Buitenlandseh Nieuw s. Politiek menickt der ml GEMENGD NIEUWS. Een ontbijt bij Rossinl. F— Zekere K. Bergsma teALK- MARIJP (Friesl.) zou per boot een kalf verroeren van Snikzwaag nair Jonre. Pas had hij het dier in zijn vaartuig, of het maakte zoodanige wilde sprongen, dat bei den te water geraakten en wel B. onder het kalf, met het hoofd in de modder, op den bodem der vaart. Aan zijne vrouw en een ijlings te hulp snellenden buurman gelukte het een der nog boven water uit- stedende handen van den drenkeling te grijpen en hem vervolgens van onder het dier weg te trekkeD, op het droge. Nadat zoo spoedig mogelijk zijn gezicht en mond van het ingedrongen vml eu modder waren bevrijd en hij tot zich-zalf was gekomen, nam hij nog al spoedig op- nieuw den tocht naar Joure aan en slaag de er in, dien ook te volbrengen. Kort na zijne terugkomst is hij echter tengevolge van ingedrongen vuil iu de longen gestor ven. Door de Ha&rL afdeeling der Maatschappij tot bevordering van loon- kunst zal 19 of 20 November a. s wor- ken uitgevoerd l)as Paradies und die Perie van Robert Schumann, met mede werking van het orkest van het Concert gebouw te AMSTERDAM. Uit het OLDAMBT gaan b i t- tere klachten op over de 'geringe prijzen van alle voortbrengselen van den landbouw, dre vcor het stroo ongelooflijk laag zijn, en waarvan gevreesd wordt dat ze nog meer zullen dalen wegen» den enormen voorraad,die onverkocht gebleven is. Roemde men voorheen aldaar „de rijke en vette klei", die niet behoefde te wor den gemest en waarvan per hectare soms meer dan f 100 voor het stroo als spelde- geld inkwam, als er niet weldra verande ring komt, zal datzelfde stroo onverkoop baar wezen en zal men niet weten van waar de sommen om den veel te hoogen pachtprijs te betalen,moeten worden verkre- benanwende tijd, zncht de gen. 't Is een landbouwer. De harddraver ij - veree— niging „Wilhelmina*, te WOERDEN, heeft besloten de op 21 Augustus a.s. uit geschreven harddraverij en den wedstrijd in schoonrijdeu niet te doen plaats heb ben. Woensdagnacht heeft de 65-jarige J. S„ wonende te ZWARTE- BROET (gemeente Barneveld) zijn 22-ja- jigen zoon met een mes een zoo ernstige snede in de bnik toegebracht, dat zijn le ven in gevaar verkeert. Joist Woensdag was een andere zoon van S. getrouwd, zoodat hoogst waarschqnlijk de sterke drank de gemoederen verhit zal hebben. In den nacht tnsschen "Woensdag en Donderdag heeft in de ge meente LUTTERADE (L.) een brutale diefstal met inbraak plaats gevonden ten huize van M. Geelen. De dief of dieven zijn de woning, die eenzaam ligt, door het venster binnengekomen, hebben een kist en een commode opengebroken en daarnit ontvreemd, wat naar hun gading was. Aan de bewoners, die aan een brikkenoven in Dnitschland werkzaam zijn, is van het ge beurde kennis gegeven. Yensterlniken, kist en commode schijnen met een beitel te zijn verbroken. Van de daders geen spoor. In de vergadering op don derdag 1.1. van de TWEEDE KAMER werd door den heer J. Breebaart Kz, bij de behandeling van het punt „Wijziging der wet van 5 Mei 1889 tot het tegengaan van overmatigen arbeid van jeugdige personen en van vrouwen* den vrouwenarbeid in de Zoiveltabrie- ken van Noord Holland besproken. Hij wees er op, dat nog steeds bekeu ringen plaats hebben wegens het werken van vrouwen in coöperatieve kaasfabrieken. Spr. zou wenscben, dat de wet werd ge wijzigd in dien zin, dat vrouwen ook op Zondag in de kaasfabrieken znllen werken. Eene vervolging is ge- steld tegen een 16-jarigen knaap te SPIER DIJK (N. H.), die verdaeht wordt twee schapen te hebben ontvreemd. Zooals men weet, werd on langs de heer J. H. v. Balen, redacteur van het Helders Dagbladdoor de Recht bank te ALKMAAR veroordeeld van f 60 boete, wegens beleediging, in artikelen in genoemd blad, van den heer A. P. Staal man, lid van de Tweede Kamer. Dezer dagen nn ontving de heer Van Balen de quitantie van die boete ten geschenke, Die verrassing was naar wij verne men den heer Van Balen bereid door een aantal ingezetenen van ailerlei riek ting aldaar en teekent de toestanden te Den Helder, waar een aanzienlijk deel der bevolking weinig sympathie gevoelt voor zijn afgevaardigde, die door den heer Van B., in bedoelde artikelen h faire was ge nomen. (Het Vaderland) Door arbeid tot verbet e— ring. De onlangs in Friesland opgerichte vereeniging Door arbeid tot verbeteringstelt zich blijkens baar thans Koninklijk goedgekeurde statuten ten doel zooveel mogelijk de sociale nooden in Friesland te beperken. Zij beweegt zich op zniver sociaal ge bied en sluit alzoo alle staatkundige en kerkelijke vraagstukken en meeningen buiten den kring harer bemoeiingen. deren a. Het aansporen tot en laten uitvoe ren van prodattieven arbeid, ter verbete ring van reeds in cultunr zijnde gronden b. eene regeling van den oDdernouds- plicht van de verkeerswegen, zoo te land als te water, welke aan de meerderen toe- behooren, uit ééoe haod behooren te wor den onderhonden en niet toebehooren &sd het Rijk, provincie, gemeenten of water schappen. e. het nemen van maatregelen, om den waterafvoer te verbeteren d. Het oprichten van waterschappen e. een voldoende regeling der slik— en armengelden f. de ontginning van daarvoor geschik te gronden g. het verharen van bouwgrond aan arbeiders voor matigen prijs; h. het boawen van goede arbeidswo- ningen i. de kennis van de loonen, van den arbeidsduur, van de werkloosheid, met op sporing en toepassing der middeleD om die te beperken. Te half elf eergisteren-a- vond is de stoomtram der „Noordhollandsche Tramweg-Maatschappij, komende van E- DAM, vlak bij bet station aan de overzijde van het IJ gederailleerd. De locomotief kan telde omver, en de goederenwagen daar achter schoof tegen de locomotief op en kwam rechtovereind te staangelukkig bleven de daaropvolgende wagens op de rails. De stoomtram derzelfde maatschappij die van Parmerend in aantocht was, werd bijtijds gewaarschuwd en zoo werden ver dere onheilen voorkomen. Den machinist van de eerste tram wer den de handen gebrand door den stoom andere persoonlijke ongelukken vielen niet voor. Te KROMMENIE, alwaar de beer J. van "Wermeskerken als Gemeenteraadslid is herkozeii, hadden véor de stemming de raadsleden A.Schut, J.Booij, Jb. van Vliet en D. van Leijden verklaard, dat zij bij herkie zing van den heer Van Wermeskerken hun ne zetels ter beschikking znllen stellen en zich niet bereid verklarenweder een man daat aan te nemen. Genoemde heeren klagen den heer v. W. bij hnnne medeburgers formeel aan van alle gelegenheden aan te grijpen om, zoowel ano niem als in vergaderingen, hnnne daden ver dacht te maken en hnnne goede bedoelingen ta miskennon. Ook het herkozen raadslid W. C. Kaars Spijpesteijn vereenigt zich ten volle met de houding der genoemde leden. KI. Ct. v. R. Fijne familie. Onlangs kwam 's avonds te half elf een juffrouw te BREDA een paar op de haven rondstappende politieagenten berich ten, dat in de Rozemarijnstraat iemand burengerucht maakte. Daar aankomende zagen zij voor het raam van een onverlichte bovenwoning een man zitten, die ten aanboore van ieder een luide verklaarde„dat ze d'r niet inkwam." Die »ze' bleek zijn echtgenoote te zijn. Ze stond beneden aan de straat, te mid den van de buren, die nit hun respectie ve bedden waren gekomen om te zien wat er te doen was. Laat je vrouw binnen 1 zeide een der agenten „waar dient dat non voor Ze kan den heel en dag wel boven op zolder liggen slapen laat ze dat non ook maar doeD. Ze komt d'r niet inl Och, hij is dronken, riep men van beneden. Haal je vrouw boven 't Is veel te warm, denkt-ie zeker! Hebben jelui je koperen bruiloft al gevierd zoo klonk het nit de menigte. Laat je vrouw binnen 1 vermaande een der agenten. De man zwichtte eindelijk voor dien aandrang en de vronw werd in de kamer gelaten, waarna de man weer aan 't raam ging zitten en aan de omstanders vroeg of ze niet iemand wisten, die hem een gemarineerde haring wou poffen Hij is flauw aan z'n hart, begon het weer beneden. Vrouw Dinges, slaat'm met de pook op z'n kop Nee, met de tang, die slaat dobbel I Zeg, klonk het plotseling van bo ven ga uit mijn bedD-r uit zeg ik je. D'r nit nit of je krijgt een pak slaag. (De man voor het raam afde vronw komt er voor zitten.) Ja, meDscheD zoo is-t-ie non altijd. Maar ik zal wel op den stoel blijven zitten. Ga jij maar leggen, ouwe, je doe lekker, hoor. Droom ja 'ns 'k Won dat 'k een glaasje boerenjongens had. Hoor eens, ze krijgt ook trek. Och ze drinken allebei. Ze zijn aan elkaar gewaagd. Slaat-'m op z'n kop, riep de stem van daar straks, blijkbaar spijtig dat 't zoo kalm afliep. Kom menschen, vermaant een agent weer, gaat in je haizen. Ea jelui geen le ven maken hoor. De menigte verspreidt zich. De agen' ten vervolgen hnn ronde. De booze man ronkt luiJe op zijn nachtleger. De vronw blijft zitten voor 't raam, starend naar buiten in de donkere nanwe straat, tot ze straks ook in slaap valt. En dan droomt de man wellicht van haring en de vrouw van brandewijn met Men beweert wel eens„het volk is zoo het land, d. i. het klimaat, is.' Een bestendige, gelijkmatige tempsraiunr kweekt kalme, gemoedelijke karakterstropische landen, met ook vulkanische bodem, zijn de bakermat van opvliegende, licht ont vlambare naturen. Wat de landen en volken van Zuid— Amerika aaDgaat, schijnen genoemde stel lingen op een grond van volkomen waar heid te rusten. Zaid-Amenka van zijnen schakel van uitgebrande en werkende valkanen, langs de westkust, met zijne verzengende zonne hitte, zijn allerhevigste onweders en ge vreesde orkaBen, bezit in zijne Spaansch- kreoolsche bevolking een ras, geheel in overeenstemming met den aard en de ei genschappen van het land en het klimaat. Als ergens eene bevolking in voortdu rende beroering verkeert, dan is het wel aan gene zijde van de landengte van Pa nama. Na eens hoort men van volksopstan den, dan weer zijn de pronnnciamentos van leger of vloot aan de orde, terwij 1 ge stadige presidectsverwisselingen de repu blieken in een stadinm van voortdarende gisting honden. 'i Is niet te verwonderen, dat handel en nijverheid in die streken kwijncnP Waar men nog sporen van indnstrie waarneemt, kan men gerost aannemen, dat die in han den van vreemdelingen is. 't Kan ook niet anders. De bevolking politiseert op straat en in bnis, bij dag en bij nacht, overal en altijd. Bleef het daar echter maar bij. Maar helaas, al te vaak wordt het verschil in staatkun dige meeniDg afgewisseld met een bloed bad. In een kort verloop van jaren bra ken in NicaraguaSan SalvadorGuate mala, Costa Rica en Venezuela opstanden om 't gezag nit. Gezag beteekent daar onbetwist heerschen, een goud mijn voor de vrienden, schrik en vervolging voor de te genstanders. Brazilië verkeerde het keizerrijk in een republiek, Columbia en Ecuador zuchten onder den druk van burgerkrijg. Thans staat weer een oorlog tnsschen Peru en Bolivia voor de deur. Eene onbeduidende, onbekende grens strook in bet Indianengebied, die voor den bezitter van nol en geener waarde is, dreigt genoemde rijken in een langdnrigen bloe- digen krijg te wikkelen. 't Schijnt dat Bolivia dit oogenblik voor bet juiste houdt om zijn werkelijke of vermeende rechten te doen gelden. Peru verkeert door den jongsten burgerkrijg in economisch en financieel verval. De jong ste revolutie eindigde met de zegepraal der opstandelingen, die op het congres te Lima, Nicola Pierola tot president wisten te doen verkiezen. De nieuw-benoemde president speelde reeds eenmaal een belangrijke rol in het ongelukkige Peru. In den oorlog, die Peru, met zijne bond genoot Bolivia in 1877 tegen Chili voer de, bracht hij, terwijl het land in de grootste moeielijkheden verkeerde Pvada ten val, om zelf daarop als dictator op te treden. Met den stenn der clericale gee stelijkheid wist hij heel het land in een groot legerkamp te herscheppen. Doch ook dit mocht niet baten. Chili behaalde over winning op overwinning en Peru werd bij den vrede in 1880 genoodzaakt zijne zuidelijke provincie aan Chili af te staan. President Pierola vluchtte naar Parijs, vanwaar hij thans andermaal tot de hoog ste waardigheid werd geroepen. De dank, dien hij daarbij aan de kerk schuldig is, opent voor Peru andermaal een tijdperk van militairisme en priesterheerschappij. maar. Slaap van me. (Na een pauze). De vereeniging tracht haar doel te be- ro">eP"" *e «enigste artikelen die mis- j-u j tii._ schun nog te krijgen zijn a>s de bennne- riug aan den huwelijksdag. De rest, het beste, de liefde, is ver- d wenen voor altoos I bereiken, door z.ch op de hoogte te stellen van den sociaal—economischen to-stand in deze provincie, daarover vervolgens meer kmni8 te verspreiden en voorts te bevor- 't Kan echter ook zijn, dat een onge lukkige oorlog tegen Bolivia aan de re- geeriug van president Pierola spoedig een einde maakt en met dien val zon de libe rale partij weder als gevierde optreden. Terwijl nit het woelige Zuid-Amerika dergelijke berichten tot ods komen, seint de telegraaf ons uit het niet minder woe- ige Balkanschiereiland een moordaanslag op den Bismarck van BULGARIJE,op den gewezen president-minister Stamboeloffdie helaas maar al te wel is gelukt. Stephan Stamboeloff was nog slechts 49 jaren ond. Reeds op 22-jarigen leeftijd in 1875, wist hij eeD plaatselijken opstand tegen Turkje te verwekken, die echter we gens zijn lokaal karakter spoedig werd onderdrnkt. Nadat de kleine bende was verstrooid, uam de jeudige aanvoerder de wijk naar Boecharest in Roemenie, waar hij zijne afgebroken stndien voorzette en het diploma als doctor in de rechten ver wierf. In den Russisch-Turkscheu oorlog van 187778 vocht hij als vrijwilliger in het Russische leger. Na don vrede waar bij Bulgarije als een onafhankelijke staat werd erkend, vestigde Stamboeloff zich als advocaat te Tirnova, dat hem spoedig daar op als afgevaardigde voor de 8obranje ver koos. Door zijne kennis, maar bovenal door zijne overtuigende welsprekendheid benoemden hare leden hem tot voorzitter. Onder de regeering van Alexander van Battenberg, 1879 tot 1886, wist hij de draden van het net machtig te worden, waaronder de machtige Slavische nabun Bulgarije dacht te vangen. Toen Alexan der voorgoed van de troon afstand had gedaan, trad Stamboeloff als hoofd van het regentschap op, in welker waardigheid hij de kuiperijen der Russische agenten, met name die van den beruchten generaal Kaul- bars, zoo goed wist te verijdelen, dat ze alle schipbreuk leden. In zijne pogingen, om voor Balgarije weder een vorst te verkrijgen, mocht hij ra herhaalden te genspoed eindelijk slagen. I Den 22 Ang. 1889 deed Ferninand van Saksen-Coburg zijn intocht binnen Sofia. Stamboeloff trad als eerste minister op. Hiermede opende zich een tijdperk van rust en ontluikende welvaart voor het nieuwe vorstendom. De binneDlaDdsche beroerin gen doofden wegens onvoldoenden aanvoer van buitenlandsche brandstoffen langzamer hand uit, de geldmiddelen werden geregeld, industrie en nijverheid sloegen hunne vleu gels nit, het leger, na den Servischen oorlog de nationale trots, werd de waar borg voor 's lands onafhankelijkheid. Na deze verbeterde inwendige toestanden, wist hij de dynastie van vorst Ferdinand te bevestigen, door diens huwelijk met eene princes van Parma. Dit hüweljjk werd te vens den ondergang van Stamboeloff. De zelfstandige, vrije patriot paste Diet in 't gareel vsn den hofdienst. De eerste intri ges tegen hem op 't touw gezet, misluk ten wel, doch tegen vrouwenlist en invloed was het zwakke karakter van den Cobnr- ger prins op den duor niet bestand. Na 8 jaren, waarin hij het wordende Bulgarije de grootste diensten had bewezen, k-erde Stamboeloff in het maatschappelijk leven terug. De geschiedenis van Bulgarije zal eenmaal een stralenkrans om de nagedach tenis van haar zoon vlechten, waarbij de snoode ondankbiarhtid vin den zwakken vorst in een nog helderder licht zal prij ken. Aangaande den aanslag op Stam boelof kan het volgende gemeld worden. Terwijl Stamboelof per rijtnig, in gezelschap van Petkof de clnb Union verliet, werd hij aangevallen door drie individuen. Zijn be diende schoot herhaaldelijk met een revol ver op de aanvallers. Stamboelof, uit het rijtuig stappende, ontving een hevigen messteek, op de hoogte van zijn borst. Den stoot afwerend, werd hij ernstig aan de pols gewond. Er werd hem vervolgens met een dolk een tweede steek toegebracht in het hoofd, en een revolverkogel trof hem in den rng, waarop hij neerviel en nog twee dolkstooten ontving. Zich met de on gedeerd gebleven hand verdedigend, werd deze hem bijna geheel afgesneden. Toen de voorbijgangers kwamen toeloopen, na men de aanvallers de vlucht. Petkof, die Stamboelot verdedigde en daarbij vuistsla gen opliep, verklaart dat de aanvallers nog jonge lieden waren. Petkof, bracht Stam boelof per rijtuig naar zijn huis. Woensdagavond verloor de patiënt het bewustzijn en Donderdag-ochtend overlesd hij. Zoodra zijn dood bekend werd, begaven de vertegenwoordigers der mogendheden zich naar Mevrouw Stomboeloff, ten einde haar hnn deelneming te betuigen. Tevens ontving de weduwe een telegram van den prins van Wales. Zaterdag zal het stoffe lijk overschot van den vermoorden staats man ter aarde besteld worden. Het lijk is geplaatst op een katafalk. De moordenaars zijn nog niet opgespoord. Te Sofia wordt verteld, dat de justitie hen niet wil vinden, terwijl geen der inwoners eenige inlichtingen wil verschaffen over hnn vermoedelijk verblijf. De bevolking be toont niet de geringste deelneming met het droevig uiteinde van den oud—minister, ze ker wel een bewijs, hoe gehaat Stamboe loff zich te Sofia door zijn willekeurig be stuur heeft gemaakt. De Weener correspondent van de Köl- nische Zeitung deelt mede, dat in de bij eenkomst van de vertegenwoordiger» der mogendheden te Sofia werd besloten, den minister van buitenlandsche zaken, ^at- cbewitcb, ten strengste bun afkeuring over den moordaanslag te betuigen. Den Duit- schen consul werd opgedragen dit besluit ter kennis te brengen van den minister. Van de vele telegrammen, welke me vrouw Stauiboloff ontving, verdient nog vermelding eene dépêche van Keizer Frans Jozef, haar door den Ooatenrijkschen con- snl overhandigd. Voist Feidinand onthield zich van verdere betnigingen van deelne ming, nadat Stambuloffa weduwe bad ge weigerd, den hofmaarschalk te ontvangen. eene zij-deur, waar Robinet met de viDger aanklopte. trillen- In den zomer van 1862 wilde een zeer begaafd leerling van het Conservatorium der Muziek te Parijs, gaarne gebruik v a- ken van de gelegenheid om eene juist opengevallen beurs te verkrijgen, daar de financieele toestand, waarin zijne familie verkeerde, het voortzetten zijner stadiën steeds meer bezwaarlijk maakte. Op aanraden van betrouwbare vrienden zocht de jonge musicus, Jules Robinet geheeten, voor zijne sollicitatie steun bij eenige invloedrijke personen, waaroAder vooral de nog in onze dagen bij muziek- kenneis en mnziekliefhebbeis zoo geroem de Rossini behoorde. Rossini bewoonde in dien tijd de eerste verdieping van het prachtige hoekhuis aan den Bonlevard des Italiens te Parijs te genover het elegante café Vignon. In gezelschap van een stndiemakker maakte Robinet zich op zekeren morgen op om een bezoek te brengen aan den groot-machtigen componist, van wiens me dewerking voor een groot deel althans zij ne toekomst afhing. Terwijl zijn vriend in het café den nit slag der audiëntie zou atwachten, stapte Robiuet de trap op, die naar de bel-étage leidde eu belde aan voor eene gesloten glazen deur, die dadelijk door eene een voudige kamenier geopend werd. Binnengekomen wees de kamenier „Binnenwas het antwoord en na weinige oogenblikken stond de jonge mu sicus tegenover den grooten meester. Rossini was toen 73 jaren oud, dik, met kalen schedel, waarop een oude prnik gezet was, en met ingevallen mond, daar hij geen kunstgebit wilde dragen. De ou de heer verkeerde namelijk in de mis schien niet onjuiste meening, dat het kunst gebit den smaak wegnam, en Rossini was een vereerder van smakelijk eten. Robinet droeg den Meester zijne belan gen in uitgezochte bewoordingen op de beste wijze voor en Rosini boorde den jongen man, die hem reeds niet geheel onbekend was, met teekenen van vriende lijke belangstelling aan. jWij znllen zoo aanstonds daarover ver der spreken,* viel Rossini in de reden, terwijl hij schelde, rop het oogenblik heb ik mij met iets anders bezig te Londen ik moet jnist ontbijten. Wees zoo goed en ontbijt met me mee, dan kennen wij tege lijk over nwe zaak handelen.' Robinet, geheel ingepakt door zooveel eerbewijzen, beantwoordde de vriendelijke uitnoodigmg met eene hoffelijke buiging. De kamenier kwam binnen, schoof eeni ge boeken en muziekwerken op de tafel ter zijde, en plaatste daarop een zeer groot tafelblad, dat al zeer ruim voor zien was. Het tafelblad bevatte een groote kan met heete koffie, eene kom met melk, ee ne gevolde suikerpat, een sierlijk korfje met zes groote nieuwbakken wittebroodjes, een leiigen schotel en een grooten diepen kom met een zilveren lepel er in. „Annette,* sprak Rossini tot de kame nier, „breng nog een kom en een twee den lepel. De jonge heer zal met mij ont bijten." De kamenier verwijderde zich, terwijl zij Robinet een medelijdenden blik toe wierp. Onmiddellijk daarop kwam zij terug en bracht het verlangde. Intcsschen hield Rossini zich bezig met ds samenstelling van zijn ontbijt. Eerst goot hij den geheelen inhoud van de kof fiekan in de kom, daarna al de melk in de koffie en door dit alles heen werd de suikerpot leeggestort. Vervolgens werden de zes wittebroodjes op den schotel ver brokkeld en bij gedeelten in de kom neer gelaten. Dit alles met den lepel omgeroerd, vormde weldra een bruine, dikke brij. Met innerlijke walging en toenemende verbazing zag Robinet de werkzaamheden van zijn gastheer aan en bet kwam hem voor of zijn arme maag zich een paar sla gen wilde omdraaien in het lijf, als bij er aan dacbt,dien kost te moeten helpen op eten. ^Eindelijk gereed', riep Rossini vroo- lijk,terwijl hij nog een onderzoekenden blik op de kom wierp. „Zó<5 ben ik gewoon te ontbijten, sedert ik mijne tanden verloren heb. Deze koffie-melk-suiker-tarwebrood- gelei is iets van mijne eigene vinding! Komaan, mijn vriend! tast toe en laat het u goed smaken!" Robinet zette zich tegenover zijn ijve- rigen gastheer aan tafel, die den tweeden kom met de bruine pap vulde en ze hem met vriendelijken blik toeschoof. Hoe gaa me zou de jonge man zich voor dit oogenblik uitRossioi's gezelschap verwij derd hebben Met ware doodsverachting werkte hij evenwel den eersten lepel van het mengsel naar binnen. ^Verbeeld u,* begon Rossini, terwijl hij met zichtbaar welbehagen in zijne kom rondklotste, «rdaar kwam gisterenmorgen om dezen tijd een jonge toonkunstenaar tot mij om dezelfde zaak, als waar om gij mij bezoekt.Ook hem noodigde ik uit, met mij te ontbijten, en toen ik hem een bord vol van mijne gelei voorzette, stond hij op, bleek als een doek, wendde plotse ling ongesteldheid voor, liep als een waan zinnige de kamer uit en is niet terugge komen. Zoo'n onzoozele hala! Ik ben er ze ker van, dat hij de beurs niet zal krij gen.' Deze interressante mededeeling wakkerde den moed van Robinet niet weinig aan en met vernieuwde woede bedwong hij zijne weerspannige maag door te eten wat hij kon. „Nn, hoe smaakt u mijn gerecht F* vroeg Rossini. „Zeer uitstekend, heerlijk hoog vereer de meester!" antwoordde Robinet met een gebnicheld lachje. „Dat verheugt mij zeer. Ik zie met genoegen, dat ge mijne tafel eer aan doet. Alle toonkunstenaars van eenige beteoke- nis waren steeds voortreffelijke gasten aan tafel. Wie niet goed eet, kan ook geen goede muziek maken.' „Volkomen waar geëerde heer 1" »Mijn jonge vriend, uwe kennismaking voldoet mij in zoo hooge mate, dat ik n de verzekering geef, al mijn iüvloed te zullen aanwenden, ten einde u de benra te doen erlangeo.' #Gij zijt waarlijk de goedheid zelf, hoog vereerde meester. Mijn innigsten dank daarvoor. Mijn gansche leven lang zal ik aan dit ontbijt denken »Iot heden heb ik nog geen zoo ver nuftig oordeelende en etende mensch gevon den', antwoordde Rossini verrukt. ,Won- derlijk, gij zijt de eerste, wien mijn ontbijt eveD zoo goed bevalt, als aan mij zelf. Gaarne zou ik u nog een tweede kom vullen, doch ik vrees, dat er dan voor mij niet genoeg zou overblijven. Intnsschen, als ik..." Robinet dankte iu stilte den Hemel, dat hij nu eene geschikte gelegenheid had, om te verhinderen, dat hem de marteling op nieuw kwam bezoeken, van na deze nog op

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 2