portefeuille neer zou leggen, maar tet
nog toe kan ik dit on-dit beslist tegenspre
ken. 't Is immers te veel bekend dat de
bureaucratie hier elke kracht ondermijnt
die Tan een minister uit kan gaan.
Haar zonderegister is al heel groot 't
Is toch bijna onbegrijpelijk stupide dat
men de geneesmiddelen te Majunga voor
de menschen kon vergeten zoodat de ge-
neetheer en bij depaarden-arlten leentjebuur
moeiten tpelenWaarom liet men het
schip dat de quinine bracht, twaalf da
gen liggen voor het gelost werd; terwijl
tallooze zieken naar de voor hen zoo
heilzame lading smachtten?
Ja die bureaucratie, die rekenaars op
papier, hebben wat rampen veroorzaakt,
wat foutieve plans de campagne gecon
strueerd. En hechtte men nu maar niet
te veel waarde aan hun sommetjes die
een vooraf bepaalde uitkomst moeten
hebben, dan zou hun gescharrel ook
met zoo gevaarlijk zijn. Maar dat zit er
bjj de Fransche natie niet in. Kijk, men
maakt zich nu weer kinderachtig big
met de groote manoeuvres, die geheel
toevallig natuurlijk ook door den Rus-
sischen minster van oorlog te Mirécourt
werden bijgewoond.
Zou er nog werkelijk iemand zijn die
aan dergelijk soldaatjespelen (waarde
hecht? Alsof in een werkelijken oorlog
iets gelijk zou zijn aan de berekeningen
en theoriën van dit zomerspelletje, dat
zoo prettig is voor degenen, die er naar
kijken kunnen, als 't vermoeiend is voor
de soldaatjes, die ze mee moeten ma
ken.
Wat er van berekeningen en opti
mistische bespiegelingen terecht komt,
weet bij u ook ieder, die de lijdensge
schiedenis der Amsterdamsche tentoon
stelling heeft gevolgd. Wonder boven
wonder schijnt de tentoonstelling-koorts
hier niet meer zoo hevig te woeden als
eenige jaren geleden. Tegen de Exposi-
tion Univereelle van 1900 worden zelfs
heel wat bedenkingen opgeworpen. De
ze zomer is voor den Parijschen winkel
stand etc. zeer voordeelig geweest, twee
zomers vóór de tentoonstelling en twee
zomers daarna staat echter alles stil.
Vooral ook in Nancy wordt een hevige
oppositie tegen de expositie gevoerd. Dit
rumoer zal echter minder effect maken,
daar iedereen weet dat het van de me
taalfabrikanten komt, die vreezen dat het
publiek kennis zal maksn met de bui-
tenlandsche producten, die zooveel goed-
kooper zijn dan de hunne. Ook in de
wijken, die wat ver van de Champs de
Mars liggen, moppert men al heel aardig
tegen de tentoonstelling-in-spe.
Maar dat ze komen zal en belang
wekkend zal zijn, is zeker.
Felix Faure zal ook ons land bezoe
ken. Zooals reeds bekend was, zal hij bij
de kroning van den Czar tegenwoordig
zijn. Op de heenreis bezoekt hij Kopen
hagen, terwijl hij op de terugreis een
visite zal brengen aan de hoven van
Zweden en Nederland.
Ludovicus.
LANDBOUW.
Boeren en Buitenlui past op je
duiten.
De oud boogleeraat dr. L. Mulderoud
hoofdredacteur Van de voormalige yLand-
bouw-courant" heeft laatst in een inge
zonden stuk in onze Courant ernstig ge
waarschuwd tegen een Parijsch handelshuis
in kunst meststoffen.
Thans is de heer L. Mulder, te dier
zake geïnterviewd en deelde hij nog het
volgende mede:
welke deagd gij voor de eerste in het le
ven houdt? Gij hoort de redeneering van
mijnheer de candidaat Bjarni soo zonder
deelneming aan.*
„Dat deed ik in 't geheel niet, maar ik
wil u wel zeggen,* antwoordde de oude
zeer ernstig, „dat ik, hoe langer ik geleefd
heb, des te meer daarvan overtuigd werd,
dat één ding iederen christen noodig is
en wanneer ik al mijne levenservaringen
in één woord samenvatten kon, dan was het
het woord: VergeefVergeven is de ze-
genrijkate deugd in bet leven, want bet
brengt tegelijk ons zelvec en anderen vrede
en tevredenheid.*
En wanneer ik zeggen zon, wat ik voor
de meest zegenrijke deogd houd,* reide de
rechtersvrouw lachend, „dsn is het deze, heb
nooit iets lief. Dan heeft men vrede met
zichzelf en met anderen, juist tooals bij de
vergeviBgsregel van den ouden heer en het
zal ons dan ook gemakkelijk vallen, den eisch
van plichtsbetrachting, tegenover een ieder,
sooals de candidaat dien stelt, na te komen.*
Allen lachten flauwtjes over mevrouw
Anna's gezegde en vervolgens verzocht
Björg haar, iets te zingen. En mevrouw
Anna nam de guitaar van Björg van den
wand, stemde baar en begon te spelen en
daarbij te singen.
Zij was een schoone vrouw, mevrouw
Anna; ofschoon rij al reeds dertig was zag
zij, er nog wonderbaar schoon nitzij ge
leken in 't geheel niet op elkander, de beide
vriendinnen, zg en Björg. Anna was mid
delmatig groot, had donker haar, bruine
oogen en een bleeke gelaatskleur en alle
hare bewegingen waren vol overmoed. Björg
bad licht haar, blauwe oogen, was van
hooge gestalte, en ofschoon hare bewegingen
eenigsains onbeholpen en langzaam waren,
maakte zij toch een goeden indrukwant
de blik harer oogen en bare persoonlijkheid
hadden iets vriendelijks.
Anna bad een zeer schoone en heldere
item en toen zg eenige melodiën getongen
had, hield zij op met zingen en speelde
zonder gezaDg eenige harer eigene fantasiën.
Bjarni had seer groot weigavalleo in bet
,Hem was na 't schrijven van zijne ar
tikelen een exemplaar toegezonden van een
op geel papier gedrukt, in de Fransche taal,
en daarnaast in volkomen ongenietbaar
Hollandscb, gesteld koop—contract. O. a-
st->at daarin, dat de levering zal plaats
hebben in Februari en de betaling in „Jul-
lij" ft staat er leesbaar met potlood in
gevuld, gelijk het heele contract).
De te leverei meststof wordt gebeeten
(nota bene!) Vetten D1), volledige, orga-
niteheminerale mettitoffen*
Volledige organische mineraleHoe
fraai
Er slaat bij, dat de organische stikstof
(niet meer dan 23 p.h.) afstamt van
hoorn sn vleschbij het pbos-
phorzuur staat, dit dearvan 45 per hon
derd is ^oplosbaar iammoniakcitroeo zem-
zoot, gelykgeldend aan 't derde phos-
phaatcalcium", eo, wat ook al heel sterk
is „phospbaat-zouten (kainit)911
p. h., ij Wezentlijke Potasch 1 tot l'/j
p. h."
En voor een op zulke ongehoord leu
genachtige manier aangeboden meststof
geeft men f10 per 100 kilogr., en bestel
de gel'jk inderdaad grschied is me
nigeen in 't Westland eén— h driehonderd
kilo, waarmee ieder per 100 kilogr., min
stens f 7 heeft vermorst.
Recht jammer van de dubbeltjes
Van de verdere voorwaarden in het
koop-contract, waaruit in alle opzichten
blijkt, dat we hier alweer te doen heb
ben met onvervslschten „Schwindel", welk
woord iedere lezer zelf wel kan vertalen,
zien wij af. Genoeg trouwens reeds, om,
indien de Fransche heeren het soms in
het hoofd mochten krijgen om ook in de
Meer en omstreken te probeeren hun slag
te slaan, hunne bollen te doen stooteo,
want dat geer, enkele landbouwer, die de
ze regelen leest, er in zal loopen, is te
hopen niet slechts, maar te verwachten.
Er is inderdaad een heel andere, uit
nemende meststof verkrijgbaar, dat is de
bovengenoemde echte Peru-guano, die, na
langen tijd tevergeefs gezocht te zijn, nn
weder is gevonden, en met scheepsladin
gen uit Zuid Amerika door de eenige im
porteurs wedt aangevoerd, met tot zelfs
15 pCt. stikstof.
Boeren en bnitelui, past op je duiten
en laat je vooral niet uitlachen
1) Vetten" is Vlaamsch en betes-
kentmeststoffen.
GEMENGD NIEUWS.
Historisch.
„Ik heb u laten halen, omdat de gas
leiding eiger.s beschadigd moet zijn. Er
gaat een menigte gas verloreo."
„Mijnbeer", antwiordde de gasfitter, er
kan zeer goed ergeDS een lek zijn maar
gas gaat er niet verloren u zal alles
op de rekening vinden."
A. „Wat zegt gij van de inkomsten
belasting
B. Ik ben zeer voor een wet, welke
aan iemand een inkomen toekent, bet-
welk van belang genoeg is om belast te
kunnen worden."
Een ernstige zaak heeft
te Londen gediend. Een jonge vrouw was
kort na haar bevallen overleden. Er
scheen redeu om haar dood te wijten aan
de geneeskundige behandelinghet lijk
werd opgegraven en het vermoeden bleek
juist. De geneesheer, dr. "Wight, die de
vrouw had bijgestaan, moet tijdens de
behandeling hebben verkeerd onder den
invloed van sterkedrank of van een of
ander narcotisch middel. De Gorouer's
jury verklaarde hem schuldig aan dood
slag hij zal spoedig deswege terecht
staan.
gezang. Hij geloofde nooit te voren de
guitaar zoo goed te hebben booreu be
spelen. De kleine vingers, sneeuwwit en
schoon van vorm, bewogen zich bij afwis
seling snel naar alle zijden, zoo snel, zooals
de bliksem zich vertoont, en ontlokten dan
wonderbare tonen, vol smart eu verlangen,
die door elkander warrelden, dan te namen
smolten tot heerlijke melodiën, die als
stemmen van ontroostbaar leed en smart
ten hemel stegen.
Anna leunde achterover in den leunstoel,
die bg het venster stond, zag naar buiten
6d liet de donkere, lange wimpers balfover
hare schitterende, droomende oogen hangen.
Bjarni kon de oogen niet van baar af
wenden. Bij rag naar de kleioe vingers,
naar de mollige en sneeuwwitte armen,
waarvan de mouw eenigazins waz afgescho
ven, en naar de kleinen bekoorlijken voet, dien
haar onbewust, van onder het lange kleed
te voorschjjn kwam.
Tervolgens hield zg plotseling midden
in het spel op; zij stond op, legde de
guitaar uit de hand en verzocht de geestelijke
haar Gréni te laten zadelen ging zelf naar
buiten om na te zien, hoe of het verricht werd,
trok vervolgens haar rijkleed aan en steeg
te paard. En Gréni galoppeerde met haar
over de grasvlakte, die naar den weg
voerde en van daar naar Grund liep.
Dat allea ging zoo snel en Bjarni'g hoofd
was zoo vol van het guitaarspel, dat hij nog
droomende stond te staren, toen Anna reeds
vertrokken was.
.Zij is schoon en begaafd, die Anna,*
zeide de oude, teen zij weg was. „Beviel
haar spel u
„Buitengewoon goed
„Zoo, mij schijnt het toe, alsof baar geheele
spel door een" onaangename aandoening werd
geïnspireerd. Zij is zoo anders dan anderen.
Maar onderhoudend is zij en belezeD.
Vervolgens bracht de geestelijke Bjarni
naar zin slaapkamer naast de hoiska-
mer en wenzchte hem goeden nacht.
En Bjarni ging te bed, kon echter tot
laat in den nacht niet slapen, ofschoon bij
moede van de reis was.
Een slang alsNemesis.
De Engelsch-Indische bladen bevatten
het verhaal van een moordaanslag met bui
tengewoon verloop. Eene dame, vergezeld
van hare twee jeugdige kinderen, begaf
zich per rijtuig van Ranmager naar eene
plaats, in het" district Par gelegen. De
koetsier was een oud, vertrouwd dienaar
der familie, zoodat de dame in qnaestie het
niet noodig had geoordeeld haar juweeleu
en andere kostbaarheden thuis te iateD. Op
een eenzaam gedeelte van des weg hield
de vertrouwde diensar de paarden in en
gelastte zijne meesteres hem harejnweelen
af te geven, hetgeen zij hevig verschrikt
deed, waarop de man haar met tonwen
knevelde met het doel haar te dooden.
Ook de armen en beenen der beide kinde
ren bond hij vast, teneinde ook hec te
vermoorden. Zij had nog de kracht hem te
verzoeken haar het eerst te willen dooden,
daar zij het lijden harer kinderen niet kon
aanzien, waarin het monster toestemde, ilij
hief reeds de bijl op om het hoofd der
ongelnkkige dame met één slag te verbrij
zelen, toen plotseling, door de snelle be
weging, het ijzer van den steel in een na
burig kreupelboschje vloog. Terwijl de
moordenaar naar zijn moordwapen zocht,
viel de dame in zwijm. Toen zij de oogen
weder opsloeg, was haar echtgenoot bezig
baar banden los te snijden. Hij deelde
haar mede, dat hij als het ware door een
voorgevoel van een naderend onheil was
genoodzaakt haar te volgen. In het struik
gewas had hij den dienaar dood gevonden
zijn lijk was reeds blauw en opgezwollen.
Deze was, terwijl hij naar zijn wapen zocht
door een chakislang gebeten, welker beet
het slachtoffer onmiddellijk verlamt en het
lijk binnen een uur tijd tot ontbinding
doet overgaan.
Een drama.
Te Brussel heeft weer een dier dra
ma's plaats gehad, zooals men ze nu en
dan eens hoort, van verre en nabij- Een
zekere Louis van Beerendonck, een post-
besteller te Molenbeek trouwde voor on
geveer een jaar een jong mooi meisje. Hij
was een dronkaard en het dnurde maar
drie maanden, of hij werd uit zijn be
trekking ontslagen. Zijn vrouw, die veel
van haar man had te lijden, verliet voor
eenigen tijd de echtelijke woning, haat
kind v&c eenige maanden meenemend. Dat
kind stierf echter weldra. Van Beeren-
donck ging daarop in den omtrek van
Brussel wonen, maar hij hield ondertns-
schen drukke briefwisseling met zijn
vrouw, die hij steeds opnieuw trachtte
over te halen weer bij hem te komen.
Zij weigerde dit echter beslist, zij wilde
integendeel voor goed ven hem scheiden.
Gek van smart bij de gedachte, dat hij
haar voor altijd zon verliezen, vatte bij
het plan op eerst haar en daarna zich
zelf te dooden. Op zekeren dag zag hij ha*»r
een wandeling doen in de stad. Hij klom
nu do trap op, naar haar zolderkamertje,
waar hij zich onder het bed verschool-
Daar bleef hij stil liggen, onbewegelijk,
ook toen zijn vrouw des avonds thuis
kwam en in de kamer bezig was. Om
elf uur ging zijn vrouw te bed en de
man wachtte tot z$ rastig sliep en kwam
toen te voorschijn. In den slaap schoot
hij haar een kogel in den mond en een
andere in het hootd, zoodat zij onmiddel
lijk dood was. Daarna schoot hij zich
zelf drie kogels door het hoofd, zoodat
hij bewusteloos neerviel. Later kwam hij
evenwel weer bij, wist zich de tiap af ts
sleepen eu bij de politie te komen, waar
hij meldde, wat hij gedaan had. Hij werd
vooreetst naar een hospitaal gevoerd.
Geld maakt niet geluk
kig-
Men heeft nagegaan hoe 't met het
En toen hij eindelijk insliep, toen droomde
bij niet van zijn verloofde, maar slechts van
de rechters-weduwe van Grund.
HOOFDSTUK II.
Trouw Anna reed, om zoo te zeggen, in
ééu adem door naar Grund. De weg was niet
langer dan een kwartiertje te rijden.
Toen zij thuis kwam, stonden eenige van
de kneohten op de hofplaats. Alle namen
de hoeden af, en de stalknecht sprong dade-
ljjk toe en maakte zich gereed, zoodra Anna
was afgestegen, Grani te ontzadelen.
Tervolgens ging zg in huis en kwam
met een schaal vol melk terug eu Grani
liep dadelijk op baar toe, stak zijn snuit in de
meikechaal en dronk die geheel leeg. Dan
stak hg den kop boog in de lucht, zoodat
de melkdruppels in alle richtingen van zgn
kop af druppelden en zag Anna een wijle
trouwhartig aan. En zg legde baar blank
gelaat tegen den kop van het dier, streelde
zijn bals en trok bet paard achter haar aan,
naar het grasveld, waar zij afscheid van
hem nam.
De oprichter deed daarna verslag van de
werkzaamheden; zg gelastte hem, de liedeD
vrijaf te geven, om naar bed te gaan, en
begat zelt zich naar baar slaapkamer, een
klein maar zeer net vertrekje, dat uitzicht
op de hofplaats gaf.
Nadat ij de gordijnen had laten zakken,
begon zg zich te ontkleeden, hield echter
plotseling in haar horigheid op, zette zich
op een stoel neder naast het nachttafeltje,
steunde haar hoofd op haar hand en staarde
voor zich uit.
Na eeu poos stond zij weer op en begon
zich vetder te ontkleeden. Toen zij eenter
te bed lag, kon zij niet slapen. Toen greep
tij naar de gedichten van Jonas Hallgrims-
sons, die steeds op haar nachttafeltje lagen,
las daaruit bet eene gedicht na het andere
tot een weeke, warme rust zich vao hare
gedachten meester maakte, en sliep spoedig,
met het boek in de hand, in.
Op Stadhur was er dezer dagen voor de
domiué's tamielje veel te doen.
De meeste boeren hadden daar iets
levensgeluk van de meest gefortuneerde
menschen op aarde is gesteld En dan
blijkt dat meeste de milli.-rdair» diep rampza
lig zijn. Philipp Armonr, de man die door
zijn vleeschconserven zoo rijk is geworden,
dat hij gerust een chèque van 25 millioen
kan t ekenen zonder zich in ongelegen
heid te brengen, lijdt aan dyspepsie;
seph Pülit Jr., de eigenaar van de A.-/.
World, is totaal blind; John Mackay, de
zilverkoning, is wel gezond, maar heelt t
zoo druk dat hij geen oogenblik voor zgn
genoegen kan afzonderenhij maakt al
leen om gezondheidsredenen, dagelijks een
kleine wandeling, maar gaat anders nooit
naar concert of schouwburg, noch uit eten.
Ook de gebr. Rockeffeller leiden een au-
tomatenleven zij hebben paarden die ze
nooit berijden, jachten waarin ze nooit
varenzij doen niet aan muziek, hun
vrouwen hebben de prachtigste diamanten
die altijd in de étuis blijven, kortom, van
den morgen tot den avond leven ze als
een klerk, altijd aan de lessenaar zittende
te rekenen en te cijferen. Cornelins an-
derbilt is een zeer verlegen man; hij
komt nooit in een club uit vrees een
vreemdeling te ontmoetenhij verdeelt
zgn tijd tusschen de kerk en de spoor
weg-zaken overigens doel hij veel wèl en
vindt daarin nog bevrediging.
Troeger zocht hij uitspanning in het les
geven in een bewaarschooltje En nit het
oogpunt van huwelijksgeluk zijn de
schatrijke Amerikanen (want tot dezen be
paalt zicb 't onderzoek) ook niet te be
nijden. William K. v. d. Bilt, de heer
en mevronw Drachton—Astor, William Fea«
ring Gill en andere milliardbezitters zijn
allen aan het procedeeren om echtscheiding.
Menigeen van deze door de fortuin geze-
genden denkt met weemoed terug aan de
dagen toen hij nog in de straten vsd New-
Yorc of Chicago op straat een schamel
stuk brood verdiende.
Een zonderling protest
tegen de belssting.
Een poging tot zelfmoord bracht dezer
dagen het personeel van het Ministerie
vsn Financiën te Parijs in eeu hevige op
schudding. Een zekere heer Guiot, die te
Fresnes (noorderdeparteroent) eene glncose-
fabriek bezit, klaagde reeds sedert jaren-
steen en been over de zware lasten, die
hem in den vorm van indirecte belastin
gen drukten, In dit opzicht onderscheid
de hij zich niet bijzonder boven zijne me
deburgers. Doch zijne originaliteit bestaat
slechts in de wijze, waarop hij zijn mis
noegdheid tegen het financieel beheer on
der den vorm bracht. Eenige dagen gele
den namelijk ontving hij van de directie
der directe belastingen eenige aanmaningen
tot voldoening zijner belasting ten bedra
ge van ongeveer 1 10.000. De heer Guiot
maakte daarop uit zijne boeken de bereke
ning, dat hij reeds de som van 30.000 gul
den uit zijn kas in die van de belasting
had doen vloeien.
Toen kwam in zijn brein de gedachte op,
dat het totaal uutteloos was, nog langer in
dit tranendal te vertoeven. Het leven had
hem slechts gediend tot het vullen der
Staatskas en dit verdroot hem zoozeer, dat
hij na maar kort en goed een eind aan
wilde maken. Hij wilde echter het leven
niet in allen eenvoud vaarwel zeggen, neen,
de brave heer Guiot zou ten minste aan
de werold laten weten, wat heui tot dit
wanhopig besluit genoodzaakt had, terein
de zijn dooden vijand, den fiscus, aan de
verachting zijner medeburgers en medebe
lastingbetalers prijs te geven.
Te dien einde begaf hij zich van Fres
nes naar Parijs en richtte onmiddellijk zij
ne schreden naar het Louvre, waar de mi-
notaurus, die jaarlijks duizenden miliioe-
nen verslindt, zijn zetel heeft. Hij had de
grootste moeite om hel bnreau te vinden,
verrichten, om zoodoende den toekomstigen
schoonzoon van den dominéen hunnen toe
komstigen zielenherder te zien. Daardoor wa
ren er op Stadhur van den vroegen morgen
tot den laten avond vele gasten. De oude
geestelijke was om zijn gastvrijheid algemeen
bekend, maar in deze dagen overtrof hij
zichzelf, zoo dit mogelijk was, geheel. Hij
stond vroegtijdig op en zgne bezigheid was
van den morgen tot den avond voor de ont
vangst van zgne gemeentekinderen te
zorgen, en hen zoo te onderhouden, dat het
bezoek een aangename herinnering achter
liet.
Evenzoo ging het Björg, zij was deD gan-
schen dag druk in de weer, hare pliehten
als gastvrouw te vervollen en voor de ont
vangst der gasten zorg te dragen.
Daarom verzocht zij mevrouw Anna om
zoo dikwijls als mogelgk was, op Stadhur te
komen en daar zoo lang te blijven als eonigs-
zius kou, om haren gehelde den tgd te helpen
korten, omdat zij zich moeilijk met hem be
moeien kou en dat bet haar zeer leed zou
deen, als hg zich alreeds de eerste dagen
op Stadhur vervelen moest.
Nu, er zou dan voor Bjarni ook wel reden
tot verveling zijn. De oude stelde hem aan
een ieder voor, en deze staarden hem allen
aan, als een nieuwe geit of schaap, spraken
volstrekt niet tegen hem, maar richtten hun
ne woorden zoo angstvallig mogelgk tot den
ouden heer.
En Björg zag, wat in het hart van haar
verloofde omging en wist het zoo in te
richten, dat Bjarni en Anna zich van de
anderen konden terog trekken.
Somwijlen gingen zij in Bjarni's kamer en
keuvelden daar over allerlei dingen, 't lielst
over de dicht- od zangkunst en deze gesprek
ken eindigden er altoos mede, dat Anna de
guitaar begon te bespelen, en meest zong een
van beiden daarbij een lied, want ook Bjar
ni had een schoon gelaid.
Somwijlen ondernamen zij verre wandelin
gen, 't liefst na^r den heuvel, niet ver van
Stadhur gelegen. TaDdaar had men een vry
gezicht over den omtrek en op de zee.
Wordt vervolgd.
waar hij zijn belasting betalen moest, of
liever waar bij zijn doodelijken haat onder
woorden wilde brengen. Een bediende moest
hem bij den arm nemen en naar het be
trokken bureau brengen. Hier vond hij den
ambtenaar Brésil, bij witn hij in harts
tochtelijke woorden zijn gemoed lucht gaf.
De heer Brésil kon hem slechts te verstaan
geven, dat de berekende belasting recht
vaardig was. „Welaan dsn," riep hij uit,
„als dat zoo is, dan zallen wij onze reke
ning vereffenen". En langzaam haalde hg
een etui te voorschijn, waaruit hij met
een onvoorsloorbur phlegma een revolver
nam. Toen de heer Léon Brésil het wa
pen zag glinsteren, meende hij, dat Gaiot
hem wilde dooden, wsarom hij zoo spoe
dig mogelijk den aftocht blies. Plotseling
vielen er vier revolverschoten, men snelde
naderbij en vond den heer Guiot bewe
gingloos op den grond liggen.
Men meende aanvankelijk dat hij dood
was, doch spoedig ontdekte men, dat een
kogel hem slechts het hoofd geschramd had,
terwijl de andere drie in de wand waren
gesLgen. Men bracht hem naar het hos-
p taal, waar hij kort daarop met de groot
ste kalmte het bovengemelde verhaal ver
telde. De heer Guiot bereikte met zijn
schietoefening alleen dit, dat hij nu behalve
zijne belasting, ook nog een geldboete we
gens het dragen van een verboden wapen
moet betalen
De vrouw als bandiet.
Als men de rooverromans van vroeger
of heden leest, spelende in Anstralië of
Amerika, krijgt men den indruk, dat het
nauwelijks mogelijk is dat zulke personen
bestaan als de helden dezer romans. Maar
geheel wordt men door twijfel overmand,
wanneer men zooals o. a. in een roman
van Balduin Möllbausen
Een Spioneen stoute sterke vrouw ziet
optreden, die beurtelings als man verkleed
in het vijandelijk leger sluipt, beurtelings
zich als groote dame beweegt in de salons
der miljonairs van San Louis.
Toch is er een vrouw, die thans nog
leeft in Nieuw-Mexico, en die een leven
heeft geleid, dat niet onder doel voor het
meest romantische, ooit door dichters ver
teld. Het is mevrouw Heleaa Scoti, die
niet alleen getrouwd was, maar ook reeds
vier kinderen had, toen zij haar bandie
tenleven begon. Haar huwelijksleven had
zij doorgebracht in Texas, op zeer klein
burgerlijke wijze.
Na den dood van haar man trok zij
naar El Paso en gaf zich alle moeite, op
eerlijke en fatsoenlijke wijze aan haar
brood te komen. Maar alles, wat zij ver
diende, was juist genoeg om haar en haar
kinderen voor het verhongeren te bewaren.
Zoo gaf zij eens haar kinderen in bewa
ring aan een arme vrouw en verdween.
\ier jaren verscheen zij eens in de drie
maanden, betaalde alles vooruit, gaf groote
geschenken en verdween weer spoorloos.
Wie had echter knnnen droomen, dat zij
het hoofd was geworden van een bende
paardendieven Deze bende maakte des
tijds geheel Zuidelijk Nieuw-Mexico en
Arizona onveilig en verlegde, toen zij eens
al te zeer in het nanw gebracht was, haar
arbeidsveld naar Mexico.
Zij roofden paarden, verkochten die en
bedrogen den heiligen Hermandad op een lis
tige wijze, die dezen moest doen wanho
pen. Een groot deel van hun sneees had
den zij te danken aan de listige mevrouw
Scott, die in mannenkleeding de bende re
geerde. Zij zag er uit als een mooie jon
ge knaap, en heette wegens haar krullend
haar „kroeskop". Ten slotte onderging
echter deze bende ook haar lot. In Coun-
tv Anna, Nieuw Mexico, werden de mees
ten der dieven gevangen genomen en daar
onder ook de „kroeskop". In Las Cru
ces kwamen zij voor het gerecht. Daar
eerst vernam de wereld dat men met een
vrouwelijken rooverhoofdman te doen had.
Deze schoone jonge vrouw, die zoo beschei
den optrad en zoo beschaaft sprak, ver
wekte groote deelneming. Zij aas uu ge
heel en al vrouw, zij vertelde in aangrij
pende woorden, hoe zij gekampt had om
haar kinderen op eerlijke wijze groot te
brengen en hoe zij alleen uit moederliefde
zich bij de roovers had aangesloten.
Onder algemeene ontroering in de recht
zaal werd zij vrijgesproken. Zij had inder
daad de waarheid gezegd, doch niet de ge
heele waarheidwant ook had een vurige
liefde voor een der roovers haar in het
bandieten leven getrokken en haar daarin
vastgehouden. Haar geliefde kwam er niet
zoo goed af. Hij ODtsnapte wel nit de
voorlcopige gevangenis en zij verborg hem
te harent, maar hij werd toch weer ge
pakt en zit nu gevangen. Maar zelfs dat
vergaf men de schoone vrouw.
Haar kinderen werden in fatsoenlijke
gezinnen onder dak gebracht, voor haar
zelf bracht men een kleine geldsom bijeen
en later verschafte men haar verschillende
betrekkingen. In baar dienstbaarheid spreidt
zij echter lang niet zulke goede hoedanig
heden ten toon, als in het bandietenleven,
daarentegen toont zij grooten aanleg
voor het schilderen.
Eerst onlangs bekende de mooie boete
linge, dat die vier roovers-jaren de geluk
kigste van haar ieven waren!
Uit Bordeau en Madrid
wordt van hevige onweders bericht vol
gende op dagen van snikbitte. Er werd
in beide plaatsen door den bliksem en
door de hevige regens eenige schade ver
oorzaakt.
Snelpersdruk van J. Winkel te Schagen.