ijd ook, want de vijf opvarenden hadden
Men schrijft ons uit ALK
MAAR 9 Oct. 1895.
Heden morgen te ongeveer half zes
uren, ontstond er brand in den meel-
molen, beboerende aan den heer de Jong
staande aan het Heilige Land te Alk
maar, in de onmiddellijke nabijheid van
de gebouwen der Noord-Hollandsche
Tramwegmaatschappij, aan den Tienen-
wal aldaar.
Alhoewel de brandspuiten ei vrij spoe
dig bij waren, kon men niet verhinde
ren, dat de molen tot den grond afbrand
de.
Voor ruim 20 jaren is de toenmali
ge molen op dezelfde plaats staande,
totaal afgebrand.
Omtrent de oorzaak van den brand
werd ons niets gemeld.
De gedenkdag van Alk
maar's ontzet werd den 8 October j. 1.
met veel opgewektheid gevierd.
Het ochtend-concert, dat op den om
loop van den waagtoren werd gegeven,
bad volgens veler inzicht, geen mooi
effekt.— Een eigenaardig gezicht was
het wandelend leger van schoolkinderen,
dat des 's namiddags van 1% 8 uren
door de Stad ging. Het was een pret
tig aanzicht, die joelende bont ge
kleurde kindergroep.
Ook des avonds, bij het concert van
het stedelijk muziekkorps der schutte
rij, was er trots het regenachtige
weder veel volk op de been, en er
werd door de jeugd veel vuurwerk
in miniatuur afgestoken.
Gemengd Nieuws.
Een stukje Zilvergeld.
een toevlucht in het want gezocht, en
stortzee op stortzee dreigde het geteister
de vaartuig uit elkaar te slaan.
De reddingsboot steekt in zee de bran
ding huilt een loeit tot op een afstand van
3 tot 500 meter de golven beuken de
dniaen en de stranden. De toppen der
duiaen zijn bezet met belangstellenden
en daar, aan den voet der duinen staan
11 roeiers met den schipper A. P. Smit,
gereed om, trots het geweld der woedende
golven, kostbare menschenlevens te redden.
Kalm en bedaard gaat ieder aan de rie
men, en met den stroom langs de kust
gaat het regelrecht op 't schip aan.
Nu op, daD tusscheu de barennu
zichtbaar, dan onzichtbaar voor de toeschou
wers houdt de reddingboot op 't wrak aan en
werpt de dreg over. Ze houdt niet en de
boot staat vóór bet schip, wordt opgehe
ven, kantelt en zeven der manschappen
slingeren in het kokende schuim. Een
grijpt 'en neerhangend touw en komt aan
boord van bet wrakde anderen die op
hnn schaphanaers drijven en zich aan de
touwen der reddingboot vastgrijpen worden
weer ingehaald en men moet onverrichter-
zake terug naa; het strand.
Maar, geen moed verloren. Een nie-
we roeier opgenomen en weer naar het
wrak! Men komt langs de sijJe en heett het
gelok alle opvarenden behouden in de
reddingsboot en behouden aan wal te bren
gen. Zes menschenlevens zijn behouden en
een schoone bladzijde is beschreven van
de geschiedenis van het tegenwoordige red-
dingswezen aan de Hollandsche kost.
Wel heeft de reddingsboot een aantal
riemen verloren, wel is de boot zelve lek
geslagen, maar de opvarenden van het wrak
der Ltfy werden gered, ten aanschouwe van
een overgroot aantal toeschouwers,
Z nivel-Consnlent inNoord-
Holland.
De benoeming van den heer W. Keestra
tot zoivelconsulent in deza provincie is de
zer dagen door den minister goedgekeurd.
De commissie van toezicht bestaat nit
de heeren: J. L. T. Gronettan te Wierin-
gerwaard, als voorzitter. Dr. K, H. M. van
der Zande te Hoorn, H. J. Calkaen te E-
dam, J. Zijp Kz. te Abbekerk, Th. J. Wal-
Ier te Anna Paelowna, 8. de Jong te Ou-
dorp en W. Teengs te Wieringerwaard,
aan wien de betrekking van secretaris-pen
ningmeester is opgedragen.
De heer Keestra heeft zijne woonplaats
te Hoorn gevestigd weldra zal worden be
kend gemaakt, op welke wijze en voorwaar
den men de hnlp en voorlichting van den
consulent kan inroepen. Mochten er reeds
thans personen zijn, die hiervan gebruik
wenschen te maken, dan wordt hnn aange
raden zich tot den secretaris der commissie
van toezicht te wenden.
V ergadering van den Raad,
der gemeente NIEUWE-NIEDORP, van
1 October 1895, des Dam. 6 uar.
Afwezig met kennisgeving, de heeren
W. C. Vuter en P. Koopman.
De vergadering wordt door den Voorzitter
geopend, waarna de notulen der vorige
vergadering worden gelezen en goedge
keurd.
Allereerst komt in behandeling een re-
quest van de afdeeling Nieuwe Niedorp
vac de vereeniging „Het Witte Kruis'
tot atstand van een stukje grond der ge
meente voor het bonwen van een ijskel
der, hetzij in gebruik, in huur of in erf
pacht; waaromtrent wordt besloten om in
overleg met het bestuur van de afdeeling
van het Vit te Kruis, Burgemeester eu
Wethouders te machtigen een gedeelte grond
gratis voor dat doel in gebruik af te staan.
Daarna werd besproken een verzoek van
de dames Posthumus om te huren de door
den brievenga irder Schild te ontruimen wo
ning. Met het oog, dat ten dien opzichte
mei Schild nog niets was besloten, werd
dit pnnt tot later uitgesteld.
Vervolgens was ingekomen de bsgrootiDg
van de uitgaven van de school aan de Lin-
reis, en de gemeente Hoogwoud, voor de
helft komende ten laste van Nieuwe Nie
dorp, bedragende f 2050.—; welke werd
goedgekeurd.
Voorts werd medegedeeld de verificatie
van den kas van den gemeente—ontvanger,
welke bleek in orde te zijn bevonden en
waarin aanwezig was de som van f 2529.30.
De Provinciale- en Staatsbladen welke
waren ingekomen, werden voor kennisge
ving aangenomen.
Waarna de vergadering door den voor
zitter werd gesloten.
Te VOORBURG heeft een
stiefmoeder pogingen aangeweud om zich
te ontdoen van een vierjarig jongetje, door
het te laten verhongeren. Het kind had
reeds een begin gemaakt met het opeten
zijner vingers, toen de politie achter de
zaak kwam. (De Hollander,)
Een moordaanslag.
Te ROTTERDAM is eergistermiddag tus-
schen 2 en 3 nnr een moordaanslag ge
pleegd. Een bewoonster van het Gedemp
te Blindemanswater, de weduwe Antonia
van der Wal, geboren Van Wijk, 24jaar
oud. kwam tegen twee uur thuis vond en in
haar woning een beschonken sjonwer. Hu-
bert N. de Gruijl. Daar de man weigerde
heen te gaan en het der vrouw lastig
maakte, riep zij aan het naastbijgelegeD
politiebureau in den Paawensteeg hnlp in.
den woesteling te ontwapenen, te boeien gewapende kooplieden hadden gelrokken,
en naar het burean over te brengen. De Adv. RosenfelJ, noemde dit lafhartigheid
vrouw werd in een bieihnis tot bewustzijn
gebracht en vervolgens naar bet Zieken
huis vervoerd. Haar toestand is vrij ern
stig.
Uit het hoofdbestnnr van
den Oranjebond van Orde te APELDOORN
Een bekwame hand kan ongeveer vier
honderd platen per dag afschaven. Na het
van Keizerlijke officieren. De Rechtbank j afschaven worden ze gedurende 5 uur ge
sprak - heel goedgunstig - de aauge- kookt om ze voor de verdere ^werking
tande Israëlieten van alle schuld vrij en j geschikt te maken- DaDJ_wor„<!,en,„Ze tot de
veroordeelde de edellieden in de
kosten van het proces, maar tevens adv.
Rosenteld tot 10Ó florijn boete, omdat hij
zijn beschuldiging vsn lafhartigheid niet
is dezer dagen een gedelegeerde y^üoer de ht| Lrechtvaardigd. - Het
n Ifvavnndan Atw I a rnvnn «ais m^t n s i t
afgezonden om ie confereeren met dr. A.
Prins, rijkslandbouwleeraar te Deventer,
en de stichters van het Hofveld, het Wat-
temsche veld en de Erica-stichting.
Bij die gelegenheid is ter tafel gebracht
een voorstel van dr. Prins, strekkende om
éen der vijf in aanleg zijnde hoeven van
de E r i c a-s tichting in te richten
tot proe f-b oerdery, geheel bestemd
tot intensieve cnltnnr en nitslnitend gericht
op voederboaw en znlks op den grondslag
vau eene voor dit doel ingediende en zeer
gedetailleerd uitgewerkte begrooting, van een
later bekend te maken memorie van
toelichting vergezeld.
De ter conferentie voorloopig vastge
stelde plannen zijn door het hoofdbestnnr
ongewijzigd gerateficeerd en de hoeve van
de Erica-stichting, genaaird „Ontginning*,
zal onder welwillende leiding van dr. A.
Prins bestemd worden tot proe f-b oen
d e r ij en zoodanig stelselmatig worden
geëxploiteerd.
Deze proefboerderij zal niet alleen die
nen tot voorlichting van de bewoners der
Erica-stichting maar zal ook dienen tot
voorlichting en verheffing van onzen gehee-
len boerenstand.
NEERBOSCH.
In zake de mishandeling van den 11-
jarigen knaap Johannes Jacobns Robbe-
mond, tot 9 September j.1. verpleegd op
de weesinrichting te Neerbosch en sinds
dat tijdstip ten hoize zijner moeder, de
weduwe Robbemond, te Nijmegen verblijf
hondende, kan gemeld worden, dat de
moeder en haar mishandeld zoontje deze
week door den rechtercommissaris, mr. Gra-
tama, bij de Rechtbank te Arnhem zijn
gehoord.
Ten hnize der weduwe Robbemond ligt
een onderteekend schrijven van den com
missaris van politie te Nijmegen, den he r
Witt, waarin die ambtenaar «preekt van
ergerlijke mishandelingen, welke genoem
de knaap op de vreesinrichting van J.
Van 't Lindenhout heeft ondergaan, waar<
van de kenteekenen nog maar al te duide
lijk zichtbaar waren.
Volgens mededeeling der weduwe Rob
bemond lijdt haar zoontje sinds de on
dergane mishandeling op de weesinrichting
in het begin van September voortdurend
aan hoofdpijn, loopende ooreu en duizelig
heid of wel sufheid.
Hoewel zij haar zoontjes van 8 en 11
jaar op 9 September heimelijk van de
weesinrichting heeft weggevoerd, nadat zij
den vorigen dag door tcerallige omstan
digheden van de grove mishandeling ken
nis had gekregeD, heeft zich nog niemand
van de weesinrichting bij haar laten zien
om over die wegvoering te spreken of te
trachten die kinderen, welke vele jaren
aldaar verpleegd werden, daar terug te krij
gen.
Met belangstelling wordt het verder
verloop dezer zaak nu tegemoet gezien.
zon in Rusland niet mooier kunnen!
In een gezelschap werd
1 gevraagd:
En gij, mijnheer Pato, hebt gij on
der uw voorraderen geen enkel man van
beteeken is?
Pato lachte fijntjes en sprak:
Jawel mevrouw. Ik meen
Een van hen was de grootste
in zijn dagen, en commandeerde
I bonden mogendheden van geheel
reld.»
Heeremijntijd, is dat werkelijk
waar?'
Het is de waarheid mevrouw, en
nog sterker.
Nog al sterker!
Hij was ook een uwer voorzaten.
Van mij? Hoe heet die man dan?
Noach mevrouw.
vereischte grootte gesneden en de kanten
afgevijld. Eene volgende bewerking is het
uitsnijden vax de tanden. Dit geschiedt
door middel van twee sta'en messen, mg
aan rug tegen elkaar geplaatst, die, wan
neer de machine in beweging is, na
van wel.
admiraal
de ver-
de we-
door het
tanden
van
el-
hoorn
den
D('e Zweedsche ingenieur
Andrë ia druk bezig met zijne proefne
mingen voor zijn Noordpool-ballontocht.
Zijn reisgenooten zullen zijn Niels Strind-
berg, amannensis van de Universiteit te
Stokholm en de daar woonachtige mete-
reoloog Ekholm.
Snedig.
Er zijn gevallen, waarin tegewoordigheid
van geest en gevatheid van spreken onbe
rekenbaar belang hebben. Dat ondervond
men eens in het Fransche stadje Monthé-
ri, toen dit door Hendrik IV bezocht zou
worden. De geestelijke, die den Koning
er zon ontvangen, wist, dat Z, M. niet
van lange toespraken hield. Toen hij das,
aan 't hoofd van een groote menigte volks,
den Koning by den aankomst ontmoette,
sprak hij met krachtige stem alleen de
volgende woorden als zijn verwelkomst-re
de uit: „Sire, de ingezetenen dezer stad
zijn verheugd u hier te zien!'
De koDing, verrast door de kortheid
dezer aanspraak, riep: „Dat is mooi. Bisl
Nog eens zoo'n zaakrijk woord!'
De man herhaalde, wat hij gezegd had
in nbg bondiger taal.
„Voortreffelijk', antwoordde de vorst, „ik
geri 100 francs aan de armen der
stad.'
„Bis!" riep nu op zijn beurt de redenaar.
Och, Sire, spreek nog eens zoo'n zaakrijk
woord!'
«Ei, ei!" zei de Koning, „die kwant is
mij te slim. Maar 't zij zoo, de grap is
kostelijk en ik verdobbel de som."
De gevolgen van dit vroolijk too-
neel waren, dat men met groote opgewekt
heid feest vierde en dat zoowel de vorst,
als het volk, nog lang met bijzonder veel
genoegen de kennismaking herdachten.
Kieuw Leven.
h o o r-
kaar op en neergaan,
heensnijden en zoo de
kam maken.
De lemmetten van de messen hebben den
vorm van een langwerpige S, zoodat het
eene naar binnen draait, wanneer het an
dere Daar boiteB draait. De reep hoorn
wordt door eene schroef stevig op zijne
plaats gehouden en beweegt zich bij elke
beweging van de messen vooruit, tot de
jjeheele reep uitgesneden isbij elke be
weging schuift de reep ongeveer een duim
vooruit. Heeft 't ééne mes een insnijding
gemaakt, dan wordt deze door het andere
over de geheele dikte doorgezet. De eind-
tanden aan eiken kant worden verkregen
door de messen met een hefboompje een
weinig op te lichten. Vervolgens worden
de beide deelen van elkander gescheiden,
daar door het insnijden twee kammen zijn
gevormd. Dagelijks kunneD ongeveer
twaalf gros dubbele kammen gesneden wor
den.
De volgende bewerking is bet drogen,
hetwelk gebeurt door een aantal kammen
op een verwarmings- of droogtoestcl te
plaatsen gedurende vijf tot acht minuteD.
Na het drogen worden de tanden gescherpt.
Dit geschiedt op een slijpsteen, die met
een snelheid van ongeveer 3000 omwen-
tellingen in de minuut ronddraait daar-
en
Anti semietisme te Wee-
ten, Eenige weken geleden werden twee
kooplieden in de OosteDrijksche hoofdstad,
Marcns en Alex. Mank, op straat door of
ficieren beleedigd en zij lieten door adv.
Resenfeld een klacht indienen. De officie
ren klaagden dsarop den advokaat san we
gens aanranding van hnn eer. Donderdag
diende deze zaak voor de Rechtbank. Het
Vergezeld van een agent, keerde zij terug werd door getuigen bewezen, dat de cffi-
toen deze den sjonwer met geweld
wilde verwijderen. De Gruijl eensklaps een
bijl op en bracht de vronw daarmee een
alag op het hoofd toe, zoodat zij bewuste
loos neerviel. Met moeite slaagde de agent,
geholpen door een paar kameraden, er in,
cieieD, waaronder ten graaf Batthiani,
graaf Czaky en laren Dicrm&ys de kla
gers haddeD gescholden voer Jodenhoed"
en Judenschwein", een hunner een slag
hadden toegebracht, die bloedstorting ver
oorzaakte, en zelfs hnn sabels tegen de on-
De fabricatie van
nen kammen.
Een groot deel van de haarkammen
worden vervaardigd van runderhoorns, die
door den fabrikant naar gelang van de
grootie tegen drie en twintig cents per
stak worden opgekocht.
De hoorns worden eerst in zoogenaam
de «ringen' gezaagd, die van 6 tot 8
duim lang zijn, terwijl elke ring een
middellijn van twee tot vier duim heett.
Elke hoorn wordt in twee of drie stuk
ken gezaagd. De «ringen' worden ver
volgens in de leDgte doorgesneden en on
dergaan eene bewerking, waardoor ze van
stot en gruis gereinigd worden. De hoor
nen ringen worden ten getale van 800 in
een vat of bak gedaan, waarin ongeveer
honderd gaten geboord zijn en die onge
veer twee uur lang in een waterketel
moet ronddraaien. Is het zuiveringspro
ces afgeloopen, dan worden ze er uitge
nomen en in heet water gekookt gedu
rende een of anderhalf aur, om ze buig
zaam te maken.
Van het heete watsr worden ze overge
bracht in een ketel gevuld met heete traan
en na een half uur ongeveer onder een
pers gelegd, die ze effent en de rimpels
gladstrijkt. De ringen worden afzonderlijk
tusschen een aantal heetgemaakte platen
gelegd, die dicht tegen elkaar worden ge
drukt door middel van een tandrad, waar
van de as van een schroefdraad is voorzien
en met het midden van elk der platen in
verbinding staat. Het rad wordt rondgedraaid
met behnlp van een ijzeren staaf of hef
boom, welks uiteinde in de tanden grijpt;
door de staaf neer te drukken doet de werk
man het rad en de ai ronddraaien, waar
door de platen tegen elkaar worden gedrukt.
Vier stukken hoorn worden zoo te
gelijk nitgeplet, welke bewerking ongeveer
vijf minuten duurt. Dagelijks worden 500
hoornplaten nitgeplet. In het binnenste
van elke persplaat zijn twee stookruimten
aangebracht van oDgeveer anderhalf daim
in omtrek eD vier en een bal ven daim
lengteD, die van boven tot beneden doir-
loopen en waarin houtskoolvuur wordt ge
brand, om de platen warm te houden.
Na het pletten worden de hoornplateD
gedurende vijf uren opnieuw in heet water
gekookt en dan geschaafd. Deze bewerking
geschiedt dcor middel van een knipersmes,
waarmede over de oppervlakte van de plaat
gewreven wordt en die oneffenheden weg
neemt, waaidoor de plaat ongeveer een
achtste tot de helft in de dikte slinkt
na worden de kammen met de tanden
tegen elkaar gelegd en op een schnurrol
afgeschuurd. Een mengsel van fijne ko-
lenasch en water wordt op de kammen
gestrooid, terwijl de bewerker ze stevig
tegen de rol aandrukt, die ze glad maakt
en het grnis van den slijpsteen er af
schaurt. Deze rol heeft eene middellijn
van ongeveer achttien daim en maakt
omstreeks 2800 omwentelingen in de
minnnt. Twintig gros dubbele kammen on
geveer worden per dag afgeschuurd. De
asch wordt netjes afgewasschen en dan
zijn ze klaar om geverfd te worden. Hier
toe worden de kammen eerst in eene sal
peterzuur-oplossing gedompeld, bestaarde
nit eex deel salpeterzuur op drie deelen
water, waardoor ze amberkleurig en verf-
houdend worden.
Daar worden ze zoowat vijf minnten in
gelaten, dan daaruit genomen en in zui
ver water gewasschen, waarna men er een
psendo-schildpadkleur aan geeft met een
mengsel van potasch, gom en menie. De
verf wordt er dik opgestreken, daarna laat
men de kammen van vijf tot acht minu
ten liggen. Vervolgens worden ze gewas
schen, waarna ze schildpadkleurig zijn.
Dan worden zs gedroogd en gepolijst op
eene rol met een middellijn van achttien
daim, bestaande nit ongeveer 200 lappen
ilanel-katoeD. Deze rol draait met een
snelheid van ongeveer 3000 omwentelingen
in de minunt. Gebogen en gekromde kam
men worden gemaakt door een aantal er
van gedurende vijf of zes nnr stevig op
eene cylindervormige, houten rol te bin
den.
Kammen worden zwart geverfd door se
een half nar in een heete oplossing van
loodsniker en water te dompelen. Door
kammen gedurende eene halve minuut in
een oplossing van twee lepels zoutzuur op
een liter water te dompelen, vertoonen ze
eene vrij goede imitatie van paarlmoer.
weldaad Diet nit pure weelde, maar nit pu
re goedheid verricht. Maar hij werkte en
wist zich al speedig een belangrijke positie
te verwerven als journalist en kunstcriti
cus. Hij had bij al de worstelingen om
het bestaan genoeg achter de schermen ge
keken om te weten, dat het tooneelspel des
levens geen blijpspel is voor beD, die ach
ter de schermen zien.
Dit nam niet weg, dal hij op een
mooien dag in Mei opgeruimd de restau
rant van Ledoyen binnentrad. De jaar
lij ksche salon was geopend en schilders,
beeldhouwers en kunstcritici waren er in
levendig gesprek over hetgeen de tentoon
stelling te zien gaf.
Daar waren Paal Nislserry, de land
schapschilder en Charles Zirtins, de aqot-
rellist en anderen, met wien hij pleegde
om te gaan.
Zijn opgeruimde blik ontging hun niet
en ondervraagd naar de reden, antwoordde
hij
Wel, ik denk, dat ieder ander in mijn
plaats mijü opgewondenheid zal deelen. Ik
heb op de tentoonstelling een stuk werk
gezien, dat me voor tisn dagen gelukkig
maakt.
Aan de tafeltjes rondom werd een oogen-
blik gezwegeü, waDt Hectore's oordeel was
het luisteren waard. Ook was het wel
aardig nit zijn mond te hooren, wat straks
in zijn blad aller opmerkzaamheid trekken
zon.
Er zijne mooie dingen op de ten
toonstelling, zeide hij, maar eris<enstuk,
dat alles overtreft, wat ik in jaren gezien
heb. Hebt ge Jean Mennier's „Schipbreu
keling" gezien
Een goedkearend gemompel ging door
de zsal bij het noemen van des beeldhou
wers naam.
Er werd verder niet over de zaak ge
sproken, maar na een poos ging Charles
Zirtins naar het andere eind van de zaai
kwam met een kloek gebouwd, wel-
Hector Melot verliet zijn bnrean. 't
Was bijna middernacht. Maar hij wilde
zelf de persrevisie nazien en moest
zich getroosten zoo lsat nog te werken.
't Was in het begin van den winter.
Er woei een konde wind. De Rue Mont-
martre langs gaande, wilde hij zich iets
warms gnnneD, voordat hij zich naar zijne
kamers brgaf. Hij bestelde een glas punch
in een der café's, ging buiten zitten en
reek Daar de voorbijgangers. Toen hij
daar was, legde hij een stuk zilvergeld
op 't tafeltje, in afwachting van den gar-
(on en keerde zich even om, om zijo stek
op te Demeo.
De lichten werden uitgedraaid, bet was
schemerdonker en juist toen Hector Melot
zich omkeerde met zijn slok in de hand,
greep een geheimzinnige hand ateelsgewijs
iet geld van het tafeltje weg cd verdween
een donkere gedaaDte om den hoek. In
een oogwenk wierp Hector eeD ander geld
stuk op de tafel, riep den gai$on en ijlde
weg, den dief achterna.
De dief begreep, dat hij achtervolgd
werd en repte zich voort; maar in zijn
angst 't was blijkbaar geen gerouti
neerde gauwdief liep hij her en der,
de straat op en neer, zoodat het Hector Me
lot, die het kwartier kende, niet moeilijk
viel hem bij verrassing in 't gemoet te
loopen. Onder het felle licht van een
straatlantaarn stond hij tegenover den dief
en riep „geef me mijn geld terog Het
bleek een joDgman te zijn met een fat
soenlijk msar vermagerd en uitgeteerd ge
laat. Hij stak in een kaal sjofel pak en
had zoo iets vervallens over zich en zoo
iets wanhopigs in zijn blik, dat Hector
Melot, toen hij het zilverstuk van den ar
men diommel aannam, een gevoel had,
alsof h ij de dief was. Hij stak het geld
in zijn portemonnaie, drukte die den ar
men verbluften man in de hand en
liep zoo snel weg als hij kon.
Hector Melot was niet rijk en had zjjn
en
maakt knap man van ongeveer dertig jaren
terug. Er was iets bijzonder gedistingeerdes
in zijn uiterlijk en iets ernstigs en een
zweem van melanchelie in zijne mooie,
donkere oogen.
Hector, zei Charles, ik heb het genoe
gen je den heer Meunier voor te stellen,
Hector schndde hem hartelijk de handen,
wenschte hem geluk met zijn succes.
Ik moet n mijn dank brengen, zeide
hij, voor het onvermengd genot, dat gij mij
verschaft hebt met sw «Schipbreukeling."
De kunstenaar straalde van gelnk, nam
mede plaats aan het tafeitje en mengde
zich in het gesprek.
Waar toch, dacht Hector, heb ik dat
gezicht meer gezien Hij moest het vroe
ger ergens hebben ontmoet, maar hij kon
zich niet herinneren waar. Hij dacht aan
gezelschappen, sociëteiten, atelierp, cafe's,
maar hij kon hem niet thuis brengen, toch
bleef hij hem met onderzoekende blikken
aankijken. Hij moest hem ergens hebben
ontmoet.
Eindelijk gaf hij het op. Er zijn meer
van die gevallen, waarbij de verbeelding
ons parten speelt.
Langzamerhand gingen de gasten heen
en Hector riep den gar$on en betaalde zijn
gelag. Hij liet eenig klein zilvergeld als
fooi op de tafel leggen eD ziende dat de
garpon een klein zilverstakje niet opgeno
men had, dat half onder den rand van een
schotel verborgen lag, riep hij hem terug
en zei«hier ligt nog wat
Jean Mennier keek toe en zag van het
stukje zilver op naar Hector. Hij verbleek
te, zijne oogen namen eene uitdrukking
aan van schrik en ontroering en op eeDs
schoot het Hector te binD6D,dat hij datzelfde
gelaat gezien had onder den lantaarn, tien
jaar geleden. Toen reikten zij elkander
zwijgend de hand.
Zij werdeD op dienzelfden dag goede
vrienden en Hector hoorde het droevige
verhaal aau, dat de beeldhouwer hem deed,
van de armoe, die hij geleden, de ellende,
die hij doorgestaan had, de verzoekingen,
waarin hij geweest was en de hulp, die hij
en zijn arm krank jong zusje gehad had
den van die eenmaal hem toegereikte porte
monnaie.
Verlangt de lezer meer
Moet hij weten, dat Mademoiselle He-
lsne Mennier een mooi, lief, twintigjarig
meisje geworden was, dat Hector een trouw
bezoeker werd van Mennier's atelier, dat
hij soms bij hem eten kwam en Helène
de honneurs van de tafel waarnam Mis
schien, wanneer bij een krant uit die da
gen opneemt, zal hij onder de huwelijks
advertenties er eene lezen, die zijn nieuws
gierigheid ten volle bevredigt.
E. H.
'tls meer gebenrd, dat
de laatste trein van Gladbach of de eer
ste naar Antwerpen slechts een enkelen
reiziger vervoerde, maar Dinsdag-ochtend
vertrok de trein naar Antwerpen zonder
passagier wegens de groote bescheiden
heid van een vrouwtje uit de bnurt van
Roermond.
Toen iet eenvoudige mensch bemerkte,
dat zij de eenige passsgier zou zijn, was
zij niet te bewegen plaats te nemen, 't
V as de moeite niet waard, meende ze;
zij kon best wachten.
Of men haar nu al beduidde dat de
trein toch moest vertrekken, en er onder
weg wel passagiers zouden bijkomen, 't
hielp niets. «Ge kunt doen, wat ge wilt",
zei het vrouwtje «maar ik wil niet heb
ben, dat gij den trein voor mij alleen
laat loopen ik ga om tien uur.'
En zoo geschiedde bet, dat de conduc
teurs alleen met hun trein op reis gin
gen.
