lisiss-,
MWMit- LllltfllllM
Doorvoer van rnnflveo.
Donderdag 18 Juli 1895.
39ste Jaargang Ho. 3008.
Paardenmarkt
Uitgever J. WINKEL.
fBureau: SCHAGM, Laan, D 4.
Gemeente S c h a g e n.
Bekendmakingen.
te SCHAGEN.
De markt zal dit jaar
worden geltouden op
Donderdag 25 Juli a.s.
voor de aangevoerde
paarden zal geen markt-
geld verschuldigd zijn.
De Wereldtentoonstelling.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. I
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
Ter Secretarie rijn inlichtingen te beko
men omtrent een gevonden muil.
Ter Secretarie alhier, zijn inlichtingen te
bekomen omtrent een gevonden
gouden oorknopje.
NIEUWE
BURGEMEESTER en WETHOU
DERS van bren
gen ter kennis van belanghebbenden,
dat door den RAAD dier gemeente,
met goedkeuring van Heeren Gede
puteerde Staten van Noord-Holland,
aldaar is ingesteld een jaarlijksche
Paardenmarkt, te houden in
de maand JULI, en wel op den dag
vóór dien waarop gelijke markt wordt
gehouden te HAARLEMMER"
MEER, welke markt hoofdzakelijk
is bestemd voor luie- en r ij t u i g-
p a arden, geschikt voor den bui-
tenlandschen handel en voor paarden
geschikt voor de Remonte; de laatste
vanaf driejarigen leeftijd.
Heeren paardenfokkers e. a.
worden beleefd verzocht tot het wel
slagen dezer nieuwe markt, in het
noordelijk deel dezer provincie die
o. a. zeer wenschelijk wordt geacht
door het Hoofdbestuur der Vereeni-
ging van het Nederlandsch Paarden
stamboek door het aanvoeren hun
ner daarvoor geschikte dieren te wil
len medewerken, óók in hun eigen
belang. Kunnen toch die dieren te
Se hagen van de hand worden
gedaan, dan worden daardoor de bet
langrijke kosten vermeden van he-
vervoeren naar verder afgelegen mark
ten, b. v. te Haarlem en elders,
verbonden.
Buitenlandsche kooplieden hebben,
reeds verklaard, de markt te zullen
bezoeken, indien op eenigen aanvoer
gerekend kan worden.
Schagen, 25 Juni 1895.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van 8CHAGEN, brengen ter kennis van
belanghebbenden, dat ingevolge de door
den Raad dier gemeente vastgestelde re
geling betrekkelijk het onderzoek naar de
broeiing van hooi enz.
Ie. De gemeente is verdeeld in een
Noordelijke en een Zuidelijke Hooistekeis-
wijk, en de scheidingslijn tnsschen die
wijken wordt geacht te zijn getrokken vanaf
de brug aan de Lange Suevert, door de Hoep,
over de Markt naar en door de Heeren
straat, langs de Loet, den Menisweg en
htt pad, loopende langs het Schagerwiel,
en vandaar langs den dijk liggende san
den zuidkant van den polder Burghora
tot aan de gemeente Sint Maarten
S2e. Dat voor het loopend jaar tot
Hooistekers zijn benoemd
Voor de Noordelijke wijkWillem
Bleeker (Noord wijk A no. 41) en Arie
Kant (Laagzijde B, 119/187/:
Voor de Zuidelijke wijkJan Koos
Hoep wijk C no. 51 128) en lijs Bij'
post (Laan wijk D 53);
3e. dat ingevolge het bepaalde bij de
politieverordening voor deze gemeente ie
der houder van hooi en stroo, die daarin)
gevaar voor brand door broeiing ontdekt,
verplicht is daarvan onverwijld kennis te
geven aan den Burgemeester en een der
Hooistekers voor de Hooistekerswijk waarin
hij woonachtig is, zullende de hooistekers
bovendien ten allen tijde tot het onder
zoeken van hst hooi en stroo moeten wor
den toegelaten.
4e. dat niet-naleving der sub. 3 vermelde
bepaling strafbaar is gesteld met eene boe
te van ten hoogste f 25.
Schagen, den 5 Juli 1895.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
S. BERMAN,
De Secretaris,
DENIJS.
De Burgemeester van Schagen brengt
ten verzoeke van den Hetr Commissaris
der Koningin in deze provincie ter ken
nis van belanghebbenden, dat blijkens
bericht van den Heer Minister van Bin-
nenlandsche zaken, de doorvoer van Rund
vee door Frankrijk wederom is toege
staan,
Schagen, 5 Juli 1895.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
FEUILLETON.
Sociale Roman uit het Vrouwenleven.
Abthüb Zapp.
14.
HOOFDSTUK XII.
Margot had op de huwelijksaanvraag
van mijnheer Tonoies, ja gezegd. De kor
te tijd, die voor de bruiloft nog verloopen
moest, bleef zjj als gast bij dezelfde fami
lie, waar tij tot nog toe verblijf gehouden
had. Daar maakten Edith en Adda bezoeken
en daar leerden zij barentoekomstigen zwa
ger kennen. Diotricb, wien M argot per brief
de verandering in haar lot geschreven bad,
toonde zich oprecht verheugd.
.Gij zyt toch een knap meisje, Margot,"
schreef bij haar onder anderen bewonde
rend. .Ik heb alle achting voor nwe han
delwijze. En dan nog in zulk een betrek
kelijk korte tijdDrieduizend Mark als in
komen I 't Is in één woord goddelijk I Ik
wou dat ik ook eerst maar zoo ver was
Gij gelukskind I Maar ik, arme duivel I Ik
had nooit gedacht, dat het nog zoo moeilijk
zijn zou, om een goudvisch aan den baak te
krijgen. Dat zaakje duurt verduiveld lang.
Weet gij er Boms eene voor mij. 't Is
waarachtig een echte eierdans welken ik maak.
Na, waaneer gij eerst de rijke mevrouw
Tonnies zijt, zult ge uw armen broeder niet
vergeten."
Twee dagen voor de bruiloft versoheen
mijnbeer de lnitenant in persooa, om aan
de bruiloft deel te nemen. De hoofdzaak
was voor hem, met zijn zwager op een goe
den voet te komen. B.j de vriendelijkheid
en voorkomendheid, die hem altijd ten
dienste stonden, gelukte hem dat zoo vol
komen, dat mijnheer Toonioa uit eigen be
weging, den broeder [zijner jonge vrouw
kort voor zijn vertrek een niet onbe
langrijk souvenir overhandigde.
.God zij dankdacht de lnitenant, ter
wijl hg een paar geiochfe weigeringen' pre-
het *Het WaS h00g t^d- 1166(13 dreigde
pen *a,er mÜ osei de lippen te loc-
niiinh^ me' oudste schoonzeiter had
beid J°nnies' die in zijne gelukzalig-
te m zk 6616 wereld gelukkig wer.scbte
*n» 6611 ernstig gesprek onder vier
oogen. Hij bood haar op de meest kiescbe
manier een onderstenning aan, die haar in
staat stellen zou, tot zijnen en Margot's te
rugkeer zonder zorgen te kunnen leven.
Ook deed hg haar den voorslag, na hnn
terugkeer met Adda bij hem te komen
inwonen.
Voor Adda nam Edith dit laatste aanbod
volgaarne aan, voor haar zelf echter wei
gerde zij het met beleefde vrijmoedigheid,
evenals elke ondersteuning. Zij gevoelde
tegenover haar zwager telkens een verwij
tend gevoel. Edith hield zichzelf voor de
medeplichtige aan dat bedrog. Was het niet
een comedie, een afschuwelijke, gemeene
comedie, die Margot met den niets vermoe
denden speelde Zij had hem niet ver
klaard, wat toch haar plicht was, dat zij
hem niet lief bad en alleen nit nood zijn
huwelijksaanvraag aannaai, neen, zy hui
chelde hem een gevoel, dat zij in waarheid
niet ondervond. En zy, Edith zag
dit gewetenlooze spel rustig aan eo liet
de ten argeloozen man,wiens persoon baar toch
eerbied afdwong, een hnwelyk sluiten, dat
geen huwelijk was, en dat nooit het
geluk van hem zoa kunnen bevorde
ren.
Hsar plan was gemaakt, zoo spoedig als
Adda onder de bescherming van mijnheer
Tounies zou zyn, ging zij naar Ziirich. Met
de vijfhonderd Mark die zy bezat, Margot
bad haar erfdeel ten behoeve barer beide
zusters afgestaan, en de belofte van mejuf
frouw Drager, dat zy hare lessen kon over
nemen, zou zy bet waagstuk maar onderne
men. En wanneer het bleek, dat hare
krachten niet in staat waren tegen hetgeen
haar te Ziirich te wachten stond, nu, dan
was het toch beter strijdende ten ouder te
gaan, dan zich nog laDger te vernederen,
met dat elleudige werk, waarmede zy tot
dasverre haar brood had moeten ver
dienen.
Och zij zou zich bijna gelnkkig hebben
kannen gevoelen, wanuoer Adda baar tegen
woordig maar niet zooveel zorgen bereidde.
Met het meisje had een wonderbare veran
dering plaats gehad, die haar eerst nu, na
al die beslommeringen met Margot voorbij
waren, goed en duidelijk opviel Adda was
stil en ernstig gewordeD, dikwijls zat zy
nrenlang, zonder iets te doen, op één plek
te staren en keek droomend voor zich heen.
Sprak men h°ar dan aan, zoo sprong zij
ontsteld op en nam haar gelaat een ang
stig vragende aitdrukking aan, als dacht zy op
iets slechts betrapt te zijn. Menigmaal
echter was zij weer uitermate vroo'ijk en
opgewonden, hoewel die vroolijkheid, toch
VIII.
Den vorigen keer heb ik het genoegen
gehad, lezer, u hier en daar op eenige
fraaie ot interessante inzendingen in de
Nederlandsche afdeeling te wijzen. Laten
wij thans onze wandeling vervolgen; ik stel
mij daarbij voor, u het fraaiste of meest
opmerkenswaardige aan te wijzen, teneinde
u eenigszins een denkbeeld te geven van
de velerlei wijzen, waarop onze Nederland
sche industrie zich le midden van die van
het overige Europa, op het gunstigst tracht
te vertoonec.
Aanwijzingen om tot in lengte van da
gen een goede gezondheid te blijven genie
ten, zijn er, zooals ik reeds zeide, in groo
te menigte; doch tot veiamgenaming van
het leven moge gezondheid nummer een
zijn, zij alleen is niet genoeg, als niet an
dere factoren medewerken. Een der voor
naamste daarvan is wel een aangenaam
gezellig gemeubileerd tehuis. Nu, om bet
fraaiste, wat op dit gebied geproduceerd
wordt, te zien, moet men gaau naar de
salons van Vos en Legrand of naar die
van .de Zon", beide bekende Amster-
damsche firma's. Keurig is de eetkamer,
uiterst smaakvol het salon met eeu vrou
wenbeeld van Bart van Hove in eene nis,
van de eerste firma. Bezienswaardig zijn
ook de volledige slaapkamerameublementen
der laatste.
In zoo'n smaakvol gemeubileerd salon
mag een pianino niet ontbreken, welnu
aan étalages van deze en andere muziek
instrumenten is geeu gebrek. Hoofdzaak
is hierbij natuurlijk de klank, en uit het
uitwendige tot het inwendige besluitende,
zal die wel bij allen uiterst fraai zijn. De
kasten toch van alle instrumenten, die ik
zag, zijn ware pronkstukken. Ik zag er
o. a. eene van blank eikenhout, een pronk
stuk van beeldhouwkunst in de étaLge
der firma Bocage en Dupont uit Utrecht.
Dergelijke, schoone zakeu in een huis
vereeDigd, lokken i atuurlijk inbrekers bij
menigte, en hier in Amsterdam zijn er
zulke virtuozen op dat gebied aan 't wer
ken, dat men wel voortdurend er aan mag
denken het nieuwste op hst gebied van
deursluiting aan zijn huis te doen aan
brengen. Daartoe heeft men gel genheid bij
de firma I. van Aalten en zoon; deze ex
poseert onder meer een automatische deur-
sluiting, die met luchtdruk de deur zeer
gelijkmatig doet dichtvallen. Dit is onge
twijfeld een zeer praktische vinding, die
de vroegere zakjes met zand aan de deuren
moet vervangen, en die vooral in café's,
waar men, als -t vol is, wel eens bij een
tochtende deur moet gaau zitten, op prijs
gesteld zal worden. Als ik mij niet ver
gis, is deze sluiting reeds in eenige café's
hier aangebracht.
Wie zich, zoo voortwandelende van eeni
ge der étalages het een en ander heeft
zeer iets onnatuurlijks had. Wanneer
Edith baar met vragen daaromtrent lastig
viel, toonde zy zich beleedigd en ongedul
dig. Wat scheelde haar toeh Niets! Men
moest haar met vrede laten.
Zoo zag Edith zich als het ware belast
met de oplossing van dit raadsel, waarvan
haar zuster Adda de hoofdpersoon scheen
te zyn. Wellicht was het de invloed van
hare collega in den winkel, die zoo ongan-
stig op Adda werkte. In de laatste weken
schenen zij zeer intiem en vriendschappelijk
met elkander om te gaan. Nu eens was
bet eene uitnoodiging voor een familiefeestje,
dan weder een bezoek aan het theater, om
dat Meta vrijkaarten gekregen had van
haar moeder, die in de comedie de hoeden
en mantels der dames in bewaring
hield.
Edith zag dit intiem verkeer niet gaarne,
en zy drong er bij Adda op aan, haar om
gang met juffrouw Meta eenigszins te beper
ken. Maar toen kreeg Edith etok en bal.
Met een heftigheid, die haar deed ontstellen,
wees Adda bare voorstellen van de band.
Of zy dan niet het recht had, zich een
weinig te amuseeren. Zy was nog jong en
wilde toch ook wel eens genieten. Edith
had goed praten, die bad in haar jeugd
volop genoten. Zou zij misschien moeten
wachten totdat zij oud en leelijk was Ze
ker, het was altijd werken, werken en nog
eens werken 1 Voor zulk een leven bedank
te zjj recht hartelijk. Dau er liever maar
dadelijk een eind aan gemaakt. En wat
haar omgang met juffrouw Meta betrof,
dat was niet haar schnld, dat zy geen an
dere vriendin had. Zy bevond zich niet in
znlk een gelukkige positie, dat zy haar
vriendinnen voor het uitzoeken bad, zooals
andere jonge meisjas dat hadden.
Op een avond bleef Adda bijzonder lang
nit. Edith wachtte tot elf nar, vervolgens
legde zy zich te bed, omdat zy zich van
vermoeienis niet meer op de been houden
kon. Toen Adda eindelijk tbnis kwam,
hoorde zij er niets van. Midden in den
nacht werd zij wakker. Het was, alsof er
een zacht onderdrukt stennen van nit Adda's
bed klonk.
„Adda! Zijt gij daar!" vroeg Edith met
ingehouden adem luisterende. Maar geen
antwoord volgde, niets deed zich meer boo-
ren. Slechts het diepe ademhalen van de
slapende verried, dat haar zuster in haar
bed te slapen lag. Zij meest het zich ze
ker verbeeld hebben, zoo stelde Edith
zich gerus', en siiap wederom in.
Den volgende morgen, oatstelde zij ia
hevigen mate, toen Adda opstond. Wat was
er gebeurd 't Adda's gelaat was bleek en
verwrongen. Da oogen lagen diep in hun
ne holten. Jeugd en vioolijkhud waren als
weggevaagd van bet anders zoo stralende
gelaat, dat er nu zoo ontzettend ontdaan
uitzag, dat Edith door een vreeselijke angst
overvallen werd.
„Om Godswil Adda, wat scheelt je vroeg
Edith in angstige spanning. Over Adda's
gelaat toog nu nog eeu ontzettender uit
drukking, hare gelaatstrekken verwron
gen zich in de pijnlijkste plooi
en.
Plotseling wierp Adda zich op de knie
ën, omvatte bare zuster en verborg haar ge
laat in Edith's schoot. Een dot, hartbre
kend kreunen en klagen drong tot Edith
door.
Edith had eenige m<nuten noodig, om die
vreeseljjke angst, die baar borst en keel
toekneep, van zich te zetten en haar
spraak te herwinnen. Zij maakte zich van
haar zuster los en wierp zich naast baar
neder, vatte Adda bij de schouders en
trachtte haar in de oogen te zien. Maar
Adda ontweek haar, drukte opnieuw haar
hcofd tegen Edith aan en verborg haar
hoofd aan Editb's schouder. Em vreeselijk
schrikbeeld vertoonde zich voor Edith's oo
gen, het bloed scheen haar in de aderen
te stollen, haar hart scheen stil to staan.
Zij kon dezen toestand niet langer ver
dragen.
„Spreek tochAddaOm Godswil,
spreek toeh I" riep zy nit. „Wut is er
toeh Hebt ge u iets. te verwijten Wat
hebt ge toch gedaan
Zy voelde boe haar zuster in haar arm
schokte en hoe haar polsen koortsachtig
hamerden. Vervolgens weder een smarte
lijk kreunen als van een docdelijk ge
wonde.
„Spreek!" kreet Eiith op nieuw en schud
de Adda heen en weder.
„Hebt ge in een winkel schulden ge
maakt
Met geweld verdreef Edith de waanzin
nige gedachte, die haar zooeven de herse
nen martelde. „Zeg het mij toch I Ver
trouw mij tcchl-voegde zij er zacht vleiend
aau toe. „Wellicht is het niet zoo erg als
ge meent."
Eindelijk drongen er daa toch verstaan
bare geluiden, van tussohen de voor bet go-
laat geslagene handen„Het het is
zoo vreeselijk Biecht, dat ik ik sterven
moet
Weder maakte die ontzettende g dachte
z'ci van Edith's brein mees'er, ditmaal zoo
bepaald en gebiedend, dat zij onwiliekeu-
sangescbaft, moet natuurlijk een flinken
greep in zijne beurs doen, en wil hij dan
het totaal van zijne uitgaven opmaken,
eens flinke optelling tot besluit maken.
Vergissen is echter mensehelijk, vooral,
wanneer eene dergelijke berekening eenigs
zins gehaast moet geschieden. Vergissingen
zijn echter onmogelijk gemaakt door de re
kenmachines, die reeds in eenige winkels
en magazijnen hier te zien zijn, en die
hier door eene Amerikaansche firma, ver
tegenwoordigd door den heer C. H. van
Erk nit Rotterdam, geëxposeerd worden.
In een oogenblik toonen deze machines
door eene eenvoudige drukking op een paar
knopjes en eene beweging aan eene kruk
het totaal van eene rekening en drukken
dat tevens op een papiertje af. Ge ziet,
lezer, er is van alles en nog wat, en
daaronder fraaie zaken, te zien op onze
tentoonstelling. En fabrikant of vertegen
woordiger hebben hun best gedaan, hunne
fabrikaten op de meest smaakvolle en
voordeelige wijze aau het publiek te
toonen. Mogen niet allen daarin geslaagd
zijn, men denke aau de veie pyramiden
en kegels, de firma Holok en Schwarsz uit
Zutfen, in essences en vruchtensappen is
dat zeker wel. Een keurige étalage prijkt
rechts van hetbuffet. Over den inhoud
der kristallen vazen en bekers kan ik na
tuurlijk niet oordetien, doch alweder uit
het uitwendige tot het inwendige beslui
tende, moet die prima zijn; genoemde firma
verwierf dan ook reeds op andere tentoon
stellingen, o. a. te Antwerpen, met haar
traaie étalage, eenige medailles.
In de onmiddellijke nabijheid van deze
étalage vindt gij het buffet, waar ge u
met allerlei verkoelende dranken verfris-
schen kunt, ongetwijfeld een weldaad voor
vele bezoekers, want na eene wandeling op
eenen warmte Julidag, zooals wij in den
laatsten tijd genieten, verlangen velen
naar iets verfrisschends, om ook de
overige afdeelingen met onverflauwde
aandacht te kunnen opnemen.
Een volgende maal hcop ik u achter
eenvolgens ook in deze biunen te leiden,
thans echter verzoek ik uw gezelschap
voor nog eene kleine wandeling over het
terrein.
Steeds is het daar uiterst amusant, voor-
rig uitriep: „Adda! OngelukakindWia
wie P"
„Meiling
Het was een zachte, heel zachte zucht,
die dezen naam Edith kenbaar maakte,maar
het woord werkte op haar ais een oorver-
doovsnda donderslag. Met één ruk wiorp
zij baar zusier van zich af en vervolgens
tuimelde zy een paar schreden achteruit
en bonsde tegen den wand. En hiertegen
leunend zag zy vol afschuw en haat op haar
zuster neder.
Adda bad zich plat op den grond gewor
pen en zoo lag zij stil als een dooie. Deze
aanblik deed Edith's liefde weder ontwa
ken en vervolde haar met zulk een diep
medelijden, dat zij in één sprong weer bij
da ongelukkige terug was, naast haar ne-
derknielde en baar als een kind in de ar
men nam.
Uit het door dit onduldbare lijden ont
zettend verwrongen gelaat, was elke kleur
geweken; Adda's oogen waren gesloten; in
een onmacht scheen zij al haar ellende ver
geten te hebben. Edith streelde haar en
kuste haar en gal haar de zoetste namen.
Het was toch haar lieve kleine zuster, die
zij van jongs af had opgevoed, voor wie zij
altijd gezorgd had, voor wie zij halve nach
ten had gewerkt en die zij daarom meer
liefhad, dan die andere zuster.
Toen dat alles niet hielp en Adda nog
steeds als levenloos in haar armen hing,
wierp zij een vertwij telenden blik om zich,
als verwachtte zij ergens hulp Het gevoel
hater verlatenheid en hulpeloosheid maak
te haar zoo treurig, dat zij niets anders
doen kon dan weenen.
Daar begon Adda zich in hate armen te
bewegen; de oogleden der ongelnkkige be
gonnen te trillen en openden zich eindelijk
langzaam. Weder kuste en liefkoosde
Edith haar zuster ea no voed ook Adda
traeen. En nadat zij een poos in wild
snikken haar hart had luchtgegeven, begon
zij eindelijk te spreken, fluisterend, stotte
rend, telkens weder door een tranenvloed
onderbroken.
Het was de oude, gewone geschiedenis
van den geweienloozen schurk, die de ziel
van een onschuldige vermoord heeft, een
werk, dat hem zooveel te gemakkelijker
viel, omdat het offer, met baar kinderlijke,
hem geheel vertrouwende ziel, volkomeD
weerloos tegenover hem stond. Het was
haar gegaan als duizend en weer duizend
andere ongelukkige, bedrogen znsteren.
Niemand had haar gewaarschuwd, niemand
had haar gewezen op de gjvaren, die haar
in sulk een groote stad als B.rijjn van alle