Donderdag 25 Juli 1395.
39ste Jaargang üTo. 3010.
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag-
Zat e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN een dag vroeger.
Uitgever J. WINKEL.
Bureau: SCHAGE», 1-aan, 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
GemeenteS c hagen.
Bekendmakinpen.
Binnenlandsch Nieuws.
Jr., zal a.s. Zondag met de Kermis, te
DIRK8HORN optreden in het locaal van
den heer Klosmet een beroemd speciali
teiten-gezelschap.
FEUILLETON.
Al181C Bfl NitlIS-,
MurMis- Lll'MllL
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlich
tingen te bekomen omtrent een pakje ge
vonden SnjGt-
Burgemeester en Wethouders der ge
meente 8CHAGEN;
Gezien art. 219, 2de alinea der Wet
tot regeling van de samenstelling, inrich
ting en bevoegdheid der Gemeentebesturen,
brengen ter kennisse van de ingezetenen,
dat de rek. dezer Gemeente over bet afgeloo-
pen dienstjaar 1894 ter Secretarie voor een
ieder ter lezing is nedergelegd van af heden
tot en met den 7den Augustus e.k., van des
voormiddags tien tot des namiddags twee
ure, en hetzij in druk, hetzij in afschrift,
tegen betaling der kosten algemeen ver-
kriizbaar wordt gesteld.
Schagen, den 23 Juli 1895.
Burgermeester en Wethouders voornoemd,
8 S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
De heer Henri J. ter Hall
De gunstige naam, welken de heer Henri
J. ter Hall Jr. zich overal hier in den
omtrek wist te verwerven, zal er zeer ze
ker het hare aan toedoen, dat hij ook te
Dirkshorn met zijn optreden groot succes
sal hebben.
Maandag 11. z ij nop order
van B. en W. der gemeente BARSIN-
GERHORN bij den heer G. C. te
HARINGHUIZEN, twee varkens afge
maakt en 1 verbrand, daar bij deze die
ren beginselen van vlekziekte werden waar
genomen.
Van den bekenden s c h r ij
ver H. Ih. Ghapjmis zal een oorspronke
lijk boek, getiteld Monsieur Paljas" het
licht zien bij den uitgever J. Valkhoff, te
Amersfoort.
Op de kleine visscherjj te
HARDINGSVELD had een tieurig onge
val plaats. De zegenaak lag khar om weg
te varen, doch men wachtte nog op den
boeter, d i. de man, die het net herstelt.
Bij bet uitstappen geeft een der roeiers
den boeter een duwtje, zoodat deze op de
knieën valt. Woedend rijst de boeter op
en werpt zijn mes met zulk een kracht
naar den man in de aak, dat het mes in
diens zij blijft steken.
De man zakte in elkaar, werd zoo goed
mogelijk verbonden en naar huis gebracht.
De directeur, die juist kwam aanrueien,
had groote moeite om den dader tegen de
woede van het voik te beveiligen.
Dader en gewonde zijn beiden Werken
dammers.
Een bewijs van krassen
ouderdom, geeft de veehouder A. NeeJeman
te Vlist, die met 83 jaar op den rug, nog
dagelijks hark en hooivork hanteert met den
zelfden ijver als van jaren terug. Over
eenige weken hoopt de wakkere grijsaard
zijn 25-jarige echtvereeiuging te vieren,
wat zeker geen zeldzaamheid zou zijn, als
hij niet eerst op 51-jarigen leeftijd ge
trouwd was!
Men meldt uit KOOG a. d-
ZAAN:
Het tienjarig bestaan van de Nederland-
schen Kolfbond, zal den 8sten, 9den en
löden September a. s. feestelijk worden her
dacht door de kolfklub „Zaanstreek*, die
het vorige jaar bij loting daartoe is aange
wezen. (De bond telt 14 afdeelingen.)
Een kolfwedstrijd zal gehouden worden
om prijzen.
Aan dezen kolfwedstrijd is voor de le
den tevens een schaak- en een biljartwed
strijd verbonden.
Stemming s-v aria.
Bij de jongste gemeenteraadsverkiezin
gen is in gansch Nederland het minst
aantal stemmen uitgebracht in de gemeente
Sociale Roman uit het Vrouwenleven.
ARTHCK ZAPP.
16.
'a Morgens, na de begrafenis, vond er tus-
schen Dietrich van Bülao en den assessor
Meiling een duel plaats. Als plaats was
opgegeven bet Grünewald, als wapen diende
het pistool; het tweegevecht had plaats on
der de scherpste vormen op vijftien pas
afstand, schieten, totdat één party onweer
baar gemaakt was.
Den assessor was het alles behalve pret
tig te moede. Hij bad gaarne dit tweege
vecht aohterwege willen laten; maar hjj
vreesde het verwijt van lafaard, dat hem
voor altijd uit den kring waarin hij verkeer
de, verbannen ion hebben. Zoo bleef hem
dan niets over, dan tandenklapperend, nog
bleeker dan gewoonlijk, zich voor Dietrich
van Btilan's pistool te plaatsen, die met
kalme rnst, welke het dagelijksch gebruik dier
wapenen hem schonk, zijn tegenpartij te ge-
moet trad.
Het ernstige spel duurde niet langer dan
eenige minuten en eindigde met den dood
van den assessor, die met een doorschoten
borst, als een gevelden boom, zonder eenig
geluid meer te geven tegen den grond sloeg.
Dietrich verliet met hoogopgericht hoofd
de kampplaats,met het voldoening gevend ge
voel,dat hij de eer der Bülau's op schitterende
wijze bad hoog gehouden. Een uur later
W.a?j 8.™ z9n garnizoensplaats terug en
Zlck daar ter beschikking van het
militaire gerecht en kreeg eeu jaar vesting
straf. Na twee maanden kreeg hij gena
de en trad bij weder in zijn zelfde fuBctie
op
Edith rustte zich voor haar vertrek naar
Zuricb uit. Nu hield niets en niemand
baar meer gebonden aan Berlijn. Slechts
de scheiding van Karei Drager deed kaar
eenigszins tegen het vertrek opzien. Zij zou
hem en bovenal zijn goede leiding en raad
gevingen zeer missen. Zonder hem was
zij onmogelijk zoo ver gevorderd, om aan
haar leven znlk een groote wending te kun
nen geven. Daarenboven kwam nog zijn
zelfopofferende en teere zorgen in de laatste
treurige dagen. Ook nu weer, nu allerlei
«•aiommericgen baar tjjd eischten, hielp hjj j
haar trouw en dapper. En zoo konden het
niet anders dan smartelijke gewaarwordin
gen zijn, die haar doortrilden, toen zjj nu
naast hem over het perron voortstapte,
wachtende op den trein, welke haar ver van
hier zoo wegvoeren.
Margot en haar echtgenoot waren nog
niet verschenen Edith kende het zwak
harer zuster wel, nooit op tijd klaar te
kunnen zijn. Het was een eigenaardig on
derhoud dat Karei Drager en Edith met el
kander voerden. Het onderhoud spon zicb,
van de noodige pauzen voorzien, sleepend
voort. Meest waren het onbelangrijke zin
nen, zooals men ze bij dusdanige gelegen
heden wisselt.
Prachtig reisweer 1"
„Zürich zal u uitstekend bevallen. De
plaats is heerlijk schoon, en de Zwitsers zijn
een aardig, goedmoedig volk."
Eindelijk verstomde het gesprek geheel,
zwijgend schreden zij naast elkander, ieder
voor zich met zijn pijnlijke stemming be
zig. Plotseling gat de student eeu krachti
ger! ruk en zeide, zich van dien gedwongen,
stijven toon losmakende „Drommels, ik had
nooit gedacht, dat het mij zoo verduiveld
zwaar valleu zou.4
Hij haalde diep adem eu had, zooals zijn
krachtige uiting deed blijken, behoefte om
zijn gemoed te luchten.
„Het is een zonnige tijd geweest,
juffrouw Edith,4 ging bij voort, „die tijd,
dien wjj te zamen hebben mogen doorbren
gen.4
Edith glimlachte zwakjes.
„Gij overschat mijn persoon,4 antwoord
de zij. „Wat moet ik dan al niet zeg
gen 1 Ik, die u zoo oneindig veel ver
plicht ben 4
Hij viel haar in de reden, door op tra
gisch komieke wijze tluks de beide handen
voor de ooren te honden.
„Om Godswil, ik bid n,4 riep hij afwe
rend, „slechts van geen dank spreken I Ik,
wanneer ik spreken wilde,wanneer ik u zeg
gen wilde, wat wat gijvoor
mij en en wat ik aan u4
Hij stotterde, hij, die anders zjjn taal zoo
krachtig kon doen uitkomen, en plotseling
brak hij midden in zijn woordenvloed af.
Daarbij haalde bij hoorbaar adem. Verwon
derd zag Edith hem van ter zijde aan. Zij
ne oogen rustten op baar met een uitdruk
king, die zjj nog nooit bij hem bad waarge
nomen en die haar zeer duidelijk de waar
heid kenbaar maakten.
Hij had haar lief met een vurige be
langstelling aan de vriendschap. Wel bad
zjj hel menigmaal onbestemd gevoeld, maar,
PUTTE (N.-B.). nl. in het geheel16
Het stembureau heeft dau ook niet lan
ger dan 10 minuten werk gehad om de
stembriefjes na te zien.
Het vreemde van deze stemming is ech
ter dat de twee aftredende leden niet her
kozen zijn.
Uit de maskerad e-w eek.
Aan de soldaten, die bij de Leidsche
studentenfeesten politiediensten hebben
verleend, werd dezer dagen een gratifica
tie van75 cents uitgekeerd. Zij
hadden daarvoor, zegt het Hbl., geduren
de 24 uren achtereen assistentie verleend 1
Te Langezwaag is giste i-
morgen bij een ouweder een arbeider, die
met een zeis over den arm naar het land
ging, door den bliksem getroffen en gedood.
Te WINSCHOTEN is afge
brand het huis van den gepensioneerden
opperwachtmeester der artillerie A. E. W.,
die daarna gearresteerd is. Hij moet reeds be
kend hebben den brand te hebben gesticht.
Vrijdag-middag is te BEETS (Priesl.),
de school, terwijl ze vol kinderen was, door
den bliksem getroffen. Een der onderwij
zers was eenigen tijd bewusteloos, doch
kwam spoedig weer bij. Gelukkig heeft
niet een der kinderen eemg letsel beko
men en kwamen er met den schrik af.
De afleider, staande op bet gebouw, schijnt
den bliksemstraal te hebben ontvangen,
waardoor een groot onheil is voorkomen.
Ook is vrijdag namiddag tijdens een he
vig onweer de bliksem geslagen in de nog
niet geheel voltooide boerderij van den
heer S. de Vries te MUNNEKEZ1JL,
gemeente Kollumerland. Het gebouw brand
de tot den grond toe af. De huismeube
len wist men te redden. Het hooi in de
schuur, 't welk nog niet was verzekerd,
werd door het vuur verteerd. In Novem
ber van het vorige jaar brandde deze boer
derij ook af.
Verwacht zoo maar eens
vruchten van het onderwijs
Men is hier zoo schrijft men uit
GENNEP over onze openbars school
erg ontevreden. Er zijn te weinig onder
wijzers voor het aantal kinderen, de school
is te klein, er wordt te weinig geleerd
wil men zijn kinderen op eene hoogere
burgerschool of een gymnasium doen, dan
kan men ze eerst nog eens naar den
vreemde zenden voor eene aparte oplei
ding, en „last not least* het aantal va-
cantiedagen was hier zoo enorm groot. Dit
waren de grieven. Tegen deze laatste grief
kwam het hoofd der school op, die op
den tel af uitrekende, dat er slechts 158
dagen van het jaar geen school was.
Het kan schikken
Het volgende is ontleend
aan een rondschrijven, te SITTARD ver
spreid en door een candidaat geteekend
„Heeren kiezersHet beslissend oogen
blik DadertOnder de leusin labo
re salus nostra de fortitudo (in den ar
beid ons heil en onze kracht) zal ik strij
den
„Om daartoe te geraken (tot het, zoo
noodig afdwingen van beschermende,
rechten), dient er samenwerking te wezeD,
Vunion fait la force (eendracht maalt
macht), daarin bestaat oDze moreele kracht
om den strijd voor ons aller welzijn goed
te strijden schaart u derhalve onder mijn
banier en ik zal u leiden tot de overwin
ning, het goed recht is aan onze zijde
„Ook voor de burgerij in het bijzon
der beoog ik veel goeds tot stand te
brengen.
„Een rijk veld van arbeid vertoont zich
aan mijn blik.
„De verlichting der stad eischt verbe
tering, een slachthuis en nieuw toien-uur-
werk zijn noodig, maar waar ik vooral
mijn aandacht op gevestigd heb, is een
beter toezicht op de opvoeding der jeugd.
„Ook het rioolstelsel ben ik toege
daan, evenals de clectrisclie verlichting,
terwijl de telephoon, (P) en 't oud mannen-
en vrouwenhuis mijn sympathie heb-
hen verworven.
„Muziek- en sportvereeuigingen draag
ik een warm hart toe.
„Ziedaar slechts eenige punten van
mijn uitgebreid programma, die ik wil
helpen verwezenlijken, zoodra de finan-
cieele toestand der gemeente dit toelaat.
„Uw welzijn is mijn ideaal, het droom
beeld mijner nachten.*
De vraag— en uitroepteekens zijn waar
schijnlijk van den Limb. Koerierwaaraan
het bovenstaande is ontleend.
In doodsangst gezeten.
Een paar jonge meisjes uit STOLWIJK,
die een bezoek brachten aan de Waddings-
veensche kermis, hebben daar bijna het
leven gelaten. Het was 's avonds 11 uren
en vrij donker, toen zij, misleid door het
bruine kroos, in eene diepe sloot terecht
kwamen; de eene verdween onmiddellijk
onder de oppervlakte, de ande
re wist het hoofd boven te honden en
schreeuwde uit alle macht om hulp. Toen
die kwam opdagen, heeft men beiden met
groote mceite kunnen redden en de eer
ste tot bewustzijn kunnen brengen. Arm
in arm waren zij te water gegaan en in
dezelfde zusterlijke houding werden zij
op het droge gebracht. In doodsangst had
den zij zich krampachtig aan elkaar vast
geklemd.
Te VEENDAM wordt een
groote tooneelwedstrijd voorbereid, te hou
den in den aanstaanden winter.
Uit de haven van BEVER
WIJK is opgehaald het lijk van een mans
persoon met gebroken arm en verschillen
de belangrijke verwondingen. De justitie
uit Haarlem en politie doen onderzoek.
Door den opzichter van
waterstaat te PETTEN, werd op ongeveer
4 kilometer benoordeu de haven van IJ-
muiden een flesch op het strand gevon
den, waarin een in het EDgelsch gestelde
brief, luidende:
31 Mei 1895.
„Wanneer deze flesch gevonden wordt,
wilt ge dan zoo vriendelijk zijn ze te zen
den aan Mr. W. Thoomtoü, White Hait
Hotel Cheade Cheshire. Vracht zal betaald
en vinder beloond worden.
Dr. Bily, op mijne terugreis, van de
Kaap, wij gaan snel naar beneden, schip
wrak.
De uwe, voor altijd,
Alf. Smith.
Zeg het aan alle oude vrienden in Man
chester.'
De brief werdaan bet adres opgezonden.
altjd met baar ernstig doel voor oogen,
met arbeid lichamelijk en geestelijk overla-
den, altijd zorgende voor hare zusters, had
zij zich tijd noch rust gegund, over
deze waarnemiug verder na te deu
ken.
Nu zag zij het plotseling duidelijk eu
beider en de gansche bevangenheid en ver
legenheid van een kuische vrouw in der
gelijke positie, nam vau haar bezit. Zij
wendde den blik ras weder van bem af en
gloeide over haar geheele lichaam. Vervol
geus wendde zij het hoofd ter zijde en zei-
de, verlangen huichelend, met bevende
stem „Ik begrijp Margot niet. De trein
kan ieder oogenblik komen.4
Op dit oogenblik zag men ook werkelijk
de beide vlug naderende licktea der loco
motief, en kort daarop liep de trein met
donderend gerommel bet station binnen
Tegelijk hoorde Edith achter haar de stem
van Margot, die in vereeniging vau haar
man, een woordenrijke verontschuldiging
booren deed. Vervolgens nam men afscheid
vau elkander. Edith besteeg een dames
coupé derde klas. Het fluitje van den
hoofdconducteur weerklonk en de trein zet
te zich ouder het schril gefluit van de looo-
motief io beweging.
Edith's laatste blik gold baar acbterblij-
venden vriend. Zij zag, hoe ontzettend
zwaar hem deze scheiding viel. Met bleek
gelaat stond hjj daar. Een warm gevoel
van innig medelijden maakte zich van haar
meester, en zij kreeg de opwelling, als moest
zij hem een woord van troost toeroepen.
Maar de in het donker wegsnellende* trein,
droeg haar ijlings weg van hem.
HOOFDSTUK XV.
Vol verwachting en toch wel met eenige
angstige spanning, landde Edith in Znrich
aan. Aan het station werd zij ontvangen
door joffrouw Drager, die zij, naar
het portret vsn haar, dadelijk herken
de.
„Zoo, zijt gij dat!4 zeide joffrouw Drager
nadat Edith zich aan haar had voorgesteld,
en monsterde de vriendin van haar broe
der met een paar met een bril gewapende
i oogen. Vervolgens drukte zij baar de hand,
krachtig, met een korten druk en de ken
nismaking was afgeloopeD.
De bestemde, kort aangebonden natuur
van de studente imponeerde Edith. Zij
maakte blijkbaar nooit veel omhaal vau
woorden, maar handelde daarentegen snel
en zeker. Edith's goederen waren in wei
nig tijd op het rijtuig gepakt eu weidra
was men op weg naar de kamer j
die juffronw Drager voor Edith gehuurd
had.
„Mijn broeder schreef mjj,4 verklaarde zij,
„dat ik u bij mij moest in huis nemen.
Ma»r ik houd er volstrekt niet van, om bij
elkander te wonen, want de eene heeft
altijd last en ongemak van de an
dere.4
Nadat juffrouw Drager hare bescherme
linge in hare nieuwe woning bad gebracht,
nam zij haastig afscheid.
„Ik moet naar bet college. Van middag
kom ik terug."
Daarmede was zij snel als de wind ver
dwenen.
De volgende dagen gingen voor Edith on
der verschillende indrukken snel voorbij.
Het toelatingsexamen doorstond zij schitterend
en zo werd zonder eenig bezwaar toegelaten.
Jnffronw Drager stelde haar aan de fami
lies harer leerlingen voor. Edith beviel en
nam dadelijk het onderwijs over, welks inkom
sten haar moesten helpen in haar levens
onderhoud te voorzien.
Met bange verwachting ging Edith naar
haar eerste college. Zij was te kleingeestig
cd bekrompen opgevoed geworden, om zieh
geheel van hare vooroordeelen te kunnen
losmaken, zoodat zjj zichzelf onvrouwelijk
voorkwam, toen zjj met haar portefeuille onder
den arm naar de universiteit stapte. Maar
dat belemmerend gevoel verdween alras, toen
zij meerdere vrouwelijke collega's in de ge
hoorzaal opmerkte. Verschillende leeftijden
waren onder dezen vertegenwoordigd. Naast
een achttien-jarig haast kinderlijk jong
meisje, zag zij een oudachtige dame met
scherpe trekken en grijzend hoofdhaar. Zij
telde minstens veertig jaar.
In de pauze maakte Edith met eenige
dames kennis. Haar gesprek bepaalde zich
alleen tot een bespreking van het gehoor
de. Voor andere dingen schenen hare col
lega's zieh niet te ioterresseeren en intie
me, naar liefde zweemende vriendschappen,
zooals op kostscholen, werden hier niet ge
sloten.
Eigenaardig was de verhonding tot de
mannelijke collega's. Men behandelde haar
en hare zusteren wel beleefd, maar toch
geheel anders dan dit gewoonlijk geschiedde,
bij den omgang tusschen dames en beeren.
Edith gebeurde het een keer, dat haar hoed
van den kapstok op den grond viel. In ge
woon gezelschap zou de een of andere heer
haar dadelijk den hoed hebbea aangegeven,
zoodat Edith in afwachting, dat dit ook
bier zou gebeuren, rechtop staan bleef.
Maar niemand bnkte zich voor haar; men
week alleen een schrede terug, om haar1
ruimte te geven, het gevallene zelf op te
rapen. Het eenigszins gekrenkte in haar
verdween evenwel zeer spoedig voor een
gevoel van bevrediging en trots, dat cjj hier
niet als zwakkeling, maar als gelijke be
schouw werd.
Men zag niet in haar de dame, maar de
kam ^raad. Gelijke rechten, maar ook gelij
ke plichten I De galanterie van de bal
zaal was hier in de gehoorzaal niet op haar
plaats.
Het was een eentonig, eenzaam leveD,
dat Edith leidde. Aan een gezellig verkeer
was niet te denken. Namen bare collega's
of privaatlessen haar niet in beslag, dan
zat zij in haar klein kamertje en verdiepte
zich met geheel haar ziel in haar studie.
Ook juffiouw Drager kon voor haar geen aan
genaam gezelsohap wezen, daar deze ge
heel in beslag genomen werd door haar
eind-examen.
„Ik steek tot over de ooreD rn het werk,4
verontschuldigde zij zicb, wanneer zij el
kander op straat of in de universiteitsge
bouwen ontmoetten.
Zoo ging haar eerste halfjaar voorbjj on
der onafgebroken bezigheid. Op zekeren dag
verscheen juffrouw Drager bjj haar, om af
scheid te nemen. Zij had het beste exa
men harer trjdgenooten gedaan, 's Avondsjte
voren,had zij het telesrraiiseh bericht van haar
broeder ontvangen, dat ook bij met gunstig
gevolg zijn exsmen had afgelegd.
„Ik ga nu naar Berlijn," voegde juffrouw
Drager aan deze medtdeeling toe. „Wij, Ka-
rel en ik, zijn van plan in Berlijn te'gaan
praktizeeren en te zamen een kliniek voor
vrouwenziekten op te richten. Ik kan u ver
zekeren, dat ik mij over de vereeniging,
met dien goeden,besten kerel, dien ik zoolang
heb moeten missen, verheug I4
Lit de verstandige, grijze oogen schoot
een warme straal, en over haar bleek, een
weinig vermoeid, uitziend gelaat, kwam een
liefelijk waas.
Edith gevoelde zich door deze uiting van
trouwe en oprechte zusterliefde, eigenaardig
geroerd. „Dan wensch ik n van ganscher har
te geluk,4 antwoordde zij, „en ik ver
zoek u, breng uw broeder mijn harteljkste
groeten. Nooit zal ik vergeten, wat ik hem
verschuldigd ben.4
Juffrouw Drager knikte vriendelijk met
het hoofd en beantwoordde den handdruk
krachtig. Zij was opgestaan en bet bad den
schijn, als wilde zj heengaan. Maar nadat
zjj eenige oogeüblikken sprakeloos, den blik
vorschend op Edith gericht, daar gestaan had,
rie-p zij plotseling, blgkbaar vragend uit:
„En verder, hebt gij hem niets te zeggen?4
m