HHPPPPvh
^onderzoek en overweging nog niet afge-
GEMENGD NIEUWS.
"V "De ohdergeteekenden zonden het diep
betreuren, zoo verschillen, die de liberale
beginselen niet raken, de samenwerking
der hervormingsgezinden aan de stembus
tegenbieldan en starre eigenzinnigheid,
rechts of links, op het beslissend oogen-
blik tot afscheiding leidde.
Invoerrechten op Meel.
Allerhande.
W. M. Tz.
in wet-
daaraan verbonden
geving en beituar de hervormingen tot
stand te brengen, die een nienwe tijd en
veranderde toestanden onverbiddelijk aan
07er*eging opdringen en die de op-
rniming van staitende rechtstoestanden,
vooral in betrekking tot vronwen en kin
deren, en de zedelijke verheffing en de
▼erhooging der economische onafhankelijk-
nei van en werkmansstand beoogen in
de voorname plaats.
van ziin j roei"D8 yan den staat en
hnlan 8P"11 tegenover de sociale
moet Tf' hi6I°P de aaneensluiting
uiten, ondanks al het gemeen-
raoTnSl 'U Bit?«nPP«t ea beginselen,
M^io 7 t 6 *enscb®lijkheid tot samengaan,
die zoo krachtig spreekt.
nn antwoord is ontkennend geweest.
WarC 0D0Precht. het verschil, weg
cijferen of te bemantelen, dat bij de
overweging yan dit belangrijk onderdeel
der toekomstige liberalen staatst.ak in de
ringen der hervormingsgezinden aan den
ag treedt. Naast velen, die vol vertron-
jiïTen 09 ZCD^er aarzeling op dit gebied
en arbeid willen voortzetten, worden ve-
e anderen aangetroffen, die den nadruk
leggen op de omzichtigheid, die hier wordt
vereischtterwijl velen bepaald aangewe
zen voorzieningen of instellingen voor
onverwijlde toepassing of vestiging
achteD, rekenen anderen het tijdvak
rijp
5* Masr grond tot uiteengaan behoeft
dit allerminst op te leveren voor wie
eenstemmig erkenneD, dat de sociale toe
standen dringend verbetering behoeven
en even eenstemmig, dat de staat hier
niet kan volstaan met het in de hand
werken van de vrije krachtsontwikkeling
en de individneele energie, maar dat het
evenzeer plicht voor hem is, zelf door
Wetgevende maatregelen in het belang
der misdeeldcu'in te grijpen.
Het liberalisme is ruim genoeg, om
scbakeeting te gedoogen.
^^*4&testrióöpén3e inzichten over de orde
■en zelfden aard der maatregelen, waarin
zich de vrijzinnige beginselen behooren te
uiten, hebben in elk tijdvak van liberaal
bestuur zich geopenbaard, zonder dat dit
een zegenrijke hervorming in den weg
stond, als de kloekheid aanwezig was, die
tot het treffen van maatregelen aanspoort
en diepe overtuiging der noodzakelijkheid,
die hun tot stand komen verhaast.
Vereenigd alleen zijn de voorzichtigen
en de vurigen betrouwbare hervormers,
en worden de eersteR voor stilstand, en
de laatsten voor overijlde stappen bewaard.
_Tn ^tia practische staatkunde het is
bij de sociale en belastinghervormingen,
in de laatste jaren tot staDd gebracht,
herhaaldelijk gebleken reiken zij, bij
ernstigen wil, elkander gemakkelijk de
hand en nemen de verschillen veel klei
nere afmetingen aan dan uiteenloopende
theorieën deden onderstellen.
Vnrig wenscben de ondergeteekenden
dat alsnog door de hervormingsgezinden
maatregelen worden beraamd, om tot over
eenstemming te geraken vóór het te laat
is.
Slechts aaneengesloten kunnen zij over
winnen en hunne eenheid aan hunne af
gevaardigden voorhouden tot voorbeeld,
dat dezen nopen moet, met vereende krach
ten te arbeiden aan het tot stand brengen
der hervormingen, die het land behoeft.
Het manifest is door een aantal heeren
onderteekend. Hbld.
Over het adres aan de Tweede Kamer
van de^ifeat Yereeniging van Meelfabri-
waarin, met bet oog op de onna-
bnitenlandsche concurrentie,
wordt op de beffing van
een tijdelijk inkomend recht op tarwebloem
van f 1 per 100 kilo, zoolang Frankrijk
of een ander land een nitvoerpremie op
tarwebloem heffen, ia rapport uitgebracht
door eene commissie uit de Kamer van
Kooph. te Dordrecht, bestaande uit de
heeren D. A. N. Vriezendorp, Vin der
Made en H. W. Veth G. Hzn.
Daarin wordt gezegd, dat eene meerder
heid der commissie niet kon besluiten,
den weg der protectie op te gaan, en
zich vereem'gde met een door eei harer
leden opgesteld concept-adres aan de
Tweede Kamer, waarin de overweging
wordt gegeven, om in het adres der
meelfabrikanten en anderen van dezelfde
strekking geen aanleiding te viiiden, om
af te wijken van die gezonde handelspo
litiek, waarvan ons land ten allen tijde
goede en gezonde vruchten heeft geplakt,
die de energie beeft versterkt en die de
algemeene welvaart, inzonderheid der min
vermogenden, steeds krachtig heeft bevor
derd.
Verder wordt io het rapport gezegd,
dat eene minderheid den toestand, waarin
de meelfabrikanten bier te lande zijn ge
bracht door de protectionistische maatre
gelen van Frankrijk, van dien aard acht,
dat zij een invoerrecht wenschelijk vindt.
Mocht echter de Kamer bezwaar zien in
het aanbevelen van een invoerrecht, om
dat de daarvoor benoodigde gelden vooral
worden opgebracht door het deel der be
volking, dat de minste draagkracht heeft,
dsD zon de minderheid, die in beginsel
voor vrijhandel is, en nog liever, willen
aanbevelen de uitbetaling van eene premie
direct uit de schatkist aan de meelfabri
kanten.
Hierover waren echter allen het eens,
dat bij den minister van buitenl. zaken
moest worden aangedrongen op het aan
wenden van pogingen,, om de fransche re
geering er toe te krijgen, hare bepalin
gen betreffende den uitvoer van meel voor
andere landen minder ongnnstig te maken.
Nadat in de eergisteren gehoaden zitting
der Kamer besloten was, het adres der fa
brikanten niet te stennen, werd goedge
keurd, dat de Kamer bij den minister van
buitenlandscbe zaken zal aandringen op het
aanwenden van pogÏDgen, om er bij de
fransche regeeiiüg op aan te dringen, de
bepalingen betreffende den uitvoer van
meel, voor andere landen minder ongunstig
te maken.
,a
aangedrongen
Zuidelijk van Greenville
is de sedert eenige dagen zwaar gezwollen
Mississippi door de dijken gebroken. De
overstrooming strekt zich ver uit, en het
verlies, ook van menschenlevens, is be
langrijk.
Eene stad verwoest.
Een zware eycloon is over den Noorda-
merikaanschen staat Oklahama getrokken.
De stad Chandier is geheel verwoest
geen munr staat nog overeind. In de
puinhoopen is brand uitgebroken. Er
moeten 45 inwoners gedood en 200 ge
wond zijn.
Dezer dagen overleed te
Louisville eene pianoleerares, die op haar
uitdiukkelijk verlaDgen in eene vlengelpi-
anino werd begraven.
Indien het bericht niet nit Amerika
kwam, zon men het niet gelooven. In-
tnsschen zal de Fhegende Blatter over
dit voorbeeld juichen als een geschikt
middel, om wat bnrenhinderende piano's
op te mimen.
Een krankzinnigenge
sticht in brand.
In den vrouwenvleugel van het krank
zinnigengesticht van Jaroslaf is brand
uitgebroken. De geheele omvang van de
ramp is nog niet bekend, alleen is geseind
dat de brand laat in den avond werd
ontdekt en veeitien verpleegden vermist
wordeo. Het is zeer wel mogelijk, dat de
ze in de groote verwarring ontsnapt zijn.
3 0.0 00 meisjes per jaar.
Gemiddeld komen er ieder jaar te
Berlijn am, meest van 't platteland,
30.000 jonge meisjes, om in de hoofd
stad den kost te verdienen. Vele duizend
tallen vallen in verkeerde handen of kan
nen geen gelegenheid vinden, om han
onderhoud te verdienen of moeten voor
znlk een hongerloon werken, dat zij
weldra bezwijken. Onder bescherming
der Keizerin werd voor 10 jaar een
Vereeniging opgericht, om deze meisjes
zooveel mogelijk te helpen en thans heeft
zij 70 helpsters aan de verschillende sta
tions, die de vreemde meisjes met raad
en daad bijstaan. Zij dragen aan den
linkerarm een wit lint met het opschrift
Voorzorg voor de vrouwelijke jeugd.'
Groot is het aantal meisjes, dat door deze
Vereeniging is voortgeholpen en aldus
behoed voor tijdelijke en eeuwige ellende.
De begrafenis van dekei-
zerin-weduwe van Japan heeft weder de aan
dacht gevestigd op eene merkwaardige ge-
wooute in het half Eoropeesch-bescbaafde,
half Aziatisch-barbaarsche eilandenrijk.
Geen trouwe roon van Japan zon zich het
geval kunnen denken, dat een onderdaan
van zijne keizer met zijne voeten boven de
doodkist van een lid van het keizerlijk
huis komt te staan. Daarom moeten de
doodgravers, die den grafheuvel moeten
opwerpen, als kraaien verklped zijn en
bij de geheele plechtigheid wordt er streng
op geletr dat deze mannen voor vogels
worden aangezien Zou misschien (vraagt
het Handelsblad), a?n deze eigenaardigheid
de oude Amsterdamsche aanspreker zijn
scheldnaam- te danken hebben De Hol
landers zijn reeds sedbrt eeuwcr. in Japan
bekend en hebben misschien al vroeger
van deze eigenaardigheid geweten.
De endste kerkgangster
in Engelaud is waarschijnlijk Mrs. Millar,
eene 102-jarige inwoonster van Glasgow.
Zij is nooit ernstig ziek geweest, en zij
herinnert zicb, geen zondag de kerk ge
mist te hebben. Al baar leven is zij eene
geheel-onthoudster geweest, maar in de
laatste veertig jaar rookt zij, liefst uit
steenen pijpen.
Rooken.
De Nederlanders zijn dè sterkste roo-
kers. Ieder onzer mannen, vrouwen, kin
deren, verbruikt gemiddeld 8,4 K.G.
tabak in een jaar. De Amerikanen ver
bruiken 2,21 K.G., de Belgen l,522lK.G.,
de Duitschers 1,458 K.Gi en de Spanjaar
den slechts 0j55 K.G. tabak per jaar.
de Her een e n.
geleden besprak Charles
in de physiologie aan de
Parijsche universiteit en redacteur der
Revue Scientifique, in bet instituut Solvar
te Brussel, voor een groot gehoor een door
hem en zijn leerling André Brocat gedane
ontdekking omtrent de werkzaamheid der
menschelijke hersenen. Zooals bekend is,
hebben al onze zins-en verstandsfnnctiën
hare zetels in de hersenen, terwijl de
hersenen het ook zijn,. die de bewegingen,
gelijk de telegraaf, naar alle deelen van
het lichaam heen verspreiden. Iedere
prikkeling der hersenen van een verdoofd
dier door electriciteit, brengt hetzelfde
effect teweeg. De electriciteit kan alzoo
als knnstmatigen wil opgevat worden.
Bicbet en Brocat hebben daarom ge
tracht, of door uiterst snelle stroomonder-
brekingen deze bewegingen naar willekenr
herhaald konden worden, en zijn daarbij
heerscht sedert eenige dagen volslagen zo
merweer. Overdag stijgt de temperatnnr in
de schadnw reeds tot 28° Celsius. Ook
de planten profiteeren ervan. De wijnstok
ken zijn al sterk gebladerd en krachtig
ontwikkeld. In Céret begint de kersenpluk,
die gewoonlijk eerst 20 April aanvangt.
Te 8 a i n t-P i e r r e-L i v r o n in
Tarn en Garonne, dat gedeeltelijk op
rotsen gebouwd is, zijn tengevolge van eene
aardverschuiving van honderd meters vier
hnizen en het kerkhof in het dal afgegle
den, waar de hnizen instortten. Het plaatsje
is in allerijl ontruimd. Niemand schijnt
letsel ondervonden te hebben.
E en voormalig Capucijner-
monnik, Francesco Pecci, hoogleeraar te
Salerno, onlangs met een meisje van 23
jaar, welks biechtvader hij gvweest was,
vaD daar vertrokken, wandelde dezer dagen
in burgerkleeding te Marseille met haar
gearmd op straat. Plotseling schoot een
jonkman, een mes in de hand, op hen toe,
en bracht beiden woedend steken toe. Zij
werden naar een hospitaal gebracht en de
dader in heehtenfe genomen bet was
de broeder der jonge dame.
Nooit is aeker eene hoo-
gere som voor een schilderstuk van waar
de betaald, dan voor het portret vaD
Alexander den Grooten, door den ooover-
trefbaren meester der oudheid, Apelles,
op bestelling der Ephesiërs voor den tem
pel van Artemis, geschilderd. Voor dat
portret, dat den koning voorstelt met een
bliksem in de hand en op den toeschou
wer den indruk van een plastisch kunst
werk maakt, kreeg hij 2CHJ talenten, bij
na f 600,000,000.
Verkeerd begrepen.
Johan (tot het kamermeisje). „Wat heb
je toch mooie handen, Kaatje!'
want
dën
,Dat vindt mevrouw ook,
Over
Eenigen tijd
Bichet, professor
viers,
is
en
moeder, naar hais, naar het andere einde
der wereld waarheen het u goeddunkt
Laat mg sleobts niet langer blijven
slechts hier niet I"
Door schrik niet in staat, iets te doen,
staarde de grijze vrouw iu het door smart
verwrongen, doodsbleeke gelaat der knielende.
„Mijn God, wat is er gebeurd Wat heeft
men jou gedaanP Sta toch op. Waarom
wilt ge zoo plotseling heengaan P 't Is, alsof
je plnsseling je verstand verloren hebt."
,N*>n, nog niet! Maar ik zat het ver
liezen, wanneer gij mij dwingt, hier te blijven.
En ik zal niet eerder opstaan, dan nadat ge
mij beloofd hebt, dat wg morgen zullen
vertrekken.'
Met sidderende vingers trachtte mevrouw
Steinacker Ilse van den natten doek te ontdoen
„Ge hebt de koorts, kind en ge Kondi
in die natte kleederen vreeselijk verkonden
worden. Wanneer het noodig is, zal ik al
les doen, wat gij van mg verlangt, maar
wilt ge eerst geen andere japon aantrekken
en wat warme thee drinken
.Neen,* weigerde Ilse, ,ik gevoel geen
koude. Het is dos zeker, dat wij morgen
vertrekken
.Hoe kan ik daarop nu met ja' ant
woorden, zonder ook maar eanigssins een
Termoeden te hebben, wat n tot dit zon
derlinge verlangen drijft. Wg zijn hier
nauwelijks en men behandelt ons met meer
dan gewone hartelijkheid. Ik moet een der
gelijk overijld besluit toch tenminste in het
oog mijner vriendin kunnen motiveeren,
wanneer ik haar niet doodeiijk beloedigen
wil. Wat ter wereld zal ik haar dan ant
woorden P"
ȕk west het niet het is mg on
verschillig. vrat 8|j Tan ong denken. Gij
moogt mij terwille van haar niet aan de
vertwijfeling prjjg geven. Krankzinnig word
n °f mei!1esdig I*
Ontzet slo?g de oude dame hare han-
^uven haar hoofd ineen.
Wat een versohrikkelgke woorden. En
'rÜP niets van dat alles. Waarlijk
gg maakt mg ziek van angst, wanneer
gij mg niet duidelijk en met goed verstaan
bare woordeD zegt, wat u tot dezen over-
tot de overtuiging gekomen, dat de herze^
nen na iedere werkzaamheid een weinig je
rast noodig hebben. Meer dan tien of
twaalf bewegingen in eene seconde kunnen
niet gemaakt worden. De vlugste pianist
kan dus, al zou hij het willen, nooit
meer dan twaalf noten tegelijk in eene se
conde afspelen. Volgens Bichet zijn zoo
doende de hersenen in eene golvende be
weging, afwisselend rustend en werkend.
Groothertogin Sophia van
Saksen-Weimar heeft 84 miUioen nagela
ten. Daarvan moet 40 millioen aan den
groothertog, 20 millioen san erfgroother-
tog Wilhelm Ernst en 5 millioen aan elk
der dochters der overledene vorstin komen.
Vroeg zomerweer.
In het departement Oost-Pyreneeën
Kastje:
laatst zei ze nogr Kaatje moet je
heelen dag op de vingers zien'.
Door het omvallen wan
een stapel hout in de voorstad Wertach
te Angsburg zijn 7 spelende kinderen groo-
tendeels bedolven. Drie der arme kleinen
werden doodeiijk gewond, een ander leven
loos voor den dag gebracht. De Sioverigen
waren niet ernstig gekwetst.
Vijfvoudige moord.
Té Pavlyscha in Rassisch-Polen is een
gezin van eene moeder met vier dochters
op gruwelijke wijze uitgemoord. Het gezin
had een klein winkeltje, dat leeg geplun
derd is, bovendien is het geld, dat in huis
was,, verdwenen. Twee vagebonden zijn in
heehteni» genomen onder verdenking, het
misdrijf te hebben gepleegd.
Eene belangrijke uitvin
ding. De Illustraiion geeft eene be-
schrij ving van een middel, door den heer
Herman Renike te New-York uitgevon
den, om het papier, dat handelswaarde be
zit, zooals da chèques, wissels, enz., zoo
danig te bewerken, dat bet onmogelijk is,
daarop te radeeren of bijvoegingen te
plaatsen.
Nadat al de gewenschte en noodige
aanwijzingen op zoodanig stak zijn aange
bracht, wrijft men er met behulp van een
gewooD linnen lapje een mengsel over,
bestaande uit 8 deelen lavendelolie, 16
deelen safraaBgeel en 20 deelen alcohol
van 90 graden, alles zeer goed dooreenge-
mengd.
Daarna wrijft men met het lapje, tot al
les goed droog is geworden, waarop men
er ten slotte eene alcalische oplossing op
aanbrengt, bijvoorbeeld koolzare soda, en
het voor het vunr droogt
De samenvoeging der alcalische oplos
sing met de safraanklenr heeft de eigen
schap, den korrel van het papier te openen,
zoodanig, dat het op ongelijmd gelijkt, zoo
dat het de eigenschap verkrijgt van vloeipa
pier.
's L a n d s w ij 8, 's 1 a n d s e e i.
„Dit ond spreekwoord", lezen wij in
het übld. van Anlte., „is vooral toepasse
lijk op Verviers, dat beroemd is, om zijne
eindelooze tooneelvooretellingen.
Zoo speelde men zondagavond Charles
niets
haar
met
neer
doen
dan
spannen tosstand heelt gebracht.'
Ach, waarom moet ge mij daartoe dwingen f
Ik zal u pijn doen, dat weet ik. Maar ik
ben er nn niet toe in staat, eene vrome lengen
te bedenken. Ik mag bier DÏet blijven, omdat
ik er anders niet voor kan instaan, dat ik
nwen doodec zoon tronw zal blijven, dat ik
mgn eed zal kannen honden, dien ik hem
gerworen heb.'
Zachtheid en zorgvol medelijden wareD
op eenmaal nit het gelaat der onde dame
verdwenen. Hare trekken baddeD dezelfde
hardheid aangenomen, als in het oogenblik,
toen zij Ilse den toegang tot de kamer van
haar stervenden zoon ontzegde.
,Sta op i' zeide zij streng. „Ik kan uwe
verwarde woorden niet goed begrijpen, maar
toch zooveel gevoel ik, dat ge in staat zijt,
meioeedig te worden, en dat ge het in uwe
gedachten reeds geweest zjjt- En wanneor
dat zoo is, dan was al dat andere huichelarij
en lengen die ronw,welken ge voor mgn on-
gelakkigen zoon gedragen hebt, was schande."
Ilse was bij dat ruwe bevel nit hare knie
lende houding opgestaan. Zij was onder de
scherpe woorden der onde vronw ineenge
krompen, als had een felle zweepslag haar
getioffen; nn eobter stond zij, het hoofd in
den nek geworpen, voor haar en zag baar
vast en fier in de oogen.
„Ja,* antwoordde zij „het is bewaarheid,
ik heb nw zoon nooit liefgehad, en nooit
heb ik de gedachte bij hem opgewekt, dat ik
het deed. Hij verlangde van mij niets meer,
dan dat ik zijne vronw zou woiden en dat ik
de plichten van eene vronw zon vervallen.
„Dat heb ik hem beloofd en die belofte bet»
ik ook gehooden. Om mijne liefde te be-
geeren, daartoe had hij geen recht, want hij
wist, dat die aan een ander toebehoorde."
„Je liegtriep mevrouw Steinacker nit.
„Wanneer hij het geweten had, zon hij zich weest.
nooit zoover vernederd hebben, u tot zijne
verloofde te verheffen. Gij beschimpt de
nagedachtenis van den doode, om u van de
te beantwoorden, door het schandelijke be
drog, waarvan zij de dope geworden was,
aan bet daglicht te breDgenmaar
nog jnist dacht zij eraan, dat het zij
ne moeder was, tegen wie zij sprak en
dat deze arme, onde vronw op aarde
meer bezat dan de herinnering aan
zoon, wiens hoofd zij in haar ronw
een gloriekrans omgeven bad. Wan
tij haar alles vertelde en haar kon
gelooven betgeen gebeurd was,
zou zij daarmede tegen de moeder
vaD Franz eene groote misdaad hebben begaan.
En wat zou zij daarmede gewonnen heb
ben, zij, die onherroepelijk vast besloten
was, baar eed te honden, door welk middel was
haar onverschillig. Zij had slechts een
korten strijd met haar trots uit te vech
ten dan had zij het vaste beslnit geno
men, dat zij nit barmhartigheid met de
onde vronw, de glorie vaD baren aangebeden
zoon niet zoo verstoren. Zjj boog het
hoofd en zeide zacht
,Ik heb hem niet bedrogen, mama, maar
wanneer er schuld is, neem ik die gaarne
op mij.
„Mgn hart behoorde een ander, vooraleer
Franz mg in den weg trad en mijne hand
begeerde. Ernstig beb ik overwogen, of ik
een man mocht nemeD, dien ik niet liefhad.
Maar hij stond voor mg, als een redder in
den nood, als het begrip van edele opoffe
ring. Ik gaf mij aan hem over in den waan,
dat ik hem aan achting en vereering zon
kannen vergoeden, wat ik aan liefde hem
niet in staat was te geven. Ik weet, dat ik
daarmede een groote dwaasheid heb begaan,
maar wanneer het tegelijk een groot onrecht
was, zoo was het niet alleen een onrecht
tegen hem, maar ook legen mij, die vanaf
dat oogenblik naamloos ongelukkig ben ge-
VI,' opera in 7 bedrijven en, le Regiment",
drama in 7 bedrijven.
Msar in de tooneelwereld van Verviers
heeft men een ander gebruik want het
schijnt, dat men kier alles op eene andere
wijze doet als elders.
'I Betreft het geven van geschenken
aan de artisten bij hnnne benefietvertoo-
ningen.
Die geschenken bestaan hier niet uit
bloemen, jnweelen, schoorsteen- of kamer-
sieraden. O, neen 1
Eene zangeres kreeg eene groote rijsttaart,
eene flesch Elixer de Spa en eene flesch
Fine-Champagne.
Een komiek werd vereerd met eene
flesch jenever en een burger van Ver-
die om zijne schoone stem gezocht
nit welwillendheid de rol van
Mesphistofeles op zich had genomen, werd
vereerd met een pak stalen, waaruit hij
een nienw zomercostunm mocht kiezen.'
Misschien zouden onze hollaDdsche ac
teurs soms ook niet ontevreden zijn met
wat practischer geschenken dan al die ver
gankelijke bloemen.
Uit Siberië ontvlucht.
In het eind van Januari zijn nit de
gevangenis van Irkoetsk vijftien gevange
nen ontsnapt, waaronder twee vrouwen.
Drie hunner zijn door wolven verscheurd,
de Kjken der overigen zijn onder een
sneeuwhoop gevonden. Vermoedelijk zijn
zij door een sneeuwstorm overvallen.
Een treffend verhaal
over den afkeer vsn de Indiërs van de
voorzorgsmaatregelen tegen de pest is
dit. Een Mohammedaan wilde met zijne
vrouw Bomoay met den trein verlaten.
Zij moesten zich toen aan eeD geneeskun
dig onderzoek onderworpen. Hoewel zeer
wederspannig, wilde de Mohammedaan zelf
zich ten slotte eraan onderwerpen, maar
voor xijne vrouw verkoos hij het niet.
Toen de ambtenaren aandrongen, trok de
Mohammedaan een dolk en stootte die
zijne vronw in het hart. Toen trachtte hij
zichzelf te- doorsteken, maar dit werd hem
belet. Ook de dokter werd gewond.
Hoe prins Von Bismarck
zijne kievitseieren gebruikt.
De chef der keuken op Friedrichsruh
vertelt het volgende van de kievitseieren
van Bismarck „Het liefst eet de vorst
de eieren gekookt (tien minuten lang)
met versche boter en wat zout en welis
waar alleen bij bet tweede ontbijt, dat
tusschen half één en één nar plaats heeft
gewoonlijk eet hij telkens zes stnks. Daar
behalve de 101 eieren van Jerer nog ve
le komen van andere rijden, helpt, als de
voorraad wat rijkelijk is, de familie
Bantsan daarbij. Daar door de slechte
verpakking dikwijls vele der eieren ge
knakt zijn, maak ik daarvan een ome
let, die, getrnffleerd, een fijn gerecht
oplevert. Toch geschiedt dit laatste ge
durende het seizoen der kievitseieren
hoogstens een— of tweemaal.
Den storm afgewend.
Zij wachtte op hem met gefronste
wenkbrauwen en onheilspellenden blik.
En toen hij eindelijk de kamer binnen
trad, begon zij
't Is niet te vroeg vanavond
Zoo wijfje, ja, ik ben een beetje
laat, viel hij haar snel in de rede,
maar ik kon het niet helpen, lieveEr
was eene geanimeerde discussie in de clnb
over vrouwelijke schoonheid.
En wat hadt jij daar nu mee te
maken vroeg de verbolgen wederhelft.
Meer dan iemand anders daar. Ik
was de eenige, die de schoonste vronw
heeft, en dus -de grootste autoriteit, de
aangewezen man, om mede een woordje
te zeggen ovei het onderwerp, en
Waarom doe je je overjas niet nit,
Henri P Wacht, ik zal je pantoffels halen.
Het is afschuwelijk koud buiten je moet
wel half bevroren zijn.
Een halve min nat later zat Henri wel-
bebagelijk in zijn fauteuil met zijne vrouw
aan zijne voeten, die zij de schoonste
vrouw in de pantoffels stak.
van een schip-
eenige dagen melding
gemaakt van de schipbreuk der fransche
stoomboot Ville de Saint Nazaire. In
den beginne zijn er dadelijk vier opv».
renden gered. Nn komt er berioht, dat
er nog door hel engelsche schip, de Y*.
nariva, 16 zijn opgenomen en naar Glas
gow gebracht. Zondag zijn ze daar aan-
gekomen. Zij vertellen de hun overkomen
ramp op de volgende wijze
Twee dagen Da haar vertrek lag de
Ville dt Saint Nazaire zoo diep, dat de
opvareuden genoodzaakt waren, in de boo
ten te gaan, hoewel de storm op zijn
hoogst was. Er waren 80 man aan boord die
verdeeld werden over 8 sloepen. Vier booten
werden te pletter geslagen tegen de zijden
van het zinkende schipallen, die er in
zaten, verdronken voor de oogen der ove
rige schepelingen, die niets konden doen,
om hen te redden. De vier overige boo
ten konden zich verwijderen. Er was
geen droppel water aan boordhet schip
was te snel gezonken, om meer dan het
bloote lijf te bergen. Het weder bleef
slecht, maar er werd een zeil opgezet
en de boot zooveel mogelijk voor den wind
gehouden. De golven sloegen over het
schip en er was niets anders om te hoo-
zen dan de hoofddeksels. De opvarenden
zaten voortdurend met de voeten in het
water. Hun lijden was verschrikkelijk.
Enkelen, die aan den dorst geen weer
stand konden bieden, begonnen al spoe
dig zont water te drinkenzij werden
krankzinnig en sprongen over boord. N»
vier dagen rondgezwalkt te hebben, zagen
zij eene stoomboot, maar deze was te ver
af, om aan te roepen. De angst groeide*
tegelijk met bnn hoop, toen zij het vaar
tuig in hunDe richting zagen stoomen. Ds
boot was toen op vier inches na gevuld
was
met waterieder oogenblik vreesden de
ongelukkigen, dat zij zon zinken. Na een
nar van bange verwachting, dat hnn een
halve dag toescheen, lagen zij naast d©
Yanariva en waren zij gered,
Deediteurvan het Journal
heeft op zijne reis naar Kaapstad een mooie
anekdote opgedaan. Een jonge Trans
valer, dien hij in den trein ontmoetter
vertelde hem, dat hij een gesprek gehad
had met een jongen kolonist en dat hij
dezen aangeraden had, naar de republiek
te komen en zich eene transvaalsche nooi
tot vrouw te kiezen. jMijn vrind," xeide
hij, t jij weet niet wat voor knappe vrou
wen die transvaalscbej meisjes uitmaken.
Er was een, die nog niet lang getrouwd
was en die haar niet al te krijgslustigen
man uitzond om te gaan vechten. «Jan,*
zeide zij, «jij moet gaan en veg voor jon
land. Als jij ongelukkig mag kom te
val (hier onderdrukte zij een moedwilligen
zucht), dan zon ik, al» de "Voorzienigheid
het wil, mij nog twee of drie manne kan
krij, maar, een tweede vaderland
nooit.'
„De jonge kolonist antwoordde echter,
dat hij eene minder patriolische vrouw
verlangde."
In den ZUID-KRAAIERT zijn
maandag, door den onverwacht opkomen
den vloed, 182 schapen van J. Karelse,
die op het schorre graasden, alle verdron
ken. De waarde wordt geschat op f 1800,
Zij werden gehoed door een knecht, daar
de schaapherder tijdelijk afwezig was.
Y e r h a a 1
breuk. Er is voor
ik be^
blaam te reinigen, die awe daden aan
kleeft".
Een brandend rood klaarde Ilze's blee-
ke wangen. Reeds waren hare lippen ge
opend, om het onverdiende verwij: scherp
,En hij, mgn arme jongen P Gelooft ge
dan, dat hij gelukkig geweest is in dien
tijd, dat hij met u verloofd is geweest, toen
ge uwe koelheid voor hem maar al te
duidelijk aan den dag legdel P O, nn begrjjp
ik eerst ten volle, wat hij moet hebbeu ge
leden, hij, de edele, de trolsche, die den
geheelen rijkdom van zijn groot hart aan n
verzwendelde. Wellicht moet ik nn nog
die verschrikkelijke gebeurtenis zegenen, die
de oorsaak is geweest, dat hij van ons iB
weggarnkt. Toen is hem toch de bitterste
ontgoocheling nog gespaard gebleven.'
„Ik weet niet, van welke ontgoocheling
ge spreekt, moeder! ik had hem slechts
beloofd, mijn plicht te znllen doen en dien
heb ik vervald, ook al ware mgn hart
daarbij gebroken."
„Dat zijn maar schoonklinkende woorden,
waarmede gij mij niet langer kant bedriegen.
Hg heeft niet meer aan uwe trouw geloofd,
en dat heeft bem gedood. En dat hg recht
heeft gehad, om daaraan te twijfelen, dat is
mij nn zonneklaar bewezen nn, nn gg
van verlangen brandt, om n in de armen van
uwen geliefde te werpen. Wellicht is hier
wel sprake van eene doorgestoken kaart, en
was die dokter, die zoo hardnekkig op lnoht-
verandering aandrong, wel mede in het
complot. Ja ja, het huis van daD dooden
verloofde als plaats der samenkomsten uit
te kiezeD, bad ook wat al te erg geweest.
Zeg, kunt gp het bezweren, dat nw harts
vriend niet hier is i Loochen dat eens, als
ge kant
„Ik ben volstrekt niet van plan, dat te
ontkennen ja, de man, dien ik liefheb, dien
ik altijd beb liefgehad en een wig zal
blijven liefhebben, ig hier, en in deze laat
ste oogenblikken heb ik voor zijn leven gesid
derd en gebeefd maar waarvoor spreek
ik n over bem I
„Niet zijn wil of de mijne, maar het
toeval heelt ons weder samengebracht en
>k BDCeek n niets anders, daD te zorgen, dat
wij hier zoo spoedig mogelijk weg komen,
weg naar eene plaats, waar bij mij niet
zal kunnen volgen. Ik verlang er niet
naar, mij in zgne armen te werpen, en
ik zal bem ook nooit toebehooren. De
eed, dien ik nw afgestorven zoon heb ge
zworen, staat tnsscben hem en mij. Waar
voor zjjt ge dan nog bevreesd?'
In de oogen der grgze vronw, welke
in de laatste maanden allen gloed verloren
badden, schitterde nn een boos gefonkel.
„Ja, dien eed riep zg nit met heesche
■tem, „daar zal ik n aan honden
en
dien keten zolt ge niet verbreken, zoolang ik
leef, daar kant ge zeker van zijn. Ik wil
niet, dat er op den grafheuvel van mijn grooteD
zoon een misdadig gelnk wordt opgebouwd."
Met boog opgericht hoofd en nitgestrekten
arm, bjjna als eene verwensching, had zij
deze woorden nitgesproken. Ilse scheen
haar iets te willen antwoorden, vervolgens
bezon tjj zich en ging naar de kamerdeur.
„God geve, moeder, dat ge nooit beronw
zult hebben over 't geen gij in dit nor hebt ge
zegd ge hebt mij een groot leed aangedaan,"
zeide zg mat, toen zij reeds op den drempel
stond. „Met n of zonder n zal ik morgen
afreizen. Goeden nacht."
Zij ging veel te vroeg naar den zin
van mevrouw Stein&cker, die haar beleedigd
moederhart nog lang Diet genoeg had knn-
nen uitstorten. In bare groote opgewonden
heid was de onde, Ilse wellicht gevolgd,
wanneer niet plotseling eene krachtige hand
op haar arm was gelegd, om haar terng te
houden. Toen mevronw Steinacker getroffen
stilstond, zag zij in het blozende gelaat van
de professorsvrouw, die vanaf de veranda
binnengetreden moest zjjn, zonder dat zij
bet bemerkt bad.
„Laat dat arme kind nn met rast l Ik
geloof, dat ge haar nu meer dan genoee
hebt gekweld.'
„Wat wilt ge daarmede zeggen? Ge
hebt das geluisterd."
„Ja, ofschoon het anders mijn gebrek
niet is, om aan denren te luisteren, was
mijne deelneming voor dat lieve kind zoo
groot, dat ik indiscreet ben geworden. En
daarover moogt ge niet toornig zijn, wanneer
ik mij met zaken bemoei, die mij recht
streeks niets aangaan. Gij zijt das be
sloten, baar een eeuwigen jouw op te drin
gen, terwille van uw dooden zoou
„Ik veroordeel baar tot niets. Zij is
meesteres over baar eigen wil. Wanneer
rij bet voor haar geweten verantwoorden
kan, zich met een anderen man te verbinden,
otschoon do aarde boven het hoofd vao
mgn zoon zich nauwelijks gesloten heelt,
moet zij dat zelve weten, ik heb geen macht,
dat te verbieden."
„En de eed dan, waaraan gij haar bioden
Er leeft wel iets in ieders hart,
Dat waardig is te ontdekken.
Ontwikkel het, als gij het vindt,
In de eerBte plaats bij 't jeugdig kind.
Dan kan 't vooral tot zegen strekken.
Geld verdienen is onmisbaar,
Ieder wil dit evenzeer;
Doch men hate 't geld verdienen,
Waar 't ten koste gaat van de eer.
Wie mort of murmureert,
Doet daaraan zeer verkeerd.
Leer handen nit de mouwen steken,
Daarbij veel doen en weinig spreken.
Is men verkiezingscandidaat,
Bij velen is men dan gehaat;
Maar is men eerst gestorven, dan
Leefde er op aard' geen beter man.
Wees voor den medemensch nooit wetens-
tmoe»
Dat iedereen staag aan dien wensch vol-
[doe.
Moog' het ons dank, noch lof, noch eere
[geven,
Het doet ons toch meestal gelukkig leven.
Uit een schijnbaar nietig woord,
Kan iets van beteek'nis komen,
Zij 't in goeden zin gehoord.
Worde 'l zoo alom vernomeD.
Alles, wat iets goeds bedoidt,
Spreek dat onverholen uit.
wildet P Kant gij mij mededeelen, wat ge
daarmede op bet oog hebt
Mevrouw Steiuicker was tot in haar binnen
ste verwonderd over de warmte, waarmede de
professorsweduwe de partij vanlise opnam; an-
derzjjds was bet baar welkom, dat zij tegen
een menschelyk wezen haar hart eens lucht
geven kon, en zoodoende kenschetste eg hare
vriendin alle zorgen en liefde, waarmede baar
zoon, Ilse omgeven had, schilderde baar zijn
lijden en de vreeseljjke scène, die er op dien
droevigen avond bad plaais gevonden en wat
Ilse bem in zijn stervensuur had beloofd. Met
alle teekenen van werkelijke deelneming
luisterde mevronw von Brenning toe, maar
bet was nog niet zeker, wie dit gevoel gold,
't bad er allen schijn vaD, alsof dat geheel
bestemd was voor haar, die de onde mevronw
Steicicker van meineed beschuldigde. Toen
deze zweeg vroeg mevronw von Brenning:
„Gij koestert dus de overtuiging, dat zij nw
Franz nooit heeft liefgehad P En toch eisoht
ge nn van baardat sjj hem tot het einde
van haar leven beweene, dat zij aan den ronw
over een man, dien zij nooit heeft lief
gehad, hare jengd, hare schoonheid, hare
natuurlijke behoefte aan gelnk en vreogde
als eeno boetelinge zal ten offer breDgen
Mevronw Steioacker zweeg en dacht er
over na, dat dokter Stockmar toen wel ge
lijk gehad had met zgne uitdrukking be
treffende Ilse.
SLOT VOLGT.
