SfflSSfi
Laat Verzoend.
Donderdag 26 November 1895.
40ste Jaargang No. 3154.
j
GemeenteSchagen.
Bek endinafein ff e n.
Nationale iiiitie.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
UitgeverJ. WINKEL.
Barean: SCHAdESt liaan, II 4.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Marktpolitie.
Oproeping; voor de eerste zit
ting: van den Militieraad.
Binnenlandse!) Nieuws.
DRAAIT.
Aimltiüt- L
ai
Burgemeester en Wethouders van Scha
lk611 j
Gezien art. 20 van de Politieverorde
ning dezer gemeente
Brengen ter algemeene kennis, dat bij
gelegenheid der zoogenaamde Veulen-
markt op den 26en dezer, de aange
voerde paarden en veulens van het markt
terrein moeten zijn weggevoerd, VÓÓr des
namiddags 4 ure.
Overtreding van het vorenstaande is
strafbaar met eene boete van ten hoogste
f 25, of hechtenis van ten hoogste Z68
dagen.
Schagen, 20 November 1896.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
S. BERMAN,
De Secretaris,
DENIJS.
De Burgemeester van Schagen brengt
ter kennis van belanghebbenden, dat eene
afwijking van de verbodsbepalingen, ver
vat in het Koninklijk Besluit van 8 De
cember 1870 (Staatsblad No. 191) is toe
gestaan, ten aanzien van deD invoer uit
België hier te lande, van runde
ren, schapen en geiten, waarvan de
toelating door de Belgische autoriteiten
op grond van de daar te lande geldende
veeartsenijkundige voorschriften mocht
worden geweigerd.
Verdere inlichtingen zijn te bekomen
ter gemeentesecretarie alhier.
Schagen, 20 November 1896.
De Burgemeester voornoemd
S. BERMAN.
(Artt. 86, 87 en 88 der wet op de
Nationale Militie.)
Burgemeester en Wethouders van de
gemeente Schagen brengen ter keunis van
Roman naar hetEngelscb,
16.
van Ella Wald.
Toen Inez den hoek van de straat, waarin
Rnth woonde, omreed, sprong zij plotseling
met een' scherpen kreet op en boog uit
het venster van haar' coupé om eene gestalte
na te oogen, die langzaam in de riohting
voortstapte, vanwaar zij zooeven kwam.
„Basil 1" fluisterde zij, op scherpen, smar-
telijken toon. Barmhartige Hamel! Hoe
ellendig ziet hij eruit 1 O, hoe moet hij
geleden hebben. Maar bij steekt de straat
over 1 Gaat hij naar haar Zou hij haar
lief krjjgeD, nu Ralph dood is
Met een ruwen ruk schoof zij het raam
van het portier weder toe en dook in bet
hoekje van haar'coupé terug. Zij was zeer
opgewonden.
.Nooit, nooit 1" ging zij in zichzelf voort,
terwijl haar gelaat van hartstocht gloeide.
„Hij is de mijne van rechtswege de
mijne, hij is de eenige, oprechte, ware liefde
mijns levens. Ik kon hem niet trouwen,
natuurlijk niet, ik kan toch met geen kreu
pele trouwen. Maar desniettegenstaande
had ik hem lief, en ik bemin hem nog. God
weet, hoe vurig ik hem nu nog aanbid."
Zij bedekte haar gelaat met beide handen
en snikte eenige malen bitter, ofschoon
haar geene tranen in de oogen kwamen.
„Zou die andere het wagen, tnsschen ons
beiden te treden ging zij na eene korte
poos van nadenken voort, en sissend klon
ken die woorden van hare lippen, „Hij
zeide mij toenmaals, dat hij nooit moer
tronwen zon, dat, al werd hij de man, die
hij vroeger geweest was, gezond en sterk,
hjj het nooit weder wagen zon, zijn noodlot
in handen, van een vrouwelijk wezen te
leggen.
„Maar dat hnlpelooze schepsel daar, in
hare interessante positie van achtergelaten
weduwe, is juist de ware, om zijn ridderlijk
gemoed te treffen en o, dat zou ik on
mogelijk kunnen verdragen. Wanneer ik
zon moeten gelooven, dat zulks mogoljjk
was, dat zooiets sou kuuuen geschieden, dan
zou ik zou ik
Het scheen, als was zij niet in staat, hare
gedachten verder weer te geven en zij zonk
hoestend achterover, guhool overmand door
hare driften.
de belanghebbenden
dat de eerste zitting van den Militieraad
zal worden gehouden ten Raadhuize te
Hoorn, op Woensdag den 16 December
eerstkomende, des morgens te 12 ure.
Dat voor den Militieraad moeten ver
schijnen
lo. de vrijwilliger voor Militie;
2o. de loteling, die vrijstelling verlaDgt
wegens ziekelijke gesteldheid of gebreken
of gemis van de gevorderde lengte
3o. Hij, die voor een loteling als plaats
vervanger of nummerverwisselaar verlangt
op te treden.
Schagen, den 20 November 1896.
Burgemeester en Wethouders voornoemd:
S. BERMAN,
De Secretaris,
DENIJS.
De Burgemeester van Schagen brengt
ter kennis van belanghebbenden, dat vol
gens mededeeling van den Heer Commis
saris der Koningin in deze Provincie, de
invoer van Nederlandsch Vee in
Frankrijk is verboden.
Schagen, 24 November 1896,
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
Op den avond van Vrijdag,
20 dezer, weid in de kolfbaan van den
heer A. Slotemaker te Barsingerhorn,
eeuo vergadering gehouden, van de afdee-
ling Barsingerhornvan „Het Witte
Kruis".
Aanwezig wrren 34 leden, benevens een
aantal belangstellenden, niet-leden.
Onder meer werd besloten, de eerstko
mende subsidie van het Hoofdbestuur te
besteden aan de instandhouding en uitbrei
ding der collectie verplegingsmiddelen en
werd het voorstel van het Bestuur aange
nomen, om da verplegingsmiddelen, die
langer dan voor den tijd van 4 weken
door den gebruiker werden thuis gehou
den, zonder dat door hom verlenging van
dien termijn was aangevraagd, op kosten
van dien gebruiker te doen afhalen en
aan het daartoe bestemde magazijn terng-
Basil Mereditb, die er geen begrip van
had, dat de vrouw, die hem eens zoo onedel
behandeld had, hem nazag, steeg de bui
tentrap naar Ruth's woning op en vroeg
belet.
Rnth had voor ieder ander „niet thuis"
gegeven, want het korte, maar harts
tochtelijke onderhoud met Inez had zeer op
baar zenuwgestel gewerkt. Maar zij had om
hem gestuurd, zij verlangde naar deelneming,
raad en hulp iegen die wraakzuohtige vrouw,
die alles er op scheen gezet te hebben, om
haar te vernietigen.
„Mrs. Plympton 1" riep de jonge man
uit, toen zij in de wachtkamer kwam en
hem met haar van smart verwrongen gelaat
en wjjd geopende oogen aanzag. „Wat
deert u? Welk nieuw verdriet heeft u
getroffen? Zie niet zoo hopeloos de toe
komst tegemoet, maar zeg mij alles en laat
mij u troosten. Ik ben oogen blikkelijk naar
hier gekomen, toen ik uwe boodschap had
ontvangen."
„Troost P" herhaalde Rnth met droge
stem. „Wat is troost Ik zou wel gaarne
willen, dat ik dat woord eens goed leerde
begrijpen."
Haar optreden was bedaard en afgemeten,
en toen zij tegenover hem zat, met de han
den in den schoot, zou hij, wanneer hij haar
gelaat niet had gadegeslagen, niet hebben ge
dacht, dat er iets bijzonders was voorgevallen.
„Wat is er toch gebeurd, mijoe lieve
vriendin vroeg hij ernstig. „Is de kleine
ziek P"
„Ralph is dood," zeide zij plotseling, maar
met lippen, waarin nauwelijks eenige bewe
ging scheen te zijn.
„DoodP Dat kan niet mogelijk zijn!"
riep Basil.
„Ja, hij stierf iu Rome, drie dagen gele
den, aan de pokken. Kunt gij u iets ellen-
digers voorstellen P Is dat niet eene vree-
selijke straf? Inez Golding heeft mij een
telegram gezonden, maar dat heeft onder
weg vertraging gekregen, en ik had het
nauwelijks in huis, of Inez kwam reeds
zelve, om mij dat ontzettende bericht te
brengen."
„Heeft zij het gewaagd, bij u binnen te
dringen P" riep Basil driftig uit, terwijl
het rood bem in de wangen vloog. „Ach,
voegde bij er aan toe, „ik had het kunnen
weten, dat zij alles durft te wagen, waartoe
haar slecht hart haar dringt."
Na eenige oogenblikken ontlokte hij haar
de geheele geschiedenis en Basil was zoo
goed, en vol deelname, dat Rnth plotse
ling begon te woeneu, hetgeen haar veel ver
lichting gaf.
bezorgen. De nalatigheid van sommige
gebruikers, waarover reeds brj eene vorige
gelegenheid was geklaagd, had het Bestuur
genoopt tot dezen maatregel de toevlucht
te nemen.
Na het afdoen der huishoudelijke zaken
in deze vergadering, hield de heer Dr.
BeeJcer zijne aangekondigde lezing over
eerste hulp bij plotselinge ongelukken.
Terecht had het Bestuur der Afdeeling
op het convocatiebiljet ieder ingezetene
boven 16 jaar uitgenoodigd met het oog
op het belangrijke van deze lezing, deze
vergadering bij te wonen. Wenschelijk
zeker ware het geweest, dat aan deze uil-
noodiging door een nog veel grooter aan
tal burgers ware gehoor gegeven.
In den aanvang zijner lezing wees Dr.
Beeker er op, hoe vaak door onwetend
heid, door onnadenkendheid, door overij
ling, door gebrek aan tegenwoordigheid
van geest en door valsche schaamte; men-
schenlevens verloren gaan, die behouden
hadden kunnen worden en hoe gejammer
en geklaag worden aangeheven, in plaats
van hulp geboden. Bestaande en versprei
de boekjes aangaande dit onderwerp wor
den óf niet gelezen of niet begrepen.
Spreker had zich daarom voorgesteld te
wijzen op eenige voorkomende gevallen,
waarin dadelijk hulp gevorderd wordt en
aan te geven, wat men heeft te doen en
te laten tot op den tijd, dat die hulp door
den geneesheer kan worden verleend.
Als plotselinge ongelukken werden hier
genoemd bloedingen uit aderen en slagade
ren, uit neus, ooren, long en buik, bloed
vergiftiging, beenbreuken en ontwrichtin
gen, verbrandingen,flauwten, verstikkingen,
schijudood, inslikken van scherpe en harde
voorwerpen.
Wat zeer veel bijdroeg tot verduidelij
king van deze belangwekkende voordracht,
was de omstandigheid, dat iemand der
aanwezigen zich bereid verklaard had, om
deu spreker behulpzaam te zijn, zoodat
het aanleggen van verbanden tot afsluiting
der slagaderen bij hevige bloedingen en het
bewerken der kunstmatige ademhaling bij
drenkelingen om de natuurlijke ademhaling,
zoo mogelijk, weder op te wekken, op het
ontbloote bovenlijf werden aangetoond.
Menigen nuttigen wenk heeft de heer
Vervolgens begon hij hare gedachten op
andere dingen te vestigen, doordat hg over
zijne eigene aangelegenheden begon te spre
ken, die zoover gevorderd waren, dat hij
vroeger naar Amerika gaan kon, dan eerst
het plan was geweest, zoodat hij binnen
tweemaal vierentwintig nur Parijs zou kan
nen verlaten.
Dat was de grootste troost voor Ruth en
eer Basil vertrok, was zij al reeds weder
veel kalmer gestemd en gevoelde zij zich
opgewekter gestemd in hei vooruitzicht, dat
zij spoedig huiswaarts zon kunnen trekken.
Den volgenden morgen kwam Mr. Mere-
dith met mevrouw Lintei terug. Dit was
de dame, die met Basil de reis naar Ame
rika zou maken en die aan de jonge vronw,
toen zij haar in bet goedmoedige gelaat zag,
een sterke steun toescheen.
Den volgenden morgen verlieten zij te
zamen Parijs on drie dagen later bevonden
zij zich buiten op den witten, woeligen oceaan,
en stoomden zij naar hun vaderland, nieuwe
lotgevallen tegemoet.
Deze reis was voor Ruth zeer verschillend
van de vorige, die zij in gezelschap van Ralph
had gemaakt. Toen had zij als jonge ecbtge-
genoote alles door een rooskleurig briileglas
bezien en had de toekomst baar vriendelijk
tegengelachen. Maar jaren later, toen zjj
terugdacht aan deze reis en in gedachten
al de attenties en bewijzen van deelneming
doorleefde, haar door Basil bowezen, toen
gevoelde zij, dat er voor haar eeD nieuw
leven was aangebroken.
Van den eersten dag af begon zjj vroolij-
ker te worden, bij eiken voortgang, dien het
schip maakte, scheen hare gezondheid beter
te worden en een nienw leven haar te be
zielen.
Basil kwikte verbazend op door het inade
men van de frisscho zeelucht. Hij scheen
gezonder te zijn, dan'Ruth hem ooit gezien
had, natuurlijk mot uitzondering bij hunne
eerste ontmoeting. Zijn gelaat begon er
alras blozend en flenrig uit te zien en zijn
gansche wezen verried bij den dag meer
kracht en opgewektheid.
De in het St. Antbony-hospitaal plaats
gehad hebbende operatie bad in vele op
zichten vruchten gedragen, ofschoon zijne
mismaking er niet door was weggenomen.
Maar Ruth dacht in 't geheel niet aan
zijn lichamelijk gebrek hij scheen haar de
schoonste, edelste en ridderlijksto man van
de wereld le zijn.
In haar oog was hjj op en de op een
gentleman; zijne geestelijke bekwaamheden
Dr. Beeker zijnen toehoorders gegeven en
welverdiend was het daverend applaus voor
den inspannenden arbeid, door den volij-
verigen spreker aan zijne voordracht be
steed. Meer nog dan datbij de opsom
ming van het aantal gevallen van plot
selinge ongelukken, van de verschillende
wijzen van behandeling, van wat gedaan
moet worden en waarvoor men zich te
wachten heeft, bij dat alles is stellig,
zoo niet bij allen, dan toch bij de mees
ten der aanwezigen, het besef levendig ge
worden van het hooge belang, dat ieder
heeft bij de kennis van de eerste hulp bij
ongelukken, als door spreker werden ge
noemd en den wensch opgekomen, dat, al
ware het maar voor deze enkele gelegen
heid, ons geene enkele raadgeving van den
spreker mocht zijn ontgaan of kunnen ver
geten worden.
Om eenigszins aan dien wensch tegemoet
te komen, kan hier worden medegedeeld,
dat de heer Dr. Beeker ter lezing aan
beveelt een boekwerkje, getiteld „Eerste
hulp bij plotselinge ongelukken" door Dr.
Pr. Esmarch. Dit boekje is uit het üuitsch
vertaald, het is voorzien van tal van af
beeldingen en zal wel niet meer dan 60
k 70 cents kosten.
De Reder ij kerskauier Har
moniete Heer Hugowaard gaf Vrij
dag- en Zondagavond 20 en 22 dtzer bij
den heer D. Bijper eese buitengewone o-
penbare uitvoering ter gelegenheid van
haar 20 jarig bestaan.
Het tooneelspel „Mar ie J e a n n e"
„de Vrouw uit de V o lk s k la s s e"
en het blijspel „De huwelijksad-
v e r t e n t i e" werden op zeer verdien
stelijke wijze, tellens voor een talrijk be
langstellend publiek, opgevoerd.
Zondag, den 22 en Novem
ber, gaf Winkels Fanfarecorps eene uitvoe
ring in de kolfbaan van den heer W. Smit
te Winkel. Er werd uitstekend gespeeld,
want allen waren voor hunne taak klaar.
Nu, dat kan ook wel niet anders onder
leiding van den directeur, den heer A. Bg-
mond. Ter afwisseling kregen we de komi
sche voordrachten door den heer H. Koel-
waren ver boven bet middelmatige verheven
en zjjn karakter was edel gevormd. Daarbij
was bij geduldig, behulpzaam, en beminnelijk
tegenover andereu.
Zonder twijfel verschenen al zijne goede
hoedanigheden in een dubbel gunstig licht,
als zij deze vergeleek met de zelfzuchtige,
eigenzinnige neigingen van Ralph. Dikwijls
betrapte Rnth zich op de vraag, hoe of het
toch mogelijk zijn kon, dat iemand bij zulk
een man als Basil, nog op lichamelijke
schoonheid letten kon.
Toen de tocht bijna ten einde liep, begon
Ruth er neerslachtig nit te zien, de schei
ding, die er onherroepelijk bij bnnne aan
komst te New-York volgen moest, deed
hare zwaar;e gevoelen. Rnth wilde zich
oogenblikkeljjk naar Hazlewood Heights
begeveD, om daar bij Mr. Anthony Plympton,
haar kind als erfgename van baar vader,
Ralph Plympton, te doen erkennen.
Een of twee dagen voor zij aan het einde
hunner reis waren, zat Rnth in een lief
hoekje bovenop de boot, waar zij goed beschot
voor wind en zon was. Basil Meredith
voegde zicb daar al heel spoedig bij baar.
Zij had gelezen, maar weldra hid
het boek haar geen belang meer ingeboe
zemd, en dat in haar' schoot leggend, was
zij over de naderende scheiding beginnen na
te denken.
Zij was zoozeer in hare droefgeestige mij
meringen verdiept, dat zij Basil niet eens
had hooren naderbij komen.
Hij stond eenige oogenblikken in bare na
bijheid en sloeg haar rustig met eene vredige
uitdrukking in zijne oogen gadezjjn voor
komen verried meer zijne gevoelens, dan hij
zelf wel vermoedde-
Eindelijk legde hij zijne hand op de leuning
van Rnth's stoel en zich tot haar overbni-
gend om baar in 't gelaat te kunnen zien,
vroeg hij op zonderlingen, bevonden toon
„Waarom zoo in gedachten, kleine vrouwP
Hebt ge iets op 't hart, waarvan ik u wel
licht kan verlossen
Ruth ontstelde en zag haastig op tot het
gelaat dat tot haar overgebogen was dat
gelaat,dat haar bij al haar denken en doen voor
oogen zweefde, en een vurig rood vloog haar
in de wangen.
Toen zij zijne blikken ontmoette, kleurde
zij nog meer, tot onder haar goudblond haar,
als gevoelde zij zich schuldig, en Basil Me
reditb wist even goed, als had baar mond
hot hem gezegd, dat hij het voorwerp barer
gedachten was geweest.
Zijn gelaat werd plotseling ernstig, sporen
van smart werden rondom zijne mondhoeken
zichtbaar, alle vroolykheid en frischbeid ver
ser. Ze waren, zooals we dat van hem ge
woon zijn, keurig, 't Is de laatste keer ge
weest, dat hij zijne medewerking heeft ver
leend. Hij zong 't het publiek toe en ook,
dat hij in Transvaal nog veel aan Win
kels Fanfarecorps hoopte te denken. Wij
hopen dat ook, eu geven deD heer Koetser
de verzekering, dat oiet alleen 't Fanfare
corps, maar allen, die hem in Winkel heb
ben leeren kennen, zich na zijn vertrek
met genoegen zijner zullen herinneren.
Een niet groot publiek woonde de uitvoe
ring bij, tenminste, de zaal moest bij zul
ke gelegenheden vol zijn en dat was za
niet. Ruim half acht begon de uitvoering
en half elf was ze afgeloopen, de niet dans-
lustigen konden dus nog op tijd te bed
en zoo behoort 't ook. Alles te zamen geno-
meD, kunnen we dus zeggeu de uitvoe
ring is uitstekend geslaagd en ieder der aan
wezigen heeft zich uitstekend geamuseerd.
Aangezien deze uitvoering zoo goed vol
daan heeft, zal ze Zondag 29 Nov. nog
eens plaats hebben legen 25 cents entree.
Alzoo een nuttige en prettige avond voor
weinig geld.
Zaak Akkerman.
Naar aanleiding der verklaring van den
heer Burgemeester yan Sint Maarten,
dat er iu de plaats van Mejuffrouw v. Albada
op eenigszins billijke voorwaarden, geene
andere degelijke vakondeiwijzeres in hare
plaats is te verkrijgen, heeft de Afd.
Schagen van den Bond van Nederl. On
derwijzers, zich tot de betrokken autori
teiten gewend met de mededeeliög, dat het
de Afd. voornoemd bekend is, dat onder
meer een drietal geëxamineerde dames
slechts de oproeping voor eene vakonder-
wijzeres in de nuttige handwerken afwachten,
om hunDe stukken in ta kunnen zenden.
Deze dames, die door de Afd. bij name
zijn genoemd, zijn gaarne bereid, op de
door Mej. v. Albada genoten jaarwedde de
betrekking te aanvaarden.
Het Bestuur van het Ge
west Noord-Holland, van het Neder
landsch Onderwijzers-genoolschap, verte
genwoordigd door 8 zijner leden, bracht
Dinsdag jl., naar aanleiding der zaak Ak
kerman, een bezoek aan Sint Maar
ten.
dween nit zijne trekken.
Er ontstond een kort, pijnlijk stilzwijgen,
vervolgens laebtte Ruth zenuwachtig.
„Hoe hebt gij mij doen schrikken, Mr.
Meredith Ik moet zeer in gedachten ver
diept zijn geweest, dat ik uwe schreden niet
heb gehoord. En wat mijne gedachten be
treft, ik was bezig, om het raadsel der toe
komst op te lossen."
Zij keek niet meer op, om zijne blikken
te ontmoeten, toen zij dat zeide. Hare
oogen waren op den grond gevestigd en hare
lippen trilden een weinig en hij kon zien,
dat de vingers, waarmede zij de franje van
hare japon terechtschikte, sidderden.
„Ach, dan hebt ge u met een onoplosbaar
raadsel bezig gehouden, wanneer gij bezig
geweest zijt, den sluier, die de toekomst ver
bergt, te willen wegrukken," antwoordde bij
op een' zeldzaam zenuwachtigen toon, terwijl
bij zich afwendde en met betraande oogen
de watervlakte gadesloeg. „Ik bid u, veront
schuldig mij even, ik zal mijn stoel halen."
Hij verliet haar plotseling en verwijderde
zich zoo spoedig als zijne boenen hem kon
den dragen.
„O 1" fluisterde Ruth hartstochtelijk, „wan
neer hij het eens wist."
Ach, wanneer zij hei geweten had, wan
neer zjj had knnnen zien, hoe zijn edel ge
laat door smart en pijn was verwrongen, dat
een machtig sidderen zijn lichaam deed schok
ken en dat hij zich tevergeefs trachtte te
beheerscben, wat had er dan wellicht geschied?
„O, hemel", mompelde hjj, terwijl hij zich
naar den tegenovergestelden kant van het schip
begaf en een scheepstouw zoo sterk omklemde,
dat hij zijne nagels in zijn vleesch drukte;
„Heb ik moeten leven, om dezen strijd
te doorworstelen P"
„Die vroegere liefde,® ging hij voort, met
bleeke lippen, „was slechts het flikkeren van
eene kaars, in vergelijking van deze middag
zon. Deze liefde is als eene vlekkeloos»,
reine parel. Mijne lieve Rnth, mijne goadha-
rige lelie. Hoe lief heb ik je! Boe aan
bid ik je 1 En dat werd ik nooit zoo duide
lijk gewaar, als in dit oogenblik. Maar ik
kan, ik mag niet aan het dringen van mjjn
arm hart gehoor geven. Ik heb geen recht,
haar jong leven aan het mijne te koppelen,
die heerlijke stralende schoonheid, naast een'
kreupele, naast een' bochel I*
Hij beefde even, toen deze woorden zich
aan zijne lippen ontwrongen en zag vol ver
twijfeling op zijn mismaakt lichaam.
„En toch," ging hij voort, terwijl een
lacbje zijn bleek gelaat verhelderde, „geloof
ik halt en half, dat zij reeds belang in mij
stelt. Maar ik kan niet neen ik heb geen