Algemeene doofheid in 't vooruitzicht. Als men den Amerikaan J. H. Gird- ner mag gelooven, zijn wij bezig, allen te zamen doof te worden, zonder het te bemerkeneenvoudig, omdat bij alle menschen gelijktijdig het gehoor vermindert, en wij daardoor niet aan zelf achteruit gaan. Het zou dezelfde soort van hardhoorendheid zijn, die bij de smeden wordt opgemerkt en ver oorzaakt wordt door het groote geraas, waarin zij altijd verkeeren. Nu is on ze beschaving ook hoe langer hoe ru- moeriger geworden. DreuneD, schellen, fluiten, orgelmuziek, sissen, ratelen, toeteren, schuifelen en dat alles in alle toonsoorten vervult de lucht, waar vroeger de bedachtzame tred van de dragers van een koetsje het eenige geluid was, dat de meer vlugg9 stap pen der wandelaars afwisselde. Wel dra zal een veldslag met knalvrij bus kruit de eenige plaats zijn, waar men,, afgezonderd van de ketelmuziek der maatschappij, zich een weinig aan zij- De overpeinzingen kan overgeven. Als nu onze stemmen maar krachtiger wor den in evenredigheid met het zwakker worden van ons gehoor, en de compo nisten van toekomstmuziek er maar op rekenen, dat zij voor de toekomst- ooren moeten schrijven, dan is het leed nog te overzien. Maar voordat wij ons ongerust maken, is het maar beter af te wachten, ot het werkelijk is, zooals onze overbuur vertelt. Wreedheid van russi- sche vrouwen. In het russische gouvernement Perm heeft eene vrouw uit het dorp Tcher- noy terecht gestaan, die haar man heeft willen dooden door hem in den slaap kokend water over gelaat en borst te gieten. De vrouw was door haar echtgenoot wegens haar ontrouw geslagen en had besloten, den man uit wraak dood te martelen. Een maand geleden werd een nog afgrijselijker misdaad gepleegd door de vrouw van een boer, die zich even eens op haar man wilde wreken. Ter wijl dezesliep, overgoot zij hem met petroleum en stak hem daarop in brand Onweder. Boven Denemarken is dezer dagen een zwaar onweder losgebarsten. In Jutland werden vijf boerenhofsteden en drie huizen, op het eiland Laaland twee boerenhofsteden en op het eiland Falster eene school in de asch gelegd. Drie menschen werden door den bliksem gedood. Tengevolge van een wolkbreuk in Hoch-schwab-gebied heeft eene groote aardstorting plaats gehad. De straat weg van Turnau naar Mariazell is on der aardhoopen bedolven. Er zijn weer twee berg. beklimmers verongelukt. Een student uit München is van den Hierzbachglet- scher bij Lipz in een afgrond van 500 meter gestort. Hij was onmiddellijk dood. En een koopman uit Breslau, die onder geleide van twee gidsen den Wel- Jerkuppe bij Zermatt had bestegen, gleed bij het afdalen tot aan de borst in een met sneeuw bedekten afgrond. De gidsen beproefden, den man ter hulp te komen, maar door de heftige beweging raakte de strik los, waarin de koopman gebonden was en zakte de ongelukkige in de diepte. Er werd on middellijk hulp gehaald, maar men heeft weinig hoop den man nog levend uit den afgrond naar boven te kunnen brengen. De groote was van de Donau heeft thans het zuiden van Hongarije bereikt. Tusschen Baja en Mohacs zijn de dijken doorgebroken, zoodat het water een uitweg heeft ge vonden naar de akkers van 't bisdom Fünfkirchen (Pees) en ze geheel over stroomd heeft. Het veldgewas en het vee is verloren, een schade van milli- oenen. Tusschen Baja en Bezdan is een sluis ingevallen, waardoor het Margita-eiland overstroomd is. van de- der dr. -^T-0- e t muzikaal geaoor "liigêiingen. Omtrent het muzikaal gehoor van ze onmuzikaalst-doende schepseltjes wereld, geeft een amerikaansch arts, James Mazel, eene interessante beschou wing. De waarnemingen van den Ameri kaan betroffen kinderen van 1/ tot 1 jaar. Kinderen van 6 maanden reageer den op een lapggerekteo, aanroependen toon, wanneer hij voor hanne stemorganen niet te laag was, meestal in een dergelij- ken toon, en ze hielden dezen eersten toon vasi, ook wanneer de aauroepeade stem hooger of lager werd. Anders was het bij kinderen van 8 en 9 maanden. TeSiersIeben en te Het t- stedt zijn vele menschen door het gebruik van gehakt vleesch ziek geworden. De vleeschvoorraden van de betreffende sla gers werden in beslag genomen en het vleesch zal door rijks veeartsen worden onderzocht. Een kind is overleden, ook tengevolge van het eten van het vleesch. Te Hettstedt zijn verscheidene deskundigen nit Berlijn aangekomen, die ter plaatse een onderzoek zallen instellen. - Het nat van schreeuwen, gillen en hailen. Dr. Hsrry Campbell heeft in The Lan- eet een pleidooi geleverd ten gunste van dankbaar en ten Ook zij reageerden na herhaald aanroepen de ,nidri!cllti«heid' Z0Lder welke ki.nde^eD Kit n n mnt i i<> TPfln r.lpiïlü? Vnttripn hpKKpr prt flip bijna met juist denzelfden toon. Ging de stem één toon hooger, dan behielden zij pbd eerst gehoorden, lageren toon. Wan- Wer de aanroepende stem echter in den nrieklank twee tonen hooger ging, dan Deantwoordden de zuigelingen dezen met een hoogeren toon, die zij dikwijls tot op weinig trillingen na juist troffen. Op de ze wijze doorliepen zg met de aanroepen de stem bijna 1% octaaf. James Muzel egt er nadruk op, dat deze proeven met absoluut gezonde kinderen genomen wer den. Jn de elfde en twaalfde maand voelt het gehoor reeds intervallen van één toon. Deze mededeelingen toonen aan, dat wij van de ontwikkeling van het kind nog zeer weinig weten, hetgeen overigens reeds door den bekenden physioloog prof. Preyer meermaUn betoogd werd. Voor moeders kunnen de opmerkingen van den ameri- kaanschen arts van bijzonder belang zijn, )ok omdat ze in de gelegenheid zijn, ze ran de waarheid te toetsen, Verboden te rookenl Te dtargard iu Pommeren, is het uitdrukke lijk verboden te rooken. Onlangs werden jen twaalftal vreedzame bewoners van iet plaatsje lot hunne grenzenlooze verha ng geverbaliseerd, omdat ze op straat kten. Men bracht hun onder het oog, at ze eene politieverordening van het jaar 8*10 hadden overtreden, welke verorde- iing nog steeds van kracht is en op rond waarvan zij zich tot 5 mark boete lk zagen veroordeeld. Toen zij zich op onwettigheid van dit optreden berie- ien, bracht men hun een geelgeworden ocument onder den neus, waaruit zij het olgende vernamen: Ingeval de boete niet betaald wordt innen den door de wet gestelden termijn 'k- ééne week, kan den^ delinquenten een sligen -Zfftfclea""opgelegd nrar VCI- ?aïg'^hnr?len omvang der opgelegde ermogensBtraf." De onfortuiulijke rookers zwegen ver- luft stil en betaalden. De Japanners, die geene telk drinken of geen vleesch eten, we- m niet wat te doen met de ossen of de oeien. De paardeu zijn er ook niet talrijk dienen maar voor de vreemdelingen, •e wagens worden getrokken door kot lies, e rijtuigen door bijzondere loopers. Half ilde honden ziet men soms, doch de :hte huishond is nagenoeg onbekend, aar de inwoners hem niet gebruiken ior de^aclit, noch als waazhondeven- paard vindt men hem slechts bij e vreemdelingen. Katten zijn er veel, maar schapen en eiten zeldzaam de Japanners gebruiken laar weinig wollen stoffenzij dragen aoral planten weefsels en zijden stoffen, et zwijn is er nagenoeg onbekend en aek komt nooit in eenige japansche euken. Geene ezels noch muilezels, gee- ?"-h-aas.n of kiekens, noch eenden of dui st). Japan is dos een der enkele landen au de wereld, waar bijna geen huisdieren estaan. Geen nood. Directeur t gevangenis (tot twee stroopeis, die een tar maanden gezeten hebben). Zoo, ge jt ontslagen; ik hoop maar, dat je niet eer hier komt. Hier komeu Geen noodals ze ous aar niet weer brengen geen pleizier kunnen hebben en die zich bij groote menschen ook nog wel eens haar ten antwoord Ik ben u innig hoogste verplicht. M-ij-n-h-e-e-r U deedt het zoo Kef, werkelijk, u hebt mij duizendmaal aan u verplicht. Ik schrijf eene novelle, ziet u, en daarin komt eene scène voor, waarin een jong meisje weigert een man te trouwen. Ik was bang, dat ik die scène niet goed zou kunnen weergeven, alihans niet in den loon. Gij zijl het zevende meisje, dat ik dezelfde vraag doe, en alle anderen namen mij aan. Indien gij hadt gezegd „ja", dan geloof ik, dat ik heelemaal den moed zou hebben laten zinken. E e n e r n s t i g o n g e 1 u k heeft plaats gehad bij een hordenren voor paar- opziener zoo wist te leiden, dat paar optellingen moesten gedaan openbaart bij eene geschikte gelegenheid, I den, toebeboorende aan officieren, die plaate maar die door onder» en kalme toeschou- had na afloop van de wielerwedstrijden om ln er een wor den, van belastingen, die zijne buren be taalden, bleek echter, dat de man al heel weinig rekenen kon. „Ja, im Beken ben ick man swack," moest hij bekennen. Eo toen de schoolopziener hem verzocht een ook door hem onder teekend geschrift voor te lezen, luid de het„Nee, Schribens kan ick nich gnnd lesen*. Toen ten laatste de school- antoiiteit, nu ook in het llecklenburgs, hem toevoegde„Dor stahn ok Namens ünner uud een krüz, Wer is denn dat Kiüz f moest het er uit„Ja, ja, dat Krüz dat bta ick.' Li Hung Chang wil in China eene modelboerderij inrichten. Hij heeft den directeur van de landbouwschool den staat New-York, professor Dril], etablissement met verfijnde weeiae inge richt en onder meer zal er ook een zeewater bad in zijn, voorts dans-, speel- en spreek kamers, een zomer- en een wmterwielerbaan, een rijwielschool, kleedkamers, enz., alles op de kostbaarste wijze ingericht. -Kond water als zuivering s- middel. De verschillende ontsmettende middelen, die de wetenschap in de laatste heeft doen kennen, doen wel eens wers in den regel niet aangenaam wordt het kampioenschap van Rusland, te Cho- hoog ss.aris beloofd, wanneer hij naar - - China wiide komen en daar znlk een school gevonden. „Waarom moet ja toch altijd dinska. Van de twaalf deelnemers zijn er zoo schreeuwen", vraagt de moeder in acht gevallen en zeven gekwetst. Men het leven van enkelen. Zes .aanbod aangenomen haar wanhoop, „kan je nu niet evenveel pret vreest voor hebben zonder dat je zoo gilt „Neen", antwoordt de heer Campbell voor het kiüd, „dat kan het niet. Een kind moet schreeuwen en gillen onder het spelen, en als het dat niet doet, is het ziek. Gij zult het ziek maken, als gij het zijn bewaren van vru paarden worden. Het ten. De vruchten worden van den middellijk in den donkersten den kelder geborgen, liefst de wilde inrichten. Professor Drill heeft het s t a t i s- moesten ter plaatse afgemaakt I Een eigenaardige t i e k. In Parijs is een onderzoek ingesteld c h- on- ten reiseo, merkt;* eene der| zusters en Ines beantwoordt deze woorden met jn trenrigen glimlach. Nooit sal en kan j aan deze afstuitende persoontjes iets vertei- n vanjdon strijd, di.n bet haar gekost heeft, u van haar man te scheiden. De oudste juffrouw Grimshaw dient hare ister een scherp verwijt 10e Wat voor onzin praat ge toch; weet dan Dist, dit het mode ia, dat ge- ouwde mmschen niet meer samen rei- n?" Dat ion eene treurige mode zijn," zegt 53, zonder eenige nevengedachte denkt slechts aan den hechten band, die ar en aiorits verbindt en het komt niet haar op, te denken, dat juffrouw Grims- tw hiermede ook nog eene andere bedoeling •ft. Eindelijk gaan zij heen. Na wordt de ve, lachende kleine weder binnen ge acht en de jonge vrouw vergeet in het elen met ham hare eenzaamheid. Hoe teljjk lacht zij, als zij zijne kleine vingers eb om de hare voelt klemmen. Ten slotte ;t «ij het hoofd van den kleine tegen haar bonder en zingt hem zoate liedjes voor. iartusschen fluistert zij hem toe, dat papa spoedig zal terugkomen en dat de lieve eine en moedertje dan niet meer zoo al- sn zallen zijn. In het kale met sneeuw bedekte woud, tpt Ines mat bleek gelaat op kolonel Bry- toa. Hare oogen zijn bijna blind van weanen. Zij heeft een brief in de hand. „Dermot is iets overkomen*, denkt hg en eit op haar toe. „Toch geen slechte be- shten," vraagt hg bniten adem; haarech- vliegt het rooi naar de wangen. Hare pen beven zoo, dat zij nauweljjks een >ord vermag te spreken, haar geheele uen toont, hoe zij haar best doet, haren te- nein in hem te overwinnen. „Sybille ligt op sterven 1" brengt zij ein- lijk met moeite uit en hare woorden klin- lud hard en afgebroken. „Ik ga hedana- id nog naar haar toe, en en,'1 fe^t hare droeve oogen tot hem op, jdfujo zou u voor baar dood gaarne j^eanmaal willen zien." Sjjogitaat verandert opvallend; eene hef- gang niet laat gaan" Al die uitingen van vreugde, hoe on-1 papier. En dan „raak welluidend en vermoeiend ook, zijn volko- weinig mogelijk aan I" men physiologiscb. Wilden zijn ook niet kalm en eigenlijk niemand, die zich ver heugt en die zich gaan laat. En nuttig en gezond zijn ze zeker, omdat ze zorgen voor de ventilatie van de longen en voor den goe den omloop van het bloed. Zelfs sprekers doen dat. Yoor hartlijders kan het uitstekend zijn en „veel spreken doet de kansen op een lang leven stijgen". Schreeuwen kan men niet zoo geregeld doen, maar, bij tasschenpoozen aangewend, is het effect nog krachtiger, omdat de ademhalingen dieper zijn. Dat eens flink uitrazen als men boos is veel verlichting geeft, was reeds lang bekend, maar de heer Camp bell beveelt het nog eens van medisch standpunt aan. Gewoonlijk worden harts tochtelijke uitbarstingen, vooral bij kinde ren, gevolgd door eene periode van goed gedrag meent hij, en zelfs verbetert de gezondheid er van. Dat zingen nuttig en goed is en la chen zeer gezond, werd nooit betwijfeld. Ook het tranen storten kan heilzaam zijn, op zijn tijd. Vrouwen weten dat. Maar zij weten niet, dat zij daardoor zoo worden Verkwikt, omdat de bloeddruk m de her senen er door vermindert, en de geheele circulatie van het bloed en ook de bewe ging van de ingewanden nog zeer bijzon der van het snikken een gunstigen invloed ondervindt. „Men moet daarom de neiging van de vrouwen om te weenen wel wat binnen behoorlijke grenzen hou den, maar ze toch vooral niet geheel on derdrukken". Door er nu en dan aan toe te geveu bljjven de vrouwen zeker langer jong. Diep zuchten en gapen ten slotte is, als men er behoefte aan heeft, ook zeer aan te bevelen. Eindelijk succès. Zij kon zijn gelaat niet zien, toen hij nederknielde en haar vroeg de zijne te willen worden. Zij verheugde zich daarover, want zij wenschte allerminst te weten, hoe het hem smartte, dat zij hem morst afwijzen. Zij zeide hem, zoo lieftallig als zij kou, dat hou levens niet te zaam verbonden konden wezen dat, ofschoon zij hem be wonderde en hoogachtte, zij gevoelde, dat het zijne zoowel als hare toekomst in de waagschaal zou stellen, indien zij toe stemde in eene verbintenis, die dit wist zij zeker zonder wederzgdsche ver wantschap was. Het was eene treffende rede, die zij hield, en zij ging er zoo ge heel in op, dat zij niet bemerkte, ook doordien het vrij donker was, dat hij iD zijn zakboek op zijne gebogen knie aan 't stenografeeren was. Toen zij geëindigd had, rees hij op en stak zijn notitieboek in zijn zak. En terwijl bij haar de hand toestak, gaf hij bleeken. .Ik zal komen,* zegt hij, na korten tijd te hebben nagedacht. „Wanneer gaat ge, ik bedoel met welken trein „Dat weet ik zelve nog niet,* antwoordt zij. „Ik zou gaarne zoo spoedig mogelijk willen heengaan." „Wij kannen dan met den avondtrein gaan,* antwoordt hij sacbt en bewogen. „Waar hondt uwe znster zich opP* „In Edinbnrgh," fluistert Ines. Vervolgens voegt zij er, op het telegram wijzend, aan toe: „Ik heb niemand iets daarvan gezegd- Ik zal het Moritz zeil mee- deelen, soodra hij thuiskomt.* Heele tra nen biggelen haar langs de wangen en zij gaat naar huis. Algy Blake, die het wond rondom het slot Drumaneen doorkruist, ontmoet eenige mi- noten later kolonel Bryan, en deze komt hem opvallend bleek en verstoord voor. Dade lijk daarop haalt hij lady Dermot in, die het pad langs snalt en er uitziet, alsof er iets ontzettends gebeurd is, zooals hij zich later nitdrnkt. Eer 24 aren voorbij zijn weet de geheele omtrek dat er ieta vreese- lnks gebeurd is. Ook iu het slot loopt het zonderlinge doen van lady Ines in het oog. „Gij znlt goed voor hem zorgen, als ik weg ben,* roept Ines, hartstochtelijk wee- nend, de baker toe. „Mgn zoete lieveling, mijn kind Daarbij drukt zij don kleine telkens aan hare borst en kust den jongen, alsof zij zich onmogelijk van hem losruk ken kan. Zij is gekleed en buigt zich met eac doodsbleek gelaat nog eenmaal over den kleine. De bedienden slaan hare meesteres nieuwsgierig en oplettend gade. Waarom gaat zij in eene dergelijke opge wonden stemmiog op reis, zonder een meis je oi iemand anders ter barer begeleiding mede te nemen Zij heeft volstrekt geen reden voor haar plotseling vertrek opge geven. Niemand heeft zij iets gezegd. En daar staat zij nu bij bet kind en weent, als zou baar het harte breken. Aan haar geheele lichaam bevend, zegt zij nog een- maal, terwijl eg haar jongen hartstochtelijk aan het hart drnkt: „De hemel behoede hem 1" Dan legt zij snel den knaap in de armen van de baker zii snelt naar buiten en in boom hoek van met overdekt vruchten zoo A. Vooreen huwelijk zijn zes zaken noodig. B. welke dan A. Ten eerste een goede vrouw. B. Nu, en de vijf andere? A. De overige vijf zijn rijksdaalders, gul dens, kwartjes, dubbeltjes ea centen. Pest en hongersnood in Engelsch-Indië. Iu De lijd is opgenomen een schrij ven van paterj Höne, gedagteekend Bom- bay, 23 Juli, waarin o. m. het volgende wordt medegedeeld omtrent de pest en de hongersnood, die Britsch-Iodië teisteren. Da schrijver uit de vrees, dat men nog niet san het einde van de rampen is. Naar allen schijn heeft weliswaar de pest uitgewoed, maar het ziet er nog verdacht uit. De sterfte was ten minste bij de af zending van den brief te Bombay nog zeer groot. Enkele dagen te voren stierven op eenen dag niet minder dan 117 personen, zoo dat te duchten is, dat menigeen onder de zen aan de pest is bezweken, maar dat wordt geheim gebonden. Enkele gevallen zijn met dat al bekend geworden. En wat den hongersnood aangaat, dreigt een tweede, althans in tenige gedeelten van Indië. Tot 22 Jali toe was daar geen droppel regen gevallen, ofschoon te Bom bay de regen sedert een drietal weken bij stroomeD neerplaste. Hoe groot de nood is, kan hierait afgeleid worden, dat de prijzen der dagelijksche levensmiddelen in vele streken van Indië 75 pCt. gestegen zijn. Een derde gedeelte van het vee is in de districten der missie van den sehrij ver gestorven wegens gebrek aan voeder. Eenige dagen vóór het afzenden van den brief vond men eene vrouw dood in haar hut. Naar men vernam, had zij ge durende vijf dagen niets gegeten. De men schen leven in menige streek van het land alleen van nien, en in andere gedeel ten hebben zij slechts om den anderen dag een karig maal. „Iets vermakelijks uit Mecklenburg", schrijft het saksische Sehull- blatt boven het volgende verhaaltje Als de schoolopziener T. voor schoolbe zoek de dorpen rondreist, vraagt hij ge woonlijk ook de boeren eens raat hun onderwijzer. Bij zulk een gelegenheid moest hij eeDs van een landbouwer de klacht hooren, dat er tegenwoordig niets goeds meer in de school geleerd werd dat was iu zijn tijd anders. Wat had hij dan ge leerd Wel, rekenen, lezen, schrijven, den catechismus en zingen. Uit het verdere gesprek, dat de school- het volgerde oogenblik rolt het rijtuig met haar naar het station. Ook kolonel Bryan is het volgende nar in de weer, om den avondtrein nog te be reiken. Hg heeft zijne tante, de onde me vrouw Bryan, voor zijne plotselinge afreis eene nietszeggende verontschuldiging opge geven en in plaats van het gewone familie- rijtnig neemt hg een huurkoets, hetgeen ook weder als een bewijs tegen hem in het veld gevoerd wordt. Terwijl het rijtuig door de spaarzaam verlichte straten van het dorp Dramaneen rijdt, ziet bij de lantaarns van het rijtuig der Dermots in vliegende vaart voorbjj snellen en hg kan nog jaist een blik werpen op Ines' opgewonden en doodsbleek gelaat Sir Moritz, die zich te New-York inscheept, om eene week vroeger thnis te komen, dan verwacht wordt en zoodoende zijne vronw eene aangename verrassing te bereiden, heeft er geen denkbeeld van, hoe bij het bjj zijne thuiskomst zal aantreffen. „Mijne lieve, kleine vronw 1* denkt hij. Hij besluit, om, zoodra bij te Qneenstowo landt, haar te telegrateeren en bij schildert zich in gedachten reeds hare verrukking af bij ban wederzien. Ia hetzelfde oogenblik wordt Ines, bleek en opgewonden, met onuitsprekelijk verlan gen naar haar man in bet hart, door kolonel Bryan naar den spoortreinwaggon geleid. Hem is het compromitteerenda van het geval heel goed bekend, ofschoon het Ines niet in de gedachten komt. De stationschef »d het overige personeel komt tot de slotgedach te eene ontvoering, kolonel Bryan is met de vronw van zijn vriend Dermot op den loop gegaan. Eer de schemering 's morgens weer door breekt, is er in den ganschen omtrek geen raeDsch meer te vinden, die de schandaal- geschiedenis en bet pikante slot ervan, niet in alle geuren en kleuren weet te vertellen. HOOFDSTUK XXXVHI. De familie Blake wordt door het nienws geëlectriseerd. Zij juist komt dit eerst den volgenden dag te weten. De jongen, die in de vroegte naar het dorp Drumaneen gaat, keert met den postzak, de couran ten en het wittebrood terng en ver- om te weten, van welke personen de por tretten in 't algemeen het meest verkocht worden. Men heeft bij dit onderzoek zeer eigenaardige resultaten verkregen. Er is namelijk gebleken, dat de schoo- ne danseres Cléo de Mérode door het zwakke geslacht en koning Menelik van Abessynië door het sterke geslacht het meest gekocht zijn. Op Cléo de Mérode volgt de schoone Oléro; dan volgen in de reeks Suzanne Dnvernoy, en de beroemde tragédiennes Béjane en Sarah Bernhardt. Terwijl het aantal der verkochte photographieën van de schoone Otéro meer dan 10.000 stuks per jaar bedraagt, is dat vaD de tragé dienne met hare gouden stem slechts 7000. De koopers zijn voornamelijk vreem den eerst komen Dnitschers en Russen, daarna Amerikanen. Afbeeldingen van beroemde mannen wor den, zooals van zelf spreekt, niet zooveel verkocht als van schoone vrouwen. Op den Negus van Abessynië, die, zooals wij reeds mededeelden, allen de loef afsteekt, volgen de koning van Griekenland, de duitsche keizer, de keizer van Rusland en presideut Felix Faure. Onder de schrijvers is de door de vrou wen beminde romancier Pierri Loti, altijd wat zijn portret betreft, het meest gezocht. Zola neemt de tweede plaats in van hem worden jaarlijks meer dan 800 pheto- graphieën verkochtdan volgt AlphoDse Daudet. Onder de schilders, wier beeltenis het meest verkocht wordt, staan Jean Panl Lanrens, Benjamin Constant en Detaille bovenaan. Evenzoo hebben de photogra- phieëan van Rosa Bonheur veel aftrek. Een practische genees heer. Dame. U uit te steken, ge mij zitten, Dokter. Dat frouw 1 ik wilde alleen het recept schrij ven, zonder door U gestoord te worden. hebt mij verzocht, de toDg heer dokter 1 En nu laat zonder er naar te kijken, is ook niet noodig, juf- Een wielr ij dersclub voor millionuairs is onlangs te New-York ge sticht en onder anderen zijn reeds als ledeD toegetreden William C. Whitney, John Jacob Astor, Albert G. Spalding, Robert C. Roosevelt, Henry B. Andrews en vele andere millionnairs en aarts- millionnairs. Zulke heeren bouwen na tuurlijk ook een clnbhuis, dat zijns gelijke niet heeft ec dat niet minder dan 200.000 dollars moet kosteD, doch deze raming van den architect zal wel over schreden worden. Er moeten in het clubgebouw niet minder dan 150 slaap kamers komen, om b(j feestelijkheden, die tot laat in den nacht duren en waarbij champagne en andere wijnen bij stroomen zullen vloeien, meteen een aantal gasten te kunnen herbergen, die soms haarpijn mochten hebben. Natuurlijk wordt dit telt bet pikante nienws dat de jonge Isdy Cermot zich beeft laten schaken. Het nieuwtje wordt tegelijk met het heete water naar boven gebracht, en de familie Blake loopt in negligé van de eene kame* naar de andere, om elkander over deze tijding te onderhouden. In aller opgewon denheid laten zij brieven en coaranten ongelezen en ongeopend. Het kamermeisje wordt al het mogeljjke en onmogelijke gevraagd, deze examineert den jongen en keert met nieuwe berichten naar mevrouw Blake terug. „Het is werkelijk waar, lady Dermot en kolonel Bryan zijn samen met den avond trein vertrokken.* „Dat is iets, wat ik al reeds lang ver wacht heb,* zegt mevronw Blake met sid derende handen haar toilet afmakend. „In ieder geval zal de scheiding na wel spoedig volgen. O, die arme Moritz 1" voegt zij er bij, eenige tranen van medelijden vergietend daarbij ziet zij naar Flora, die, koel en schoon als altijd, in eene morgenjapon naast haar staat. In de oogen van juffronw Blake schittert een straal van stillen triomf. Sedert langen tijd heeft zij niet iets gehoord, wat haar zooveel genoegen bereidde. Duizend mogelijkheden jagen haar door het hoofd. Alioe alleen gelooft het nienws nier. Zij roert bij het bespreken van 't nienws niets aan, noch spijs, noeh drank, en ziet er vreeseiijk ontdaan nit, maar zij wil geen woord van hetgeen van Ines gezegd wordt gelooven. „Wanneer ge wist, boezeer zij van Mo ritz hondt,'1 merkt Aiice ernstig op, „dan zoudt ge evenals ik meenet), dat zoo iets als nn van haar verteld wordt, doodweg onmogelijk is.'1 Algy lacht haar spottend uit. „Wanneer gij gezien hadt, wat ik in het bosch bij Drumaneen heb gezien, dan zon den n de oogen wel geopend zijn. Dan zondt ge ook al het andere kannen geloo ven." Alice hoort met ontzetting, boe het ge val verder in de familie breedvoerig wordt besproken. „Mijne lieve Alice," zegt mevronw Blake tenslotte, „van bet eerste oogenblik af aan, dat ik hoorde van hare vertrouwelijkheid met mevrouw Vivian, wist ik, hoe alles eindi gen zou.1' Met deze woorden wiidt sii jaren zeer eenvoudige geneesmiddelen over het hoofd zien. Zoo gaat het ook met versch kond water. Dit is een krachtig opnemer ran gassen, en dient daarom veel gebruikt te worden in ziekenkamers of vertrekken, die moeilijk gelucht kunnen worden. Een kom kond water in een kamer en dagelijks verwisseld, helpt reeds veel tot zuivering van de lucht. Hieruit volgt natuurlijk, dat water, hetwelk in een gesloten ver trek gestaan heeft, ODgeschikt is om te drinken. Een kom water onder hel bed van een zieke en dagelijks vernieuwd, voorkomt het doorleggen en houdt den patiënt over het geheel gezonder. De oudervinding heeft ook bewezen, dat een kom kond water, naast het hoofd van iemand ge plaatst, die onrustig slaapt, of aan slape loosheid lijdt, kalmte, verlichting en rust aanbrengt. Zeden en gebruiken in betrekking tot het brood. Er zijn velerlei zeden en gebruiken, die van oudsher ons zijn bijgebleven en zich bij bijzondere gebeurtenissen in het men- ■chelijk leren aansleiten, waardoor aan uitwendige handelingen of onderwerpen een invloed od het verdere lot van den mensch toegeschreven wordt. In het algemeen toch is het geloof aan deze dingen de hoofdzaak. Zoo is het b. v. in de pro vincie Brandenburg bij huwelijken een al gemeen gebruik, dat de bruid tijdens de trouwplechtigheid een in haar zakdoek ge wikkeld takje verbreekt. Daardoor zal da gehawde vrouw tijdens haar geheelen hu- wehjkstijd bevrijd blijven voor de slagen van haar man. Ook het brood speelt, zoo zegt de Ned. Bakk. Ct., bij zulke gelegenheden een groote rol, daar, zooals bekend is, de broodvraag in den werkelijken zin van het woord, de eigenlijke algemeene vraag in het leven uitmaakt. In Silezië is het ge bruikelijk, dat bij trouwplechtigheden, na den bruiloftsmaallijd, bruid en bruidegom een gedekt bord ontvangen, waarin zich eene snede brood bevindt. Dit is het zin- de bruiloftsgasten als uebeeld, waarmede geven, dat hun wensen willen te kennen het bruidspaar gedurende het leven geen gebrek aan brood zal hebben. De bewo ners houden nog heden aan dit gebruik vast en de huwelijksbrooden worden veel tijds als een kleinood bewaard. Dezer dageD leverde een herbergier in Duitsch "Wusleihausen, die voor 19 jaren in Silezië woonde en later naar de pro vincie Brandenburg verhuisde, zijne gas ten, die aan een dergelijk gebruik geen geloof sloegen, het bewijs. Uit een kastje haalde hij een snede brood, die hem voor 19 jaren bij zijn bruiloftsmaal was gegeven en toonde haar aan de gasten. Dezen waren niet weinig verbaasd, dat het brood zich gedurende dien tijd zoo goed gehouden had. De waard of bezitter vau de snede brood was werkelijk overtuigd, dat de goedblijving er van voor hem zegen beduidde, want hij had, zooals hij zei, gedurende zijn leren geen gebrek geleden. Dit stuk brood bewaren vele lieden dan ook beter dan menig ander artikel van waarde, en het komt dikwijls roor, dat de snede brood mede begraven wordt. Uü auucirju AUUUOU ixcijj UÖ6 Wil alle opmerkzaamheid aan hare brieven. Aan ieder ontbijt wordt er verooideelend over de zaak gesproken en mevrouw Vivian krijgt van alles de sehuld. In het huis van mevrouw Vivian laat de bediende de gordijnen neer, om den zonne stralen den doortocht te beletten. In de bovenste étage ligt mevroow Vivian bleek en stil. Iemand heeft haar vanmorgen het bericht overgebracht, hetwelk als een vaartje door den omtrek liep en de schrik daarover heeft haar gedood. Ean golf bloed kleurde hare bleeke lippen en terwijl ook baar naam van mond tot mond ging en weinig goeds van haar gezegd werd, blies zij in dat unr den laatsten adem nit en werd uit haar jammer verlost. Nu kan niemand meer iets tegen baar zeggen. Het diepe zwijgen en de waardig heid van den dood liggen op haar bleek ge laat en haar geest staat ca voor een barm hartig en genadig Rechter. Terwijl bare me- demenschen haar nog steeds veroordeelen en steenen naar haar werpen, rast zij reeds in hare laatste sluimering Zg stierf nit verdriet, dat zij op dete groote, wijde we reld leed. „Slechis mevrouw Vivian is er de schold van,* herhaalt mevrouw Blake, als zij den zelfden middag het hnis van de gestorvene voorbij rijdt. Dan ontdekt zij met een plotseling onaan genaam gevoel, dat de gordgnen neergelaten zijn, en een krippen sluier aan de hnisbel waait. „Zij moet dood zijn,* zegt Flora onver schillig, terwijl zij naar een halfgeopend venster ziet. Als zg denkt „dat moet zeker hare kamer zijn,* loop: haar toch eene rilling over den rng, bij het bewustzijn, hoe gaarne zg mevronw Vivian wilde smaden, niet alleen de levende, neen zelfs de doode. Ook iemand heeft de moeder van sir Moritz bet bericht van de ontvoering ge bracht en de lady neemt den slag, zooals hare opvoeding dat eischt, kalm en met waardigheid op. Zij beveelt, haar rijtuig in te bpannen en rijdt dadelgk naar het slot Dramaneen. Niet de minste, geringste twij fel aan de waarheid der mededeeling bestaat er bij haar. Ofschoon het de aard van de menschen is, om in hun oordeel over hunne medemeDschen volstrekt niet mild te zijn, acht lady Dermot het ditmaal geraden, hare i n(nrm..tina hiidaa:.u„j_ men. Zij vindt haar allen hniJende en op gewonden over den haar heer aaDgedanen smaad en geneigd nog meer te vertellen, dan zij weten. Lady Dermot neemt dadelijk de leiding in handen, zendt een ieder aan haar werk en in de kinderkamer aankomend, waar zij zelfs de baker in de groote opgewondenheid vindt, beveelt zij, oogenblikkelijk, de gar derobe van den kleine in te pakken en naar baar verblgf over te brengen, waar zij ook van plan ia, den jongen zijn bivak te doen opslaan. Het tijn zeer harde blikken, welke zij op don dreames werpt, die haar een oogen blik lang geheel verwonderd met Ines'groote oogen aanziet, dan evenwel een lip trekt hot onbedriegelyk teeken van een naderenden zondvloed. De baker en de kindermeid, bijna reeds half blind van het weenen, maken in een nienwen tranenvloed alle toebereidselen, die de onde lady beveelt te nemen- Ines' hon den loopen troosteloos op en neder en zien trenrig naar het harde gelaat van lady Dermot. Zulk een schandaal, znlk een fiasoo 1 En hoe zallen de tongen der lieve buren in beweging zijn 1 Zooals gewoonlijk, ten onrechte of ten rechte, de geheele schuld van alles valt op de vrouw eu kolonel Bryan bedrijft vrij zijne zonden. De oude lady rijdt met een treurig gelaat naar huiszij gevoelt de ontzettende schande, die op den tamilienaam kleeft, in al hare zwaarte en zij haat de vronw van haar zoon met al de kracht, waarover zjj kan beschikken. Trotsch, kond als ijs en tooh vol kommer voor wat nog komen zal, sluit zij zien in haar wednwenhais op en beveelt op scherpen toon, dat men voor haar kleinzoon eene kamer ic gereedheid moet brengen- In den middag komt de zoon van Ines met de baker aan. In dit oogenblik voelt lady Dermot, dat zij nauwelijks iu staat is, de aanwezigheid van het kind te verdragen. Zoodoende wordt dan ook de erfgenaam van Drumaneen haastig nit haar oog verwijderd. De kleine mist evenwel de zachte, weeke stem zijner moeder en sl de hartelijkheid en zorg, welke hem steeds zoo in hooge mate ten deel zijn gevallen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1897 | | pagina 6