SfflSSfi Laat Verzoend. Donderdag 26 November 1895. 40ste Jaargang No. 3154. j GemeenteSchagen. Bek endinafein ff e n. Nationale iiiitie. FEUILLETON. Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Z a t e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. UitgeverJ. WINKEL. Barean: SCHAdESt liaan, II 4. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Marktpolitie. Oproeping; voor de eerste zit ting: van den Militieraad. Binnenlandse!) Nieuws. DRAAIT. Aimltiüt- L ai Burgemeester en Wethouders van Scha lk611 j Gezien art. 20 van de Politieverorde ning dezer gemeente Brengen ter algemeene kennis, dat bij gelegenheid der zoogenaamde Veulen- markt op den 26en dezer, de aange voerde paarden en veulens van het markt terrein moeten zijn weggevoerd, VÓÓr des namiddags 4 ure. Overtreding van het vorenstaande is strafbaar met eene boete van ten hoogste f 25, of hechtenis van ten hoogste Z68 dagen. Schagen, 20 November 1896. Burgemeester en Wethouders voornoemd S. BERMAN, De Secretaris, DENIJS. De Burgemeester van Schagen brengt ter kennis van belanghebbenden, dat eene afwijking van de verbodsbepalingen, ver vat in het Koninklijk Besluit van 8 De cember 1870 (Staatsblad No. 191) is toe gestaan, ten aanzien van deD invoer uit België hier te lande, van runde ren, schapen en geiten, waarvan de toelating door de Belgische autoriteiten op grond van de daar te lande geldende veeartsenijkundige voorschriften mocht worden geweigerd. Verdere inlichtingen zijn te bekomen ter gemeentesecretarie alhier. Schagen, 20 November 1896. De Burgemeester voornoemd S. BERMAN. (Artt. 86, 87 en 88 der wet op de Nationale Militie.) Burgemeester en Wethouders van de gemeente Schagen brengen ter keunis van Roman naar hetEngelscb, 16. van Ella Wald. Toen Inez den hoek van de straat, waarin Rnth woonde, omreed, sprong zij plotseling met een' scherpen kreet op en boog uit het venster van haar' coupé om eene gestalte na te oogen, die langzaam in de riohting voortstapte, vanwaar zij zooeven kwam. „Basil 1" fluisterde zij, op scherpen, smar- telijken toon. Barmhartige Hamel! Hoe ellendig ziet hij eruit 1 O, hoe moet hij geleden hebben. Maar bij steekt de straat over 1 Gaat hij naar haar Zou hij haar lief krjjgeD, nu Ralph dood is Met een ruwen ruk schoof zij het raam van het portier weder toe en dook in bet hoekje van haar'coupé terug. Zij was zeer opgewonden. .Nooit, nooit 1" ging zij in zichzelf voort, terwijl haar gelaat van hartstocht gloeide. „Hij is de mijne van rechtswege de mijne, hij is de eenige, oprechte, ware liefde mijns levens. Ik kon hem niet trouwen, natuurlijk niet, ik kan toch met geen kreu pele trouwen. Maar desniettegenstaande had ik hem lief, en ik bemin hem nog. God weet, hoe vurig ik hem nu nog aanbid." Zij bedekte haar gelaat met beide handen en snikte eenige malen bitter, ofschoon haar geene tranen in de oogen kwamen. „Zou die andere het wagen, tnsschen ons beiden te treden ging zij na eene korte poos van nadenken voort, en sissend klon ken die woorden van hare lippen, „Hij zeide mij toenmaals, dat hij nooit moer tronwen zon, dat, al werd hij de man, die hij vroeger geweest was, gezond en sterk, hjj het nooit weder wagen zon, zijn noodlot in handen, van een vrouwelijk wezen te leggen. „Maar dat hnlpelooze schepsel daar, in hare interessante positie van achtergelaten weduwe, is juist de ware, om zijn ridderlijk gemoed te treffen en o, dat zou ik on mogelijk kunnen verdragen. Wanneer ik zon moeten gelooven, dat zulks mogoljjk was, dat zooiets sou kuuuen geschieden, dan zou ik zou ik Het scheen, als was zij niet in staat, hare gedachten verder weer te geven en zij zonk hoestend achterover, guhool overmand door hare driften. de belanghebbenden dat de eerste zitting van den Militieraad zal worden gehouden ten Raadhuize te Hoorn, op Woensdag den 16 December eerstkomende, des morgens te 12 ure. Dat voor den Militieraad moeten ver schijnen lo. de vrijwilliger voor Militie; 2o. de loteling, die vrijstelling verlaDgt wegens ziekelijke gesteldheid of gebreken of gemis van de gevorderde lengte 3o. Hij, die voor een loteling als plaats vervanger of nummerverwisselaar verlangt op te treden. Schagen, den 20 November 1896. Burgemeester en Wethouders voornoemd: S. BERMAN, De Secretaris, DENIJS. De Burgemeester van Schagen brengt ter kennis van belanghebbenden, dat vol gens mededeeling van den Heer Commis saris der Koningin in deze Provincie, de invoer van Nederlandsch Vee in Frankrijk is verboden. Schagen, 24 November 1896, De Burgemeester voornoemd, S. BERMAN. Op den avond van Vrijdag, 20 dezer, weid in de kolfbaan van den heer A. Slotemaker te Barsingerhorn, eeuo vergadering gehouden, van de afdee- ling Barsingerhornvan „Het Witte Kruis". Aanwezig wrren 34 leden, benevens een aantal belangstellenden, niet-leden. Onder meer werd besloten, de eerstko mende subsidie van het Hoofdbestuur te besteden aan de instandhouding en uitbrei ding der collectie verplegingsmiddelen en werd het voorstel van het Bestuur aange nomen, om da verplegingsmiddelen, die langer dan voor den tijd van 4 weken door den gebruiker werden thuis gehou den, zonder dat door hom verlenging van dien termijn was aangevraagd, op kosten van dien gebruiker te doen afhalen en aan het daartoe bestemde magazijn terng- Basil Mereditb, die er geen begrip van had, dat de vrouw, die hem eens zoo onedel behandeld had, hem nazag, steeg de bui tentrap naar Ruth's woning op en vroeg belet. Rnth had voor ieder ander „niet thuis" gegeven, want het korte, maar harts tochtelijke onderhoud met Inez had zeer op baar zenuwgestel gewerkt. Maar zij had om hem gestuurd, zij verlangde naar deelneming, raad en hulp iegen die wraakzuohtige vrouw, die alles er op scheen gezet te hebben, om haar te vernietigen. „Mrs. Plympton 1" riep de jonge man uit, toen zij in de wachtkamer kwam en hem met haar van smart verwrongen gelaat en wjjd geopende oogen aanzag. „Wat deert u? Welk nieuw verdriet heeft u getroffen? Zie niet zoo hopeloos de toe komst tegemoet, maar zeg mij alles en laat mij u troosten. Ik ben oogen blikkelijk naar hier gekomen, toen ik uwe boodschap had ontvangen." „Troost P" herhaalde Rnth met droge stem. „Wat is troost Ik zou wel gaarne willen, dat ik dat woord eens goed leerde begrijpen." Haar optreden was bedaard en afgemeten, en toen zij tegenover hem zat, met de han den in den schoot, zou hij, wanneer hij haar gelaat niet had gadegeslagen, niet hebben ge dacht, dat er iets bijzonders was voorgevallen. „Wat is er toch gebeurd, mijoe lieve vriendin vroeg hij ernstig. „Is de kleine ziek P" „Ralph is dood," zeide zij plotseling, maar met lippen, waarin nauwelijks eenige bewe ging scheen te zijn. „DoodP Dat kan niet mogelijk zijn!" riep Basil. „Ja, hij stierf iu Rome, drie dagen gele den, aan de pokken. Kunt gij u iets ellen- digers voorstellen P Is dat niet eene vree- selijke straf? Inez Golding heeft mij een telegram gezonden, maar dat heeft onder weg vertraging gekregen, en ik had het nauwelijks in huis, of Inez kwam reeds zelve, om mij dat ontzettende bericht te brengen." „Heeft zij het gewaagd, bij u binnen te dringen P" riep Basil driftig uit, terwijl het rood bem in de wangen vloog. „Ach, voegde bij er aan toe, „ik had het kunnen weten, dat zij alles durft te wagen, waartoe haar slecht hart haar dringt." Na eenige oogenblikken ontlokte hij haar de geheele geschiedenis en Basil was zoo goed, en vol deelname, dat Rnth plotse ling begon te woeneu, hetgeen haar veel ver lichting gaf. bezorgen. De nalatigheid van sommige gebruikers, waarover reeds brj eene vorige gelegenheid was geklaagd, had het Bestuur genoopt tot dezen maatregel de toevlucht te nemen. Na het afdoen der huishoudelijke zaken in deze vergadering, hield de heer Dr. BeeJcer zijne aangekondigde lezing over eerste hulp bij plotselinge ongelukken. Terecht had het Bestuur der Afdeeling op het convocatiebiljet ieder ingezetene boven 16 jaar uitgenoodigd met het oog op het belangrijke van deze lezing, deze vergadering bij te wonen. Wenschelijk zeker ware het geweest, dat aan deze uil- noodiging door een nog veel grooter aan tal burgers ware gehoor gegeven. In den aanvang zijner lezing wees Dr. Beeker er op, hoe vaak door onwetend heid, door onnadenkendheid, door overij ling, door gebrek aan tegenwoordigheid van geest en door valsche schaamte; men- schenlevens verloren gaan, die behouden hadden kunnen worden en hoe gejammer en geklaag worden aangeheven, in plaats van hulp geboden. Bestaande en versprei de boekjes aangaande dit onderwerp wor den óf niet gelezen of niet begrepen. Spreker had zich daarom voorgesteld te wijzen op eenige voorkomende gevallen, waarin dadelijk hulp gevorderd wordt en aan te geven, wat men heeft te doen en te laten tot op den tijd, dat die hulp door den geneesheer kan worden verleend. Als plotselinge ongelukken werden hier genoemd bloedingen uit aderen en slagade ren, uit neus, ooren, long en buik, bloed vergiftiging, beenbreuken en ontwrichtin gen, verbrandingen,flauwten, verstikkingen, schijudood, inslikken van scherpe en harde voorwerpen. Wat zeer veel bijdroeg tot verduidelij king van deze belangwekkende voordracht, was de omstandigheid, dat iemand der aanwezigen zich bereid verklaard had, om deu spreker behulpzaam te zijn, zoodat het aanleggen van verbanden tot afsluiting der slagaderen bij hevige bloedingen en het bewerken der kunstmatige ademhaling bij drenkelingen om de natuurlijke ademhaling, zoo mogelijk, weder op te wekken, op het ontbloote bovenlijf werden aangetoond. Menigen nuttigen wenk heeft de heer Vervolgens begon hij hare gedachten op andere dingen te vestigen, doordat hg over zijne eigene aangelegenheden begon te spre ken, die zoover gevorderd waren, dat hij vroeger naar Amerika gaan kon, dan eerst het plan was geweest, zoodat hij binnen tweemaal vierentwintig nur Parijs zou kan nen verlaten. Dat was de grootste troost voor Ruth en eer Basil vertrok, was zij al reeds weder veel kalmer gestemd en gevoelde zij zich opgewekter gestemd in hei vooruitzicht, dat zij spoedig huiswaarts zon kunnen trekken. Den volgenden morgen kwam Mr. Mere- dith met mevrouw Lintei terug. Dit was de dame, die met Basil de reis naar Ame rika zou maken en die aan de jonge vronw, toen zij haar in bet goedmoedige gelaat zag, een sterke steun toescheen. Den volgenden morgen verlieten zij te zamen Parijs on drie dagen later bevonden zij zich buiten op den witten, woeligen oceaan, en stoomden zij naar hun vaderland, nieuwe lotgevallen tegemoet. Deze reis was voor Ruth zeer verschillend van de vorige, die zij in gezelschap van Ralph had gemaakt. Toen had zij als jonge ecbtge- genoote alles door een rooskleurig briileglas bezien en had de toekomst baar vriendelijk tegengelachen. Maar jaren later, toen zjj terugdacht aan deze reis en in gedachten al de attenties en bewijzen van deelneming doorleefde, haar door Basil bowezen, toen gevoelde zij, dat er voor haar eeD nieuw leven was aangebroken. Van den eersten dag af begon zjj vroolij- ker te worden, bij eiken voortgang, dien het schip maakte, scheen hare gezondheid beter te worden en een nienw leven haar te be zielen. Basil kwikte verbazend op door het inade men van de frisscho zeelucht. Hij scheen gezonder te zijn, dan'Ruth hem ooit gezien had, natuurlijk mot uitzondering bij hunne eerste ontmoeting. Zijn gelaat begon er alras blozend en flenrig uit te zien en zijn gansche wezen verried bij den dag meer kracht en opgewektheid. De in het St. Antbony-hospitaal plaats gehad hebbende operatie bad in vele op zichten vruchten gedragen, ofschoon zijne mismaking er niet door was weggenomen. Maar Ruth dacht in 't geheel niet aan zijn lichamelijk gebrek hij scheen haar de schoonste, edelste en ridderlijksto man van de wereld le zijn. In haar oog was hjj op en de op een gentleman; zijne geestelijke bekwaamheden Dr. Beeker zijnen toehoorders gegeven en welverdiend was het daverend applaus voor den inspannenden arbeid, door den volij- verigen spreker aan zijne voordracht be steed. Meer nog dan datbij de opsom ming van het aantal gevallen van plot selinge ongelukken, van de verschillende wijzen van behandeling, van wat gedaan moet worden en waarvoor men zich te wachten heeft, bij dat alles is stellig, zoo niet bij allen, dan toch bij de mees ten der aanwezigen, het besef levendig ge worden van het hooge belang, dat ieder heeft bij de kennis van de eerste hulp bij ongelukken, als door spreker werden ge noemd en den wensch opgekomen, dat, al ware het maar voor deze enkele gelegen heid, ons geene enkele raadgeving van den spreker mocht zijn ontgaan of kunnen ver geten worden. Om eenigszins aan dien wensch tegemoet te komen, kan hier worden medegedeeld, dat de heer Dr. Beeker ter lezing aan beveelt een boekwerkje, getiteld „Eerste hulp bij plotselinge ongelukken" door Dr. Pr. Esmarch. Dit boekje is uit het üuitsch vertaald, het is voorzien van tal van af beeldingen en zal wel niet meer dan 60 k 70 cents kosten. De Reder ij kerskauier Har moniete Heer Hugowaard gaf Vrij dag- en Zondagavond 20 en 22 dtzer bij den heer D. Bijper eese buitengewone o- penbare uitvoering ter gelegenheid van haar 20 jarig bestaan. Het tooneelspel „Mar ie J e a n n e" „de Vrouw uit de V o lk s k la s s e" en het blijspel „De huwelijksad- v e r t e n t i e" werden op zeer verdien stelijke wijze, tellens voor een talrijk be langstellend publiek, opgevoerd. Zondag, den 22 en Novem ber, gaf Winkels Fanfarecorps eene uitvoe ring in de kolfbaan van den heer W. Smit te Winkel. Er werd uitstekend gespeeld, want allen waren voor hunne taak klaar. Nu, dat kan ook wel niet anders onder leiding van den directeur, den heer A. Bg- mond. Ter afwisseling kregen we de komi sche voordrachten door den heer H. Koel- waren ver boven bet middelmatige verheven en zjjn karakter was edel gevormd. Daarbij was bij geduldig, behulpzaam, en beminnelijk tegenover andereu. Zonder twijfel verschenen al zijne goede hoedanigheden in een dubbel gunstig licht, als zij deze vergeleek met de zelfzuchtige, eigenzinnige neigingen van Ralph. Dikwijls betrapte Rnth zich op de vraag, hoe of het toch mogelijk zijn kon, dat iemand bij zulk een man als Basil, nog op lichamelijke schoonheid letten kon. Toen de tocht bijna ten einde liep, begon Ruth er neerslachtig nit te zien, de schei ding, die er onherroepelijk bij bnnne aan komst te New-York volgen moest, deed hare zwaar;e gevoelen. Rnth wilde zich oogenblikkeljjk naar Hazlewood Heights begeveD, om daar bij Mr. Anthony Plympton, haar kind als erfgename van baar vader, Ralph Plympton, te doen erkennen. Een of twee dagen voor zij aan het einde hunner reis waren, zat Rnth in een lief hoekje bovenop de boot, waar zij goed beschot voor wind en zon was. Basil Meredith voegde zicb daar al heel spoedig bij baar. Zij had gelezen, maar weldra hid het boek haar geen belang meer ingeboe zemd, en dat in haar' schoot leggend, was zij over de naderende scheiding beginnen na te denken. Zij was zoozeer in hare droefgeestige mij meringen verdiept, dat zij Basil niet eens had hooren naderbij komen. Hij stond eenige oogenblikken in bare na bijheid en sloeg haar rustig met eene vredige uitdrukking in zijne oogen gadezjjn voor komen verried meer zijne gevoelens, dan hij zelf wel vermoedde- Eindelijk legde hij zijne hand op de leuning van Rnth's stoel en zich tot haar overbni- gend om baar in 't gelaat te kunnen zien, vroeg hij op zonderlingen, bevonden toon „Waarom zoo in gedachten, kleine vrouwP Hebt ge iets op 't hart, waarvan ik u wel licht kan verlossen Ruth ontstelde en zag haastig op tot het gelaat dat tot haar overgebogen was dat gelaat,dat haar bij al haar denken en doen voor oogen zweefde, en een vurig rood vloog haar in de wangen. Toen zij zijne blikken ontmoette, kleurde zij nog meer, tot onder haar goudblond haar, als gevoelde zij zich schuldig, en Basil Me reditb wist even goed, als had baar mond hot hem gezegd, dat hij het voorwerp barer gedachten was geweest. Zijn gelaat werd plotseling ernstig, sporen van smart werden rondom zijne mondhoeken zichtbaar, alle vroolykheid en frischbeid ver ser. Ze waren, zooals we dat van hem ge woon zijn, keurig, 't Is de laatste keer ge weest, dat hij zijne medewerking heeft ver leend. Hij zong 't het publiek toe en ook, dat hij in Transvaal nog veel aan Win kels Fanfarecorps hoopte te denken. Wij hopen dat ook, eu geven deD heer Koetser de verzekering, dat oiet alleen 't Fanfare corps, maar allen, die hem in Winkel heb ben leeren kennen, zich na zijn vertrek met genoegen zijner zullen herinneren. Een niet groot publiek woonde de uitvoe ring bij, tenminste, de zaal moest bij zul ke gelegenheden vol zijn en dat was za niet. Ruim half acht begon de uitvoering en half elf was ze afgeloopen, de niet dans- lustigen konden dus nog op tijd te bed en zoo behoort 't ook. Alles te zamen geno- meD, kunnen we dus zeggeu de uitvoe ring is uitstekend geslaagd en ieder der aan wezigen heeft zich uitstekend geamuseerd. Aangezien deze uitvoering zoo goed vol daan heeft, zal ze Zondag 29 Nov. nog eens plaats hebben legen 25 cents entree. Alzoo een nuttige en prettige avond voor weinig geld. Zaak Akkerman. Naar aanleiding der verklaring van den heer Burgemeester yan Sint Maarten, dat er iu de plaats van Mejuffrouw v. Albada op eenigszins billijke voorwaarden, geene andere degelijke vakondeiwijzeres in hare plaats is te verkrijgen, heeft de Afd. Schagen van den Bond van Nederl. On derwijzers, zich tot de betrokken autori teiten gewend met de mededeeliög, dat het de Afd. voornoemd bekend is, dat onder meer een drietal geëxamineerde dames slechts de oproeping voor eene vakonder- wijzeres in de nuttige handwerken afwachten, om hunDe stukken in ta kunnen zenden. Deze dames, die door de Afd. bij name zijn genoemd, zijn gaarne bereid, op de door Mej. v. Albada genoten jaarwedde de betrekking te aanvaarden. Het Bestuur van het Ge west Noord-Holland, van het Neder landsch Onderwijzers-genoolschap, verte genwoordigd door 8 zijner leden, bracht Dinsdag jl., naar aanleiding der zaak Ak kerman, een bezoek aan Sint Maar ten. dween nit zijne trekken. Er ontstond een kort, pijnlijk stilzwijgen, vervolgens laebtte Ruth zenuwachtig. „Hoe hebt gij mij doen schrikken, Mr. Meredith Ik moet zeer in gedachten ver diept zijn geweest, dat ik uwe schreden niet heb gehoord. En wat mijne gedachten be treft, ik was bezig, om het raadsel der toe komst op te lossen." Zij keek niet meer op, om zijne blikken te ontmoeten, toen zij dat zeide. Hare oogen waren op den grond gevestigd en hare lippen trilden een weinig en hij kon zien, dat de vingers, waarmede zij de franje van hare japon terechtschikte, sidderden. „Ach, dan hebt ge u met een onoplosbaar raadsel bezig gehouden, wanneer gij bezig geweest zijt, den sluier, die de toekomst ver bergt, te willen wegrukken," antwoordde bij op een' zeldzaam zenuwachtigen toon, terwijl bij zich afwendde en met betraande oogen de watervlakte gadesloeg. „Ik bid u, veront schuldig mij even, ik zal mijn stoel halen." Hij verliet haar plotseling en verwijderde zich zoo spoedig als zijne boenen hem kon den dragen. „O 1" fluisterde Ruth hartstochtelijk, „wan neer hij het eens wist." Ach, wanneer zij hei geweten had, wan neer zjj had knnnen zien, hoe zijn edel ge laat door smart en pijn was verwrongen, dat een machtig sidderen zijn lichaam deed schok ken en dat hij zich tevergeefs trachtte te beheerscben, wat had er dan wellicht geschied? „O, hemel", mompelde hjj, terwijl hij zich naar den tegenovergestelden kant van het schip begaf en een scheepstouw zoo sterk omklemde, dat hij zijne nagels in zijn vleesch drukte; „Heb ik moeten leven, om dezen strijd te doorworstelen P" „Die vroegere liefde,® ging hij voort, met bleeke lippen, „was slechts het flikkeren van eene kaars, in vergelijking van deze middag zon. Deze liefde is als eene vlekkeloos», reine parel. Mijne lieve Rnth, mijne goadha- rige lelie. Hoe lief heb ik je! Boe aan bid ik je 1 En dat werd ik nooit zoo duide lijk gewaar, als in dit oogenblik. Maar ik kan, ik mag niet aan het dringen van mjjn arm hart gehoor geven. Ik heb geen recht, haar jong leven aan het mijne te koppelen, die heerlijke stralende schoonheid, naast een' kreupele, naast een' bochel I* Hij beefde even, toen deze woorden zich aan zijne lippen ontwrongen en zag vol ver twijfeling op zijn mismaakt lichaam. „En toch," ging hij voort, terwijl een lacbje zijn bleek gelaat verhelderde, „geloof ik halt en half, dat zij reeds belang in mij stelt. Maar ik kan niet neen ik heb geen

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1896 | | pagina 1