Donderdag 24 Octoter 1895.
P
35ste Jaargang No. 3039.
31""* 0CT0BER.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever J. WINKEL
Bureau: SCHAGEI, Laan, D 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.2ö;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Ge meenteSc hagen.
Bekendmakingen.
Binnenlandsch Nieuws.
FEU1LLETON.
Het in de vorige week te
ALKMAAR loopende gerucht, dat de
Gemeente-Ontvanger zich van het le
ven zou hebben beroofd, gelijk óók een
der plaatselijke bladen mededeelde, is
nader gebleken ongegrond te zijn.
Gebleken is, dat hij tot Castricum
gewandeld heeft en dat hij toen zich
van daar uit per as caar Haarlem heeft
begeven.
Uit het verslag van de Gemeente
raadsvergadering, waarin het Besluit
tot schorsing van den Gemeente-ontvan
ger is gevallen, blijkt, dat het officieel
aangegeven tekort in de kas beloopt
f646 0755—, behalve het gedeponeerde
geld, terwijl het verschil tusschen twee
door den ontvanger opgemaakte Staten
van activa, eene som aanwijst van
f 14938.30.
Het geraamde tekort van 21 mille
is dus geen overdreven cijfer.
Met het waarnemen der betrekking
van Gemeente-ontvanger, is gedurende
den tijd der schorsing benoemd, de heer
J. 1. zondag namiddag is
de gemeente-ontvanger te ALKMAAR
gevankelijk binnengebracht en per rij
tuig naar de gevangenis overgebracht.
Hij werd 's avonds te voren te Gro
ningen in een hotel opgespoord en is
aldaar in arrest genomen.
Er loopen omtrent deze zaak verschil
lende geruchten, waarom het Alk-
maarsche publiek vóóral met spanning
den uitslag van het gerechtelijk onder
zoek te gemoet ziet.
Opmerking verdient, dat de tusschen
deu borg voor den gemeente-ontvanger
de maatschappij tot zekerheidstelling
van Ambtenaren en Beambten te Am
sterdam, als eischeresse, en de gemeente
Alkmaar, als gedaagde voor de Alk-
maarsche Rechtbank gevoerd worden
de procedure nu alle belang heeft
verloren.
mi Mini*-,
Aliwltilit- k Laitlimllai
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van SCH AGE1V, brengen ter
kennis van belanghebbenden, dat de
Groote Najaarsveemai-kt
aldaardit jaar zal worden geLouden op den
SCH AG EN, 19 October 1895.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
de Secretaris,
DENIJS.
ANNA fAUI.OWNA, 22 Oct. '95.
Behalve het gewoon herhalingsonderwijs
voor leerlingen, die den geheelen cursus
van de lagere school doorloopen hebben,
zal er dezen winter onder leiding van den
heer A. de Boeronderwijzer aan school
no. 1, een avondschool gehouden worden
voor ben, die hun leertijd niet volbracht
en alzoo geen deel kannen nemen aan het
herhalingsonderwijs. Aangiften moeten
geschieden bij den heer A. de Boer.
De heer Ij. de Boer, predi
kant te DIRKSHORN heett voor 't be
roep naar CALLANTSOOG bedaukt.
Door den heer A. Stramrood
Proponent te OUDKARSPEL, is het be
roep tot Predikant te URSEM aangeno
men.
Beroepen tot Predikant
te MIDWOUD, den heer A. Stamrood
Proponent te Oudcarspel.
Te ANDIJK is tot hoofdin
geland van Drechterland gekozen, de heer
Jb. Jonker, aldaar. De heer D. Schui
tenmaker is gekozen tot hoofdingeland
van „Vier Noorder-Koggen",
Een paartje inde gemeen-
te ACHTCARSPELEN, dat ten gemeen-
4. VAN
Thomas Hardy.
Eerste Boek.
HOOFDSTUK V.'
De broodwinning van sir John, die hoofd
zakelijk van bet paard afhing, ging nu hoe
langer boe meer achteruit. Nood en gebrek en
ellende stonden zusterlijk gearmd in de verte
en bedreigden de iamilie met al baar leed.
Durbeyfield was iemand, die men gewoonlijk
in den regel een hals placht Doemen. Som
wijlen bad hij kracht en lust genoeg om vljj-
tig te arbeidenaodere tijden kon men ech
ter weder niet op hem rekenen, dat bij daar
zou zijn, waar men verlangde, en daar hij
aan een geregelden arbeid niet gewoon was,
bood er zich voer hem ook maar zeer zelden
werk aan.
Tess, die zich degene noemde, die de fa
milie in diepe ellende gebracht had, had in-
tusschen zeer gaarne gewild, ze er weder
uit te helpen, en terwyl zij dit inwen
dig zoo vurig wenschte, kwam haar moeder
met haar plan voor den dag.
„Wij moeten de goede tijden en ook de
slechten, nemen voor wat zij zijn, Tesz!"
seide zij; ,,en nooit had uwe voorname afstam
ming op een gelegener oogenblik ontdekt
kannen worden, dan nu. Gij behoort iD
den nood om uwe vrienden te denken. Gij
vraagt of er in de voorstad van The Chase
een zekere mevrouw D'Urberville woont, die
onze bloedverwante zijn kan? Gij kunt dan
tot haar gaan, de familiebetrekking doen
gelden en haar om hulp in ODzen nood bid
den." r
,Ik zou dat niet zeer gaarne doen," ant
woordde Tesz. „Wanneer er werkelijk zulk
een dame is, zoo moet ons dat genoeg zijn,
dat zij ons vriendelgk gezind is, en wjj mo
gen niet van haar verwachten, dat zii ons
te hulp komt."
,Gjj kunt baar bepraten, zoodat zij iets
voor ons doet, mijn kindl* antwoordde vrouw
Durbeyfield. „Tegen u gezegd, wellicht is
er nog meer aangelegen, dan gij weet. Ik
heb geboord, wat ik gehoord heb."
Onder den druk van het ongeval, wat haar
overkomen was.wasTesz tegenoverdeo wenaeh
van baar moeder toegevender, dan zjj anders
wellicht zou geweest zijn; maar zjj begreep
vol»trekt niet, hoe haar moeder met «nik
tehuize aangifte had gedaan van zijn voor
genomen howelijk, kreeg op de teragreis
proces-verbaal wegens openbare dron
kenschap.
In den vorigen wint er
werd te ENKHUIZEN aan eenige boe-
renar beide is veldarbeid verschaft, welke
bestond in het zoogenaamde tweediepen,
d. i. den boveugrond naar beneden en
den ondergrond naar boven werken (om
streeks l'/s voet diep). Niet alleen ver
dienden de werklieden, die anders in dien
tijd van het jaar niets te doen hebben,
daarmede een stuk brood, maar de be
werking van den grond kwam ook den
landbouwer zeer ten goede. Met uitzonde
ring n.1, van één perceel, gaven de om
gewerkte akkers een zeer ruimen oogst.
Een landbouwer had van twee stukken
grond het eene bemest en het andere ge-
tweedieptbeide werden met dezelfde soort
aardappelen bepootbeide gaven een goe
den oogst, doch de opbrengst van den
getweediepten akker was belangrijk groo-
ter dan die van den bemeste.
Zoowel in het belang van den land
bouwer als van den arbeider verdient de
ze werkverschaffing in den winter derhal
ve alle aanbeveling.
een groots genoegdoening over de toekomst
kon spreken, die haar zelf zoo twijfelachtig
toescheen. Hare moeder had misschien in
lichtingen gevraagd, en gehoord dat die
mevrouw D'Urberville een zeer lieve dame
was. Maar de trots deed Tesz den rol van
arme bloedverwante zeer terugstooteud
toeschijnen.
„Ik sou liever probeeren, werk te krjj-
gen!" pruttelde zjj.
„Durbeyfield," zeide hare moeder, terwgl
zjj zich naar den achtergrond wendde, waar
hjj zat, „nu haDgt het van u af. Wanneer
gij zegt, dat zij gaan moet, zoo gaat zij."
„Ik «ie niet gaarne," morde bjj, „dat mij
ne kinderen naar vreemde familie gaan om
ziob aan deze te verplichten. Ik ben het
hoofd van een edele familie en daarnaar dien
ik te leven."
Om deze redenen thuis te bljjven, scheen
Tesz nog onpractischer toe, dan baar eigen
tegenopzien om niet heen te gaan. „Goed"
zeide zij treurig, „toen ik bet paard dood
de, nam ik mij voor, dat ik iets doen moest.
Ik wil nu daarheen gaan en baar een bezoek
brengeD; maar gjj moet mij niet dwingen om
haar om hulp te vragen En denk er Diet
meer aan, om een goede partjj voor mjj te
zoeken; laat dat alles rasten."
„Zeer goed gezegd, Tesz!" merkte vader
plechtstatig op.
„Wie heeft u verraden, dat ik zulk een ge
dachte gebad heb?" vroeg Joan.
„Ik raadde bet moeder. Maar ik ben nu
besloten te gaan,"
Reeds in den vroegen morgen stond zjj
op, eD eeoige oogeublikkeri later wandelde
xjj baarChaston; vandaar af maakte zjj gebruik
van een omnibus, die tweemaal in de week
van Cbaston naar Chaseborough reed, en in
de nabjjheid van Trantridge, het kerspel
waar de onbekende en geheimzinnige me
vrouw D'Urberville wonen moest, voorbg-
kwam.
Tesz Durbeyfield's weg op dezen gedenk-
waardigen morgen voerde door de noord
oostelijke hooglanden van bet dal, waar zjj
geboren was en waarin zij tot dusver baar
leven bad doorgebracht. Het dal van Black-
moor was voor haar de wereld, en hare in
woners het ras dat deze wereld bevolkte.
Vanaf de poorten en wallen van Marlott had
zjj gedurende bare wonderlijke j«ugd, het
grooe dal gadegeslagen en het was haar toen
maals altijd een geheim geweest; nu even
wel niet minder. Dagelj)ks had zij van uit
baar huis, dorpen met matwitte buizen ge
zien en op een heuvel de vensters van de
stad Ch88ton in de zon zien glinsteren, als
lampen in deu nacht. Zy had Utau streek
O. C. Vonkuitgever te Alkmaar.
In de ZIJPE wordl eene
afdeeling opgericht der Noord-Ho'landsche
vereeniging Het Witte Kruis. Steeds
grooler vrordt de werkkring dezer nuttige
vereeniging. Deze afdeeling zal de 42ste
zijn in de provincie Noord-Holland.
Te ALKMAAR hebben eeni»
ge dames e?n adresbeweging op touw ge
zet tegen de zoogenaamde //danshuizen".
Aan den gemeenteraad zal het verzoek
worden^ gericht, om de danshuizen op Zon
en feestdagen, alsmede gedurende de ker-
misweek, des avonds om 11 uur te doen
sluiten. Ia het adres wordt gezegd, „dat
de ontucht zoozeer in de hand wordt ge
werkt door de openbare gelegenheden tot
dansen, waardoor veelal ook minderjarigen
in verzoeking worden gebracht, deu voet
te zetten op verkeerde wegen."
Een 9 jarig jongentje
nam te AMSTERDAM een brood uit een
onbewaakt staandeu melkwagen weg. De
eigenaar, die den diefstal bemerkte, ran
selde het knaapje erbarmelijk af en bracht
hem vervolgens naar het bureau van po
litie.
nooit eerder bezocht, slechts een klein doel
vats bet dal was haar bekend door een vluch
tig bezoek, dat zjj daaraan bad gebracht. Ie
der plekje tot aan den heuvel bij haar dorp,
was haar bekend, maar wat daar achter lag,
kende zjj slechts uit het onderwjjs uit school,
waar zjj, tot voor twoe jaar toen zij van
school afgitig, altijd een der eersten was
geweest.
In die dagen was tij door anderen van
haar leeftijd on door hare ouders zeer be
mind geworden en had men haar met nog
twee andere van hare sekte, zjj aan zjjvan
en naar de school zien gaan Test steeds
in bet midden, met lange, magere beenen in
nanwe kousen, die aan de knieën door bet
kruipen op de straat of op de baDk, met
het zoeken naar allerlei bekoorlijke kleinoo-
diën, steeds een kale plek hadden haar toen
maals geel haar hiDg in twee strengen op
haar rugde armen van de meisjes, die
naast baar gÏDgen, werden om Tesz' taille ge
slagen, zooals zjj de haren om haar beide
schouders sloeg.
Toen Tesz ouder werd, en zag hoe de
zaken stonden, hoe moeiljjk bet werd, de
familie van het noodige te voorzien, over
kwam haar een eigenaardig verwijtend ge
voel tegenover hare moeder, die haar zoove
le kleine zusjes eu broertjes schonk.
Later evenwel vatte zjj een levendige ge
negenheid op voor de kleinen; om hen te
helpen, werkte zjj, zoo spoedig zjj de sebool
verlaten had, op naburige bouwhoeven met
het hooien of andere bezigheden; met voor
liefde verrichtte zjj evenwel bet melken of
het botermaken, waarin zjj eenige ervaring
bezat, toen haar vader nog zelf een koe had
en daar zjj zeer handig en leerzaam was, zoo
kende zjj deze soort van arbeid zeer ving.
lederen dag scheen een grootere last der
familie op hare jonge schouders gelegd
te worden eu dat Tesz de familie Durbeyfield
ia den huize D'Urberville representeeren
moest, sprak als vanzelf.
Te Trantridge Cross verliet zjj den omni-
bns en steeg te voet eeo heuvel op, die in
de richting van Tbe Chase liep, zuoals men
haar gezegd had, en dat kort daarbjj de besit-
ting van mevrouw D'Urbervilles lag. Het was
geen slot met weideo en velden, waarait de
heer en meester voor zich en zijne familie
alle benoodigdheden putte; bet was veel meer
een landhuis, ingericht met de Doodige weel
de, zoudereen akker gronde voor materieele
opbrengst, alleen voorzien met zakeu, ge
schikt voor genoegen en uitspanning.
Het uit rooden baksteen opgetrokken por
tiershuis, tot aan bet dak mi t klimop be
groeid, viel het eerst in het gezicht. Tesz
Een talrijke menigte, over deze al te
ernstige bestraffing verontwaardigd,wilde den
eigenrechter te lijf. De held, welke den
jongen afranselde, maar zelf bang voor
klappen was, vluchtte in eeu café en dorst
daar niet eerder uit, voordat negen ageo-
ten en twee rechercheurs zijn schuilplaats om
singeld hadden.
Zijn overbrenging naar 't politiebureau
was alleen mogelijk, doordat de agenten
plotseling de straat afzetten, waardoor de
menigte den melkboer niet konde vervol
gen.
Al heeft de boer geen pijnlijke lichaams-
deelen, toch heeft zijn optreden hem, be
halve den doorgestanen angst, ook nog
schade berokkend.
De verwoede menigte heeft zijn melk
vaten en bussen vernield. Een goed
gezinde bracht zijn kar naar zijn hnis,
doch nu kwam uit, waar hij woonde.
Zijn huis, gelegen in de laatste zijstraat
van de Jan van der Heijdenstraat, moest
het ontgelden. Het werd met groote stee-
nen gebombardeerd en een steen vloog door
een groote spiegelruit,
Zijn ontstelde ega voor erger bevreesd,
doofde gauw het licht uit, waarna de ver
woede menigte zich verspreidde.
Geen druk verkeer. Als
de burgemeester van ZAANDAM zich niet
verrekend heeft, dan wordl de Dam te
Zaandam per jaar door 180.000 menschen
gepasseerd, dat is per maand 15.000 of
per dag 500 menschen. Erg druk schijnt
het in Zaandam das niet te wezen, want
het opgegeven getal komt bijna overeen met
het aantal trams dat dagelijks de Utrecht-
schestraat te AMSTERDAM passeert. Toch
is bedoeld cijfer in den Raad opgegeven.
-Aanslag op een spoortrein.
Bij NIEUWER-SCHANS is getracht een
trein te doen ontsporen, door zware stuk
ken ijzer op de rails te leggen. Onbegrijpe
lijk genoeg, is de trein op de rails geble
ven. De dader, een 12-jarige knaap uit een
zeer verwilderd geziD, is ontdekt.
Kippen of hanen?
Naar aanleiding van een raadgeving
in „Avicultura" voor hen, die gaarne
zoo weinig mogelijk hanen uit het
geloofde, dat dit het slot zelf was, totdat zij,
mdat zij met eenig hartkloppen door een
zgpoorije was gegain en een pont bereikt
had, waar de weg een wending maakte, plot
seling het landhuis in zi)n geheel voor zich
zag. Het was in den stijl die in die dagen
mode was, opgetrokken en had die eigenaar
dige roode kleur, die een zoo aangenaam con
trast met het eenwige groen van het por-
tiershnisje vormde. In de verte achter het
huis breidde zich een vriendelgk lachend
landschap uit, een werkelijk eerwaardig siuk
wond, een der weinige overgeblevene bos-
scben, van ongetwijteld oude afkomst, in
welks midden nog eiken werden gevonden,
die door geen mensct.enhand waren geplant;
zij groeiden daar, zooils zij groeiden, in al
lerlei grillige vormen. Deze fcosscheo lagen
in den onmiddellijke nabijheid van het slot.
Alles in deze a gelegene bezitting getuig
de van welvaart en weelde. Waranden met
glazen daken strekten zich aan den voet
van het gebouw uit. De stallen, teu deele
overdekt met buitenlaudsche boomen en al
tijd groene eiken en ingericht naar de nieuw
ste methoden, zagen er uit als paleizen. Op
de groote plaats was een rijk versierde
tent opgeslagen, welks ingang open stond.
De eenvoudige Tesz staarde en bewonder
de, aan groote verwarring ten prooi, dat al
les op den hoek van bet groote kiezelpad.
Hare voeten hadden haar tot hier gedragen,
zonder dat het baar recht duidelijk gewer
den was, waar zij zich bevond; en nu was
alles zoo anders, dan zij het zich had voor
gesteld.
„Ik dacht, dat wij een oude familie waren,"
seide zij tot zichzelf, „maar hier is alles
nieuw." Zij wensehte op dit oogenblik niets
liever, dan dat zij niet zoo ving op het plan
van hare moeder zon zijn ingegaan om „de fa
milieverwantschap in toepassing te brengen,"
en maar liever in bet dorp hulp had moeten
zoeken.
De D'Urbervilles of StokeD'Ur
bervilles, zooals sij zich noemden aan
wie dit alies behoorde, waren eene familie
die men gewoonljjk in zulk een oud-modiscb
deel van het land niet vindt. De dominé
Tringham had John de waarheid gezegd,
toen hij beweerde, dat sir John, de eenige
van de familie D'Urbervilles in bet land, of
in de nabuurschap wasbjj had, zooals hjj
zeer goed wist, er kunnen byvoegen, dat de
Stoke-D'Urbervilles evenmin van het oude
geslacht waren, als dominé zelf. Hg zou
echter bebbeu moeten toegeven, dat de
ze Iamilie een zeer goeden naam bad.
Toen de oude beer S.mon Sioke, die kor t-
broeisel der kip zien geboren worden,
heeft de heer H. Feenstra te GRIJPS-
KERKy prov. Groningen, de volgende
t roef genomen. Hij merkte gedurende vijf
dagen van vier kippen de eieren en nam
uit ieder der vier verzamelingen de langste
weg, daarbij de eieren van dezelfde kip
onderling vergelijkende. Zoo hield hij 12
over, waaruit, 10 kuikens te voorschijn
kwamen. Thans is gebleken, dat er wer
kelijk maar één baan bij was.
De voorstelling van A li-
da bij de Ned. Opera te AMSTERDAM
is eergisterenavond bjigewoond door den heer
Pollini, directeur van de opera ta Ham
burg. Gistermorgen moet de heer Polli
ni den heer Pauwels hebben voorgesteld,
het Duitsche repertoire te bestudeeren,
teneinde als heldentenor bij de opera te
Hamburg op te treden.
Ook vanwege het Hoftheater te Berlijn
zijn den heer Pauweis voorstellen gedaan.
Hij heeft het aanbod in beraad gehou
den.
Een lastig geval.
Menig trouwlustig paartje ziet bij de
volvoering zijner plannen een spaak in het
wiel gestoken, door dat te bepaalder tijd
de »pampieren' niet in orde blijken te zijn.
Een geval als zich dezer dagen ter sec
retarie te MIDWOLDA voordeed, zal ech
ter wel tot de hooge uitzonderingen behoo-
ren.
Een trouwlustig weduwnaar vervoegde
zich daar, zonder door de noodige bewijzen
te kannen staven, wie zijne moeder was.
De man stond blijkbaar te boek als zon
der de tusschenkcmst van een moeder ter
wereld te zijn gekomen, een gevolg natuur
lijk van een verzuim, of zooals bleek, ei
genlijk van een dubbel verzoim. 's Mans
vader had indertijd verzuimd de geboorte
vau zijn zoon bekend te maken, ter plaat
se, waar zulks het gevai behoorde te
zijn.
Een veroordeeling was daarvan het ge
volg eu het kind werd toen ingeschreven, als
zoon van den veroordeelden vader, zonder
vermelding van de moeder.
Zoo schijnt er dus geen moeder be
staan te hebben en kan het huwelijk niet
eerder voltrokken worden, véór aan eenige
formaliteiten is voldaan.
g deden gestorven was, zgn vermogen als
eerwaardig koopman eenigen zeiden als
woekeraar in het noorden verworven bad,
was hem in'de gedachten gekomen, als land
edelman in het zuiden van Engeland, ver
van het district waar hg zgne zaken gedre
ven had, te gaan wonen. Om het plan nit
te voeren, had hg de noodwendigheid inge
zien, zich een naam te verwerven, die hem
met den sluwen handelsman van weleer niet
te zeer verbond en beter klonk, dan zyn
kale, ruwe, bg zgn geboorte te beurt geval
len naam. Toen hg een uur lang een boek had
doorbladerd, waar alle namen der geruï
neerde lsndedellieden uit het zuiden vermeld
stonden, kwam bg tot de overtuiging, dat
D' Urberville er zoo goed uitzag en zoo def
tig klonk, als geen enkele andere. En d'
Urberville wetd aan zgn naam en dien zg-
ner erven voor eeuwig toegevoegd.
Van dit werk vau den koopman was
Tesz en hare ouders natuurigk niets be
kend zeer tot haar eigen schade.
Tesz aarzelde als een badgast, die zgn
sprong in het water doen wil en wist niet
reeht, of zg zich zoo terugtrekken of verder
gaan, toen een gestal e v»d uit den drie-
hoekigen ingang van de teut haar naderde.
Het was een groote jonge man, die rookte.
Hg had een donkerbruine gelaatskleur en
volle, dikke lippen, die een onregelmatigen
vorm hadden, waarover evenwel reeds een
goed onderhouden Bnor met opgedraaide pun
ten hing, ofschoon hg niet ouder kon zijn, dan
vierentwintig. Trots de donkere trekken, lag
er een zeldzame kracht op zgn gelaat en in
de koude, onrustige oogen van dien heer.
„Nu, scboone dame, waarmede kan ik u
dienenP" vroeg hg, naderbg komend. „Ik
hoop toch, dat ik geen steen des aanstoots
voor u ben!" voegde bg er aan toe, toen hg
hare verwarring bemerkte. „Ik ben D'Urber
ville. Moet gg mg of mgne moeder spre
ken?"
Deze versebgning van een D'Urberville of
neef onderscheidde zich nog meer van het
geen, wat Tesz verwacht had, dan het huis
en zgne omgeving. Zg had van een oudach
tig en vriendehjk gelaat gedroomd, van een
man met de onmiskenbare trekken van een
D'Urberville. Maar zg werd door hem aan
het doel harer komst herinnerd, en daar
zg nu toch niet meer terng kon, zeide zg:
„Ik zou gaarne uwe moeder spreken mnn-
heerf
„Het spijt rag, dat zjj u niet kan ontvan
gen, zg is een patiente," antwoordde de ver
tegenwoordiger van het valsche hnis
want het was de oen'ge zoon, ALc, van den
kortgeleden gestorven ouden heer. „Kan ik
