LIEFDE.
De Pest.
t
dat dat kleine dan toot het dagelijksch
gebruik veel gemak of nut blijkt te be-
fitten. Zoo heeft menig geestig uitge
dacht stuk speelgoed van nit Parijs een
triomftocht door de wereld gemaakt en den
geestigen nit vinder sommen gelds opge
bracht. Maar ook nuttige uitvindingen
hebben geld afgeworpen. Zoo gelukte het
Howe, den uitvinder van de naaimachines,
en later den verbeteraar SiDger, met dit ar
tikel eenige millioenen te verdienen. De
glazen en porseleinen klokjes boven de gss-
vlammen, de ijzeren plaatjes voor het af
slijten der laarzen, de rolschaatsen en meer
dergelijke zaken hebben groote sommen opge
bracht. Vt at telefoon en telegraaf opge
leverd hebben, is niet te berekenen. Ook
de nitvinder van het gasgloeilicht maakt
geen onaardige zaken. Maar dat heeft
ook weer zijne keerzijden, b. v. de uit
vinder van het maken van hont-papier,
welke uitvinding vele fabrikanten heeft
rijk gemaakt, stierf kortgeleden in de groot
ste armoede, omdat hij zijne gedachten aan
het algemeen had prijsgegeven.
De correspondent der N. R. Ct. te
Weenen schrijft 16 Febrnari
Ik heb inzage gehad van een particu
lieren brief uit Bombay, welke een helder
licht werpt op de vree-elijke toestanden
in die ongelukkige stad.
Handel en nijverheid staan er stil,
daarentegen hebben de tapperijen het zeer
drnk, nu alle lieden, die met pestlijders te
doen ftebbeD, zooals het personeel in de
hospitalen en voor de begrafenissen, in
een voortdurenden roes leven. Er wordt
een levendige handel gedreven in amu
letten en in zoogenaamde voorbehoed
middelen tegen de pest. Daartoe behoo-
Ten onder anderen harten van slangen,
klauwen van gieren en snuiten van egels,
die zelfs door intelligente menschen
duur betaald worden. Het misbruik, dat
van die zoogenaamde geneesmiddelen
V wordt gemaakt onder de inlandsche be-
vlflking, is verbazend, daar zij van die
dingen meer heil verwacht dan van
geneeskundige behandeling.
Ieder denkt slechts aan den dag van
van heden, en niemand wil meer tegen
weekloon werken, daar men niet weet
of men den volgenden dag
nog leeft. De lagere volksklasse rekent
op een wonder, dat in staat is, om de
pest ter verdrijven, terwijl de betere
^^fciffSse het -gevaar indolent afwacht.
Op de kerkhoven heerscht wegens de
vele begrafenissen de grootste drukte.
Dag en nacht worden de lijken daar
heen gebracht. De Mohammedanen gra-
- --g,-kuilen, waarin zij hunne
werpen. Wie die dooden zijn,
efl0rwie ze daarheen breDgen, weet nie-
'jhaDdet bestaat niet de minste contrö-
ie, omdat men de lichamen zoo spoe
dig mogelijk kwijt wil zijn. Verleden
week, vertelt de briefschrijver, was ik
getuige van een' origineelen begrafenis
stoet. Deze bestond nit eene lange rij
^""""vaïT ossen, over den rug vaa eiken os
hingen acht zakken, vier san iederen
kant, en in die zakken waren dooden.
kl8n kwam werklui te kort, om dood
kisten te maken, en zakken had men
jediger bij de hand.
Dt met het transport der lijken belaste
/petsten raken de dooden niet aan, maar
ze met haken in de zakken of in
Se Kist, Gisteren werd er eene verordening
de lijkschouwing gepubliceerd omdat
het reeds herhaalde malen voorgekomen
dat schijndooden verbrand zijc. Daar
meeste pestlijders niet door dokters be
handeld worden, kan hnn dood niet ge
constateerd worden en moet men op de
dragers der dooden afgaan, aan wie het
vrij onverschillig is, of zij iemand dood of
nog levend onder den grond stoppen.
Een van die dragers, een Parsi, werd
in de nabijheid van den Toren der Stil
zwijgendheid (alwaar dit volk zijne dooden
op den muur neerlegt, om ze door de gie-
'_r;n te laten versl'c1 ziek en kon niet
Men liet Uem kalm liggeD, maar
toen zijne kameraden eeoige uren later
langs de plek terngkeerden, zagen zijhun-' Geboren op het slagveld
nen makker door vele gieren omringd,die met te Waterloo.
hnnne scherpe snavels in het lichaam pikten. Te Birmingham is een baanwachter ge-
Het was een vreeselijk gezicht, want de storven, Donald M'Kenzie geheeten. Zijn
ongelukkige was met vele wonden bedekt, dood zon zeker de moeite van het ver-
Het doek, dat hij om zijne lendenen droeg, melden niet waard zijn geweest, indien 's
was in flarden geschpnrd, en de ingewan- mans geboorte zich niet door eene eigen-
j-j u„. aardigheid onderscheiden had. Hij werd
L-- i .1 1 J 1
o-
den pnilden nit eene gapende wond. Het
ergste was, dat de ongelukkige nog niet
dood was, toen hij door de gieren werd aan
gevallen, want in zijne krampachtig gebal
de vuisten zaten veeren dier roofvogels.
Dezer dagen gebeurde op
de spoorweglijn BocholtWezel (ius op
Daitsch grondgebied) het navolgende. Een
veehandelaar kwam te bat in den trein,
doch had nog zooveel tijd, dat hij in de
coupé kon stijgen; hij haalt het portier
met flinken slag achter zich dicht. Zijn
jas kwam er echter tnsschen en wel zoo-
danig dat bij zich niet heen of weer kon
bewegeo. In de coupé bevond zich maar
één reiziger, die, de reistasch met geld van
den veehandelaar ziende, onmiddellijk be
sloten had, van de benarde poiitie, waar
in deze zich bevond, gebrnik te maken
en hem te bestelen. Aan het eerste sta
tion, waar de trein stopte, verliet de dief aan
de andere zijde den trein. De condnctenr
maakte 't poitier,waartnsschen de jas van den
veehandelaar geklemd zat,los en deze, zonder
den condnctenr iets te zeggen, liep den dief
ca. De condaetenr dacht niet anders,of hij had
met een passagier zonder plaatsbewijs te
doen. Hulp roepen, en den veehandelaar
inhalen, was het werk van eenige mionteD.
Toen deze begrepen was en verteld had,
nat hem was gebeurd, was er van den
dief natuurlijk geen spoor meer te vinden.
Gepolijste dames.
Als dejvoorname dameswereld in New-
York groot toilet maakt voor een bal of
eene andere partij, worden armen en hals
vooraf gepolijst*. Dat gebeurt op de vol
gende wijze Eerst worden armen en bnste
met rozenwater gewasschen, en nadat dit
gebeurd is, met Gold Cream ingewreven,
dat er ongeveer 15 minuten op blijft lig
gen. Daarna wordt de hnid met een zeer
fijnen flanellen lap gewreven en armen en
baste met een poeder bestrooid, dat op
nieuw afgewreven wordt. Is dit geschied,
dan ziet de huid er uit als gepolijst mar
mer en wonderlijk fijn van bouw. Men
kan dan ten minste van albasten schou
deren spreken, zooals dichters zoo graag
éttM.
zooals
den ko-
18.
d?
op
het
ist
de
De jonge Koning.
De koning vau Griekenland
men weet, de jongste zoon van
niüg van Denemarken. Reeds op zeven
tienjarigen leeftijd werd hij door de mo
gendheden tot opvolger van Otto van
Beieren gekozen, tot koning van Grieken
land. Ten tijde van zijne benoeming be
vond hij zich nog op de Deensche marine
school. Eens had hij zijne boekec vroolijk
ter zijde geworpeD en als een echte
schooljongen ging hij heen, om bij een'
confisenr wat appeltaartjes te koopen. Hij
kreeg ze gewikkeld in krantenpapier, en
hij zou jnist dat papier tot een bal sa
menpersen, om het een' medeleerling naar
het hoofd te werpen, toen zijn blik toe
vallig op zijn eigen naam viel, die met
vette letters het opschrift boven een ar
tikel vormde. Belangstellend las hij ver
der en was niet weinig verrast van het
lot te hooren, dat hem wachtte, daar hij
door de mogendheden van Europa tot ko
ning van Griekenland was gekozen.
Zijn jonge Majesteit bleef althans op
reis naar zijn nieuw koninkrijk nog een
echte kwajongen. Op den tocht door
Frankrijk naar Marseille was hem een
salonwagen met eetsalon ter beschikking
gesteld. Onderweg hield hij zich bezig
met schotels en borden uit het raam te
werpen, om zich te overtuigen van de
snelheid van den trein. Zijne
reisgezellen moesten steeds nieuwe slak
ken zien te krijgen en bij aankomst in
Marseille was er geen enkel stak meer
over.
aaiui^uviu
geboren onder het donderend geschntsvanr
van den slag bij Waterloo.Zijn vader, die sol
daat was bij de Cameron Highlan-
d e r s, sneuvelde in den, grooten slag.
Zijne vrouw, die hem vergezeld had, vond
hem op het slagveld onder een stapel
dooden en stervenden en sleepte hem naar
eene afgelegen plaats, waar ook zij op den
doorweekten grond door eenige soldaten
gevonden werd. Zij vervaardigden een
soort afdakje en groeven eene sloot, opdat
zjj ten minste droog kon liggen. Zoo
werd zij moeder, terwijl om haar heen het
kanon vuur balderde.
Verleden week speelde
in eene kamer, waar eenige winkelbedienden
te Parijs samenwoonden, een hunner met een
revolver. „Als ge een woord spreekt, schiet
ik n docdzeide hij tot één zijner ka
meraden. „Pas opSpeel toch met met
dat ding! Ge kunt nooit weten.be
gon deze. Op hetzelfde oogenblik stortte
hij aan het hoofd getroffen neer. Of
schoon de wond eerst niet bedenkelijk
werd geacht, is de arme jongen woens
dagochtend gestorven.
Hoogte van huizen te New-
York.
De New-Yorksche kamer van koophan
del wendt pogiDgen aan ter verkrijging
van eene staatswet, die de hoogte der hui
zen in de stad New-York bepalen moet.
Een door haar uitgewerkt wetsontwerp
sielt voor, dat in de breede straten de
handelsgebouwen niet hooger dan 65 me
ter mogen zijn, terwijl de hoogte van
woonhuizen de grens van 50 meter niet zon
mogen overschrijden. Do gemeenteraad van
Philadelphia besloot, een dergelijk voorstel
in te dienen bij het wetgevend lichaam
van don staat Pennsylvauië.
Op de rijwieltentoonstel-
ling, onlangs te Parijs gehouden, was een
van de merkwaardigheden eene klok, nit
rijwielonderdeelen samengesteld. Het zal
wel een der grootste uurwerken zijn, die
ooit gemaakt werden. Het werk iB geheel
zichtbaar en ziet er nit, of men er eenige
rijwielen voor uiteen genomen heeft. Op
het eerste gezicht zon men het aanzien
voor eene trofee, opgericht ter eere van de
„fiets*. Maar wanneer men wat nauwkeuri
ger kijkt, ontdekt men al spoedig de Ro-
meinsche cijfers, die uit franks (krukken
van de trappers) bestaan en die de wijzer
plaat vormen. Het uurwerk wordt bewe
gen door een gewicht van 200 kilo en
door middel van een twaalftal tandrade
ren van verschillende grootte en door 1
langen ketting zonder einde wordt de bewe
ging op de wijzers overgebracht. Deze
wijzers bestaan uit tricycle-assen en dra
gen bij wijze van versierde ponten aan
het einde een pedaal met een oliekannetje
erop. De beweging wordt geregeld door
een slinger, die uit een paar voorvorken
bestaat en als gewicht een compleet wiel
met pneumatic band draagt. Op de assen
van alle tandwielen, die op kogelassen
loopen, zijn eveneens wielen bevestigd, to
taal twaalf, welke het uurwerk zijn eigen
aardige uiterlijk geven. De klok slaat
heele en halve nren en kwartieren, op drie
bij elkaar gestemde fietsbellen. Het uurwerk
dat uitstekend geregeld bleek te loopen,
is geconstrueerd in de werkplaatsen van
de rijwielenfabriek „la Societé Parisienne*^
komst, in hoeverre het gebruik van al
cohol door de ouders, in 't bijzonder
van vader en moeder beiden, invloed
kan hebben op de verstandelijke vermo
gens der kinderen. De uitkomst was, dat
van 1000 kinderen bij 471 de vader,
bij 84 de moeder en bij 65 beide ou
ders in dien zin verantwoordelijk waren
voor den toestand van hnn kind, dos
in meer dan de helft der 1000 geval
len. Yan de overgebleven kinderen wa
ren er 209, wien» ouders geen alcohol
gebruikten, 171, waaromtrent men dit niet
te weten kon komeD.
Dezer dagen is in de st1-
len der kazerne Brnne, van het 26e dra
gonders, te Dijon een hevige brand uitge
broken. Drie paarden v«n generaal Darras
verbrandden en ook van de troepenpaar
den kwamen er verscheidene in de vlam
men om men weet nog niet hoeveel. Groo
te moed werd bij het redden der dieren
door de manschappen tentoongespreid. Per
soonlijke ongelukken vielen niet voor.
Onbestelbaar. In de Wo-
chenzeilung kwam eene advertentie voor, be
treffende eene in de Dentsch-Evangeli-
sche Verein te honden lezing, naar aan
leiding van het 400-jarig gedenkfeest van
MelanchtheD.
Het gewone „bewijsnommer" voor die
advertentie werd door den expediteur, die
niet bijzonder goed op de hoogte van de
kerkhistorie was, geadresseerd aao „Herrn
Ph. Melanchthon. Hier", in de mee
ning, dat deze de redenaar was
Het exemplaar kwam als onbestelbaar
behoorlijk terug, voorzien van de kanttee-
kening; t Vermoedelijk afgereisd.'
de dokter hem nit medelijden gegeven had,
hield hem van een' zekeren stap terng.
Nogmaals wilde hij zijn gelok beproe
ven en hij snelde naar zijn vroegeren pa
troon, om hem werk te vrageD.
Deze was een goedmoedig man, die
Martin als een zeer ijverig werkman ken
de hij ontving hem daarom vriendelijk en
gaf hem werk en bovendien nog eenige weken
loon vooruit. Nn kon Martin tenminste
zjjn kind begraven en zijne vronw de
voorgeschreven medicijn koopen.
Zoo leefde hij langen tijd tnsschen hoop en
vrees; maar eindelijk, eindelijk verbeterde
de toestand van Mizzi,zij zon dus niet sterven.
Yol gelukzaligheid snelde hij dagelijks
naar zijn werk, hij wist immers nn, dat
zijne vrouw genezen zon. En zij
genas
En toch was zij niet degene, die zij
vroeger geweest wasZij was zeer
veranderd, door hare ziekte was haar eene
zekere prikkelbaarheid bijgebleven, zoodat
de minste kleinigheid haar vreeselijk kon
doen opwinden.
Langen tijd verdroeg Martin dezen toe
stand zwijgendhij was immers gelnkkig,
dat Mizzi nog leefdeten laDge laatste
werd het hem toch te erg.
Wanneer hij er aan dacht, wat hij voor
haar geleden en ontbeerd had en zon
dit dan de dank daarvoor zijn P
Telkens en telkens kwamen er nn nieu
we twisten, voo-, die in korten tijd in heftig
heid toenamen en telkens daarmede eindig
den, dat Martin woedend naar zijne pet
greep en, de vnisten in den zak ballend,
de deur uitliep, om bniten zijn toorn te
doen bedaren
Men sprak over een vreeselijk ongev 1
en had medelijden met den ongelukki-?
Niemand dacht er aan, dat het
lok met voorbedachten rade was geschied*
Niemand kon uit de verminkte gelaat»,
trekken gewaar worden, welke mart^
lingen den arme tot dezen stap gedreven
hadden. Niemand kon ook weten, <jat
hij vrijwillig den dood gezocht had „it
angst voor eene misdaad, gedreven door
do kwellingen, die zjjne vronw hem thui»
bereidde.
En Diet de angst voor de misdaad zelVe
maar de gedachte, dat z ij n e M i z z i het
offer daarvan worden zon z ij n e Mis.
z i, zijne teer beminde vrouw had hem
in den dood gedreven
De medewerklieden droegen het ljjfc
naar zijne woning, waar Mizzi, toen zij de
menschen zag aankomen, hen tegemoet ijl.
de en zich luid jammerend op het lijk van
haar man wierp, die Laar altijd zoo innig
had lief gehad en die nu slechts nit lief.
de voor haar den dood had gezocht, om
te voorkomen, dat hij zich aan haar ver.
greep.
Maar haar beronw kwam te
laat.
Alcohol en de nakome
lingschap. Van zeer veel waarde zijn de
mededeelingen van doctor Bonrneville over
zijne waarnemingen, betreffende de stoornis
der verstandelijke vermogens bij kinde
ren. De onderzoekingen daaromtrent
werden geleid in de jaren 18801895
bij de verpleegden van het instituut
voor idioten en achterlijke kinderen te
Parijs. Deze statistiek verstrekte uit-
In de voorstad van Weenen woonde de
metselaar Frans Martin. Wie hem, den
ernstigen man, dagelijks op hetzelfde nnr
naar den arbeid zag gaan en wie hem, den
ernstigen maD, in al zijn doen en laten
gadesloeg, dien moest het natnnrlijk ook
opvallen, dat diezelfde Martin in staat was,
dwaze dingen te doen. En die dwaze streek
was, dat hij verliefd werd op de mooie
Mizzi Novan, de dochter van den bakker,
zich met haar verloofde en de gedachte
koesterde, om haar te trouwen.
Ook zij zag hem gaarne en de ouders
hadden tegen deze verbintenis niets in te
brengen.
Het was niet meer dan natnnrlijk, dat
er in hnnne omgeving over gesproken
werd.
De menschen zeiden Een mooi paar I
Zij zal gelnkkig met hem zijn, hij is een
rechtschapen man, die den kost wel zal
verdienen en overigens, zij heeft ook nog
wat geld
Zij dachten er evenwel niet aan om te
vragen, of ook hij gelukkig met Mizzi zon
kannen zijn.
Hij had het geloofd en gehoopt en
zijne hoop scheen in den eersten tijd
in vervalling te zullen komen.
En toen bij na verloop van tijd een
knaapje in zijne armen mocht wiegen, was
zijne vreugde grenzenloos.
Maar met de geboorte van den kleinen
begon ook het lijden.
Hij kreeg nn meerdere zorgen.
Mizzi moest laDger het bed honden
dan hij gedacht hadhij moest daardoor
dagen lang thuis blijveB, waardoor hij
zijn werk verloor, eu de familie geraakte
in nood.
Te trotsch, om bij vreemden te vrageD,
of zelfs om bij zijne schoonouders aan te
kloppen, verkocht hij alles, wat hij bezat,
en er gingen dikwijls dagen voorbij, dat
hij geen kruimel over de lippen kreeg
doch moedig, zonder te morren, verdroeg
hij allen tegenspoed.
Toen echter al zijne moeite om werk te
bekomeD, niets hielp, en zijn kind ziek
werd en stierf, en zijne vrouw met den
dood worstelde, toen vertwijfelde hij aan
God en de menschheid.
Hij wist geen uitweg. Met neergesla
gen oogen liep hij rond zijn leven werd
hem tot een last en alleen de hoop, did
SPRANKELS.
ven geven zon.
Het was niet hare onbekwaamheid, waar
aan zij bare nederlaag Ie danken had. Wan
neer zij bij de voorstelling gespeeld had als op
de slotrepetitie, zon zij zeer zeker een groot
sncces hebben gehad. Er was wellicht das
nog eene gelegenheid, om den smaad nit
te wissen en de verloren gonst van het pa-
bliek te herwinnen. Ilse bad echter de
kracht Diet meer, om zich aan deze hoop
vast te honden. Haar zelfvertrouwen was
gebroken. Zij was er zeker vaD, dat zij bij
een volgend optreden wederom zon bezwij
ken onder dien naamioozan angst, en een ge
voel van afschuw overviel haar bij de ge
dachte, dat het ellendige stuk morgen weder
herhaald zon worden.
Die angst werd haar evenwel spoedig
ontnomeo, want in den loop vau den morgeD
verscheen er een brief van den direetenr, die
haar helderheid op dit punt verschafte. In
sfgemeten bewoordingen werd haar verzocht,
dan brenger van den brief alle onder hare
beschikking zjjnde rollen mede te geven,
dsar het gebeurde van gisteravond van dien
aard was, dat eene herhaling dier voorstel
ling ondoenlijk was, en aan het einde van
aen bnef stond, dat de directie gaarne be
reid was, het loopende contract te verbre
ken, wanneer de juffrouw den wensch mocht
koesteren, een ander engagement aan te
gaan.
Dat liet dU3 duidelijkheid niets te
wenschen over en dit was voor de jonge
dame eenen nieuwen slae, o'schoon zg er wel
eeuigssins T00r gevrees(} bad. Met moeite
hare tranen inhoudende, overhandigde zij den
tooneelkneoht, wiens medelijdend gelaat hare
8 nog vergrootte, de verlaogde rollen
T'-rvo'gens, nadat zij zich versekerd had,
s aar broeder reeds was uitgegaan, sloot
zy are denr, opdat zij in de volgende nren
geen enkel mensch «on behoeven te ontmoe
ten.
r t,hSr<1 6n wre®3 was toch het noodlot,
j 8". d'j e."eDde Moest zij ook het gebenr
de met Rudeck nog verdaren.'Zij bad zich voor-
pnorn d, niet meer aan hora te denken, doch
haar rots was net.bij machte, zijn beeld nit
haar ar te verdrijven en zij peinsde over
zijne houding, die zoo vreemd en raadselach
tig was.
Zon dat alias lengen en bedrog zijn ge
weest zijne woorden, de blik zijner oogen,
zelfs de klank in zjjne stem P En wanneer
er gisteren iets gebeurd was, dat hem tot
andere gedachten had gebracht, was hij
baar dan geene opheldering schuldig? Hij
had het theater op een oogenblik verlaten,
dat hij toch kon weten, dat zij zijn bijstand zoo
hoog noodig had, en hij had zich niet eens
de moeite getroost, een verzinsel te be
denken, om zijne plotselinge afreis in haar
oog te rechtvaardigen. Het moest dus zijn
doel geweest zijn, haar doodelijk te beleedi-
gea, of zijne beweeggronden waren van dien
aard, dat hij het haar niet mondeling kon
meedeelen. Hoe langer zij er over nadacht,
hoe meer zij tot het laatste denkbeeld over
helde. Na de woorden, die tnsschen hen ge
sproken waren geworden, na alles, wat zijn
handdruk en blik haar had verteld, kon dit
onmogelijk het einde zijn. Als een man
van eer moest hij dan teDminBte afsebeid
van haar nemen, al was het ook op de
meest koele en afgeme'ene manier, al schreef
hij haar maar een brief .Die brief zon ontwijfel
baar dan ook wel komen, vandaag of mor
gen en dan eerst soa zij de handelwijze
van Tbeodoor Rudeck kuoneo beoordealen,
dan eerst zou het de tijd zijn, waarop tij
de laatste vonk van hoop, die haar in het
harte gloorde, zou behoeven te verstikken.
Zij wachtte en er was nog altijd eene ewak-
ke hoop in haar gepijnigd hart, het was de
laatste lichtstraal, die het donker harer ziel
verhelderde.
Dien dag wachtte zij echter voor niets.
De dag verging, zonder dat er eenig be
richt van Tbeodoor kwam en ook Walter gaf,
toen hij tegeD den avond thuiskwam, zijne
bevreemding over deze handelwijze te ken
nen, maar hg voor zich hechtte er natuur
lijker wijze niet zooveel waarde aan.
Walter scheen door andete diogen bezig-
gehonden te worden, hoezeer bij ook zijn
best deed, om zijner zuster een opgeruimd ge
laat te toonen en bare gedachten van het
treurige onderwerp af te leiden. Er was
iets onrastigs en gejaagds in zijn wezen,
Op een zekeren dag ontstond er, jnist
toen Martin naar zijn werk gsan wilde, om
eene kleine beuzelarij een hooggaande twist,
zoo erg, dat Martin de hand tegen zijne
vronw ophief.
Daardoor nog meer opgewonden, greep
Mizzi een bord en wierp dit naar Martin's
hoofd, zoodat het bloed hem langs het ge
laat droop. Het schemerde hem voor de
oogen, het werd nacht in zijne ziel en in
zijne grenzenlooze woede, buiten zichzelf van
toorn, stortte hij zich op haar. Reeds
had hij haar bij de keel gegrepen en druk
te zijne vingers vast om haar hals daar
werd hij zi,ne woede evenwel meester, hij
liet haar los, greep zijne pet en ging het
huis uit.
In het eerste oogenblik wist hij van opge
wondenheid niet wat te beginnen. Doch lang
zaam, zeer langzaam bedaarde zijne woede
en hij besloot, naar zijn werk te gaan.
Op den steiger voor het huis, waar
hij metselde, viel zijne stngheid zijnen me
dearbeiders wel op, maar niemand vroeg
hem naar de reden daarvan en men liet
hem met rust.
Martin echter kon de kwellingen, die
zijne vronw hem bereidde, maar niet verge
ten. Yooral niet, dat zij hem in bet oo
genblik, dat hij razend van woede was,
nog had bespot en getergddat krenkte
hem en vervulde hem met haat tegen zij
ne vrouw, tegen zich zelf, tegen de we
reld, zijne medemenschen en zijn leven.
Dat was te veel voor hem. Voortdurend
zweefde hem, terwijl hij daar in de huog-
te arbeidde, haar beeld voor oogen, zooals
zij hem hoonend had nitgelacheD, terwijl
hij in de grootste razernij haar bijna had
gewurgd en hij wist het, trots alles had
hij haar nog lief, zelfs al verachtte en
hoonde zij hem
Met afschuw dacht hij er aan, dat dit
zoo niet langer kon blijvenin den groot
sten aDgst schilderde hij zich at, dat dit
nog erger zon wordendan zou hij
wederom op haar losspringen, haar
dooden of eenig ander leed aandoen Gru
welijk en ontzettend scheen hem
dat denkbeeld toede moordenaar zijner
vrouw te kunnen worden, dat nooit
En met den uitroep „Voor dat ik haar
dood, dood ik liever mijzelf I* sprong hij
van den steiger in de diepte en viel zich
op de straat te pletter
Velen menschen schoten toe en omring
den den doode.
Ondankbaarheid is steeds een soort
van zwakheid. Ik heb nooit gezien, dat
flinke menschen ondankbaar waren.
Goethe
Wees oprecht, wees eerlijk, zooals
gij zijt, verberg niets, geef aan niets een
schoonen glimp; als deze edele wapens
niet voldoende zijn, dan is het beter, in
't geheel niet te overwinnen, dan slechts
één dag de zegepraal te behalen.
Steene
hetgeen Ilse bij andere gelegenheden zeker
zon zijn opgevallen. Terwijl bij met haar
babbelde en haar allerlei aardige ontmoetin
gen vertelde, liep hij, zeer tegen zijne ge
woonte, de kamer met groote passen op en
neder en het scheen voor hem eene verlos
sing, toen hij haar eindelijk goeden nacht
toeweDschen mocht.
Over haar ongelakkig optreden was tns
schen hen beiden geen woord gesproken,
evenmin als dat zij beiden een woord over
baron Memlinger hadden gerept. Een paar
maal had Ilse bet ter sprake willen bren
gen, maar dan had zij hem ook de bood
schap van den schouwburg moeten zeggen
en een soort van medelijden hield haar daar
van terug, om hem nu reeds die zaak te
apenbaren. De vernietiging harer toekomst
was voor hem een niet minder harde slag
dan voor haar zelve en daarom, zoo oor
deelde zij, zou hij die tijding altijd nog vroeg
genoeg ontvangen.
Ook den volgenden morgen was de student
reeds uitgegaan, voordat Ilse met haar toi
let gereed was. En toch had zij, na een
slapeloozen nacht, reeds vroegtijdig baar bed
verlateD. De zekerheid, dat vandaag Theo-
door Rudeck's brief komen moest, dreef haar
reeds vroeg in den morgen het bed nit.
Luisterend stond zij aan de deur, of zg den
zwaren stap van den ouden, haar welbeken
den postbode ook boorde, en de uinuteo, die
zij daar stond te wachten, geleken haar etne
dnldelooze eeuwigheid.
Daar eindelijk - eindelijk hoorde zij het
stappen van den bode op de trap.
Zg drnkte de banden stijl tegen de borst,
want eene hevige opgewondenheid roofde
haar bijna den adem. Een paar seconden
lang moest de man buiten bet portaal wach
ten. Ilse had wel naar beneden willen
snellen, maar hare knieën sidderden en ha
re voeten ontzegden haar den dienst. Zoo
doende ging dan ook hare hospita naar be
neden en Ilse boorde, dat de postbode tot haar
zeideDitmaal is het slechts eene coorant
voor jnffronw Forbach. Maar haast je maar
niet hoor, want er staat vandaag niet te
veel goeds over haar in, en zij zal er nu
juist niet veel plezier van hebben."
Een sterke lijdt, zonder klagen,
maat een zwakke klaagt, zonder dat hij
lijdt.
MoNTESqUIETJ.
Wat zonden velen zich verwonderen,
als zij wisten, hoe gemakkelijk een goed
woord eene goede plaats vindt, en vooral,
hoe eene oveiwinning, door zachtzinnigheid
behaald, het wint van tien, door geweld
verkregen.
Mevr. Tourtes.
De voortreffelijkste man is hij, die
met vreeze overlegt en al het mogelijke
bedenkt, dat hij zal moeten ljjden, maar
kloekhartig is, wanneer het op de uit
voering aankomt.
Heeodotus.
Evenals een stilstaand water wemelt
van wormen en ongedierte, zoo vermenig
vuldigen zich slechte gedachten bij een
lui mensch.
Dr. Paul Ladame.
Gelnkkig, wien het gegeven is, in
ruimer kriDg voor velen veel te zijn 1
Gelukkig, wien het zichzelf geven tot
een woord des levens werd, ook in klei
ner kring.
E. Sïiellen.
Van Sesostris II, Koning van Egyp
te, die ongeveer 1400 jaren vóór Christus
leefde, wordt verhaald, dat hij de konin
gen, die hij gevangen genomen had, dwong,
om naar de rij al zijn wagen te trekken.
Een dezer koninklijke slaven hield op ze
keren dag zijn blik vast gericht op de
wielen van den wagen en scheen in de
beschoowiDg daarvan verzonken te zijn.
Toen Sesostris dit bemerkte, vroeg hij hem,
hoe hij aan zulk een nittig voorwerp zoo
groote aandacht kon schenken Deze ant
woordde „Het vallen van de spaak, die
een oogenblik boven was, naar de onder
ste plaats toont mij de ijdeiheid en ver
gankelijkheid van het leven. Voor eenigen
tijd zat ik bovenaan, nu lig ik onderop.
Heer Koning 1 gij zit thans bovenaan, wie
weet, hoe spoedig gij ook onderop kunt lig
gen."
Sesostris moet de waarheid dezer op
merking gevoeld hebben en zich later niet
weder door dien koninklijken slaaf hebben
laten trekken.
Zijne vrouw behoorde ook tot het schouw-
burgpersoneel en zoodoende stelde hij eenig
belang ia de jooge tooneelspeelster. Ilse
wachtte, tot hij verdwenen was, vervolgens
opende zij hare kamerdeur.
„Geef mij de courant, juffrouw Siewert!"
„Er is immers anders niets voor mij geko
men niet waar
„Neen, Maar wat ziet ge er ontroerd uit
juffrouw I Ge moet eerst gaan ontbijten
voordat ge de coarant leest".
„O, ik ben heel goed hoor", verzekerde
Ilse met een gedwongen glimlach. „Geef
maar hier 1"
In de kamer zonk zij echter in een' stoel
neer, de coarant viel op den grond en zg
sloeg hare handen voor het gelaat.
Hij had niet geschreven bet was dos
nit I In eene overmoedige luim had hij den gek
met baar gestoken en zich tervolgens
als een lataard uit de voeten gemaakt, om
dat hij er bevreesd voor was, dat zij zijne
woorden voor waar zou hebben opgenomen.
Zij bad zich vernederd, toen zij op eenig
teeken van teven van hem wactute, als op
eene verlossing mt hare ellendige positie.
Na echter bad zij zicb genoeg vernederd.
Met rnw geweld verbande zij hem en alle aan
gename herinneringen aan hem oil haar hart
en nooit mocht een menschelyk wezen ervaren,
welk eene hittere pyn baar deze eerste ont
goocheling had gebracht- Wanneer haar le
venspad ooit weder het zijne krniste, moest
Tneodoor Rudeck nooit de genoegdoening
hebben, dat hjj haar ongelukkig gemaakt had.
Als een vreemde zou zij hem behand.len,
vriendelijk en beleetd, en dat zou zij net zoo
lang doen, tot haar arm hart tot rusi geko
men was en hij werkelijk een vreemde voor
haar geworden was.
Eerst, toen zij toevallig met haar voet te
gen de courant stiet, kwamen haar de
woorden van den brievenbesteller in de ge
dachte. Zij raapte het blad op en zocht
naar de rnoriek met het haar zoo welbeken
de bovensehritt. Zg koesterde volstrekt
geen vre8s voor hetgeen sij daar zou lezen.
Dat alles liet haar volkomen kond. Zij
had den lijdensbeker tot den bodem gele
digd, zoodat de paar droppelen, die er nog
in mochten zijn, haar geen leed meer kon
den aandoeD.
Zij las, en een laobje, een werkelijk lachje,
speelde er om hare lippen-
Na deze critiek was een weder optreden
hjj het stads-theater eene onmogelgke zaak
geworden. Wanneer haar directeur niet
reeds gisteren hare rollen opgevorderd had,
zon hg het du zeker vandaag hebben ge
daan, en zy zou het bem niet kwalyk heb
ben mogen nemen. Hare positie was in deze
stad onmogelijk geworden en wat er nu van
haar worden moest, dat wist God alleen.
Telkens opnieuw las zij de critiek alsof
zy de snydende woorden, die schynbaar zoo
scherp en pikant mogelyk gesteld waren,
voor een wig in hare gedachten griffen wilde.
Eerst toen de hospita met het ontbyt bin
nenkwam, vouwde zij het blad in elkander.
„Gaat de juttrouw vandaag niet naar de re
petitie vroeg de vrouw op goedmoedigen
toon, met bet doel, hare hnurster door een
praatje een weinig op te vroolyken. En toen
Ilse slechts het hoofd schudde, ging zy
vriendelijk voort: „lk weet, dat ge met veel
gelnk gehad hebt met uwe nieuwe rol,
maar ge moet daarover het hoofd niet zoo
laten hangen. Een andermaal zal het wel
weder beter gaan. Ziet ge, jnt-
ferije myn man is een zeer handig kleer
maker. Elf jaar lang heeft hy by Kessel
en Muntmann in Berlijn gewerkt. En in dien
tijd heett by ook wel eens eene broek of jas
verknip!, maar daar moet men zich aan
ook niet al te veel van aantrekken.
Bij de honderd goede broeken mag er ook
wol eens eene slechte zyn- En dat kan by
het tooneelspelen even goed gebeuren als
bij de kleermakerij*.
„Ja, ja, gy hebt gelijk, waatde juffrouw
j Siewert het is allemaal hetzelfde," brak
Ilse met een mat lachje den goedgi.meenden
woordenvloed at. „Eu ik ^al aan
de verknipte broek van nw' man denkeu,
wanueer ik nog eens in de verzoeking mocht
komen, mij over myn ongeluk te beklagen*.
Op het aandringen van hare hospita tracht
te zij ook iets te gebruiken van het ontbijt
maar geen enkele bete wilde baar door de
keel en zij was blijde, dat zij onder een
voorwendsel de vronw de kamer had uitge
kregen. Wellicht had het goed en kalmee
rend op hare stemming gewerkt, wanneer zy
een poosje naar buiten gegaan was, maar zjj
zon het met hebben kunnen verdragen, een
mensch te ontmoeten menschen, die haar
mogelykerwjjze kenden en die haar in hars
rol van gisteren avond hadden zien optre
den ;zy zon wellicht medelijdende,geringwiist"
tende blikken hebben moeten verduren geen
enkele inwoner der kieiue stad, of bij bad de
critiek in het ochtendblad gelezen. Het gig
gelen en fluisteren achter haar rog, zy ge
looide het nn reeds te hooren, eu voor geen
geld van de wereld zon zij zich nu op straat
vertoond hebben.
HOOFDSTUK VI.
Langiaam, ondraaglijk langzaam gingen
de oren voorbij. Ilse hooide wederom, hoe
bniten de bel ging, en nogmaals
sloop een laatste straal van hoop haar hart
binnen. Zij luisterde eene poos, nu hoorde
zy den klank van eene dn ge mannenstem,
eene stem, die haar nooit sympathie had inge
boezemd en die haar nu geheel tegenstond.
En zy had hare hospita vergeten te zeg
gen, dat sij voor niemand te spreken was.
De vrouw Klopte in haie groote hulpvaar
digheid reeds aan de deur.
„Die heer, die er al reeds nog eens is ge
weest, is daar juttrouw. Hy moet n nood
wendig spreken".
Ilse keek niet eens in den spiegel, hoe
zij er nit zag, vooraleer zij hare kamer uit
ging. Of zjj leeljjk ot mooi was, het was
haar heueltde en op du oogenblik gansoh on
verschillig. Op den donkereD gang reikte sQ
Sleinacker de hand.
Wilt gy zoo goed zyn, in de kamer van
myn broeder te gaan, mijnheer de arohiteot,
jammer genoeg 1b Walter met thuis."
„Ik weet het, juttrouw Forbueb, want on
geveer een kwartier geleden heb ik bem ge
sproken."
Hij was nog zorgvuldiger gekleed dan by
zyn eerste bezoek en zyn gelaat was nog
strakker en stijver. Afgemeten wachtte bjj,
totdat Hbo plaats genomen had, vervolgens
zette hjj zich tegenover baar in een rolstoel
neder. WORDT VERVOLGD.