Donderdag 25 Juli 1395. 39ste Jaargang üTo. 3010. en Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- Zat e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN een dag vroeger. Uitgever J. WINKEL. Bureau: SCHAGE», 1-aan, 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. GemeenteS c hagen. Bekendmakinpen. Binnenlandsch Nieuws. Jr., zal a.s. Zondag met de Kermis, te DIRK8HORN optreden in het locaal van den heer Klosmet een beroemd speciali teiten-gezelschap. FEUILLETON. Al181C Bfl NitlIS-, MurMis- Lll'MllL POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlich tingen te bekomen omtrent een pakje ge vonden SnjGt- Burgemeester en Wethouders der ge meente 8CHAGEN; Gezien art. 219, 2de alinea der Wet tot regeling van de samenstelling, inrich ting en bevoegdheid der Gemeentebesturen, brengen ter kennisse van de ingezetenen, dat de rek. dezer Gemeente over bet afgeloo- pen dienstjaar 1894 ter Secretarie voor een ieder ter lezing is nedergelegd van af heden tot en met den 7den Augustus e.k., van des voormiddags tien tot des namiddags twee ure, en hetzij in druk, hetzij in afschrift, tegen betaling der kosten algemeen ver- kriizbaar wordt gesteld. Schagen, den 23 Juli 1895. Burgermeester en Wethouders voornoemd, 8 S. BERMAN. de Secretaris, DENIJS. De heer Henri J. ter Hall De gunstige naam, welken de heer Henri J. ter Hall Jr. zich overal hier in den omtrek wist te verwerven, zal er zeer ze ker het hare aan toedoen, dat hij ook te Dirkshorn met zijn optreden groot succes sal hebben. Maandag 11. z ij nop order van B. en W. der gemeente BARSIN- GERHORN bij den heer G. C. te HARINGHUIZEN, twee varkens afge maakt en 1 verbrand, daar bij deze die ren beginselen van vlekziekte werden waar genomen. Van den bekenden s c h r ij ver H. Ih. Ghapjmis zal een oorspronke lijk boek, getiteld Monsieur Paljas" het licht zien bij den uitgever J. Valkhoff, te Amersfoort. Op de kleine visscherjj te HARDINGSVELD had een tieurig onge val plaats. De zegenaak lag khar om weg te varen, doch men wachtte nog op den boeter, d i. de man, die het net herstelt. Bij bet uitstappen geeft een der roeiers den boeter een duwtje, zoodat deze op de knieën valt. Woedend rijst de boeter op en werpt zijn mes met zulk een kracht naar den man in de aak, dat het mes in diens zij blijft steken. De man zakte in elkaar, werd zoo goed mogelijk verbonden en naar huis gebracht. De directeur, die juist kwam aanrueien, had groote moeite om den dader tegen de woede van het voik te beveiligen. Dader en gewonde zijn beiden Werken dammers. Een bewijs van krassen ouderdom, geeft de veehouder A. NeeJeman te Vlist, die met 83 jaar op den rug, nog dagelijks hark en hooivork hanteert met den zelfden ijver als van jaren terug. Over eenige weken hoopt de wakkere grijsaard zijn 25-jarige echtvereeiuging te vieren, wat zeker geen zeldzaamheid zou zijn, als hij niet eerst op 51-jarigen leeftijd ge trouwd was! Men meldt uit KOOG a. d- ZAAN: Het tienjarig bestaan van de Nederland- schen Kolfbond, zal den 8sten, 9den en löden September a. s. feestelijk worden her dacht door de kolfklub „Zaanstreek*, die het vorige jaar bij loting daartoe is aange wezen. (De bond telt 14 afdeelingen.) Een kolfwedstrijd zal gehouden worden om prijzen. Aan dezen kolfwedstrijd is voor de le den tevens een schaak- en een biljartwed strijd verbonden. Stemming s-v aria. Bij de jongste gemeenteraadsverkiezin gen is in gansch Nederland het minst aantal stemmen uitgebracht in de gemeente Sociale Roman uit het Vrouwenleven. ARTHCK ZAPP. 16. 'a Morgens, na de begrafenis, vond er tus- schen Dietrich van Bülao en den assessor Meiling een duel plaats. Als plaats was opgegeven bet Grünewald, als wapen diende het pistool; het tweegevecht had plaats on der de scherpste vormen op vijftien pas afstand, schieten, totdat één party onweer baar gemaakt was. Den assessor was het alles behalve pret tig te moede. Hij bad gaarne dit tweege vecht aohterwege willen laten; maar hjj vreesde het verwijt van lafaard, dat hem voor altijd uit den kring waarin hij verkeer de, verbannen ion hebben. Zoo bleef hem dan niets over, dan tandenklapperend, nog bleeker dan gewoonlijk, zich voor Dietrich van Btilan's pistool te plaatsen, die met kalme rnst, welke het dagelijksch gebruik dier wapenen hem schonk, zijn tegenpartij te ge- moet trad. Het ernstige spel duurde niet langer dan eenige minuten en eindigde met den dood van den assessor, die met een doorschoten borst, als een gevelden boom, zonder eenig geluid meer te geven tegen den grond sloeg. Dietrich verliet met hoogopgericht hoofd de kampplaats,met het voldoening gevend ge voel,dat hij de eer der Bülau's op schitterende wijze bad hoog gehouden. Een uur later W.a?j 8.™ z9n garnizoensplaats terug en Zlck daar ter beschikking van het militaire gerecht en kreeg eeu jaar vesting straf. Na twee maanden kreeg hij gena de en trad bij weder in zijn zelfde fuBctie op Edith rustte zich voor haar vertrek naar Zuricb uit. Nu hield niets en niemand baar meer gebonden aan Berlijn. Slechts de scheiding van Karei Drager deed kaar eenigszins tegen het vertrek opzien. Zij zou hem en bovenal zijn goede leiding en raad gevingen zeer missen. Zonder hem was zij onmogelijk zoo ver gevorderd, om aan haar leven znlk een groote wending te kun nen geven. Daarenboven kwam nog zijn zelfopofferende en teere zorgen in de laatste treurige dagen. Ook nu weer, nu allerlei «•aiommericgen baar tjjd eischten, hielp hjj j haar trouw en dapper. En zoo konden het niet anders dan smartelijke gewaarwordin gen zijn, die haar doortrilden, toen zjj nu naast hem over het perron voortstapte, wachtende op den trein, welke haar ver van hier zoo wegvoeren. Margot en haar echtgenoot waren nog niet verschenen Edith kende het zwak harer zuster wel, nooit op tijd klaar te kunnen zijn. Het was een eigenaardig on derhoud dat Karei Drager en Edith met el kander voerden. Het onderhoud spon zicb, van de noodige pauzen voorzien, sleepend voort. Meest waren het onbelangrijke zin nen, zooals men ze bij dusdanige gelegen heden wisselt. Prachtig reisweer 1" „Zürich zal u uitstekend bevallen. De plaats is heerlijk schoon, en de Zwitsers zijn een aardig, goedmoedig volk." Eindelijk verstomde het gesprek geheel, zwijgend schreden zij naast elkander, ieder voor zich met zijn pijnlijke stemming be zig. Plotseling gat de student eeu krachti ger! ruk en zeide, zich van dien gedwongen, stijven toon losmakende „Drommels, ik had nooit gedacht, dat het mij zoo verduiveld zwaar valleu zou.4 Hij haalde diep adem eu had, zooals zijn krachtige uiting deed blijken, behoefte om zijn gemoed te luchten. „Het is een zonnige tijd geweest, juffrouw Edith,4 ging bij voort, „die tijd, dien wjj te zamen hebben mogen doorbren gen.4 Edith glimlachte zwakjes. „Gij overschat mijn persoon,4 antwoord de zij. „Wat moet ik dan al niet zeg gen 1 Ik, die u zoo oneindig veel ver plicht ben 4 Hij viel haar in de reden, door op tra gisch komieke wijze tluks de beide handen voor de ooren te honden. „Om Godswil, ik bid n,4 riep hij afwe rend, „slechts van geen dank spreken I Ik, wanneer ik spreken wilde,wanneer ik u zeg gen wilde, wat wat gijvoor mij en en wat ik aan u4 Hij stotterde, hij, die anders zjjn taal zoo krachtig kon doen uitkomen, en plotseling brak hij midden in zijn woordenvloed af. Daarbij haalde bij hoorbaar adem. Verwon derd zag Edith hem van ter zijde aan. Zij ne oogen rustten op baar met een uitdruk king, die zjj nog nooit bij hem bad waarge nomen en die haar zeer duidelijk de waar heid kenbaar maakten. Hij had haar lief met een vurige be langstelling aan de vriendschap. Wel bad zjj hel menigmaal onbestemd gevoeld, maar, PUTTE (N.-B.). nl. in het geheel16 Het stembureau heeft dau ook niet lan ger dan 10 minuten werk gehad om de stembriefjes na te zien. Het vreemde van deze stemming is ech ter dat de twee aftredende leden niet her kozen zijn. Uit de maskerad e-w eek. Aan de soldaten, die bij de Leidsche studentenfeesten politiediensten hebben verleend, werd dezer dagen een gratifica tie van75 cents uitgekeerd. Zij hadden daarvoor, zegt het Hbl., geduren de 24 uren achtereen assistentie verleend 1 Te Langezwaag is giste i- morgen bij een ouweder een arbeider, die met een zeis over den arm naar het land ging, door den bliksem getroffen en gedood. Te WINSCHOTEN is afge brand het huis van den gepensioneerden opperwachtmeester der artillerie A. E. W., die daarna gearresteerd is. Hij moet reeds be kend hebben den brand te hebben gesticht. Vrijdag-middag is te BEETS (Priesl.), de school, terwijl ze vol kinderen was, door den bliksem getroffen. Een der onderwij zers was eenigen tijd bewusteloos, doch kwam spoedig weer bij. Gelukkig heeft niet een der kinderen eemg letsel beko men en kwamen er met den schrik af. De afleider, staande op bet gebouw, schijnt den bliksemstraal te hebben ontvangen, waardoor een groot onheil is voorkomen. Ook is vrijdag namiddag tijdens een he vig onweer de bliksem geslagen in de nog niet geheel voltooide boerderij van den heer S. de Vries te MUNNEKEZ1JL, gemeente Kollumerland. Het gebouw brand de tot den grond toe af. De huismeube len wist men te redden. Het hooi in de schuur, 't welk nog niet was verzekerd, werd door het vuur verteerd. In Novem ber van het vorige jaar brandde deze boer derij ook af. Verwacht zoo maar eens vruchten van het onderwijs Men is hier zoo schrijft men uit GENNEP over onze openbars school erg ontevreden. Er zijn te weinig onder wijzers voor het aantal kinderen, de school is te klein, er wordt te weinig geleerd wil men zijn kinderen op eene hoogere burgerschool of een gymnasium doen, dan kan men ze eerst nog eens naar den vreemde zenden voor eene aparte oplei ding, en „last not least* het aantal va- cantiedagen was hier zoo enorm groot. Dit waren de grieven. Tegen deze laatste grief kwam het hoofd der school op, die op den tel af uitrekende, dat er slechts 158 dagen van het jaar geen school was. Het kan schikken Het volgende is ontleend aan een rondschrijven, te SITTARD ver spreid en door een candidaat geteekend „Heeren kiezersHet beslissend oogen blik DadertOnder de leusin labo re salus nostra de fortitudo (in den ar beid ons heil en onze kracht) zal ik strij den „Om daartoe te geraken (tot het, zoo noodig afdwingen van beschermende, rechten), dient er samenwerking te wezeD, Vunion fait la force (eendracht maalt macht), daarin bestaat oDze moreele kracht om den strijd voor ons aller welzijn goed te strijden schaart u derhalve onder mijn banier en ik zal u leiden tot de overwin ning, het goed recht is aan onze zijde „Ook voor de burgerij in het bijzon der beoog ik veel goeds tot stand te brengen. „Een rijk veld van arbeid vertoont zich aan mijn blik. „De verlichting der stad eischt verbe tering, een slachthuis en nieuw toien-uur- werk zijn noodig, maar waar ik vooral mijn aandacht op gevestigd heb, is een beter toezicht op de opvoeding der jeugd. „Ook het rioolstelsel ben ik toege daan, evenals de clectrisclie verlichting, terwijl de telephoon, (P) en 't oud mannen- en vrouwenhuis mijn sympathie heb- hen verworven. „Muziek- en sportvereeuigingen draag ik een warm hart toe. „Ziedaar slechts eenige punten van mijn uitgebreid programma, die ik wil helpen verwezenlijken, zoodra de finan- cieele toestand der gemeente dit toelaat. „Uw welzijn is mijn ideaal, het droom beeld mijner nachten.* De vraag— en uitroepteekens zijn waar schijnlijk van den Limb. Koerierwaaraan het bovenstaande is ontleend. In doodsangst gezeten. Een paar jonge meisjes uit STOLWIJK, die een bezoek brachten aan de Waddings- veensche kermis, hebben daar bijna het leven gelaten. Het was 's avonds 11 uren en vrij donker, toen zij, misleid door het bruine kroos, in eene diepe sloot terecht kwamen; de eene verdween onmiddellijk onder de oppervlakte, de ande re wist het hoofd boven te honden en schreeuwde uit alle macht om hulp. Toen die kwam opdagen, heeft men beiden met groote mceite kunnen redden en de eer ste tot bewustzijn kunnen brengen. Arm in arm waren zij te water gegaan en in dezelfde zusterlijke houding werden zij op het droge gebracht. In doodsangst had den zij zich krampachtig aan elkaar vast geklemd. Te VEENDAM wordt een groote tooneelwedstrijd voorbereid, te hou den in den aanstaanden winter. Uit de haven van BEVER WIJK is opgehaald het lijk van een mans persoon met gebroken arm en verschillen de belangrijke verwondingen. De justitie uit Haarlem en politie doen onderzoek. Door den opzichter van waterstaat te PETTEN, werd op ongeveer 4 kilometer benoordeu de haven van IJ- muiden een flesch op het strand gevon den, waarin een in het EDgelsch gestelde brief, luidende: 31 Mei 1895. „Wanneer deze flesch gevonden wordt, wilt ge dan zoo vriendelijk zijn ze te zen den aan Mr. W. Thoomtoü, White Hait Hotel Cheade Cheshire. Vracht zal betaald en vinder beloond worden. Dr. Bily, op mijne terugreis, van de Kaap, wij gaan snel naar beneden, schip wrak. De uwe, voor altijd, Alf. Smith. Zeg het aan alle oude vrienden in Man chester.' De brief werdaan bet adres opgezonden. altjd met baar ernstig doel voor oogen, met arbeid lichamelijk en geestelijk overla- den, altijd zorgende voor hare zusters, had zij zich tijd noch rust gegund, over deze waarnemiug verder na te deu ken. Nu zag zij het plotseling duidelijk eu beider en de gansche bevangenheid en ver legenheid van een kuische vrouw in der gelijke positie, nam vau haar bezit. Zij wendde den blik ras weder van bem af en gloeide over haar geheele lichaam. Vervol geus wendde zij het hoofd ter zijde en zei- de, verlangen huichelend, met bevende stem „Ik begrijp Margot niet. De trein kan ieder oogenblik komen.4 Op dit oogenblik zag men ook werkelijk de beide vlug naderende licktea der loco motief, en kort daarop liep de trein met donderend gerommel bet station binnen Tegelijk hoorde Edith achter haar de stem van Margot, die in vereeniging vau haar man, een woordenrijke verontschuldiging booren deed. Vervolgens nam men afscheid vau elkander. Edith besteeg een dames coupé derde klas. Het fluitje van den hoofdconducteur weerklonk en de trein zet te zich ouder het schril gefluit van de looo- motief io beweging. Edith's laatste blik gold baar acbterblij- venden vriend. Zij zag, hoe ontzettend zwaar hem deze scheiding viel. Met bleek gelaat stond hjj daar. Een warm gevoel van innig medelijden maakte zich van haar meester, en zij kreeg de opwelling, als moest zij hem een woord van troost toeroepen. Maar de in het donker wegsnellende* trein, droeg haar ijlings weg van hem. HOOFDSTUK XV. Vol verwachting en toch wel met eenige angstige spanning, landde Edith in Znrich aan. Aan het station werd zij ontvangen door joffrouw Drager, die zij, naar het portret vsn haar, dadelijk herken de. „Zoo, zijt gij dat!4 zeide joffrouw Drager nadat Edith zich aan haar had voorgesteld, en monsterde de vriendin van haar broe der met een paar met een bril gewapende i oogen. Vervolgens drukte zij baar de hand, krachtig, met een korten druk en de ken nismaking was afgeloopeD. De bestemde, kort aangebonden natuur van de studente imponeerde Edith. Zij maakte blijkbaar nooit veel omhaal vau woorden, maar handelde daarentegen snel en zeker. Edith's goederen waren in wei nig tijd op het rijtuig gepakt eu weidra was men op weg naar de kamer j die juffronw Drager voor Edith gehuurd had. „Mijn broeder schreef mjj,4 verklaarde zij, „dat ik u bij mij moest in huis nemen. Ma»r ik houd er volstrekt niet van, om bij elkander te wonen, want de eene heeft altijd last en ongemak van de an dere.4 Nadat juffrouw Drager hare bescherme linge in hare nieuwe woning bad gebracht, nam zij haastig afscheid. „Ik moet naar bet college. Van middag kom ik terug." Daarmede was zij snel als de wind ver dwenen. De volgende dagen gingen voor Edith on der verschillende indrukken snel voorbij. Het toelatingsexamen doorstond zij schitterend en zo werd zonder eenig bezwaar toegelaten. Jnffronw Drager stelde haar aan de fami lies harer leerlingen voor. Edith beviel en nam dadelijk het onderwijs over, welks inkom sten haar moesten helpen in haar levens onderhoud te voorzien. Met bange verwachting ging Edith naar haar eerste college. Zij was te kleingeestig cd bekrompen opgevoed geworden, om zieh geheel van hare vooroordeelen te kunnen losmaken, zoodat zjj zichzelf onvrouwelijk voorkwam, toen zjj met haar portefeuille onder den arm naar de universiteit stapte. Maar dat belemmerend gevoel verdween alras, toen zij meerdere vrouwelijke collega's in de ge hoorzaal opmerkte. Verschillende leeftijden waren onder dezen vertegenwoordigd. Naast een achttien-jarig haast kinderlijk jong meisje, zag zij een oudachtige dame met scherpe trekken en grijzend hoofdhaar. Zij telde minstens veertig jaar. In de pauze maakte Edith met eenige dames kennis. Haar gesprek bepaalde zich alleen tot een bespreking van het gehoor de. Voor andere dingen schenen hare col lega's zieh niet te ioterresseeren en intie me, naar liefde zweemende vriendschappen, zooals op kostscholen, werden hier niet ge sloten. Eigenaardig was de verhonding tot de mannelijke collega's. Men behandelde haar en hare zusteren wel beleefd, maar toch geheel anders dan dit gewoonlijk geschiedde, bij den omgang tusschen dames en beeren. Edith gebeurde het een keer, dat haar hoed van den kapstok op den grond viel. In ge woon gezelschap zou de een of andere heer haar dadelijk den hoed hebbea aangegeven, zoodat Edith in afwachting, dat dit ook bier zou gebeuren, rechtop staan bleef. Maar niemand bnkte zich voor haar; men week alleen een schrede terug, om haar1 ruimte te geven, het gevallene zelf op te rapen. Het eenigszins gekrenkte in haar verdween evenwel zeer spoedig voor een gevoel van bevrediging en trots, dat cjj hier niet als zwakkeling, maar als gelijke be schouw werd. Men zag niet in haar de dame, maar de kam ^raad. Gelijke rechten, maar ook gelij ke plichten I De galanterie van de bal zaal was hier in de gehoorzaal niet op haar plaats. Het was een eentonig, eenzaam leveD, dat Edith leidde. Aan een gezellig verkeer was niet te denken. Namen bare collega's of privaatlessen haar niet in beslag, dan zat zij in haar klein kamertje en verdiepte zich met geheel haar ziel in haar studie. Ook juffiouw Drager kon voor haar geen aan genaam gezelsohap wezen, daar deze ge heel in beslag genomen werd door haar eind-examen. „Ik steek tot over de ooreD rn het werk,4 verontschuldigde zij zicb, wanneer zij el kander op straat of in de universiteitsge bouwen ontmoetten. Zoo ging haar eerste halfjaar voorbjj on der onafgebroken bezigheid. Op zekeren dag verscheen juffrouw Drager bjj haar, om af scheid te nemen. Zij had het beste exa men harer trjdgenooten gedaan, 's Avondsjte voren,had zij het telesrraiiseh bericht van haar broeder ontvangen, dat ook bij met gunstig gevolg zijn exsmen had afgelegd. „Ik ga nu naar Berlijn," voegde juffrouw Drager aan deze medtdeeling toe. „Wij, Ka- rel en ik, zijn van plan in Berlijn te'gaan praktizeeren en te zamen een kliniek voor vrouwenziekten op te richten. Ik kan u ver zekeren, dat ik mij over de vereeniging, met dien goeden,besten kerel, dien ik zoolang heb moeten missen, verheug I4 Lit de verstandige, grijze oogen schoot een warme straal, en over haar bleek, een weinig vermoeid, uitziend gelaat, kwam een liefelijk waas. Edith gevoelde zich door deze uiting van trouwe en oprechte zusterliefde, eigenaardig geroerd. „Dan wensch ik n van ganscher har te geluk,4 antwoordde zij, „en ik ver zoek u, breng uw broeder mijn harteljkste groeten. Nooit zal ik vergeten, wat ik hem verschuldigd ben.4 Juffrouw Drager knikte vriendelijk met het hoofd en beantwoordde den handdruk krachtig. Zij was opgestaan en bet bad den schijn, als wilde zj heengaan. Maar nadat zjj eenige oogeüblikken sprakeloos, den blik vorschend op Edith gericht, daar gestaan had, rie-p zij plotseling, blgkbaar vragend uit: „En verder, hebt gij hem niets te zeggen?4 m

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 1