naar de broeiing van hooi enz. Ie. De gemeente is verdeeld in een Noordelijke en een Zuidelijke Hooistekeis- wijk, en de scheidingslijn tnsschen die wijken wordt geacht te zijn getrokken vanaf de brug aan de Lange Suevert, door de Hoep, over de Markt naar en door de Heeren straat, langs de Loet, den Menisweg en htt pad, loopende langs het Schagerwiel, en vandaar langs den dijk liggende san den zuidkant van den polder Burghora tot aan de gemeente Sint Maarten S2e. Dat voor het loopend jaar tot Hooistekers zijn benoemd Voor de Noordelijke wijkWillem Bleeker (Noord wijk A no. 41) en Arie Kant (Laagzijde B, 119/187/: Voor de Zuidelijke wijkJan Koos Hoep wijk C no. 51 128) en lijs Bij' post (Laan wijk D 53); 3e. dat ingevolge het bepaalde bij de politieverordening voor deze gemeente ie der houder van hooi en stroo, die daarin) gevaar voor brand door broeiing ontdekt, verplicht is daarvan onverwijld kennis te geven aan den Burgemeester en een der Hooistekers voor de Hooistekerswijk waarin hij woonachtig is, zullende de hooistekers bovendien ten allen tijde tot het onder zoeken van hst hooi en stroo moeten wor den toegelaten. 4e. dat niet-naleving der sub. 3 vermelde bepaling strafbaar is gesteld met eene boe te van ten hoogste f 25. Schagen, den 5 Juli 1895. Burgemeester en Wethouders voornoemd S. BERMAN, De Secretaris, DENIJS. De Burgemeester van Schagen brengt ten verzoeke van den Hetr Commissaris der Koningin in deze provincie ter ken nis van belanghebbenden, dat blijkens bericht van den Heer Minister van Bin- nenlandsche zaken, de doorvoer van Rund vee door Frankrijk wederom is toege staan, Schagen, 5 Juli 1895. De Burgemeester voornoemd, S. BERMAN. FEUILLETON. Sociale Roman uit het Vrouwenleven. Abthüb Zapp. 14. HOOFDSTUK XII. Margot had op de huwelijksaanvraag van mijnheer Tonoies, ja gezegd. De kor te tijd, die voor de bruiloft nog verloopen moest, bleef zjj als gast bij dezelfde fami lie, waar tij tot nog toe verblijf gehouden had. Daar maakten Edith en Adda bezoeken en daar leerden zij barentoekomstigen zwa ger kennen. Diotricb, wien M argot per brief de verandering in haar lot geschreven bad, toonde zich oprecht verheugd. .Gij zyt toch een knap meisje, Margot," schreef bij haar onder anderen bewonde rend. .Ik heb alle achting voor nwe han delwijze. En dan nog in zulk een betrek kelijk korte tijdDrieduizend Mark als in komen I 't Is in één woord goddelijk I Ik wou dat ik ook eerst maar zoo ver was Gij gelukskind I Maar ik, arme duivel I Ik had nooit gedacht, dat het nog zoo moeilijk zijn zou, om een goudvisch aan den baak te krijgen. Dat zaakje duurt verduiveld lang. Weet gij er Boms eene voor mij. 't Is waarachtig een echte eierdans welken ik maak. Na, waaneer gij eerst de rijke mevrouw Tonnies zijt, zult ge uw armen broeder niet vergeten." Twee dagen voor de bruiloft versoheen mijnbeer de lnitenant in persooa, om aan de bruiloft deel te nemen. De hoofdzaak was voor hem, met zijn zwager op een goe den voet te komen. B.j de vriendelijkheid en voorkomendheid, die hem altijd ten dienste stonden, gelukte hem dat zoo vol komen, dat mijnheer Toonioa uit eigen be weging, den broeder [zijner jonge vrouw kort voor zijn vertrek een niet onbe langrijk souvenir overhandigde. .God zij dankdacht de lnitenant, ter wijl hg een paar geiochfe weigeringen' pre- het *Het WaS h00g t^d- 1166(13 dreigde pen *a,er mÜ osei de lippen te loc- niiinh^ me' oudste schoonzeiter had beid J°nnies' die in zijne gelukzalig- te m zk 6616 wereld gelukkig wer.scbte *n» 6611 ernstig gesprek onder vier oogen. Hij bood haar op de meest kiescbe manier een onderstenning aan, die haar in staat stellen zou, tot zijnen en Margot's te rugkeer zonder zorgen te kunnen leven. Ook deed hg haar den voorslag, na hnn terugkeer met Adda bij hem te komen inwonen. Voor Adda nam Edith dit laatste aanbod volgaarne aan, voor haar zelf echter wei gerde zij het met beleefde vrijmoedigheid, evenals elke ondersteuning. Zij gevoelde tegenover haar zwager telkens een verwij tend gevoel. Edith hield zichzelf voor de medeplichtige aan dat bedrog. Was het niet een comedie, een afschuwelijke, gemeene comedie, die Margot met den niets vermoe denden speelde Zij had hem niet ver klaard, wat toch haar plicht was, dat zij hem niet lief bad en alleen nit nood zijn huwelijksaanvraag aannaai, neen, zy hui chelde hem een gevoel, dat zij in waarheid niet ondervond. En zy, Edith zag dit gewetenlooze spel rustig aan eo liet de ten argeloozen man,wiens persoon baar toch eerbied afdwong, een hnwelyk sluiten, dat geen huwelijk was, en dat nooit het geluk van hem zoa kunnen bevorde ren. Hsar plan was gemaakt, zoo spoedig als Adda onder de bescherming van mijnheer Tounies zou zyn, ging zij naar Ziirich. Met de vijfhonderd Mark die zy bezat, Margot bad haar erfdeel ten behoeve barer beide zusters afgestaan, en de belofte van mejuf frouw Drager, dat zy hare lessen kon over nemen, zou zy bet waagstuk maar onderne men. En wanneer het bleek, dat hare krachten niet in staat waren tegen hetgeen haar te Ziirich te wachten stond, nu, dan was het toch beter strijdende ten ouder te gaan, dan zich nog laDger te vernederen, met dat elleudige werk, waarmede zy tot dasverre haar brood had moeten ver dienen. Och zij zou zich bijna gelnkkig hebben kannen gevoelen, wanuoer Adda baar tegen woordig maar niet zooveel zorgen bereidde. Met het meisje had een wonderbare veran dering plaats gehad, die haar eerst nu, na al die beslommeringen met Margot voorbij waren, goed en duidelijk opviel Adda was stil en ernstig gewordeD, dikwijls zat zy nrenlang, zonder iets te doen, op één plek te staren en keek droomend voor zich heen. Sprak men h°ar dan aan, zoo sprong zij ontsteld op en nam haar gelaat een ang stig vragende aitdrukking aan, als dacht zy op iets slechts betrapt te zijn. Menigmaal echter was zij weer uitermate vroo'ijk en opgewonden, hoewel die vroolijkheid, toch VIII. Den vorigen keer heb ik het genoegen gehad, lezer, u hier en daar op eenige fraaie ot interessante inzendingen in de Nederlandsche afdeeling te wijzen. Laten wij thans onze wandeling vervolgen; ik stel mij daarbij voor, u het fraaiste of meest opmerkenswaardige aan te wijzen, teneinde u eenigszins een denkbeeld te geven van de velerlei wijzen, waarop onze Nederland sche industrie zich le midden van die van het overige Europa, op het gunstigst tracht te vertoonec. Aanwijzingen om tot in lengte van da gen een goede gezondheid te blijven genie ten, zijn er, zooals ik reeds zeide, in groo te menigte; doch tot veiamgenaming van het leven moge gezondheid nummer een zijn, zij alleen is niet genoeg, als niet an dere factoren medewerken. Een der voor naamste daarvan is wel een aangenaam gezellig gemeubileerd tehuis. Nu, om bet fraaiste, wat op dit gebied geproduceerd wordt, te zien, moet men gaau naar de salons van Vos en Legrand of naar die van .de Zon", beide bekende Amster- damsche firma's. Keurig is de eetkamer, uiterst smaakvol het salon met eeu vrou wenbeeld van Bart van Hove in eene nis, van de eerste firma. Bezienswaardig zijn ook de volledige slaapkamerameublementen der laatste. In zoo'n smaakvol gemeubileerd salon mag een pianino niet ontbreken, welnu aan étalages van deze en andere muziek instrumenten is geeu gebrek. Hoofdzaak is hierbij natuurlijk de klank, en uit het uitwendige tot het inwendige besluitende, zal die wel bij allen uiterst fraai zijn. De kasten toch van alle instrumenten, die ik zag, zijn ware pronkstukken. Ik zag er o. a. eene van blank eikenhout, een pronk stuk van beeldhouwkunst in de étaLge der firma Bocage en Dupont uit Utrecht. Dergelijke, schoone zakeu in een huis vereeDigd, lokken i atuurlijk inbrekers bij menigte, en hier in Amsterdam zijn er zulke virtuozen op dat gebied aan 't wer ken, dat men wel voortdurend er aan mag denken het nieuwste op hst gebied van deursluiting aan zijn huis te doen aan brengen. Daartoe heeft men gel genheid bij de firma I. van Aalten en zoon; deze ex poseert onder meer een automatische deur- sluiting, die met luchtdruk de deur zeer gelijkmatig doet dichtvallen. Dit is onge twijfeld een zeer praktische vinding, die de vroegere zakjes met zand aan de deuren moet vervangen, en die vooral in café's, waar men, als -t vol is, wel eens bij een tochtende deur moet gaau zitten, op prijs gesteld zal worden. Als ik mij niet ver gis, is deze sluiting reeds in eenige café's hier aangebracht. Wie zich, zoo voortwandelende van eeni ge der étalages het een en ander heeft zeer iets onnatuurlijks had. Wanneer Edith baar met vragen daaromtrent lastig viel, toonde zy zich beleedigd en ongedul dig. Wat scheelde haar toeh Niets! Men moest haar met vrede laten. Zoo zag Edith zich als het ware belast met de oplossing van dit raadsel, waarvan haar zuster Adda de hoofdpersoon scheen te zyn. Wellicht was het de invloed van hare collega in den winkel, die zoo ongan- stig op Adda werkte. In de laatste weken schenen zij zeer intiem en vriendschappelijk met elkander om te gaan. Nu eens was bet eene uitnoodiging voor een familiefeestje, dan weder een bezoek aan het theater, om dat Meta vrijkaarten gekregen had van haar moeder, die in de comedie de hoeden en mantels der dames in bewaring hield. Edith zag dit intiem verkeer niet gaarne, en zy drong er bij Adda op aan, haar om gang met juffrouw Meta eenigszins te beper ken. Maar toen kreeg Edith etok en bal. Met een heftigheid, die haar deed ontstellen, wees Adda bare voorstellen van de band. Of zy dan niet het recht had, zich een weinig te amuseeren. Zy was nog jong en wilde toch ook wel eens genieten. Edith had goed praten, die bad in haar jeugd volop genoten. Zou zij misschien moeten wachten totdat zij oud en leelijk was Ze ker, het was altijd werken, werken en nog eens werken 1 Voor zulk een leven bedank te zjj recht hartelijk. Dau er liever maar dadelijk een eind aan gemaakt. En wat haar omgang met juffrouw Meta betrof, dat was niet haar schnld, dat zy geen an dere vriendin had. Zy bevond zich niet in znlk een gelukkige positie, dat zy haar vriendinnen voor het uitzoeken bad, zooals andere jonge meisjas dat hadden. Op een avond bleef Adda bijzonder lang nit. Edith wachtte tot elf nar, vervolgens legde zy zich te bed, omdat zy zich van vermoeienis niet meer op de been houden kon. Toen Adda eindelijk tbnis kwam, hoorde zij er niets van. Midden in den nacht werd zij wakker. Het was, alsof er een zacht onderdrukt stennen van nit Adda's bed klonk. „Adda! Zijt gij daar!" vroeg Edith met ingehouden adem luisterende. Maar geen antwoord volgde, niets deed zich meer boo- ren. Slechts het diepe ademhalen van de slapende verried, dat haar zuster in haar bed te slapen lag. Zij meest het zich ze ker verbeeld hebben, zoo stelde Edith zich gerus', en siiap wederom in. Den volgende morgen, oatstelde zij ia hevigen mate, toen Adda opstond. Wat was er gebeurd 't Adda's gelaat was bleek en verwrongen. Da oogen lagen diep in hun ne holten. Jeugd en vioolijkhud waren als weggevaagd van bet anders zoo stralende gelaat, dat er nu zoo ontzettend ontdaan uitzag, dat Edith door een vreeselijke angst overvallen werd. „Om Godswil Adda, wat scheelt je vroeg Edith in angstige spanning. Over Adda's gelaat toog nu nog eeu ontzettender uit drukking, hare gelaatstrekken verwron gen zich in de pijnlijkste plooi en. Plotseling wierp Adda zich op de knie ën, omvatte bare zuster en verborg haar ge laat in Edith's schoot. Een dot, hartbre kend kreunen en klagen drong tot Edith door. Edith had eenige m<nuten noodig, om die vreeseljjke angst, die baar borst en keel toekneep, van zich te zetten en haar spraak te herwinnen. Zij maakte zich van haar zuster los en wierp zich naast baar neder, vatte Adda bij de schouders en trachtte haar in de oogen te zien. Maar Adda ontweek haar, drukte opnieuw haar hcofd tegen Edith aan en verborg haar hoofd aan Editb's schouder. Em vreeselijk schrikbeeld vertoonde zich voor Edith's oo gen, het bloed scheen haar in de aderen te stollen, haar hart scheen stil to staan. Zij kon dezen toestand niet langer ver dragen. „Spreek tochAddaOm Godswil, spreek toeh I" riep zy nit. „Wut is er toeh Hebt ge u iets. te verwijten Wat hebt ge toch gedaan Zy voelde boe haar zuster in haar arm schokte en hoe haar polsen koortsachtig hamerden. Vervolgens weder een smarte lijk kreunen als van een docdelijk ge wonde. „Spreek!" kreet Eiith op nieuw en schud de Adda heen en weder. „Hebt ge in een winkel schulden ge maakt Met geweld verdreef Edith de waanzin nige gedachte, die haar zooeven de herse nen martelde. „Zeg het mij toch I Ver trouw mij tcchl-voegde zij er zacht vleiend aau toe. „Wellicht is het niet zoo erg als ge meent." Eindelijk drongen er daa toch verstaan bare geluiden, van tussohen de voor bet go- laat geslagene handen„Het het is zoo vreeselijk Biecht, dat ik ik sterven moet Weder maakte die ontzettende g dachte z'ci van Edith's brein mees'er, ditmaal zoo bepaald en gebiedend, dat zij onwiliekeu- sangescbaft, moet natuurlijk een flinken greep in zijne beurs doen, en wil hij dan het totaal van zijne uitgaven opmaken, eens flinke optelling tot besluit maken. Vergissen is echter mensehelijk, vooral, wanneer eene dergelijke berekening eenigs zins gehaast moet geschieden. Vergissingen zijn echter onmogelijk gemaakt door de re kenmachines, die reeds in eenige winkels en magazijnen hier te zien zijn, en die hier door eene Amerikaansche firma, ver tegenwoordigd door den heer C. H. van Erk nit Rotterdam, geëxposeerd worden. In een oogenblik toonen deze machines door eene eenvoudige drukking op een paar knopjes en eene beweging aan eene kruk het totaal van eene rekening en drukken dat tevens op een papiertje af. Ge ziet, lezer, er is van alles en nog wat, en daaronder fraaie zaken, te zien op onze tentoonstelling. En fabrikant of vertegen woordiger hebben hun best gedaan, hunne fabrikaten op de meest smaakvolle en voordeelige wijze aau het publiek te toonen. Mogen niet allen daarin geslaagd zijn, men denke aau de veie pyramiden en kegels, de firma Holok en Schwarsz uit Zutfen, in essences en vruchtensappen is dat zeker wel. Een keurige étalage prijkt rechts van hetbuffet. Over den inhoud der kristallen vazen en bekers kan ik na tuurlijk niet oordetien, doch alweder uit het uitwendige tot het inwendige beslui tende, moet die prima zijn; genoemde firma verwierf dan ook reeds op andere tentoon stellingen, o. a. te Antwerpen, met haar traaie étalage, eenige medailles. In de onmiddellijke nabijheid van deze étalage vindt gij het buffet, waar ge u met allerlei verkoelende dranken verfris- schen kunt, ongetwijfeld een weldaad voor vele bezoekers, want na eene wandeling op eenen warmte Julidag, zooals wij in den laatsten tijd genieten, verlangen velen naar iets verfrisschends, om ook de overige afdeelingen met onverflauwde aandacht te kunnen opnemen. Een volgende maal hcop ik u achter eenvolgens ook in deze biunen te leiden, thans echter verzoek ik uw gezelschap voor nog eene kleine wandeling over het terrein. Steeds is het daar uiterst amusant, voor- rig uitriep: „Adda! OngelukakindWia wie P" „Meiling Het was een zachte, heel zachte zucht, die dezen naam Edith kenbaar maakte,maar het woord werkte op haar ais een oorver- doovsnda donderslag. Met één ruk wiorp zij baar zusier van zich af en vervolgens tuimelde zy een paar schreden achteruit en bonsde tegen den wand. En hiertegen leunend zag zy vol afschuw en haat op haar zuster neder. Adda bad zich plat op den grond gewor pen en zoo lag zij stil als een dooie. Deze aanblik deed Edith's liefde weder ontwa ken en vervolde haar met zulk een diep medelijden, dat zij in één sprong weer bij da ongelukkige terug was, naast haar ne- derknielde en baar als een kind in de ar men nam. Uit het door dit onduldbare lijden ont zettend verwrongen gelaat, was elke kleur geweken; Adda's oogen waren gesloten; in een onmacht scheen zij al haar ellende ver geten te hebben. Edith streelde haar en kuste haar en gal haar de zoetste namen. Het was toch haar lieve kleine zuster, die zij van jongs af had opgevoed, voor wie zij altijd gezorgd had, voor wie zij halve nach ten had gewerkt en die zij daarom meer liefhad, dan die andere zuster. Toen dat alles niet hielp en Adda nog steeds als levenloos in haar armen hing, wierp zij een vertwij telenden blik om zich, als verwachtte zij ergens hulp Het gevoel hater verlatenheid en hulpeloosheid maak te haar zoo treurig, dat zij niets anders doen kon dan weenen. Daar begon Adda zich in hate armen te bewegen; de oogleden der ongelnkkige be gonnen te trillen en openden zich eindelijk langzaam. Weder kuste en liefkoosde Edith haar zuster ea no voed ook Adda traeen. En nadat zij een poos in wild snikken haar hart had luchtgegeven, begon zij eindelijk te spreken, fluisterend, stotte rend, telkens weder door een tranenvloed onderbroken. Het was de oude, gewone geschiedenis van den geweienloozen schurk, die de ziel van een onschuldige vermoord heeft, een werk, dat hem zooveel te gemakkelijker viel, omdat het offer, met baar kinderlijke, hem geheel vertrouwende ziel, volkomeD weerloos tegenover hem stond. Het was haar gegaan als duizend en weer duizend andere ongelukkige, bedrogen znsteren. Niemand had haar gewaarschuwd, niemand had haar gewezen op de gjvaren, die haar in sulk een groote stad als B.rijjn van alle

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 1