Brieven mt ie Èasstai.
Zonda? 5 Januari 1396
40ste Jaargang No. 3060.
BIJVOEGSEL
FEUILLETON.
Uit en voor de Pers.
Van de Liberale Unie.
SGHAGER
COURANT.
Rotterdam, Oudejaarsavond.
LXXVII.
Er wordt buiten drok geschoten. Ze
schieten het jiar uit. No? enkele uren
en 1895 is dood. Dan is 1896 gpboren.
Iu zoo'u avond is iets hoog-plechiigs.
Ik ben goddank idealist genoeg om dat
te gevoelen en ik wensch mijn lezers
va i harte da ze fdn ge«oel.
We zitten hier bij elkasr, gezellig om
de laftl. De lamp brandt. Onder de don-
kr rroode kap wolkt een zwaarmoedig licht
in de kamer neer. We hebben, gelukkig
bij elkaar gezeten, zitten babbelen over
't jaar dat dood gaat. Nu moet ik even
mijn brief schrijven en als die af is, bab
belen wij verder, tot twaalf uur.
Er is babbelenssfrd tot overmorgen,
maar de traditie wil, dat om 12 uur onze
herdenking uil zij, als herboren moeten wij
't jeugdig jaar in. Dat wil zeggen, wij
heb >en dm veel te Verg ten, dingen van
ons af te gooien die ons bezwaren en
ons berno ielijken in 't gaan. De wa> de>
ling is toch al moeielijk genoeg, we wil
len zoo min mogelijk ballast meenemen.
Een oude oom van me placht te zeggen.
Op oudej larsavoDd zetten we een paar
kisten en een paar pakken van onze zor-
geu aao den levensdijk. Daar is zoo'n
avond prachtig voor. Je staat even stil
en je zet wat van 't vrachsje i eer. Het
blijtt op die plaats staan, hoelang weten
wij niet, dat gaat ons ook r.iet aan. We
hebbeü alleen, humaniteits—halve, te hopen,
dat er geen vinder voor komt, want em
vinder zou'n we met .zoo'n vondst niet
kui nen feliciseeren.
Die oom was in zijn soort een wijs
geer. Als hij dit gedeelte van zijn filosofie
kwijt weg, stopte hij zijn pijp opnieuw,
dronk ten fiksche t< ug van zijn cognac-
grogje an pui ch hield hij j\iet) stak
zijn pijp aan, keek heel ernstig en ver
volgde
Een mensch is krek een schip, met
tuigagie en al. Aan elk station neemt
bij kolen aan boord en daar laat hij wat
ballast voor in de pla-ts achter. Soms,
midden in zee, moet hij ook wel eens
wat van zijn ladiDg overboord zetten
's Jonge-jonge, wat heb ik al veel van
mijn lading moeten missen. En veel van
mijn personeel ook. Mijn schout bij nacht
(dat was zijn vrouw) ging al heel gauw
van boord. Die kwam nooit weer terug.
En mijn andere bemanning (zijn dochters)
gingen in andermansdienst over. Die ko
men alleen van tijd tot tijd nog wel eens
bij me aan boordEn non ben ik
bijna waar ik wezen moet.
Nog een paar oudejaarsavonden misschien,
en dan loopt ook ondergeteekende de
haven binnen.. Procit Neojahr
Sedert is die oom behouden de
haven bir.nengeloopen", maar hij is en zal
blijven een van de herinneringen, di« tot
mij komen op een stervensavond van het
jaar. Hij met zijn gezonde humoristische
levensbeschouwing was éen van de figuren
die de jaren niet kunnen wegdoezelen.
Iedereen heeft ze z66
Ze schieten als razenden buiten. Soms
ploft er een dreun als van een kanon
schot in de lucht. Dat m&g op oudejaars
avond. In andere tijden is 't gevaarlijk voor
paarden, en, pardon, en voor dames. Op
oudejaarsavond kijkt de politie wat door
de vingers.
Nu mogen, ^prosit neujahr* alle koffie
huizen tot twee uur openblijven.
En of die 't vol hebben Weet-je, er
loopen in Rotterdam een massa oude vrij
ers los, heeren die op kamers wonen en
heeren die zich te groot voelen om thuis
het „oude in 't nieuwe" te vieren.
Die doen dat dan onder-ons, in de
kroeg 1
De kasteleins hebben op zoo'n avond
voor hun stamklanten een bijzondere trac-
tatie. Meestal geven zij nij-drinken. En
daarbij hoort een lekkernij. De gewone
lekkernij is s&ucisebroodjes, dat is goedkoop
en d»t geeft dorst, weet je.
Anderen hebben bun vrouwen wat gan-
sen laten braden en offreereu hun klanten
een boutje, ook heel lekker
Boneski bezorgt zijn luitjes een formeel
souper, met een menu dat van 10 tot 2
duurt. Het dessert begint zoowat tegen
12 uur, en dan slaan de heeren aaD 't
toosten op BoDeski en zijb zaak en zijn
«rouw en op zichzelven.
Er zijn er die zóó'n oudejaarsavond ge
zellig vindeD. Ieder zijn smaak.
In een handelsstad als Rotterdam, wordt
het oude iu 't nieuwe in sommige kringen
niet gevierd. De handelaars sluiten met
de laatste brieven en telegrammen hun
balans en die maken dan 't oude in 't
tieuwe m>ê voor hun boeken. Mevrouw
gaat met kinders vroeg na»r bed en mor
genochtend zat meneer, blij over 't
tesultaat van 't vorige jaar, hen veel heil
en zegen' wenscheD. Ook daar moet men
van houden.
In een omgeving van zóóveel merschen,
staat men voor heel veel onpoeëtische din
gen. Voor een massa is oudejaarsavond
niets meer dan een gelegenheid om zich
af te vragen: Hoe heb ik het van 't jaar
g<-had en hoe ziet het er nit voor het
komend jaar?
Nu, dat is rog al dun
SS.
vait
Thomas Hardy.
Daar de wegen zich in dezelfde richting
in de rondte bewogen hadden, waren zij
niet verre van bet oude huis verwijderd
geworden, en cm dus aan het verzoek van
C lare te vodoen om naar bed te gaan, had
Tesz slechts de ateenen brug over te gaan.
Toen zij in hare woning aankwam, vond zij
nog alles, zooals zij het had verlatenhet
vuur braDdde nog. Zjj hield zich in de be
nedenkamer slechts maar een paar minuten
op en ging vervolgens naar de slaapkamer,
W8ar de koffer gebracht was. Hier zette
zij zich op den rand van bet bed, wierp
een moeden blik in het rond en begon zicb
dadelijk uit te kleeden.
Daar zij Diets meer te vteezen eu ook
nauwelijks iets meer te hopen had want
dat Angel zich met baar verzoenen zou.
was niet waarschijnlijk - legde zij zich
neer, zonder verder ergens over na te den
ken. Toen de torgen het denkvermogen
niet bezighielden, had de slaap een gemak
kelijke prooi. Gelnkkige, vroolijke stemmin
gen mogen den slaap weren, Tesz' toestand
was nu van dien aaid, dat de rost hoogst
welkt m was, en binnen weinige minuten
vergat zij baar bestaaD, omgeven door de
donkere stilte van de kamer, die wellicht
ook bat bruidsvertrek van een harer voor
vaderen geweest was.
Toen het reeds nacht geworden was,
richtte ook Clare zijne schreden naar huis
toe. Zacht de woonkamer binnentredend,
greep bij een licht en breidde als iemand, die
een vast besluit genomen heeft, zijn wollen
deken over de daar staande sofa uit, bet
zoodoende in een primitief bed veranderen
de. Voor hij zich nederlegde, ging hij op
kousen de trap op en luisterde aan Tesz'
kamerdeur, Haar regelmatig adem
halen zeide hem, dat zij rustig lag te
slapen.
,God zjj dankt" mompelde hjjen toch
maakte een gevoel vbd bitterheid zich van
kern meester, dat zij, nadat de last van
baar leven op zjjnen schouders rustte,
ztcb zoo zorgeloos aan de rust kon over
geven.
Hij draaide zioh af, om naar beneden toe
f'
te gaan, maar besluiteloos zag hjj nog
eenmaal naar de deur Daarbij viel zijn
bbk op eene der beide dames der familie
D'Urberville, wier beeltenis boven den ingang
van Tesz' slaapkamer hing. Bij het kaars
licht maakte het portret een meer dan on-
aangenamen indruk.
Iets van duistere gedachten loerde in de
trekken van deze vrouw, zoo tenminste kwam
het Angel voor. De japon op het portret
was naar de mode toen ter tijde, diep uit
gesneden, juist zoo, als van avond bjj Tesz,
toen bjj baar de juweeleD had omgehangen,
en wederom maakte het onaangename denk
beeld zich van bem meester, dat beiden op
elkarder geleken. Dat was beslissend. Hij
nam den terugtocht san en ging de trap af.
Zijn gelaat bleef rustig en koud, de smal
le te samengeknepen lippen bewezen, dat
bij de heerschappij over zichzelf herwonnen
had; uit zjjn trekken sprak duidelijk de uit
drukking van koude strengheid, die zij se
dert het oogenblik van de onthulling hadden
aangenomen. Het was bet gelaat van een
man, die niet langer de slaaf zjjner gevoe
lens zjjn wil, maar die door het gevoel zjj
ner vrijheid nog niet veel gelukkiger is ge
worden. Hjj moest onwillekeurig aan het
leven denken, aan dat onverwachte, dat zoo
dikwijls een streep door onze rekening haalt.
Niets was hem zoo reiD, zoo zoet, zoo echt
vronweljjk rein voorgekomen als Tesz, zoo
lang bij vereerend tot haar had opgezien, nog
zelfs tot voor een uur geleden, en nu
.Een kleine bekentenis en alle heerlijk
heid was heen I"
Hjj strekte zich uit op zijn leger in de
woonkamer en blies bet licht uit. De nacht
was duister, zij hing om hem heen, onver
schillig en zonder deelname, zjj, die reeds
zijn geluk verwoest had en die ook met de
zelfde rust en zorgeloosheid het geluk van
vele anderen zou verwoesten.
HOOFDSTUK II.
Clare ontwaakte vroeg, juist als de mor
gen was aangebroken, grauw en onaangenaam
als borg hjj booze gedachten in zjjn brein.
De schoorgteen staarde bem aan, met zijn
doode, uitgebrande ascb; de gedekte tafel met
de nog altjjd onaangeroerde glazen, welks
inhoud door het staan nu zeer schraal ge
worden was, en alles waarop zijn blik
viel, scheen hem immers nog te zeggen, dat
alles na uit was en scheen hem telkens de
vraag stellen: „Wat nu
Bovon was alles stil, maar na een paar
minuten werd er bniten aan de deor ge
klopt; het zou zeker de vrouw van gisteren
weder zjjnf die kwam om bet huiswerk te
Voor Rotterdam is dit jaar een jaar van
belang geweest. Eenige duizende Hectaren
zijn met de dorpen Charlois en Kralingen
bij het oude Rotterdam gevoegd en wij
nemen nu, met al ons hsbbon en houwen,
55233/„ H. A. van de aarde in. Dat is
nu wel niet zoo heel veel, maar er is op
die zesdehsif duizend H. A., al heel veel
sa&rogebracht: groote gebouwen, pakhuizen,
havens, schouwburgen, kantoren, parken,
kerken enz. enz. en daarvan gaat het ge
luk, de voorspoed en de vreugde van dui
zenden uit. Schaars zal men 51/, duizend
H. A. grond zoo goed gebruikt vinden!
De nieuwe raad die op den dag der a-
nexatie, 28 Februari, vcor de eerste maal
bijeenkomen, bestond voor de eerste maal,
zoolang Rotterdam bestaat, uit een billijk
aantal niet-en-wel-liberalen. De Diet—li
beralen brachten de oppositie en met de
oppositie veel noodeloos geredeneer in den
Raad.
Ja, dat is ook wat moois van 1895!
Dat brengt me ons een oreerenden raad,
Zoo kalm waren de heeren, zoo stil en
zoo tevreden, zoo welwillend voor 't Da-
gelijkscb bestuur, en nu is dat voorbij; nu
praten en bestrijden de heeren. Er zijn
dit jaar ruim 300 redevoeringen uitgespro
ken, of, gemiddeld in elke raadszitting 10!
Dat kaD schikken. De bode die mij de
ze cijfers verschaft en die op zijn bode-
ëer voor de juistheid ervan instaat, noem
de 't schande.
Als we er vropger 100 hadden sloegen
wij de handen al in mek&ar. En nu!
Ja, en nu! Het moet billijkheidshalve er
kend worden, dat de raad veel goeds heeft
gedaan. Hij heeft om maar een op te noe
men: nieuwe havens en nieuwe straten in
plannen goedgekeurd, een school voor ach
terlijke kinderen bepaald, een verandering
van 't politiewezen aangenomen, een ver
ordening op de openbare reinheid vastge
steld en (lest-best) een begrooting van
f6651011,71 bepaald.
Er zijn raden die hun tijd minder goed
gebruiken Maar, ook niet alle raden
hebben over zóó veel geld te beschikken.
Natuurlijk blijft er nog een massa te
wenschen over, o ja, een groote massa.
Tevredenheid met den toestand is hier nog
niet van dezen tijd. Maar als die er was
zou de raad niets meer te doen en
te praten hebben. En dat zou jammer we
zen voor dien raad.
Morgen is het de groote dag van wen
schen en ksartjes. Dan is er den gehee-
len dag een druk visilegelcop en een druk
bezorgen van krartjes.
Dat eerste en dat tweede zijn niets dan
formaliteiten, alleen nu en dan oprecht ge
meend- Een kaart je in de bas of een hand.
druk en een paar woorden, z°ggen zoo wei.
nig, precies wat er te zeggea is. Daar
wordt dan een glaasje bij gedronken (bij
de visite) en nog een glaasje en dan is in
vele gevallen de hartelijkheid voor een
jaar nit: Nu, dit is precies als overal el
ders.
Maar die kaartjes, o, dat is verschrik
kelijk. Een lawine van kaartjes rolt op on
ze goede stad neer in deze dagen. De brie
venbestellers kunnen 't Diet af. Er moe
ten een paar bataljons mariniers aan te
pas komen, want voor den kaartjes vloed
die het postkantoor komt binnenvloeien,
moeten minstens een paar honderd man in
't veld gebracht worden.
Honderd bestellers vaD de Maatscbeppij
tot Dienstverrichting loopen van 7 tot 7
met kaartjes, al wat knecht of knechtje,
meid of schoonmaakster, klerk of bedien
de, zoontje of dochtertje, jongste bioertje
of jongste zusje is, loopt met kaartjes.
Kaartjes hier, kaartjes daar, kaartjes over
al 1
Nu het zoo gemakkelijk is in de cou
rant een zoogenaamd „compliment van den
dag" onder ïedeis aandacht te brengen
moest dit postmartelend gebruik als mid-
deneeuwsch worden afgeschaft. Een des
kundige schatte het aantal kaartjes dat in
Rotterdam aankomt op acht miljoen
verrichten.
De tegenwoordigheid van een derde per
soon was nn juist pijnljjk en storend en daar
hij reeds aangekleed was, opende hij bet ven
ster en zeide baar dat zij voor den middag
haar hulp Diet behoefdende kan met melk,
die zij in de hand hield, moest zij maar voor
de deur neerzetten. Nadat de vrouw heen
gegaan was, zocht hjj in den aohter het
buis gelegen tuin naar hont, om bet vuur
aan te maken. In de eetkamer was een toe
reikende voorraad eieren, boter, brood en
andere igrediënten voorbanden en zoo kon
hij spoedig het ontbjjt bereiden, waarbij
zjjne bedrevenheid in bet bereiden van der
gelijke dingen, die hjj op de boerderjj ge
leerd bad, hem zeer ten gtade kwam. De
rook van he» vrooljik brandende vuur, war
relde als een lustige zuil den schoorsteen
nit, en de lieden nit de nabuurschap, die
voorbijgingen, zagen bet en dachten aan het
jonggehuwde paar en benijdden het om zjjn
gelnk.
Angel wierp nog eenmaal een blik op al
les en ging vervolgens aan den voet van de
trap staan en riep op zijne gewone ma
nier
Het ontbiit is gereed."
Hij opende de huisdonr en stap
te een paar malen voor de deur op en neer
Toen hjj na knrten tijd iD de kamer terug
kwam, vond hjj Tesz reeds in de woonka
mer, waar zjj werktuigeljjk de laatste hand
aan het ontbjjt legde Daar zjj reeds geheel
aangekleed was,en er sedert zijn geroep slechts
twee of drie minnten verloopen waren, moest
zjj reeds boven hebben zitten wachten. Zjj
had bet haar in een groote knot achter op
het hootd gestoken en eene van haar nieuwe
kleederen aangetrokken, een held r blanw
kleed met witte bloemen. Hare handen en
gelaat schenen kond te zijn, en mogelijker
wijs had zjj reeds langen tijd op haar slaap
kamer zonder vuur gezeten.
Het paar wes inderdaad slechts nog de
aseh van zijn vroeger vuur. Op bet baDge
gevoel dat hem des avonds beheerscht bad,
was een zekere neerslachtigheid gevolgd.
Het scheen of geen van beiden van hen
voor warmere gevoelens meer vaibaar
was.
Hjj sprak op beleefden toon tot haar en
zjj antwoordde hem op dezelfde manier.
Tenlaatste trad zjj op hem toe en zag bem
in de bleek en scherp geworden trekken als
iemand, die er geen begrip van heeft, dat
ook zijn eigen uiterlijk eene verandering
had ondergaan.
„Angel," zeide zjj en hield zich dan stil,
hem zachtjes even met de vingertoppen
Het bestuur der liberale Unie heeft
aan de bij haar aangesloten kiesvereeni-
gingen en aan bare leden de volgende
circulaire gezonden
„ln hare algemeene vergadering van
22 Juli 11. droeg de „Liberale Unie" ons
op, om, op den bodem der tegenwoordi
ge Grondwet, een hervormingsprogramma
te ontwerpen, het ontwerp aan de Kies-
vereenigingen in behandeling te geven
en het daarna aan de goedkeuring der al
gemeene vergadering te onderwerpen.
Dit stuk wordt u hierbij toegezonden.
Gij zult naar wij vertrouwen, de ge
legenheid vinden, het in uwe winterver
gaderingen te bespreken, en van die be
sprekingen ons een verslag te zenden.
De algemeene vergadering zal daarna
het definitief program kunnen vaststellen.
Dat program, zoo luidde de uitspraak
der vergadering van 22 Juni, zal dan
kunnen strekken tot vereenigingspunt
voor alle vooruitstrevende vrijzinnigen.
Evenals alle staatkundige kiesvereeni-
gingen, hebt ook gij u een tweevoudig
doel gesteld: leiding te geven bij de
verkiezingen en mede te werken aan de
vorming van een degelijke volksovertui
ging omtrent de groote vraagstukken van
ons volksleven, opdat ook daardoor die
«anrakend, alsof zjj niet gelooven kon, dat
bij dezelfde was, die eens haar geliefde ge
weest was Hare oogen waren nog vol
glans en hare wangen toonden Dog dezelfde
ronding, ofschoon nanweljjks gedroogde tra
nen baar schemerend spoor nog daarop
achtergelaten hadden, en de anders zoo
roode mond wes nu even bleek als de wan
gen. Borrelde hel leven ook nog in haar,
zoo was toch anders haar zielenrust, haar
levenskracht gebogen, zoo zeer, dat het
nog maar een klein slagje behoefde om
vooraltjjd gebroken te zjjn, en het vnur harer
oogen te blusschen en hare lippen iedere
behoorlijkheid te benemen.
Zjj zag er rein en onschuldig nit. De
natunr h-d bjj Tesz weder een harer meest
speelzieke bnien gehad en had op haar ge
laat het stempel der jonkvrouwelijke rein
heid gedrukt, zoodat hjj haar slechts met
verwondering kon aanzien.
„Tesz! Zeg, het is niet waarl Neen, het
is Diet waarf"
„Ja, het is waar."
„Woord voor woord f"
„Woord voor woord."
Hjj zag haar smeekend in het gelaat,
alsof bjj gaarne een lengen van bare lippen
vernomen had, een leugen met vol bewust
zijn, opdat bij van die vreeseljjke teleur
stelling bevrijd zou kunnen zijn. Maar zjj
herhaalde alleen
„Het is waar."
„Leeft hjj dan nogP" vroeg Angel.
„Het kind is gestorven."
,Maar de man P*
„Hij leeft nog."
Het gelaat van Clare werd nog don
kerder.
Bevindt hjj zich in Engeland P"
„Ja."
Hjj wendde zich onbestemd heen en we
der.
„Mjjn geval is het volgende," zeide hij
vervolgens plo'seling „Ik geloof - en dat
zal een ieder doen door het opgeven van
iedere aanspraak op een vrouw met een
maatschappeljjken rang, met vermogen 6D
opvoeding en door mjj tevreden te stellen met
een roodwangig gelaat om mjj daardoor ook
een Jandeljjko onschuld te verzekeren, ik
maar ik ben er de man niet naar, o
verwijten te maken, en ik wil het ook niet
doen."
Tesz gevoelde zoo nanwkenrig wat hjj
bad willen zeggeD, dat het niet noodig was,
dat bij het nitsprak. l aarin lag bet juist,
wat haar het meest bedroefde, zij zag, dat
bij zijn ideaal verloren had.
„Angel ik zou het niet tot een hawe-
vraagstukken tot een vreedzame, gezon
de, rechtvaardige en duurzame oplossing
mogen worden gebracht.
Weldra, wanneer het tegenwoordig o-
vergangstijdperk voorbij is, zal voor dat
tweevoudig doel moeten gehandeld wor
den.
Yoor u en voor ons is het daarom
zaak, den tijd van voorbereiding te ge
bruiken en, voor ons zeiven zoowel als
tegenover anderen, ons gemeenschappe
lijk rekenschap te geven van wat wij
willen.
Door die gedachte geleid, hebben wij
het ontwerp samengesteld, waarvoor wij
uwe ernstige overweging vragen.
Het Bestuur der Liberale Unie,
G. A. VAN HAMEL,
Voorzitter.
E. E. VAN RAALTE,
U nier- Voorzitter.
L. W. EBBINGE.
Penningmeester.
P. J. DE WITT,
Secretaris.
H. GOEMAN BORGESIUS.
E. FOKKER.
D. DE KLERK.
R. MACALESTER LOUP.
L. MICHIELS VAN KESSENICH.
W. L. P. A. MOLENGRAAFF.
P. RINK.
W. P. RUYSCH.
J. W. C. TELLEGEN."
Ontwerp van een Hervormingsprogramma.
De Liberale Unie handhaaft haar vroe
ger standpunt ten aanzien van het kies
recht; zij blijft van meening, dat een
regeling van het kiesrecht niet moet wor
den beheerscht door de vrees enkele on-
geschikten op te nemen, maar behoort
uit te gaan van de gedachte dat geen
geschikten mogen worden buitengesloten
en stelt daarom allereerst als eisch op
haar programma een zoo ruim mogelij
ke uitbreiding van het kiesrecht, zooals
die reeds herhaaldelijk door haar is aan
gegeven.
Wat de regeling der gemeentefi-
n a n c i n betreft, zal moeten worden
uitgegaan van beginselen,waardoor bereikt
wordt, dat de gemeenten meer dan tot
dusver ontheven worden van den finan-
cieelen druk die het gevolg is van uit
gaven haar in het rijksbelang opgelegd,
en dat zij door verruiming van belasting
gebied de gelegenheid erlangen, èn naar
billijkheid in de gemeentelijke lasten te
doen bijdragen wie van de gemeentelij
ke lusten genieten, èn in betere mate in
de eischen der gemeentelijke huishou
ding te voorzien. Zal reeds dergelijke
nieuwe regeling in meer dan één op
zicht wijziging brengen in ons gemeen
te-recht, afgezien daarvan maakt de ver
andering van toestanden en inzichten in
ljjk hebben laten komen, wanneer ik niet
geweten had, dat er spoedig voor n een
uitweg zou zjjn, ofschoon ik bjj mijzelf de
hoop koesterde, dat gij nooit
Haar stem weigerde verder den dienst.
„Een uitweg P*
„Ik meen, om van mjj af te komen. Gij
knnt mjj gemakkeljjk kwijt raken."
„Hoe dan P*
„Daardoor, dat gjj n van mjj scheiden
laat."
„Gerechte hemel hoe kont gij zoo
dwaas zjjn I Hoe kan ik mij na ren a la
ten scheiden
„Kunt gjj het niet, nadat ik n alles heb
gezegd? Ik geloof, dat mjjne beken
tenis n er genoegzaam grond voor sal
geven."
„O Tesz, gjj zijt te, te kinderlijk
te onervaren, ik zon zeggen, te onrijp
Ik weet niet boe ik het uitdrukken
zal. Gij weet niet, wat het gerecht voor
schrift, gij hebt hebt daar geen denkbeeld
van
„Hoe het kan dus nietP
„Neen, het is ODmogeljjk."
Een levendig gevoel van schaamte, maak
te zich nn meester van Tesz.
„Ik had het gemeend ik meende het,"
fluisterde zij. „O, nu eerst begrjjp ik, voor
boe slecht gjj mjj bonden moet. Geloof mij,
geloof mjj op mijn woord, dat ik nooit an
ders gedacht heb, dan dat zoo iets kon. Ik
hoopte evenwel, dat gjj het niet doen zondt;
mair ik dacht, dat gij mij van n stooten
kondet als gij mij niet meer zondt lief
hebben I"
„Gjj dwaaldet," zeide hij.
„O, dan had ik het moeten doen, gisteren
avond moeten doen. Maar ik had er den
moed niet toe."
„Den moed tot watP" vroeg hg.
Daar zjj geen antwoord gaf, greep bjj
hare hand.
„Wat dacht gij te doenP" vorsehte hjj
verder.
„Aan mjjn leven vrij willig een einde
maken."
„Wanneer P*
Zij geloofde onder zjjn oogen te moe
ten wegzinken. „Gisteren avond," ant
woordde zjj.
„WaarP"
„In bed."
„Groote GodHoe dan P" vroeg hjj
getroffen.
„Ik zal het n zeggen, wanneer gjj niet
boos worden zult zeide zjj, ineenkrim
pend. „Ik wilde het met het paktouw ven
mijn kofier doen. Maar ik kon niet toon
