Tien ellen Kant.
Afpersing.
Mevrouw Olga Boldur Latzescn is een
met alle bekoorlijkheden v-.n vrouwelijk
schoon begiftigde dame haar echtgenoot
ise en gezien man. Toch was hun huwelijk
niet gelukkig, daar de toxeiieuse neigingen
der jonge, behaagzieke vrouw met het ver
mogen en den inborst van den man een
te groote tegenstelling vormden. Na hun
scheiding ging Olga den weg der galante
vrouwen op en spoedig gold zij voor de
meest gezochte vrouw der demi-monde van
Boekarest. Een van haar meest begunstig
de vereerders was de architect Gravrilescu,
met wien zij zoo lang intieme betrekkin
gen onderhield totdat hij, wien haar kost
bare luimen begonnen te vervelen, er iets
op vond en haar na lange aarzeling baar
congé gaf. Mevrouw Olga vond een troos
ter in den student Joan Schabeiki, iemand
van goeden huize, die na zijn promotie
niets beters wist te doen, dan de hem ten
dienste staande geldmiddelen, en toen de
ze sp'arzamer begonnen te vloeien, ook
zijn toekomstig vaderlijk erfdeel, zoo spoe
dig mogelijk te verkwisten. Door mevrouw
Olga hierin met al haar krachten gesteund,
kon de jonge woesteling er niet aan ontko
men, dat hij door zijn familie geheel ver-
stooten werd. Om nu niet langer mevrouw
Olga te moeten onderhouden, besloot hij
eeD vroegeren minnaar van mevrouw Olga,
den bovenvermelden architect Gavrilescu, de
kosten voor het verdere weelderige leventje
te laten dragen.
Met dit doel werd Gavrilescu door me
vrouw Olga onder belofte van een teeder
rendez-voas in haar woning gelokt. Pas
was hij daar echter aangekomen, of Scha-
beika trad, vergezeld van een bediende ook
het boudoir binnen en vertelde den ontstel
den architect, terwijl een revolver op hem
gericht was, dat door betaling van 25000
francs de verdiende bloedige wraak van
een gekrenkten en straffenden miunaar af
gekocht kon worden. Daar Gavrilescu niet
looveel geld bij zich had, gaf hij mevrouw
Olga zijn sleutels, waarop deze zich direkt
naar de haar bekende woning van haar
vroegeren minnaar begaf, terwijl deze laat
ste onder bewaking van haar tegenwoordi-
gen vereerder achter blijven moest. Daar zij
echter bij Gavrilescu maar 11000 francs aan
baar geld en papier voorbanden vond, moest
hij nog als losprijs een wissel tot een be
drag van 14000 francs onderteekenen.
De aanklacht van den afgezetten archi
tect hij de politie had de inhechtenisneming
van het nobele paar tengevolge, neg vóór
dat zij hun plannetje om een snoepreisje
naar Monaco ie maken, hadden kunnen
ten uitvoer brengen.
Paarden op hol. - „La pro-
tectrice de animaux" deelt mede, dat toen
op zekeren dag te Montreuil een paard
voor een licht wagentje pijlsnel voortvloog,
Leopold Horsin, op 50 meter van het
paard verwijderd, dat op hem aankwam,
zijn blauwen kiel uitdeed, dezen in elkaar
draaide en op nog geen 20 meter van het
dier verwjjderd zoo snel hij kon er mee
ging staan draaien in kringen. Op 2 me
ter afstand hield het paard hal', het stei
gerde maar bleef staan. Er kwam hulp op
dagen, het paard werd gegrepen en Hor-
sin wierp den kiel over den kop.
Ik ben een boerenzoon, zei Horsin aan
de over zijn meesterstuk verbaasde om
standers reeds meer dan 50 keer heb
ik van hetzelfde middel gebruik gemaakt
en slaagde altijd. Men behoeft slechts eeD
kiel, een voorschot, een vlag, om het e-
veu van welke kleur, als er maar een steel
aan zit, om de paarden, door deze voor
werpen in krirgen rood te draaien, tot
staan te brengen waarbij zij zelfs niet op
zij springen. Zij blijven bewegingloos staan,
omdat de draaiende voorwerpen hun schrik
aanjagen en zij daardoor tot bezinning
schijnen te komen.
Ter gelegenheid der
Olympische spelen te Athene, zullen er
roeiwedstrijden worden gehouden voor
skiffs, twee- en vierriems gieken, over een
rechten afstand, zonder keerpunt, van
2000 en 4000 meter.
Hitte enonweder in Au-
stralië.
De maand Jannari 1896 zal den be
woners van Australië heugeD. Het geheele
warme werelddeel werd gedurende die
maand geblakerd door een meer dan bui
ten gewoDe hitte. Menschen, dieren en
plarten verkwijnden en bezweken onder de
felle stralen der zon en versmachtten door
de heete met stof bezwangerde luchtgol-
ven, die de verschroeiende noordelijke win
den aanvoerden. Te Adelaïde wees de
thermometer 172 graden in de zon en
111 graden in de schadew aaD. Andere
record-s chadu w-temperaturen waren
Melbourne 112°; Hopetown 113°; Swan
Hill 116°; Bourke 118° en Mitdura 120°
Fahrenheit. Te Bourke, in Nieuw-Zuid-
Wales, een stadje met 3000 inwoners, kwa
men gemiddeld per week 35gevallen van zon
nesteek voor.Menschen vielen bewusteloos op
straat neer en stierven zonder het bewustzijn
teruggekregen te hebben. In de omstreken
dei stad en op andere plaatsen werden her
haaldelijk lijken van msnschen langs de
wegen gevonden, sommige reeds in verge
vorderden staat van ontbinding. Een vrouw,
die bij haar stervenden echtgenoot waakte,
werd plotseling ziek en overleed een nnr
vroeger dan hasr man. Een schoonzoon,
die beide lijken aflegde, werd plotseling
onwel en stierf bijna onmiddellijk. Zuige
lingen en ouden van dagen sliepen in om
nooit meer te ontwaken, Te Sydney stier
ven in een week meer menschen dan in
een maand, en op de kerkhoven kwamen
handen tekort om de lijken te begraven.
De bewoner» der vlakten ontvlucgtten in
een paniek ban Woonplaatsen, om in de
bergdistiicteu der Australische Alpen de
koelte op te zoeken. De verschillende spoor-
weg-maatscbappijen verlaagden baar vracht
prijzen. om iederer. in de gelegenheid te
stellen, naar hooger gelegen plaatsen de
wijk te nemen. Runderen en schapen stier
ven in grooten getale bij gebrek aan voed
sel, daar bet gras zoo verdord was, dat
het bij aanraking tot poeder uiteenstoof.
Te Mysia en Victoria voederde men het
vee met een mengsel van gehakt stroo en
dislelen. De vogels vielen dood uit de
bootnen en prairiebranden waren aan de
orde van den dag, waardoor de lacht oog
meer bsdierf. Mtilioenen visschen stierven
in het slijk der verdroogde meren en dui
zenden pelikanen kwamen bij gebrek aan
water en voedsel om.
De was in de bijenkorven smolt en
vormde met deu honing en de gevleugel
de insecten één walgingwekkenden klomp.
De oogst verschroeide half gerijpt op de
uitgemergelde velden. Te Sydney werden
dagelijks 100000 kilogram ijs verbruikt,
terwijl de voorraad citroenen in enkele da
gen geheel uitgeput was. In verscheidene
districten stond de industrie door de ver
bazende hitte stil. Hevige onweders volg
den op deze hittt-periode en hoewel de
daarmee gepaard gaande stormen verschei
dene ongelnkken veroorzaakten, was deze
ruwe overgang den uitgedroogden, amech-
tigen bewoners van het zonnige Zuiden
van harte welkom.
Na de voorbeeldelooze hitte in Januari,
is in hel begin van Februari de kolonie
Queenslaud door vreeselijke onweders ge
teisterd. In de hoofdstad Brisbane en de
Zuidwestelijke districten, kwam men er
met hevige, smachtend verlangde stort
regens af, doch de noordelijke kuststreken
hadden het hard te verantwoorden. De
bloeiende stad Townsville, bekend door
haar enorme exportslachterijen en ijsfabrie
ken, ligt iu puin en was, daar orkanen
en wolkbreuken de spoordammen en tele
graafverbindingen als 't ware weggeveegd
hadden, geruimen tijd van dè buitenwereld
afgesloten. Achttien personen werden tijdens
het noodweer gedood, terwijl honderden
menschen verwondingen bekwamen. De
Rass—rivier steeg 1 meter boven den tot
heden bekenden hoogsten waterstand. Na
bij Ross-Island sloeg een reddingsboot
met 6 personen om, die allen verdronken.
Verscheidene kolonisten, die vóór drie jaar
zulke enorme verliezen leden door de o-
verstroomingen, zijn thans van allts be
rooid. In het noordelijk gedeelte van Wed-
Australië zijn geheele kudden vee door
de overstroomingen omgekomen.
De slag bij Adoeais b ij-
zonder moorddadig geweest. Aan weerszijden
moeten 10,000 soldaten zijn gevallen. Van I-
taliaansche rijde zijn van de vijf generaais er
twee gedood (Daborrriid en Arimondi),
ééa (Albertone) is gevangen genomen. Van
zeven oversten ziju twee gedood en 1 is ge-
vangeD, van vier-en-twintig bataljonscom
mandanten kunnen er vijftien als dood
worden beschouwd, een zestiende is in
krijgsgevangenschap weggevoerd. Er heb
ben ongeveer 9000 Italianen aan den slag
deelgenomen 5600 zijn gedood en 3000,
waaronder vele gewonden,konden naar delta-
Ü8ansche legerplaatsen terngkeeren. De ge-
doode inlandsche strijders brengen het cij
fer op tienduizend.
Te K6ningshtte is een
huis ingestort, dat pas in den herfst van
het vorig jaar was opgebouwd. De bewo
ners konden zich nog reddenslechts een
vrouw en een kind werden onder het puin
begraven, doch spoedig bevrijd. Zij had
den alleen een paar onbetcekenende
schrammen opgeloopen.
Voorwaarde lijke veroor-
de e 1 i n g.
In Berlijn heelt voor den eersten keer
de rechter een voorwaardelijk vonnis uit
gesproken. Een jongen had een kleinen
diefstal bedreven en was tot 14 dagen
gevangenisstraf veroordeeld. Toen het von
nis was uitgesproken, riep de rechter de
moederjvan den jongen schuldige tot zich
en zeide
«Volgens een nieuwe wetsbepaling zal
de eerste straf niet aan den jongen mis
dadiger worden voltrokken, indien bij zich
in het vervolg goed gedraagt. Waak dus
goed over uw zoon, want men zal ons
steeds bericht geven van al wat hij doet.
Indien hij zich goed gedraagt wordt hem
zijn straf geschonken, zoo niet, moet hij
die ondergaan,'
De openbare meening in Duitschland is
bepaald gunstig voor deze uitspraak.
T oen de vermaarde zange
res Therese Tietjens in 1877 stierf, liet
zij een aanzienlijk vermogen na, hetwelk zij
had toegedacht aan een neef, Peter Tiet
jens, die te Catdiff schippersknecht was
geweest. Hij was intusschen naar Zuid-
Amerika vertrokken en spoorloos verdwe
nen. De naaste J bloedverwanten trachtten
na het vermogen in handen te krijgen,
doch daar zij niet konden bewijzen dat
Peter overleden was, werd hun dit gewei
gerd. Eerst dezer dagen is officieel zijn
dood geconstateerd en nu kunnen de ver
wanten het vermogen, dat intusschen tot
een millioen pond sterling is aangegroeid,
aanvaarden,
Amerikaansche journa
listiek.
Een redacteur van een weekblad te
Midvale, Nebraska, besloot maandag een
einde aan zijn leven te maken. Zijn zaken
gingen achteruit en er bleef hem, volgens
zijn meenig, niets anders over. Om even
wel de primeur van het nieuwe van den
zelfmoord in zijn conrant te hebben,
schreef hij een artikel van drie kolom
men lang, waarin hij uiteenzette hoe en
waarom hij zich van het leven beroofd
had. Hij wacht kalm af tot zijn concur
rent ter perse giug en gs' t°en
aan den meesterknecht der zetterij, waar-
Da bij zich in zijn kamer opsloot. Toen
de meesterknecht den inhoud van het ar
tikel las, snelde hij naar de kamer van
den redactenr, doch deze wilde hem nut
opendoen. De politie werd gehaald en de
deur met geweld geopend.
De redacteur werd stervende gevonden,
doch mocht het nog gelukken, door se-
binikmaking van een maagpomp, het ver
gift te verwijderen en de man bij te bren
gen. Intusschen was het artikel afgezet
en de courant ter perse, zoodat het ver
haal van den zelfmoord de ronde deed.
Een uur later evenwel verscheen van rleD
concurrent een tweede editie, waarin ver
meld stond hoe het leven van den redac
teur gered was. Zijn concurrent had dus
toch de overwinning behaald.
Een ontzettende misdaad
te L n i k.
Een gruwelijke misdaad is te Luik ge
pleegd.
Een jong stadent, een zoon van een der
geachtste families van België, ontvreemdde
uit de braolkast zijns vaders, waarvan hij
den sleutel had laten namaken, een som
van 1 5000 en nam daarop de vlucht, na
een helsche machine te hebben aangesto
ken, die hij in gereedheid had gebracht,
om zijne ouders te dooden en het huis in
brand te zetten.
Gelukkig slaagde hij met dit plan slechts
gedeeltelijk. De moordenaar had twee op
gesloten hoeveelheden kruit, door een lont
vereenigd, onder da beide hoofdkussens in
het bed zijner ouders verborgen. De ont
ploffing had plaats doch door het dons
werd de kracht der gasontwikkeling sterk
verminderd, zoodat de beide bejaarde lie
den alleen uit het bed werden geslingerd
en het bed in brand geraakte. Op den
knal en de kreten der hevig verschrikte
ouders, sneldeo de andere kinderen ter hulp.
Men constateerde toen de afwezigheid van
den misdadigen zoon en tevens den dief
stal, dien hij gepleegd had. Een brief,
door hem aan zijn ouders geschreven, maak
te overigens allen twijfel onmogelijk. Hij
vroeg in den brief vergiffenis voor zijn
ontzetlende misdaad, en deelde mede, dat
hij zich v»n kant zou maken.
De misdadiger bleek spoorloos verdwe
nen te zijn en het onderzoek door de justi
tie ingesteld, bleef tot heden zonder re
sultaat. Men heeft echter een vriend
van den vadermoorder gearresteerd, onder
ernstige, verdenking van medeplichtigheid.
Deze vriend zou den schuldige tot het
misdrijf aangespoord hebben en hem
daarbij behulpzaam geweest zijn. Bij
een huiszoeking werd dan ook inderdaad
een gedeelte van het gestolene in zijn be
zit gevonden, terwijl de koopman, bij
wien de lont en het kruit gekocht zijn,
reeds bekend is.
Schandalen.
De politie van Berlijn heeft Anna Met
ten, die met advocaat Friedmann de
vlucht had genomen en thans te Berlijn
in den Wintergarten optrad, verboden nog
op het tooneel te verschijnen.
Dit verbod wordt algemeen goedgekeurd,
want er was natuurlijk van niets anders
kwestie dan van het exploiteeren van een
schandaal en het opwekken van ongezon
de nieuwsgierigheid. Men weet, dat ook
Friedmann's wettige vrouw in het c a f é-
chantant is opgetreden, na door haren
man verlaten te zijn.
Dit gebrek aan zedelijken zin schijnt
besmettelijk te zijn, want nu wil ook de
vrouw van den gehalsrechte Sobeziek zich
in 't openbaar vertoonen.
Deze vrouw heeft, aangelokt door de
premie, die op het overleveren van den
gevreesden wildstrooper, die zes menschen
had vermoord, was uitgeloofd, haren man
in eene hinderlaag gelokt, onder voorwend
sel hem naar Amerika te doen vluchten,
hem een slaapdrank ingegeven en hem al
dus aan de politie overgeleverd. Eenige
dagen later ging zij de premie opeischen.
Na de terechtstelling haars mans schreef
zij aan verschillende museums van wassen
beelden, om hen zijne kleeren te koop
aan te bieden.
En dat afschuwelijk wijf wil nu den
tragischen dood baars mans op het tooneel
exploiteeren 1
Een 116-j a r i g e.
Den achtsten Maart is te Manchester,
in Iowa, de oudste bewoner gestorven,
Cristiaan Conrad geheeten. Hij werd, als
zoon van Duitsche ouders, den 22sten Sep
tember 1780 in Camberland (Pennsylva-
nië) geboren, werkte tot zijn 30ste jsai in
de ouderlijke Boerderij en verwisselde in
het jaar 1812 de ploegschaar met het
zwaard. Hij vocht in den slag bij het fort
Erie en was ooggetuige van de schitteren
de overwinnig van Commendorre Perry op
het Erimeer. Toen de oorlog was geëindigd
keerde hij naar de ouderlijke woniDg te
rug. In 1845 vestigde hij zich in Illinois.
Conrad is dus 118 jaar oud geworden.
Een bedrogen Staats
hoofd.
Een wel wat erg ongelooflijk verhaal
vindt men in de Figaro over het bezoek
van den president der Fransche republiek
aan Arles. De heer Faure had zijn ver
langen te kennen gegeven te Arles een
ziekenhuis te bezoeken. Dat vond het ge
meentebestuur best, maar er bleken bezwa
ren te bestaaner zijn wel ziekenhuizen,
eu ze zijn heel goed ingericht, maar er
waren geen zieken in 1 Het gemeentebe
stuur heeft toen menschen opgeroepen, die
voor zieken willen fungeeren. Die heeft
bet ia menigte gekregen natuurlijk en het
bezoek van den president had dus het
merkwaardige resultaat, dat alle zieken
terstond toen hij weg was, volmaakt ge-
zond nit hnn bedden spiongen.
Htt schijnt dat de gewaande zieken
echter hun dag „werk" wel degelijk door
de overheid van Arles hebben laleu beta
len.
Het verhaal doet denken aan de geschie
denis van Potemkin, die Catharina van
Rnslaud op haar reis door baar land over
al in de verte mooie dorpen liet zien, in
derhaast opgezet. Het bedrog is alleen wel
wat onschuldiger.
Jozef II over hetduel.
De verlichte denkbeelden van den Habs-
bargschen keizer Jozef II, den zoon van
Maria Theresia, zijn algemeen bekend.
Veel van wat deze vorst voorstond en
heeft ingevoerd, is thans reeds oni en
door beter vervangen, maar zijn oordeel
over het tweegevecht kan, nadat een eeuw
is verloopen sinds de regetring van Jozef
II, nog dienen ter beschaming van hen,
die in den tegen woordigen tqd deze bai-
baarsche gewoonte nog voorstaan.
In 1771 schreef Jozef II aan een zijrer
generaals den volgenden brief
„Generaal! Stel onmiddellijk graaf Von
K. en kapitein W. in arrest,
„De graaf is opbruisend, jong, vooringe
nomen door zijne geboorte en verkeerde
begrippen over eer. Kapitein W. is een
oude ijzervreter, die elke zaak wil beslech
ten met degens of pistolen en de uitda
ging van den jongen graaf dadelijk met
beide handen aannam 1
iflk wil en duld geen duel in mijn leger,
veracht de beginselen van hen, die het
verdedigen, die het trachten te rechtvaar
digen en elkander in koelen bloede door
steken. Wanneer mijn officieren zich te
genover den vijand met moed blootstellen
aan het gevaar en bij elke gelegenheid dap
perheid en vastberadenheid tooneu in den
aanval en de verdediging, dan acht ik ze
hoog; de onverschilligheid voor den dood,
waarvan zij bij zulke gelegenheden blijk
geveu, dient hun vaderland en hun eer
tevens. Zijn er echter onder hen mannen,
die bereid zijn uit wraakzucht en haat te
gen hun vijand alles op te offeren, dan
veracht ik henvoor mij is zulk een
mensch niet veel beter dan een Romeinsch
gladiator.
«Stel beide officieren voor een krijgs
raad, onderzoek met onpartijdigheid, welke
ik van eiken rechter verlang, de oorzaak
van hun strijd en wie de zwaarste schuld
draagt worde dan een offer van zijn lot
en van de wetten.
„Zulk een barbaarsche gewoonte, die te
huis behoort in de eeuw der Tamerlan's
en der Bajizeth's en die dikwijls zulke
treurige gevolgen voor enkele familiëa heeft
gehad, wil ik onderdrukt en bestralt heb
ben, al moest het mij ook de helft van
mijn officieren kosten.
„Er zijn nog menschen, die helden en
tevens goede onderdanen zijn voor ons is
alleen hij een goed onderdaan, die de wet
ten van den Staat eert."
WatVijftig gulden P Vijftig gulden
voor kantMijne moeder besteedde nooit
zooveel voor een geheel kostuum. En gij
wilt zulk een kleed dragen P Ik wil het
u niet weigeren, maar wanneer men ziet,
hoe dagelijks vele kooplieden ten gronde
gaan, leert men spaarzamer te zijn. Ver
klaar u daarom Dader, kind.'
„Welnu, papa," zeide Emma, «de zaak
is deze: Juffrouw Farine zegt, dat ik tien
ellen kant noodig heb van vijf gulden de
el. Mij japon is reeds half klaar en wer
kelijk, het geld vliegt heen. Ik schaam
mij, u om geld te vragen, maar ik kan
niet ander».*
«Nu, voor dezen keer dan Emma," ant
woordde de koopman, „hier is het geld,
maar ik hoop, dat gij voor Kerstmis
niets meer noodig zult hebben. De tij
den zijn slecht, zooals gij weet, en
drommelsVijftig gulden voor kant
De vrouwen maken het hoe langer hoe
erger
Emma Romer stak het geld in haar
beursje, met een gevoel, dst het duur ge
kocht wasmaar het toeval had zoo vele
vrouwen leeren bedelen, waarom zou Em
ma het ook niet slechts ééa kt er doen;
toch had het haar gehinderd, toen zij met
haar verzoek voor haar vader had ge
staan.
Bovendien scheen haar papa de zaak
spoedig vergeten te zijn en zij wist, dat
hij voor rijk gold, zoodat een vijftig gul
den voor hem inderdaad een kleine som
was.
Zij kleedde zich na het ontbijt, en toen
haar vader naar zijn kantoor in de stad
was gegaan, zoo spoedig mogelijk aaD, en
ging op weg om hare inkoopen te doeD.
Oudetweg dacht zij na over de nieuwe
japon. Zij zou haar bij eene voor haar zeer
gewichtige gelegenheid dragen. Want bij
het feest kwam ook een jonge man, voor
wien zij eene innige genegenheid gevoel
de.
Had hij voor haar dezelfde gevoelens
Altijd en altijd weer had zij zich deze
vraag voorgelegd. Zij had zelfs de bloem
blaadjes van een madeliefje uitgeplukt en
had daarbij de bekende woorden «Hij
hoHdt van mij bemint mij niet, enz."
gesproken. Er zonden vele aardige meisjes
op het feest zijn en zij was niet ijdel.
Voor deze keer echter was het noodzake
lijk, zich zoo hupsih mogelijk te klee-
den.
Uit deze gedachten opschrikkende, viel
het haar eensklaps op, dat zij eeoige stra
ten te ver was gegaan.
Zij moest das terugkeeren en deze weg
voerde door straatjes en stegen, waarin en
kel arbeidershuisjes en vervallen kleine wo
ningen stonden. Emma doorliep deze met
haastigen tred, toen zij plotseling een der
straatjes door een volksoploop versperd
Krampachtig hield eene vrouw «ene
naaimachine vast, terwijl een man poogde,
haar de machine te doen loslateD.
De vrouw weende, tranen vielen op ha
re hand. Een menigte menschen verzamel
den rich rondom en volgden het schouw
spel met oogenscbijnlijk belang en als van
zelf bevond Euima er zich tuischen in.
Nooit te voren had Emma Romer ia zulk
een nauwe betrekking mtt de menschelijke
ellende gestaan „Arm zijn" had tot nu toe
voor haar geen verdere beteekeois gehad,
dan niet«rijk te zijn. Nu zag zij zich ge-
noodzaak', eenigen tijd de ellende der men
schen te aanschonwen. De eerste indruk,
dien dit tooneel op haar maakte, deed een
gevoel van afkeer bij haar opkomeD, Toen
zij zich echter een weg wilde banen door de
behoeftig gekleede menschenmassi, troffen
woorden haar oor, die hare opmerkzaam
heid opwekten.
-„Ik heb u vijttig gulden op deze ma
chine betaald en nu wilt gij mij geen ait-
stel verleenenIk smeek u om geduld,
ik ben eene eerlijke vronw. Ik zal u beta
len. O, begrijp toch, man, dat deze naai
machine tusschen ons er. den hongerdood
staat I Geef mij haar terug. De tien galden,
die ik u nog schuldig ben, zal ik u bin
nenkort betalen."
„Gij zijt ze reeds twee maanden schul
dig," antwoordde de man. „Wees verstan
dig, vrouw. Ik wil n geen leed doen, maar
ik moet handelen volgeDs de opdracht van
mijn patroon. «Geld of de machine", be
val mijnheer mij mede te brengen."
Maar de vrouw liet de machine niet los.
Wanhopig hield haar hand deze omklemd,
terwijl hare oogen vol doodsangst over de
omstanders gingon.
«Vijftig gulden,' herhaalde zij, „de ma
chine kost slechts zestig en nu eischt hij
haar terug. Ik betaalde steeds de verstre
ken termijnen op tijd, maar, dezen keer
bleef ik ten achter geheel bniten mijn
schuld. Mijn mans verdiensten hielden op,
toen hij zijn been gebroken had en nu kwa
men de doktersrekeningen en al het ande
re.'
«Ja, zij betaalt steeds een ieder, dat
weet ik zeker," klonk een stem uit de me
nigte.
•En hij deed beter, met zijn wagen
heen te gaan', riep er een, die uit de
huisdeur kwam en zijne mouwen opstroop
te.
„Maar m'n goeie menschen,» sprak de
man, die de machine mtê moest nemen,
«ik handel toch niet nit eigen beweging!
Ik moet mijn patroon gehoorzamen, anders
verlies ik mijn brood. Gij zondt beter
doen u tot den patroon te wenden en met
hem, inplaats van met mij te onderhande
len.»
«Ik ben bij hem geweest,' zeide de
vrouw. «Hij heeft een hart als steen. Ik
wees hem er op, dat hij ons van honger
liet omkomen, wanneer hij mij de machine
ontnam. Maar ach, wat kon het hem
schelen, of wij op de straat overnachten
en hongerledenDe fabrikant heeft al
meer ontvangen dan de machine waard is,
maar hij heeft de machtDaar hebt ge
haar riep zij nit. Met deze woorden
liet ze de machine los, zonk op de stoep
neer en bedekte haar gelaat met de han
den.
Maar op de plaats waar zooeven rnwe,
door het werk vereelde vinger» hadden ge
rust, daar rustten nu Emma Romer's tee-
re, kleine en fijn gehandschoende handje»
zij had zich een weg door de menigte ge
baand.
«Halt*, zeide zij, «wil n die vrouw de
machine teruggeven, wanneer ik u tien
gulden geef?'
«Dan is de zaak in orde, meer verlangt
mijn heer niet, juffrouw,» antwoordde de
man, «en ik ben blij, dat ik hel geld
krijg."
Daarna nam Emma, terwijl de verbaasde
toeschouwers om haar heendrongen, en de
vroiw, die hare treurige geschiedenis ver
teld had, van vreugde snikte, de verlangde
som nit haar geldbeursje en ontving daar
voor eene kwitantie, welke zij de arme
vronw overhandigde.
Voor de eerste maal in haar leven ge
voelde zij de blijdschap, die eene goede
daad met zich brengt.
De machine werd nu naar binnen gedragen
en Emma volgde de vronw in haai armoedig
kamertje, zag hare ellende en hoorde hare
geheele treurige geschiedeniszij bevatte
waarheid, dat zeiden haee heete tranen.
„Maar nu is alle verdriet in vreugde
veranderd* snikte de vronw. „Nu de ma
chine mijn eigendom is, zal de hardste ar
beid mij niet te zwaar vallen. De eenig-
ste groote zorg blijft nog in de huishuur
bestaan, de huisbaas verlangt vijf gulden
's weeks I'
«Zoo veel huur als een el van mjjn
kant kost I» dacht Emma en gevoelde ee
ne kleine gewetenswroeging.
Zij vroeg de vrouw nog verder nit en
vernam dat de huisbaas een trap hooger
woonde. En voor dat zij het huis verliet,
had zij haar beursje geheel geledigd en
twee maanden huur vooruit betaald,
»Uw man zal weer gezond worden en
werk vindeD," zeide Emma, en toen zij
huiswaarts ging, kwam geen beronw in haar
op over de kant, die zij nn ontberen moeBt.
Het hiaderde haar zelfs niet, toen juf-
