Gemengd Nieuws.
De Hanenwedstrijd.
Een 127-tal haantjes verrolde zondag
middag den toin ran het paleis van Volks
vlijt te AMSTERDAM, met een hartroerend
gekraai. Want het uitvoerend comité van
de Reclame-tentoonstelling, had een
hanenwedstrijd uitgeschreven, waarin de
haan, die de meeste malen kukeleku riep,
overwinnaar zou zijn.
Het was dus niet te verwonderen, dat
elk haantje zijn beste beentje voorzette
en zijn collega de loef trachtte af te steken.
Er waren zeer bijzondere exemplaren
ingezonden, zoo bijv. een vierpootige haan
en een haanvormige machine, die machi
naal van tijd lot tijd een gebrekkig ge-
kukel uitstiet.
De beestjes zaten elk in een kooi, ge
plaatst op een paar lange tafels. Voor el
ke drie kooien een jurylid, gewapend met
potlood en papier en elk woord van de
127 mededingenden werd opgeteekend,
met een ijver, alsof het kwam uit den
mond van een of ander groot man.
De uitslag was als volgtle prijs f 25
aan no. 8 van J. A. Haunsen aldaar, 280
maal gekraaid; le premie f 15 aan no.
55 van G. Roos te Sloterdijk, 216 maal
gekraaid; 2e premie f5 aan no. 72 vau
J. J. Catau aldaar, 195 maal gekraaid.
De heer Dudok de Wit, die de prijzen
uitreikte, deed ook een goed woordje voor
de haaatjes, die door hun ijverig gekraai
aan hunne meesters de prijzen hadden be
zorgd. Hij hoopte, zoo zeide hij nl,, dat
er iets van de prijzen zou worden omge
zet in hennepzaad voor de haantjes. De
laatsten sloten zich door een vernieuwd
gekraai bij deze woorden aan.
De Allcmaanche Courant meldt
o. m. in een verslag der afd. Alkmaar
der Holl. Maatsch. van Landbouw ook het
volgende
Ten -aanzien der Paaschtentoon-
Stelling bleef men van gevoeleD, dat het
wenschelijk was te trachten, het daarheen
te leiden, dat deze afwisselend werd ge
houden iD eene der grootere gemeenten
van Noord-Holland boven het IJ. Met
het oog echter op de bekende weinige
gezindheid van Behagen, om op dit punt
Bameu te werken, besloot men zich alleen
tot Purmerend en Hoorn le wenden en te
trachten, hiervoor eene gemeenschappelijke
regeling, te "treffen. Slaagde men hierin
niet, dan werd aan het bestuur de be
voegdheid verstrekt, weder op alle wijzen
het welslagen der tentoonstelling hier ter
stede te bevorderen.
Met veel belangstelling
wordt in de gemeente HARDERWIJK
gesproken over een millioenenvangst. Een
visscher moet namelijk in de nabijheid van
Harderwijk een kist vol goudstukken, af
komstig uit de 18e eeuw, gevonden heb
ben.
De zaak, die met veel geheimzinnigheid
behandeld wordt, zou, naar dt Pr. Ct.
verhaalt, zich ongeveer als volgt hebben
toegedragen
Naar men weet is oulangs een zwaar
stuk steen, op ongeveer dezelfde hoogte,
waar de kist gevonden is, uit de Zuider
zee verwijderd. Nabij die plek nu, waar
het water niet hoog staat, scheurden in
den laatsten tijd vele visschers hunne net
ten. Het net echter van den be
doelden visscher scheen sterker dan de
anderen, bleef wel haken, maar scheurde
niet. Onze visscher nu, met zijn knecht
onderzoek doende, vond op den bodem
der zee een groote houten kist, die bij
nader inzien het omhulsel bleek te zijn
van een looden kist. Zij besloten de zaak
geheim te houden en begaven zich des
nachts met hnnne vondst naar huis, al
waar zij notaris N. ontboden. Bij onder
zoek bleek, dat de kist gevold was met
goudstukken uit de dertiende eeuw.
Naar men verneemt zijn
de na het optreden der nieuwe ministers
opgemaakte Staats-begrootings-ont werpen
voor den dienst 1898 naar den Raad van
State verzonden.
In de begrooting voor Bionenlandsche
Zaken ia uitgewerkt het beginsel van con
centratie der landbouwbelangen bij eene
daartoe in te stellen afzonderlijke afdee-
ling„Landbouw", die voorgesteld wordt
onder beheer te stellen van het ministerie
van Bionenlandsche Zaken.
Door den Commissarig
der Koningin in de provincie Noord-Hol
land is ter kennis gebracht, dat in die
provincie zal worden geopend:
lste, de jacht op klein wild,
met uitzondering van die op hazen en
fazanten, op zaterdag 4 September
1897, met zonsopgang
2de, de jacht op hazen en fa
zanten op zaterdag 2 October 1897,
met zonsopgang
Sde, de korte jacht dagelijks, met
uitzondering van den zondag, en de lan
ge jacht alleen op woensdag en za
terdag, en
4de, dat de visscherij met het staande
spieringnet zal zijn geoorloofd van 1 No
vember 1897 tot 1 Maart 1898.
Naar het Hdbld. verneemt,
is de heer Domela Nieuwenhnis, ,de
leider der anarchistische sociaal-democra
ten", te HILVERSUM zondagavond met
zijn tweewieler in botsing geweest met
een anderen tweewieler. Hij viel tegen een
steen en kreeg eene diepe hoofdwond. Hij
werd verpleegd in eene villa.
De ambtenaar van den
burgerlijken stand te STEENWIJK heeft
een huwelijk voltrokken op eene wijze,
die zeker zeldzaam mag worden genoemd.
Het betrof nl, twee doofstommen, die de
verklaring, bedoeld bij a»t. 135 van het
Burg. Wetboek, schriftelijk aflegden, waar
na de ambtenaar van deu burg. staud
schriftelijk verklaarde, dat zij door den
echt met elkander verhouden waren.
Te ITTEREN (L.) is v r ij d a g
een knaap van 10 jaar door eene koe ge
dood. Hij had het touw, waaraan hij het
dier leidde, om zijn middel bevestigd.
Eensklaps werd bet dier wild en sleurde
zijn geleider eerst door heg en steg, om
hem vervolgen» met zijne horens deerlijk
te verminken. Toen men den knaap vond,
was het leven reeds geweken.
Poging tot moord.
De 19-jarige harmonicaspeler David v.
d. Drie9 uit Tilburg vertoeft sedert eeni-
gen tijd te Kaatsheuvel bij de familie
Daamen, vanwaar bij tochtjes onderneemt,
om in herbergen van naburige plaatsen ziju
harmonicasoel ten beste te geven. Met
dit doel bevond bij zich zaterdagavond
in de herberg van KoniDgs in de Hei
straat te Capelle, vanwaar hij na afloop
van zijn concert weder naar Kaatsheuvel
terugkeerde, gevolgd door een 12-tal zij
ner hoorders, die af en toe gedurende de
wandeling nog een stukje van David ten
gehoore kregeD.
Door de opgewekte stemming van het
gezelschap groeide dit al meer aan, zoo
dat wel een 80-tal personen bijeen was,
toen men gekomen was aan den Loonschen
dijk, bij Vrij hoeve-Capelle, alwaar halt
werd gehouden en nog een enkel stukje
gespeeld werd. Middelerwijl kwam er ru
zie onder de aangekomenen, waarbij
ook David scheen betrokken te zijn.
Hij meende het voorzichtigst te han
delen, met op den loop te gaan, doch
daar hij onmiddellijk achtervolgd werd,
trachtte hij, door over de erven der in de
nabijheid staande woningen te loopen, te
ontkomen, betgeen hem evenwel niet
gelukte, want bij den tuin der dames
Brugman reeds ontving hij een moord-
dadigen steek in den rug met een mes,
dat door den dader werd omgedraaid
en daarna nog een paar decimeters ver
der doorgetrokken. Dr. Romeling van
Kaatsheuvel heeft den gewonde verbon
den, die boven alle verwachtingen het
leven hee't behouden, daar toch bij eene,
een paar centimeter diepere snede de dood
zeker ware ingetreden.
Door de maréchaussee, gestationneerd
te Waalwijk, wordt ijverig naar den da
der gezocht.
Reeds zijn ernstige vermoedens te
gen een persoon gerezen, doch de be
sliste gegevens zijn nog niet voldoende
aanwezig, om den dader te kunnen noe
men.
Een spoorwegongeluk.
Berlijn, 15 Aug. Gisteravond om
streeks halfnegen ontspoorde tusschen
Celle en Uelzen in Hannover de perao-
neuBneltrein. Volgens tot dasver ontvan
gen berichten zijn vier personen gedood,
twintig zwaar en velen licht gewond. De
wagens schoven ineen en werden bijna alle
verpletterd. De locomotief reed nog een
eind het struikgewas in en boorde zich
in den grond.
Nader meldt een ooggetuige
„De D-trein had Celle gepasseerd. De
trein reed kalm voort, toen plotseling in
mijo waggon allle lichten uitgingen. Op
hetzelfde oogenblik vernamen wij aan het
hoofd van den trein een steeds sterker
wordend kraken en knetteren. I)e bodem
onder ons en het dak boven ons hoofd
gingen krom staan en wij werden heftig
door elkander geschud. De pakjes en va
liezen vielen uit het net op ons hoofd.
Er was geen twijfel meer aaner moest
wat gebeurd zijn. Plotseling helde de wag
gon, en stond toen stil. Een verschrikke
lijk gesteun en geroep om hulp, met
angstige kreten er tusschen door, klonk ons
in de ooren. Allen sprongen op, doch het
was onmogelijk, een deur of raam te ope
nen, zoo was het hont en het ijzer ver-
bogeD. Wij klommen eindelijk uit eeD
raam en konden toen zien, wat er gebeurd
was.
De zware locomotief was uit de rails
geloopen en in een bosch naast den
weg geredeD, waar zij thans half staand,
half liggend in den grond zat. De
postwagen, die achter de locomotief
kwam, was in dnizend stukken gesla
gen; een der lange zijden van den wa
gen lag op het dak van den volgen
den personenwagen. Dit was een rookwa-
gen derde klasse, waarvan de voorste
helft geheel verpletterd was. De lange
waggon was in letterlijken zin rond ge
bogen.
Ik bevond mij in de achterste helft van
dezen waggon en bleef als door een won
der ongedeerd.
Onmiddellijk gingen wij aan het red
dingswerk, want voor ons was bet gevaar
voorbij. De machinist was gered, wat een
groot geluk mocht heetende man werd
van de machine geslingerd, doch had zich
bijna niet bezeerd. Onmiddellijk sprong hij
op de machine en zette de veiligheids,
klep opeD, waardoor eene ontploffing voor
komen werd.
Ook de postbeambten waren bijna on
gedeerd ait hnn totaal vernielden waggon
geslingerd.
De aanblik, dien het tooneel opleverde,
was ontzettend, Het eerste, wat ik zag,
was een man, wiens hoofd geheel van den
romp gescheiden was. Vier dooden wer-
dec nog uit de waggous gehaald (in de
officiëele berichten wordt slechts vau drie
dooden melding gemaakt).
Iedereen, die kon, poogde te helpen.
Doch er behoorde moed en koelbloedig
heid toe. Hartverscheurend was het kla
gen, steunen, en kermen der gewonden in
het voorste deel van den personenwagen.
De bodem was tot splinters gedrukt, en
tusschen die splinters zaten mannsD, vrou
wen en kinderen vastgeklemd.
Omstreeks den tijd, waarop het ongeluk
plaats had, het zal kwart vóór negen ge
weest zijn, moest de trein van Hamburg
voorbij de plaats komen, waar de weg
door het gebroken materiaal versperd was.
Het gelukte dezen treiü, even voor de
plaats van de ramp te doen stilhouden, en
terug le doen stoumen naar het vorige
station, om hulp te halen. Na verloop
van twee uur kwam uit Uelzen een hulp-
trein, waarin zich de inspecteur der spoor-
weglijn, geneesheeïen en hospitaal-perso
neel met verbandmiddelen bevonden. E-
ven te voren was ook uit Celle een hulp-
trein met geneeskundige hulp aangekomen.
Met vereenigde Krachten gelukte het, al
le gewonden uit den vernielden waggon te
voorschijn te halen. Het aantal gewonden
bedroeg ongeveer 20, waaronder enkele
zwaar—gewonden. Eene oude vrouw, die
met hare twee kleinkinderen in den trein
was, had beide beenen gebrokenean der
kinderen had een gebroken been, het an
dere was ongedeerd.
Met verpletterde beenen lag teder een
der raderen een man te kermennaast
hem lag zijne vrouw, die ernstig aan het
hoofd gewond was. Terwijl de gewonden
naar hel hospitaal te Celle werden ge
bracht, transporteerde men de lijken naar
Eschede, het dichtstbijgelegen station.
Over de oorzaak van het ongeluk was
niets te weten te komen noch van hot
personeel, noch van de reizigers wist ie
mand, hoe het ontsporen in zijn werk was
gegaan.
Tegen 2 uur in den nacht kwamen wij
met een extratiein te Eschede aan, van
waar wij de reis naar Hamburg konden
voortzetten."
De laatste mode.
Op de onlangs te Parijs gehouden hondeu-
tenioonstelliog viel onder de bezoeksters
in het oog eene dame, die een niet alle-
daagschen opschik droeg. Deze tooi be
stoud uit twee kleine, levende schildpad
den, ongeveer 8 c. M. lang, naar men wil
afkomstig vao de oevers van de Ganges.
Op de schilden der beide dieren bevon
den zioh kostbare edelgesteenten, die
naar een slechts in Indië bekend systeem
«•aren ingezet. Het levende sieraad werd
op de borst der dame door een gonden
kettinkje vastgehouden. Het levende dier
vervangt dus bij het toilet onzer dames
bet opgezette dier of de banale copie van
metaal en het is te voorzien, dat de da
mes, die met haar tijd meegaan, er wel
dra zullen uitzien als de indische slan-
genbezwesrsters. Deze mode heeft het
voordeel, rijk aan afwisseling te zijn. Bin
nenkort verwaente men alzoo muizen aan
zilveren kettinkjes op den hoed, kikvor-
schen als knoppen voor parasols, hagedis
sen aan den halsketting of de ceintuur en
eindelijk regenwormen in de plaats van
kousen banden.
Een al te gedienstig man.
Bejaard heer. Ach, beste professor,
wilt u zoo goed wezen, mij dezen tand
nit te trekken?
Professor in de philosophie. Met 't
grootste genoegen. (Pakt den tand met de
vingers, trekt er met alle macht aan,
maar zonder succes.)
Bejaard heer (schreeuwt). Au Au
Voor den duiveljij bent me ook
een tandmeester I En dat noemt zich nog
wel professor
Professor. Ik tandmeester f 't
Komt niet bij me opmaar u verzocht
me zoo vriendelijk, om deu tand er uit
te trekken, en ik kan niet goed iets wei
geren t
Snelle rechtspleging.
In Texas werden een boer twee paar
den ontstolen. De dief was bekend, maar
't was ondoenlijk, om hem te achterhalen.
Dadelijk werd naar de omliggende plaat
sen geseind, met verzoek, om dief en paar
den, bij eventueele
te nemen.
Twee uur later kwam het
coniek bericht uit L*
„Paarden hier, dief opgehangen".
aankomst, in beslag
volgend ln-
Van reclame gesproken!
Hoeveel denkt men, dat jaarlijks in Ame
rika besteed wordt aan kosten van adverten
ties in eouranten Twee honderd miljoen dol
lar, zegge 500 miljoen galden
Dat het nog wel de moei
te waard is, om 24 uur op een baan
rond te draaien, bewijst onderstaande
opgave van hetgeen Huret gewon
nen heeft met den 24-uurs wedstrijd
op 14 eu 15 Augustus.
Van zijn iijwielfabriek8.500 frs.
Van zijn bandenfabrikant4.500 g
Van de wielerbaan5.000
Met eeu weddingschap1.000
Premies boven de 900 KM.1.000
Totaal~ 20.00Ölrs.
Aan de „Métropole", de fabriek, waar
voor Huret rijdt, kost deze wedstrijd het
aardige sommetje vau 15.000 frs.
Te Lotton is door zeke-
ren ^professor* Anthony, een bekend
parachutist, het waagstuk ondernomen,
om zich, met een luchtballon opgeste
gen, op 3000 voet hoogte te doen neer
vallen met eene parachute, terwijl hij op
een velocipède was gezeteD, die hij onop
houdelijk fin de lucht* voorttrapte. Hij
kwam heelshuids beneden en reed op zijn
velocipède naar huis.
Te Luttou is het dezen zomer ook erg
warm en groeizaam weder.
HoeAmerikanen enJa-
panners over tweelingen denken. Dat
een niet overrijk met aardsche goederen
gezegend echtpaar een tweeling niet juist
»ls een gelukje zal beschouwen is wel te
begrijpenmaar de geboorte van onschul
dige tweelingen als een ongeluk of zelfs
als eene schande te kenschetsen, gaat ze
ker wel wat ver. En toch hebben deze
beide beschouwingen haar verdedigers, de
eene in Amerika, de andere in Japan.
Voor de eerste levert het volgende ge
sprek, dat onlangs in een elegant parijsch
salon lusschen eene voorname amerikaaa-
sche dame en een fransch rechtsgeleerde
plaats vond, het beste bewijs. Meneer X
bracht namelijk het gesprek op eene in
Parijs pas opgerichte verzekering-maat
schappij en wilde zich juist in goedkeu
renden zin daarover niten, toen hem de
dame in de rede viel meteen: o, wat dat
betreft, daar zijn wij n in Amerika ver
bij vooruit.
„Bij ons zijn er verzekering-maatschap
pijen tegen alles, wat men maar kau be
denken. Ik heb mij pas onlangs tegen
tweelingen laten verzekeren.' »Wal is
dat? Wat bedoelt gij daarmede?' vroeg
de rechtsgeleerde verbluft. »Nu, dat is
eenvoudig I Als ik ooit het malheur heb
ben mocht, om tweelingen het leven te
schenken, betaalt de maatschappij mij
10.000 dollars uit.* Meneer X bekwam
slechts langzaam van zijne verbazing.
yMaar hoe noemt men dan zoo'n maat
schappij vroeg hij eindelijk nieuwsgie-
rig? „Wel, meneer, zooals iedere andere:
verzekering-maatschappij tegen ongeluk
ken
Bij de Japanners nu geldt de geboorte
van tweelingen voor de grootste schande.
Aau deze zeldzame beschouwing is eene
geschiedenis verbonden, die een onderwij
zer nit Shingaken onlangs ia een in To
kio uitgegeven dagblad meedeelde, welke
op zijn minst zeer aardig gevouden is.
Ia het begin van dit jaar kwam eeue
eenvoudig, maar zindelijk gekleede jonge
moeder bij het hoofd der eenige school
in Shingaken en gaf onder veel verlegen
verontschuldigingen en geducht klagen
haar jongen, een zeer verstandig er uit
ziend kuaapje van 6 of 7 jaar, als leer
ling aan. De jonge Hanakichi toonde zich
weidia een zeer vlijtig en talentvol scho
lier op sommige dagen evenwel scheen
het, ot hij minder oplettend was, terwijl
hij op andere daarentegen zijverbaasden
ouderwijzer door zijne verstandige en juis
te antwoorden in verbazing bracht. Bij de
aan het einde van het kwartaal plaats
hebbende repetitie maakte de kleine even
wel weer een zoo treurigen indruk, dat
de onderwijzer voor een raadsel stond.
De arme man geloofde zich zeiven schuld
te moeten geven, terwijl hij zich verwee',
bij den eigenaardigen jongen, die zoo
vaak de uitstekendste proeven van zijne
kennis had geleverd, misschien niet den
juisten weg te hebben ingeslagen. Van dat
oogenblik af wijdde hij aan het kind nog
veel meer opmerkzaamheid en bemerkte
nu tot zijne gienzenlooze verbazing, dat de
knaap den eenen dag een voorbeeld van
oplettendheid, ijver en verstand was, den
volgenden evenwel juist het tegenoverge
stelde. Zoo wisselde het voortdurend af,
en ten slotte gaf de verbaasde onderwij
zer het op, eene verklaring voor die zeld
zame verandering, die dagelijks 'oij den
Knaap plaats vond, te vinden. Onderwijl
kwam de repetitie aan het einde van het
volgend kwartaal, en daarmede ook de
uitreikiug van rapporten. Ditmaal leverde
de jonge Hanakiehi uitmuntend werk, en
op den gewichtigen dag ontving hij een
prachtig rapport, hetwelk hij van vreugde
blozend ia ontvangst nam. Toen alle
jongens de school verlaten hadden,
vond de onderwijzer tot zijne onbeschrijf
lijke verbazing den Kleinen Hanakichi, dien
hij vóór een klein half uur trotsch en
gelukkig had zien wegijlsn, snikkend in
een hoeK van het ledige schoollokaal zitten.
Op de vraag, wat hem scheelde, ant
woordde de knaap, dat hij alleen geen
rapport had gekregen. De onderwijzer
wist niet meer, hoe hij 't had. Hij deed
het hoofd der school mededeeling van de
•nverklaarbare gebeurtenis, terwijl hij ver-
vetzekerde, eigenhandig het bewuste rap
port te hebben afgegeven. Tegelijkertijd
vertelde hij ook van het zeldzame gedrag
van den kleine gedurende het verloopen
half jaar en bekende, dat deze hem op het
oogenblik weer zeer veranderd voorkwam.
Uit den knaap was niels anders te
krijgen, dai: de voortdurend onder tranen
gestamelde klacht, dat alle jongens een
rapport hadden gekregen, en hij alleen
niet. Radeloos zond de onderwijzer ten
slotte een boodschap naar het huis van
Hanakichi's ouders en liet verzoeken, of
de vader eu moeder een» bij hem wil
den komen. Beiden verschenen, blijkbaar
in groote verwarring. Na eene onsamen
hangend uitgebrachte verklaring van den
vader gelukte het ten slotte van de ge
heel van haar stuk gebrachte moeder
eene opheldering van het geheim te ver
krijgen. Jammerend en snikkende be
kende zij haar „schande", zij was de moeder
van tweelingen. Tot nu toe was 't door de
voorzorgen der beide ouders gelukt, de
ztak voor de menschen te verhelen, door
dat zij verhinderden, dat de knapen te
zamen uitgingen. Daar zij zeer veel op
elkander geleken en steeds gelijk gekleed
gingen, had nog niemand iets bemerkt.
Toen nu de jongens den leeltijd bereikt
hadden, om naar school te gaan, waren
de slimme ouders op het denkbeeld
meD, slechts ren zoon aan te
Ho.
dan beiden afwisselend naar de b, u
laten gaan. In zooverre was alle»"
wensch gegaan tot eindeliik l-8"
in den kabel kwam. Op den dag de
petitie toch wilde geen der beide j0n ff"
thuis blijven, en met een zwaar hart H
den de arme onders moeten toegeve
voor den eersten keer de beide kind
te zamen laten uitgaan, in de hoon
alles gelukkig zou afloopen. Ea 0D d
wijze werd het lang bewaarde geheim
pen baar. m o.
Ook een clnb. V o 1 g e
dedeelingen der amerikaansche bladen
onlangs in Chicago eene veretnigin» on'
richt, welke Autopsieclub is genoemd
j-b. te .1, M heeft, 2 S.
duidt - namelijk het anatomisch ondp
zoek van de hersenen van elk lid na
dood. Wanneer iemand nn lid dezer 2.'
eeniging wenecht te worden, moet
voor getuigen bezweren, dat de evenfi
eele inhoud zijner „verstandskast" cnaan.
tastbaar eigendom zal zijn der overleven
de medeleden der club, terwijl zich ril
familieleden schriftelijk verplichten
tegenwerpingen te maken, als de cIuW
nooten na den dood van hnn broeder
het hem toekomend erfdeel opei8chen. Het
bewuste lichaamsorgaan wordt dan hoofd
zakelijk met het deel onderzocht, om, zoo
mogelijk, eene verklaring te vinden 'voor
de eigenaardigheden, welke men tijden»
het leven van zijn eigenaar bij deze heeft
waargenomen.
Het openmaken van stop.
flesschen.
De „Cénie Moderne* doet een middel
aan de hand, om een glazen stop, die in
den hals van een fleeoh vast zit, los te
maken. Men smeert met een veertje een
paar druppels olie rondom de stop, vlak
boven den hals van de flescb, die men
dan voor het vuur zet, op eeu halven
meter afstand. Door de warmte za! de
olie langzamerhand tusschen de stop en
den wand van de flesch indringen. Als
de hals warm geworden is, tikt men met
een bontje afwisselend tegen de beide kan
ten van de stop. Laat deze zich dan nog
niet gemakkelijk bewegen, dan doet men
nog een druppel olie eraaD, en verwarmt
opnieuw. Zoo voortgaande, zal men zelfs
de meest vastgeklemde slop zonder veel
moeite kunnen los krijgen.
De ramp teRustschuk.
Alle bulgaarsche bladen zijn het er
over eens, dat de groote kruitontploffing
te Rustschuk het gevolg is geweest van
eene bijna misdadige zorgeloosheid. Ds
gebroeders Iwanow te Sufia, die zich als
kleine handelaars in ijzerwerk met behulp
van russische connexiea wisten op te wer
ken tot schatrijke aannemers en zich ali
ijverige Russenvereerders mochten verheu
gen in de bijzondere gunst der tegenwoor
dige regeering, hadden de ontlading van
7 millioen groot kaliber geweer-patronen,
die door de Russen waien achtergelaten,
op die conditie aangenomen, dat zij het
krnit zouden afleveren aan den Staat, en
de hulzen en het lood der kogels voor
zich mochten behouden.
Om van deze zaak zooveel mogelijk
te plukken, werden tot het ledigen der
hulzen voornamelijk vrouwen en kinderen
tegen een loon van 20 h 40 cents per
dag geëxploiteerd, zouder dat er bovendien
sprake was van eenigen maatregel in het
belang van hunne veiligheid. In dezelfde
houten loods, waar de ontlading der pa
tronen plaats had en van deze ruimte
slechts door een dun houtea beschot ge-
scheiden, bevond zich nota bene de lo-
caliteit, waar de looden kogels versmolten
werden De eenige voorzichtigheidsmaat
regel, dien mer. genomen had, bestond
hierin, dat men gedurende den werktijd
de beide deuren der loods van buiten
afsloot, waardoor weliswaar het gevaar van
buitenaf werd beperkt, doch de toestand
der opgeslotenen bij een incident in de
loods noodlottige gevolgen moest hebben.
Bij de ontzettende ontploffing zijn dan
ook van de ruim driehonderd arbeiders
slechts weinigen, die na de verbrijzeling
der loods naar buiten konden vlochten,
gespaard gebleven. De overigeD, wien dit
niet gelukte, zijn of door de kogels dei
bij duizenden tegelijk ontploffende patro
nen, of door de ontzettende hitte der
kruitontploffing gedood, of op 'J 8
manier verminkt. Het aantal slac o er..,
waaronder zich vele vreemdelingen
bevonden, zal wel nooit met zekei-
heid bekend worden. Dit is echter ee
feit, dat het eerst gemelde aantal als ve
beneden de werkelijkheid moet wor
beschouwd.
Een naaimachine do°r
keizer Menelik hersteld.
Een aardige en ware anecdote
laatste reis van den heer LagardeiQ
syuië vertelt de Figaro.
De fransche gevolmachtigde was
ten gakomeo, dat de keizerin labitou
gaarue eene uaaimachine wilde hebben
had zich dus beijverd, om er een me
nemen. Maar de abessynische wegen
nog niet met hout geplaveid en hoe g
de machine ook was ingepakt, het s®
ken had haar geen goed gedaan.
de kist te Addis Abeba werd jé
zag de hber Lagarde tot zijn spijt, da
naaimachine onklaar was. Hij w^8t*»"ce-
wat hij doen motst. Maar keizer J» e
lik keek de machinerie goed aan en
te op, dat er een veer van bare P
was gesprongen. ,0", zeide hij,
hoeven dat enkel maar in orde te o
en dan zal de machine wel goed gMD"
r
