Uit Amerika,.
Buitenlandsch Nieuws.
VERVOLG
Binnen Ia ndsch Nieuws.
Ik dacht een pnar ffiinutón na^ cd ter-
wijl ik de papieren doorkeek, zeide ik
„Mqnheer, ik wd niet zeggen, da' B.
oueerlijk is, m>»r kaa hg u niet dit wit
te velletje ge» yen en de schuld bekente
nis met het grld in zija portefeuille ge
stoken hebben
„Neen, daar ij geen kwestie van. Ik
heb het papier nog doorgelezen, toen ik
thuis kwam en voor ik het heb weggebor
gen, om te zien of alles in otde was. Er
mankeerde ni«ts »an, ik herinner mij zelfs
nug hoe ik opmerkte, dat de inkt zoo duide
lijk was; hij had eeu roodachiig lintje".
Ik was juiBt van plaD hem de porte
feuille terug terug te geven, maar nu hij
dit zeide, kwam er op eens een gedachte
bij mij op, en deed ik ze weer open.
„Mijnheer K.,« zeide ik onverschillig,
„kuut ge n nog herinneren of de schold-
bekentenis op een wit papier ot op een
formulier ingevuld was?'
„Neen, bij schreef ze zelf op een blad
foliop<pier en knipte het met een schaar
af. Ik horinner mij alles nog heel dui
delijk, si t het was al wat ik in de we
reld heift, en dus voor mij een gewichti
ge aang-legeoheid."
Ik onderzocht het witte velletje nog
eens nauwkeurig, want de gedachte die bij
mij w 18 opg-ko:nen, nam hoe langer hoe
meer vorm aanen ik bemerkte, dat het
papier met een schaar was afgeknipt.
„Weet ge, hoe dit witte velletje hiertus-
schen is gekomen
„Neen, ik herinner mij niet het erin ge
legd te hebben; misschien heb ik het wel
gedaan m«t het idee, dat het nog wel eens
te pas kon komeD.'
„Wilt ge het mij laten houden?"
„Zeker,* antwoordde hij, wel wat ver
wond rd over mijn eenvoudig verzoek.
„Nu,* z ide ik, en legde het papier on
der mijn inktkoker, „ik zal proOeeren u
uw geld terug te bezorgen. Ik zal dadelijk
een aanklacht te^en B. indienen en hem
voor den recoter dagvaarden. Gij kunt na-
tnnrlijk zweren, dut gij hem geld geleend
hent en dat gij het bewijs kwijt zijt
„Ja, mut een zuiver geweteu. Daarin kan
ik mij niet vergissen.'
„Kom mij dan morgenochtend om 9
uur bezoekeu.*
„Goed, dat z«l ik doen'.
Hij vertrok eD ik bekeek het papier nog
eins aandachtig. Het geleek op niets dan
op een velletje foliopapier, maar het kwam
wt-er bij mij op dat er misschien een geschie
denis aan veibunden kou zijn; en dan
zon miju kennis der chemie mij te pas
kunnen komt n. Ik herinnerde mij, dat
B. een chem<st was, en ook, dat ik een
kunstje kende, waarmee ik dikwijls mij
z-lf had geamuseerd. Ik wist, dat ik een
inktsoort kou bereiden roet een roodachtig
tintje en die bij gebruik na vier dageu
tut tal verdwenen was zonder een enkel
spoor op het papier na te laten.
B. kende dal geheim zeker ook en had
het aangewend om mijn goeden huurman
zijn spaarpenningen afhaudig te maken.
Hoe meer ik er over nadacht, des te
meer werd ik oveituigd, dat dit het ge
val moest zijnhij moest de schuldbe
kentenis oitt dien inkt geschreven heb
ben.
Maar er was nog een an er scheikun
dig g beun, d t B. blijkbaar niet kende,
Want dat bad ik toevallig zelf ontdekt.
Die verradeipne inkt laat bij het verdwij
nen zink op het papier achter, zoodat al
wat daarmede geschreven is, weer zicht
baar wordt door het toepassen van een
oplossing van ijzersulphaat eu calciumhy-
dra t.
Eu zoodra nu K. mijn huis nit was,
snelde ik naar een drogist, waar ik die
oplossing gereed liet maken. Terug in mijn
kamer, dompelde ik er een siukje papier
in en legde Jat op een hoekje van het pa
pier. De uitkomst deed mij vau vreugde
opspringen want duidelijk en helder kwa
men er een paar letters te voorschijn. Ik
wist niet,welke woorden het zou onthullen en
ik borg het papier in mijn portefeuille en
begaf mij op weg, om dien eerlij keu B.
aan te klagen eu teruggave van het ge
leende geld inet interrest en kosten te
eischen.
Een paar dagen later stond B. voor de
rechtbank om z<oh zelf te verdedigen. Dat
scheen hem zoo licht toe, dat hij niet
nuodig bad geoordeeld een raadsman te
kiezen. K. verzekerde feiten, die hij met
betrekking lot de leening had medegedeeld,
A. deed er een eed op, dat hij er zelfs
geen flauwe herinnering van had, ooit geld
van den aanklager geleend te hebben. Zoo
ja, waar is d»n de schuldbekentenis? Hij
E>>u dankbaar sijn, als iemand die te voor
schijn kon breDgen.
„Ik," zeide ik, mij tot den lechter wen
dende „ik geloof, dat ik de schuldbeken
tenis in kwestie teiecht kan btengen."
„En ik dacht, dat die niet te vinden
was, d>t meen ik tenminste begrepen te
hebeen," zeide de rechter min of meer
verbaasd.
„Die is nooit weg geweest," antwoord
de ik en haalde nit mijn portefeuille het
velletje wit papier, dat ik hem overhan
digde.
„Hier is zij."
„Ik hoop niet, dat ge de rechtbank
voor den gek wilt houden zeide hij,
terwijl hij het papier aan beide kanten
bekeek, zonder er iets op te kunnen ont
dekken.
„Volstekt niet,' en ik begon hem
mi,u geheim n t te leggen, Oodertus-
scien keek ilr li. aan en zag hem ver-
blei keu.
1<e> ik giëndigd had, haalde ik het
flenchje te vooischijn, bevochtigde er een
ierk vloeipapier mede en drukte het op
het witte velletje, dat op de tafel van den
rechter lag. Ik liet het een paar minu
ten liggen en nam het toen vol vertrou
wen np de nitkom8t weg. Het witte pa
pier was plotseling Veranderd in een schuld
bekentenis, w arvan ieder woord, iedere
letter even dnidelijk uitkwam, tot een be
drag vsn 12000 gulden met de handlee-
kening van A. B. onderaan.
De rechter blikte in verbazing van het
papier naar A. B. en deelde h-in mede,
dat hij zich nog wel voor iets anders te
verantwoorden zon h-bben dan voor het
bedrag der leer.ing met interesten en
kosten.
En zoo gebeurde het ook. Diep terneer-
grslagen en vernederd door de ontdekking
van zijn schurkenstreek, teekende hij da-
d lijk een orderbriefje voor het volle be
drag. Zijn bekentenis ais verzachtende
omstandigheid in aanmerking genomen,
kwam hij er met tw«e jaar gevangenis
straf af en ik geloof niet, dat hij ooit
weer lnst z 1 krijgen met onzichtbaren
inkt te knoeien.
Deze mijn eerste zaak trok algemeen
de aandacht en ik heb daarna nooit op
cliënten behoeven te wachten.
Een edelmoedig Land
heer.
Prins Khilkor, een rijk edelman, heeft,
naar gemeld wordt, zijne aanzienlijke
gronrtb°zi'tengen onder zijne pacht rs ver
deeld, en ieder eene boerderij gegeven. Hij
he-ft eeBe kleine boerderij voor zichzelven
behouden, en die bebouwt hij eigenhandig.
Al zijn vrijen tijd besteedt hij om zijn boe
ren onderricht te geven.
Al eer dan een millioen
voor 159 hengsten. Als bewijs van de
enorme hoogte, waarop in de Fr mach--
provincie Norunsndië de paarden—fnkk rij
staat, kaï dienen, d t in de hoofdplaats
Caen, eenige weken geleden door den
Staat 153 hcngseo, alle drie-jarig, wer
den aangekocht voor meer dan eeD
millioen francs
De huurwaarde van het land in die pro
vincie loopt van f 3 400 per H.A., en
dit is bijna uitsluitend te danken aan de
paardenfokkerij. Een sprekend hewijs voor
onze landeigenaren, dat het bevorderen van
deze nijverheid ook hou ten goede kon
komen in de streken van Holland, waar
de bodem geschikt is voor paardenfokker)
en waar de boeren niet dun met moeite
hnn pacht kunnen betalen.
Verschillende Hollanders, o. a. de hee-
ren jhr. Mock, Bultman, baron De Vos
Van Steenwijk en baron Bentirok, die in
Normandië geruimen tijd verblijf bielden,
zullen eventueel wel gewenschte inlichtin
gen willen verschaffen. N. S.
Het gif der muskaatnoot.
Aan de H&nn. Korr. wordt het volgen
de voorbeeld gemeld van de giftigheid der
muskaatnoot.
Een meisje van vijftien jarrn nam twee
muskaatnoten in, die te zamen elf gram
wogen. Niet lang daarna vertoonden zich
kenmerkende verschijnselen van vergifti
ging: duizelingen, hartklopping, kramp in
»rmen en beeDen en ten slotte hevig bra
ken, nadat men de zieke groote hoeveelhe
den m< lk had doen drinken. Daarop viel
het meisje in een kalinen slaap, waaruit
zij met weder ontwaakte.
De muskaatnooten bevatten een olie, die
als een sterk vergit werkt.
Eenvoorbeeld van vrou
welijke dapperheid en moed.
De huzaar „Breton Doublé", zooals haar
nom-du-guerre luidde, of juffrouw Poncet
geb. Ducoud-Laborde, zooals zij werke
lijk heette, stond 26 jaren bij de armée, bij
het 6e regiment huzaren, rnxakta allerlei
veldtochten mede, onderscheidde zich her
haaldelijk en ontving eindelijk uit handen
vau keizer Napoleon het kruis van het
Legioen van Eer.
Óp een schoonen herfstmorgen, in het
jaar 1806, hield Napoleon op de Champ
de Mars een groote wapenschouwing. Bij
een dei hazaren-regemenUn ontdekte hij
een ruiter die niet in het gelid stond, maar
achter de gelederen heen en weer reed.
Op forschen toon vroeg hij der. rege-
ments-commandant wat dat beteekende eu
gelastte hem den overtreder der discipline
onmiddellijk 13 dagen strenge provoost te
geven.
„Sire!* antwoordde deze eerbiedig, „sta
mij toe een beroep op uwe grootmoe
digheid te doen en mijn vrijwilliger die
straf kwijt te schelden. "Wanneer Uwe Ma
jesteit hem zelf heeft gehoord, zal zij mijn
verzoek zeker billijken."
L<at voorkomen gebood de keizer,
nieuwsgierig geworden, en eenige oogen-
bhkkeu later galoppeerde de huz>ar tot
voor den keizer en maakte op miliiaire
wijze zeer correct het saluut waarop zich
het volgend gesprek ontspon:
Uw Daam P
„Sire! mijn naam is Poncet, maar
het regement noemt mij „Breton Doublé.'
Waarom hebt gij uwe plaats verla
ten?
Ik heb er nog geenik ben het rege-
nrent tot nu toe als vrijwilliger gevolgd.
Ik wil eerst in rij en gelid treden, wan
neer uwe Majesteit mij daartoe waardig
heeft gekenrd.
Sedert wanneer zijt gij bij het rege
ment
Sedert acht dagen.
Wat brengt n er toe dienst te ne
men
- De liefde voor mijn vaderland en
voor mijn man, dien ik niet wil verla
ten.
Wat 1 zijt gij eene viouw
Ja Sire msar Uwe Majesteit zal
in het geheele leger gein gehoorzamer
soldaat hebben dan ik.
Floe heet uw man
Proncet, kwartiermeester.
Waar komt gij vandaan
Van Angool ên e.
Hoe oud zijt gij
Drie en dertig jaren.
Hebt gij kinderen
Jawel, Sire een jongen.
Wat is hij
Trompstter bij het 11e regement hu-
zaïen.
Na, goed, kant ge rijden volgens
voorschrift
Jawel, Sire, en ik kan de sabel ook
hanteeren.
lk ban nieuwsgierig dat eens te zien,
zeide de keizer, die haar met toenemende
verwondering bad aangehoord.
Overste, laat Breton Dooble in
het gelid treden en eenige evolutiën uit
voeren-
Het bevel werd opgevolgd en de vrouwe
lijk huzaar voerde met de meeste nauw
keurigheid alle oefeningen uit; de kei
zer was er hoogst voldaan over, benoemde
haar tot ordonnans-onderofficier en gif
haar een rijk gesch-nk. Een donderend
hoera voor den „kleinen korporaal* volg
de.
In den slag bij Eylam had Breton Don-
bïe voor het eerst gelegenheid zich te
onderscheiden, toen zij ordonnansen—dienst
verrichtend, eene afdeeling inf-nteiie te
hulp kwam, die door vijandelijk cavale
rie werd aangegrepen. Zij doodde den rit
meester en ontving voor dit heldenstuk
de gouden medaille. Bij Friedland ont
ving zij drie wonden, bleef evenwel op
he slagveld en maakte achtereenvolgens
zes krijgsgevangenen, die zij den keizer
persoonlijk voorstelde. Deze nam zijn ei
gen kruis van het Legioen van Eer eu
hechtte het de dappere vrouw op de
borst.
In 1814 diende zij bij het regement en
onderscheidde zich voortdurend. Vooral ook
bij verkenningen deed zij uitstekende dien
sten, dan eens als boerin, dan weder als
market-nster verkleed, en meer dun een
maal werden tengevolge van hare inlich
tingen zeer goed gelakte ondernemingen
uitgevoerd. Bij Waterloo werd haar een
been stukgescho'en, terwijl haar echtgenoot,
inmiddels tot kapiMn bevorderd, aan ha
re zijde viel. Zij kwam in Engelsche
krijgsgevangenschap, maar werd met de
meeste onderscheiding behandeld.
Zij stierf in 1834.
VanderBilt was te Brns-
sel om een hengst te koopen (voor 100000
frs.) 1
Een geval van vergifti-
ging op groote schaal wordt uit Renaix
gein-lel. Na afloop van een begrafenismaal
zijn de zeventien deelnemers ziek gewor
den. Twee hunner zijn dood, van acht is
de toestand hopeloos en zeven liggen ern
stig ziek.
Herhaaldelijk is in de laat
ste jaren medegedeeld, dat de pokken zoo zij
gedurende hun gehee'.c beloop aan rood licht,
dus daglicht zonder de chemische stralen, wor
den blootgesteld, niet suppureeren en geen
litteekens nalaten. Nu weder vermeldt The
Lancet verhandelingen van dr. Fiusen en
dr. Ftiberg, die tot dezelfde uitkomst ge
raken.
Een Monsterconcert.
Aan een artikel van het „Zondagsbl. v.
d. Amsterd.' over Strauss den Walzerkönig
ontleenen wij het volgende verhaal van een
concert, door den componist in 1872 te
Bostou gegeven
„in een zaal stond ik daar", zoo ver
telt Strauss zeil, „waar als haringen in een
ton zoo ongeveer honderdduizend menschen
opgepropt zaten. Een dergelijke concert
zaal zal ik mijn leven lang wel niet meer
te zien krijgen als ge zoo iets uiet ge
zien hebt met eigen oogen, kunt ge n duar
onmogelijk een voorstelling van maken.
Op een reusachtige tribune bevonden zich
duizendeD zangrrs en orkestleden. En dat
alles moest ik dirigeeien Om die massa
in bedwang te honden, had men mij hon
derd onder-dirrcteuren toegevoegd, maar
het spreekt vanzelf, dat, oud. nks een paar
repetities, het niet mogelijk was een goed
geheel te krijgen. Toch durtde ik n et
zeggen, dat er niets van terecht komen zoo
want de Amerikanen zijn een vreemd
slag volkje, en ik was dan bepaald mijn
leven niet zeker geweest
Daar stond ik nu aan den aller-
hoogsten directeursle6sera=rHoe zal ik
in vredesnaam beginner» maar nog
erger hoe zsl het einde zijn Een
kanonschot dreuntdat was het teeken,
dat ik beginnen kon, Courage dusIk
geef het teeken, mijn ondeidirtctenreu
volgen me zoo goed en snel ze kunneD
en daar breekt me een heidensch
spektakel losNooit zal ik dat lawaai
vergeten 1 Daar we ongeveer gelijktijdig
begonnen wareD, dacht ik maar aan één
dingook gelijktijdig te eindigen God
dank dat gelukteDe menschen wa
ren letterlijk dol 1 Men schreeuwde, neen
brulde, en wnifde met alles wat men
maar kon grijpen 1 Het succes was onbe
schrijfelijk 1 Maar ik had genoeg van dit mu
ziekfeest 1
De Amerikaansche dames hebben nog
nooit zoo iets „goddelijks* gehoordze
lieten geen gelegenheid voorbijgaan, om
den «Walzeikönig" te ontmoeten en hem
toe te juichen. Hoi g sommen Werden gebo
den voor eeu enkelen haarlok van Strauss
Zijn bediende, dieu bij uit Weenen had
meegenomen, maakte zaken Want de slim-
mert had er iets op gevonden Hij schoor
een z*artea poedel, verkocht kleine bosjes
baar van het beest als medaillon—lokjes,
en keerde met een aardig kapitaaltje naar
huis terug!
De Amerikaansche schoonen moesten het
eens weten
Op de Siberische lijn is
een spoorwegrijtnig in brand geraakt. De
familie van gr af Golowin zat in den wa
gen, en zijn vronw en twee kinderen zijn
in de vlammen omgekomen. De graaf z-lf
is r.an bet gevaar ontkomen door den trein,
die in volle vaart was, nit te springen.
Een verfoeilijke misdaad
wordt uit Keulen gemeld. Een bejaard
man werd in bed door zijn drie volwassen
zoons overvallen en zoo mishandeld, dat hij
voor dood bleef liggen de ontaarde zoons
beroofden hem van zijn geld en gingen
toen op de vlucht. Een hunner, die in
hechtenis werd genomen, heeft zich in de
gevangenis opgehangen.
Naar aanleiding van de ontsteltenis,
over heel Europa teweeggebracht door
de oorlogzuchtige boodschap van Cle-
veland, den president der Vereen.
Staten van N. Amerika, wordt nu nit
Amerika aan het Handelsblad van heden
morgen het volgende gemeld
In tegenstelling met de eerste bood
schap van president Cleveland, die een
storm vaD geestdrift verwekte, viel aan
zijn tweede manifest, httwelk over den
fiiianiieelen t estand handelt, een 01 gunstige
ontvangst *.en derl. De Senaat hoorde de
tweede boodschap koeltjes aan en ging
daarna onmiddellijk uiteen in het Huis
werd het stak zonder eenige manifestatie
ontvangen en terstond naar de finantieele
commissie verzonden. Het congres zoo
wel als het land waren er door verrast.
Blijkbaar is het manifest een uitvloeisel
van de paniek van Vrijdag in Wall-sireet,
De president had alleen gedacht aan de poli
tieke gevolgen van zija oorlogszuchtige bood
schap, maar niet aan de finantieele; toen
de telephoon hem Vrijdag het bericht
bracht van den Krachwist hij geen bete
re manier, daaraan te gemoet te komen
dan door een roerend beroep op hei con
gres, om het land te redden. Opnieuw
vestigt hij de aandacht van de wetgeven
de macht op zijn finantieel hervormings
plan, maar zonder te hopen dat het zal
aangenomen worden. Al werd het aan
genomen, dar. zou het nog niet in de be
hoeften van het oogenblik voorzien, zegt
de correspondent der limes.
In de financierde klingen, waar men
zich wel bewust is dat de tegenwoordige
crisis rechtsstreeks is toe te schrijven aau
de politiek van den president, ergert men
zich aan het oDgeloofelijke cynisme der
tweede boodschap. Een bankier, gevraagd
hoe de mannen van zaken over Cleveland
dachten, antwoordde „dat de lncht blauw
is van de verwenschingen die Cleveland
naar het hoofd geslingerd worden.' Dat
moet dan alleen de lucht in Wallstreet
zijn en in de andere kwartieren der stad
waar groote verliezen geleden zijn, want
de groote massa, zegt de Standaard weet
van een crisis te New-York of Londen
weinig af en maakt er zich ook niet
druk om.
Over het algemeen is er een sterke re
actie waar te nemende algemeene opinie
is nu voor het behoud van den vrede, en
de bladen, die president CleveJaud steu
nen, doen middeleu aan de hand om een
botsing te voorkomen. Een van die voor
stellen is, de geheele qaxestie door arbi
trage te doen beslissenEngeland zou een
scheidsrechter benoemen, de Vereenigde
Staten een tweede, eu die twee samen een
r feree. „Laat er vrede zijn", plaatst de
Newyorksche Tribune boven haar hoofdar
tikel, en het groote republikeinsche orgaan
slait een geheel anderen toon aan dan drie
dagen geleden.
De volmaakte overeenstemming tusschen
Cleveland en het congres, waarop zoo menige
hoop der Jingo's was gebouwd, bestaat niet
langer. De waarschuwende stem vau zoo
tallooze emimente mannen heeft hare uit
werking niet gemistde juistheid van Glad-
stone's verklariug, dat alleen gezond ver
stand noodig was, is ingezien. De World
had per telegraaf zijn oordeel gevraagd over
den tegenwoordigen toestand, met de vol
gende woorden
„Het gevoelen van Amerika is op een
keeipuut. Gaat het eenmaal den verkeer
den weg op, dan kan geen aaidsche macht
het, terughouden. In de meening der Ame
rikanen vertegenwoordigt gij meer dan een
twintigtal andere mannen en meer dan de
regeering, het Engelsche volk. Een woord
van vrede en vriendschap van u zal ertoe
bijdragen om het getier tegen te gaan, de
hartstochten te kalmeeren en gematigdheid
aan te moedigen, en kan een ramp voor
komen'. D^rop antwoordde de grand old
mandat alleen gezond verstand noodig
wasmeer kon hij er niet van zeggen,
en meer is er ook niet noodig.
Inmiddels verdiept men zich in gissin
gen, wie de president zal benoemen tot
leden der commissie om de Venezuelaan-
sche greieqoaestie te onderzoeken. Aan
mannen die daarvoor geschikt zijn, is geen
gebrek; o. a. worden genoemd: Edmunds,
oud-set ator van "Vermoutde democraat
Phelps, oud-gezmt te LondeD de repu
blikein White, vroeger gezant in Duiisch-
land en in Rusland; dr. Lang, president
van Cornell Universify, en chief justice
Fuller, van het hooggerechtshof der Ver.
S.aten. Een zekere partij zou gaarne den
Tammany-man Coudert er in hebben
deze heeft bij voorbaat reeds verklaard'
dat naar zijn overtuiging Venezuela ge.'
lijk en Engeland ODgelijk had. Daar de
arbeid der commissie in zekeren zin van
technischen aard zal zijn, zal misschien ook
een officier van de genie oi van de
marine in de commissie benoemd worden
Voorloopig is over de plannen van presi'.
den Cleveland niets bekend, maar het i8
de vraag of mannen als Phelps, Edmnnds
en White zitting zullen willen nemen in
de commissie, zoolang deze niet door En
geland wordt erkend.
Een leemte.
Men vestigt er in het Handelsblad de
aandacht op, dat te CALLAN1SOOG,
waar nogal eens schepen stranden, geen
geneeskundige is gevestigd
Niet altijd is de reddingsboot in staat,
hare diensten te verleenen en soms is het
schip verbrijzeld eer men hulp kan lie
den. De schepelingen trachten dan zich
zelf te redden door drijtgordets, enz.
Zoo ook bij de stranding der Libertas
in den nacht van 6 op 7 Dec. Twee der
opvaienden redden zich zes werden dood
op het strand gevonden.
De vraag is echter of de levensgees
ten reeds zoover waren gewekeD, dat bij
doelmatige torpassing der middelen tot
opwekking, redding mogelijk ware ge
weest.
Noch te Cxllantsoog, noch aan de Keeten
woont ten dokter; men moet daarvoor naar
de Zijp of Schagen. En in de beide kust
plaatsen is niemand met de behandeling
van drenkelingen volgens de methode be
kend.
Onze zegsman meent, dat daarin verbe
tering ware te brengen, door een premie
beschikbaar te stellen voor het opwekken
der levensgeesten.
Thans wordt de arme zeeman soms ver
geten om de premie van f 5 te verdienen,
op het aanbrengen eener stranding gesteld.
Men meldt ons uit SINT-
MAARTENSVLOTBRUG
In den nacht van Zaterdag op Zondag
j. 1. is ten huize van den heer J. Pronk
nabij de St. Maartensvlotbrng,
gem. Zijpe, een brutale diefstal ge
pleegd. De diet of de dieven, hebben uit
de boet verscheiden stukken gereedschap
en ook heei wat kleeren en lakens ont
vreemd. Er is van don dader of de daders
nog niets met zekerheid bekend. Wel heeft
men een sterk vermoedeD en wordt reeds
door de politie een streng onderzoek inge
steld.
Inhet volgende jaar zal
te NIJMEGEN een zangersfeest plaats
hebben. Het Ned. Nat Zangersbond isnl.
voornemens in de maand Augustus 1896
een tweedaagsch plaatselijk zangersfeest te
organiseeren onder de leiding van de hee-
ren Leon C. Bonman en Albert Roothaan,
waartoe de beste liedertafels zullen uitge-
noodigd worden, ei\ waaraan een paar so
listen hunne medewerking zullen verleenen.
Het feest zal plaats hebben in de zaal
en den tuin van de Sociëteit De Teree-
niging.
De heer H. J. Calkoen, bur
gemeester van EDAM, is benoemd tot
ondervoorzitter der Noordhollandsche Ver-
eeniging Eet Witte Kruis.
Het bericht, dat het lijk
van hel sedert eenige dagen te 's HËR-
TOGENBOSCH vermiste meisje zou op
gehaald zijn, is onjuist. Men weet
nog altijd niet wat haar is wedervaren.
In verband met de weidra
te verwachten openstelling der Belgische
grenzen voor fokvee uit Nederland, wordt
door het gemeentebestuur van PURME-
REND de gelegenheid gegeven, fokvee te
doen beproeven op tuberculose.
Een haan met vier pooten.
Te I.OOSDRECHT trad eenige dagen
geleden de heer L. Jaarsais, hoofd eener
„school voor gereform. onderwijs" te Loe-
nen ad. Vecht, voor de anti-revol. kies—
vereeniging op met het onderwerp „Maat
schappelijke en sociale ellende.' "Van die
ellende waren, volgens den spreker, de
libera'en de schuld en verder alle partij
en, die met hem vermaagschapt zijn, als
conservatieven, radicalen, socialisten, com
munisten, anarchisten en nihilisten alleen
de antirevolutionaire niet. Natnuilijk
kreeg de openbare school de rest op haar
rekening.
VolgeBS het N. Schoolbl. had bij het
debat een vermakelijk incident plaats.
Op de vraag van een der hoorders, of
de openbare school dan werkelijk z66
slecht is zeide de inleider dat men daar
„in pl»ats van zich met de waarachtige,
geestelijke belangen der kinderen druk te
maken, zich veeleer inliet met het laten
zien van een haan met vier pooten
En wat bleek
De haan met vier pooten is ook op
de christelijke school vertoond.
Het eenvoudige schijnt, dat er zich00"
langs te Loosdrecht iemand met z°°n
haan heelt bevonden, die zoowel op "0
openbare als op de bijzondere school vet*
lof heeft gekregen, dat aan de leerling60
te laten zien. Handelsblad"