ONGELUKKEN.
Donderdag 14 November 1895.
39ste Jaargang No. 3045.
Ter voorkoming van
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag-
Zat. e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Uitgever J. WINKEL
Bureau: 8CHAOEM, liaan, D 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Ge meenteSc hagen.
Bekendmakingen.
De Burgemeester van SCHAGEN,
brengt ter algemeene kennis, dat ten
gevolge van de aangevangen slooping
van den gemeente-torenhet passeeren
van de daarvoor gelegen openbare
straat, voor zoover die met touwen is
afgezet, door mogelijk van
boven vallende steenen
bepaald gevaarlijk is te
aellten, en noodigt verder ouders
en onderwijzers dringend uit, de kin
deren, ter voorkoming van mogelijke
ongelukken, nadrukkelijk aan te ma
nen, zich van bedoeld afgezet gedeelte
der straat verwijderd te houden.
Schagen, 30 October 1895,
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
Alieicei Wifiiis-,
RAMT.
lirattiiis- uiiiiiviii
Vergadering van den Raad
der gemeente WINKEL van 9 Novem-
ber 1895 's middags 12 uur.
Allen zijn tegenwoordig.
l)e notulen der vorige vergadering wor
den, na opening door den voorzitter, gelezen
en goedgekeurd-
Daarna wordt overgegaan tot opening
der bus, inhoudende de inschrijvingen voor
het sloepen en opnieuw opbouwen van den
raadhnistoren.
Ingekomen waren 5 biljetten.
1. W. Klomp voor f 898.
2. P. Koomen 956.
3. F. Korter 795.
4. D. Brugman 860.
5. W. van Heijst y 799.
Hierna vergaderde de Raad een oogen-
blik met gesloten deuren.
Na heropening werd bekend gemaakt,
dal aan den laagsten inschrijver, F. Korter
het werk was gegund.
Eindelijk werden eenige ingekomen stok
ken voor kennisgeving aangenomen en de
vergadering door den Voorzitter gesloten.
Zondag 1.1. i s t e VALKOOG bij
dea heer J. B. een koe geslacht, die drie
spijkers en een haarspeld in de maag had.
Niet te verwonderen, dat het dier bij
den dag achteruit ging.
Ook te Valkoog zijn reeds een paar ge
vallen roodvonk bij kinderen geconsta
teerd, tot heden zijn de gevallen van een
goedaardig karakter.
In de vergadering der afd.
„BARSINGERHORNfl van het Witte
Kruis, den 8eu dezer gehouden, is be
sloten subsidie aan te vragen voor het
bouwen van een regenbak ie Haring-
huizen. Deze bak zou gemaakt worden
bij de kerk aldaar.
Het bij CALLANTSOOG ge
strande schip, Lady Ruthvon, behoorde te
huis te Greenoch en kwam van Iquiqui,
onder Kapitein Jones, met een lading Sal
peter, bestemd naar Hamburg.
Er was 28 man aan boord.
Het ligt thans op 3 vadem water bijna
geheel op zijde. Het water loopt in en uit
het ruim. Campagne, brug en voordek zijn
weggeslagen. Het schip kan als verloren
worden beschouwd. Sleepbooten en vlet-
terlieden, van den Helder naar de stran
dingsplaats vertrokken, om te trachten een
deel der lading te bergen, moesten onver
richter zake teiugkeeren, omdat zij het
schip niet konden naderen.
De namen van de redders der equi
page van het bij Callantsoog gestrande En-
gelsche schip Lady Ruthven allen
Heldersche vletterlieden zijn
A, van den Broek, Jb. Beem, schip
pers. H. Kennik, H. Kaiper, P. Huur
man, Abr. Kaiper, P. OosieLbrug, Jb. Bak
ker, H.Rensmaag, C. BethLhem, T. Rijg-
wijn, Jo. Been Jr., A. Been Jr., W. Dekker,
10. VAN
Thomas Hardy.
Tweede Boek.
yZij houdt dol veel van het kind," merk
te de vronw in den vuurrooden onderrok op,
terwijl zij Tesz gadesloeg, „ofschoon zij het
eigenlijk meent te haten en wenscht
dat zij en Baby op het kerkhot lagen."
„Dat zal zij spoedig niet meer zeggeo,"
antwoordde de oudere met het ouderwetsche
katoenenpak, „het is verwonderlijk, hoeve 1
een mensch door den tjjd leert verdrageD."
„Er is toch meer dan rechtoit gebeurd6ij
dit zaakje. Er zijn menschen, die gedurende
een nacht van het verloopen jaar luid ge
schrei in bet bosch The Cbase vernomen
hebben. Wanneer er menschen voorbij ge
komen waren, zoo bad bet met een zeker
iemand slecht kannen afloopen."
„In elk geval is het jammer, dat juist
haar zooiets moest overkomen. Maar bet
•ohijnt altjjd zoo te zijn, de beste vrachten
worden ait de ben gestolen. De gewone men-
schenkinderen zijn veilig niet Jenny?"
Het was inderdaad jsmmer; zells voor
haar vijanden was het onmogeljjk anders te
zeggen en aDders te gevoelen, dan mede
leden, wanneer men Tesz daar zag zitten
met een op esn bloem gelijkeDden mond,
en die groote, heerljjke oogen, die blauw,
boch grauw, noch violet waren; zij hed iets
belangwekkends, aangenaams over zicb, wat
weinig andere vrouwen met baar gemeen
hadden;slechts de liebte zorgeloosheid van bet
karakter scheen een erfdeel van baar ras.
Een invloed, waarover zij zelf verrast was,
bad baar voor de eerte maal gedurende meer
dere maanden naar bet veld geleid. Nadat
zij baar sidderend hart met elk middel van
verwijt, dat slecbtB de onervarenheid oitden-
ken kan, gekweld en gepijnigd had, was haar
getond mensehenverstand weer meester ge
worden.
Zjj ondervond, dat hot goed zon rijn, zich we
der nattig en tot eiken prps onafhankelijk
te maken. Het verleden moest verleden
zijn; wat ook geschied zijn mocht, het was
toeb niet meer te veranderen.
Wat ook de gevolgen wareD, de tijd moest
toch alles heelen en begraven. Reeds Da
weinige jaren zou bet zjjo, alsof er niets
geschied was, en zij ton op zjjde geschoven
worden en vergeten zijn. De boomen immers
groenden verder, de vogels zongen en de zon
scheen even helder als voorbeen. Hare om
geving was door haren val niet verduisterd
en door hare smart niet in krankheid ge
stort.
Zjj mocht ingezien hebben, dat hetgeen,
wat baar bet hoofd zoo diep boog de
gedachte aan de meening der werel omtrent
baar geval niets dan inbeelding was. Zij
was voor niemand zulk een voorbeeld van on
geluk en ellende als jaist voor zichzelf. Yoor
alle menschen rondom haar, was het niets
dan een voorbijgaande gebeurtenis geweest;
voor hare vrienden en bekenden een somtijds
weerkeerende gedachte. Wanneer zij zich dag
aan dag gepijnigd had, zoo zou het alleen
dezen uitroep ten gevolge hebben gehad: „Och,
zij maakt zichzelt ongelukkig."
Wanneer zij trachtte vrooljjk te zijn, alle
zorgen te vergeteD, zich over het daglicht,
de bloemen en haar kind te verheugen, zoo
zoa het geweest zijn; „Nu, zjj draagt
het licht!"
Wat Tesz ook gedacht mag hebben, een
gedachte had haar toegefluisterd zich netjes te
blijven kleedeD, evenals vroeger,en in het veld
te gaao, waar handen voor al het werk te kort
waren; zjj kon het doen, omdat zij zich te
genover dejmenschen niets te verwjjten had,
en dan ook de lieden kalm in het gelaat kon
zien, zelfs als zjj haar Baby op den arm
had
De arbeiders stonden op, rekten hunne le
den uit en klopten hunne pijpen uit. De paar-
den, die uitgespannen en gevoederd waren,
werden weder voor de maaimachine gespan
nen. Tesz, die haar maal snel verorberd had,
wenkte haar ondste zuster, gaf haar het
kind over, streek hare kleeren te recht, trok de
leeren handschoenen aan en begon wederom
den arbeid.
Gedurende den namiddag en den avood
ging het verder, evenals 's morgens en Tesz
bleef, tot het donker was, op het land. Ver
volgens gingen allen op een zeer grooten wa
gen naar huis, begeleid door een groote,
droefuitziende maan. Tesz' gezellinnen zon
gen vrooljjke liedjes en toonden zich zeer
verheogd, dat Tesz zich weder in het open
baar vertoonde, ofschoon zij zioh niet kon
den onthouden, in een versje een ballade te
singen over een meisje, dat bniten in het
groene «oud ging en onieerd terugkwam.
Er zijn eigenaardige dingen in de wereld
datgene wat Tesz zoo menig smartelijk oogen-
blik bezorgd had, maakte baar voor
velen een zeer inierressant persoon.
De vriendelijkheid, die haar bewezen werd,
died de a getiikkenbtid wiiktD en de vroo-
li,ke luim der anderen werkte aarstckeljjk
J. Klinkenberg, C. Bontes, C. Koster, E.
Been, J. Koningstein, M. Bethlehem. J.
Meurs, P. Bonfes Pz„ C. Bakker, E. Mees
ter, J. Brnin, P. Kramer, H. van Wijk,
M. Koster, J. van der Wijk, en C. Bontes.
Deze mannen moesten met hunne bei
de vletten niet minder dan vier tochten
door de herige branding doen, om de 28
schipbreukelingen van het schip naar de op
eenigen afstand liggende sleepboot Hercules
over te brengen. Zonder hanne hulp zoa
het met de equipage van de Lady Ruthven
zeker slecht zijn afgeloopen, daar het schip
korten tijd na de redding op zijde werd
geworpen.
Deten behoeve van den
heer Akkerman te SINT MAARTEN, op
touw gezette beweging, heeft geen vruchten
gedragen en is vergeefsche moeite ge
weest. In de zitting van denRaad dergemeen
te Sint Maatten op Zaterdag 1.1. heeft deze
met 5 tegen 2 stemmen het den heer Akker
man eervol gegeven ontslag, gehandhaafd.
- In FRIESLAND worden be-
langiijke hoeveelheden kool en appelen
ingekuild, op dtzellde wijze als aardappe
len.
De proeven, welke daarmede in 1894
zijn genomen, hebben gunstige uitkom
sten opgeleverd. Bij het openen van de
knilen waren de vruchten nog gaaf en
trisch.
Lombok. De kostbaar-
heden van den vorst vaa Lombok, door
ons buitgemaakt, ter gezamenlijke waarde
van f 850.000, gaan achtereenvolgens naar
Nederland, om aldaar verkocht te worden.
Met het stoomschip Burgemeester Ben lex
gaat de eerste bezending, ter waarde van
een ton, en zoo vervolgens tot de gansche
bnit in Nederland is, alwaar de kostbaar
heden, waaronder artikelen van groote
waarde, wel koopors zullen vinden.
Leergierig.
Op de banken vaB de vierde klasse der
hoogere burgerschool te LEEUWARDEN
heeft plaats genomen een 27-jarig meisje
uit de provincie Groningen, waar zij on
derwijzeres was. Zij bad vroeger het eind
diploma aan de rijks-hooger-burgerschool
op Tesz en maakte haar bijna ook vroolijk-
Maar nu, nu haar zedelijk lijden ver
dwenen was, kwamen andere smarten, die
met de wereld gansch niets te maken had
den en Tesz alleen Ijjden veroor
zaakten. Toen Tesz thuis kwam, ontwaar
de sjj tot haar verdriet, dat Baby in den
namiddag plotseling ongesteld was geworden.
Zulk een gebeurtenis was hoogst waarschjjn-
ljjk.daar het gestel van het kleintje uiterst zwak
en teer was, maar desciettemin deed het de
jonge moeder ontzettend leed.
Dat het kiod als een overtreder der we
reldlijke fatsoanswet, zijn intrede in do we
reld had gedaan, was door de jonge moeder
vergeten. Haar ziel koesterde slechts een
wensch, die van het kind te redden. Het
was haar eveDwel spoedig dnidelijk dat het
verlossing8unr van de kleine nog eerder slaan
zon dan zij onder al haar sidderen en be
ven gedacht had. Toen Tesz dit ontdekte,
deed Dog iets anders zich ontzettend aan
haar voor, dat de Bmart over het verlies van
het kind nog overtrof: het kind was
nog niet gedoopt.
Evenals ieder dorpsmeisje, was zij in de
Heilige Schrift goed onderricht en bad
ijverig de orthodoxe leerstellingen met
den doop in betrekking staande, als hare
eigene overtuiging aangenomen. Toen eebter
deze instelling in betrekking kwam met haar
eigen lieveling, nam zij nog schriller kleuren
aan. Haar lieveling zou sterven eu niet za
lig worden.
Het was bijna tjjd om naar bed te gaan,
en toch snelde Tesz naar beneden en vroeg
of men niet naar den dominé zou gaan? Toe
vallig kwam echter juist sir Johu van zijn
gewoon kroegbezoek thuis; zijn gekwetste
adeltrotB had op dat oogenblik natuurlijk zijn
hoogste punt bereikt. „Bij hem kwam nu
geen geestelijke in huis," verklaarde hij, „om
zich met zijne zaken te bemoeien; juist op
een oogenblik, waario het hoog tijd werd
de hem aangedane schande zooveel mogelijk
te bedekken." Hij sloot de denr en stak den
sleutel in zjjn zak.
De geheele familie giDg naar bed en Tesz
bovenmate trenrig, trok zich eveneens terug.
Zij waakte, ook toen zij zich te bed begeven
had, en bemerkte, dat het kind tegen mid
dernacht erger werd. Oogenscbjjnljjk stierf
het rustig en zonder pijn, maar daarom
even zeker.
In het gevoel barer elleide, wierp Tesz
zich heen en weer op bed. De klok sloeg
één; zij dacht aan het kind, dat het voor
het nederigste hoekje van het kerkhof be
stemd was, omdat het niet gedoopt was; ha
re verhitte zenuwen tooverden haar béélden
met driejarigen cursus te Heerenveen ver
kregen.
Menschrijft uit TERSCHEL
LING, dd. 9 November.
Door den vice-consul van Daitsch-
land alhier werd heden onder de redders
van 24 der 27 drenkelingen van dq, ge
zonken Duitsche stoomboot Thaos, nsmens
de Dnitsche Levante-linie te Hamburg,
eene som van f 200 uitgedeeld.
De heer C. Scheltus Jzn., i n
leven wijnhandelaar te AMERSFOORT
heeft onder meer bij testament eene som
van 100000 gulden bestemd tot stichting
van een tehuis voor dames uit den defti-
gen stand en tevens aan deze stichting ge
legateerd een heerenhuis met tnin, te
Amersfoort, a\n den Soesterweg, benevens
een stuk land. Huisvr.
Naar aanleiding van het
snccès aan den Doolhof op Oud-Holland
te beurt gevallen, is te AMSTERDAM
opgericht een naamlooze vennootschap
Doolhof-Mastschappij, met een kapitaal vsd
f 20,000. De maatschappij zal verschillen
de doolhoven in het buitenland stichten,
vooral op tentoonstellingen. Verschillende
overeenkomsten werden nu reeds getroffen,
o. m. voor de tentoonstelling te Berlijn
1896. De heer B, J. Veldhuis, oprichter
van den doolhof op Oud-Holland, maakt
deel uit van het bestaar.
Op de Amsterdamsche w e-
relJkermis zijD, naar raming 2100000
glazen bier geschonken. Daar er 980000
bezoekers zijn geweest zou door elkaar
ieder dus 2 k 3 glazen hebben gedron
ken.
W ij ontvingen heden een
exemplaar van den Tienden Jaargang van
den bekenden populaircn Jacobs' Hum.
Prem. Kalender, waaraan eene belang
rijke uitbreiding is gegeven, De blok
ken zijn nu in een metalen kap gevat en
elk blaadje geperforeerdwaardoor men
een overzicht over 't geheele jaar heeft.
Voorts zijn de kaleodervellen machinaal
gevouwenzoodat het onmogelijk kan voor
komen, dat er blokken znllen zijn, die
ic een verkeerde volgorde loopen. Als
altijd is de tekst humoristisch, degelijk en
strikt nentrAal. Met de uiterste zorg wordt
alles, wat kwetsen kan geweerd, zoodat
overwegingen van politieken of godsdien-
stigen aard niemand behoeven te weerhou
den den kalender in zijne woonkamer een
plaatsje te geven. Daarbij heeft men nog
de kans werkelijk fraaie cadeaox te kan
nen bekomen, die weldra voor ieder te
bezichtigen znllen zijn.
Provinciale Groninger Courant 1 Nov. 1895)
In de maand Juli van het
jair 1896 zal het ^concours van den
Noord-Hollatidschen Bond voor Harmonie-
en Fanfare-corpsen te BEVERWIJK ge-
honden worden.
Men meldt nit IJMUIDEN:
Op het post- en telegraafkantoor alhier
is diefstal gepleegd. Maandagochtend 28
Oct. jl. ontdekte de directeur, dat de
bankbiljetten nit de portefeuille verdwe
nen waren, terwijl er noch buiten-, noch
binnenbraak te bespeuren was. Onmid
dellijk heeft de directeur het vermiste be
drag aangezuiverd en er de justitie van in
kennis gesteld, die nog steeds onderzoek
doet; maar tot heden zonder gewenscht
gevolg.
Men schrijft uil ANDIJK,
(N..Holl.)
Vanwege het departement der Maat
schappij tot Nut van 't Algemeen alhier,
zal dezen winter een cursus gehouden
worden in het mandenmaken, ten einde
het den arbeider mogelijk te makeD, daar
mede den kost te verdienen.
De najaarsvergadering
der Vereen, tot Ontw. van den Landbouw
in Hollands Noorderkwartier z*l
worden gehoudeD, op Woensdag 27 Novem
ber 1895, des voormiddags löy2 uur, in
het hotel »de Toelast'" te ALKMAAR.
De punten van beschrijving zjjnme-
dedeeli&gen van verschillenden aaidin
gekomen stukkenversbgena. van
het laodhuishoudkundig congres, uit te
brengen door den heer J. Zijp Kz.; b.
over den wedstrijd met ploegen, uit te
breDgen door den heer N. Loderc. over
de proeven met bloembollencultuur, uit
van hel en verdoemenis voor oogen, zooals
bet de kinderen in Marlot op de leering
werd geleerd. De duistere voorstellingen ha-
rer fantasie, grepen haar zoozeer aan, dat
bet angstzweet haar nitbrak en haar hart
hoorbaar in haar borst hamerde.
De adem van het kind werd zwaarder 'en
■waarder en de zielensmart der moeder werd
grooter. Het was nutteloos, het kleine wicht
met kassen te bedekken; Tesz hield het niet
langer uit in bed, zij liep in koortsachtige
stemming in de kamer heen en weder.
„O, barmhartige God, heb medelijden met
mijn arm kind! Richt uwen toorn, meer dan
Gij noodig vindt, tegen mij, maar spaar mijn
armen kleine!"
Zij leunde tegen het kabinet,
mompelde eenige onverstaanbare woorden en
sproDg toen plotseling op.
„Acb, wellicht kan het kind gered wor
den!"
Zij stak het licht aan eD ging naar het
tweede en derde bed en wekte al hare zasjes
en broertjes, die inet haar op dezellde ka
mer sliepen. Nadat zjj de waschtafel naar
voren gehaald had, zoodat zij daarachter
kon staan, nam zij eenig water nit de kruik,
liet de kinderen neerknielen en hunne ban
den samenvouwen. Terwijlde kindoren nauwe
lijks wakker, maar vervald met eerbied waren
voor de geheimzinnige manier vao doen hun-
ner zuster, nam Tesz het kind uit bed, het
kind van een kind, zoo teer en klein, dat
Tesz nauwelijks den naam van moeder kon
dragen. Vervolgens plaatste Tesz zich met
het kind in den arm naast de waskom, het
meisje dat op Tesz volgde, hield het gebe
denboek open voor haar, zooals de hnlppre-
diker het den dominé voorhoudt en zoo maak
te Tesz zich gereed, haar kind zelf te doo-
pen.
Hare gestalte scheen ongewoon groot en
indrukwekkend, in haar wit nachtkleed, ter
wijl een dikke vlecht donker haar op haar rug
tot in haar middel afhing. Het matte licht der
kaars verborg de kleine gebreken iu haar
flguur, hetgeen de dagvorstin onthuld zou
hebben; de scherpe krabben der stoppels
op hare boveuarmeu, en den moeden blik ha-
rer oogen.
De kleinen knielden neder, met hunne
slaperige oogen knippend, Tesz overal nazien
den en wachtende op een wonder, dat altijd
nog maar niet komen wilde.
„Wilt gij het werkelijk doopen, Tesz?"
vioeg de nieuwsgierigste,
Tesz bevestigde dit, mei diepen ernst.
„Welken naam zult gij het given?"
Daaiasn had Tesz nog niet gedacht,
maar oLder den invloed van een zinsnede
uit Genesis, kwam baar een bestemden naam
in de gedachte en riep zij uit
„Seth, in naam des Vaders, des Zoons
en des Heiligen Geestes doop ik n hier
mede."
Zij besprenkelde den kleine met water,
daarna volgde een diep zwijgen.
„Zeg Amen, kinderen 1"
Gehoorzaam fluisterden de kleinen „A-
men.»
Tesz ging voort
„Wij nemen het kind in onse gemeen
schap op en teekenen het met het teeken des
kruizes."
Zij doopte haar hand in het water en
maakte met baar wijs«inger een grootkruis
op het lichaampje van Baby, terwijl Tesz
de gewone phrasen mompelde trgen zijn
strijd tegen zonde, wereld en duivel, en dat
het een geloovige soldaat en dienaar tot
aan het einde zjjns levens zijn zoa. Zij
besloot met een „onze Vader"; de kinderen
lispelden het haar na, tot zij ten laatste
hnone stemmen verhieven en het stilzwij
gen verbraken, door een luid schallend
„Amen."
Vervolgens liet hunne zuster met ver
meerderd vertrouwen in hunne werkzaam
heid, het dankgebed volgen, op een wijze,
die men, zoo iemand haar gehoord had, Dooit
zon hebben vergeten. De extase van haar
geloof, deed den toestand harer ziele hel
derder wordenhaar gelaat straalde in
gloeiende vervoering en op iedere wang
brandde een rcode vlek. De kinderen
gen met telkeDS grooiere verwondering
haar op en waagden bet niet meer, iets
vragen. Zij scheen hnn toe, niet meer hun
znster te zjjp, maar een groot, verheven,
eerbied-afdwingend wezen iets
delijks, met wie zjj niets gemeen
den.
De rast, welke de arme moeder sedert de
doop ondervonden had, bleef haar bij,
bij het verlies van haar kind. Bij
daglicht gevoelde zjj dnidelijk, dat
Bchrik over het ongedoopt zijn wel
overdreven was. Maar ot haar vrees daar
voor gegrond of niet gegrond was, zjj ge
voelde geen verwjjt, dat zjj het zelf gedaan
had, daar, zoo redeneerde zjj, als haar doop
niet erkend werd, zjj van den hemel nietz
wilde weten, als die door een dergelijke
kleinigheid kon verloren guan.
Zoo was „Setb" heengegaan die onge-
wenschte, dat opgedrongen schepsel, dal bas-
taard-gescbenk dor sehuamtelooze natuur.
Tesz die over de doop zeer veel had na
gedacht, bad gaarne geweten, of het voor
de leerstellingen der kerk genoeg geweest
zu-
tot
te
god-
had-
ook
bet
haar
wat
