Uit Amerika,. Buitenlandsch Nieuws. VERVOLG Binnen Ia ndsch Nieuws. Ik dacht een pnar ffiinutón na^ cd ter- wijl ik de papieren doorkeek, zeide ik „Mqnheer, ik wd niet zeggen, da' B. oueerlijk is, m>»r kaa hg u niet dit wit te velletje ge» yen en de schuld bekente nis met het grld in zija portefeuille ge stoken hebben „Neen, daar ij geen kwestie van. Ik heb het papier nog doorgelezen, toen ik thuis kwam en voor ik het heb weggebor gen, om te zien of alles in otde was. Er mankeerde ni«ts »an, ik herinner mij zelfs nug hoe ik opmerkte, dat de inkt zoo duide lijk was; hij had eeu roodachiig lintje". Ik was juiBt van plaD hem de porte feuille terug terug te geven, maar nu hij dit zeide, kwam er op eens een gedachte bij mij op, en deed ik ze weer open. „Mijnheer K.,« zeide ik onverschillig, „kuut ge n nog herinneren of de schold- bekentenis op een wit papier ot op een formulier ingevuld was?' „Neen, bij schreef ze zelf op een blad foliop<pier en knipte het met een schaar af. Ik horinner mij alles nog heel dui delijk, si t het was al wat ik in de we reld heift, en dus voor mij een gewichti ge aang-legeoheid." Ik onderzocht het witte velletje nog eens nauwkeurig, want de gedachte die bij mij w 18 opg-ko:nen, nam hoe langer hoe meer vorm aanen ik bemerkte, dat het papier met een schaar was afgeknipt. „Weet ge, hoe dit witte velletje hiertus- schen is gekomen „Neen, ik herinner mij niet het erin ge legd te hebben; misschien heb ik het wel gedaan m«t het idee, dat het nog wel eens te pas kon komeD.' „Wilt ge het mij laten houden?" „Zeker,* antwoordde hij, wel wat ver wond rd over mijn eenvoudig verzoek. „Nu,* z ide ik, en legde het papier on der mijn inktkoker, „ik zal proOeeren u uw geld terug te bezorgen. Ik zal dadelijk een aanklacht te^en B. indienen en hem voor den recoter dagvaarden. Gij kunt na- tnnrlijk zweren, dut gij hem geld geleend hent en dat gij het bewijs kwijt zijt „Ja, mut een zuiver geweteu. Daarin kan ik mij niet vergissen.' „Kom mij dan morgenochtend om 9 uur bezoekeu.* „Goed, dat z«l ik doen'. Hij vertrok eD ik bekeek het papier nog eins aandachtig. Het geleek op niets dan op een velletje foliopapier, maar het kwam wt-er bij mij op dat er misschien een geschie denis aan veibunden kou zijn; en dan zon miju kennis der chemie mij te pas kunnen komt n. Ik herinnerde mij, dat B. een chem<st was, en ook, dat ik een kunstje kende, waarmee ik dikwijls mij z-lf had geamuseerd. Ik wist, dat ik een inktsoort kou bereiden roet een roodachtig tintje en die bij gebruik na vier dageu tut tal verdwenen was zonder een enkel spoor op het papier na te laten. B. kende dal geheim zeker ook en had het aangewend om mijn goeden huurman zijn spaarpenningen afhaudig te maken. Hoe meer ik er over nadacht, des te meer werd ik oveituigd, dat dit het ge val moest zijnhij moest de schuldbe kentenis oitt dien inkt geschreven heb ben. Maar er was nog een an er scheikun dig g beun, d t B. blijkbaar niet kende, Want dat bad ik toevallig zelf ontdekt. Die verradeipne inkt laat bij het verdwij nen zink op het papier achter, zoodat al wat daarmede geschreven is, weer zicht baar wordt door het toepassen van een oplossing van ijzersulphaat eu calciumhy- dra t. Eu zoodra nu K. mijn huis nit was, snelde ik naar een drogist, waar ik die oplossing gereed liet maken. Terug in mijn kamer, dompelde ik er een siukje papier in en legde Jat op een hoekje van het pa pier. De uitkomst deed mij vau vreugde opspringen want duidelijk en helder kwa men er een paar letters te voorschijn. Ik wist niet,welke woorden het zou onthullen en ik borg het papier in mijn portefeuille en begaf mij op weg, om dien eerlij keu B. aan te klagen eu teruggave van het ge leende geld inet interrest en kosten te eischen. Een paar dagen later stond B. voor de rechtbank om z<oh zelf te verdedigen. Dat scheen hem zoo licht toe, dat hij niet nuodig bad geoordeeld een raadsman te kiezen. K. verzekerde feiten, die hij met betrekking lot de leening had medegedeeld, A. deed er een eed op, dat hij er zelfs geen flauwe herinnering van had, ooit geld van den aanklager geleend te hebben. Zoo ja, waar is d»n de schuldbekentenis? Hij E>>u dankbaar sijn, als iemand die te voor schijn kon breDgen. „Ik," zeide ik, mij tot den lechter wen dende „ik geloof, dat ik de schuldbeken tenis in kwestie teiecht kan btengen." „En ik dacht, dat die niet te vinden was, d>t meen ik tenminste begrepen te hebeen," zeide de rechter min of meer verbaasd. „Die is nooit weg geweest," antwoord de ik en haalde nit mijn portefeuille het velletje wit papier, dat ik hem overhan digde. „Hier is zij." „Ik hoop niet, dat ge de rechtbank voor den gek wilt houden zeide hij, terwijl hij het papier aan beide kanten bekeek, zonder er iets op te kunnen ont dekken. „Volstekt niet,' en ik begon hem mi,u geheim n t te leggen, Oodertus- scien keek ilr li. aan en zag hem ver- blei keu. 1<e> ik giëndigd had, haalde ik het flenchje te vooischijn, bevochtigde er een ierk vloeipapier mede en drukte het op het witte velletje, dat op de tafel van den rechter lag. Ik liet het een paar minu ten liggen en nam het toen vol vertrou wen np de nitkom8t weg. Het witte pa pier was plotseling Veranderd in een schuld bekentenis, w arvan ieder woord, iedere letter even dnidelijk uitkwam, tot een be drag vsn 12000 gulden met de handlee- kening van A. B. onderaan. De rechter blikte in verbazing van het papier naar A. B. en deelde h-in mede, dat hij zich nog wel voor iets anders te verantwoorden zon h-bben dan voor het bedrag der leer.ing met interesten en kosten. En zoo gebeurde het ook. Diep terneer- grslagen en vernederd door de ontdekking van zijn schurkenstreek, teekende hij da- d lijk een orderbriefje voor het volle be drag. Zijn bekentenis ais verzachtende omstandigheid in aanmerking genomen, kwam hij er met tw«e jaar gevangenis straf af en ik geloof niet, dat hij ooit weer lnst z 1 krijgen met onzichtbaren inkt te knoeien. Deze mijn eerste zaak trok algemeen de aandacht en ik heb daarna nooit op cliënten behoeven te wachten. Een edelmoedig Land heer. Prins Khilkor, een rijk edelman, heeft, naar gemeld wordt, zijne aanzienlijke gronrtb°zi'tengen onder zijne pacht rs ver deeld, en ieder eene boerderij gegeven. Hij he-ft eeBe kleine boerderij voor zichzelven behouden, en die bebouwt hij eigenhandig. Al zijn vrijen tijd besteedt hij om zijn boe ren onderricht te geven. Al eer dan een millioen voor 159 hengsten. Als bewijs van de enorme hoogte, waarop in de Fr mach-- provincie Norunsndië de paarden—fnkk rij staat, kaï dienen, d t in de hoofdplaats Caen, eenige weken geleden door den Staat 153 hcngseo, alle drie-jarig, wer den aangekocht voor meer dan eeD millioen francs De huurwaarde van het land in die pro vincie loopt van f 3 400 per H.A., en dit is bijna uitsluitend te danken aan de paardenfokkerij. Een sprekend hewijs voor onze landeigenaren, dat het bevorderen van deze nijverheid ook hou ten goede kon komen in de streken van Holland, waar de bodem geschikt is voor paardenfokker) en waar de boeren niet dun met moeite hnn pacht kunnen betalen. Verschillende Hollanders, o. a. de hee- ren jhr. Mock, Bultman, baron De Vos Van Steenwijk en baron Bentirok, die in Normandië geruimen tijd verblijf bielden, zullen eventueel wel gewenschte inlichtin gen willen verschaffen. N. S. Het gif der muskaatnoot. Aan de H&nn. Korr. wordt het volgen de voorbeeld gemeld van de giftigheid der muskaatnoot. Een meisje van vijftien jarrn nam twee muskaatnoten in, die te zamen elf gram wogen. Niet lang daarna vertoonden zich kenmerkende verschijnselen van vergifti ging: duizelingen, hartklopping, kramp in »rmen en beeDen en ten slotte hevig bra ken, nadat men de zieke groote hoeveelhe den m< lk had doen drinken. Daarop viel het meisje in een kalinen slaap, waaruit zij met weder ontwaakte. De muskaatnooten bevatten een olie, die als een sterk vergit werkt. Eenvoorbeeld van vrou welijke dapperheid en moed. De huzaar „Breton Doublé", zooals haar nom-du-guerre luidde, of juffrouw Poncet geb. Ducoud-Laborde, zooals zij werke lijk heette, stond 26 jaren bij de armée, bij het 6e regiment huzaren, rnxakta allerlei veldtochten mede, onderscheidde zich her haaldelijk en ontving eindelijk uit handen vau keizer Napoleon het kruis van het Legioen van Eer. Óp een schoonen herfstmorgen, in het jaar 1806, hield Napoleon op de Champ de Mars een groote wapenschouwing. Bij een dei hazaren-regemenUn ontdekte hij een ruiter die niet in het gelid stond, maar achter de gelederen heen en weer reed. Op forschen toon vroeg hij der. rege- ments-commandant wat dat beteekende eu gelastte hem den overtreder der discipline onmiddellijk 13 dagen strenge provoost te geven. „Sire!* antwoordde deze eerbiedig, „sta mij toe een beroep op uwe grootmoe digheid te doen en mijn vrijwilliger die straf kwijt te schelden. "Wanneer Uwe Ma jesteit hem zelf heeft gehoord, zal zij mijn verzoek zeker billijken." L<at voorkomen gebood de keizer, nieuwsgierig geworden, en eenige oogen- bhkkeu later galoppeerde de huz>ar tot voor den keizer en maakte op miliiaire wijze zeer correct het saluut waarop zich het volgend gesprek ontspon: Uw Daam P „Sire! mijn naam is Poncet, maar het regement noemt mij „Breton Doublé.' Waarom hebt gij uwe plaats verla ten? Ik heb er nog geenik ben het rege- nrent tot nu toe als vrijwilliger gevolgd. Ik wil eerst in rij en gelid treden, wan neer uwe Majesteit mij daartoe waardig heeft gekenrd. Sedert wanneer zijt gij bij het rege ment Sedert acht dagen. Wat brengt n er toe dienst te ne men - De liefde voor mijn vaderland en voor mijn man, dien ik niet wil verla ten. Wat 1 zijt gij eene viouw Ja Sire msar Uwe Majesteit zal in het geheele leger gein gehoorzamer soldaat hebben dan ik. Floe heet uw man Proncet, kwartiermeester. Waar komt gij vandaan Van Angool ên e. Hoe oud zijt gij Drie en dertig jaren. Hebt gij kinderen Jawel, Sire een jongen. Wat is hij Trompstter bij het 11e regement hu- zaïen. Na, goed, kant ge rijden volgens voorschrift Jawel, Sire, en ik kan de sabel ook hanteeren. lk ban nieuwsgierig dat eens te zien, zeide de keizer, die haar met toenemende verwondering bad aangehoord. Overste, laat Breton Dooble in het gelid treden en eenige evolutiën uit voeren- Het bevel werd opgevolgd en de vrouwe lijk huzaar voerde met de meeste nauw keurigheid alle oefeningen uit; de kei zer was er hoogst voldaan over, benoemde haar tot ordonnans-onderofficier en gif haar een rijk gesch-nk. Een donderend hoera voor den „kleinen korporaal* volg de. In den slag bij Eylam had Breton Don- bïe voor het eerst gelegenheid zich te onderscheiden, toen zij ordonnansen—dienst verrichtend, eene afdeeling inf-nteiie te hulp kwam, die door vijandelijk cavale rie werd aangegrepen. Zij doodde den rit meester en ontving voor dit heldenstuk de gouden medaille. Bij Friedland ont ving zij drie wonden, bleef evenwel op he slagveld en maakte achtereenvolgens zes krijgsgevangenen, die zij den keizer persoonlijk voorstelde. Deze nam zijn ei gen kruis van het Legioen van Eer eu hechtte het de dappere vrouw op de borst. In 1814 diende zij bij het regement en onderscheidde zich voortdurend. Vooral ook bij verkenningen deed zij uitstekende dien sten, dan eens als boerin, dan weder als market-nster verkleed, en meer dun een maal werden tengevolge van hare inlich tingen zeer goed gelakte ondernemingen uitgevoerd. Bij Waterloo werd haar een been stukgescho'en, terwijl haar echtgenoot, inmiddels tot kapiMn bevorderd, aan ha re zijde viel. Zij kwam in Engelsche krijgsgevangenschap, maar werd met de meeste onderscheiding behandeld. Zij stierf in 1834. VanderBilt was te Brns- sel om een hengst te koopen (voor 100000 frs.) 1 Een geval van vergifti- ging op groote schaal wordt uit Renaix gein-lel. Na afloop van een begrafenismaal zijn de zeventien deelnemers ziek gewor den. Twee hunner zijn dood, van acht is de toestand hopeloos en zeven liggen ern stig ziek. Herhaaldelijk is in de laat ste jaren medegedeeld, dat de pokken zoo zij gedurende hun gehee'.c beloop aan rood licht, dus daglicht zonder de chemische stralen, wor den blootgesteld, niet suppureeren en geen litteekens nalaten. Nu weder vermeldt The Lancet verhandelingen van dr. Fiusen en dr. Ftiberg, die tot dezelfde uitkomst ge raken. Een Monsterconcert. Aan een artikel van het „Zondagsbl. v. d. Amsterd.' over Strauss den Walzerkönig ontleenen wij het volgende verhaal van een concert, door den componist in 1872 te Bostou gegeven „in een zaal stond ik daar", zoo ver telt Strauss zeil, „waar als haringen in een ton zoo ongeveer honderdduizend menschen opgepropt zaten. Een dergelijke concert zaal zal ik mijn leven lang wel niet meer te zien krijgen als ge zoo iets uiet ge zien hebt met eigen oogen, kunt ge n duar onmogelijk een voorstelling van maken. Op een reusachtige tribune bevonden zich duizendeD zangrrs en orkestleden. En dat alles moest ik dirigeeien Om die massa in bedwang te honden, had men mij hon derd onder-dirrcteuren toegevoegd, maar het spreekt vanzelf, dat, oud. nks een paar repetities, het niet mogelijk was een goed geheel te krijgen. Toch durtde ik n et zeggen, dat er niets van terecht komen zoo want de Amerikanen zijn een vreemd slag volkje, en ik was dan bepaald mijn leven niet zeker geweest Daar stond ik nu aan den aller- hoogsten directeursle6sera=rHoe zal ik in vredesnaam beginner» maar nog erger hoe zsl het einde zijn Een kanonschot dreuntdat was het teeken, dat ik beginnen kon, Courage dusIk geef het teeken, mijn ondeidirtctenreu volgen me zoo goed en snel ze kunneD en daar breekt me een heidensch spektakel losNooit zal ik dat lawaai vergeten 1 Daar we ongeveer gelijktijdig begonnen wareD, dacht ik maar aan één dingook gelijktijdig te eindigen God dank dat gelukteDe menschen wa ren letterlijk dol 1 Men schreeuwde, neen brulde, en wnifde met alles wat men maar kon grijpen 1 Het succes was onbe schrijfelijk 1 Maar ik had genoeg van dit mu ziekfeest 1 De Amerikaansche dames hebben nog nooit zoo iets „goddelijks* gehoordze lieten geen gelegenheid voorbijgaan, om den «Walzeikönig" te ontmoeten en hem toe te juichen. Hoi g sommen Werden gebo den voor eeu enkelen haarlok van Strauss Zijn bediende, dieu bij uit Weenen had meegenomen, maakte zaken Want de slim- mert had er iets op gevonden Hij schoor een z*artea poedel, verkocht kleine bosjes baar van het beest als medaillon—lokjes, en keerde met een aardig kapitaaltje naar huis terug! De Amerikaansche schoonen moesten het eens weten Op de Siberische lijn is een spoorwegrijtnig in brand geraakt. De familie van gr af Golowin zat in den wa gen, en zijn vronw en twee kinderen zijn in de vlammen omgekomen. De graaf z-lf is r.an bet gevaar ontkomen door den trein, die in volle vaart was, nit te springen. Een verfoeilijke misdaad wordt uit Keulen gemeld. Een bejaard man werd in bed door zijn drie volwassen zoons overvallen en zoo mishandeld, dat hij voor dood bleef liggen de ontaarde zoons beroofden hem van zijn geld en gingen toen op de vlucht. Een hunner, die in hechtenis werd genomen, heeft zich in de gevangenis opgehangen. Naar aanleiding van de ontsteltenis, over heel Europa teweeggebracht door de oorlogzuchtige boodschap van Cle- veland, den president der Vereen. Staten van N. Amerika, wordt nu nit Amerika aan het Handelsblad van heden morgen het volgende gemeld In tegenstelling met de eerste bood schap van president Cleveland, die een storm vaD geestdrift verwekte, viel aan zijn tweede manifest, httwelk over den fiiianiieelen t estand handelt, een 01 gunstige ontvangst *.en derl. De Senaat hoorde de tweede boodschap koeltjes aan en ging daarna onmiddellijk uiteen in het Huis werd het stak zonder eenige manifestatie ontvangen en terstond naar de finantieele commissie verzonden. Het congres zoo wel als het land waren er door verrast. Blijkbaar is het manifest een uitvloeisel van de paniek van Vrijdag in Wall-sireet, De president had alleen gedacht aan de poli tieke gevolgen van zija oorlogszuchtige bood schap, maar niet aan de finantieele; toen de telephoon hem Vrijdag het bericht bracht van den Krachwist hij geen bete re manier, daaraan te gemoet te komen dan door een roerend beroep op hei con gres, om het land te redden. Opnieuw vestigt hij de aandacht van de wetgeven de macht op zijn finantieel hervormings plan, maar zonder te hopen dat het zal aangenomen worden. Al werd het aan genomen, dar. zou het nog niet in de be hoeften van het oogenblik voorzien, zegt de correspondent der limes. In de financierde klingen, waar men zich wel bewust is dat de tegenwoordige crisis rechtsstreeks is toe te schrijven aau de politiek van den president, ergert men zich aan het oDgeloofelijke cynisme der tweede boodschap. Een bankier, gevraagd hoe de mannen van zaken over Cleveland dachten, antwoordde „dat de lncht blauw is van de verwenschingen die Cleveland naar het hoofd geslingerd worden.' Dat moet dan alleen de lucht in Wallstreet zijn en in de andere kwartieren der stad waar groote verliezen geleden zijn, want de groote massa, zegt de Standaard weet van een crisis te New-York of Londen weinig af en maakt er zich ook niet druk om. Over het algemeen is er een sterke re actie waar te nemende algemeene opinie is nu voor het behoud van den vrede, en de bladen, die president CleveJaud steu nen, doen middeleu aan de hand om een botsing te voorkomen. Een van die voor stellen is, de geheele qaxestie door arbi trage te doen beslissenEngeland zou een scheidsrechter benoemen, de Vereenigde Staten een tweede, eu die twee samen een r feree. „Laat er vrede zijn", plaatst de Newyorksche Tribune boven haar hoofdar tikel, en het groote republikeinsche orgaan slait een geheel anderen toon aan dan drie dagen geleden. De volmaakte overeenstemming tusschen Cleveland en het congres, waarop zoo menige hoop der Jingo's was gebouwd, bestaat niet langer. De waarschuwende stem vau zoo tallooze emimente mannen heeft hare uit werking niet gemistde juistheid van Glad- stone's verklariug, dat alleen gezond ver stand noodig was, is ingezien. De World had per telegraaf zijn oordeel gevraagd over den tegenwoordigen toestand, met de vol gende woorden „Het gevoelen van Amerika is op een keeipuut. Gaat het eenmaal den verkeer den weg op, dan kan geen aaidsche macht het, terughouden. In de meening der Ame rikanen vertegenwoordigt gij meer dan een twintigtal andere mannen en meer dan de regeering, het Engelsche volk. Een woord van vrede en vriendschap van u zal ertoe bijdragen om het getier tegen te gaan, de hartstochten te kalmeeren en gematigdheid aan te moedigen, en kan een ramp voor komen'. D^rop antwoordde de grand old mandat alleen gezond verstand noodig wasmeer kon hij er niet van zeggen, en meer is er ook niet noodig. Inmiddels verdiept men zich in gissin gen, wie de president zal benoemen tot leden der commissie om de Venezuelaan- sche greieqoaestie te onderzoeken. Aan mannen die daarvoor geschikt zijn, is geen gebrek; o. a. worden genoemd: Edmunds, oud-set ator van "Vermoutde democraat Phelps, oud-gezmt te LondeD de repu blikein White, vroeger gezant in Duiisch- land en in Rusland; dr. Lang, president van Cornell Universify, en chief justice Fuller, van het hooggerechtshof der Ver. S.aten. Een zekere partij zou gaarne den Tammany-man Coudert er in hebben deze heeft bij voorbaat reeds verklaard' dat naar zijn overtuiging Venezuela ge.' lijk en Engeland ODgelijk had. Daar de arbeid der commissie in zekeren zin van technischen aard zal zijn, zal misschien ook een officier van de genie oi van de marine in de commissie benoemd worden Voorloopig is over de plannen van presi'. den Cleveland niets bekend, maar het i8 de vraag of mannen als Phelps, Edmnnds en White zitting zullen willen nemen in de commissie, zoolang deze niet door En geland wordt erkend. Een leemte. Men vestigt er in het Handelsblad de aandacht op, dat te CALLAN1SOOG, waar nogal eens schepen stranden, geen geneeskundige is gevestigd Niet altijd is de reddingsboot in staat, hare diensten te verleenen en soms is het schip verbrijzeld eer men hulp kan lie den. De schepelingen trachten dan zich zelf te redden door drijtgordets, enz. Zoo ook bij de stranding der Libertas in den nacht van 6 op 7 Dec. Twee der opvaienden redden zich zes werden dood op het strand gevonden. De vraag is echter of de levensgees ten reeds zoover waren gewekeD, dat bij doelmatige torpassing der middelen tot opwekking, redding mogelijk ware ge weest. Noch te Cxllantsoog, noch aan de Keeten woont ten dokter; men moet daarvoor naar de Zijp of Schagen. En in de beide kust plaatsen is niemand met de behandeling van drenkelingen volgens de methode be kend. Onze zegsman meent, dat daarin verbe tering ware te brengen, door een premie beschikbaar te stellen voor het opwekken der levensgeesten. Thans wordt de arme zeeman soms ver geten om de premie van f 5 te verdienen, op het aanbrengen eener stranding gesteld. Men meldt ons uit SINT- MAARTENSVLOTBRUG In den nacht van Zaterdag op Zondag j. 1. is ten huize van den heer J. Pronk nabij de St. Maartensvlotbrng, gem. Zijpe, een brutale diefstal ge pleegd. De diet of de dieven, hebben uit de boet verscheiden stukken gereedschap en ook heei wat kleeren en lakens ont vreemd. Er is van don dader of de daders nog niets met zekerheid bekend. Wel heeft men een sterk vermoedeD en wordt reeds door de politie een streng onderzoek inge steld. Inhet volgende jaar zal te NIJMEGEN een zangersfeest plaats hebben. Het Ned. Nat Zangersbond isnl. voornemens in de maand Augustus 1896 een tweedaagsch plaatselijk zangersfeest te organiseeren onder de leiding van de hee- ren Leon C. Bonman en Albert Roothaan, waartoe de beste liedertafels zullen uitge- noodigd worden, ei\ waaraan een paar so listen hunne medewerking zullen verleenen. Het feest zal plaats hebben in de zaal en den tuin van de Sociëteit De Teree- niging. De heer H. J. Calkoen, bur gemeester van EDAM, is benoemd tot ondervoorzitter der Noordhollandsche Ver- eeniging Eet Witte Kruis. Het bericht, dat het lijk van hel sedert eenige dagen te 's HËR- TOGENBOSCH vermiste meisje zou op gehaald zijn, is onjuist. Men weet nog altijd niet wat haar is wedervaren. In verband met de weidra te verwachten openstelling der Belgische grenzen voor fokvee uit Nederland, wordt door het gemeentebestuur van PURME- REND de gelegenheid gegeven, fokvee te doen beproeven op tuberculose. Een haan met vier pooten. Te I.OOSDRECHT trad eenige dagen geleden de heer L. Jaarsais, hoofd eener „school voor gereform. onderwijs" te Loe- nen ad. Vecht, voor de anti-revol. kies— vereeniging op met het onderwerp „Maat schappelijke en sociale ellende.' "Van die ellende waren, volgens den spreker, de libera'en de schuld en verder alle partij en, die met hem vermaagschapt zijn, als conservatieven, radicalen, socialisten, com munisten, anarchisten en nihilisten alleen de antirevolutionaire niet. Natnuilijk kreeg de openbare school de rest op haar rekening. VolgeBS het N. Schoolbl. had bij het debat een vermakelijk incident plaats. Op de vraag van een der hoorders, of de openbare school dan werkelijk z66 slecht is zeide de inleider dat men daar „in pl»ats van zich met de waarachtige, geestelijke belangen der kinderen druk te maken, zich veeleer inliet met het laten zien van een haan met vier pooten En wat bleek De haan met vier pooten is ook op de christelijke school vertoond. Het eenvoudige schijnt, dat er zich00" langs te Loosdrecht iemand met z°°n haan heelt bevonden, die zoowel op "0 openbare als op de bijzondere school vet* lof heeft gekregen, dat aan de leerling60 te laten zien. Handelsblad"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1895 | | pagina 2